بیش از ۳۰ درصد بیماران مبتلا به کرونا علائم عصبی نیز دارند

بیش از ۳۰ درصد بیماران مبتلا به کرونا علائم عصبی دارند

نتایج نهایی طرح‌های پژوهشی محققان مرکز مطالعات علم و فناوری دانشگاه تربیت مدرس حاکی از آن است که بیش از ۳۰ درصد بیماران مبتلا به کرونا ویروس علایم عصبی دارند.

به گزارش ایسنا، دکتر سعید سمنانیان، رییس مرکز مطالعات علم و فناوری دانشگاه تربیت مدرس ضمن بیان این مطلب به نتیجه مطالعات پژوهشی در خصوص عوارض کرونا ویروس اشاره کرد و گفت: بیماری کووید ۱۹ که ناشی از آلودگی انسان توسط نوعی کرونا و ویروسی به نام سارس کووید ۲ است، معمولا با علائمی نظیر تب، سرفه‌های خشک، گاهی مشکلات تنفسی شناخته می‌شود، اما تحقیقات اخیر تنفسی نشان داده است که در بیش از ۳۰ درصد بیماران علاوه بر سیستم تنفسی، عفونت در سیستم عصبی نیز ایجاد می‌شود.

به گفته وی، ساختارهای ویژه‌ای از سیستم اعصاب مرکزی، به‌ویژه مغز، در مقابل عفونت‌های ویروسی محافظت می‌کنند، با این حال ویروس کرونا می‌تواند از راه‌هایی که به درستی شناخته نشده‌ است، خود را به سیستم عصبی برساند که یکی از این محتمل‌ترین راه‌ها از طریق بینی است.

رییس سابق دانشگاه تربیت مدرس، ادامه داد: در بخش فوقانی بینی لایه مخاطی وجود دارد که حاوی سلول‌های گیرنده بویایی است، این سلول‌ها مستقیما با سلول‌های عصبی مسیر بویایی در ارتباط بوده و از این طریق پیام بویایی را به مغز می‌رسانند، بنابراین اگر فردی در محیطی آلوده قرار گیرد ویروس کرونا به دنبال استنشاق وارد بینی می‌شود، این احتمال وجود دارد که ویروس از طریق مخاط بویایی خود را به سیستم اعصاب مرکزی رسانده و عفونت‌های مغزی را ایجاد کند.

به گفته این پژوهشگر، یکی از مهم‌ترین نواحی مغز که به وسیله این دسته از ویروس‌ها دچار عفونت می‌شود، ناحیه‌ای در قسمت پایین مغز به نام "بصل‌النخاع" است. این ناحیه حاوی نورون‌هایی است که در کنترل عملکرد سیستم تنفس و قلب و عروق نقش دارد.

رییس مرکز مطالعات علم و فناوری دانشگاه تربیت مدرس، اظهار کرد: ایجاد عفونت و در نتیجه اختلال در عملکرد نورون‌ها می‌تواند مشکلات تنفسی بیماری مبتلا به کرونا را تشدید کند، از طرفی دیگر در نتیجه آسیبی که ویروس‌ها به سیستم تنفسی وارد می‌کنند، کارایی این سیستم برای تبادل گازهای تنفسی کاهش یافته و به دنبال آن میزان اکسیژن خون کم می‌شود.

وی تاکید کرد: کمبود اکسیژن خون می‌تواند منجر به اختلال در عملکرد مغز شود، از جمله علائم ناشی از آسیب سیستم عصبی در بیماران مبتلا به کووید ۱۹ شامل سردرد، اختلال در هوشیاری، سرگیجه، تشنج، کاهش حس‌های چشایی و بویایی، گزگز اندام‌ها و اختلالات عروق مغزی می‌شود.

سمنانیان خاطر نشان کرد: اختلال در کارکرد سیستم عصبی و مغز ممکن است اثراتی درازمدت به دنبال داشته باشد و این آثار حتی پس از بهبود نشانه‌های بیماری در فرد دیده می‌شود، به همین جهت توصیه می‌شود هنگام شیوع ویروس کرونا و به هنگام حضور در محل‌های آلوده از ماسک استفاده شود تا علاوه بر حفاظت سیستم تنفسی جلوی مهم‌ترین مسیر ویروس به سیستم عصبی مرکزی نیز گرفته شود.

8268270318

نگرانی جدید پزشکان: بسیاری از مبتلایان علائم کرونا ندارند اما ناقل هستند

نتیجه دو تحقیق پزشکی جدید در آمریکا نشان می‌دهد که بسیاری از مبتلایان به ویروس جدید کرونا هیچکدام از علائم بیماری «کووید ۱۹» را نداشته‌اند.

به گزارش یورونیوز؛ در یکی از این تحقیق‌ها از تقریبا دو هزار نفر در ایالت فلوریدا تست پادتن (آنتی بادی) بیماری «کووید ۱۹» گرفته شد. تحقیق دیگر نیز بر روی ساکنان یکی از خانه‌های سالمندان ایالت واشنگتن انجام شد.

یافته‌های این دو پژوهش که روز جمعه منتشر شد بر نگرانی دانشمندان مبنی بر اینکه گروهی از مبتلایان بدون آنکه بدانند ناقل نوع جدید ویروس کرونا هستند افزوده است.

نتیجه تحقیق دانشگاه پزشکی میامی نشان می دهد که موارد ابتلا به این ویروس در یکی از بخش های ایالات فلوریدا احتمالا بیش از ۱۶ برابر شمار رسمی مبتلایان است.

کارلوس گیمنز، شهردار میامی درباره نتیجه این پژوهش علمی گفت که به نظر می رسد بسیاری از ساکنان بدون اینکه از علائم ابتلا به «کووید ۱۹» رنج ببرند ناقل ویروس جدید کرونا بوده اند. به گفته شهردار میامی شناسایی ناقلان ویروس برای سلامت عمومی بسیار حائز اهمیت خواهد بود.

یکی از نگرانی‌های فعلی پزشکان احتمال انتقال نوع جدید ویروس کرونا به افراد مسن و گروه های آسیب پذیر از سوی ناقلان بدون علائم است.

نتیجه یک تحقیق دیگر در ایالت واشنگتن در شمال غربی ایالات متحده نیز نشان می دهد که نیمی از ساکنان یکی از خانه های سالمندان این ایالت بدون آنکه علائم ابتلا به «کووید ۱۹» داشته باشند به ویروس جدید کرونا مبتلا بوده‌اند. یافته‌های پژوهشگران در این باره در نشریه پزشکی نیو اینگلند (New England Journal of Medicine) منتشر شده است.

محققان بر این باور هستند که انتقال ویروس از طرف ناقلانی که علائم ابتلا به «کووید ۱۹» نداشته اند احتمالا به شیوع سریع و گسترده کرونا در یکی از خانه های سالمندان ایالت واشنگتن منجر شده است. بیش از نیمی از ساکنان این خانه سالمندان بدون اینکه علائم ابتلا به بیماری همه گیر «کووید ۱۹» را داشته باشند به ویروس جدید کرونا مبتلا شده بودند.

پژوهشگران براساس یافته های این تحقیق توصیه کرده اند که افراد هنگام حضور در مکان های شلوغ از ماسک استفاده کنند. آنها همچنین از لزوم تست گیری گسترده از ساکنان خانه های سالمندان، زندان ها و مراکز نگهداری افراد بی خانمان سخن گفته اند.

پیش از این نیز پژوهش هایی در مورد احتمال انتقال ویروس جدید کرونا از سوی افراد به ظاهر سالم انجام شده بود.

8268266926

روش جالب دیوار پلاستیکی؛ حفاظی بین مشتری و فروشنده (عکس)

دیوار پلاستیکی؛ حفاظی بین مشتری و فروشنده (عکس)

با شروع طرح فاصله گذاری هوشمند در مشهد و آغاز به‌کار اصناف، بازگشایی مجتمع‌های تجاری و افزایش ترددهای درون شهری، برخی از شاغلین برای جلوگیری از ابتلا به ویروس کرونا و شیوع بیشتر آن با ایجاد حفاظی پلاستیکی میان خود و مشتری‌ها سعی در ایجاد فاصله اجتماعی بیشتر وحفظ سلامتی خود دارند.

راهکارهایی برای بهتر کردن دوران قرنطینه خانگی

واقعیت این است که ویروس کرونا تا همین جا هم لطمات شدیدی به انسانها وارد کرده است و نباید اجازه داد تاثیرات سوء ویروس کرونا از این هم بیشتر شود.

عصرایران؛ نادر رستمی*- از زمان آغاز مزاحمت ویروس کرونا برای زندگی انسان روی کره خاکی، مساله "قرنطینه خانگی"به عنوان یک راهکار برای مبارزه با شیوع این ویروس در همه دنیا در پیش گرفته شده است؛ اما همین راهکار "ماندن در خانه" با وجودی که ما را از شر ویروس کرونا در امان نگه می‌دارد، اما می‌تواند سبب بروز برخی مشکلات در خانواده‌ها نیز باشد؛ مشکلاتی که پیش از این به چشم نمی‌آمدند و یا کمتر زمینه و شرایط بروز داشتند.

حضور طولانی اعضای خانواده در یک فضای محدود به نام "خانه" در کنار یکدیگر باعث می‌شود که در درازمدت احساس شدید "حوصله سررفتن" و "کلافه شدن" به انسانها دست دهد؛ اما همزمان ماندن طولانی اعضای خانواده در کنار یکدیگر باعث می‌شود که اعضای خانواده شناخت بیشتر، بهتر و عمیق‌تری نسبت به حالات و روحیات و شخصیت یکدیگر پیدا کنند و البته گاه از نقاط ضعف یکدیگرعلیه هم استفاده کنند.

از سوی دیگر گویی ویروس کرونا به تن همه آدمیان واکسن ترس تزریق کرده است که خود همین ترس هم عاملی دیگر برای بی‌ثباتی و رفتارهای پرخاشگرانه و نامتعادل در محیط خانه است؛ ترس‌هایی چون ترس از آینده که آیا اصولا می‌توانیم از کرونا جان سالم به در ببریم یا نه؟ ترس از آینده اقتصادی و میزان ضرری که والدین از کرونا خورده‌اند. ترس از آینده تحصیلی و کار فرزندان و..

هر کدام از این ترس‌ها و اضطراب‌ها برای به هم ریختن ذهن هر فردی کافی است. متاسفانه در مواردی والدین همین عدم اطمینان را چون دستاویزی در توجیه عصبانیت‌های خود به کار می‌برند؛ در حالی که توجه ندارند این کار آنها جز متشنج کردن فضای داخل خانه و بدبین و نامطمئن کردن فرزندان نسبت به آینده‌شان، دستاوردی ندارد. این والدین بهتر است در این قبیل مواقع دوران کودکی خود را به یاد بیاورند و به یاد آوردند که وقتی اعصاب پدر یا مادر در خانه خراب بود یا والدین آنها در محیط خانه و در مقابل چشم فرزندان با یکدیگر دعوا می‌کردند، چه لطماتی به آنها وارد می‌شد در حالی که هیچ کاری هم از دستشان برنمی‌آمد.

والدین باید در تمام مراحل این روزهای سخت اعصاب خود را کنترل کنند چون آنها سکانداران کشتی خانواده در دریای متلاطم شده با توفان کرونا هستند.

اگر والدینی در دوران قرنطینه خانگی با تاکتیک "دادوبیداد و عصبانیت" حرف خود را به کرسی نشاند و همسر و فرزند  از روی ترس واکنشی نشان ندادند؛ این فرجام کار را به معنای حل مشکل نداند بلکه بداند او مشکل اصلی را با این کار به عقب انداخته تا در آینده مشکلی به مراتب بزرگ‌تر را تحویل بگیرد؛ یعنی مشکل فعلی به علاوه عوارض ترس و عدم اطمینانی که در آینده گریبان خانواده را می‌گیرد.

از نظر ما پِدگوها ( در زبان دانمارکی به متخصصان امور تربیتی نوجوانان و جوانان "پِدگو" می‌گویند) نخستین قدم شناخت درست مشکل و سپس برنامه‌ریزی و راه‌حل برای حل آن است، بنابراین باید یکایک والدین در صورت برخورد با مشکلات با همکاری یکدیگر ابتدا مشکل را تجزیه و تحلیل کرده و برای رفع آن زمان کافی گذاشته و تقسیم وظایف کنند.

والدین باید در نظر بگیرند که بحران ویروس کرونا همه آدم‌ها را شوکه کرده است و این وظیفه آنها در خانواده است که تلاش کنند آرام آرام دیگر اعضای خانواده را از شوک درآورده و برای هر کدام از اعضای خانواده برنامه‌ریزی منطقی داشته باشند.

واقعیت این است که ویروس کرونا تا همین جا هم لطمات شدیدی به انسانها وارد کرده است و معلوم نیست این صدمات و لطمات روانی در آینده به چه شکل سربرخواهد آورد؛ نباید گذاشت تاثیرات سوء ویروس کرونا از این بیشتر شود.

نخستین نکته‌ای که باید بپذیریم مرگباری و خطرناک بودن این ویروس است. وقتی در این باره همه اعضای خانواده به اجماع رسیدند خیلی راحت‌تر می‌شود در داخل و خارج خانه توصیه‌های بهداشت فردی و جمعی را جدی بگیرند.

در رابطه با ساعات مشترک بیشتر با اعضاء خانواده می‌توان ساعت‌ها صحبت کرد. ویروس کرونا نباید باعث تضعیف نقش والدین و شخصیت پدر و مادر در درون خانواده شود. والدین در ابتدا باید بر عدم اطمینان و ترس خود تسلط پیدا کنند تا بتوانند ترس فرزندانشان را کاهش دهند. والدین باید ترس فرزندانشان را کنترل کنند تا به وحشتی غیرقابل کنترل با پیامدهای روانی سهمگین نینجامد.

آنها باید به فرزندان شرح دهند در زندگی انسان‌ها موارد و اتفاقاتی هست که خارج از محدوده قدرت انسان‌هاست و ویروس کرونا نیز یکی از همین مقدرات است.

به فرزندان‌شان بگویند روزانه چند ساعتی ذهن خود را از کرونا خالی کنند و اصلا به آن فکر نکنند؛ برای شروع این دوره بهتر است از نَفَس کشیدن عمیق شروع کنند.

والدین به فرزندان بگویند درباره ترس خود از کرونا با کسی که به او اطمینان دارند، صحبت کنند.

- روزانه یک یا 2 بار بیشتر به اخبار گوش ندهند.

- والدین تلاش کنند با تقسیم وظایف و با مشارکت فرزندان با یک کار جمعی بعضی روزها غذاهایی که تا حالا درست نکرده‌اند، را بپزند.

- با بازی‌های دسته‌جمعی و گروهی ساعاتی محیط خانه را با نشاط کنند.

- مراقب باشند نوجوانان و جوانان آنها کمتر در معرض ضررهای فضای مجازی قرار گیرند.

- اگر والدین احساس کردند که ترس فرزندان آنها به وحشتی غیرقابل کنترل تبدیل شده حتما از کمک روان‌شناسان و مشاوران متخصص کمک بگیرند.

فرمول "احترام و محبت" در دوران قرنطینه خانگی

ترکیه‌ای‌ها دو کلمه پرکاربرد به نام " سایگی" (احترام) و " سِوگی" (محبت) دارند. اگر از هر ترکیه‌ای معنا و منظور از دو کلمه فوق را بپرسید غالبا خواهند گفت که این دو کلمه در رابطه با تعلیم و تربیت فرزند است؛ یعنی فرزندان وظیفه دارند به پدر و مادر خود احترام بگذارند و پدر و مادر هم وظیفه دارند به همه اعضای خانواده محبت و عشق بورزند.

ترکیه کشور همسایه ماست و آداب و رسوم مشترک زیادی با مردم ترکیه داریم و نگارنده به شخصه به این دو کلمه پرکاربرد در فرهنگ ترکیه بسیار علاقه مندم.

اگر خانواده‌ها همین دو کلمه را مدنظر قرار دهند بسیاری از مسایل و مشکلات آنها حل می‌شود. به گمان من دلیل اینکه اول می‌گویند احترام این است که قبل از هر چیز فرزندان می‌بایست به پدر و مادرشان احترام بگذارند و با این احترام گذاشتن وظیفه دو چندان پدر و مادر هم محبت کردن به فرزندان خواهد بود.

به گمان من خانواده‌هایی که احترام و محبت را خمیر مایه رابطه خود قرار می دهند، پدر و مادرانی با اعتماد بنفس و فرزندانی خوشحال و شاداب به جامعه تحویل می‌دهند.این گونه خانواده تبدیل به معدن استخراج "مهر و محبت" می شود و به کانونی گرم برای همه اعضاء تبدیل می شود. کانونی که وقت و حوصله برای دغدغه تک تک اعضای آن وجود دارد و "همه برای یکی و یکی برای همه " به معنای تمام کلمه در آن اجرا می شود.

در این روزهای سخت، فرزندان هم باید پدر و مادر خودرا درک کنند و اگر موردی از نارضایتی هم هست می‌بایست با احترام با والدین در میان بگذارند نه با عصبانیت یا نگاه تحقیرآمیز.

در این روزهای سخت و دشوار همه باید یکدیگر را بیشتر درک کنیم؛ از کشورها و دولت‌ها گرفته تا مردم داخل جوامع و اعضای خانواده‌، چون همه ما دشمن مشترکی به نام "کرونا" داریم که همه ما را با یک چشم می‌بیند و هیچ تبعیضی بین ما نمی‌گذارد.

و نکته پایانی اینکه: اگر می‌خواهیم این روزها را راحت‌تر بگذرانیم با خودمان فکر کنیم که به مدت 1 سال زندانی شده‌ایم؛ به این فکر کنیم که یک قاضی مهربان برای نجات جان ما و خانواده‌هایمان یک حکم حصر خانگی 1 ساله به ما داده است؛ حصری منعطف که در کنار خانواده‌مان هر چه می‌خواهیم می‌توانیم انجام دهیم و اگر لازم باشد می‌توانیم برای مدتی از زندان بیرون رفته و قدمی بزنیم  یا خریدی کنیم و...

اگر چنین فکر کنیم این روزها و هفته‌ها را راحت‌تر می‌توانیم پشت سر بگذرانیم و امید به فردای بهتر را هیچ وقت از دست ندهیم ..

*نادر رستمی؛ از کارشناسان امور تربیتی جوانان و از مدیران بازنشسته باشگاه های اوقات فراغت در دانمارک است.


بیشتر بخوانید:

کرونا با دانمارک چه کرده است؟

روش دانمارکی‌ها برای جلوگیری از خلافکار شدن جوانان

تجربه دانمارک؛ دو باشگاهی که جوانان را نجات می‌دهد

هشدار که چرا برخی آدمها خطر کرونا را جدی نگرفته اند؟

ما به زودی خواهیم مُرد؛ کرونا را جدی نگرفته ایم!

---

کار ضروری را برای خودمان تعریف کنیم؛ ما دچار خودفریبی شده ایم؛ هر وقت هر کاری داریم بیرون می رویم و می گوییم کار ضروری داشتیم. از نظر من کار ضروری کاری است که اگر انجامش ندهیم دچار ضرر و خسران جدی می شویم. مثل حضور در سر کاری که معاش مان بدان وابسته است، موعد دادگاهی که باید در آن حاضر باشیم یا خرید حیاتی که باید انجام شود و امکان تهیه اینترنتی یا تلفنی اش نیست یا مراجعه به مطب و ... .

---

عصر ایران؛ جعفر محمدی - ما به زودی خواهیم مُرد! کدام مان؟ نمی دانم؛ اما از میان ما، تعدادی خواهند رفت؛ شاید من، شاید تو، شاید هم دیگری... .

کرونا ما را خوب می شناسد، می داند از بین همه اندام های داخلی، کجا باید برود و چگونه سلول هایمان را به گروگان بگیرد و نفس مان را بند بیاورد.
در مقابل، ما هنوز این دشمن نامرئی را نمی شناسیم، نه خاستگاهش را می شناسیم، نه نحوه عملکردش را دقیقاً می دانیم، نه از آینده اش خبر داریم و نه حتی قرصی و شربتی برای مهارش سراغ داریم؛ سردرگم ایم به معنای واقعی کلمه.

تمام متخصصان می گویند تا زمانی که برابر این ویروس بی دفاع هستیم، باید خود را از آن پنهان کنیم، درست مانند شب ها و روزهای بمباران شهرها که چاره ای نداشتیم جز رفتن به پناهگاه و انتظار برای آژیر سفید.

مسأله اصلی اما این است: "ما کرونا را جدی نگرفته ایم ولی او ما را جدی گرفته است"؛ نشان به آن نشان که او همچنان ما را می کشد و ما همچنان "دچار ترددهای غیرضرور" هستیم.

نشان به آن نشان که وقتی دولت محدودیت های کسب و کارها و ترددها را برداشت، متوهم شدیم که کار کرونا تمام است و ریختیم توی خیابان ها و پارک ها و جاده ها.

نشان به آن نشان که وقتی چند روز محدود، گفتند که تعداد فوتی ها کم شده، کمتر ماسک زدیم و بیشتر به یکدیگر نزدیک شدیم.

کرونا ادامه دارد و با بی رحمی هم ادامه دارد؛ او هنوز دلش به رحم نیامده است. پس چند نکته را یادمان نرود تا نمیریم (به همین صراحت):

1 - کار ضروری را برای خودمان تعریف کنیم؛ ما دچار خودفریبی شده ایم؛ هر وقت هر کاری داریم بیرون می رویم و می گوییم کار ضروری داشتیم. از نظر من کار ضروری کاری است که اگر انجامش ندهیم دچار ضرر و خسران جدی می شویم. مثل حضور در سر کاری که معاش مان بدان وابسته است، موعد دادگاهی که باید در آن حاضر باشیم یا خرید حیاتی که باید انجام شود و امکان تهیه اینترنتی یا تلفنی اش نیست یا مراجعه به مطب و ... .

پس تا زمانی که واقعاً مجبور شویم از خانه بیرون نرویم (به معنای واقعی "مجبور" توجه کنیم).

بیرون از خانه واقعاً خطرناک است. اگر یکی دو ماه قبل، وقتی بیرون می رفتیم، ممکن بود با فردی ناقل کرونا مواجه شویم، امروز با فراگیری بیشتر این ویروس، حتماً با کرونایی هایی که حتی علامت هم ندارند، روبرو خواهیم شد. برخی تحقیقات بر آنند که در کل دنیا فقط 4 درصد کرونایی ها شناسایی شده اند و با این حساب، برآورد شده است که هم اکنون 2 میلیون ایرانی، درگیر درجاتی از کرونا هستند و قریب به اتفاق شان هم نمی دانند.

بنابراین، بیرون رفتن در روزهای جاری، خطرناک تر از قبل شده است؛ خیلی خطرناک تر!


2 - مجهز و محتاط بیرون برویم. ماسک و دستکش و همراه داشتن مایع ضدعفونی کننده یادمان نرود؛ این ها سلاح های ما در میدان جنگ با این دشمن نامرئی اند؛ چه کسی بی سلاح و سپر مقابل شمشیر دشمن می رود؟!

3 - تا جایی که ممکن است بیرون از خانه، از یکدیگر فاصله بگیریم، حدود 2 متر یا سه چهار قدم خودمان. موقع خرید، توی صف، در جلسات، موقع مراجعه به ادارات و... ؛ من این فاصله گذاری را "فاصله زندگی بخش" می خوانم. به همدیگر احترام بگذاریم و عجالتاً از هم فاصله بگیریم. قرار نیست همدیگر را به کشتن دهیم.

4 - نگذاریم آنچه از بیرون به خانه هایمان می آید، آلوده به ویروس باشد؛ بلافاصله بعد از ورود ضدعفونی شان کنیم.
(اینجا را ببینید)

5 - همچنان سیستم ایمنی بدن مان را تقویت کنیم. کرونا ضعیف کش است؛ قوی باشیم و امیدوار و کم نیاوریم... روزهای خوب سرانجام خواهند رسید.

بیشتر بخوانید:

 *پیشگیری از "کرونا" ؛ راهنمای ساده و مختصر

*چگونه از بیمار مبتلا به کرونا در خانه مراقبت کنیم؟

*نبرد سخت (9): مطمئن شدم قرنطینه در منزل بهتر از بستری شدن در بیمارستان است