کسانی که در برخی از انواع ورزشهای شدید مانند تنیس رقابتی، آهسته دویدن یا ایروبیک شرکت میکنند، نسبت به آنهایی که فعالیتهای متوسطی مانند تنیس دوستانه، کارهای خانه یا شنا انجام میدهند، بیشتر عمر میکنند.
این یافته حاصل نتایج مطالعه بزرگ استرالیایی است که ۲۰۴ هزار و ۵۴۲ فرد میانسال و مسن را طی ۶ سال مورد بررسی قرار داده است.
آنان پیشنهاد کردند سطوح بالاتر فعالیت شدید تاثیر بسیار بهتری نسبت به فعالیت متوسط بر سلامت انسان دارد.
نتایج آنها نشان میدهد خطر مرگ زودهنگام در کسانی که ورزشهای شدید انجام میدهند، در مقایسه با آنانی که فقط ورزش متوسط انجام میدهند، ۱۳ درصد کمتر است.
دکتر کلاوس گبل، محقق ارشد این تحقیق، گفت: مزایای فعالیت شدید برای مردان و زنان در تمام سنین صادق و مستقل از کل زمان صرف شده برای فعالیت است.
نتایج نشان میدهد که چه چاق باشید، چه لاغر و چه بیماری قلبی یا دیابت داشته باشید یا خیر، اگر بتوانید فعالیتهای شدید را مدیریت کنید، این موضوع میتواند مزایای قابل توجهی برای طول عمر داشته باشد.
در حال حاضر سازمان بهداشت جهانی و مقامات بهداشتی در ایالات متحده، استرالیا و بریتانیا به جمعیت بزرگسال توصیه میکنند که حداقل ۷۵ دقیقه فعالیت شدید یا ۱۵۰ دقیقه فعالیت متوسط در هفته انجام دهند.
محققان پیشنهاد میکنند دستورالعملهای بالینی و بهداشت عمومی باید تمرینات با شدت شدید را برای بهبود امید به زندگی افراد توصیه کنند.
شرکتکنندگان در این مطالعه به دو گروه تقسیم شدند؛ کسانی که ورزش متوسط داشتند و کسانی که حداقل ۳۰ درصد از تمرینات خود را با شدت بالا انجام می دادند.
خطر مرگ و میر در افرادی که کمی فعالیت شدید انجام میدادند، در مقایسه با افرادی که ورزش شدید انجام نمیدادند، ۹ درصد کمتر بود.
کسانی که بیش از ۳۰ درصد ورزش با شدت بالا انجام دادند، ۱۳ درصد کمتر از میزان معمول مرگ و میر را نشان دادند.
دکتر گبل گفت: نتایج تحقیقات ما نشان میدهد که حتی مقدار کمی از فعالیت شدید میتواند به کاهش خطر مرگ زودهنگام کمک کند.
نتایج مطالعات قبلی نشان میدهد که تمرینات اینتروال با تلاشهای شدید کوتاه اغلب برای افراد مسن از جمله کسانی که اضافه وزن دارند یا چاق هستند، مناسب است.
نتایج این مطالعه در نشریه JAMA Internal Medicine منتشر شده است.
منبع: ایسنا
محققان دریافتند که ۷۵ دقیقه در هفته (۱۱ دقیقه در روز) فعالیت بدنی با شدت متوسط برای کاهش خطر ابتلاء به بیماری قلبی، سکته و سرطان در فرد کافی است.
محققین تخمین زدند که در صورت انجام این میزان ورزش که نصف میزان توصیه شده در دستورالعملهای ایالات متحده و بریتانیا است، از هر ۱۰ مرگ زودرس ۱ مورد قابل پیشگیری میشود.
دکتر «سورن بریج»، یکی از محققین از شورای تحقیقات پزشکی دانشگاه، میگوید: «انجام برخی فعالیتهای بدنی بهتر از انجام ندادن هیچکدام است. این هم یک موقعیت شروع خوب است. اگر متوجه شدید که ۷۵ دقیقه در هفته قابل کنترل است، میتوانید آن را به تدریج به میزان کامل توصیهشده افزایش دهید.»
بیماریهای قلبی عروقی (بیماری قلبی و سکته مغزی) عامل اصلی مرگ و میر در سراسر جهان و عامل نزدیک به ۱۸ میلیون مرگ در سال ۲۰۱۹ بودند. سرطانها مسئول ۹.۶ میلیون مرگ در سال ۲۰۱۷ بودند.
برای بررسی اینکه چقدر ورزش میتواند در این اعداد تاثیر بگذارد، محققان دادههای ۹۴ مطالعه بزرگ را که بیش از ۳۰ میلیون نفر در آن شرکت داشتند، گردآوری و تجزیه و تحلیل کردند.
یافتهها نشان داد که از هر ۳ نفر، ۲ نفر به مدت ۱۵۰ دقیقه در هفته ورزش با شدت متوسط انجام نمیدهند و از هر ۱۰ نفر کمتر از ۱ نفر بیش از ۳۰۰ دقیقه فعالیت در هفته داشتند.
به طور کلی، محققان به این نتیجه رسیدند که انجام بیش از ۱۵۰ دقیقه ورزش در هفته فواید حاشیهای را از نظر کاهش خطر بیماری یا مرگ به همراه دارد.
این تیم گزارش داد، اما حتی نیمی از این میزان هم با مزایای قابل توجهی همراه بود.
به عنوان مثال، ۷۵ دقیقه ورزش با شدت متوسط در هفته، خطر مرگ زودهنگام را تا ۲۳ درصد کاهش داد. همچنین برای کاهش خطر بیماری قلبی و سکته تا ۱۷ درصد و سرطان تا ۷ درصد کافی بود.
برای برخی از سرطانهای خاص، کاهش خطر حتی بیشتر بود. انجام این مقدار ورزش خطر ابتلاء به سرطانهای سر و گردن، لوسمی میلوئیدی، میلوما و سرطانهای کاردیای معده را بین ۱۴ تا ۲۶ درصد کاهش میدهد.
محققان محاسبه کردند که اگر افراد ۱۵۰ دقیقه ورزش توصیه شده در هفته را انجام دهند، از حدود ۱۶ درصد از مرگهای زودهنگام پیشگیری میشود. همچنین از ۱۱ درصد موارد بیماریهای قلبی عروقی و ۵ درصد موارد سرطان پیشگیری میشود.
اما اگر افراد حداقل ۷۵ دقیقه در هفته فعالیت بدنی با شدت متوسط داشته باشند، از حدود ۱۰ درصد از مرگهای زودهنگام پیشگیری میشود. و از ۵ درصد موارد بیماریهای قلبی عروقی و ۳ درصد موارد سرطان پیشگیری میشود.
بهعلاوه، محققان خاطرنشان کردند، در ورزش با شدت متوسط، ضربان قلب شما افزایش یافته و باعث میشود سریعتر نفس بکشید، اما همچنان میتوانید در طول فعالیت صحبت کنید.
نمونههای دیگر عبارتند از رقص، دوچرخه سواری، بازی تنیس و پیاده روی.