اولین مریخ نورد چین روی سیاره سرخ قدم زد

اولین مریخ نورد چین در روز شنبه از سکوی فرود خود به سطح مریخ پایین رفت و شروع به کاوش در سطح سیاره سرخ کرد.

به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، به نقل از اوت لوک اندیا؛ مریخ نورد شش چرخ مجهز به انرژی خورشیدی به نام Zhurong، شبیه یک پروانه آبی و با جرمی ۲۴۰ کیلوگرمی، به آرامی روی سیاره سرخ فرود آمد و سفر خود را برای کشف سیاره چهارم آغاز کرد.

ماموریت Tianwen-1 چین، متشکل از یک مدارگرد، یک لندر و یک مریخ نورد، در ۲۳ جولای سال ۲۰۲۰ آغاز شد. کاوشگر حامل مریخ نورد در ۱۵ ماه می‌در دشت وسیعی در نیمکره شمالی مریخ فرود آمد. فضاپیمای چینی سه ماه پس از فرود موفقیت آمیز مریخ نورد Perseverance آژانس فضایی ایالات متحده ناسا (که مشغول کاوش در سطح سیاره سرخ است با یک هلیکوپتر که در اطراف آن معلق است)، در مریخ فرود آمد.

در طول حداقل ۹۰ روز مریخی (حدود سه ماه روی زمین)، ژورونگ منظره مریخ را با تصاویر سه بعدی با وضوح بالا ضبط می‌کند، ترکیب مواد سطح سیاره را تجزیه و تحلیل کرده و ساختار زیر سطح آن، میدان مغناطیسی، جستجو برای یافتن ردپای آب، یخ و مشاهده محیط هواشناسی آن را تشخیص می‌دهد. این مریخ نورد برای این کارها از ابزار مختلفی شامل دوربین زمین، دوربین چند طیفی، رادار اکتشاف زیرسطحی، آشکارساز ترکیب سطح، آشکارساز میدان مغناطیسی و مانیتور هواشناسی استفاده می‌کند.

طراحی مریخ نورد چین
مدارگرد با عمر طراحی یک سال مریخی (حدود ۶۸۷ روز روی زمین)، در حالی که عملیات شناسایی علمی خود را انجام می‌دهد، ارتباطات را برای مریخ نورد پخش می‌کند. در مقایسه با مریخ نورد قمری چین یوتو، سرعت Zhurong در حدود ۲۰۰ متر در ساعت است و ارتفاع آن از ۲۰ سانتی متر به ۳۰ سانتی متر افزایش یافته است. این مریخ نورد می‌تواند از دامنه‌هایی تا ۲۰ درجه بالا رود. طبق گفته طراحان، Zhurong به طور مستقل راه می‌رود.

جیا یانگ، معاون اصلی طراح کاوشگر Tianwen-1 گفت: "سیستم تعلیق فعال مریخ نورد می‌تواند با حرکت کرم مانند در سطح پیچیده مریخ با خاک شنی سست و سنگ‌های متراکم حرکت کند. ژورونگ همچنین می‌تواند مانند خرچنگ به پهلو راه برود. هر شش چرخ آن می‌تواند در هر جهتی بچرخد که این موضوع می‌تواند برای حرکت روی موانع و بالا رفتن از شیب‌ها استفاده شود. مریخ نسبت به زمین و ماه از خورشید دورتر است و جو مریخ نور خورشید را نیز کاهش می‌دهد، بنابراین صفحات خورشیدی مریخ نورد تقریباً دو برابر بقیه فضاپیما‌ها است.

اولین مریخ نورد چین روی سیاره سرخ قدم زد

گنگ یان، یکی از مقامات مرکز برنامه‌های کاوش و فضایی ماه گفت که این فضاپیما‌ها باید بتوانند برای استفاده از نور خورشید قابل چرخش باشند. گنگ گفت، صفحات خورشیدی Zhurong به طور خاص برای انطباق با نور خورشید در مریخ طراحی شده اند، که طیف متفاوتی از مدار زمین دارد. مریخ به طوفان‌های ماسه‌ای خود مشهور است و گرد و غبار می‌تواند کارایی تولید برق را کاهش دهد.

در صورت طوفان شن، ژورونگ می‌تواند تصمیم بگیرد که چه موقع کار خود را لغو کند و خاموش شود و هنگامی که دوباره نور خورشید کافی بود، بیدار شود. جیا افزود: "هنگام طراحی این مریخ نورد، ما طوفان‌های زیادی برای ایجاد یک مریخ نورد قدرتمند داشتیم که می‌تواند سطح مهندسان فضایی چینی را نشان دهد. " برنامه فضایی چین از زمانی که یک فضانورد را برای اولین بار در مدار خود در سال ۲۰۰۳ قرار داد، با شکست ناچیزی روبرو شد.

لینک کوتاه: asriran.com/003IKI

باراک اوباما وجود اشیا پرنده ناشناس (UFO) را تایید کرد

باراک اوباما اشیا پرنده ناشناس را تایید کرد

باراک اوباما، رئیس جمهور پیشین آمریکا بطور ضمنی تایید کرد که مشاهدات اشیاء پرنده ناشناس (UFO) حقیقت دارد و دولت توضیحی برای آن‌ها ندارد.

 

به گزارش ایسنا وبه نقل از ان‌وای، او به شایعاتی مبنی بر اینکه ایالات متحده‌ی آمریکا محلی مخفی برای بیگانگان و فضاپیماهایشان دارد خندید و آن‌ را رد کرد.

 

رئیس جمهور سابق ایالات متحده در تماسی ویدئویی در برنامه‌ی “The Late Late Show” که اوایل روز سه‌شنبه پخش شد به شوخی به مجری برنامه، جیمز کوردن گفت: زمانی که حرف از بیگانگان می‌شود موضوعاتی وجود دارد که نمی‌توانم روی آنتن بگویم.

 

حقیقت این است که من وقتی وارد دفتر ریاست جمهوری شدم پرسیدم آیا آزمایشگاهی وجود دارد که ما در آن فضایی‌ها و فضاپیما نگه‌داری کنیم؟ و آن‌ها بعد از کمی تحقیقات جواب دادند: نه

 

اما موضوعی که حقیقت دارد این است که آثار و موارد ضبط شده‌ای از اشیا ناشناخته در آسمان وجود دارد که ما نمی‌دانیم چه هستند. ما نمی‌توانیم توضیحی برای نحوه‌ی حرکت آن‌ها و مسیرشان پیدا کنیم این اشیاء الگوی مشخص قابل توصیفی ندارند.

 

 

من فکر می‌کنم مردم هنوز به طور جدی می‌خواهند بفهمند این اشیاء ناشناخته چه هستند اما من امروز چیزی برای گزارش کردن به شما در این مورد ندارم. باراک اوباما این حرف‌ها را در حالی زد که نظر خودش در این مورد را بیان نکرد.

 

نیروی دریایی مدت‌هاست که صحت ویدئوهای منتشر شده توسط جت‌ها جنگنده را تایید کرده است برخی از آن‌ها به گونه‌ای حرکت می‌کردند که متخصصین حوزه‌ی هوانوردی را گیج می‌کردند.

 

باراک اوباما همچنین درمورد زندگی شخصی‌ خود صحبت کرد و گفت که وقت بیشتری با همسر و فرزندانش می‌گذارند.

روسیه از وقوع توفان مغناطیسی شدید در سطح زمین خبر داد

روسیه از وقوع توفان مغناطیسی شدید در سطح زمین خبر دادند

پژوهشگاه فیزیک خورشیدی و رصد فضایی آکادمی علوم روسیه از وقوع توفان مغناطیسی شدید خبر داد که از نظر شدت و بزرگی، در دو سال اخیر بی سابقه بوده است.

به گزارش ایرنا،  پژوهشگاه فیزیک خورشیدی و رصد فضایی آکادمی علوم روسیه امروز (جمعه) در گزارشی اعلام کرد که دانشمندان این مرکز علمی، توفان مغناطیسی را در خورشید رصد کردند که تاثیرات آن همه کره زمین را در برگرفت.

این توفان مغناطیسی از نظر بزرگی و شدت تاثیرات آن از سال ۲۰۱۹ میلادی بی سابقه بوده و سراسر کره زمین را دربرگرفت.

طوفان مغناطیسی از عصر دیروز ۱۳ ماه می آغاز و بامداد امروز (جمعه) به اوج خود رسید و شدت توفان در نقطه اوج آن ۷ درجه (حداکثر توفان مغناطیسی ۹ درجه) بود.

 مورد قبلی توفان مغناطیسی روز ۱۱ دسامبر سال ۲۰۲۱ (۲۱ آذر ماه سال ۱۳۹۹ شمسی) گزارش شده است که تاثیرات آن حدود یک هفته ادامه داشت.  

سرعت توفان های خورشیدی ۸۰۰ کیلومتر در ثانیه است و بر اثر آن میدان مغناطیسی زمین بطور موقت پایداری خود را ازدست می دهد.  

توفان های مغناطیسی می تواند موجب کاهش و افزایش فشارخون، میگرن و بی خوابی مردم زمین شود و تاثیرات ناخوشایندی بر زندگی مردم بگذارد.  

دانشمندانی که در مورد تاثیر امواج مغناطیسی و توفان های خورشیدی بر انسان مطالعه می کنند، می گویند: جرقه های ناشی از طوفان های خورشیدی و امواج مغناطیسی سبب بروز اختلالات روانی در سطوح مختلف کم تا خطرناک می شود.

 دراین تحقیقات دانشمندان به مطالعه تأثیرگذاری فضا بر انسان می پردازند. از جمله تأثیر جرقه های خورشیدی و توفان های مغناطیسی که پس از آن بروز می کند.

کوکلسکی مرکز این گونه تحقیقات درشهر آپاتیت در یک منطقه مجاور قطب شمال است. دراین محل امواج مغناطیسی زمین به شکلی است که خطوط نیروزا بر فراز قطب، قیفی درست می کنند.

براساس این گزارش، ذرات خورشیدی و پرتوهای فضایی در این مرکز انوار نوری شمالی را در آسمان ایجاد می کند که این امواج در بدن انسان باعث بروز اختلال می شوند. سالخوردگان و نوجوانان نسبت به تأثیرات فضایی حساس هستند.

آلا مارتینووا پژوهشگر مسائل بیولوژی مرکز علمی کولسکی در این باره گفت: عکس العمل بچه ها در وضعیت های متفاوت، حساس تر است. آیا می توان چنین رفتاری را دعوای بچه گانه نامید؟ یک چیزی بر ارگانیزم تأثیر می گذارد و کودک احساس ناراحتی می کند و کم توجه می شود. درنتیجه کودک نمی خواهد درس بخواند.
شدت پرتوهای فضایی در شمال بیشتر است که تأثیر اضافی اشعه رادیو اکتیو و تغییرات را موجب می شود.

دانشمندان همچنین به تاثیر توفان های خورشیدی در اخلال در سیستم های انرژی و نیز فعالیت جهت یابی حیوانات و پرندگان هم پی برده اند که ممکن است کوچ فصلی پرندگان را مختل کند.

برنامه‌ریزی پنتاگون برای استفاده از موشک حرارتی هسته‌ای تا سال 2025 (+عکس)

پیشرانه حرارتی هسته ای با پمپاژ سوختی مایع، به احتمال زیاد هیدروژن، از طریق یک راکتور کار می کند. اتم های اورانیوم درون هسته تقسیم می شوند و گرما از طریق شکافت آزاد می شود.

عصر ایران؛ مجله تصویری سلاح - آژانس پروژه های پژوهشی پیشرفته دفاعی آمریکا (دارپا)، بازوی پژوهش و توسعه پنتاگون، بودجه ساخت نخستین سیستم پیشرانه حرارتی هسته ای برای فضاپیماها را تامین می کند.

این سیستم که به نام موشک نمایش تجربی برای عملیات های سریع بین زمین و ماه (دراکو) شناخته می شود، از شکافت هسته ای به جای سوخت سنتی موشک استفاده می کند و موجب شکل‌گیری یک سیستم پیشرانه فضایی سریع‌تر و کارآمدتر می شود. ناسا پیشرانه حرارتی هسته ای را به عنوان سیستمی که می تواند انسان ها را به سیاره مریخ و فراتر از آن انتقال دهد، مد نظر قرار داده است.

به تازگی دارپا اعلام کرده که شرکت های جنرال اتومیکس، بلو اوریجین و لاکهید مارتین را برای ساخت دراکو انتخاب کرده است. ارسال دراکو به مدار نزدیک زمین در سال 2025 هدف گذاری شده است.

پیشرانه حرارتی هسته ای مدتهاست که وجود دارد. وزارت انرژی آمریکا آن را این گونه توضیح می دهد:

پیشرانه حرارتی هسته ای با پمپاژ سوختی مایع، به احتمال زیاد هیدروژن، از طریق یک راکتور کار می کند. اتم های اورانیوم درون هسته تقسیم می شوند و گرما از طریق شکافت آزاد می شود. این فرایند سوخت را گرم کرده و آن را به گاز تبدیل می کند که از طریق یک نازل خارج می شود تا رانش تولید کند.

پیشرانه حرارتی هسته ای دو برابر کارآمدتر از موشک هایی با سوخت شیمیایی است، به دلیل این که گازهای سبک‌تر - در طراحی پیشرانه های حرارتی هسته ای به طور معمول از هیدروژن استفاده می شود - شتاب گیری را تسهیل می کند. موشک هایی با سوخت شیمیایی بخار آب سنگین‌تر را به عنوان یک محصول جانبی زائد تولید می کنند.

ماکتی از یک فضاپیما مجهز به پیشرانه حرارتی هسته ای

دانشمندان برای نخستین بار پیشرانه حرارتی هسته ای را در دهه 1940 معرفی کردند. تا دهه 1960، ناسا و کمیسیون انرژی هسته ای آمریکا استفاده از موشک های پیشرانه حرارتی هسته ای طی پروژه انرژی هسته ای برای برنامه های کاربردی موشک (NERVA) مطالعه کردند، اما پروژه پیش از آن که یک موشک کاربردی توسط مهندسان ساخته شود، لغو شد. نگرانی هایی درباره پرتاب یک راکتور با اورانیوم غنی شده یا پلوتونیوم به مدار زمین و این که احساس می شد موشک های مجهز به سوخت شیمیایی برای یک برنامه کند فضایی به اندازه کافی خوب هستند، از دلایل این تصمیم بودند.

اما اکنون به نظر می رسد زمان استفاده از پیشرانه حرارتی هسته ای فرا رسیده است.

پیش از این، احتمال انفجار یک فضاپیمای مجهز به نیروی هسته ای هنگام برخاستن و پراکنده شدن مواد رادیواکتیو خطرناک در سراسر آمریکا یا حتی بدتر از آن، برخی کشورهای دیگر موجب شد تا پیشرانه های هسته ای گزینه ای قابل قبول نباشند.

 اما طراحی های مدرن به اورانیوم کمتر غنی شده و ایمن‌تر، متکی هستند. همچنین، اورانیوم هنگام برخاستن فضاپیما رادیواکتیو نخواهد بود، و راکتور زمانی روشن می شود که دراکو به صورت ایمن در فضا قرار گرفته باشد.

همچنین، پنتاگون در پی فضاپیمایی است که می تواند سریع‌تر از فضاپیماهای مجهز به موشک هایی با سوخت شیمیایی در فضا تغییر موقعیت دهد. دارپا قصد دارد فضاپیمای دراکو در درجه نخست در فضای بین زمین و کره ماه فعالیت کند.

نسبت رانش به وزن بالاتر پیشرانه حرارتی هسته ای به فضاپیما اجازه خواهد داد، سریع‌تر در فضایی گسترده حرکت کند. در صورت موفقیت دراکو، فناوری آن می تواند در بخش فضایی غیرنظامی استفاده شود.

ناسا معتقد است که پیشرانه حرارتی هسته ای می تواند مدت زمان کلی ماموریت های مریخ را به نصف کاهش دهد.

بیشتر بخوانید:

*سازمان سیا و راز یک سنجاقک متفاوت پس از چند دهه! (+عکس)

*اسلحه ای مخفی؛ از جنگ جهانی تا فیلم تارانتینو! (+تصاویر)

*درباره یک اسلحه مخفی و تاریخی در آمریکا(+تصاویر)

*بلژیکی محبوب سرویس مخفی آمریکا! (+عکس)

لینک کوتاه: asriran.com/003HZ3

کشف شواهد ۵ سامانه ستاره‌ای با احتمال میزبانی از حیات

دانشمندان دانشگاه واشنگتن در ابوظبی به تازگی شواهدی از پنج منظومه ستاره‌ای را یافته‌اند که احتمال پشتیبانی از حیات را دارند.

به گزارش ایسنا و به نقل از آی‌ای، نزدیک به نیم قرن پیش سازندگان فیلم "جنگ ستارگان" سیاره‌ای قابل سکونت به نام "تتوین"(Tatooine) را که سیاره‌ای بیابانی بود که به دور یک جفت ستاره در حال چرخش بود، تصور کردند که میزبان حیات هوشمند بود. اکنون طبق مطالعه جدید منتشر شده در مجله Frontiers in Astronomy and Space Sciences، دانشمندان به تازگی شواهد برجسته‌ای را یافته‌اند که به پنج منظومه شناخته شده با چندین ستاره به نام‌های "کپلر-۳۴، -۳۵، -۳۸، -۶۴ و -۴۱۳" اشاره دارد که همگی آنها احتمالا از حیات پشتیبانی کنند.

به عبارت دیگر، ما پنج قدم دیگر به دستیابی به حیات بالقوه فراتر از منظومه شمسی نزدیک شده‌ایم.

یک چارچوب ریاضی تازه توسعه یافته، محققان دانشگاه واشنگتن و دانشگاه نیویورک در ابوظبی را قادر ساخت تا نشان دهند که چگونه این پنج منظومه که ۲۷۶۴ و ۵۹۳۳ سال نوری از زمین فاصله دارند، در صورت فلکی "ماکیان"(Cygnus) و "شلیاق"(Lyra) هر یک دارای یک "منطقه قابل سکونت" دائمی هستند.

یک منطقه قابل سکونت، ناحیه‌ای از فضا در نزدیکی ستارگان است که در آن آب مایع می‌تواند شکل بگیرد و در سطح یک سیاره زمین‌مانند باقی بماند. یکی از این منظومه یا سامانه‌ها موسوم به "کپلر-۶۴" حداقل چهار ستاره در مرکز خود دارد که در حال چرخش به دور یکدیگر هستند. اما در حالی که بقیه سامانه‌ها هرکدام فقط دو ستاره دارند، همه آنها میزبان حداقل یک سیاره غول پیکر برابر یا بزرگتر از نپتون شناخته شده‌اند.

این یک اثبات اصل است که سیارات غول پیکر در سامانه‌های ستاره‌ای دوگانه احتمال وجود یک جهان قابل سکونت را رد نمی‌کنند.

"نیکولاس جئورگاکاراکوس" نویسنده مسئول این مطالعه و پژوهشگر بخش علوم دانشگاه نیویورک در ابوظبی گفت: زندگی در سیاره‌هایی که در منطقه قابل سکونت سامانه خود قرار دارند، درست مانند زمین احتمال بالایی برای تکامل دارد. در اینجا ما بررسی می‌کنیم که آیا یک منطقه قابل سکونت در ۹ سامانه شناخته شده با دو یا چند ستاره در مدار سیارات غول پیکر وجود دارد یا خیر.

وی افزود: ما برای اولین بار نشان می‌دهیم که "کپلر-۳۴، -۳۵، -۶۴ و -۴۱۳" و به ویژه "کپلر-۳۸" برای میزبانی از دنیاهای زمین‌مانند دارای اقیانوس‌ها مناسب هستند.

دانشمندان عموماً تصور می‌کنند که اغلب ستارگان میزبان سیاره‌ها هستند و از سال ۱۹۹۲ به بعد کشف سیارات فراخورشیدی بیشتر به طور مداوم شتاب گرفته است. در حال حاضر ۴۳۷۵ سیاره فراخورشیدی کشف شده است که ۲۶۶۲ مورد از آنها برای اولین بار از طریق تلسکوپ فضایی "کپلر" ناسا طی مأموریت بررسی کهکشان راه شیری بین سال‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۸ شناسایی شده‌اند.

سیاره‌های فراخورشیدی دیگر نیز با تلسکوپ "تس"(TESS) ناسا همراه با ماموریت‌های آژانس‌های فضایی کشورهای دیگر کشف شده‌اند. در عین حال آژانس فضایی اروپا(ESA) قصد دارد فضاپیمای "پلاتو"(PLATO) خود را برای شکار سیارات فراخورشیدی جدید تا سال ۲۰۲۶ به فضا پرتاب کند.

دوازده سیاره فراخورشیدی کشف شده توسط "کپلر" "دوچرخشی"(circumbinary) هستند، بدین معنی که آنها مدارهای نزدیک به یک جفت ستاره آتشین دارند. منظومه‌های دوگانه در همه جای جهان وجود دارند و تخمین زده می‌شود که نصف تا سه چهارم کل سامانه‌های ستاره‌ای را تشکیل می‌دهند. در حالی که مشاهدات تاکنون فقط سیارات فراخورشیدی غول پیکر را در مدار سامانه‌های دوگانه تأیید کرده است، این احتمال وجود دارد که سیاره‌های شبیه به زمین و قمرهایی نیز در مناطق قابل سکونت سامانه‌های دوگانه پنهان شده باشد.

متأسفانه فعل و انفعالات گرانشی در سامانه‌های چند ستاره‌ای به ویژه هنگامی که سیارات غول پیکر وجود دارند، احتمال پیدایش و بقای حیات را کاهش می‌دهند. به عنوان مثال این سیارات ممکن است با ستارگان میزبان خود برخورد کنند یا از مدار خود خارج شوند. حتی سیارات فراخورشیدی زمین‌ مانند که از حوادث اولیه جان سالم به در برده‌اند، در مدارهای بیضوی قرار دارند که تغییرات چرخه‌ای شدیدی در شدت و طیف تابش را تجربه می‌کنند.

پروفسور "ایان دابز-دوکسون" از دانشگاه نیویورک در ابوظبی که یکی از نویسندگان این مطالعه نیز هست، گفت: ما مدتی هست که می‌دانیم سامانه‌های ستاره‌ای دوگانه بدون سیاره‌های غول پیکر امکان داشتن جهان‌های قابل سکونت را دارند.

مناطق قابل سکونت در اطراف سامانه‌های ستاره‌ای این پنج سامانه مذکور بین ۰.۴ تا ۱.۵ واحد نجومی(فاصله زمین تا خورشید) گسترده هستند و از فواصل ۰.۶ تا ۲ واحد نجومی از مرکز جرم میزبان ستارگان دوگانه خود شروع می‌شوند.

این سامانه‌ها با راه اندازی چندین تلسکوپ جدید برای شکار سیاره‌های فراخورشیدی احتمالاً در دهه آینده مورد توجه بسیاری قرار خواهند گرفت.