مرگ کودکی تایوانی که در کلاس جودو ۲۷ بار به زمین زده شد

مرگ کودک تایوانی که در کلاس جودو ۲۷ بار به زمین زده شد

یک پسربچه ۷ ساله در تایوان که هنگام تمرین جودو ۲۷ بار به زمین کوبیده شده بود، در بیمارستان جان باخت.

به گزارش ایسنا، در ماه آوریل این کودک بعد از کلاس جودو به شدت دچار خونریزی مغزی شد.

گزارش‌ها حاکیست که در کلاس درس، معلم و شاگردان کلاس، روی او تمرین کرده بودند.

این کودک ۷ ساله که نامش اعلام نشده به کما رفت تا ۷۰ روز بعد که خانواده‌اش تصمیم گرفتند دستگاه تنفس او را قطع کنند. او در این مدت با کمک دستگاه‌ها زنده بود.

مربی جودوی این پسربچه که بیش از ۶۰ سال دارد به حمله فیزیکی منجر به جراحت شدید و ارتکاب جرم علیه یک کودک متهم شده است.

مربی جودو که فقط به نام فامیلش آقای "هو" معرفی شده، اوایل ماه پیش با گذاشتن حدود ۳۵۰۰ دلار وثیقه به طور موقت تا زمان محاکمه آزاد شد، اما به گزارش "تایوان‌نیوز" با مرگ این کودک، اتهام او به "اعمال جراحت منجر به مرگ" تغییر کرده است.

در صورت محکومیت، او ممکن است به هفت سال تا حبس ابد محکوم شود.

گزارش‌ها حاکیست دایی این پسر هم آن روز به کلاس جودو رفته بود تا از او فیلم بگیرد و به مادرش نشان بدهد که کلاس جودو برایش مناسب نیست.

فیلمی که او ضبط کرده نشان می‌دهد یک همکلاسی بزرگتر برای تمرین چند بار پسر را به زمین پرتاب می‌کند. او فریاد می‌زند و گریه می‌کند، اما مربی می‌گوید بلند شود و از پسر بزرگتر بخواهد که دوباره تمرین را از سر بگیرد. بعدا خود معلم هم او را برای تمرین به زمین می‌زند.

در این زمان پسر از هوش می‌رود، اما مربی‌اش می‌گوید که او فیلم بازی می‌کند.

هرچند این سوال مطرح شده که چرا دایی پسر مانع این کار نشده، اما در تایوان بحث احترام به مربی ورزش، موضوعی جدی است و مادر کودک به رسانه‌ها گفته که دایی او از آنچه اتفاق افتاده به شدت متاثر است.

همچنین بعدا مشخص شد که مربی مجوز لازم برای آموزش را نداشته است.

سه شنبه شب در ساعت ۹ علایم حیاتی این کودک رو به افول رفت و بعد از تماس بیمارستان با خانواده، آن‌ها تصمیم گرفتند که دستگاه‌ها را از بدن او قطع کنند.

بنابر گزارش شبکه خبری بی بی سی، در تایوان این موضوع توجه بسیاری از مردم را جلب کرده و برخی خواهان واکنش شدیدتر علیه مربی جودو هستند و می‌خواهند به خانواده این کودک غرامت پرداخت شود.

برای پیشگیری یا پس از سکته مغزی چه ورزش‌هایی باید انجام داد؟ ورزش پیوسته

بعد از سکته مغزی چه ورزش‌هایی باید انجام داد؟

گروه علمی: پیاده روی، دوچرخه سواری، انجام حرکات موزون از فعالیت‌ های بدنی مناسب برای کاهش خطر سکته مغزی است و شنا در آب گرم نیز یک ورزش بسیار مفید در بازگرداندن فعالیت حرکتی عضلات محسوب می شود.به گزارش ایسنا، تکنیک های ورزشی مختلفی برای بازگرداندن نیروی حرکتی افراد پس از سکته مغزی وجود دارد و این فعالیت ها باعث بهتر شدن حرکات عضلانی و افزایش جریان خون شده و تنش، انقباض عضلانی و سفتی عضلات که در اثر سکته مغزی ایجاد شده اند را تا حد زیادی بهبود می بخشد، بنابراین تداوم فعالیت‌ با شدت متوسط برای پیشگیری از سکته مغزی بسیار بیشتر از شدت فعالیت اهمیت دارد.
 

پیاده روی، دوچرخه سواری، باغبانی، حرکات موزون و انجام کارهای مربوط به گل و گیاهان منزل از فعالیت‌های مناسبی برای کاهش خطر سکته مغزی است و شنا در آب گرم نیز یک ورزش بسیار مفید در بازگرداندن فعالیت حرکتی عضلات محسوب می شود و تا حد زیادی می‌تواند مانع تحلیل رفتن عضلات آسیب دیده شود. ورزش‌هایی که باعث رفع انقباض و سفتی عضلات می‌شود شامل یوگا، ماساژ، تای چی، چی کونگ و پیلاتس، شیاشو (نوعی ماساژ ژاپنی که با فشار روی نقاط خاصی صورت می‌گیرد) است.
در یک مطالعه محققان دریافتند که بروز سکته مغزی در افرادی که با شدت متوسط و بیشتر ورزش می کنند، در مقایسه با کسانی که کم ورزش می کنند یا ورزش نمی کنند کمتر از نصف است و در سال ‌های اخیر نیز مطالعاتی به‌ منظور پی بردن به این نکته که چگونه می‌توان مغز را از آسیب سکته مغزی نجات داد، انجام گرفته است، علاوه بر این محققان همواره به‌ دنبال ارائه راهکارهایی برای تقویت شناخت در مغز بوده‌اند.

آموزش ۰ تا ۱۰۰ نرم‌افزار مکسول (Ansys Maxwell)

در همین زمینه اخباری منتشر شده مبنی بر اینکه غوطه ‌ورشدن در آب گرم می‌ تواند در باز شدن عروق و جریان بهتر خون در مغز و حتی قلب تأثیرگذار باشد و این اخبار برگرفته از نتیجه تحقیقاتی است که اخیرا در دانشگاه آلابامای آمریکا انجام گرفته است و محققان اعلام کرده‌اند که شنا در آبگرم می ‌تواند قدرت شناختی انسان را افزایش دهد.
شواهد نشان می دهند که برای دستیابی به منافع ورزش در کاهش خطر سکته مغزی به ورزش سنگین نیازی نیست و پیاده روی، دوچرخه سواری، باغبانی، حرکات موزون و انجام کارهای مربوط به گل و گیاهان منزل نیز فعالیت های مناسبی هستند و مطالعات نشان می دهد که تداوم فعالیت با شدت متوسط برای پیشگیری از سکته مغزی، بسیار بیشتر از شدت فعالیت اهمیت دارد.
نتایج تحقیق دانشگاه آلاباما دربیرمنگام
براساس این مطلب که از سوی محسن داوودی و مریم السادات میری دو متخصص پزشکی ورزشی تهیه شده و از سوی فدراسیون پزشکی ورزشی در اختیار ایسنا قرار گرفته، آمده است: محققین دانشگاه آلاباما دربیرمنگام (UAB) ارتباط بین ورزش و سکته را در دو نژاد سفید و سیاه و بین زنان ومردان بررسی کردند و نتایج این تحقیق نشان داد ۲۷ هزار زن و مرد سیاه وسفید پوست ۴۵ سال و بالاتر دراین تحقیق شرکت کردند و این افراد قبلا هیچ وقت حادثه سکته را تجربه نکرده بودند.
شرکت کنندگان درابتدای تحقیق در سه گروه غیرفعال (هیچ ورزشی درطول هفته انجام نمی دهند)، نسبتا فعال (یک تا  سه جلسه درهفته) و بسیار فعال (بیش از چهار جلسه در هفته) تقسیم بندی شدند و همه آن ها به مدت ۵.۷ سال مورد بررسی قرار گرفتند و نتایج نشان داد که ۳۳ درصد از شرکت کنندگان که فعالیت فیزیکی نداشتند با افزایش ۲۰ درصدی خطر سکته روبروی شدند.
افرادی که حداقل چهار جلسه درهفته به ورزش می پرداختند، بسیار کمتر سکته را تجربه کرده بودند و درمیان مردان تنها کسانی که چهار بار یا بیشتر درهفته به ورزش می پرداختند با کمترین خطر سکته روبر بودند و درمیان زنان ارتباط بین سکته و تعداد دفعات ورزش چندان واضح نبود.

کاهش سن بیولوژیکی با تغییر سبک زندگی

گروه علم وفناوری: بر اساس مطالعه بالینی محققان موسسه تحقیقاتی در پورتلند تغییر در سبک زندگی و رژیم غذایی می‌تواند منجر به تغییر فوری و سریع در سن بیولوژیکی شود.
در مطالعه دانشمندان، سن بیولوژیکی ۴۳ بزرگسال مرد سالم ۵۰ تا ۷۲ ساله با استفاده از الگوهای متیلاسیون DNA اندازه‌گیری شد. الگوهای متیلاسیون DNA، روند پیری و بیماری‌های وابسته به سن را پیش‌بینی می‌کنند.شرکت‌کنندگان تحت یک رژیم غذایی عمدتاً گیاهی همراه با بسیاری از ویتامین‌ها و مواد معدنی قرار گرفتنند. ضمن این که میزان مصرف پروتئین‌های حیوانی و کربوهیدارت در آنها بسیار کم بود. آنان علاوه‌بر این حداقل ۷ ساعت خواب شبانه داشتند و ۳۰ دقیقه یا بیشتر به مدت ۵ روز در هفته ورزش کردند، ضمن این که برخی مکمل‌های غذایی حاوی املاح و مواد معدنی را دریافت کرده بودند. سن بیولوژیکی این گروه طی ۸ هفته در مقایسه با گروه کنترل به طور متوسط ۳.۲۳ سال کمتر شد.
تعیین سن تقویمی آسان است، در حالی که سن بیولوژیکی شما به تعدادی متغیر بستگی دارد که می‌توانند به طور مداوم تغییر کنند.پیری بیولوژیکی هنگامی رخ می‌دهد که شما به تدریج و با عدم رعایت شیوه سالم زندگی به سلول‌ها و بافت‌های مختلف بدن آسیب می‌رسانید. به عنوان مثال اگر شما یک مرد ۲۸ ساله هستید که ورزش نمی‌کنید، فقط غذاهای پرچرب می‌خورید و طی ۱۰ سال گذشته در هفته پنج بسته سیگاردود کرده‌اید، به احتمال زیاد سن بیولوژیکی بیش از ۲۸ سال دارید.در واقع عدد واقعی سن بیولوژیکی با عوامل مختلفی از جمله سن شناسنامه‌ای، ژنتیک، شیوه زندگی، تغذیه، بیماری‌ها و سایر شرایط پزشکی در ارتباط است.
برای بهبود سن بیولوژیکی حتی در سنین ۷۰ سال به بالا می‌توانید گام‌های زیادی بردارید. از جمله ورزش منظم روزانه، شامل تمرین‌های تعادلی که خطر سقوط را کاهش می‌دهد، ورزش‌های قدرتی که به ایجاد توده عضلانی کمک می‌کنند، تمرین‌های استقامتی که به افزایش تنفس و ضربان قلب کمک می‌کند و حرکات کششی بدن، حفظ وزن در محدوده سالم از طریق مصرف میوه‌ها، سبزیجات، لوبیا، لبنیات کم‌چرب و نان‌های سرشار از فیبر (غلات کامل) و حذف تدریجی نان سفید، نوشابه و فست‌فود.
 

---

---

با این کارها ۳ سال دیرتر پیر شوید

گروه علمی: یک بررسی جدید نشان می‌دهد تغییرات ساده در رژیم غذایی و سبک زندگی، از جمله بهبود الگوی خواب، مصرف پروبیوتیک و ورزش می‌تواند علائم پیری بیولوژیکی را فقط در طی هشت هفته تا سه سال کاهش دهد. متخصصان ژنتیک در روسیه ثابت کردند که راهی برای معکوس کردن سن بیولوژیکی وجود دارد که اسم آن «ساعت DNA اپی ژنتیک» است، مجموعه‌ای از برچسب‌های DNA اپی ژنتیک است که برای تعیین سن بیولوژیکی یک بافت، سلول یا اندام استفاده می‌شود. 
دانشمندان یک مطالعه بالینی بر روی ۴۳ مرد بزرگسال سالم از ۵۰ تا ۷۲ سال انجام دادند. این برنامه هشت هفته‌ای شامل رژیم غذایی، خواب کافی، ورزش و استراحت و همچنین مصرف پروبیوتیک‌ها و عناصر غذایی گیاهی بود.طبق نتایج مشاهده دانشمندان، این رژیم منجر به کاهش قابل توجه مارکرهای سن بیولوژیکی می‌شود که نشان می‌دهد آنها تا بیش از سه سال این افراد بیشتر عمر می‌کنند، این جدول در مقایسه با گروه دوم صورت گرفت که بدون هیچ تغییری در رژیم غذایی و زندگی، به فعالیت‌های پیشین خود ادامه دادند و این عدد در آنها تغییر پیدا نکرد.  همانطور که نویسنده اصلی تحقیق، کارا فیتزجرالد، توضیح داد، این برنامه ترکیبی برای هدف قرار دادن یک مکانیسم خاص بیولوژیکی به نام متیلاسیون DNA (انتقال کنترل‌شده یک گروه متیل (CH۳) از یک ماده به ماده دیگر: پروتئین‌ها، اسیدهای آمینه، آنزیم‌ها و DNA) طراحی شده است.دکتر فیتزجرالد اضافه کرد: آنچه بسیار جالب است این است که غذا و سبک زندگی، از جمله مواد مغذی خاص و ترکیبات غذایی که به طور انتخابی متیلاسیون DNA را تغییر می‌دهند، می‌تواند چنین تأثیری بر روی الگوهای متیلاسیون DNA داشته باشد که نشان‌دهنده پیری و بیماری‌های وابسته به سن است.

کشف مهم دانشمندان درباره کرونا: اگر هر روز ورزش داشته باشید خطر کمتری گریبانگیر شماست

کشف مهم دانشمندان درباره کرونا: هر روز «30 دقیقه پیاده روی تند» داشته باشید

در این پژوهش از داده های تقریبا 50 هزار نفر بیمار بزرگسال در کالیفرنیا که از ژانویه سال 2020 تا پایان اکتبر همین سال مبتلا به کووید شده بودند، استفاده شد.

عصر ایران- بر اساس گزارشی از مایو کلینیک که یکی از معتبرترین مراکز و دانشگاه های علوم پزشکی جهان به شمار می رود، ورزش و فعالیت فیزیکی منظم به صورت روزانه قادر به ایمن سازی بدن در برابر ابتلا به نوع شدید کووید و به دنبال آن کاهش احتمال بستری شدن در بیمارستان است.

اخیرا مطالعه ای توسط مجله پزشکی ورزشی انگلیس به چاپ رسیده که در آن ابعاد متفاوت همین موضوع مورد بررسی قرار گرفته است. این پژوهش به صورت مشترک و با همکاری تعدادی از دانشمندان آمریکایی به انجام رسیده است. طبق یافته های مطالعه می توان به این نتیجه رسید: آن دسته از بیماران مبتلا به کووید که قبل از ابتلا، به طور منظم ورزش می کردند، با پایین ترین احتمال بستری در بیمارستان و بخش مراقبت های ویژه و همین طور فوت رو به رو بودند.

 در این پژوهش از داده های تقریبا 50 هزار نفر بیمار بزرگسال در کالیفرنیا که از ژانویه سال 2020 تا پایان اکتبر همین سال مبتلا به کووید شده بودند، استفاده شد.
به منظور اندازه گیری نسبتا دقیق سطح فعالیت، محققان از هر بیمار خواستند که گزارشی از زمان ورزش خود طی بازه یک هفته ارائه دهد. سپس تیم مطالعاتی فعالیت بدنی هفتگی را با پاسخ بدن هر یک از بیماران به کووید- 19 تجزیه و تحلیل کردند. در ادامه مشخص شد که بیماران غیر فعال (فعالیت بدنی کمتر از 10 دقیقه در هفته) با خطر بستری، پذیرش در بخش مراقبت های ویژه و مرگ و میر بالاتری در مقایسه با بیماران فعال (حداقل 150 دقیقه فعالیت بدنی هفتگی) مواجه هستند.

حتی پس از کنترل متغیرهای اثرگذار دیگری مانند چاقی و مصرف سیگار در تجزیه و تحلیل داده ها نیز دیده شد که عدم تحرک به طرز قوی تری با افزایش احتمال بستری در بیمارستان، بستری در بخش مراقبت های ویژه و مرگ در ارتباط است. در این میان وضعیت بیمارانی که فعالیت بدنی متوسط داشتند، به مراتب از گروه بی تحرک ها بهتر بود.

دکتر رابرت ای سالیس پزشک خانواده و پزشکی ورزشی توضیح می دهد: برای آن که بتوانیم بدون استفاده از مکمل های غذایی و دارویی ایمنی بدن خود را در برابر کووید شدید و یا تهدید کننده حیات بالا ببریم، ورزش منظم و فعالیت بدنی روزانه از هر روشی بهتر خواهد بود.

به گفته سالیس بزرگسالان باید حداقل 150 دقیقه و حداکثر 300 دقیقه در هفته فعالیت بدنی با شدت متوسط یا 75 الی 150 دقیقه در هفته فعالیت بدنی شدید هوازی داشته باشند. به نظر می رسد که این میزان تحرک فیزیکی برای کاهش ریسک بستری در بیمارستان به دنبال ابتلا به کووید- 19 کفایت کند.

البته به کسانی که به پیاده روی علاقه مند هستند نیز پیروی از یک روتین 30 دقیقه ای روزانه به صورت منظم و برای 5 روز در هفته توصیه می شود. این عادت پسندیده نه تنها از انواع شدت یافته کووید- 19 پیشگیری خواهد کرد، بلکه می تواند در کاهش احتمال ابتلا و درمان شمار زیادی از بیماری های دیگر هم موثر واقع شود.

پژوهش دیگری در ماه ژوئن سال 2020 توسط موسسه ملی سلامت (یکی از شاخه های وزارت بهداشت و خدمان انسانی آمریکا) منتشر شد که ورزش منظم را به افزایش پاسخ سیستم ایمنی بدن مرتبط می دانست.

همچنین در مطالعه ای مربوط به ماه مارس سال 2020 می خوانیم که شدت ورزش هم در عدم ابتلا به انواع خطرناک کووید- 19 تعیین کننده است. برای مثال، پیاده روی تند، 4 برابر بیشتر از پیاده روی کُند، احتمال ابتلا به کرونا را کاهش می دهد.  در این پژوهش بیش از 400 هزار بزرگسال انگلیسی با رده سنی میانسال شرکت داشتند. اطلاعات کامل این بررسی علمی در وبگاه خبری ساینس دیلی منتشر شده است.

یکی از محققان و استادان تربیت بدنی دانشگاه لستر می گوید: ما پیش تر از این می دانستیم که چاقی و ضعف بدنی از فاکتورهای تاثیرگذار اصلی در بروز عوارض جدی ناشی از کووید- 19 هستند. اما این نخستین مطالعه ای است که نشان می دهد حتی سرعت پیاده روی و در واقع شدت تحرک بدنی نیز بر کاهش خطر ابتلا به بیماری کووید- 10 موثر خواهد بود. بله درست است، اگر می خواهید بدن خود را علیه این پاندمی بیمه کنید، ورزش منظم مانند پیاده روی با سرعت بالا بهترین گزینه محسوب می شود!
توجه پایانی: ورزش و پیاده روی، ریسک کرونا را صفر نمی کند؛ بلکه احتمال ابتلا را کاهش می دهد، یا در صورت ابتلا، از شدت آن می کاهد و احتمال مرگ را کاهش می دهد. 

بیشتر بخوانید: 

*7 عارضه جانبی تزریق واکسن کرونا

*«آسپرین» داروی معجزه‌آسای کرونا

*بایدها و نبایدهای خوراکی پس از دریافت واکسن کووید-19

حال مان را، خودمان خوب کنیم

دمنوش هایی برای خواندن: اثر مرکب

در بقیه زندگی مان، ما چاره ای نداریم جز این که تا می توانیم، خودمان حال خودمان را خوب کنیم. روزگار بی تعارف تر از آن است که هوای ما را داشته باشد.

عصر ایران - خلاصه مطلب این است: کس نخارد پشت من، جز ناخن انگشت من! در بقیه زندگی مان، ما چاره ای نداریم جز این که تا می توانیم، خودمان حال خودمان را خوب کنیم. روزگار بی تعارف تر از آن است که هوای ما را داشته باشد.

در مجموعه عصر ایران، سایتی داریم به نام "سواد زندگی" و در سواد زندگی، مطالبی وجود دارد که می تواند حال ما را ولو اندکی، بهتر کند.
در این روزهای بهاری، گزیده ای از بهترین مطالب سواد زندگی که فکر می کنیم بیشتر به درد زندگی می خورند و می توانند حال مان را بهتر کنند، در عصر ایران بازنشر می کنیم.

در این روزگار سیاست زده، این دمنوش ها را با طیب خاطر پذیرا باشید:

تفاوت های بنیادین با انتخاب های کوچک؛ واقعاً به همین سادگی!

اثر مرکب چیست؟ / ماجرای سه دوست

"اثر مرکب" ، نام کتاب "دارن هاردی" است که شهرتی جهانی دارد و میلیون ها نسخه از آن در سراسر دنیا و به زبان های مختلف فروش رفته است. در ایران نیز مترجمان و انتشاراتی های متعددی این کتاب را منتشر کرده اند. (خواندن این کتاب را با تأکید فراوان توصیه می کنیم.)

لبّ کلام "اثر مرکب" این است: برای موفق شدن، نیازی به کارهای بزرگ و عجیب و غریب نیست؛ برای رسیدن به موفقیت های بنیادین، یک سری انتخاب های کوچک و هوشمندانه را در طول زمان انجام دهید، همین.

دارن هاردی در این کتاب ماجرای سه دوست کاملاً مشابه یکدیگر (مالی، تاهل، جسمی و وزن) را این گونه روایت می کند:

دوست الف: او به زندگی عادی خود ادامه می دهد و هیچ تغییری ایجاد نمی کند.

دوست ب: تغییرات کوچکی را شروع می کند:

- هر شب فقط 10 صفحه کتاب می خواند.

- هر روز در مسیر رفتن به محل کارش، یک فایل 30 دقیقه ای آموزشی یا انگیزشی گوش می کند.

-روزانه فقط 125 کالری از برنامه غذایی اش حذف می کند (مثلاً به جای یک بطری آب گازدار، یک لیوان لیموناد می خورد/ یا اگر به فرهنگ غذایی ایرانی اشاره کنیم می شود حدود نصف کفگیر برنج).

- روزانه فقط حدود یک کیلومتر پیاده روی می کند.

(توجه کنید که این ها کارهای بسیار ساده و پیش پا افتاده ای هستند. او نه در کلاس های سنگین دانشگاهی ثبت نام کرده، نه یک رژیم غذایی آزاردهنده بر خود تحمیل کرده و نه هر روز به باشگاه می رود تا ورزش کند.)

دوست ج: او نیز تغییرات  کوچکی را در زندگی اش آغاز کرده است:

- تلویزیون بزرگ تری خریده است و وقت بیشتری را برای تماشای آن می گذراند.

- از شبکه آشپزی، پختن غذاهای خوشمزه ای را یاد گرفته است.

- یک میز نوشیدنی های الکلی در اتاق پذیرایی اش گذاشته است.

***

 تقریباً 2 و نیم سال بعد: تفاوت های بین این سه دوست آشکار و قابل اندازه گیری شده اند:
 
دوست الف: در جا زده است، فقط شکایتش از زندگی بیشتر شده است.

دوست ب:
- از نظر جسمی خوش اندام و آراسته شده است. ( او با کم کردن تنها 125 کالری، 15 کیلوگرم وزن کم کرده است، بی آن که حتی یک بار گرسنگی بکشد.)

- او تقریباً هزار ساعت از وقتش را صرف آموزش کرده و دانشی که به دست آورده باعث ترفیع کاری اش شده و درآمدش را بالاتر برده است.

- به واسطه سلامت جسمی، وضعیت کاری و روحیه ناشی از این دو، روابط اش با همسرش نیز صمیمی تر شده است.

دوست ج:
- او عاشق برنامه آسپزی و پختن غذاها و شیرینی هایی که یاد می گرفته شده است. خانواده و دوستانش هم دستپخت او را تعریف می کنند و او، مدام پرخوری می کند. این بدخوری، او را بدخواب می کند و صبح ها با کسالت بیدار می شود و از این رو، کمی بدخلق شده است. بهره وری کاری و رضایت رییس اش از او کاهش یافته است. در انتهای روز هم با نارضایتی و انرژی تحلیل رفته به خانه بر می گردد. کمبود انرژی باعث می شود کمتر با همسرش به پیاده روی برود و وقت کمتری را با او بگذراند بنابراین، بدنش اندروفین کمتری ترشح می کند و استرس اش بیشتر می شود. همین استرس او را به پرخوری بیشتری وا می دارد و این چرخه تکرار می شود. وزن او اکنون حدود 30 کیلوگرم بیشتر از دوستش "ب" است.

می بینید که "ب" و "ج" انتخاب های کوچکی کردند ولی همین انتخاب های کوچک با مرکب شدن در عامل زمان، تغییرات وسیعی به وجود آوردند.

اگر به اثر مرکب باور داشته باشیم، خبر خوب این است که برای متحول کردن زندگی مان ، نیازی به برنامه انقلابی نداریم. بسیاری از برنامه های موفقیت ما فقط به این دلیل شکست می خورند که فکر می کنیم باید کاری کنیم کارستان؛ مثلاً از فردا 2 ساعت زودتر بیدار شویم، دوره های آموزشی گوناگون را ثبت نام کنیم، عصر ها به باشگاه برویم و دمبل بزنیم، شام را کلاً حذف کنیم و کلاً شیرینی نخوریم و ... و بعد از مدت کوتاهی، کم می آوریم و برمی گردیم به نقطه صفر!

هر برنامه ای دارید، لطفا برای رسیدن به آن، یک حرکت کوچک ولی قابل اندازه گیری تعریف کنید و مستمراً انجامش دهید، مثلاً :
- حفظ کردن تنها سه لغت انگلیسی در روز
- هر بار که بشقاب غذا را جلوی تان می گذارند، قبل از شروع به غذا خوردن، 5 قاشق را جدا کنید و کنار بگذارید.
- هر روز 1000 قدم پیاده روی کنید.

بعد از مدتی خواهید دید که تحولات مثبت بزرگی در زندگی تان رخ داده است.

نکته مهم 1: اثر مرکب، فوراً خود را نشان نمی دهد و تا مدتی هیچ اثری نخواهید دید.
اثر مرکب مانند درخت بامبو است. از زمانی که بذر بامبو کاشته می شود تا 5 سال هیچ گیاهی از زیر خاک بیرون نمی آید ولی بعد از 5 سال که اولین جوانه ظاهر شد، تنها 6 هفته طول می کشد تا بامبو 30 متر رشد کند.
واقعیت این است که بامبو در 6 هفته این قدر رشد نکرده، بلکه در 5 سال و 6 هفته این اتفاق رخ داده است. بنابراین، باید هر کار کوچک و مثبتی که شروع کرده اید را مستمراً ادامه دهید و ناامید نشوید تا زمانی که ناگهان خود را در اوج خواهید دید.

به قول دارن هاردی، موفقیت تخم مرغی نیست که به فوریت در مایکروویو پخته شود.

نکته مهم 2: کارهای کوچک زیادی را برای انجام دادن برای خودتان در نظر نگیرید و سرتان را شلوغ نکنید. برای شروع یک تا حداکثر 5 کار کوچک را در دستور کارتان قرار دهید به گونه ای که فشار زیادی بر خود وارد نکنید.

دارن هاردی "اثر مرکب" را اینگونه فرموله کرده است:

انتخاب های کوچک و هوشمندانه + پایداری + زمان = تفاوت های بنیادین

فرمول اثر مرکب را به خدمت خود درآورید.

---

بیشتر بخوانید:

دمنوش هایی برای خوردن:چگونه از "سازگاری مغز" به نفع خودمان بهره ببریم؟

دمنوش هایی برای خواندن: احساس مسؤولیت مان را کم کنیم!

دمنوش هایی برای خواندن: «ترازوی رنج و معنا» چگونه عمل می کند؟

دمنوش هایی برای خواندن: با این 12 کار «از سرعت زندگی بکاهیم» / نگذاریم ماشین زندگی ما را زیر بگیرد