سگ رباتیکی با توانایی راه رفتن تند در زمینهای ناهموار و شنی

سگ رباتیکی با سرعت ۳ متر در ثانیه

مؤسسه علوم و فناوری پیشرفته کره(KAIST) از توسعه «رایبو» خبر داده است، سگ رباتیک یا روبوداگی که می‌تواند حتی در زمین‌های تغییر شکل پذیر مانند سواحل شنی نیز به خوبی راه برود.

یک سگ رباتیک به نام «رایبو»(RaiBo) قادر است با سرعت سه متر در ثانیه حتی در زمین‌های شنی بدود. متخصصان می‌گویند، هدف از توسعه این فناوری، گسترش دامنه کاربرد ربات‌های چهارپا برای خدمت به بشر است.

کانال عصر ایران در تلگرام

به گزارش ایسنا و به نقل از آی‌ای، مؤسسه علوم و فناوری پیشرفته کره(KAIST) از توسعه «رایبو» خبر داده است، سگ رباتیک یا روبوداگی که می‌تواند حتی در زمین‌های تغییر شکل پذیر مانند سواحل شنی نیز به خوبی راه برود.

بر اساس بیانیه مطبوعاتی منتشر شده توسط این موسسه، یک گروه پژوهشی به رهبری پروفسور جمین هوانگبو(Jemin Hwangbo) از دپارتمان مهندسی مکانیک، این ربات چهارپا و فناوری کنترلی آن را ساخته‌اند.

«سویونگ چوی»(Suyoung Choi) نویسنده ارشد این مطالعه می‌گوید: این فناوری کنترل کننده را می‌توان بدون اطلاعات قبلی در مورد زمینی که ربات می‌خواهد روی آن راه برود یا بدود، مورد استفاده قرار داد، بنابراین می‌توان آن را در مطالعات مختلف روی راه رفتن ربات‌ها اعمال کرد.

وی افزود: مشخص شده است که ارائه یک کنترل کننده مبتنی بر یادگیری با تجربه‌ی تماس نزدیک با زمینی که تغییر شکل می‌دهد، ضروری است.

این گروه پژوهشی، سیستمی را برای این ربات چهارپا ایجاد کردند که نیرویی را که توسط ربات بر زمین ساخته شده از مواد دانه‌ای مانند شن اعمال می‌شود، مدیریت کند.

آنها همچنین ساختاری برای یک شبکه عصبی مصنوعی ایجاد کردند که می‌تواند راه برود و در لحظه تصمیم بگیرد، در حالی که با انواع مختلف زمین‌ها، آن هم بدون هرگونه دانش قبلی سازگار است.

پژوهشگران می‌گویند هدف از توسعه این فناوری، توسعه یادگیری تقویتی و گسترش دامنه کاربرد ربات‌های چهارپا است.

یادگیری تقویتی یک تکنیک یادگیری هوش مصنوعی است که برای ساخت رایانه‌ای استفاده می‌شود که اطلاعاتی را در مورد نتایج اقدامات مختلف در یک شرایط تصادفی جمع‌آوری می‌کند و از آن اطلاعات برای انجام یک کار استفاده می‌کند.

رایبو هم که مجهز به هوش مصنوعی است، با شبکه عصبی آموزش دیده خود، توانایی خود را برای کار در محیط‌های مختلف از جمله توانایی حرکت سریع و راه رفتن و چرخش روی سطوح نرم مانند تشک بادی یا شن و ماسه بدون از دست دادن تعادل نشان داد.

با توجه به حجم عظیمی از داده‌های مورد نیاز برای یادگیری تقویتی، جمع‌آوری داده‌ها از طریق شبیه‌سازی‌هایی که شباهت زیادی به فرآیندهای فیزیکی در دنیای واقعی دارند، روندی معمول است.

پژوهشگران همچنین یک ساختار شبکه عصبی مصنوعی ایجاد کردند که از یک شبکه عصبی بازگشتی برای ارزیابی مجموعه داده‌های زمانی از حسگرهای ربات به منظور پیش‌بینی ضمنی خواص زمین استفاده می‌کند.

این کنترل کننده بر روی ربات RaiBo نصب شد تا منجر به راه رفتن و دویدن سریع آن با سرعت ۳.۰۳ متر در ثانیه در یک ساحل شنی شود، در حالی که پاهای این ربات کاملاً مدفون در شن و ماسه بود.

بنابراین رایبو بدون برنامه نویسی یا اصلاح بیشتر در الگوریتم کنترل قادر بود به طور پیوسته حتی زمانی که در سطوح ناهموارتری مانند چمنزار استفاده می‌شد، به خوبی حرکت کند.

پیش‌بینی می‌شود که این روش شبیه‌سازی و یادگیری به توسعه ربات‌هایی کمک کند که می‌توانند فعالیت‌های عملی خود را در انواع زمین‌ها انجام دهند.

این پژوهش در مجله Science Robotics منتشر شده است.

هوش مصنوعی چند مقاله تحقیقاتی پزشکی قانع کننده برای آزمایش اصالت دانشمندان تولید کرد

هوش مصنوعی دانشمندان را فریب داد/ پیشرفت ترسناک فناوری

این ابزار ۵۰ مقاله تحقیقاتی پزشکی تولید کرد و این مقالات از آزمایش بررسی سرقت ادبی هم با رتبه اصالت ۱۰۰ درصدی سربلند بیرون آمدند به این معنی که هیچ نوعی از سرقت ادبی مشخص نشد.

یک «بات گفتگو» (chatbot) هوش مصنوعی می‌تواند چکیده مقالات علمی را با چنان اقناع کنندگی بنویسد که دانشمندان اغلب قادر به تشخیص آنها نیستند. محققان نظرات متفاوتی درباره تاثیر این مساله برای آینده علم دارند.

 

به گزارش ایرنا، بات گفتگوی موسوم به «چت جی پی تی» (ChatGPT) در پاسخ به فرمان های کاربران، متن های واقعی نما و هوشمندانه ای تولید می کند. این یک «مدل زبانی بزرگ» است که سیستمی مبتنی بر شبکه های عصبی است که با وارد کردن و تجزیه و تحلیل حجم عظیمی از متون تولید شده توسط انسان، روش انجام یک وظیفه را یاد می گیرد. شرکت نرم افزاری (OpenAI) که مقر آن در سانفرانسیسکو کالیفرنیا است این ابزار را روز ۳۰ نوامبر در دسترس قرار داد و استفاده از این ابزار رایگان است.

 

از زمان در دسترس قرار گرفتن این ابزار، محققان درگیر مسائل اخلاقی مرتبط با استفاده از آن بوده اند زیرا بخش زیادی از خروجی این ابزار قابل تشخیص از متون تولیدی انسان نیست. اکنون گروهی به رهبری «کاترین گائو» از دانشگاه شمال غربی در شیکاگو از «چت جی پی تی» برای تولید چکیده های مقالات تحقیقاتی استفاده کرده اند تا ببینند آیا دانشمندان قادر به تشخیص آنها هستند.

 

این ابزار ۵۰ مقاله تحقیقاتی پزشکی تولید کرد و این مقالات از آزمایش بررسی سرقت ادبی هم با رتبه اصالت ۱۰۰ درصدی سربلند بیرون آمدند به این معنی که هیچ نوعی از سرقت ادبی مشخص نشد.

 

گائو و همکاران در گزارشی خاطرنشان کردند: چت جی بی تی چکیده های علمی قابل باوری را می نویسد و این در حالی است که هنوز مرزهای بین کاربرد اخلاقی و قابل قبول مدل های زبانی بزرگ برای کمک به نوشته های علمی مشخص نشده است.

 

از سوی دیگر، «ساندرا واچر» محقق حوزه فناوری و مقررات حرفه ای حوزه فناوری در دانشگاه آکسفورد می گوید: من بسیار نگران هستم؛ اگر ما الان در شرایطی هستیم که کارشناسان قادر به تشخیص این مساله نیستند که چه (مقاله ای) حقیقی یا غیرحقیقی است، افراد واسط برای راهنمایی از میان موضوعات پیچیده را از دست خواهیم داد.

 

واچر خاطرنشان کرد: اگر دانشمندان قادر به تعیین این نباشند که آیا یک تحقیق حقیقت دارد یا خیر، پیامدهایی برای جامعه وجود خواهد داشت زیرا تحقیقات علمی نقش بزرگی در جامعه ایفا می کند. مثلا ممکن است به این معنی باشد که تصمیمات سیاستی (policy decisions) ناشی از تحقیقات، ناصحیح هستند.

 

اما «آرویند نارایانان» دانشمند رایانه در دانشگاه «پرینستون» در نیوجرسی می گوید: نامحتمل است که دانشمندی از چت جی پی تی برای تولید چکیده مقاله استفاده کند. وی افزود: این مساله که آیا چکیده های تولیدی قابل شناسایی هستند یا نه مساله «بی ربطی» است. مساله این است که آیا این ابزار می تواند چکیده ای تولید کند که صحیح و متقاعدکننده باشد. در واقع نمی تواند و بنابراین جنبه مثبت استفاده از چت جی پی تی بسیار کم و جنبه منفی آن قابل ملاحظه است.

چرا جهان در سالهای آینده متفاوت است؟

چرا جهان در سال ۲۰۲۳ متفاوت است؟

گروه بین الملل: راوی آگراوال؛ سردبیر نشریه فارین پالسی در مقاله‌ای نوشت: معنادارترین روند در سیاست جهانی برای سال ۲۰۲۳ روندی است که به اندازه کافی مورد توجه قرار نگرفته است. "جنوب جهانی" در هر عرصه‌ای قابل مشاهده‌تر و تاثیرگذارتر می‌شود. در نشست بزرگ آب و هوایی در سال گذشته توافق شد، صندوق "ضرر و زیان"  برای کمک به کشور‌های در حال توسعه ایجاد شود تا با آسیب‌های ناشی از تغییرات آب و هوایی مقابله کنند.
بزرگترین رویداد ورزشی سال ۲۰۲۲ میلادی جام جهانی فوتبال مردان که در قطر برگزار شد، خود جزء اولین‌ها محسوب می‌شد؛ چرا که نخستین باری بود که یک کشور عربی میزبان چنین رویداد مهم ورزشی بود و نخستین بار بود که یک تیم آفریقایی یعنی مراکش به مرحله نیمه نهایی صعود کرد. این مسابقات هم چنین برای تماشاگرانی از آفریقا، خاورمیانه و جنوب آسیا که برایشان سفر به رویداد‌های ورزشی در اروپا و آمریکای شمالی چالش برانگیز است، خاطره انگیز باقی خواهد ماند.
هم چنین، در نظر بگیرید که چگونه همزمان با آغاز جنگ روسیه علیه اوکراین بسیاری از کشور‌های در حال توسعه از مشارکت در تحریم‌های علیه روسیه خودداری کردند. شایستگی اخلاقی چنین تصمیمی را می‌توان و باید مورد بحث قرار داد. با این وجود، با کنار گذاشتن مقوله جنجال برانگیز و پر مناقشه اخلاق در سیاست خارجی، رهبران کشور‌ها از هند تا نایروبی اعتماد به نفس فزاینده‌ای را در دفاع از منافع استراتژیک خود به جای دفاع از منافع غرب نشان دادند.
جهان غیر غربی یعنی جنوب جهانی که مدت‌ها نادیده گرفته شده بود یا اصطلاحا در استراحت به سر می‌برد اکنون صدای خود را به گوش سایرین می‌رساند. این بخش از سیاره زمین که در مقایسه با غرب جوان‌تر است و سریع‌تر رشد می‌کند در مقابل تغییرات آب و هوایی نیز آسیب پذیرتر است و  در حال تبدیل شدن به ذینفعی قدرتمند و قاطع‌تر در سیاست جهانی می‌شود. سیاستگذاران و صاحبان کسب و کار‌های تجاری در غرب باید خود را با شرایط جدید سازگار کنند.

بدون سرمایه ساعتی 42 هزار تومان درآمد داشته باش!

مشاهده

تبلیغ

زمانی که نمایندگان جهانی در نوامبر گذشته به شهر تفریحی ساحلی شرم الشیخ مصر پرواز کردند در اولین اجلاس آب و هوایی سازمان ملل متحد در خاک یک کشور واقع شده در آفریقا از سال ۲۰۱۶ میلادی به این سو شرکت کردند. منطقه جغرافیایی برگزاری آن نشست تا حدودی فوریت رسیدگی به این موضوع را نشان داد: سازمان ملل آفریقا را آسیب پذیرترین قاره می‌داند قاره‌ای که از کم‌ترین امکانات برای مقابله با تغییرات آب و هوایی برخوردار است.
برای چندین دهه مذاکرات آب و هوایی مسیری ثابت را دنبال کرده است. کشور‌های ثروتمند نیاز به کاهش انتشار جهانی آلاینده‌های کربنی را اعلام کرده اند. کشور‌های در حال توسعه اشاره می‌کنند که برای تغییر به سمت منابع انرژی پاک‌تر به کمک نیاز دارند. مقدار بسیار کمی از پول وعده داده شده در نهایت تحویل داده شده است.
با این وجود، به نظر می‌رسید در سال ۲۰۲۲ میلادی چیزی تغییر کرده است. شاید این واقعیت عیان شد که در سراسر جهان به ویژه در جنوب جهانی تغییرات آب و هوایی به شدت در حال خارج ساختن سیستم‌ها از تعادل هستند. بیش از ۱۷۰۰ نفر در پاکستان پس از ترکیب سمی خشکسالی، باران‌های موسمی بیش از حد و آب شدن برف هیمالیا جان خود را از دست دادند که منجر به غرق شدن یک سوم آن کشور در آب بر اثر وقوع سیل شد. در همین حال، شرق آفریقا بدترین خشکسالی خود را در دهه‌های اخیر تجربه می‌کند که ناشی از یک سال دیگر بارندگی ناکافی است. شاید پاندمی کووید به رهبران غربی آموخت که مشکلات در بخشی از سیاره زمین می‌تواند به سرعت بر کشور‌های آنان نیز تاثیر بگذارد.
هر آن چه رخ داد اکنون شاهد درکی در میان رهبران جهان هستیم مبنی بر آن که "شما نمی‌توانید چیزی را که از قبل در اینجا بوده متوقف سازید". تغییرات آب و هوایی در حال وقوع است. در نتیجه، جهان باید به کار بر روی کاهش انتشار گاز‌های گلخانه‌ای و ایجاد استراتژی‌های کاهش و انطباق مانند قبل ادامه دهد، اما اکنون باید به یک موضوع روشن و فعلی نیز رسیدگی کند. یعنی کمک به کشور‌های در حال توسعه برای رفع آسیب‌هایی که تغییرات اقلیمی بر مردم آن کشور‌ها وارد می‌سازد.
کشور‌های ثروتمند غربی در نهایت برای ارائه کمک و پرداخت ضرر و زیان در نشست آب و هوایی تسلیم خواسته کشور‌های جنوب جهانی شدند. اسکاتلند کشور میزبان اجلاس قبلی آب و هوایی در سال ۲۰۲۱ میلادی با وعده ۲.۲ میلیون دلاری برای پرداخت به تنهایی ایستاد. در نشست آب و هوا در مصر تعهد آن کشور به میزان ۵.۷ میلیون دلار افزایش داد. اتریش، بلژیک، دانمارک و آلمان با مبالغ مشابهی با اسکاتلند همصدا شدند. حتی ایالات متحده که مدت‌ها نگران بود که چنین صندوقی مانع تلاش برای کاهش انتشار کربن شود با اهداف صندوق بین المللی ضرر و زیان موافقت کرد.
مذاکره کنندگان آب و هوا بخش عمده سال ۲۰۲۳ میلادی را صرف بحث در مورد این خواهند کرد که هر کشور باید چه مقدار پول تخصیص دهد و این پول باید در کجا تخصیص یابد. مسلم است که قلک ناکافی خواهد بود. تحقیقات نشان می‌دهند که تا سال ۲۰۳۰ میلادی کشور‌های در حال توسعه ممکن است سالانه ۵۸۰ میلیارد دلار خسارت ناشی از تغییرات آب و هوایی متحمل شوند. کشور‌های فقیر بودجه لازم برای ترمیم زخم‌های اجتناب ناپذیر ناشی از تغییرات آب و هوایی را در اختیار ندارند. اکنون به نظر می‌رسد یک بحث بزرگ جهانی حل شده است: گروه کوچکی از کشور‌های ثروتمند که مسئول نیمی از انتشار کربن از سال ۱۸۵۰ میلادی به این سو بوده اند در نهایت اعتراف می‌کنند که باید برای محافظت از کشور‌های آفریقایی و آسیایی که در طول تاریخ نقش بسیار کمی در تغییرات آب و هوایی داشته اند اقدامات بیش تری انجام دهند. این تایید و اذعان به تنهایی می‌تواند لحن و ماهیت تمامی مذاکرات جهانی را که در پی خواهد آمد تغییر دهد.
اندکی پس از نشست آب و هوا توجه عمومی به قطر معطوف شد اولین کشور عربی که میزبان جام جهانی فوتبال بود. رسانه‌ها به درستی به نقض حقوق بشر و کار در کشوری اشاره کردند که طی یک نسل به قطبی گازی در جهان تبدیل شده است. انتقاداتی نیز به درستی به دوحه به دلیل حفظ قوانین واپسگرایانه در زمینه روابط اجتماعی و آزادی مطبوعات وارد شد. با این وجود، از نقطه نظر جنوب جهانی کشور‌هایی در آسیا، آفریقا و آمریکای لاتین که ممکن است در زمینه حقوق بشر بیش‌تر با قطر همدل باشند تا با غرب جام جهانی اخیر را نشانه‌ای از لحظه‌ای نادر از دسترسی و برابری قلمداد کردند.
در نهایت، مردم شهر‌هایی مانند مومباسا و بمبئی می‌توانند هزینه سفر به مکانی مانند دوحه را تامین کرده و از تماشای بازی لیونل مسی آرژانتینی مقابل کیلیان امباپه فرانسوی لذت ببرند. راهیابی افسانه‌ای مراکش به نیمه نهایی توسط هزاران هوادار مراکشی مورد استقبال قرار گرفت هوادارانی که پیش‌تر به سختی می‌شد آنان را در مسابقات برگزار شده در نیویورک یا لندن مشاهده کرد (موضوع تنها فقدان هزینه سفر آنان به امریکا و بریتانیا نیست بلکه امریکا در صدور ویزا برای اتباع کشور‌های جنوب جهانی نیز به شکلی نابرابر و چالش برانگیز عمل می‌کند).
منتقدان قطر اشاره کردند که آن کشور از نفوذ ورزشی خود برای پوشاندن مشکلات اش و تقویت قدرت نرم خود بهره برداری کرده است. آن کشور نه تنها میزبان جام جهانی بود بلکه مالک پاری سن ژرمن برترین باشگاه فوتبال فرانسه است که دارای خط حمله‌ای متشکل از مسی، امباپه و نیمار برزیلی است. در حالی که جهان یکی از جذاب‌ترین فینال‌های جام جهانی را تماشا می‌کرد و در این فکر بود که فرانسه یا آرژانتین برنده خواهند شد یک موضوع واضح بود: قطر نمی‌توانست بازنده باشد. قطر تنها کشوری نیست که قدرت مالی جدید خود را در ورزش افزایش می‌دهد. تا پیش از تحریم‌های غرب علیه روسیه در سال گذشته "رومن آبراموویچ" الیگارش روس مالک باشگاه فوتبال انگلیس چلسی بود. استادیوم آرسنال به افتخار شرکت هواپیمایی امارات پرچمدار دبی نامگذاری شده است. صندوق سرمایه گذاری مستقل عربستان سعودی سهامدار عمده نیوکاسل یونایتد است.
"کریستیانو رونالدو" فوق ستاره پرتغالی ماه گذشته قراردادی به ارزش سالانه ۲۰۰ میلیون دلار برای بازی در یک باشگاه کمتر شناخته شده سعودی امضا کرد. نفوذ فزاینده جنوب جهانی چندین ورزش دیگر را در بر می‌گیرد. عربستان سعودی بر روی بازی گلف سرمایه گذاری می‌کند و چندین بازیکن برتر گلف جهان را جذب کرده است. چین مدت هاست که روی موفقیت ورزشی سرمایه گذاری کرده که در بازی‌های المپیک پکن در سال ۲۰۰۸ میلادی به اوج خود رسید.
پرسش این است که این قدرت‌های ورزشی نوظهور با نفوذ جدیدشان چه خواهند کرد. در مورد کریکت ورزشی که بیش‌تر در مستعمرات سابق بریتانیا انجام می‌شد هند اساسا تقویم جهانی بازی‌ها را برای تطبیق با لیگ خود تغییر داده است. مانند ورزش، سرگرمی نیز یکی از شاخص‌های اصلی نفوذ فزاینده جنوب جهانی است. در نظر بگیرید که چگونه فیلم‌های هالیوود در طول سه دهه گذشته تغییر کرده اند. برای مثال، در سال ۱۹۹۵ میلادی دو فیلم پرفروش جهان یعنی داستان اسباب بازی و آپولو ۱۳ بیش از سه چهارم فروش جهانی بلیت خود را در ایالات متحده داشتند. با این وجود، فیلم‌های Avatar: The Way of Water و Top Gun: Maverick در سال ۲۰۲۲ میلادی هر دو فروش بیش تری در خارج از امریکا داشتند. این تغییر در کشوری که درآمد حاصل می‌شود به طور پیوسته بر ماهیت محتوایی که ایجاد می‌شود تاثیر گذاشته است. اکنون بازار فیلم‌های چین و هند عملکرد خوبی دارند.
در نهایت، اندازه مهم است. اینجاست که وعده جنوب جهانی به عنوان یک نیروی رو به رشد روندی غیرقابل توقف به نظر می‌رسد. در تاریخ ۲۴ فوریه ۲۰۲۲ میلادی زمانی که "ولادیمیر پوتین" رئیس جمهور روسیه به سربازان خود دستور حمله به اوکراین را داد رهبران جهان با آزمایش دشواری مواجه شدند. رهبران اروپایی شاهد بحرانی وجودی در مرز‌های خود بودند.
رهبران ایالات متحده جهانی را می‌دیدند که به اردوگاه‌های دموکراسی و خودکامگی تقسیم شده بود. با این وجود، رهبران در جنوب جهانی به تصویری مبهم نگاه می‌کردند. آنان به سادگی برداشتی واضح و سیاه و سفید از وضعیت نداشتند.
در هفته‌ها و ماه‌های پس از آن در حالی که واشنگتن لندن، برلین، پاریس و دیگر پایتخت‌های غربی برای پیوستن به تحریم‌های سخت گیرانه علیه مسکو گردهم آمدند بسیاری از کشور‌های دیگر جهان ترجیح دادند در حاشیه قرار گیرند. پیش از حمله روسیه به اوکراین، هند تنها ۰.۲ درصد از کل نفت خام خود را از روسیه وارد می‌کرد. تا پایان سال ۲۰۲۲ میلادی نفت روسیه که با تخفیف شدید بین ۲۰ تا ۳۰ دلار در هر بشکه خریداری می‌شد حدود ۲۳ درصد از کل خرید نفتی هندوستان را به خود اختصاص داد.
وزیر امور خارجه هند در ژوئن گذشته در مجمعی در اسلواکی گفت: "ما حق داریم منافع خود را بسنجیم و در نظر بگیریم". او به منتقدان غربی خود توصیه کرد که "از این ذهنیت بیرون بیایند که مشکلات اروپا مشکلات جهان است و مشکلات جهان مشکلات اروپا نیست".
دیپلمات‌ها از تایلند تا کنیا به من نوع دیگری از همین موضوع را گفتند: "غرب همواره انتظار دارد کشور‌ها به طرح‌هایی بپیوندند که می‌خواهد در آن سرمایه گذاری کند، اما به ندرت برای مشکلات دیگران اقدام موثری انجام می‌دهد". برای مثال، خروج ایالات متحده از افغانستان ممکن است در راستای منافع امریکا بوده باشد، اما امید‌های نیرو‌های طرفدار دموکراسی در منطقه را از بین برد. آنان می‌گفتند درگیری و بحران در جهان در حال توسعه کم‌تر از بحران در کشور‌های غربی توجه افکار عمومی جهان را به خود جلب می‌کند.
واکنش جنوب جهانی به جنگ اوکراین نشان دهنده تغییر بسیار بزرگ تری در نظم جهانی نسبت به آن چیزی است که اکثر تحلیلگران آمریکایی و اروپایی به آن اعتبار می‌دهند. این جنبش غیر متعهد قرن بیستم نیست بلکه مجموعه‌ای از قدرت‌های مهم هستند: هند، برزیل، آفریقای جنوبی، انجمن کشور‌های آسیای جنوب شرقی که می‌گویند: "این دیگر جنگ ما نیست و آن چه ما واقعا نگران آن هستیم درگیری‌های منطقه‌ای مان است".
البته این موضوع وجود دارد که آیا تحریم‌های تحت رهبری ایالات متحده از حمایت سازمان ملل برخوردار است یا خیر. در مورد تحریم مسکو، این امر به دلیل کرسی روسیه در شورای امنیت غیرممکن است. بسیاری از کشور‌ها مانند هند سیاستی را اتخاذ کرده اند که تنها به تحریم‌هایی بپیوندند که مشروعیت قطعنامه سازمان ملل را با خود به همراه دارند. موضع سیاست خارجی هند به طور خاص جالب است، زیرا می‌تواند پیش نمایشی باشد برای آن که دیگر قدرت‌های در حال ظهور چگونه ممکن است جهان را ببینند.
سیاست خارجی هند در دوران نخست وزیری نهرو اخلاقی‌تر بود و او از ایده عدم تعهد دفاع کرد. با این وجود، در سالیان اخیر "نارندرا مودی"نخست وزیر فعلی هند سیاست خارجی معامله گرایانه تری را اتخاذ کرده و بر روی روابط دو جانبه تمرکز کرده است. همان طور که هند به عنوان یک قدرت اقتصادی و سنگر بالقوه در برابر چین رشد می‌کند برای غرب به عنوان یک متحد بالقوه اهمیت فزاینده‌ای پیدا می‌کند. با درک این موضوع هند ممکن است هم چنان به دنبال بهترین معاملات برای خود در بازار جهانی برای نفت، تسلیحات، مواد معدنی، نیروی کار یا فناوری باشد.
در سال گذشته در جریان سفر‌هایی که از داووس تا دوحه و از نایروبی به دهلی نو داشتم صدا‌هایی تکراری از رهبران سیاسی و تجاری در کشور‌های در حال توسعه شنیدم. آنان احساس می‌کنند که غرب برای مدت زمانی طولانی بر روایت اقتصادی و ژئوپولیتیک جهانی تسلط داشته است. آنان احساس می‌کنند که دوران سلطه ایالات متحده به تدریج در حال پایان است و در جهانی که ایالات متحده به طور فزاینده‌ای با چین درگیر است آنان نمی‌خواهند مجبور به انتخاب یک طرف شوند.
آنان از خود می‌پرسند:"چرا باید مجبور باشیم تنها با یک شریک بزرگ تجارت کنیم؟ جرا باید اجازه دهیم غرب به تنهایی سیاست جهانی را شکل دهد در حالی که افزایش درآمد طبقات متوسط کشور‌های مان به ما اجازه می‌دهد صدای بلندتری داشته باشیم"؟
چه در عرصه ورزش چه تجارت یا دیپلماسی ما دیگر در یک دنیای روشن تک قطبی یا دو قطبی نیستیم. اکنون با جهانی چند قطبی مواجه هستیم که در آن تعداد فزاینده‌ای از کشور‌ها در تلاش هستند تا بخشی از تصویر باشند.

نظر بیل‌ گیتس درباره آینده هوش مصنوعی و متاورس

گیتس به سؤال متعاقب یکی از کاربران درباره اینکه چرا به نظرش web3 انقلابی نیست، پاسخ نداد. او صرفاً گفت هیجان زیادی برای هوش مصنوعی زایا دارد: «از نرخ پیشرفت‌های این هوش مصنوعی حیرت‌زده شده‌ام. فکر می‌کنم این فناوری تأثیر بزرگی بر جهان خواهد گذاشت.»

زومیت نوشت: بیل گیتس اخیراً اعلام کرده که به نظرش هوش مصنوعی درحال‌حاضر شبیه به اینترنت در حوالی سال 2000 است.

 

«بیل گیتس»، هم‌بنیان‌گذار مایکروسافت اخیراً درباره شماری از فناوری‌های جدید صحبت و آینده آن‌ها را پیش‌بینی کرده است. او می‌گوید هوش مصنوعی به‌واقع یک فناوری انقلابی است و نقشی شبیه به اینترنت در حوالی سال 2000 را دارد، اما web3 و متاورس به آن اندازه که گفته می‌شود، فناوری‌های انقلابی و بزرگی نیستند.

چگونه چروکهای صورت را درمان‌ کنیم؟!

پیشنهاد امروز

 

بیل گیتس اخیراً در یک جلسه پرسش‌وپاسخ در ردیت در جواب به این سؤال که آیا درحال‌حاضر هم فناوری بزرگی مثل اینترنت در سال 2000 وجود دارد یا خیر، گفت: «هوش مصنوعی فناوری بزرگ [حال حاضر] است. فکر نمی‌کنم web3 آن‌قدر بزرگ یا متاورس به‌تنهایی انقلابی باشد، اما هوش مصنوعی واقعاً یک فناوری بزرگ و انقلابی است»

 

گیتس به سؤال متعاقب یکی از کاربران درباره اینکه چرا به نظرش web3 انقلابی نیست، پاسخ نداد. او صرفاً گفت هیجان زیادی برای هوش مصنوعی زایا دارد: «از نرخ پیشرفت‌های این هوش مصنوعی حیرت‌زده شده‌ام. فکر می‌کنم این فناوری تأثیر بزرگی بر جهان خواهد گذاشت.»

 

بیل گیتس درباره هوش مصنوعی ChatGPT چه نظری دارد؟

 

هم‌بنیان‌گذار مایکروسافت در پاسخ به این سؤال که چه نظری درباره هوش مصنوعی ChatGPT دارد، نوشت: «این [چت‌بات] نیم‌نگاهی به آینده را برای ما فراهم کرده است. من از این شیوه عملکرد و سرعت نوآوری شگفت‌زده شده‌ام.»

 

با این همه، گیتس اعلام کرد که تمرکز خود را روی امور دیگری گذاشته است. او گفت درحال کار روی فناوری‌های مثل سونوگرافی است که می‌توانند به زنان باردار کمک کنند تا درصورت نیاز به حضور در بیمارستان، این موضوع به اطلاع آن‌ها برسد.

 

بیل گیتس در گذشته هم گفته بود که علاقه‌ای به حوزه رمزارزها ندارد. او در سال 2021 گفته بود کسانی که به‌اندازه ایلان ماسک پول ندارند، باید مراقب سرمایه‌گذاری در این حوزه باشند. هم‌مؤسس مایکروسافت باور داشت که این بازارها براساس نظریه «احمق بزرگ‌تر» پیش می‌روند. بااین‌حال، به‌نظر می‌رسد که دیدگاه او درباره متاورس خوش‌بینانه‌تر است، چرا که در سال 2021 جایگزینی تصاویر دوبعدی با سه‌بعدی در ملاقات‌های مجازی را پیش‌بینی کرده بود.

بخار روی دریا؛ یک منبع‌ احتمالی نامحدود و در دسترس آب آشامیدنی برای آینده

کشف یک منبع‌ نامحدود و در دسترس آب آشامیدنی

این سازوکار می‌تواند در کنار شیرین‌کننده‌های آب دریا که درحال‌حاضر در بسیاری از نقاط دنیا استفاده می‌شوند، منبع خوبی برای تولید آب آشامیدنی باشد.

دیجیاتو نوشت: گروهی از محققان طرحی را پیشنهاد کرده‌اند که امکان تبدیل بخار نامحدود موجود در بالای اقیانوس‌ها به آب آشامیدنی را فراهم می‌کند.

 

مشکل آب آشامیدنی در کره زمین در سال‌های اخیر به بحران جدی‌تری در بسیاری از کشورها تبدیل شده است. اما حالا دانشمندان معتقدند که می‌توان از بخار آب در بالای اقیانوس به‌عنوان یک منبع تقریباً نامحدود برای تولید آب شیرین استفاده کرد.

 

محققان دانشگاه ایلینوی در اربانا-شمپین سازوکار جدیدی را برای تولید آب آشامیدنی پیشنهاد کرده‌اند که در آن بخار آب بالای سطح اقیانوس‌ها به ساحل منتقل می‌شود. سپس این بخار در ساحل با کمک سیستم‌های خنک‌سازی فشرده و به آب تبدیل می‌شود. انرژی این سیستم‌ها تماماً می‌تواند از منابع تجدیدپذیر مثل انرژی خورشیدی یا بادی تأمین شود.

 

با وجود اینکه دانشمندان هنوز جزئیات دقیق طرح خود را منتشر نکرده‌اند، اما محاسباتی که درباره رطوبت قابل استخراج از 14 نقطه در سراسر دنیا به‌دست آمده است، نشان می‌دهد که با هر کدام از این سیستم‌ها می‌توان به‌صورت بالقوه میانگین آب آشامیدنی موردنیاز برای 500 هزار نفر را تأمین کرد.

 

بخار اقیانوس‌ها می‌تواند منبع بزرگی برای تولید آب آشامیدنی باشد

 

این سازوکار می‌تواند در کنار شیرین‌کننده‌های آب دریا که درحال‌حاضر در بسیاری از نقاط دنیا استفاده می‌شوند، منبع خوبی برای تولید آب آشامیدنی باشد. «فرانسینا دومینگز»، دانشمندان اتمسفرشناس دانشگاه ایلینوی می‌گوید: «این کار تا حالا انجام نشده و فکر می‌کنم دلیلش این است که محققان تاکنون تمرکز خود را روی راهکارهای زمینی گذاشته بودند.»

 

محققان در بخشی از این مطالعه اثر تغییرات اقلیمی و افزایش خشک‌سالی را هم بررسی کرده و مدعی شده‌اند که سیستم آن‌ها همچنان کارآمد باقی خواهند ماند، چرا که با افزایش دما، مقدار بخار آب هم در بالای اقیانوس‌ها بیشتر می‌شود و منابع بیشتری برای تولید آب شیرین خواهیم داشت.

 

آب آشامیدنی که برای نوشیدن و شست‌وشو استفاده می‌شود، تنها 3 درصد از آب موجود در سیاره زمین را تشکیل می‌دهد. تابه‌حال پروژه‌های زیادی سعی داشتند منابع آب آشامیدنی را افزایش دهند، اما سازوکاری که بتواند تفاوت چشمگیری رقم بزند، هنوز به‌وجود نیامده است.