نیروهای اوکراینی بیش از ۳۰ دستگاه از این سگها را که در واقع پهپادهای
زمینی پیچیدهای هستند، در اختیار دارند. هزینه تولید هر واحد حدود ۹ هزار
دلار است و بریت آلیانس وعده داده که این رباتها را بر اساس بازخوردهای
نیروهای اوکراینی به روز کند.
این شرکت بریتانیایی معتقد است این سگها میتوانند به مدرن شدن لجستیک
میدان نظامی کمک کنند. این سگها قادرند با سرعتی بیش از ۱۴ و نیم کیلومتر
در ساعت حرکت کنند و به مدت ۵ ساعت تا مسافتی بیش از ۳ کیلومتر به حرکت خود
ادامه دهند.نیروهای اوکراینی تلاش میکنند از این سگها به عنوان یک پهپاد
زمینی علیه خودروها یا سربازان دشمن استفاده کنند هرچند کارهای دیگری چون
نجات جان سربازان خودی هم در کارهایی که از این رباتها انتظار میرود،
پیشبینی شده است.
استفاده از این رباتها در حالی است که جنگ پهپادی میان اوکراین و روسیه
پیشتر بالا گرفته بود. هواپیماهای بدون سرنشین به طور فزاینده ای نقش محوری
را در درگیری برای اوکراین ایفا کرده اند، هم کییف و هم مسکو به شکلهای
مختلف تلاش میکنند با استفاده از پهپادها به دشمن خود ضربه میزنند.
حالا سگهای ربات میتوانند از مزایای مشابه با پهپادها برخوردار باشند با
این تفاوت که این سگها امتیازهایی دارند که پهپادها ندارند که همانا
مانورپذیری بهتر و حرکت بر روی زمین است.
دانشمندان دانشگاه کانکتیکات به پیشرفت قابل توجهی در تلاش برای زندگی طولانیتر و سالمتر دست یافتهاند. در یک مطالعه بزرگ، محققان با هدف قرار دادن سلولهای خاص در بدن موشها، طول عمر و سلامتی آنها را با موفقیت افزایش دادند.
به گزارش ایسنا، این مطالعه که در مجله Cell Metabolism منتشر شده است، بر سلولهایی متمرکز است که پروتئینی به نام p ۲۱ را به شدت بیان میکنند. این سلولها با افزایش سن در بافتهای مختلف تجمع مییابند و به نظر میرسد که به زوال مرتبط با افزایش سن کمک میکنند.
با از بین بردن دورهای این سلولها در موشها، دانشمندان توانستند به طور متوسط ۹ درصد عمر این حیوانات را افزایش دهند. این معادل حدود هفت سال در انسان است. مهمتر از آن، موشها در طول عمر خود سالمتر شدند و از نظر جسمی توانایی بیشتری داشتند.
این یافته به یک چالش حیاتی در علم پیری میپردازد؛ اینکه چگونه میتوان طول عمر را افزایش داد و به طور همزمان کیفیت زندگی را بهبود بخشید. در حال حاضر، اغلب بین مدت زمان زندگی افراد و مدت زمانی که در سلامت کامل زندگی میکنند، فاصله وجود دارد. در برخی از کشورها، امید به زندگی سریعتر از طول عمر در حال افزایش است، به این معنی که مردم عمر طولانیتری دارند، اما زمان بیشتری را با شرایط سلامتی ضعیف میگذرانند.
آنچه این مطالعه را به طور ویژهای قابل توجه میکند، روش جامعی است که محققان سلامت موشها را با آن ارزیابی کردند. آنها به جای اندازهگیری طول عمر یا بررسی سلامت در یک مقطع زمانی، عملکرد فیزیکی موشها را تا زمان مرگ طبیعی هر ماه پیگیری کردند. این به آنها اجازه داد تا نشان دهند که این درمان باعث بهبود سلامت در تمام طول عمر باقیمانده و نه فقط به طور موقت، شده است.
برای دستیابی به این نتایج قابل توجه، محققان از یک رویکرد نوآورانه استفاده کردند. آنها از موشهای اصلاحشده ژنتیکی استفاده کردند که به آنها اجازه میدهد به طور خاص سلولهای p ۲۱ را هدف قرار داده و از بین ببرند. این موشها با یک اصلاح ژنتیکی طراحی شدهاند که وقتی فعال میشود، باعث میشود سلولهای p ۲۱ تخریب شوند. دانشمندان مداخله خود را زمانی آغاز کردند که موشها ۲۰ ماهه بودند که معادل حدود ۶۰ تا ۶۵ سالگی انسان است.
یک بار در ماه، محققان دارویی به نام تاموکسیفن را به موشها تزریق میکردند. در موشهای تحت درمان، این دارو باعث از بین رفتن سلولهای p ۲۱ شد. موشهای گروه کنترل همان دارو را دریافت کردند، اما فاقد اصلاح ژنتیکی بودند، بنابراین سلولهای p ۲۱ دست نخورده باقی ماندند.
موشهای تحت درمان در مقایسه با موشهای درمان نشده، قدرت بیشتر و سرعت بالاتر نشان دادند. همچنین عملکرد قلب آنها بهبود یافته، تحمل گلوکز و حساسیت به انسولین بهتر و کبد سالمتری داشتند. همه این مزایا حتی تا ماههای آخر زندگی ادامه یافت و نشاندهنده افزایش واقعی طول عمر بود.
جالب اینجاست که به نظر نمیرسد این درمان از هیچ بیماری خاصی جلوگیری کند. در عوض، به نظر میرسد که روند کلی پیری را آهسته میکند و منجر به سلامت بهتر در سیستمهای مختلف بدن میشود. این نتایج با این ایده که هدف قرار دادن فرآیندهای اساسی پیری میتواند مؤثرتر از تلاش برای درمان بیماریهای مرتبط با سن باشد، مطابقت دارد.
محققان معتقدند رویکرد آنها با کاهش التهاب مزمن مرتبط با افزایش سن کار میکند. به نظر میرسد سلولهای p ۲۱ سیگنالهای التهابی تولید میکنند که میتوانند التهاب را در سراسر بدن گسترش داده و تقویت کنند. با از بین بردن دورهای این سلولها، درمان ممکن است این التهاب مضر را کاهش دهد.
اگر بتوان نتایج مشابهی را در انسانها به دست آورد، این یافتهها میتواند منجر به بهبود قابل توجهی در کیفیت زندگی افراد مسن شود. تصور کنید که بتوانید سالها بیشتر از آنچه در حال حاضر ممکن است از نظر جسمی فعال و از نظر ذهنی آماده و مستقل بمانید. تأثیرات اقتصادی و اجتماعی آن نیز بسیار زیاد خواهد بود و به طور بالقوه هزینههای مراقبتهای بهداشتی کاهش خواهد یافت.
البته ما هنوز تا رسیدن به این هدف در انسان فاصله زیادی داریم. اما این مطالعه جهتگیری جدید و هیجان انگیزی را برای تحقیقات ضد پیری ارائه میدهد.
موتورهای احتراق داخلی اعم از بنزین و دیزل فرقی بین سوخت معمولی و مصنوعی قائل نیستند، اما ما میدانیم که تولید سوخت مصنوعی عاری از CO2 است.
به گزارش دیجیاتو، پورشه با اعلام این که قصد دارد تولید سوخت مصنوعی را با همکاری دیگر غول های صنعتی آلمانی از جمله زیمنس و بوش آغاز کند به شدت توجهها را به سمت خود جلب کرده و یک شبه تبدیل به سر تیتر اخبار صنعت خودروسازی در جهان شده است.
برای این که متوجه شویم سوخت مصنوعی چیست باید عنوان کرد که با اتانول طرف نیستیم. اتانول یک نوع الکل است که از طریق تخمیر ساخته میشود. البته این ترکیب شیمایی به میزان 5 تا 10 درصد در سوخت بنزین نیز مورد استفاده قرار میگیرد تا از انتشار گازهای CO2 جلوگیری کند.
اتانول به عنوان محصولی حاصل از تخمیر، تولید بیولوژیکی دارد. موتورها باید با اثرات خورنده اتانول سازگار شوند و این خود هزینه بر روی دست شرکت های خودروسازی میگذارد. در حالی که سوخت مصنوعی چنین مشکلی ایجاد نمیکند.
سوخت مصنوعی که پورشه در حال صحبت راجع به آن است با استفاده از فناوریهای گازی به مایع تولید میشود. جایی که CO2 به عنوان منبع کربن با هیدروژن واکنش نشان داده و نوع دیگری از الکل یعنی متانول را تولید میکند. سپس متانول طی چند مرحله دیگر پردازش میشود و آنچه که از انتهای دیگر آن بیرون میآید هیدروکربن مصنوعی است که میتواند بنزین یا گازوییل مصنوعی باشد.
در واقع سوخت مصنوعی محصول یک فرآیند پاک و عاری از کربن است که شامل تولید برق از طریق نیروگاههای خورشیدی، بادی و سایر روشها میشود و هیدروژن از طریق الکترولیز آب امکان تولید سوخت بدون تولید CO2 را فراهم میکند.
استفاده از هیدروژن به عنوان یک حامل انرژی با سرعت زیادی رو به افزایش است و جدا از کاربرد آن در گرم کردن خانهها و ساختمانها، یکی از بهترین روش های ذخیره سازی مقادیر عظیم انرژی پایدار است.
در واقع ایده این کار بدین صورت است که در شب هنگام و در مزارع بادی انرژی تولید شده را هدر ندهید و آن را تبدیل به هیدروژن کنید.
در نهایت CO2 گرفته شده از هوا با هیدروژن ترکیب شده و سوخت مصنوعی تولید خواهد شد. همچنین با این کار CO2 موجود در جو نیز کاهش پیدا میکند.
CO2 تولید شده توسط سوختن این سوختهای مصنوعی دقیقا برابر با مقدار CO2 است که از جو گرفته شده و برای تولید این نوع سوخت مورد استفاده قرار میگیرد و در نتیجه هیچ آسیب جدیدی به محیط زیست وارد نمیشود.
این نوع سوخت حتی از نظر دیگر ترکیب های سمی نیز پاکتر است و توانایی استفاده از این نوع سوخت در موتورهای قدیمی و جدید بدون نیاز به تغییر وجود دارد.
سوخت تازه حتی با چرخه فعلی توزیع و عرضه سوخت نیز سازگار است و نیازی به تغییر در تانکرها، پمپ ها و...وجود ندارد. در حال حاضر تولید این نوع سوخت بهای بالایی دارد اما در صورت تولید به میزان بالا میتوان شاهد افت قیمت آن بود.
از همه مهم تر ایده اصلی که برای پاکسازی ناوگان وسایل نقلیه داده شده است، یعنی تغییر نوع سوخت را با درصد بالایی اجرایی میکند.
پورشه برنامه های بسیار بلند پروازانهای برای استفاده از این نوع سوخت دارد و حتی اعلام کرده است که در صورت استفاده از این نوع سوخت در مسابقات فرمول 1 حاضر به بازگشت به این مسابقات پس از سالها است.