6 روش برای جوانی و جوان نگه داشتن سلول‌ها

6 روش برای جوان نگه داشتن سلول‌ها

با افزایش سن انسان، سیستم ایمنی بدن نیز به واسطه پیری سلول های T، افت عملکرد خود را تجربه می کند و از این رو، نسبت به هر چیزی از سرماخوردگی تا سرطان آسیب پذیرتر خواهید شد.

پیری چیزی نیست که در خارج بدن رخ دهد و در حقیقت، ریشه آن به سلول های بدن شما باز می گردد. پیری فرآیندی است که در سطح میکروسکوپی رخ می دهد. خوشبختانه بر خلاف تاثیرگذاری مشکوک برخی درمان های ضد پیری، هدف قرار دادن سلول ها نه تنها روند پیری را کند می کند، بلکه می تواند گاهی اوقات آن را معکوس سازد.

به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "رودال ولنس"، بازیگران کلیدی در پیری سلولی با موضوع مهم تقسیم سلولی پیوند خورده اند. تقسیم سلولی برای جایگزینی سلول های پیر و خسته با سلول های جدید و سرحال از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

پیری، پدیده ای است که در آن سلول های قدیمی دیگر تقسیم نمی شوند. دوره پیری به واسطه چیزهایی که به نام تلومر شناخته می شوند، شکل می گیرد. تلومرها محافظ هایی در انتهای کروموزوم ها هستند و طی تقسیم سلولی از DNA در برابر فرسودگی محافظت می کنند.

از سوی دیگر، میتوکندری که به عنوان نیروگاه سلولی شناخته می شود، انرژی لازم برای ارائه عملکردهای مختلف از جمله تقسیم سلولی را در اختیار بدن قرار می دهد و یکی دیگر از عوامل موثر در روند پیری است. برای جوانسازی سلول های خود می توانید توصیه های زیر را مد نظر قرار دهید:

تغذیه خود را بهبود ببخشید

یک سرماخوردگی ساده که در دوران جوانی تاثیر چندانی روی شما نداشت، در دوران میانسالی می تواند به مدت یک هفته شما را در تختخواب نگه دارد. در همین راستا، شما می توانید سیستم ایمنی پیر خود را سرزنش کنید. با افزایش سن انسان، سیستم ایمنی بدن نیز به واسطه پیری سلول های T، افت عملکرد خود را تجربه می کند و از این رو، نسبت به هر چیزی از سرماخوردگی تا سرطان آسیب پذیرتر خواهید شد.

افت عملکرد سلول های T با مولکولی به نام p38 MAPK پیوند خورده است. با این وجود، مسدود کردن این مولکول می تواند توانایی سلول های T برای تقسیم را در نتیجه بهبود عملکرد میتوکندری بهبود ببخشد.

ورزش کنید

ورزش تنها یک نسخه عالی برای مسائل پزشکی نیست و ممکن است چشمه جوانی نیز باشد. پژوهشگران در کلینیک مایو طی مطالعه ای روی موش ها دریافتند رژیم غذایی ضعیف (به عنوان مثال سرشار از فست فودها) پیری سلولی را تسریع می کند، اما ورزش در برابر این آسیب موثر عمل می کند.

افزودن یک چرخ ورزشی به محیط زندگی موش ها کاهش قابل توجه در نشانه های پیری سلولی و التهاب مرتبط با آن را نشان داد. بر همین اساس، ورزش می تواند از فرآیند پیری پیشگیری یا آن را به تاخیر بیندازد.

همچنین، ورزش موجب تقویت میتوکندری می شود. مطالعات بسیاری نشان داده اند که ورزش هم تعداد میتوکندری و هم فعالیت متابولیک آنها را افزایش می دهد. این به معنای سلول های سالم‌تر است که از انرژی کافی برای حفظ روند تقسیم برخوردار هستند.

وزن خود را کاهش دهید

فهرست فواید کاهش وزن بسیار طولانی است و از زیر کنترل درآوردن دیابت تا کاهش فشار خون و بسیاری موارد دیگر را شامل می شود. کاهش وزن می تواند در بهبود شرایط سلول های شما نیز تاثیرگذار باشد. چاقی اثری منفی بر سلامت انسان دارد و موجب پیری زودرس و کاهش طول عمر می شود. پژوهشگران انجمن جراحی متابولیک و چاقی آمریکا طی یک مطالعه دریافتند عمل جراحی بای‌پس معده به افزایش طول تلومرها در افراد منجر می شود. اگر تلومرهای شما بلندتر شوند، احتمال معکوس کردن آثار پیری نیز افزایش می یابد.

مدیتیشن را فراموش نکنید

مدیتیشن یکی از روش های موثر برای استرس‌زدایی در سلول ها محسوب می شود. نتایج یک مطالعه نشان داد، افرادی که به طور منظم مدیتیشن انجام می دادند، 17 درصد کاهش در نشانگرهای استرس سلولی داشتند. استرس‌زدایی از سلول ها گامی مهم برای مقابله با پیری محسوب می شود زیرا استرس به اندازه مواد شیمیایی مانند بنزن یا دود سیگار می تواند مضر و سمی باشد. همچنین، مطالعاتی وجود دارند که پیوند بین مدیتیشن و اندازه تلومرها را نشان داده اند.

از گیاهان دارویی استفاده کنید

در برخی اسناد ضد پیری به استفاده از زنجبیل چینی، جینکو بیلبوا، و ریشه آستراگالوس (گون) برای سلامت تلومر اشاره شده است. پزوهش های انجام شده نشان داده اند که این عصاره ها قادر به کاهش درصد تلومرهای کوتاه در انواع مختلف سلول های ایمنی هستند.

از جای خود بلند شوید!

برای مقابله با پیری برخیزید! بنابر نتایج پژوهشی که در نشریه British journal of Sports Medicine منتشر شده است، نشستن بیش از اندازه روی تلومرها تاثیرگذار است و با ایستادن می توانید از آنها محافظت کنید.

پژوهشگران دریافتند هر چه زمان کمتری را در حالت نشسته سپری کنید، از تلومرهای بلندتری برخوردار خواهید شد. در این مطالعه مدت زمانی که در حالت ایستاده سپری می شود برای محافظت از تلومرها حتی مهم‌تر از ورزش در نظر گرفته شد. خبر خوب این است بسیاری از کارهایی که در حالت نشسته انجام می دهید، مانند تماشای تلویزیون، کار با رایانه یا صحبت با تلفن، را می توانید در حالت ایستاده نیز انجام دهید.

چگونه مغز را برای توقف نگرانی تمرین دهیم؟

هنگامی که مغز خود را برای توقف نگرانی تمرین می دهید، تکنیک نوشتن یکی از ارزشمندترین گزینه ها محسوب می شود.

هنگامی که موضوع سلامت روان انسان مطرح می شود، نگرانی همانند یک عنصر زیان آور است. برخی نگرانی را یک عادت بد در نظر می گیرند که با تمرین می توان آن را از بین برد. برخی فکر می کنند نگرانی ممکن است به ما در یادگیری از تجربیات گذشته و آماده شدن برای نمونه های جدید کمک کند. چه خوب یا بد، نگرانی از طریق تمرکز بر آینده نامشخص که توانایی کنترل آن را نداریم، مغز ما را اشغال می کند.

به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "پاور آو پازیتیویتی"، گفته شده است که افسردگی تمرکز بر رویدادهای گذشته است، که آرزو می کنید می توانستید آنها را تغییر دهید، و نگرانی تمرکز بر رویدادهای آینده است که کنترلی بر آنها ندارید. همچنین، درباره نگرانی می توان گفت شما تنها فکر می کنید که کنترلی بر آینده ندارید در شرایطی که می توانید به واقع اقدام هایی را مد نظر قرار دهید که به آماده شدن برای هر آنچه درباره آن نگران هستید، کمک می کنند. در ادامه با برخی روش ها که می توانند به مغز شما در جلوگیری و توقف نگرانی کمک کنند، بیشتر آشنا می شویم.

با نوشتن مغز را از نگرانی دور کنید

هنگامی که مغز خود را برای توقف نگرانی تمرین می دهید، تکنیک نوشتن یکی از ارزشمندترین گزینه ها محسوب می شود. اگر در تمام طول شب مغز شما درباره موضوعی فکر می کند و شما را بیدار نگه می دارد، آن را روی کاغذ یا به صورت الکترونیک در گوشی همراه یا تبلت خود بنویسید. این کار به مغز اجازه نفس کشیدن می دهد و دیگر نیازی نیست برای به خاطر سپردن جزئیات انرژی مصرف کنید.

برای این که توجه مغز را به سوی یک موضوع جلب کنید، نوشتن یکی از بهترین گزینه ها است زیرا به مغز می گویید این موضوع به اندازه ای مهم بوده است که آن را یادداشت کرده اید. مغز اکنون در وضعیت هشدار قرار می گیرد تا منابع را برای حل کردن این مشکل گرد هم می آورد، به جای این که نگران شود یا مجبور به یادآوری چیز مهمی برای نگران شدن باشد.

برای مغزی عاری از نگرانی مدیتیشن انجام دهید

مدیتیشن می تواند به مغز در تمرین توقف نگرانی کمک کند. پژوهش صورت گرفته روی آثار مدیتیشن نشان داده اند که این کار به طور ویژه برای کاهش اضطراب شناختی یا نگرانی خوب است. اگرچه برخی افراد به این مساله اشاره می کنند که از زمان کافی برای انجام مدیتیشن برخوردار نیستند، اما این کار می تواند به سادگی بستن چشم ها به مدت 30 ثانیه یا بیشتر باشد. دوری گزیدن از منابع استرس گامی فعال برای تمرین دادن مغز به منظور جلوگیری از نگرانی است.

لحظات کوتاهی که آگاهانه برای دوری گزیدن از هر سر و صدای غیر طبیعی در زندگی خود انتخاب می کنید، این اجازه را می دهد به مواردی که بیشترین اهمیت را در حال حاضر و در آینده برای شما دارند، توجه کنید. افکار نگران کننده ممکن است هنگامی که در حال مدیتیشن هستید به سراغ شما بیایند و این امری عادی است. بنابر توصیه کارشناسان، شما باید افکار نگران کننده را زیر نظر داشته باشید و با ورود آنها به ذهن، همانند ابرهایی که در یک روز بادی حرکت می کنند، به آنها اجازه دهید از ذهن شما خارج شوند.

ورزش کنید تا بدن و مغز خود را برای جلوگیری از نگرانی تمرین دهید

نگرانی به مغز کمک می کند چگونگی بقا را از طریق تصمیم گیری برای فعال کردن سیستم جنگ یا گریز فرا بگیرد. اگر یک حیوان وحشی به ناگاه در برابر شما قرار بگیرد، بلافاصله هجوم آدرنالین را در بدن خود احساس خواهید کرد و این واکنش ترس مشابه آن چیزی است که در زمان نگرانی برای بدن رخ می دهد.

زمانی که بدن نشانه های اضطراب را احساس می کند، انجام ورزش برای شما خوب خواهد بود. اگر بدن نشانه های جسمانی کمتری که با استرس مرتبط هستند را احساس کند، ذهن نیز این گونه تفسیر می کند که باید کمتر نگران باشد زیرا بدن در حالت بر انگیختگی افزایش یافته قرار ندارد.

ورزش می تواند فشار خون را کاهش دهد که یکی از نشانه های جسمانی استرس در بدن است. همچنین، به نظر می رسد ورزش دلیل دیگری برای ضربان قلب و نرخ تنفس سریع در اختیار بدن قرار می دهد. اگر احساس می کنید نگران هستید، یک پیاده روی پنج تا 10 دقیقه ای می تواند در کاهش آن موثر باشد. از مناظر اطراف خود لذت ببرید، در شرایطی که روی حرکات اندام ها و تنفس خود تمرکز دارید.

دوچرخه سوارها بخوانند نکاتی را

دوچرخه سوارها بخوانند

به‌ گزارش ‌ایسنا، برای دوچرخه‌سواری باید نکات خاصی را رعایت کرد تا از آسیب‌دیدگی‌ جلوگیری شود. نکات زیر می‌توانند به افرادی که قصد دوچرخه‌سواری دارند کمک کند.

۱. از کلاه ایمنی استفاده کنید:

در آمریکا سالانه شش هزار دوچرخه‌سوار دچار آسیب‌دیدگی‌ می‌شوند. آسیب‌دیدگی‌ ناحیه سر ۷۵ درصد این آسیب‌دیدگی‌ها را تشکیل می‌دهد. استفاده از کلاه ایمنی می‌تواند تا ۹۰ درصد از احتمال آسیب مغزی بکاهد. از کلاه‌هایی استفاده کنید که استاندارد باشند.

۲. مطمئن شوید که دوچرخه اندازه شماست:

هنگام خرید دوچرخه مطمئن شوید که اندازه شماست.

۳. صندلی راحت انتخاب کنید:

بعضی صندلی‌های دوچرخه راحت‌تر هستند. طراحی زین دوچرخه برای زنان و مردان متفاوت است.

۴. آرام شروع کنید:

اگر آمادگی جسمانی زیادی ندارید ابتدا دوچرخه‌سواری را آرام شروع کنید. تنها ۳۰ ‌دقیقه رکاب بزنید و ابتدا بر روی سطح صاف حرکت کنید و به تدریج می توانید شدت حرکت را افزایش دهید. بعد از مدتی می توانید بر روی سطح شیب دار حرکت کنید.

۵. لباس راحت بپوشید:

اگر زیاد دوچرخه‌سواری می کنید لباس مخصوص این ورزش را تهیه کنید. این لباس کمتر بدن را دچار حساسیت می‌کند. کفش  های مخصوص دوچرخه‌سواری نیز رکاب زدن برای شما آسان‌تر می‌کند.

۶. در تاریکی مراقب باشید:

بهتر است شب‌ها دوچرخه‌سواری نکنید، بیشتر مرگ‌ها بر اثر تصادف دوچرخه‌سواران بین ساعت ۶ تا ۹ شب اتفاق می افتد. اگر می خواهید در هوای تاریک دوچرخه‌سواری کنید لباس شب رنگ بپوشید و از نوارهای شب رنگ بر روی کلاه خود استفاده کنید.
چسباندن شب رنگهای مناسب و در جهات مختلف روی دوچرخه باعث دیده شدن بهتر آن و شما می شود.
۷. از قوانین راهنمایی و رانندگی پیروی کنید:

با وجود این که سوار  دوچرخه‌ هستید به علایم راهنمایی و رانندگی توجه کنید و خلاف جهت خیابان حرکت نکنید. با یک دوچرخه‌سوار دیگر کنار هم حرکت نکنید.

۸. به عضلات خود کمک کنید:

بعد از رکاب زدن طولانی مدت بر روی سربالایی، لاکتیک اسید در عضلات شما افزایش می‌یابد و باعث ایجاد و سوزش در عضلات می‌شود. هنگامی که در سراشیبی قرار می‌گیرد پدال را رها نکنید. آرام آرام رکاب بزنید این کار باعث می‌شود که کم کم لاکتیک‌ اسید از بین برود.
یا می توان دنده را عوض کرد تا راحتتر پا زده شود و فشار بر عضلات کم شود. همچنین می توان پیاده شد و مدتی با دوچرخه راه رفت تا خون به عضلات مختلف برسد و آنها را زنده و آماده کند.

۹. وضعیت بدن را تغییر دهید:

وضعیت دست و بدن را مرتبا تغییر دهید. این کار باعث می‌شود که فشار بر روی یک عضله نباشد سعی کنید که دستان خود را برای طولانی مدت بر روی قسمت خمیده دسته دوچرخه قرار ندهید. این کار باعث می‌شود که به دست فشار بیاید.

۱۰. خوب ترمز کنید:

هنگامی که می خواهید ترمز بگیرید از انتهای اهرم ترمز را فشار دهید تا کامل ترمز کار کند. در شرایطی که زمین خیس باشد و بر روی سر پایینی‌ها باید مراقب باشید که درست ترمز کنید. بسیار شدید ترمزها را فشار ندهید.

چرا باید یک رژیم غذایی قلیایی را دنبال کنیم؟

یک رژیم غذایی قلیایی (که در طب سنتی با نام غذاهای گرم شناخته می شوند) به پیشگیری از التهاب در بدن کمک می کند. التهاب می تواند به انواع مختلف درد از جمله کمردرد، سردرد، اسپاسم های عضلانی، درد مفاصل و غیره منجر شود.

تمامی انواع رژیم های غذایی دارای ابعاد مثبت و منفی مختص به خود هستند، اما هنگامی که موضوع یک رژیم غذایی قلیایی مطرح می شود، با یکی از بهترین گزینه ها برای افزایش طول عمر و رفع بیماری مواجه هستیم.

به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "ان‌سی‌بی آی"، پژوهش های صورت گرفته نشان داده اند که ایجاد تعادل در pH بدن از طریق یک رژیم غذایی قلیایی بسیار سالم است. از این طریق می توان خطر ابتلا به بیماری های مختلف از جمله فشار خون بالا، ورم مفاصل، کمبود ویتامین D، تراکم استخوانی پایین و بسیاری موراد دیگر را کاهش داد.

یک رژیم غذایی قلیایی به ایجاد تعادل در سطوح pH بافت ها و مایعات بدن از جمله خون و ادرار کمک می کند. سطح pH شاخصی برای اسیدی یا قلیایی بودن است که بر مبنای مقیاسی از صفر تا 14 اندازه گیری می شود. سطح pH برابر با صفر کاملا اسیدی است، در شرایطی که pH برابر با 14 کاملا قلیایی محسوب می شود.

برای سلامت مطلوب، سطح pH بین 7.35 و 7.45 محدوده ای است که هر فردی باید برای دستیابی به آن تلاش کند. در ادامه با برخی دلایل این که چرا باید یک رژیم غذایی قلیایی را دنبال کنید، بیشتر آشنا می شویم.

کاهش درد و التهاب

یک رژیم غذایی قلیایی به پیشگیری از التهاب در بدن کمک می کند. التهاب می تواند به انواع مختلف درد از جمله کمردرد، سردرد، اسپاسم های عضلانی، درد مفاصل و غیره منجر شود.

یک رژیم غذایی قلیایی تامین مواد معدنی قلیایی از جمله پتاسیم و منیزیم را افزایش می دهد. هر دو این مواد معدنی برای مقابله با التهاب ضروری هستند. به عنوان مثال، منیزیم امکان فعال شدن ویتامین D را می دهد، که برای پیشگیری از درد مهم است.

دنبال کردن یک رژیم غذایی قلیایی از پتانسیل کاهش خطر ابتلا به آرتریت روماتوئید و استئوآرتریت نیز برخوردار است، اگرچه مطالعات بیشتری برای اثبات این اثر باید انجام شوند.

پیشگیری از سرطان

یک رژیم غذایی قلیایی روشی موثر برای کاهش خطر ابتلا به سرطان است. سلول های سرطانی در محیطی بیش از حد قلیایی قادر به ادامه حیات نیستند. افزون بر این، قلیائیت از التهاب مزمن پیشگیری می کند، که یکی از دلایل کلیدی در پس سرطان و دیگر بیماری های کشنده محسوب می شود.

افزون بر این، احتمال مرگ سلول های سرطانی (آپوپتوز) در یک بدن قلیایی بیشتر است.

از سوی دیگر، باکتری ها و سلول های سرطانی در یک بدن اسیدی رشد بیشتری دارند. یک رژیم غذایی بسیار اسیدی می تواند در تعادل pH خون شما اختلال ایجاد کند و با گذر زمان، ابتلا به بیماری های مختلف را موجب شود، که سرطان نیز از آن جمله است.

تقویت عملکرد سیستم ایمنی

دنبال کردن یک رژیم غذایی قلیایی دارای مواد غذایی آنتی اکسیدانی مانند میوه های تازه، سبزیجات، و سبزیجات برگدار روشی فوق العاده برای تقویت سیستم ایمنی بدن است.

در حقیقت، نگه داشتن سطح pH در سمت قلیایی به سیستم ایمنی شما اجازه می دهد در بهترین شرایط خود عمل کند. این شرایط به بدن در مبارزه با بیماری ها و پیشگیری از ابتلا به آنها کمک می کند.

در مقابل، یک رژیم غذای اسیدی بر سلول ها تاثیرگذار است و آنها نمی توانند مواد زائد را به درستی از بدن دفع کرده و یا در اکسیژن رسانی کامل ناموفق هستند.

همچنین، یک بدن اسیدی به درستی قادر به جذب ویتامین ها و مواد معدنی نیست که می تواند به تجمع سموم و پاتوژن ها (عوامل بیماری‌زا) در بدن منجر شود. این شرایط به نوبه خود سیستم ایمنی بدن را تضعیف می کند.

پیشگیری از سوزش سر دل

دنبال کردن یک رژیم غذایی قلیایی برای سیستم گوارش بدن نیز خوب است. این رژیم غذایی به پیشگیری از بازگشت اسید معده به مری و سوزش سر دل که با یک رژیم غذایی اسیدی مرتبط هستند، کمک می کند.

در حقیقت، کارشناسان اغلب یک رژیم غذایی قلیایی که تعادل اسید-قلیا را در بدن بهبود می بخشد، پیشنهاد می کنند. آنزیم های مورد نیاز برای گوارش و هر چیز دیگری که در تعادل اسید قلیا در بدن اختلال ایجاد می کنند بر گوارش نیز تاثیرگذار هستند.

در همین راستا، مواد غذایی قلیایی بیشتری مصرف کنید، به ویژه سیب تا آرامش را در معده ایجاد کرده و به عملکرد روان دستگاه گوارش کمک کنید.

بهبود سلامت قلب

دنبال کردن یک رژیم غذایی قلیایی تاثیر مثبتی بر سلامت قلب دارد. این رژیم غذایی نقشی کلیدی در کاهش خطر فشار خون بالا و سکته مغزی ایفا می کند.

یک رژیم غذایی قلیایی شامل میوه ها و سبزیجات فراوان می شود، که سرشار از پلی فنول ها، مواد ضد التهاب، هستند. التهاب یکی از دلایل اصلی افزایش فشار خون و بیماری قلبی عروقی محسوب می شود. با کاهش التهاب، شما خطر شکل گیری پلاک در عروق و لخته شدن خون را کاهش می دهید، که به سود سلامت قلب خواهد بود.

افزون بر این، پلی فنول ها به پیشگیری از جذب کلسترول بد کمک می کنند. کاهش سطح کلسترول در رگ های خونی به کاهش فشار خون کمک می کند و از این رو، خطر حمله قلبی را کاهش می دهد.

پیشگیری از کمبودهای مواد مغذی

هنگامی که یک رژیم غذایی قلیایی را دنبال می کنید، در معرض خطر کمتری برای رنج بردن از کمبود مواد معدنی مانند کلسیم، منیزیم، سدیم و پتاسیم قرار دارید. این چهار ماده معدنی به ایجاد تعادل در سطح pH بدن کمک می کنند و بیشتر مواد غذایی قلیایی سرشار از این مواد معدنی هستند.

کلسیم برای بهره‌مندی از عضلات و استخوان هایی سالم نیاز است، در شرایطی که منیزیم برای حفط انرژی و نشاط بدن ضروری است. منیزیم ویتامین D را در بدن فعال می کند و خطر کمبود این ویتامین را کاهش می دهد، که برای عملکرد سیستم ایمنی و غدد درون ریز از اهمیت بسیاری برخوردار است.

پتاسیم برای برخورداری از عضلات، واکنش های خوب و سلامت بهتر قلب نیاز است. سدیم نیز برای الکترولیت که سلول ها برای عملکرد درست به آن نیاز دارند، مهم است.

کمک به مدیریت وزن

دنبال کردن یک رژیم غذایی قلیایی به حفظ وزن سالم کمک می کند. در این نوع رژیم غذایی، بر مصرف میوه ها و سبزیجات تازه که حاوی مقادیر زیاد مواد مغذی، مواد معدنی و آنزیم ها هستند، تمرکز شده است. در شرایطی که مواد معدنی به استفاده از مواد مغذی کمک می کنند، آنزیم ها در تجزیه مواد غذایی برای تامین انرژی کافی نقش دارند.

مصرف میوه ها و سبزیجات تازه به بهبود شاخص توده بدنی نیز کمک می کند. همچنین، یک رژیم غذایی قلیایی در سم‌زدایی و پیشگیری از تجمع سموم در بدن نقش دارد. مواد زائد می توانند اندام ها را مسدود سازند و همچنین نرخ سوخت و ساز را کاهش دهند. این شرایط می تواند افزایش وزن را در پی داشته باشد.

افزون بر این، مصرف مواد غذایی قلیایی می تواند سطوح لپتین و التهاب را کاهش دهد، که بر گرسنگی و توانایی های چربی سوزی تاثیرگذار است.

پس از ورزش به "سرد کردن بدن" نیاز است

آیا پس از ورزش به سرد کردن بدن نیاز است؟

---

اگرچه ثابت نشده است سرد کردن بدن به کاهش سفتی یا درد عضلات کمک می کند، اما انجام آن می تواند از سرگیجه جلوگیری کرده و این امکان را فراهم می کند تا نرخ تنفس و ضربان قلب به حالت عادی باز گردند.

"سرد کردن بدن" یکی از مهم‌ترین مراحل در روتین تناسب اندام در پایان تمرینات است. بسیاری از اهمیت گرم کردن بدن و آماده شدن برای انجام تمرینات ورزشی آگاه هستند، اما به گفته کارشناسان، سرد کردن بدن پس از خاتمه ورزش نیز به همان اندازه مهم است. سرد کردن به بدن اجازه بازیابی شرایط خود و بازگشت به حالت عادی پیش از آغاز ورزش را می دهد.

---

به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "ریدرز دایجست"، اگرچه ثابت نشده است سرد کردن بدن به کاهش سفتی یا درد عضلات کمک می کند، اما انجام آن می تواند از سرگیجه جلوگیری کرده و این امکان را فراهم می کند تا نرخ تنفس و ضربان قلب به حالت عادی باز گردند. بر همین اساس، سرد کردن بخشی سودمند از روتین تمرین ورزشی محسوب می شود.

به گفته فیلیس مامرلی، مربی ورزشی شخصی، سرد کردن به بدن اجازه می دهد تدریجا به یک سطح فعالیت شدت کم باز گردد، و میزان تنفس و تپش قلب کاهش یابد تا به شرایط عادی باز گردند.

همچنین، عوارض جانبی غیر تهدیدکننده ای وجود دارند که در نتیجه چشم پوشی از سرد کردن بدن پس از ورزش رخ می دهند. جمع شدن خون در اندام های انتهایی بدن می تواند به شکل گیری سرگیجه و یا حتی غش منجر شود.

افزون بر این، باید به درد و سفتی عضلات نیز توجه داشته باشید. در شرایطی که درد عضلانی پس از انجام تمرینات ورزشی انتظار می رود، آغاز درد عضلانی با تاخیر می تواند 24 تا 48 ساعت پس از ورزش شکل بگیرد و به دردی ناتوان کننده و آزار دهنده منجر شود. عوارض جانبی بیشتر در افراد مسن‌تر یا آنهایی که به بیماری قلبی عروقی مبتلا هستند، رخ می دهند و می توانند از طریق گرم کردن و سرد کردن بدن کاهش یابند.

پس از انجام تمرینات ورزشی خود، پنج تا 10 دقیقه را به سرد کردن بدن اختصاص دهید. طی این بازه زمانی فعالیت ورزشی خود را با نرخ و شدت کاهش یافته ادامه دهید. اگر با محدودیت زمانی مواجه هستید یا از چگونگی بازیابی شرایط بدن آگاهی ندارید، انجام حرکات کششی عضلانی در دامنه ای بدون احساس درد توصیه می شود.

اختصاص چند دقیقه اضافی به سرد کردن بدن در پایان تمرینات ورزشی شاید اندکی وقت گیر و آزار دهنده به نظر برسد، اما فواید آن تحمل این مدت زمان اضافی را ارزشمند می کند