واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار»     (HT-CSURE)

واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار» (HT-CSURE)

Hooshyar-Tavandar Common Subsidiary Unit for Research & Engineering
واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار»     (HT-CSURE)

واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار» (HT-CSURE)

Hooshyar-Tavandar Common Subsidiary Unit for Research & Engineering

سرمایه‌گذاری ۳ میلیارد دلاری IBM برای تحول در دنیای تراشه‌ها و تولید پردازنده‌های ۷ نانومتری

نویسنده: حسین خلیلی صفا شنبه, 11 مرداد 1393 ساعت 10:33
IBMIBM

کمپانی IBM‌ اعلام کرد که در حال سرمایه‌گذاری ۳ میلیارد دلاری طی پنج سال آتی در زمینه‌ی توسعه‌ی فناوری‌ تولید تراشه‌ها با لیتوگرافی 7 نانومتری و همچنین توسعه راهکارهایی برای ابزارهای الکترونیک در دنیای پُست-سیلیکون است. همانطور که می‌دانید محدودیت‌های فیزیکی سیلیکون لزوم استفاده از ماده‌ی دیگری را برای ساخت ترانزیستورها پدید آورده است.

هدف از سرمایه‌گذاری عظیم IBM یافتن راهکارهایی برای پاسخ‌دادن به نیازهای کوتاه‌مدت و بلندمدتی است که با استفاده از نتایج آن بتوان محدودیت‌های موجود در فناوری تراشه‌ها را که در کاربردهایی چون سرویس‌های ابری و سیستم‌هایی با تحلیل داده‌هایی بزرگ احساس می‌شود، از بین برد. مطمئناً چنین سرمایه‌گذاری‌هایی منجر به پیشی‌گرفتن این کمپانی از سایر رقبا در زمینه‌ی فناوری‌های پیشرفته‌ی تولید تراشه خواهد شد که یکی از ملزومات تولید محصولات و ارائه‌ی سرویس‌ها در سال‌های پیش رو است.

اولین برنامه‌ی مطالعاتی و تحقیقاتی "۷ نانومتر و بیشتر" نام گرفته است که در جهت یافتن راه‌حل‌هایی برای چالش‌هایی است که‌ هم اکنون صنعت تولید تراشه‌های سیلیکونی را تهدید می‌کند. حوزه‌ی دوم سرمایه‌گذاری برای یافتن فناوری‌های جایگزینی به‌منظور استفاده در دنیای تراشه‌های پس از سیلیکون‌ها است که هم اکنون نقش اصلی را در ساخت تراشه‌ها بازی می‌کند و رفته‌رفته قادر به پاسخگویی به نیاز برای تقویت پردازنده‌ها به جهت عدم تبعیت از قانون مور نیست.

همچون محدودیت‌های فیزیکی که در ساخت تراشه‌های سیلیکونی رفته‌رفته گریبان‌گیر کمپانی‌ها می شود، ارائه‌ی سرویس‌های مبتنی بر تحلیل داده‌های بزرگ و سرویس‌های ابری، پردازنده‌ها و تراشه‌ها را به چالش می‌کشند. از جمله‌‌ی محدودیت‌هایی که هم‌اکنون صنعت تولید تراشه‌ها را تهدید می‌کند، نیاز برای پهنای باند بیشتر بین حافظه‌ی رم و پردازنده، نیاز به برقراری ارتباطات بیشتر و همچنین کاهش مصرف انرژی در تراشه‌ها است.

این پروژه با همکاری طیف وسیعی از محققان و مهندسان IBM از سراسر شعبات پیش برده خواهد شد. بخش عمده‌ای از تحقیقات در زمینه‌هایی انجام خواهد شد که نیازها به آن‌ها شدیداً احساس می‌شود و پیش از سرمایه‌گذاری نیز متخصصان IBM تحقیقاتی را در این حوزه به انجام رسانده‌اند. این تحقیقات شامل نانوالکترونیک‌های کربنی، فوتونیک‌های سیلیکونی، فناوری‌های جدید حافظه و معماری‌هایی است که از رایانش کوانتومی و رایانش شناختی پشتیبانی می‌کنند. تمامی فناوری‌های نام برده با هدف حل مشکل فیزیکی تولید تراشه‌ها و همچنین بهینه‌سازی هرچه بیشتر مصرف انرژی به وجود آمده‌اند.

همانطور که گفتیم، بیگ‌بلو علاوه بر موراد ذکر شده، سرمایه‌گذاری‌هایی را در زمینه‌ی نانوتکنولوژی و رایانش کوانتومی انجام خواهد داد که در سه‌دهه‌ی اخیر یکی از کمپانی‌های پیشرو در این حوزه بوده است.

Int1

لیتوگرافی ۷ نانومتری و بیشتر

محققان IBM پیش‌بینی کرده‌اند که علی‌رغم چالش‌های پیش‌رو در مورد تولید تراشه‌ها شاهد تولید تراشه‌هایی مبتنی بر لیتوگرافی 14 نامومتری به‌جای 22 نانومتری خواهیم بو که این روند با تولید تراشه‌هایی مبتنی بر لیتوگرافی 10 نانومتر و سپس در انتهای دهه‌ی جاری با لیتوگرافی 7 نانومتری ادامه خواهد یافت که یکی از اساسی‌ترین پیش‌نیازهای دست‌یابی به تکنولوژی ساخت چنین تراشه‌هایی سرمایه‌گذاری گسترده و همچنین نوآوری در صنعت تولید تراشه‌ها و معماری نیمه‌رساناها است که بستر و ابزار‌های مورد نیاز برای تولید چنین تراشه‌هایی را در اختیار کمپانی‌ها قرار خواهد داد.

جان‌کِلی، قائم‌مقام بخش تحقیقات کمپانی IBM در مورد تولید تراشه‌های مبتنی بر لیتوگرافی 7 نانومتری چنین اظهار نظر کرده است:

مساله‌ی اصلی در مورد تولید تراشه‌های مبتنی بر لیتوگرافی 7 نانومتری، چگونگی دستیابی به این فناوری و همچنین هزینه‌ای است که باید به‌منظور تولید آن متقبل شد. مهندسان ما به‌همراه شرکای سخت‌افزاریمان با علم بر تمامی علوم و فناوری‌های مورد نیاز همچون مهندسی مواد و مهندسی سیستم، در پی آنند تا محصولاتی را برای پوشش دادن نیازهای سرویس‌های ابری، داده‌های بزرگ و رایانش کوانتومی روانه‌ی بازار سازند. سرمایه‌گذاری‌های انجام شده ما را در مورد دستیابی به فناوری تولید چنین تراشه‌هایی مطمئن می‌کند.

ریچارد دوهرتی، یکی از محققان و مدیر گروه تحقیقاتی Envisioneering در این خصوص چنین اظهار نظر کرده:

تولید تراشه‌هایی مبتنی بر لیتوگرافی 7 نانومتری نیازمند دانش بالایی در زمینه‌ی فیزیک نانو مواد و ساخت موادی است که بتوان در تولید این تراشه‌ها از آن‌ها استفاده کرد. IBM جزو معدود کمپانی‌هایی است که به‌صراحت از سرمایه‌گذاری در این بخش خبر داده است.

انتقال به دوران پست-سیلیکون

ترانزیسیتورهای سیلیکونی از اولین سال‌های استفاده از رایانه‌ها در داخل این سیستم‌ها جا خوش کرده و رفته رفته توسعه یافته‌اند، اما از نظر فیزیکی این تراشه‌ها با محدودیت‌هایی روبرو می‌شوند که امکان توسعه‌ی هرچه بیشتر آن‌ها را غیرممکن می‌کند. ترانزیستورهای مبتنی بر سیلیکون‌ها هم‌اکنون اندازه‌ی بسیار کوچکی دارند، بطوریکه رفته ‌رفته در مقیاس‌های نانو تولید می‌شوند. یکی از قوانین بنیادی در زمینه‌ی پردازنده‌ها، قانون مور است که براساس آن تعداد ترانزیستورها در هر دو سال دو برابر خواهد شد، از این‌رو با تبعیت از این قانون در ساخت پردازنده‌ها در سال‌های اخیر، ظرفیت سیلیکون دیگر اجازه‌ی این تقسیم را نخواهد داد.

تولیدکنندگان ابزار‌های الکترونیک این روزها از فناوری CMOS یا به بیان بهتر از نیم‌رسانای اکسید فلزی مکمل در محصولات خود استفاده می‌کنند که با توجه به محدودیت‌های این سیستم، نیاز به مواد جدید و همچنین معماری‌های منطبق بر این مواد بسیار ضروری است.

علاوه بر لیتوگرافی 7 نانومتر چالش‌های دیگری نیز وجود دارد که نیازمند استفاده از مواد دیگری برای توسعه‌ی پردازنده‌ها برای حل مشکل است. از جمله‌ی موادی که پتانسیل بالایی برای جایگزینی دارند، می‌توان به نانو لوله‌های کربنی یا موارد دیگری از رایانش همچون رایانش کوانتومی، تکنیک‌های یادگیری ماشین، رایانش نئومورفیک و موارد دیگری اشاره کرد.

به‌‌منظور توسعه‌ی تراشه‌های مبتنی بر لیتوگرافی 7 نانومتری، IBM به‌عنوان یکی از کمپانی‌های پیشرو در این زمینه نزدیک به ۵۰۰ پتنت مرتبط را دارا است که منجر به پیش بودن IBM‌از رقبا در زمینه‌ی تراشه‌های ۷ نانومتری و همچنین انتقال به دوران پست-سیلیکون خواهد شد. چنین سرمایه‌گذاری‌هایی در صورتی که ادامه داشته باشد می‌تواند منجر به شتاب گرفتن اختراعات و معرفی محصولات جدیدی از جانب IBM گردد که راهکاری مورد استفاده توسط این کمپانی را در زمینه‌هایی چون سرویس‌های ابری و تحلیل و آنالیز داده‌های بزرگ را بسیار تحت تاثیر قرار خواهد داد.

رایانش کوانتومی

یکی از بنیادی‌ترین مسائل در مورد رایانه‌های امروزی، کوچکترین واحد اندازه‌گیری در رایانه‌ها، یعنی یک بیت است. یک بیت می‌تواند در هر لحظه یکی از مقادیر ۰ یا ۱ را داشته باشد که برای مثال می‌توان آن را با خاموش یا روشن بودن یک لامپ مقایسه کرد. اما رایانش کوانتومی نگرش متفاوتی داشته و بیت‌های کوانتومی که با نام کوبیت‌ها شناخته می‌شوند، قادرند تا در هر لحظه‌ی ترکیبی از حالت‌های مختلف را تجربه نمایند که این اصل که با نام Superposition شناخته می‌شود، اساسی‌ترین مساله در فیزیک کوانتومی است. از این‌رو کوبیت‌ها با برخورداری از ویژگی سوپرپوزیشن قادرند تا میلیون‌ها حالت را در یک آن تجربه کرده و نتیجه‌ی مورد نظر را در کسری از ثانیه‌ای در خروجی قرار دهند، در حالی که بیت‌ها مورد استفاده در رایانه‌ها در هر لحظه تنها قادر به داشتن مقدار یک یا صفر هستند.

IBM یکی از پیشروترین کمپانی‌ها در زمینه‌ی علوم رایانش کوانتومی و همچنین ارائه‌ی تئوری‌ها در زمینه‌ی رایانش کوانتومی و پردازش اطلاعات با استفاده از کوبیت‌ها است. هرچند هنوز راهکار خاصی برای استفاده از این حوزه ارائه نشده و هنوز مفهوم رایانش کوانتومی در دنیای نظریه‌های علمی سیر می‌کند، اما شاید در آینده‌ی نه‌چندان دور شاهد حل مسائلی باشیم که امروز بسیار غیرمکن و غیرقابل حل به‌نظر می‌رسد. تیمی که روی این مفهوم در IBM‌مشغول است، اخیراً اولین نمونه‌ی آزمایشی از ترکیب سه کوبیت را ارائه کرده که یکی از بنیادی‌ترین قسمت‌ها برای توسعه‌ی یک کامپیوتر کوانتومی است.

 رایانش مبتنی بر شبکه‌ی اعصاب

کامپیوترهای امروزی تنها مجموعه‌ای از واحد‌های پردازش اطلاعاتی هستند که با پیشرفت‌های انجام شده در نیم‌قرن اخیر، تنها شاهد بالا رفتن سرعت پردازشی رایانه‌ها بوده‌ایم، بطوریکه می‌توان پیشرفت صورت گرفته را در جهت بالابردن سرعت پردازشی اطلاعات عنوان کرد. کامپیوترهای امروزی تنها اطلاعات را پردازش می‌کنند، اما قادر به فکر کردن همچون انسان نیستند. این کامپیوترها با تبعیت از معماری فون‌نویمان که بر جداسازی حافظه‌های جانبی و واحد‌های پردازشی تاکید دارد، توسعه یافته‌اند، اما IBM درصدد توسعه‌ی سیستم‌هایی مبتنی بر معماری غیر فون‌نویمان است. بیگ‌بلو با در تلاش است تا با همکاری مراکز تحقیقاتی و دانشگاه‌های متعدد و ترکیب علوم نانو، اعصاب و ابررایانش، سیستمی را مبتنی بر معماری غیرفون‌نویمان طراحی نماید که در این رساتا زبان‌ برنامه‌نویسی و کاربردهای جدیدی نیز تعریف شده است، چراکه زبان‌های برنامه‌نویسی کنونی همگی براساس معماری فون‌نویمان و با الگوهای شرطی توسعه داده شده‌اند. سیستم جدید توسعه داده شده الگوی شبیه به مغز انسان خواهد داشت، بطوریکه از نظر بهینگی و میزان مصرف انرژی همچون مغز انسان‌ها عمل خواهد کرد. هدف بلند مدت IBM طراحی سیستمی با برخورداری از میلیون‌ها نئورون و شبکه‌ای متشکل از میلیاردها اعصاب است، بطوریکه انرژی مصرفی آن ۱ کیلووات و حجم آن نیز کمتر از ۲ لیتر باشد.

 سیلیکون فوتونیک

IBM‌ در ۱۲ سال اخیر یکی از کمپانی‌های پیشرو در زمینه‌ی تولید ابزار‌های الکترونیک مبتنی بر CMOS بوده است. با استفاده از این فناوری می‌توان ارتباطات نوری را در یک تراشه‌ی سیلیکونی برقرار کرده و مورد استفاده قرار داد. اما IBM پا را فراتر گذاشته و اولین فرستنده و گیرنده‌ی مبتنی بر سیلیکون فوتونیک را با قابلیت مالتی‌پلکس براساس طول موج تولید کرده است. این فرستنده و گیرنده قادر است تا داده‌ها را بین تمامی کامپوننت‌های یک سیستم رایانه‌ای با استفاده از نور و با نرخ انتقال بسیار بالایی انتقال دهد که مزایایی چون هزینه‌ی کم را دربرداشته و همچنین از نظر مصرف انرژی نیز بسیار بهینه است.

Int2

نانوفوتونیک‌های سیلیکون از پالس‌های نوری برای انتقال اطلاعات استفاده می‌کنند که در مقایسه با ارتباطات مبتنی بر سیم‌های مسی قادرند حجم بالایی از داده‌ها را با سرعت بسیار بالا انتقال دهند که می‌توان از این قابلیت در تراشه‌های مورد استفاده در سرورها، دیتاسنترهای بزرگ و سوپرکامپیوترها استفاده کرد که محدودیت‌های ترافیک داده و همچنین هزینه‌های بالا را حل می‌کند.

Int3

 این روزها دنیای تجاری نیاز مبرمی به سیستم‌هایی دار که توانایی تحلیل و آنالیز داده‌های بزرگ را بصورت آنی داشته باشند. سیستم‌های مبتنی بر فوتونیک‌های سیلیکون بهترین راهکار موجود برای پردازش و تحلیل داده‌های بزرگ است که این روزها تبدیل به یکی از چالش‌‌های دنیای فناوری شده است. با استفاده از این فناوری می‌توان بخش‌های مختلف یک سیستم بزرگ را حتی در مسافت‌های چند کیلومتری را به‌هم متصل کرد و داده‌های بزرگ را در سریع‌ترین زمان ممکن با نرخ انتقال بالا حتی در مقیاس‌های چند ترابایتی از طریق پالس‌های نوری انتقال داد.

 نیمه‌هادی‌های III-V

متخصصان IBM اخیراً ساختار ترانزیستور اثر میدان‌الکتریکی ساخته شده از نیمه‌هادی‌های اکسید فلز گروه III-V را به نمایش گذاردند که دارای بالاتری نرخ انتقال داده‌ی ممکن بود. این ترانزیستور را می‌توان در ابزار‌های مبتنی بر CMOS مورد استفاده قرار داد. بیگ‌بلو در نظر دارد تا با استفاده از این مواد و فناوری‌های حاصل از آن به تولید تراشه‌های مبتنی بر لیتوگرافی ۷ نانومتر و حتی پایین‌ترن از آن بپردازد. مواد گروه III-V قادرند تا حجم بالایی از الکترون‌ها را در مقایسه با سیلیکون از خود عبور دهند که استفاده از آن‌ها نتیجه‌ای جز کاهش استفاده از انرژی را دربرنخواهد داشت که از این‌رو آن را به‌گزینه‌ی مناسبی برای استفاده در سیستم‌های مخصوص پردازش در سرویس‌های ابری خواهد کرد.

نانو لوله‌های کربنی

محققان IBM در حال انجام تحقیقاتی به‌منظور جایگزین کردن نانولوله‌های کربنی به جای استفاده از سیلیکون در تراشه‌های مبتنی بر لیتوگرافی ۷ نانومتری هستند. به‌عنوان بخشی از فعالیت‌های صورت‌گرفته، IBM برای اولین بار به تولید مدارهایی مبتنی بر CMOS VLSI پرداخته که با استفاده از آن‌ها قادر به تولید گیت‌های دو طرفه CMOS NAND با استفاده از ترانزیستورهای مبتنی بر نانولوله‌‌هایی با طول گیت 50 نانومتری شده است.

IBM همچنین موفق به بالا بردن خلوص کرین در نانولوله‌های کربنی تا 99.99 درصد شده است که یکی از خالص‌ترین نمونه‌های ساخته شده تا به امروز است. ترانزیستورهای ساخته شده با این نانولوله‌ها که دارای عرض کانال 10 نانومتری هستند دارای کمترین افت کیفیت بوده‌اند که تا به امروز نمونه‌‌ای با چنین دقتی توسعه داده نشده است.

Int4

نانولوله‌های کربنی ورق‌های کربنی هستند که بصورت استوانه‌ای قرار گرفته‌اند. نانولوله‌های کربنی هسته‌ی اصلی ترانزیستور‌ها را تشکیل خواهند داد که از منظر ساختاری شبیه به ترازیستورهای کنونی خواهند بود، اما از لحاظ کارایی دارای قابلیت‌های بهتری در مقایسه با ترازیستورهای کنونی خواهند بود. این ترانزیستورها را می‌توان در سرورهایی با نرخ بالای پردازش‌ داده‌ها و همچنین تلفن‌های‌هوشمند با سرعت بالا و همچنین کامپیوترها قدرتمند مورد استفاده قرار داد.

نانولوله‌های کربنی دارای ابعاد بسیار کوچکی هستند، بطوریکه می‌توان ضخامت آنها را کمتر از ۱۰ نانومتر برآورد کرد که 10,000 برابر باریک‌تر از موی انسان و نصف ترانزیستورهای سیلیکونی مورد استفاده است. براساس برآوردهای انجام شده باید شاهد بهبود پنج تا ده برابری کارایی این تراشه‌ها در مقایسه با تراشه‌های سیلیکونی باشیم.

 گرافن

گرافن ورقه‌ای متشکل از یک لایه‌ی اتم‌های کربن در کنار یکدیگر است. این ماده یکی از بهترین رساناهای گرما و الکتریسیته بوده و در عین انعطاف‌پذیری دارای استحکام بسیار بالایی است. سرعت حرکت الکترون‌ها در گرافن ده‌برابر بیشتر از نیمه‌هادی‌هایی چون سیلیکون و سیلیکون گارمیموم است که یکی از پرکاربردترین مواد در ساخت تراشه‌ها است. استفاده از گرافن منجر به ساخت ترانزیستورهایی سریع‌تر در مقایسه با ترانزیستورهای کنونی خواهد بود که می‌توان از آن در کاربردهایی چون ساخت تراشه‌هایی برای ارتباطات بی‌سیم اشاره کرد که نتیجه بهینگی این تراشه‌ها خواهد بود.

Int5

IBM‌ در سال 2013 میلادی اولین مدار گیرنده‌‌ی ارتباطی بی‌سیم را مبتنی بر گرافن به نمایش گذارشت که از یک آمپلی‌فایر دو مرحله‌ای و یک کانورتور کاهنده‌ که در فرکانس 4.3 گیگاهرتزی کار می‌کند، تشکیل شده است.

 نسل جدید ترانزیستورها با مصرف انرژی پایین

علاوه بر استفاده از مواد جدیدی که برای ساخت ترانزیستورها لازم است، معماری و نسل جدیدی از مفاهیم نیز برای بالا بردن توان سیستم‌ها باید طراحی شده و معرفی گردد. اتلاف انرژی یکی از اصلی‌ترین مسائل در مدارهایی با مقیاس نانو است. برای درک بهتر این موضوع، بهتر است یک شیر آب را تصور کنید که علی‌رغم بستن آن، باز هم شاهد ریزش آب هستیم. ترانزیستورهای کنونی نیز چنین مشکلی دارند، بطوریکه در زمان عدم استفاده از ترانزیستورها نیز شاهد اتلاف انرژی هستیم.

کارشناسان و محققان در IBM در پی استفاده از روش‌های مختلفی برای پیشگیری از اتلاف انرژی هستند که از جمله‌ی آن می‌توان به استفاده از ابزارهایی با نام Steep Slope اشاره کرد. ترازیستورهای TFET‌ که نمونه‌ی کم مصرفی از ترانزیستورهای اکسید فلز هستند، با مصرف انرژی بسیار پایینی به فعالیت خود ادامه می‌دهند.

همچنین IBM راهکاری را برای ترکیب مواد گروه III-V‌ در ساختار سیلیکونی ترانزیستورهای کنونی یافته که از این طریق نیز می‌توان محصولات با مصرف بسیار پایین انرژی تولید کرد.

تام رُزامیلا، یکی از مدیران کمپانی IBM‌در خصوص تحقیقات در حال انجام در IBM‌چنین اظهار نظر کرده است:

در ده سال پیش‌ِ‌رو با توجه به فعالیت‌های دانشمندان و متخصصان کمپانی IBM شاهد گسترش مرزهای دانش و تغییرات بنیادین در محصولاتی خواهیم بود که در حوزه‌ی فناوری‌های رایانه‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد که نتیجه‌ی آن گذار به دوران پُست-سیلیکون خواهد بود. تیم‌های تحقیقاتی IBM‌ در حال توسعه‌ی فناوری‌ها و دانش لازم برای توسعه‌ی محصولات پیشرفته در سال‌های آتی هتسند.

IBM همچنان به همکاری با داشنگاه‌ها در خصوص پیشبرد فناوری‌های تولید نیمه‌رسانا ادامه خواهد داد. این کمپانی با پشتیبانی و همچنین ارائه‌ی بودجه به دانشگاه‌ها در خصوص تحقیقات در علومی چون نانوالکترونیک  تحقیقات پیشرفته در زمینه‌‌ی شبکه‌ی نیمه‌‌رساناها راه برای تولید محصولاتی با قابلیت‌های بالا در عین مصرف انرژی کمتر باز خواهد کرد.

دانشمندان موفق به پیوند ماندگار سلول‌های عصبی به مغز شدند

نویسنده: حسین خلیلی صفا سه شنبه, 14 مرداد 1393 ساعت 18:24 نظر (4)
پیوند سلول‌های عصبیپیوند سلول‌های عصبی

نئورون‌ها یا یاخته‌های عصبی جزئی از شبکه‌ی اعصاب است که وظیفه‌ی ارسال و دریافت داده‌های عصبی را بر دوش دارند که این کار را از طریق هدایت تکانه‌های الکترکی به انجام می‌رسانند. دانشمندان موفق شده‌اند تا نئورون‌های موجود در سلول‌های پوست موش را دریافت کرده و به مغز آن پیوند دهند.

پیوند نئورون‌های سلو‌ل‌های پوستی به مغز یا انجام چنین پیوندهایی پیش از این انجام شده است، اما اهمیت آخرین پیوند صورت گرفته، ماندگاری یا در واقع کارایی سلول‌های پیوند داده شده در عضو جدیدی است که میزبان این نئورون‌ها بوده‌اند. یکی از عمده‌ترین مشکلات پیوندهای پیشین عدم ماندگاری این سلول‌ها است در حالی که در آخرین پیوند صورت گرفته سلول‌ها برای شش ماه بصوت زنده باقی مانده و بصورت کاربردی در مغز مورد استفاده قرار گرفته‌اند.

در صورتی که دانشمندان موفق شوند تا عمل پیوند را بصورت موفقیت آمیز و کاربردی ارائه کنند، می‌توان این روش را به‌عنوان راهکاری برای درمان بیماری‌هایی چون پارکینسون استفاده کرد که سیستم عصبی بدن را مورد حمله قرار می‌دهند. این بیماری‌ها سلول‌های عصبی را از کار انداخته و منجر به اختلال در کار بدن می‌شوند که می‌توان با جایگزینی آن‌ها از طریق پیوند، این مشکل را حل کرد.

پروفسور شوامبورن، در مورد پیوند نئورون‌ها چنین اظهار نظر کرده است:

من اطمینان دارم که در آینده شاهد درمان بیماری‌ها از طریق پیوند سلول‌های عصبی خواهیم بود. تحقیقات انجام شده ما را یک قدم دیگر به سمت موفقیت و اجرایی شدن این برنامه پیش برده است.

یک نمونه روبات یادگیرنده در کاربرد آشپزی

محققان دانشگاه کرنل، نخستین ربات آشپز در جهان را که با مشاهده فعالیت‌های انسان، عیناً همان کارها را انجام می‌دهد، طراحی کرده‌اند. 
 
به گزارش فارس، در میان ربات‌های موجود امروز، تعداد بسیار کمی از آنها توانایی یادگیری دارند اما امروز قابلیت و توانایی ربات‌ها به سمت هدف‌های جدید می‌رود که باعث می‌شود ربات‌ها چشمگیرتر باشند و رشد کنند. 
 
محققان دانشگاه کرنل در نیویورک - آمریکا یک ربات طراحی کرده‌اند که قادر به یادگیری کارهای جدید است و به حرف‌های انسان گوش می‌دهد؛ این پروژه به نام Tell Me Dave نامگذاری شده است. 
 
به جای برنامه نویسی برخی روش‌ها، دستورالعمل‌ها به صورت شفاهی به این ربات داده می‌شود؛ ساخت این ربات موجب تسهیل در کار توسعه دهندگان نرم افزارهای رباتیک نیز می‌شود. 
 
Tell Me Dave قادر به تجزیه و تحلیل حرکات و به شناسایی اشیاء و شرایط است؛ دارای یک دوربین سه بعدی است تا بتواند با مشاهده کردن فعالیت‌ها و انجام آنها ارتباط برقرار کرده و آموزش ببیند و در واقع به نخستین ربات آشپز در جهان تبدیل شده است. 
 
این ربات قادر به شناسایی اشیاء و افراد است؛ قادر به استفاده از اجاق گاز و ظروف آشپزی است و با مشاهده یک آشپز در حال آشپزی قادر به یادگیری آشپزی از انسان است، ضمن اینکه قادر به ذخیره‌سازی بحث‌های قبلی به منظور استفاده در آینده است. 
 
«آشوتوش ساکسنا» استادیار علوم کامپیوتر در دانشگاه کرنل موفق شد به این ربات برای درک دستورالعمل‌ها، زبان گفتاری و سخن گفتن و یاد گرفتن به طور طبیعی را آموزش دهد. 

نخستین ربات آشپز در جهان (+عکس)

نخستین ربات آشپز در جهان (+عکس)

نخستین ربات آشپز در جهان (+عکس)

نخستین ربات آشپز در جهان (+عکس)


ساخت فیلتر جدید برای تصفیه کامل آب

نویسنده: ‫کاوه جهان آرای‬‎ شنبه, 11 مرداد 1393 ساعت 09:49
DrinkPureDrinkPure
با وجود پیشرفت های فراوانی که بشریت طی سال های اخیر شاهد آن بوده، مشکل تامین آب سالم و بهداشتی برای تمامی ساکنین زمین همچنان پیش روی بسیاری از کشورهای در حال توسعه و توسعه نیافته یا حتی برخی کشورهای توسعه یافته در شرایط خاص است. شاید فیلتر DrinkPure راه حل این مشکل باشد.

تلاش های بسیاری برای بر طرف کردن این مشکل جهانی صورت گرفته است که هر یک مشکلاتی خاص همچون نیاز به تامین برق یا نیاز به مواد گران قیمتی همچون ذرات نقره را داشته اند. ضمن اینکه نرخ تولید آب پایینی را ارائه می‌دادند. فیلتر DrinkPure قرار است راه حلی باشد بر تمام مشکلات تامین آب سالم تا آب آشامیدنی با نرخی معادل یک لیتر بر دقیقه به شیوه ای بسیار آسان تهیه شود.

این طرح که توسط یکی از دانشجویان موسسه ی تحقیقاتی زوریخ ارائه شده است با همراهی تیمی توانست با استفاده از نمونه‌ی اولیه‌ای با وزن تنها ۱۰۰ گرم آب مورد نیاز یک فرد معمولی را به مدت یک سال بی نیاز از تعویض فیلتر تامین کند.

کاربر می‌تواند به سادگی این ابزار را به یک بطری آب پلاستیکی معمولی پر شده از آب ناسالم متصل کند و سپس با فشردن بطری آب را در آن جای کند تا طی فیلتری سه مرحله‌ای نهایتا آب سالم قابل آشامیدن به دست آید.

مرحله ی اول پاکسازی جداسازی ذرات بزرگ همچون شن و ماسه از آب است که این آب سپس توسط لایه ای از ذغال فعال مواد شیمیایی و مواد بوزا را از دست می‌دهد و در نهایت به وسیله ی لایه‌ای از غشای پلیمری باکتری‌ها از آب جداسازی می‌شوند. این لایه ی پلیمری پیش از این توسط دو دانشجوی دیگر توسعه داده شده بود و حاوی حفرات بسیار ریزی است که تنها آب می‌تواند از آن عبور کند در نتیجه میکروب‌ها پشت این صافی می‌مانند و آب پاکیزه‌ای به دست می‌آید که کاملا بهداشتی و قابل آشامیدن است.

به گفته ی سازندگان این ابزار فوق العاده کاربردی و حیاتی مواد به کار رفته برای ساخت این فیلتر در مقایسه با سایر ابزارهای مشابه بسیار ارزان و روش ساخت آن نیز بسیار آسان است.

drinkpure-0

اگرچه بازار این فیلتر برای کوهنوردان و ماجراجویان بسیار قابل توجه خواهد بود اما تیم سازنده امیدوار است بتوان از این اختراع برای نیاز های بشردوستانه و در مناطق محروم استفاده کرد. برای دستیابی به چنین هدفی کمپینی اینترنتی در Indiegogo به راه افتاده تا با حمایت سرمایه گذاران بتوان این ابزار را برای کمک به مردم آفریقا هر چه زودتر در دسترس قرار داد.

نحوه ی کار این فیلتر را می‌توانید در ویدیوی زیر مشاهده کنید.

دانلود ویدیو

مسابقه خودروهای خورشیدی در آمریکا

نویسنده: حسین ملک محمدی جمعه, 10 مرداد 1393 ساعت 17:38 
خودروی خورشیدیخودروی خورشیدی

در حالی که خودروی بدون راننده گوگل در رسانه‌ها غوغایی به پا کرده، هفته گذشته ۹ دانشجوی امریکایی دست به اقدام جالب توجهی زدند؛ آن‌ها با ساخت خودروهای خورشیدی عرض ایالات متحده را در یک رالی چند روزه پیمودند. این خودروها گرچه سرعت بیشینه آن‌چنانی نداشتند، اما از فناوری خاصی بهره می‌بردند که می‌تواند در آینده‌ی نه چندان دور خودروهای تجاری را دست خوش تغییر کند.

در این مقاله که به قلم «میلی کر» از مجله Outside نوشته شده، نگاهی می‌اندازیم به مسابقه دو سالانه‌ی خودروهای خورشیدی امریکا، رقابتی که در آن خودروها باید مسافت 1700 مایلی (2735 کیلومتری) را در عرض کمتر از ده روز پهنه‌ی این کشور با آن طبیعت وحشی را طی کنند.

شاید در وهله اول این طور به نظر برسد که برگزاری چنین مسابقه‌ای ایده‌ی یکی از اساتید دانشگاهی باشد که توجه زیادی به حفظ محیط زیست و استفاده از سوخت‌های پاک و بهره‌برداری از منابع تجدیدپذیر انرژی داشته، نشات گرفته باشد؛ اما نه! این مسابقات را شرکت جنرال موتورز نخستین بار در سال 1990 بنیان‌گذاری کرد و در ابتدا با نام Sunrayce USA برگزار می‌شد که چندی بعد نام آن تغییر کرد.

گیل لوئک، هماهنگ‌کننده‌ی این رقابت که خود پیش‌تر در آن شرکت کرده معتقد است که «رقابت‌های متعددی در زمینه‌ی طراحی مهندسی در سطح دانشگاه‌های امریکا برگزار می‌شود، اما این مسابقه با همه آن‌ها متفاوت است چرا که اعضای گروه از رشته‌های مختلف دانشگاهی هستند». اعضای گروه موظف هستند ابتدا منابع مالی مورد نیاز را جمع‌آوری کنند، سپس به برنامه‌ریزی، طراحی، ساخت و حتی تعمیر وسایل نقلیه بپردازند. اغلب اعضای گروه‌ها حداقل یک سال را صرف یادگیری می‌کنند.

solar-cars-1

امسال دانشگاه آیووا دوازدهمین خودروی خورشیدی خود را به کار گرفت که فایتون نام داشت. ساخت این خودرو برای دانشگاه حدود 300 هزار دلار هزینه در بر داشته. تأمین مالی این تجربه دانشجویی از منابع خود دانشگاه و شرکت‌هایی که سرمایه و تجهیزات اعطا کرده‌اند حاصل شده است. «الک کارپنتر» از دانشگاه وست میشیگان که به نتایج چنین مسابقاتی و آینده‌ی خودروهای خورشیدی خوش‌بین است، می‌گوید: «دانش همان چیزی است که در مدرسه یا دانشگاه فراگرفته‌ایم. زمانی که این خودروها را به نمایش می‌گذاریم افکار عمومی نظر مثبتی نشان می‌دهند و حتی بعضی علاقه‌مند به خریداری خودروهای خورشیدی می‌شوند».

هر چند طراحی این خودروها با هم متفاوت است، در همه آن‌ها استانداردهای سخت‌گیرانه‌ای رعایت می‌شود. خودروهای خورشیدی نمی‌توانند بلندتر از 5 متر باشند، محدوده‌ی ارتفاع آن‌ها 1.8 متر است و عرض بیشینه‌ی در نظر گرفته شده نیز 1.8 متر است. اگر گروهی بخواهد از خودروی گروه دیگر سبقت بگیرد، می‌بایست این موضوع را با بی‌سیم و چراغ‌های جلو خودرو اطلاع دهد. همچنان که شب می‌شود، امکان شارژ باتری‌ها به اتمام رسیده و باتری این خودروها مورد استفاده قرار می‌گیرد. هر شب گروه‌ها در مکان‌های پیش‌بینی شده توقف می‌کنند تا این سفر 1700 مایلی از شهر آستین به میناپولیس میسر گردد.

solar-cars-2

مهم‌ترین چالش پیش روی تیم‌ها شرایط آب و هوایی است. هوای ابری و بارانی به معنی کاهش دسترسی به انرژی پرتوهای آفتاب است. در روزهای آفتابی و در جاده‌های کفی، خودروها می‌تواند تا 65 مایل بر ساعت (معادل 104.5 کیلومتر بر ساعت) سرعت بگیرند. این در حالی است که برخی گروه‌ها ادعا کرده‌اند به سرعت بیشینه‌ی 105 مایل بر ساعت (معادل 169 کیلومتر بر ساعت) نیز رسیده‌اند. اما هوای ابری امسال تأثیری بر مسابقات نداشت و سریع‌ترین دور آن 4.35 ساعت طول کشید این در حالی است که در مسابقات فورمولا (F1) این عدد تنها 1:39 دقیقه بود.

جالب است بدانید همیشه هم شرایط آب و هوایی تنها چالش پیش روی گروه‌ها نیست. گاهی ایرادهای جزئی در خودروها نیازمند موشکافی دقیقی است که ساعت‌ها زمان می‌برد. در این تصویر می‌بینید که تیم دانشگاه میشیگان به کمک یک دوربین گرمایی مشغول بررسی تجهیزات خورشیدی خودرو و اطمینان از ساز و کارهای سرمایشی آن است.

دانشگاه میشیگان که نخستین دور از این مسابقات را در سال 1990 برنده شده، سال‌های متمادی بعد نیز جایگاه اولی خود را حفظ کرده است. برنامه‌های این دانشگاه برای ساخت خودروهای خورشیدی منافع متعددی را از نزدیک شدن به غول‌های تجاری، صنعتی و خودروسازان گرفته تا جذب حامیان مالی نام‌آشنایی چون زیمنس و فورد در پی داشته است. اما آن‌ها هنوز دو سال زمان نیاز دارند تا یک خودروی برنده‌ی دیگر تولید کنند. تیم این دانشگاه بر روی ساخت یک خودروی کم مصرف متمرکز شده که ماحصل تلاش آن‌ها را در خودروهای آینده خواهیم دید. خودروهایی تولیدی نیو تسلا، فورد و جنرال موتورز از یک باتری مشابه باتری یون-لیتیومی که در خودروی خورشیدی دانشگاه میشیگان قرار دارد، استفاده می‌کنند.

این مسابقات تنها فرصتی است که دانشجویان امریکایی می‌توانند با خودروهای خورشیدی ساخت خود، شانه به شانه‌ی هم رقابت کنند. این مسابقات در پهنه‌ی چندین ایالت برگزار می‌شود. تیم‌های دانشگاهی از جاده‌های عمومی استفاده می‌کنند و در حین مسابقات محدودیت سرعت در این جاده‌ها اعمال شده و چراغ‌های راهنمایی و رانندگی نیز با تغییراتی همراه می‌شوند. تیمی برنده است که در مجموع کم‌ترین زمان را برای طی این مسافت صرف کرده باشد.

solar-cars-3

آیا چنین مسابقاتی با حضور خودروهای خورشیدی می‌تواند تأثیری بر صنایع اصلی خودروسازی داشته باشد؟ آقای گیل لوئک چندان به این موضوع خوش‌بین نیست. وی اذعان می‌کند که: «در این خودروها برای رسیدن به حداکثر کارایی الکتریکی تجهیزاتی نظیر سیستم رادیو پخش حذف شده است». زمانی که حرف از خودروهای خورشیدی تجاری به میان می‌آید، منطقی‌تر آن است که این صفحات خورشیدی را بر روی خانه‌ها تعبیه کنیم و با انرژی حاصل از نور خورشید خودروی خود را شارژ کنیم تا اینکه از آن‌ها در خودرو استفاده نماییم. به هر روی حمل و نقل با استفاده از خودروهای کم مصرف خورشیدی موضوعی است که توجه عمومی را به خود جلب کرده است، این موضوع حتی در صنعت مسابقات سرعت نیز خودنمایی می‌کند. جالب است بدانید در سال 2014 میلادی، در زمینه ساخت خودروهای فورمول 1 برای نخستین بار شاهد معرفی یک خودروی هیبریدی بودیم.

به نظر شما آینده‌ی خودروهای خورشیدی چگونه خواهد بود؟ آیا می‌توان انتظار داشت در ده سال آینده این خودروها به سطح خیابان‌ها راه پیدا کنند؟