شرکت SpinLaunch مستقر در کالیفرنیا با سیستم نوآورانه پرتاب ماهواره خود توجهها را جلب کرده است. این شرکت بهجای استفاده از سوختهای موشکی سنتی، از یک بازوی چرخان عظیم برای پرتاب ماهوارهها به مدار پایین زمین (LEO) استفاده میکند که تنها با برق تغذیه میشود. این روش میتواند هزینهها و تأثیرات زیستمحیطی پرتاب ماهوارهها را بهطور چشمگیری کاهش دهد.
به گزارش دیجیاتو، این شرکت تاکنون چندین پرتاب آزمایشی موفقیتآمیز انجام داده است و قصد دارد تا سال ۲۰۲۶، منظومههای ماهوارهای در مدارهایی پایینتر از ۹۶۰ کیلومتر مستقر کند.
«جاناتان یانی»، بنیانگذار و مدیرعامل SpinLaunch، پس از موفقیت دهمین پرتاب این شرکت اعلام کرد: «این تنها یک موشک نیست؛ بهوضوح توانایی ما در انجام این تعداد آزمایش تنها در ۱۱ ماه و عملکرد صحیح آنها، گواهی بر ویژگیهای فناوری ماست.»
به گزارش Thebrighterside.news، این نوآوری شگفتانگیز با کمک مواد پیشرفته و الکترونیک مینیاتوری امکانپذیر شده است. فیبر کربن فوق مقاوم و سیستمهای الکترونیکی فشرده از اجزای کلیدی این فناوری هستند. SpinLaunch در وبسایت خود توضیح میدهد:
«امروزه الکترونیک مدرن، مواد پیشرفته و ابزارهای شبیهسازی، امکان تطبیق ماهوارهها با شرایط پرتاب جنبشی را فراهم میکنند. این فناوری باید شرایطی بسیار سخت، ازجمله خلأ فضا و شتابگیری سریع را تحمل کند.»
ویدیویی از یکی از پرتابهای آزمایشی اسپینلانچ در نیومکزیکو، هیجان و دقت فوقالعاده این فرایند را به نمایش میگذارد. در این ویدیو، مهندسان با دقت صفحات نمایشگر را زیر نظر دارند و صحنه پرتاب، فضایی شبیه به اتاق کنترل مأموریتهای ناسا را تداعی میکند. لحظهای که ماهواره از لوله پرتاب خارج میشود، همهچیز آنقدر سریع اتفاق میافتد که اگر پلک بزنید، ممکن است آن را از دست بدهید!
شرکت SpinLaunch که در سال ۲۰۱۴ تأسیس شده، تاکنون توانسته است سرمایهگذاریهای قابلتوجهی جذب کند. این شرکت با سازمانهای بزرگی مانند ناسا، ایرباس و دانشگاه کرنل همکاری داشته و از تجهیزات پیشرفته این سازمانها در آزمایشهای مختلف خود استفاده کرده است. فناوری اسپینلانچ تاکنون موفق شده نیرویی تا ده هزار برابر گرانش زمین را تحمل کند که نشاندهنده استحکام و مقاومت بالای این سیستم است.اگر فناوری SpinLaunch با موفقیت و در مقیاس بزرگ عملیاتی شود، میتواند میزان سوخت موردنیاز برای پرتاب ماهوارهها را بهطور چشمگیری کاهش دهد. برای مقایسه، موشک فالکون ۹ اسپیسایکس سال ۲۰۱۶ برای هر پرتاب به بیش از ۹۰۰ هزار پوند پیشرانه (تقریباً ۴۰۸ هزار کیلوگرم) نیاز داشت. اگرچه ممکن است بازده سوخت از آن زمان تاکنون بهبود یافته باشد اما حجم سوخت موردنیاز برای پرتابهای سنتی همچنان بسیار زیاد است.
علاوهبراین، تأثیرات زیستمحیطی پرتابهای سنتی موشکها بیشازپیش موردتوجه قرار گرفته است. هر پرتاب به تخریب لایه ازون دامن میزند؛ لایهای که از ما در برابر تابشهای مضر خورشید محافظت میکند. حال اسپینلانچ راهحلی خلاقانهای برای پرتاب موشک به فضا، بدون آسیب رساندن به لایه ازون، ارائه داده است.
SpinLaunch در ادامه قصد دارد سایت پرتاب مداری ساحلی توسعه دهد که گام بعدی برای پیشرفت فناوری آنها و تبدیل آن به جایگزین عملی برای پرتابهای موشکی سنتی است. بنیانگذار اسپینلانچ بر آینده روشن این رویکرد نوآورانه تأکید میکند:
«این فناوری ثابت کرده که سیستمی قابلاعتماد و تکرارپذیر است.»
در سنگاپور نیز استارتاپ فناوری فضایی Equatorial Space Systems از پیشگامانی است که در این حوزه نوظهور فعالیت میکند. این شرکت موشکهای پرتاب ماژولار و کمهزینهای توسعه میدهد که بهطور خاص برای ارسال محمولههای سبکوزن به مدار پایین زمین طراحی شدهاند. تمرکز این شرکت بر کاهش هزینهها، ایمنی و پایداری، شباهتهایی با رویکرد اسپینلانچ دارد و آن را به رقیبی جدی در این حوزه تبدیل کرده است.
در دهه گذشته، فناوریهای پرتاب ماهواره با هدف کاهش هزینه، افزایش بهرهوری و بهبود پایداری زیستمحیطی دستخوش تغییرات چشمگیری شدهاند. در ادامه، برخی از نوآورانهترین فناوریهای توسعهیافته در سالهای اخیر را بررسی میکنیم:
فالکون ۹ اسپیسایکس: یکی از تحولآفرینترین نوآوریها در این حوزه، توسعه موشکهای قابل استفاده مجدد است. در این زمینه، فالکون ۹ اسپیسایکس صنعت پرتاب ماهواره را دگرگون کرده است. نخستین مرحله این موشک پس از استقرار محموله، دوباره به زمین بازمیگردد و در مأموریتهای بعدی مجدداً استفاده میشود. این ویژگی هزینههای پرتاب فضایی را بهشدت کاهش داده است.
نیو شپرد بلو اوریجین: بهطور مشابه، شرکت بلو اوریجین نیز موشکهای زیرمداری قابل استفاده مجدد توسعه داده است. نیو شپرد ثابت کرده که قادر است محمولهها را به لبه فضا برساند و پس از انجام مأموریت، مراحل قابلبازیابی آن برای پرتابهای بعدی دوباره استفاده شوند.
شرکت Rocket Lab مستقر در نیوزیلند، موشک Electron را برای پرتاب ماهوارههای کوچک توسعه داده است. این موشک با تمرکز بر دسترسی سریع و کمهزینه به فضا، مخصوص محمولههای سبک طراحی شده است. Rocket Lab همچنین درحال کار روی برنامهای برای بازیابی جزئی این موشک است که طی آن، مرحله نخست موشک در میانه هوا با یک هلیکوپتر بازیابی میشود.
LauncherOne ویرجین اوربیت: LauncherOne سیستم پرتاب هوایی منحصربهفرد است که ماهوارهها را از یک هواپیمای بوئینگ ۷۴۷ اصلاحشده به مدار میفرستد. این روش امکان انجام پرتاب از هر باند فرودگاهی را فراهم میکند و در مقایسه با روشهای سنتی مبتنی بر پایگاههای زمینی، انعطافپذیری بیشتری دارد و هزینهها را کاهش میدهد.
Dream Chaser شرکت Sierra Nevada Corporation: دریم چیسر یک فضاپیماست که برای انتقال محموله به ایستگاه فضایی بینالمللی (ISS) طراحی شده است. این فضاپیما قابلیت فرود روی باندهای معمولی فرودگاه را دارد و گزینهای مناسب برای حملونقل فضایی محسوب میشود.
شرکت Relativity Space، پیشگام در چاپ سهبعدی موشکها: این شرکت با استفاده از فناوری چاپ سهبعدی، موشک Terran 1 را توسعه داده است. این شرکت ادعا میکند که تقریباً تمام اجزای این موشک، ازجمله موتورهای آن، با چاپ سهبعدی ساخته شدهاند. این رویکرد امکان تولید سریعتر و انعطافپذیرتر را فراهم میکند و هزینههای مرتبط با ساخت سنتی را کاهش میدهد.
شرکتهایی مانند Astra Space و Rocket Lab بر توسعه موشکهای کوچک و سبک تمرکز کردهاند. موشک Rocket 3 شرکت Astra و موشک Electron شرکت Rocket Lab از موتورهایی با پمپ الکتریکی بهره میبرند. این نوآوری، پرتاب ماهوارههای کوچک را مقرونبهصرفهتر کرده و دسترسی صنایع مختلف، ازجمله مخابرات و پایش زمین، به فضا را تسهیل میکند.
این فناوریها هنوز در مراحل آزمایشی هستند. این سیستمها از لیزرهای زمینی یا پرتوهای مایکروویو برای تأمین نیروی پیشران فضاپیماها استفاده میکنند. چنین رویکردی میتواند نیاز به سوخت داخلی را کاهش داده و راهی پایدارتر و کارآمدتر برای دستیابی به مدار فراهم کند.
توسعه منظومههای ماهوارهای کوچک فناوریهای جدیدی را برای استقرار ماهوارهها به وجود آورده است. برای مثال، منظومه ماهوارهای استارشیپ اسپیسایکس و OneWeb با هدف پرتاب هزاران ماهواره کوچک برای پوشش جهانی اینترنت طراحی شدهاند. این ماهوارهها میتوانند بهصورت گروهی در فضا مستقر شوند و هزینه پرتاب هر ماهواره را به میزان چشمگیری کاهش دهند.
شرکت Momentus و دیگر فعالان این حوزه درحال توسعه یدککشهای فضایی هستند؛ فضاپیماهایی که وظیفه انتقال ماهوارهها از محل استقرار اولیه به مدار نهاییشان را برعهده دارند. این فناوری میتواند نیاز ماهوارهها به حمل سوخت را کاهش داده و پرتابها را کارآمدتر و انعطافپذیرتر کند.
ترکیب سوخت جامد و مایع برای بهینهسازی پرتابها: علاقهمندی به استفاده از پیشرانههای هیبریدی که ترکیبی از سوخت جامد و مایع هستند، رو به افزایش است. این فناوری امکان کنترل بهتر و کارایی بالاتری را فراهم میکند. برای مثال، فضاپیمای SpaceShipTwo متعلق به Virgin Galactic از موتور موشکی ترکیبی بهره میبرد. علاوهبراین، تلاشهایی برای توسعه سیستمهای پیشرانه سازگار با محیطزیست درحال انجام است تا ردپای کربن و میزان آلودگی ناشی از پرتابهای فضایی کاهش یابد.
این فناوریهای نوآورانه، مسیر را برای روشهای مقرونبهصرفه، انعطافپذیر و پایدار هموار میکنند و فرصتهای جدیدی را برای اکتشافات فضایی و کاربردهای تجاری فراهم می سازند.
متخصصان ویتامین C را در فهرست «۱۰ ریز مغذی برتر برای پیری خوب» نام بردهاند.
به گزارش خبرفوری، علاوه بر محافظت از سیستم ایمنی بدن و کمک به بهبود زخمهای پوستی، شواهد خوبی وجود دارد که ویتامین C از سلامت قلب، مغز و استخوان حمایت میکند.
همچنین حقایق مهم دیگری در مورد این ماده مغذی وجود دارد. به عنوان مثال، ضروری است که ویتامین C هر روز از راه غذا یا مکملها خورده شود. این به این دلیل است که برخلاف بسیاری از حیوانات، انسانها توانایی تولید ویتامین C را به تنهایی ندارند.
ویتامین C یک آنتی اکسیدان قوی است - مادهای که از سلولهای ما در برابر آسیبهای ناشی از زندگی روزمره محافظت میکند.
به گزارش نشریه تخصصی «مدیکال اکسپرس»، اگرچه خوردن ویتامین C به عنوان
یک اقدام پیشگیرانه در برابر سرماخوردگی مشهور است اما طبق تحقیقات، خوردن روزانه یک مکمل خطر ابتلا به سرماخوردگی را کاهش نمیدهد. با این حال اگر
این ویتامین قبل از شروع علائم خورده شود، میتواند طول مدت سرماخوردگی را
کوتاه کند. مصرف آن پس از شروع احساس بیماری هیچ فایدهای ندارد.
به گفته متخصصان با افزایش سن، بدن به مقادیر بیشتری ویتامین C نیاز دارد. همچنین افراد سیگاری به دلیل افزایش «استرس اکسیداتیو» که از سموم موجود در دود سیگار در بدن ایجاد میشود، به ویتامین C بیشتری نیاز دارند.
مقدار خوردن روزانه توصیه شده فعلی برای این ویتامین ۹۰ میلی گرم در روز برای مردان و ۷۵ میلی گرم برای زنان است. (زنان باردار و شیرده به میزان بیشتری نیاز دارند.) با این حال، تحقیقات گسترده باعث شده است که کارشناسان خوردن روزانه ۴۰۰ میلی گرم ویتامین C را برای همه بزرگسالان سالم توصیه کنند.
اگر روزانه چندین وعده غذای غنی از ویتامین C خورده شود، میتوان این مقدار را با غذا دریافت کرد. منابع خوب این ویتامین شامل گریپ فروت، پرتقال، توت فرنگی، کیوی، فلفل قرمز شیرین و کلم بروکلی است. با این حال، گرما ویتامین C را از بین میبرد.همچنین متخصصان میگویند ویتامین C موجود در مکملها با ویتامین C موجود در غذا یکسان است.
عصرایران؛ مازیار آقازاده - دونالد ترامپ در دولت دوم خود یک تنه به جنگ کل دنیا آمده است.
به نظر می رسد او در دور دوم ریاست خود بر ایالات متحده آمریکا که هنوز چند روزی از آن نگذشته، بیش و پیش از دشمنان و رقبای آمریکا، با تکنیک "مرد دیوانه"، کار خود را با دوستان و متحدان واشنگتن البته به استثنای اسرائیل آغاز کرده است.
او از سویی کانال پاناما را می خواهد، از سوی دیگر نام تاریخی و شناخته شده و رسمی "خلیج مکزیک" را به نامی مجعول و من درآوردی (خلیج آمریکا) تغییر می دهد، به دنبال الحاق کردن کانادا به خاک آمریکاست و از سوی دیگر با قلدری خواستار الحاق گرینلند از دانمارک به آمریکاست و همزمان با همه اینها کل کشورهای آمریکای لاتین و مرکزی را با اخراج توهین آمیز اتباعشان از خاک آمریکا با استفاده از هواپیماهای ترابری نظامی، به طور یکسان تحقیر و تهدید می کند.
او حتی دو کشور هم مرز آمریکا یعنی مکزیک و کانادا را نیز با لحنی بسیار تحقیر و تهدید آمیز خطاب قرار می دهد و آنها را به جنگ تعرفه ای تهدید کرده و خواسته های تحقیر آمیزی از سران آنها دارد، از جمله می گوید و مدعی است: کانادا و مکزیک باید از ارسال مواد مخدر و باندهای تبهکار و قاچاق انسان و... به خاک آمریکا خودداری کنند وگرنه آنها را با اعمال تعرفه بر کالاهایشان تنبیه و مجازات خواهد کرد.
ترامپ مدام متحدان سنتی واشنگتن را تهدید و تحقیر می کند؛ همزمان ایلان ماسک رفیق گرمابه و گلستان و وزیر کابینه او با دولتمردان چپ و سوسیال دموکرات اروپایی پنجه در پنجه افکنده و آشکارا در انتخابات آلمان از جناح های افراطی دست راستی پشتیبانی می کند.
ترامپ یک دوجین الیگارشی فناوری را نیز دور خود جمع کرده و تلاش دارد آنها را نیز به نحوی در مناسبات جدید قدرت در واشنگتن سهیم سازد و بدین سان گردش حیرت انگیز ایالات متحده آمریکا آن از یک نظام دستکم در ظاهر "لیبرال- دموکراتیک" به یک نظام "الیگارشیک" و سرمایه سالار را رقم بزند.
او در سال های 2015 و 2016 و زمانی که برای بار نخست پای در راه نامزدی انتخابات ریاست جمهوری گذاشته بود به شدت از آنچه که "مناسبات سیاسی فاسد حاکم بر واشنگتن" می نامید، می نالید و انتقاد می کرد و حالا که برای بار دوم سکان هدایت کاخ سفید را به چنگ آورده، به نظر می رسد خود در صدد ایجاد مناسبات جدید با الیگارشی حاکم بر اقتصاد آمریکاست که از همه جهت وضعیت اقتصادی و جیب و ذهن مردم آمریکا را در کنترل خود دارند.
درواقع با یک کاسه شدن قدرت سیاسی و اقتصادی و فناوری و دیجیتال و.. در دست هیات حاکمه جدید آمریکا با محوریت ترامپ، مناسبات جدیدی پیش روی مردم آمریکا و مردم بسیاری از نقاط دیگر جهان است؛ که خوف آن بر رجایش می چربد.
ترامپ به پشتوانه قدرت جدید، همه کشورهای دوست و دشمن آمریکا را به جنگ تعرفه ای تهدید می کند؛ غافل از اینکه تجربه تاریخ نشان داده اگر یک قدرت بخواهد همزمان و یک تنه به جنگ دیگر قدرت های جهانی برود، به دست خود زمینه تشکیل یک ائتلاف برضد خود را فراهم می آورد؛ چون هیچ کشوری در دنیا چه بزرگ و چه کوچک تحمل چنین قلدری های زمخت و عریان را ندارد.
رنجاندن و رماندن همزمان اتحادیه اروپا، چین و دیگر متحدان و رقبای سنتی مثل انگلیس و.. می تواند در نهایت به قیمت ائتلاف همه این کشورها علیه آمریکا تمام شود و نظام هژمونیک در حال افول کنونی را با سرعت بیشتری رو به زوال ببرد.
به قول حافظ:
"چو پرده دار به شمشیر می زند همه را
کسی مقیم حَریمِ حَرَم نخواهد ماند"
ترامپ مدام از پرهیز آمریکا از کمک های اقتصادی به دیگر کشورها و
سازمان های بین المللی سخن گفته و حتی در یکی از فرامین اجرایی دولت جدیدش،
به استثنای کمک های مالی به اسرائیل و مصر(که از قضا هر دو کمک برای لابی
صهیونیستی حاکم بر کنگره آمریکا مهم است) دیگر کمک های آمریکا به کشورها و
نهادهای بین المللی را به حالت تعلیق درآورده است.
ترامپ تاکنون نشان داده 2 اصل مهم در دوره دولت جدیدش را در نظر دارد و باقی مسایل برای او حاشیه ای و بی اهمیت است:
1- دیکته های لابی صهیونیستی ( و مسیحیان انجیلی) در زمینه خواست ها و نیازهای اسرائیل از آمریکا
2- صرفه اقتصادی و دلاری هر مساله ای برای آمریکا
او به عنوان کسی که در زندگی شخصی اش همواره از نگاه یک تاجر (املاکی) به دنیا نگاه کرده، ظاهرا بر این امر وقوف ندارد که مصلحت های اداره یک امپراتوری بزرگ از نوع ایالات متحده آمریکا نیازمند توجه به متغیرهای متعدد و پرشماری است و زمانی لازم است برای برخی مصلحت سنجی ها و دلایل ژئوپلتیک، هزینه دلاری و اقتصادی بدهد؛ و اتفاقا همین نظام جهانی کنونی شکل گرفته پس از جنگ دوم جهانی و سقوط شوروی در دهه 1990 است که به آمریکا این اجازه را داده که به صورت نامحدود و با خلق دلار بی پشتوانه، هر چه می خواهد خرج کند و بدهی خود را به بیش از یک سوم کل کیک اقتصاد جهانی برساند و درباره خلق دلار و تحمیل تورم داخلی خود به دیگر کشورها، به هیچ کس و هیچ جایی نیز پاسخگو نباشد.
از این منظر، هرچند کاستن از هزینه های رو به تزاید ابربدهکارترین کشور جهان (ایالات متحده آمریکا 36 تریلیون دلار بدهی دارد و سالانه بیش از 800 میلیارد دلار سود این بدهی است و کسری بودجه دولت فدرال به بالای 2.2 تریلیون دلار رسیده است) اقدامی درست و در جهت نجات آمریکا تفسیر و تعبیر می شود، اما این کاستن از هزینه ها باید با محاسبه و سنجیده انجام شود و همه امور را نباید با عینک منفعت دلاری سنجید.
برای مثال در زمینه جنگ اوکراین بنا به نظر غالب تحلیلگران، مصلحت ژئوپلتیک آمریکا ادامه جنگ و فرسایش تدریجی اروپا و روسیه به صورت همزمان است و پایان دادن به این جنگ به قیمت تضمین خواسته های روسیه در نهایت به ضرر راهبردی بلوک غرب و در صدر آن آمریکاست؛ در حالی که ادامه این بحران حتی با وجود کمک های چند ده میلیارد دلاری آمریکا برای تداوم این جنگ، هم از منظر وابستگی بیشتر اقتصادی اروپا به آمریکا( سود کلان خرید انرژی و تسلیحات کشورهای اروپایی از آمریکا) و هم از نظر فرسایش تدریجی نظامی و اقتصادی روسیه، به نفع مناقع راهبردی آمریکاست؛ منافعی راهبردی که تضمین گر ادامه نظام جهانی کنونی به رهبری آمریکاست.
در حالی که صرفا نگاه ترامپ به آن چند ده میلیارد دلار کمک نظامی واشنگتن به اوکراین برای مقابله با روسیه است و گمان می کند که این پول از دست آمریکا رفته و یک نوع هزینه بی مورد است؛ در حالی که در همین 3 سال از آغاز جنگ اوکراین، واشنگتن دهها و صدها میلیارد دلار سود از ناحیه گرفتن جای روسیه در بازار انرژی اروپا و زمینه سازی برای انعقاد قراردهای تسلیحاتی جدید به دست آورده است.
منبع:خط سلامت