اوشنیکس؛ راهکار کره جنوبی برای زندگی حتی در طوفان! (+عکس)

به جای جنگیدن با آب، می توانیم زندگی هماهنگ با آن را بیاموزیم.

همچنین شهر شناور اوشنیکس به گونه ای طراحی شده تا در برابر بلایای طبیعی مانند سونامی و طوفان مقاومت کند. تمام سازه ها هفت طبقه به زیر، بلندی خواهند داشت تا مرکز ثقل پایینی ایجاد کنند. 

---

عصر ایران - اوشنیکس (OCEANIX)، یک طرح مفهومی معماری بلندپروازانه است که توسط گروه بیارکه اینگلس (بیگ) برای ساخت در سواحل کره جنوبی ارائه شده است. از این طرح برای نخستین بار در سال 2019 رونمایی شد و اکنون چراغ سبز برای آغاز ساخت و ساز را از سوی برنامه اسکان بشر ملل متحد (UN-Habitat) و شهر بوسان دریافت کرده است. این شهر شناور آینده‌نگر می تواند در برابر طوفان های درجه 5 نیز مقاومت کند.

با توجه به تداوم روند افزایش سطح آب دریاها، شهرهای ساحلی به ایجاد زمین های جدید با استفاده از ریختن شن و ماسه در آب روی آورده اند که می تواند به زیست بوم های دریایی موجود آسیب بزند. شرکت بیگ با راه حلی بهتر در قالب پروژه ای به نام اوشنیکس وارد میدان شده که یک سامانه طراحی ماژولار را ارائه کرده و امکان زندگی پایدار و ایمن به صورت شناور روی آب را برای مردم فراهم می کند.

مجموعه اوشنیکس از محله های دو هکتاری با 300 سکنه تشکیل شده که به هم متصل می شوند تا دهکده هایی 1650 نفره دارای سامانه هایی مانند کشاورزی زیر آب و گلخانه ها برای خودکفایی هرچه بیشتر شکل بگیرند. طراحی ماژولار این امکان را فراهم می کند تا شهری به وسعت 18900 هکتار با 2.52 میلیون نفر سکنه نیز شکل بگیرد.  

شهرهای شناور پایدار بخشی از راهبردهای سازگاری با تغییرات آب و هوایی در دسترس ما هستند. در واقع، به جای جنگیدن با آب، می توانیم زندگی هماهنگ با آن را بیاموزیم. توسعه راهکارهای سازگاری با تغییرات آب و هوایی و مبتنی بر طبیعت از طریق طرح مفهومی شهر شناور مورد توجه برنامه اسکان بشر سازمان ملل قرار گرفته و شهر بوسان برای استقرار نمونه اولیه آن مکانی ایده آل بوده است.

ساکنان این شهر شناور می توانند به راحتی در اطراف پیاده‌روی کرده یا بین جوامع شناور که شامل اقامتگاه ها و همچنین یک میدان عمومی، سازه های هنری، بازارها، باشگاه های ورزشی، مدارس و موارد دیگر می شوند، قایق‌سواری کنند.

همچنین شهر شناور اوشنیکس به گونه ای طراحی شده تا در برابر بلایای طبیعی مانند سونامی و طوفان مقاومت کند. تمام سازه ها هفت طبقه به زیر، بلندی خواهند داشت تا مرکز ثقل پایینی ایجاد کنند.  

به گفته بیارکه اینگلس، بنیانگذار شرکت بیگ، از هر 10 شهر بزرگ جهان، 9 مورد از آنها تا سال 2050 تحت تاثیر افزایش سطح آب دریاها قرار خواهند گرفت. در حال حاضر، این آینده ای اجتناب ناپذیر به نظر می رسد. پروژه اوشنیکس با فناوری های آبی خود می تواند صنعتی جدید را شکل دهد که نیازهای بشر به سرپناه، انرژی، آب و غذا را بدون از بین بردن زیست‌بوم های دریایی پاسخ می دهد.

این مجموعه به گونه ای طراحی شده تا با گذشت زمان همراه با انسان ها و شرایط آب و هوایی به صورت ارگانیک رشد کند، سازگار شود و تغییر کند، در شرایطی که تعادل بین نیازهای هر دو را برقرار می کند.

 

 

بیشتر بخوانید:

نخستین شهر شناور جهان در مالدیو/ راهکاری هوشمند برای کشوری که غرق خواهد شد! (+عکس)

شهری رویایی بر روی آب ها (عکس)

مطالعه اقیانوس‌ها با استفاده از شهر شناور خودکفا

کره جنوبی صاحب اولین شهر شناور جهان ‌شد

گروه بین الملل: اولین شهر شناور جهان در کرهٔ جنوبی در حال ساخت است.
این پروژه که قرار است تا سال ۲۰۲۵ به پایان برسد با پشتیبانی سازمان ملل متحد به عنوان یکی از روش‌های مهار بالا آمدن سطح دریا‌ها انجام می‌شود.این شهر شناور در ساحل کلان‌شهر بوسان ساخته می‌شود و در برابر سیل مقاوم است و از چندین جزیره تشکیل شده است که همراه بالا آمدن آب دریا بالا می‌آیند. طراحان این پروژه امیدوارند بتوانند شهر‌های شناوری ایجاد کنند که بتواند از طریق انرژی خورشیدی، غذا و آب شیرین خود را تأمین کند. این توافق‌نامه در چارچوب برنامهٔ اسکان بشر سازمان ملل متحد امضا شده است که در بیش از ۹۰ کشور جهان در پی بهبود روش‌های پایدار زندگی در شهر‌هاست. بوسان با حدود ۳،۴ میلیون جمعیت یکی از پر‌رفت‌و‌آمد‌ترین بندر‌های جهان است.به همین دلیل بیشتر مهندسان و سازندگان محلی تجربه‌ٔ فراوانی در ساخت‌و‌ساز کنار پهنه‌های آبی دارند.شهر‌های بندرگاهی مانند بوسان به‌ویژه در برابر بالا آمدن آب دریا‌ها بر اثر گرم شدن زمین آسیب‌پذیرند.
دانشمندان برآورد می‌کنند که تا سال ۲۱۰۰ آب دریا‌ها تا حدود یک متر بالا خواهد آمد که بر زندگی میلیون‌ها نفر در سراسر جهان که در شهر‌های ساحلی زندگی می‌کنند اثر خواهد گذاشت.
میمونه مُهد‌شریف، مدیر اجرایی برنامهٔ اسکان بشر سازمان ملل متحد می‌گوید:"به جای جنگ با دریا بهتر است یاد بگیریم که در سازگاری و هماهنگی با آن زندگی کنیم".
کرهٔ جنوبی در برابر انواع دیگری از بلایای طبیعی آسیب‌پذیر است از جمله توفند‌، سیل، خشکسالی، رانش زمین، کولاک، سونامی و زمین‌لرزه. امید است که شهر شناور بتواند همهٔ این بلایا را تاب بیاورد چون بخش‌‌‌های شناور به کف دریا متصل شده‌اند.ساخت شهر شناور در حدود ۱۵۰ میلیون پوند هزینه خواهد داشت و برآورد می‌شود که حدود ۱۰،۰۰۰ نفر در آن اسکان یابند.

قطار مغناطیسی چینی و راه اندازی سریع‌ترین وسیله نقلیه زمینی جهان (+ فیلم و عکس)

نخستین نمایش عمومی قطار مغناطیسی جدید چین در شهر ساحلی چینگ‌دائو، واقع در استان شاندونگ در شرق چین انجام شد.

عصر ایران - قطار مغناطیسی (مَگ‌لِو) جدید چین، طراحی شده برای حرکت با بیشینه سرعت 600 کیلومتر در ساعت، آماده بهره‌برداری شده است. در حال حاضر، این سریع‌ترین وسیله نقلیه زمینی جهان محسوب می شود.

دانلود فیلم اصلی

نخستین نمایش عمومی قطار مغناطیسی جدید چین روز سه شنبه در شهر ساحلی چینگ‌دائو، واقع در استان شاندونگ در شرق چین انجام شد.

به گفته شرکت حمل و نقل ریلی سی آر آر سی چین، این قطار جدید توسط طراحان و مهندسان چینی ساخته شده و جدیدترین دستاورد علمی و فناوری این کشور در زمینه حمل و نقل ریلی محسوب می شود.

معرفی قطار مغناطیسی جدید در چین نشان می دهد که این کشور در زمینه فناوری های مهندسی این نوع قطارهای سریع السیر، از جمله یکپارچگی سامانه، تولید وسیله نقلیه، مسیرهای ریلی و کنترل و ارتباطات حمل و نقل به سطح بالایی از تسلط رسیده است.

پروژه قطار مغناطیسی جدید از اکتبر 2016 آغاز شد، در سال 2019 نمونه اولیه قطار مغناطیسی با بیشینه سرعت 600 کیلومتر در ساعت توسعه یافت، و در ژوئن سال 2020 آزمایش موفق این قطار انجام شد.

به گفته دینگ سانسان، مهندس ارشد پروژه، این قطار مغناطیسی جدید می تواند با دو تا 10 واگن حرکت کند که هر یک می توانند بیش از 100 مسافر را در خود جای دهند.

به گفته دینگ، این قطار می تواند بهترین راه حل برای سفرهایی در محدوده 1500 کیلومتر بوده و شکاف سرعت بین سفرهای هوایی (800 تا 900 کیلومتر) و قطارهای سریع السیر (با بیشینه سرعت حدود 350 کیلومتر) را پر کند.

به عنوان نمونه، سفر بین شهرهای پکن و شانگهای با هواپیما دو ساعت، با قطار سریع السیر 5.5 ساعت و با قطارهای مغناطیسی 2.5 ساعت طول خواهد کشید.

در مقایسه با وسایل نقلیه ای که روی چرخ حرکت می کنند، قطارهای سریع السیر مَگ‌لِو تماسی با خطوط ریلی ندارند. آنها از نظر کارایی و سرعت دارای مزایایی هستند و لرزش و صدای بسیار کمی تولید می کنند. حرکت و توقف آنها می تواند به سرعت صورت بگیرد و گزینه هایی ایمن و قابل اعتماد هستند.

چین در زمینه ساخت و ساز مسیرهای ریلی سرعت بالا در جهان پیشرو است. تا پایان سال 2020، این کشور 38,000 کیلومتر مسیر ریلی سریع السیر در خدمت داشته که طولانی‌ترین در جهان محسوب می شود. آلمان، ژاپن، انگلیس، کانادا و آمریکا از دیگر کشورهای مطرح در زمینه توسعه قطارهای مغناطیسی هستند.

--------------------------------------------------------------

بیشتر بخوانید: 

*قطاری که هتل است یا هتلی که قطار است! (+عکس)

*ژاپن؛ رونمایی از قطار مغناطیسی با سرعت 500 کیلومتر بر ساعت (فیلم)

*آئروترین؛ بلندپروازی "ژان برتین" با قطاری روی مسیر بتنی! (+فیلم و عکس)

لینک کوتاه: asriran.com/003Kik

بزرگ‌ترین کشتی هوایی جهان و طراحی جالب کابین آن (+عکس)

کاهش ردپای کربن مزیت شماره ایرلندر محسوب می شود. در شرایطی که سفر با این هواگرد اندکی بیشتر از یک هواپیمای عادی طول می کشد اما کیفیت سفر با آن بسیار بهتر خواهد بود.

عصر ایران - جزئیاتی جدید درباره بزرگ‌ترین هواگرد جهان یعنی ایرلندر 10 منتشر شده است که از کابین جادار با پنجره هایی از کف تا سقف و فضای پای بسیار زیاد برای مسافران حکایت دارد. و این هواگرد تا حد زیادی دوستدار محیط زیست خواهد بود.

شرکت بریتانیایی هایبرید ایر وهیکلز (Hybrid Air Vehicles) به تازگی تصاویری مفهومی را از فضای داخلی کشتی هوایی خود منتشر کرده است که 299 فوت (91 متر) درازا و 112 فوت (34 متر) پهنا دارد. این هواگرد ظرفیت حمل حدود 100 نفر را دارد. اما به جای آن که مسافران در فضایی کوچک فشرده شوند، افرادی که با ایرلندر سفر خواهند کرد می توانند به واسطه پنجره هایی بلند از مناظر اطراف لذت برده و از فضا و جای پای شبیه کلاس تجاری جت های مسافری برخوردار باشند.

انتظار می رود ایرلندر در سال 2025 وارد خدمت شود و شرکت هایبرید ایر وهیکلز فکر می کند که به واسطه افزایش راحتی و 90 درصد انتشار گازهای گلخانه ای کمتر می تواند خیلی زود جت های مسافری معمول را در برخی مسیرهای پروازی کوتاه به چالش بکشد.

به گفته مقامات شرکت، کاهش ردپای کربن مزیت شماره ایرلندر محسوب می شود. در شرایطی که سفر با این هواگرد اندکی بیشتر از یک هواپیمای عادی طول می کشد اما کیفیت سفر با آن بسیار بهتر خواهد بود.

ایرلندر به واسطه استفاده از یک بالون عظیم هلیومی برای پرواز گزینه ای بسیار سبزتر از یک هواپیمای مسافری عادی است. در مقابل، هواپیماها پیش از آن که بال ها بتوانند نیروی بالابر را فراهم کنند نیازمند تولید نیروی قابل توجه توسط پیشرانه ها هستند.

زمانی که در هوا قرار بگیرد، کشتی هوایی ایرلندر به چهار پروانه برای حرکت متکی است. در نسل نخست، دو پروانه از پیشرانه هایی که نفت سفید می سوزانند، نیرو می گیرند و دو پروانه دیگر توسط موتورهای الکتریکی به گردش در می آیند که موجب کاهش بیشتر انتشار کربن توسط این هواگرد می شود. تا سال 2030، شرکت هایبرید ایر وهیکلز انتظار دارد که نسخه تمام الکتریکی ایرلندر را ارائه کند.

به جای باتری های معمول، سلول های سوختی هیدروژن مایع نیروی مورد نیاز موتورهای الکتریکی ایرلندر را تامین خواهند کرد. هیدروژن مایع می تواند انرژی بسیار بیشتری را نسبت به باتری ها را برای وزنی معین ذخیره کند. هیدروژن در مخازن خنک کننده در بدنه نگهداری خواهد شد و به سلول های سوختی پمپ می شود که در آنجا با اکسیژن واکنش داشته و برق تولید می شود.

کشتی هوایی ایرلندر می تواند به بیشینه سرعت حدود 80 مایل در ساعت (130 کیلومتر در ساعت) دست یابد و به طور کلی میانگین سرعت آن 60 مایل در ساعت (100 کیلومتر در ساعت) خواهد بود. این بیشتر به سرعت یک خودرو یا قطار تا یک جت مسافری کوتاه برد نزدیک است که می تواند با سرعت بیش از 450 مایل در ساعت (720 کیلومتر در ساعت) پرواز کند.

به گفته مقامات شرکت هایبرید ایر وهیکلز، برای برخی سفرهای بین شهری با فواصل 100 تا 250 مایل (160 تا 400 کیلومتر) سفر از مرکز یک شهر به مرکز شهر دیگر فقط اندکی کندتر خواهد بود زیرا کشتی هوایی ایرلندر توانایی فرود در فضاهایی بسیار کوچک‌تر نسبت به یک هواپیما یا حتی روی آب را دارد.

به عنوان مثال، شرکت تخمین می زند که سفر بین شهرهای سیاتل آمریکا و ونکوور کانادا با ایرلندر اندکی بیش از 4 ساعت طول بکشد که کمی بیشتر از بیش از سه ساعت پرواز با هواپیماست. این در شرایطی که ایرلندر فقط 4.6 کیلوگرم دی اکسید کربن به ازای هر مسافر طی این سفر تولید می کند اما این میزان برای یک جت مسافری عادی برابر با 53 کیلوگرم است.

مقامات شرکت هایبرید ایر وهیکلز اطمینان دارند که ایرلندر تجربه ای به مراتب لذت بخش‌تر از گزینه های دیگر را ارائه خواهد کرد.

پنجره هایی از کف تا سقف در ترکیب با ارتفاع پرواز زیر 10 هزار پا (3040 متر) به معنای آن است که طی سفر مناظری دیدنی انتظار مسافران را می کشند. و از آنجایی که بالون هلیومی عظیم پیشرانه ها را از کابین مسافران جدا می کند، لرزش کم و تقریبا هیچ سر و صدایی وجود نخواهد داشت. این هواگرد تا حد زیادی تحت تاثیر تلاطم های هوایی نیز قرار نخواهد گرفت.

در واقع، مسافران ایرلندر می توانند پروازی راحت، ساکت و سبز را تجربه کنند. 

بادگیرهای شناور بلندتر از برج ایفل و تامین برق 80 هزار خانه (+عکس)

با ارتفاع بیش از 1,000 فوت (324 متر)، توربین های بادی کوچک روی شبکه بادگیر نصب می شوند و این سازه عظیم شناور با استفاده از روش های مورد استفاده در صنعت نفت و گاز به کف اقیانوس متصل می شود.

عصر ایران - شرکت نروژی ویند کچینگ سیستمز (Wind Catching Systems) محصولی جدید و جالب توجه را معرفی کرده است که شامل مجموعه ای عظیم و شناور از توربین های بادی کوچک می شود و به گفته این شرکت می تواند پنج برابر انرژی سالانه بیشتر نسبت به بزرگترین توربین های بادی منفرد جهان تولید کند.

با ارتفاع بیش از 1,000 فوت (324 متر) که بلندتر از برج ایفل در فرانسه است، توربین های بادی کوچک روی شبکه بادگیر نصب شده و این سازه عظیم شناور با استفاده از روش های مورد استفاده در صنعت نفت و گاز به کف اقیانوس متصل می شود.

روترهای کوچک‌تر این مجموعه بادگیر می توانند در بادهایی با سرعت بیش از 40 تا 43 کیلومتر در ساعت عملکرد بسیاری بهتری نسبت به توربین های بادی بزرگ‌تر داشته باشند که به طور معمول در چنین سرعت هایی حرکت پره های خود را برای کاهش نیروی تولیدی با هدف محافظت از خود در برابر آسیب دیدگی تغییر می دهند. به گفته ویند کچینگ سیستمز، اثر کلی شامل بهبود 500 درصدی خروجی انرژی سالانه است و هر یک از این مجموعه های بادگیر شناور می توانند نیروی مورد نیاز برای 80 هزار خانه در اروپا را تامین کنند.

پنج مجموعه بادگیر شناور می توانند مقدار برق مشابه با 25 توربین بادی عادی را تولید کنند. این در شرایطی است که مساحت بسیار کمتری برای نصب مجموعه های بادگیر در مقایسه با توربین های بادی عادی اشغال می شود.

به جای استفاده از اجزای منفرد عظیم، این مجموعه های بادگیر با قطعات کوچک‌تری ساخته شده اند که به معنای تولید، نصب و تعمیر و نگهداری بسیار آسان‌تر آنهاست. پس از نصب پایه شناور، بیشتر کارهای باقیمانده را می توان روی عرشه و بی نیاز از جرثقیل یا کشتی های تخصصی انجام داد. طراحی شبکه ای این مجموعه بادگیر اجازه دسترسی راحت برای تعمیر و نگهداری مداوم را می دهد. ویند کچینگ سیستمز عمر مفید این مجموعه ها را 50 سال اعلام کرده است. در مقام مقایسه، عمر مفید یک توربین بادی منفرد بزرگ 30 سال است.

به گفته ویند کچینگ سیستمز، مجموعه های بادگیر شناور آماده تحویل برق حاصل از انرژی باد دریایی با قیمتی تقریبا مشابه با شبکه سنتی توزیع برق هستند.

ویند کچینگ سیستمز از پشتیبانی مالی شرکت هایی مانند نورث انرژی (North Energy) و هلدینگ فرد (Ferd) برخوردار است و فناوری خود را در همکاری با شرکت ایبل (Aibel)، ارائه دهنده خدمات در زمینه صنایع نفت، گاز و باد دریایی و موسسه فناوری انرژی (IFE) توسعه داده است.

ویند کچینگ سیستمز اطلاعات بیشتری درباره نمونه های اولیه یا زمان آزمایش فناوری بادگیرهای خود ارائه نکرده است و به رغم عملی به نظر رسیدن این پروژه، در حال حاضر باید منتظر ماند و دید آیا ادعاهای مطرح شده این شرکت ثابت می شوند یا خیر.

--------------------------------------------------------------------

بیشتر بخوانید: 

*9 انرژی که بقای بشر به آنها وابسته است

*استفاده از انرژی باد در قلب دریاها (عکس)

*کدام کشورها صاحب بزرگترین ظرفیت نیروی بادی هستند؟