به گزارش «تابناک» شاید کمتر کسی البته متوجه این موضوع شده باشد و از هم اکنون آمادگی بشر را برای آن زمان را ضروری و لازم بداند. بدون شک بی گیتس خالق مایکروسافت یکی از این معدود افرادی است که اعتقاد خود به علم را در نجات دنیای حاضر و آینده با اقدام اخیر خود به خوبی نشان داده است.
داستانی که حتما شما نیز از آن با خبر شده اید، از این قرار است که وی اخیرا یک لیوان از آبی را نوشیده است که تا چند دقیقه قبل از آن عملا فاضلاب انسانی بوده است. فاضلابی که با یک دستگاه با نامOmniprocessor – طراحی شده در پروژه ای از سوی شرکت جانکی بایو انرژی – به آب آشامیدنی تبدیل شده است. در واقع هدف کل این پروژه که از سوی بنیاد بیل و ملیندا گیتس حمایت مالی شده است، تولید آب آشامیدنی و الکتریسیته از فاضلاب انسانی توسط دستگاه Omniprocessor است:
نیازی نیست که بگوییم که بیل گیتس فردی است که پولش را جای دیگری به غیر از دهانش هم میگذارد. اکنون ثروتمند ترین مرد روی زمین – که البته 95 درصد از درآمد حدود 82 میلیارد دلاری خود را بعد از مرگ وقف خواهد کرد – آبی را مینوشد که در باره آن میگوید: مانند هر آب دیگری که پیش از این نوشیده بودم، گوارا بود.
این دستگاه و پروژه قرار است آب آشامیدنی میلیونها انسانی را که اکنون در جهان توسعه نیافته به آب آشامیدنی سالم دسترسی ندارند، تامین کند. بیل گیتس در مطلبی که در وبلاگ خود – اینجا – در همین باب گذاشته است میگوید: فاضلاب ها سالیانه آب آشامیدنی میلیونها انسان را آلوده میکند که تبعات فاجعه باری دارد. این آب آلوده سالیانه هفتصد هزار کودک را به کم مرگ میبرد و بسیاری دیگر را با آسیب های جسمی و ذهنی مختلف روبرو میسازد.
شاید همین موضوع است که گیتس را وا میدارد تا از پروژه ای حمایت کند که به گفته خود وی، منجر به تولید دستگاهی است که نسل بعدی آن روزانه برابر با 86 هزار لیتر آب آشامیدنی سالم به همراه 250 کیلووات الکتریسیته را از فاضلاب 100 هزار انسان تولید میکند. دستگاهی که خود انرژی لازم برای کار خود را تامین مینماید:
همانگونه که ذکر شد، Omniprocessor توسط تیمی مهندسی از شرکت جانکی بایو انرژی در سیاتل طراحی و تولید شده است و بنیاد گیتس از این پروژه و ساخت دستگاه حمایت مالی به عمل آورده است. هدف نهایی نیز این است که این دستگاه به دستگاهی نه چندان گران قیمت برای کشورهای متوسط و فقیر که دسترسی به آب آشامیدنی سالم ندارند، تبدیل شود. قرار است نسخه آزمایشی این دستگاه برای اولینبار در داکار، پایتخت سنگال در سال جاری شروع به کار کند.
اما صرف نظر از مباحث فنی و اقتصادی پیرامون این موضوع، آنچه حائز اهمیت است، اقدام متهورانه بیل گیتس است. اقدامی که ناشی از اعتقاد راسخ به علم و راه هایی است که پیش پای بشر میگشاید. شاید کمتر کسی از ما قادر باشد به راحتی یک لیوان آبی را بنوشد که میداند تا چند دقیقه قبل فاضلاب بوده است، چه برسد به آن که ثروت و سرمایه خود را اساسا بر روی یک چنین پروژه ای نیز صرف کند.
واقعیت آن است که چه بیل گیتس را دوست داشته باشیم یا وی را ثرتمندی یک درصدی بدانیم، باید اعتراف کنیم که امثال وی در دنیای امروز ما منحصر به فرد هستند. کسانی که حتی اگر دغدغه شهرت نیز دارند، اما در کنار این دغدغه زندگی را برای سایر همنوعان خود ساده تر نیز میکنند.
این افراد شاید آینده را جلوتر از همه ما میبینند و با اعتقادی که به علم دارند، سرمایه خود را برای نشان دادن قدرت علم و ایجاد راحت برای انسان امروز و آینده به کار میبرند. حتی اگر هدف از یک چنین نمایش هایی صرفا کسب شهرت نیز باشد، اما نتایج آن برای سایر انسانها خوشایند و قابل تمجید است.
عصرایران؛ محمد مهدی حیدرپور - مخترعان به طور معمول زندگی راحتی را تجربه نمی کنند. در ابتدا باید ایده خوبی را مطرح کنند تا مشکلی را به روشی که تاکنون به فکر کسی نرسیده حل کند و سپس نیازمند طراحی و مهندسی ایده خود هستند تا آن را از حالت تئوری به واقعیت مبدل کنند. ماهیت اختراع بدان معنی است که مخترعان به طور مداوم مرزهای آن چه که ممکن است را تغییر می دهند. این روند به کشف بزرگ بعدی که همانند چرخ، موتور بخار، خودرو و رایانه شخصی می تواند زندگی انسان ها را تغییر دهد، منجر می شود.
به گزارش "گروه علم و فناوری" عصرایران، به رغم مزیت هایی که اختراع برای انسان دارد اما خطرناک بودن مسیر مبدل شدن به فردی مانند "توماس ادیسون" نیز اثبات شده است. ممکن است جریان فعالیت ها آن گونه که مخترع برنامه ریزی کرده پیش نرود، طرح با شکست مواجه شود و یا حتی مخترع به دست ایده هایی که خود به آنها زندگی بخشیده، کشته شود. در ادامه برخی از داستان های غم انگیز اما جذاب مخترعانی که به دست اختراعات خود جانشان را از دست دادند، ارائه می کنیم.
هنری اسمولینسکی
"هنری اسمولینسکی" مهندس آموزش دیده در شرکت نورث روپ بود. وی کار خود را رها کرد تا شرکت "مهندسان خودرو پیشرفته" را تاسیس کند. این شرکت با هدف معرفی خودروهایی با قابلیت پرواز فعالیت خود را آغاز کرد. در سال 1973، دو مدل اولیه از ترکیب قسمت عقب هواپیمای سسنا اسکایمستر با خودرو فورد پینتو ساخته شدند. قسمت دم این محصول با قابلیت اتصال و جدا شدن از خودرو طراحی شده بود.
هنری اسمولینسکی تولید انبوه این خودرو پرنده در سال 1974 را برنامه ریزی کرده بود اما در یازدهم سپتامبر 1973 وی به همراه خلبان "هارولد بلیک" طی یک پرواز آزمایشی دچار سانحه شده و جان خود را از دست دادند. قسمت دم خودرو پرنده از آن جدا شده و موجب سقوط آنها شد.
فرنز ریشلت
"فرنز ریشلت" مخترع فرانسوی متولد اتریش بود که به حرفه خیاطی اشتغال داشت اما در وقت آزاد خود به دوخت لباس چتر نجات پرنده طراحی شده برای خلبانان هواپیما می پرداخت. زمانی که ریشلت روی طراحی خود کار می کرد هواپیماها اختراع نسبتا جدیدی محسوب می شدند و مکانیک چگونگی فرار خلبانان از هواپیمای آسیب دیده همچنان تحت بررسی و آزمایش قرار داشت. آزمایش های نخست ریشلت با آدمک ها صورت گرفت و به اندازه ای برای وی موفقیت آمیز بودند که تصمیم به آزمایش چتر نجات خود با پرش از پایین ترین طبقه برج ایفل گرفت. سقوط از ارتفاع 57 متری مرگ آنی فرنز ریشلت را موجب شد.
هوراس لاوسون هانلی
"هوراس لاوسون هانلی"، وکیل و یکی از اعضای مجلس ایالتی لوئیزیانا بود که به زیردریایی ها علاقه بسیاری داشت. وی در طراحی و ساخت سه مدل مختلف زیردریایی برای ایالت های جنوبی طی جنگ داخلی آمریکا نقش داشت و در نهایت غرق شدن طرح سوم موجب مرگ وی نیز شد. نخستین زیردریایی هانلی در نیو اورلئانز ساخته شد و پس از تصرف شهر به دست سربازان ایالت های شمالی در سال 1862 عمدا غرق شد. دومین زیردریایی وی نیز در خلیج موبایل در آلاباما غرق شد. هانلی سومین زیردریایی را به دست خود ساخت و در پانزدهم اکتبر 1863 به همراه هفت خدمه با غرق شدن زیردریایی در آبهای چارلستون وی نیز جان خود را از دست داد.
توماس میدگلی جونیور
"توماس میدگلی جونیور" شیمیدانی مطرح به واسطه معرفی محصولاتی مانند بنزین سربدار و گاز گلخانه ای فرئون بود. وی طی یک کنفرانس مطبوعاتی بنزین سربدار را روی دستان خود ریخته و به مدت 60 ثانیه آن را تنفس کرد تا ایمن بودن این سوخت را اثبات کند اما دچار مسمومیت با سرب شد. شاید فکر کنید توماس میدگلی جونیور از مسمومیت با سرب جان خود را از دست داده است اما وی که از فلج اطفال رنج می برد به واسطه یکی دیگر از اختراعاتش یعنی سیستم قرقره و طنابی که برای حرکت بدن خود در تخت ساخته بود، کشته شد. در دوم نوامبر 1944 وی در این سیستم گیر افتاد و خفه شد.
ماری کوری
"ماری کوری" یکی از فیزیکدانان و شیمیدانان مطرح جهان است که به واسطه فعالیت های خود در زمینه رادیواکتیویته شناخته شده است. وی همچنین کاشف عناصر پلونیوم و رادیوم نیز محسوب می شود. ماری کوری برنده دو جایزه نوبل یکی در فیزیک و دیگری در شیمی است و نخستین فردی بود که دو جایزه نوبل را از آن خود می کرد. ماری کوری نه تنها کاشف رادیواکتیو بود بلکه اثرات کشنده آن را نیز کشف کرد. وی در چهارم ژوییه 1934 به واسطه کم خونی ناشی از قرار گرفتن در معرض تابش رادیواکتیو جان خود را از دست داد.
پریلوس
بین تمامی مخترعان این فهرست "پریلوس" را می توان فردی شایسته مرگ به دست اختراع خود دانست. پریلوس یک کارگر برنزکار بود و وسیله ای به نام "گاو برنجی" را اختراع کرد که یک ابزار شکنجه محسوب می شد. گاو برنجی مجسمه یک گاو توخالی بود که فرد اسیر را داخل آن قرار داده و با آتشی که زیر آن درست می شد، زنده زنده کباب می کردند. گاو برنجی به گونه ای طراحی شده بود تا فریادهای فرد اسیر از بینی آن خارج شده و صدایی همانند یک گاو نر ایجاد کند. پریلوس پیشنهاد فروش ابزار شکنجه خود را به فالاریس، از اربابان ستمگر ساکن در سیسیل داد. پس از نشان دادن گاو برنجی، فالاریس دستور داد تا پریلوس را درون آن قرار دهند. این که پریلوس پیش از مرگ از گاو برنزی خارج شد و توسط سربازان فالاریس از پرتگاه به پایین پرتاب شد و یا جان خود را در وسیله اختراعی خود از دست داد، مشخص نیست.
والرین آباکوفسکی
"والرین آباکوفسکی" مخترع قطار سریع آئروواگن بود که جان خود را طی یکی از آزمایش های این قطار به همراه پنج نفر دیگر از دست داد. آئروواگن دارای یک پیشرانه هواپیما و ملخ بود و برای حمل و نقل مقامات رسمی شوروی سابق از و به مسکو طراحی شده بود. اختراع آباکوفسکی در مسیر آزمایش خروج از شهر به خوبی کار کرد اما طی مسیر بازگشت به پایتخت دچار سانحه شد. والرین آباکوفسکی در زمان مرگ تنها 26 سال سن داشت.
برای خواندن مطالب بیشتر در زمینه علم و فناوری به اینجا مراجعه کنید.
محققان آمریکایی طرح جدیدی را ارائه دادهاند که میتواند به معنی پایان لامپ و تبدیل همه چیز در خانه به چراغ باشد.
محققان از «کاغذ نوری» رونمایی کردهاند که شامل روشی برای چاپ ورقههای کاغذ دارای الایدیهای ریز است.
به گفته محققان، این کاغذها را میتوان بر روی دیوارها و حتی روی وسایل دیگر چاپ کرد تا همه چیز نورانی شود. همچنین آنها مدعی هستند که این فناوری، باریکترین نور جهان با قابلیت چاپ و منعطف است.
این دستاورد به ظهور چاپ سهبعدی تشبیه شده و Rohini، شرکت سازنده آن در آیداهو اعتراف کرده که هنوز مطمئن نیست چگونه از آن استفاده خواهد شد.
این شرکت با نمایش کاغذهای دیواری، لگوهای خودرو و حتی اسنوبوردهای مجهز به این کاغذ نور اظهار کرد: روشهای نورپردازی امروزی نیازمند افزودن الایدی به صفحه مدار است و اکنون میتوانید نور را بر روی هر چه که میخواهید، چاپ کنید.
نیک اسموت، مدیرعامل شرکت Rohini گفت: کاغذ نوری بیشتر یک پلتفرم نوری است که ما حتی نمیدانیم چگونه از آن استفاده خواهد شد. تنها چیزی که میدانیم این است که در حال تلاش برای ایجاد قابلیت تولید نور هستیم.
وی افزود: مسأله جالب در مورد کاغذ نوری این است که راهحل ما درخشانتر، باریکتر، منعطف و قابل برنامهریزی است.
منبع: ایسنا
براساس گزارش تلگراف، این پروژه توسط محققان دانشگاه ساوثهمپتون اجرا میشود و هدف آن کشت گیاهان زنده در گلخانههایی در مریخ است. این برنامه یکی از 10 برنامه دانشگاه است که احتمال اجرا شدن آن در ماموریت به مریخ در سال 2018 بسیار بالا است.
سوزانا لوکاروتی رهبر این پروژه میگوید ما برای زندگی روی سیارهای دیگر به غذا نیاز داریم. تاکنون هیچکس اینکار را انجام نداده و تلاش ما این است که اولین باشیم. به گفته وی این برنامه از نظر تکنیکی بسیار عملی و در عین حال بلندپروازانهاست، زیرا قرار است ما اولین گونه حیات پیچیده را به مریخ ببرم.
این پروژه کاهو در مریخ نام دارد و گلخانهای که قرار است کاهوها در آن رشد کنند به همراه بذر کاهو، کود، سیستمهای پردازش اتمسفری و سیستمهای الکترونیکی کنترل کننده به فضا فرستاده خواهدشد. در طول سفر به مریخ، گلخانه خاموش بوده و بذرهای کاهو نیز در حالت منجمد باقی خواهندماند. پس از فرود اما گلخانه فعال خواهدشد و حرارت آن بین 21 تا 24 درجه سلسیوس ثابت میشود.
دیاکسیدکربن که برای رشد گیاه الزامیاست، از اتمسفر مریخ استخراج شده و پیش از ورود به گلخانه فرآوری میشود. سپس کاهوها بدون نیاز به خاک رشد کرده و آب به صورت مداوم روی آنها اسپری خواهد شد.
تصاویر تمامی مراحل رشد گیاه به زمین ارسال خواهندشد، به این شکل عموم مردم و دانشمندان میتوانند مراحل رشد و تکامل کاهو را از حالت بذر به یک گیاه کامل مشاهده کنند. پس از پایان این ماموریت، گرمکنهای گلخانه در بالاترین حرارت ممکن آغاز بهکار کرده و تمامی مواد و حیات درون گلخانه را نابود خواهندکرد.
پروژه جدید ژاپن، یک شهر با گنجایش ۵ هزار نفر در زیر اقیانوس است.
به گزارش گروه دانستنیهای خبرگزاری فارس، ژاپن یکی از پر جمعیتترین کشورهای جهان است و در ساخت و ساز و معماری کارهایی عجیب و جالب ارائه داده است پس جای تعجب نیست اگر بگوییم پروژهای که به تازگی ارائه داده است یک شهر در زیر آب است.
Ocean Spiral نام پروژهای است که در زیر c اقیانوس ساخته خواهد شد؛ در واقع نام شهری زیست محیطی است که گنجایش 5000 نفر را داراست، این شهر نیاز برق خود را از متانی که توسط میکروارگانیسمهای دریایی تولید شده به دست میآورد؛ شرکت ساخت و ساز Shimizu Corp معتقد است با بودجه 20 میلیارد دلاری در مدت 5 سال، ساخت این شهر تمام خواهد شد.