نوروسافاری | در این نوشته با ۱۰ مورد از آزمایشهای نظامی عجیب و در بعضی موارد ظالمانه در ارتش امریکا آشنا می شوید.
در فیلم مردان ایکس، در یک پروژه ابر
سرباز، ابر قهرمان خارق العاده وولورین در فیلم X-Men Origins ساخته شد که
دندانهای شمشیری و سلاح ایکس یک را داشت. در این مطلب لایوساینس به آزمایش
های واقعی که دولت ایالات متحده بر روی سربازان و شهروندان خود جهت پیشرفت
دانش جنگ انجام می دهد، پرداخته است.
به گزارش نوروسافاری به نقل از
لایوساینس، ارتش اسکلت غیر قابل شکستن و چنگال های قابل جمع شدن وولورین را
کپی نکرده است در عوض آن ها با پلوتونیوم به قربانیان تصادفی شلیک کرده
اند، گاز اعصاب را بر روی دریانوردان آزمایش نموده اند و ESP را تست نموده
اند. در حالی که با نگاهی به گذشته و باز اندیشی، بعضی از آزمایشهای ، عجیب و
غریب به نظر می رسند، ارتش امریکا همواره در تلاش برای سرپوش
گذاشتن بر جستجوی خود برای یافتن تکنیک های جنگی جدید بر پایه تکنولوژی و
علوم پیشرفته و به روز است.
مایکل گلدبات می گوید: “معیار موفقیت ما این است که کمیته بین المللی المپیک تمام اقدامات ما را ممنوع اعلام کرده است.” ایشان
مدیر قبلی موسسه تحقیقات پیشرفته دفاعی امریکا “دارپا” هستند. و از گفته
ایشان نمی توان مانند نوشته های هالیوودی به سادگی عبور کرد.
- زره درونی خودتان را بسازید
اگر تلاش هایی همچون “زره درونی” دارپا به موفقیت دست یابد ممکن است ابرسربازها خیلی دور از دسترس نباشند. تلاش هایی در جهت دادن توانایی های غیر عادی برخی حیوانات به انسان ها در جریان است،
همچون توانایی غاز های سرنواری که در ارتفاعات خیلی بالا پرواز می کنند و
می دانیم که در ارتفاعات بیش از ۳۴۰۰۰ پا با هواپیماهای جت برخورد می کنند.
دانشمندان همچنین شیرهای دریایی Steller را مورد توجه قرار داده اند که
حین غواصی در دریاهای عمیق، جریان خون خود را از ارگانهای غیر حیاتی دور
کرده و نیاز به اکسیژن خود را کاهش می دهند. دکتر مایکل کالاهان، مدیر یکی
از پروزه های دارپا در سال ۲۰۰۷ گفته بود: “قبول ندارم توانایی جسمانی
سربازان ما حتی در خاک دشمنانمان از توانایی سربازان آنها بیشتر نباشد.” هدف
ساختن سربازانی نامیرا علیه تمام انواع شرایط محیطی از جمله بیماری های
عفونی، سلاح های شیمیایی، بیولوژیک، رادیو اکتیو، دماهای شدید، ارتفاعات
بسیار بلند و شرایط طبیعی دشوار می باشد. این ایده مانند ساخت یک ابرقهرمان جهش یافته خاص به نظر می رسد.
- جنگجوی شبانه روزی ( ۲۴ ساعت در روز، ۷ روزهفته )
خواب می تواند بدترین دشمن سربازان چه
در طول جنگهای طولانی روزانه یا ماموریت های دراز مدت باشد. ولی شاخه های
نظامی مختلف در طول سال ها تلاش کرده اند تا با توزیع “قرصهای برو” یا
محرک هایی همچون آمفتامین ها آن را تغییر دهند. اخیرا ارتش امریکا داروی
مودافینیل (به طور معمول تحت برند پروویژیل عرضه می شود) را تست و جایگزین
کرده است که تصور می شود قادر است سربازان را بی وقفه به مدت ۴۰ ساعت بدون
اثرات جانبی بیدار نگه دارد. آژانس پروژه های تحقیقاتی پیشرفته وزارت دفاع
آمریکا (DARPA) همچنین در حال سرمایه گذاری روی تحقیقات ضدخواب حتی غیر
معمول تری همچون تحریک مغناطیسی خلال جمجمه ای می باشد که از طریق الکترو
مغناطیس، اطلاعات جاری در مغز را دستکاری یا پاک می کند.
ممکن است ماوراء الطبیعه قابلیت اعتماد
خود را در بین دانشمندان چندان حفظ نکرده باشد ولی پنتاگون حدود ۲۰ میلیون
دلار صرف آزمایش قدرت های فراحسی (ESP) همچون دیدن ذهنی دوردست ها (ناظران
دوردستها) از ۱۹۷۲ تا ۱۹۹۶ نموده است. “ناظران دوردستها” تلاش می کنند تا
مکانهای جغرافیایی را که قبلا هرگز ندیده اند، همچون تسلیحات هسته ای یا
استحکامات سوخت در سرزمین های خارجی را در خیال خود ببینند. نتایج ترکیبی
این پروژه منجر به مناقشاتی در آژانس های اطلاعاتی گردید و حتی هنگامی که
پروژه تحت عناوین دیگری نظیر “شعله سیخ” و “دروازه ستاره” ادامه پیدا کرد و
منجر به بروز وحشت گردید در نهایت دست از فعالیت کشیدند. CIA چنین
اطلاعاتی را در پرونده هایی که در سال ۲۰۰۲ منتشر کرد از حالت محرمانه خارج
نمود.
تهدید جنگ شیمیایی و بیولوژیکی منجر به
آغاز “پروژه ۱۱۲” در دپارتمان دفاعی ایالات متحده از سال ۱۹۶۳ تا اوایل
۱۹۷۰ گردید. بخشی از پروژه اسپری کردن گاز اعصاب روی کشتی های مختلف و صدها ملوان نیروی دریایی با عوامل اعصابی همچون سارین و VX
به منظور بررسی اثربخشی روشهای رفع آلودگی و اقدامات ایمنی به طور همزمان
بود. پنتاگون جزئیات پروژه خطرات و دفاع عرشه کشتی (SHAD) را در سال ۲۰۰۲
آشکار کرد. و اداره امور کهنه سربازان مطالعه در خصوص اثرات احتمالی بر
روی سلامتی را در بین ملوانان شرکت کننده در پروژه SHAD آغاز نمود. این
پروژه فقط یکی از آزمایشهای جنگی شیمیایی بسیاری است که توسط ارتش آمریکا
انجام شده است. ارتش این کار را با آزمایش بر روی داوطلبینی که در جنگ
جهانی دوم با گاز خردل آلوده شده بودند، آغاز نمود.
داروهای روانگردان همچون ماری جوآنا و
LSD و PCP فقط ارزش عمومی ندارند: محققان زمانی امید داشتند که این داروها
بتوانند با تبدیل شدن به سلاح های شیمیایی منجر به ناتوان کردن سربازان
دشمن شوند. داوطلبین ارتش از ۱۹۵۵ تا ۱۹۷۲ در منطقه اجوود، ماری جوآنا،
اسید و PCP و گرد فرشته دریافت نمودند؛ هر چند ثابت شد که این داروها جهت
استفاده به عنوان سلاح خیلی ضعیف هستند. ارتش سرانجام گلوله های توپخانه ای
توهم زا را که می توانست پودر “کویینوکلینیدیل بنزیلات” را منتشر نماید،
گسترش داد که بسیاری از آزمایش شوندگان را به مدت روزها در شرایط شبه خواب
نگه می داشت. آکادمی ملی علوم در سال ۱۹۸۱ مطالعه ای انجام داد که هیچ
اثرات بیماریزایی را در نتیجه انجام این تست نشان نداد و دکتر جیمز کچام
اولین اسرار تحقیقاتش در این زمینه را در سال ۲۰۰۷ در کتابی با عنوان “جنگ
شیمیایی: اسرار تقریبا فراموش شده” منتشر نمود.
- سقوط با سرعتی نزدیک به سرعت صوت
هنگامی که نیروی هوایی آمریکا تصمیم
گرفت بداند چگونه خلبانان ماهر در پرشهای از ارتفاعات بالا زنده می مانند
به کاپیتان جوزف کیتینگر روی آوردند. یک خلبان آزمایشی که به عنوان مدیر
پروژه Excelsior در دهه ۱۹۵۰ چندین پرش آزمایشی انجام داده بود. که هر بار
شامل راندن بالونهای Excelsior در ارتفاعات بالای ده ها هزار پا قبل از
پریدن، سقوط آزاد و فرود با چتر نجات در بیابان های نیومکزیکو بود. سومین
پرواز رکوردشکن کیتینگر در ۱۶ آگوست ۱۹۶۰ بود که بیش از ۱۰۲۸۰۰ پا یا تقریبا ۲۰ مایل بالا رفت او سپس خیز برداشته و با سرعت بیش از ۶۱۴mph با فاصله کمی از سرعت mph 761 صوت، سقوط آزاد نمود و دمای منفی ۷۰ درجه سانتیگراد را تحمل نمود.
اکثر سربازان برای مبارزه با ویروسها و
باکتری های کشنده ثبت نام نمی کنند ولی با این وجود ۲۳۰۰ جوان عضو فرقه
ادونتیست روز هفتم (فرقه معتقد به ظهور نزدیک حضرت مسیح) هنگام فراخوانی
توسط ارتش آمریکا این کار را انجام دادند. در حالی که مخالفان با وجدان در
طول جنگ سرد، انجیل مقدس را تحت اللفظی تفسیر می کردند: “تو نباید قتل
بکنی!” در عوض بسیاری داوطلب شدند تا مانند خوکچه هندی برای آزمایش واکسن های ضد سلاح های بیولوژیکی به کار گرفته شوند.
داوطلبان فراخوانده شدند و چندین روز با تب و لرز و دردهای استخوانی شدید
ناشی از بیماری همچون تب Q دست و پنجه نرم کردند. خوشبختانه در طول این
عملیات نظامی محرمانه که “عملیات کت سفید” نام داشت و از ۱۹۵۴ تا ۱۹۷۳ در
فورت دتریک مریلند رخ داد کسی جان خود را از دست نداد.
قبل از آنکه بشر بتواند به مدار زمین و
ماه موشک بفرستد ابتدا موشک را بر روی زمین و روی سورتمه پرتاب کرد.
دانشمندان ناسا سورتمه های فشارزدایی ساختند که می توانست با سرعت بیش از
۴۰۰ مایل در ساعت، قبل از رسیدن به ایست ناگهانی با سرعت حرکت کند. آزمایشهای اولیه اغلب نتایج کشنده ای برای شامپانزه هایی که دچار آسیب مغزی
شده بودند در پی داشت. در آغاز در سال ۱۹۵۴ کلنل جان استپ در نیروی هوایی
ایالات متحده آزمایشهای طاقت فرسایی را متحمل شد که بدنش را در معرض فشاری
معادل ۳۵ برابر جاذبه -که شامل یک ثبت رکورد حرکت با سرعت ۶۳۲ مایل در ساعت
بود- قرار داد . به عنوان یک جراح پرواز او به طور عمدی خطرات ۲۹ دور سوار
شدن به سورتمه را به جان خرید که طی آن دچار ضربه مغزی، شکستگی دنده ها،
شکستگی دوبل مچ، تخریب پرشدگی دندانها و پارگی عروق خونی هر دو چشمش گردید.
هنگامی که ایالات متحده تصمیم گرفت تا
در اواخر جنگ جهانی دوم در رقابت اتمی اولین بمب اتمی خود را بسازد
دانشمندان تصمیم گرفتند در مورد خطرات پلوتونیوم بیشتر بدانند. آزمایش در
۱۰ آوریل ۱۹۴۵ با تزریق پلوتونیوم به قربانی یک سانحه رانندگی در اوواک
ریدج تنسی آغاز شد تا ببینند با چه سرعتی بدن انسان خود را از مواد
رادیواکتیو پاک می سازد. این اولین مورد از بیش از ۴۰۰ آزمایشی است که
انسانها تحت آزمایشهای رادیواکتیو قرار گرفته اند. مطالعات معمول شامل
مشاهده اثرات بیولوژیک تابش با میزان های متفاوت و آزمون درمانهای
آزمایشگاهی جهت درمان سرطان بود. نتایج این مطالعه در سال ۱۹۹۵ منتشر
گردید.
نیروی دریایی ایالات متحده تصمیم گرفت
تا دید شبانه ملوانان خود را افزایش دهد. بنابراین آن ها می توانستند در
طول جنگ جهانی دوم سیگنالهای نوری مادون قرمز را شناسایی نمایند. اگرچه طول
موج مادون قرمز به طور طبیعی ماورای حساسیت چشم انسان است. دانشمندان می
دانستند که ویتامین A حاوی بخشی از یک مولکول حسی تخصص یافته حساس به نور
در گیرنده های چشم است و نمی دانستند آیا یک فرم جایگزین ویتامین A می
تواند حساسیت به نورهای مختلف را در چشم بهبود بخشد یا نه. آن ها به
داوطلبین مکمل های ساخته شده از کبد ماهی های چشم بزرگ دادند و در طول
چندین ماه دید داوطلبین تا گستره طیف مادون قرمز شروع به تغییر کرد. وقتی
دیگر محققین یک دوربین الکترونیک شبنما را جهت دیدن مادون قرمز تولید کردند
این موفقیت اولیه روی انسان به فراموشی سپرده شد. دیگر کشورها نیز در طول
جنگ جهانی دوم بر روی ویتامین A کار کردند. ژاپن به خلبانانش ترکیبی می داد که میزان جذب ویتامین A را افزایش می داد و مشاهده کرد که دید شبانه آنها در بعضی موارد به میزان ۱۰۰ درصد بهبود یافته است.
لینک مقاله اصلی در لایوساینس:
The 10 Most Outrageous Military Experiments
چهارشنبه 10 آذر 1395 ساعت 01:34
