عصر ایران - توربین های بادی کم کم در حال تبدیل شدن به بخش مهمی از صنعت انرژی هستند. کشورهای بیشتری به روش های مختلف طراحی و بکارگیری توربین های بادی را دنبال می کنند. برخی می گویند هرچه اندازه توربین های بادی بزرگتر باشد، بهتر است، اما همواره این گونه نیست.
توربین بادی "شاین" شاید اندازه کوچکی داشته باشد، اما توانایی تامین نیروی مورد نیاز دستگاه های قابل حمل را دارد. این یکی از بهترین روش ها برای شارژ باتری ابزارک های کوچک مانند تلفن های همراه، تبلت ها، دوربین ها یا چراغ ها است. شما می توانید این توربین بادی را هر جایی به همراه خود داشته باشید، به ویژه زمانی که قصد ماجراجویی در فضای باز را دارید.
توربین بادی شاین توسط یک شرکت کانادایی به نام اورئا (Aurea) معرفی شده است. کت آدالی(مهندس مکانیک) و ریچل کار( طراح)، هدایت این شرکت را برعهده دارند. آنها این توربین بادی قابل حمل را طراحی کرده که می تواند باتری داخلی خود را شارژ کند و برای تامین نیروی ابزارک های کوچک از آن استفاده کرد. توربین بادی شاین می تواند در ذخیره و تولید برق سریع عمل کند. حتی در شرایط آب و هوایی نامناسب، این توربین بادی می تواند انرژی تولید کند.
به گفته آدالی، شاین یک توربین بادی است که در کوله پشتی جا می شود. باد دومین تولیدکننده بزرگ انرژی پاک است، اما آنقدرها هم قابل دسترس نیست. توربین شاین برای رفع مشکلات متعددی که به ویژه دوستداران فعالیت در فضای باز با آنها مواجه هستند، طراحی شده است. این توربین بادی امکان تولید انرژی پاک برای استفاده شخصی توسط هر فردی را فراهم می کند.
در حالت ایدهآل می توان در روزهای بادی و در هر ساعت از شبانه روز یا حتی هنگام بارندگی از توربین شاین استفاده کرد. شاین با وزش باد با سرعتی بین 8 تا 28 مایل بر ساعت (13 تا 45 کیلومتر بر ساعت) و در دمای بین 32 تا 104 درجه فارنهایت (0 تا 40 درجه سلسیوس) نیرو تولید کند.
این توربین بادی روی یک سه پایه قرار می گیرد و به یک باتری یون لیتیوم 5 ولتی 12000 میلی آمپر ساعت مجهز است. خود دستگاه توربینی 40 واتی است و فقط سه پوند (1.4 کیلوگرم) وزن دارد. امکان شارژ باتری آن از طریق اتصال به پریز برق در خانه نیز فراهم است.
شرکت اورئا کمپینی را برای تامین مالی پروژه خود و تولید توربین بادی شاین راه اندازی کرده است که با جمع آوری بیش از 400 هزار دلار در این زمینه موفق بوده است.
عصر ایران - برداشت انرژی از دل آسمان ایده جالب توجه ای است که نظر برخی شرکت های تولید برق با استفاده از بادبادک را به سوی خود جلب کرده و تلاش های آنها در این زمینه موفق نیز بوده است.
به گفته این شرکت ها، فناوری جدید مزایای بسیاری به همراه دارد.
شرکت کایتکرفت مستقر در شهر مونیخ در زمینه توسعه سامانه های تولید نیرو با استفاده از بادبادک فعالیت می کند.
اما فناوری که به نام "باد هوابرد" شناخته می شود، چگونه کار می کند؟ یکی از شرکت های فعال در این زمینه به نام کایتمیل (KiteMill) این فرآیند را در قالب رویکردی سه مرحله ای تشریح کرده است.
بادبادک
بادبادک یک هواگرد با طراحی ویژه است که از مواد کامپوزیتی ساخته می شود. بادبادک ساختاری محکم دارد و برای دوام آوردن در برابر بادهای پرقدرت طراحی شده است. طراحی بادبادک شبیه به یک هواپیمای بدون پیشرانه یا گلایدر است و چهار پروانه پیشران فقط برای برخاستن و فرود آن نیاز است.
زمانی که بادبادک در هوا بالا می رود با سر خوردن روی جریان های هوا در اوج آسمان باقی می ماند. بادبادک به گونه ای طراحی شده است که حرکتی سریع و بدون دردسر داشته باشد، در شرایطی که نیروی کششی بالایی را به بند اعمال می کند.
بند
بادبادک با کمک یک بند به زمین متصل می شود. این بند نیروی کششی را از بادبادک به ژنراتور ایستگاه زمینی انتقال می دهد. بند از الیاف پلی اتیلن بافته ساخته شده است که به دلیل قابلیت های استقامت منحصر به فرد آن انتخاب شده است. این الیاف به نوبه خود کمترین قطر را برای بند ایجاد می کنند.
بند عاملی کلیدی برای استخراج انرژی از توربین های بادبادکی است. جنس بند بادوام است و می تواند شرایط محیطی مختلف از جمله رطوبت و نور فرابنفش را تحمل کند.
ایستگاه زمینی
ایستگاه زمینی نیروی کششی منتقل شده از بند را به برق تبدیل می کند. برق تولیدی سپس وارد شبکه برق می شود. یک دستگاه چرخان در ایستگاه زمینی به ژنراتور متصل است که بادبادک را بالا و پایین می برد. سامانه کنترل نیز در ایستگاه زمینی قرار دارد و از پروازهای ایمن و کارآمد بادبادک اطمینان حاصل می کند.
این سامانه همانگونه که بادبادک و دستگاه چرخان را کنترل می کند، تولید بهینه انرژی را تضمین می کند. حسگرهای نصب شده روی هواگرد وظیفه فراهم کردن نقاط داده برای سامانه کنترل به منظور هدایت و حفظ تعادل هواگرد را بر عهده دارند. عملکرد مستقل مجموعه کایتمیل و تولید انرژی با کمک سامانه کنترل ممکن می شود.
میزان موفقیت این روش چقدر است؟
کایتمیل مدعی است که سامانه معرفی شده توسط آنها می تواند در بازه های زمانی بیش از یک ساعت کارکرد با چرخه های پوسته به طور میانگین 5.5 کیلووات توان تولید کند.
در حال حاضر، "باد هوابرد" در مراحل ابتدایی مسیر خود قرار دارد و برای توسعه بیشتر باید بر موانع بسیاری غلبه کند که از آن جمله می توان به اثبات ایمن و قابل اعتماد بودن کل مجموعه و این که موجب بروز آلودگی صوتی نمی شود، اشاره کرد.
در حال حاضر، هیچ یک از شرکت های فعال در زمینه تولید نیرو با استفاده از بادبادک موفق به تولید برق در مقیاس مگاوات نشده اند که برای رقابت با دیگر منابع انرژی تجدیدپذیر نیاز است. البته، این بدان معنا نیست که این گونه نخواهد شد.
این فناوری مبتنی بر اصول درست علمی است و می تواند آینده امیدوارکننده ای داشته باشد. آیا در آینده نزدیک روزی فرا خواهد رسید که نیروی مورد نیاز زندگی خود را با کمک بادبادک ها تامین کنیم؟ باید منتظر ماند و دید چه روی خواهد داد.
دانشمندان میگویند یک مولکول جدید کوچک و کمهزینه میتواند ایمنیدرمانی یا همان ایمونوتراپی را برای همه بیماران مبتلا به سرطان در دسترس قرار دهد و این بیماران دیگر مجبور نخواهند بود برای درمان خود به بیمارستان مراجعه کنند.
به گزارش ایسنا و به نقل از نیو اطلس، دانشمندان مولکول کوچکی را ابداع کردهاند که جایگزین کم هزینه و موثرتری برای آنتیبادی یا پادتنی است که میتواند انواع مختلف سرطان را درمان کند. این مهم به دست دانشمندان دانشگاه لیسبون (پرتغال) با همکاری یکی از دانشگاههای رژیم صهیونیستی انجام شده است.
پژوهشگران یک آنتیبادی موجود را به سطح جدیدی ارتقا داده و یافتههای پژوهش خود را در مجله ImmunoTherapy of Cancer منتشر کردهاند.
پروفسور "ساچی فاینارو" (Satchi-Fainaro) میگوید: در سال ۲۰۱۸، جایزه نوبل پزشکی به "جیمز آلیسون" و "تاسوکو هونجو" برای کمک آنها در مطالعه ایمونوتراپی و درمان سرطان از طریق فعال کردن سیستم ایمنی اهدا شد. هونجو کشف کرد که سلولهای ایمنی به نام سلولهای تی (T Cell)، پروتئین PD-۱ را بیان میکنند که فعالیت خود سلولهای تی را هنگامی که به پروتئین PD-L۱ بیان شده در سلولهای سرطانی متصل میشود، غیرفعال میکند. در واقع، تعامل بین پروتئینهای PD-۱ و PD- L۱ به سلولهای سرطانی اجازه میدهد سلولهای تی را فلج کنند و از حمله آنها به سلولهای سرطانی جلوگیری میکند.
وی افزود: هونجو توانست آنتیبادیهایی ایجاد کند که PD-۱ یا PD-L۱ را خنثی و در نتیجه سلولهای تی را برای مبارزه مؤثر با سرطان آزاد میکنند.
جایگزینی کوچکتر و در عین حال هوشمندتر
در حالی که کشف برندگان جایزه نوبل ۲۰۱۸ در مبارزه با سرطان، بسیار امیدوارکننده است، اما باید به برخی موانع آن نیز توجه کرد؛ اول اینکه تولید آنتیبادیها پرهزینه است. از این رو، آنها برای همه بیماران در دسترس نیستند. دوم اینکه آنتیبادیها برای نفوذ در یک تومور جامد، بسیار بزرگ هستند؛ بنابراین درمان نمیتواند تمام قسمتهای سرطان را تحت تاثیر قرار دهد. با این حال، پژوهشگران ابزارهای بیوانفورماتیک و تجزیه و تحلیل دادهها را برای دستیابی به یک مولکول جایگزین کوچکتر و در عین حال هوشمندتر ترکیب کردهاند.
پروفسور ساچی فاینارو میگوید: دکتر "ریتا آکورسیو" با هزاران ساختار مولکولی شروع کرد و ما با استفاده از مدلها و پایگاههای داده طراحی دارو به کمک رایانه (CADD)، فهرست نامزدها را محدود کردیم تا به بهترین ساختار رسیدیم.ددر مرحله دوم، ما تایید کردیم که این مولکول کوچک، رشد تومور را به همان اندازه آنتیبادیها را کنترل میکند. این مولکول، پروتئین PD-L۱ را در حیواناتی که برای داشتن سلولهای تی انسانی مهندسی شدهاند، مهار میکند. به عبارت دیگر، ما مولکولی را توسعه دادهایم که میتواند اتصال پروتئینهای PD-۱ و PD-L۱ را مهار و به سیستم ایمنی یادآوری کند که به سرطان حمله کند.
وی افزود: علاوه بر این، این مولکول جدید، مزایای بسیاری نسبت به درمان آنتیبادی دارد. اول از همه، هزینه است. از آنجایی که آنتیبادی، یک مولکول بیولوژیکی است و نه یک مولکول مصنوعی، برای تولید آن به زیرساخت پیچیده و بودجه قابل توجهی نیاز است که هزینه آن حدود ۲۰۰ هزار دلار در سال برای هر بیمار است. در مقابل، ما این مولکول کوچک را با تجهیزات ساده، در زمان کوتاه و با کسری از این هزینه ساختهایم. مزیت دیگر این مولکول کوچک این است که بیماران احتمالا میتوانند آن را در خانه به صورت خوراکی و بدون نیاز به تزریق وریدی در بیمارستان استفاده کنند.
پروفسور ساچی فاینارو توضیح میدهد: سطح تومور جامد، ناهمگن است. اگر رگهای خونی کمتری در ناحیه خاصی از تومور وجود داشته باشند، آنتیبادی نمیتواند به داخل آن نفوذ کند. این در حالی است که مولکول کوچک ما در تمام تومور پخش میشود و بنابراین کاملا به رگهای خونی تومور وابسته نیست. معتقدم که این مولکول کوچک در آینده، به صورت تجاری در دسترس قرار خواهد گرفت و ایمونوتراپی را برای بیماران سرطانی، مقرون به صرفه خواهد کرد.
محققان مشغول کار روی سوختهایی هستند که بتواند نیاز بشر را
در آینده تامین کند و به طبیعت نیز آسیب نرساند. یکی از عناصری که محققان
را به خود مشغول کرده، هیدروژن است. ویدئوی زیر نظرات دانشمندان برای تولید
انرژی از هیدروژن را در قالب یک مستند نشان میدهد.