گفت و گو با دکتر حسین شریعتمداری؛ صاحب نظر در «کشت بدون خاک»

کشت هیدروپونیک، راهکار مقابله با بحران آب

در کشت بدون خاک، ریشه گیاه و گل در موادی از جمله «پرلیت» قرار می گیرد. محلول غذایی به این بستر می رسد و تغذیه گیاه صورت می پذیرد...

---

عصر ایران؛ یوسف ناصری- روش کشت بدون خاک یا هیدروپونیک(hydroponic)، جایگزین کشاورزی با خاک است و ضمن مصرف آب کمتر، محصولات کشاورزی با کیفیت و با سلامت بالاتر تولید می شود.

در کشت بدون خاک، ریشه گیاه و گل در موادی از جمله «پرلیت» قرار می گیرد. محلول غذایی تهیه شده توسط فرد متخصص به این بستر رسانده می شود و تغذیه گیاه از این طریق اتفاق می افتد. محصولات متعددی از جمله کاهو، توت فرنگی، خیار، فلفل و گوجه فرنگی و گل هایی همچون گل رُز با روش هیدروپونیک تولید می شود.

با توجه به مشکل جدی کمبود یا بحران آب در کشورمان، عصر ایران در گفت و گو با دکتر حسین شریعتمداری، به کند و کاو در خصوص ویژگی های کشت بدون خاک پرداخت.

حسین شریعتمداری لیسانس مهندسی کشاورزی(خاک شناسی) و فوق لیسانس خاک شناسی از دانشگاه صنعتی اصفهان دارد و در سال 1376 دکترای خاک شناسی با تخصص شیمی و کانی شناسی خاک از دانشگاه «ساسکاچوان» کانادا گرفته است.

دکتر حسین شریعتمداری استاد دانشگاه صنعتی اصفهان است و تا سال گذشته رئیس انجمن کشت های بدون خاک ایران بود. گفت و گوی عصر ایران با این صاحب نظر در حوزه کشت هیدروپونیک در ادامه می آید.
***
*درباره این که کشت بدون خاک چقدر درآمدزا هست و این که چقدر بیش تر از کشت معمولی و روی خاک می شود تولید محصولات کشاورزی داشت آمار و ارقام متفاوتی ارائه شده. برخی افزایش محصول در کشت بدون خاک را 4 تا 10 برابر کشت خاکی مطرح کرده اند و شما در سال 1391 که رئیس انجمن کشت های بدون خاک بوده اید رقم 30 درصد افزایش را اعلام کرده بودید.

در حال حاضر رقم مشخصی وجود دارد که در کشت بدون خاک یا هیدروپونیک نسبت به کشاورزی در زمین و خاک معمولی، چقدر می تواند افزایش محصول داشته باشد؟

-میزان برداشت محصول کشاورزی هم در خاک و هم در هیدروپونیک، به مدیریت سیستم برمی گردد. این که چقدر بتوانند نهاده های کشاورزی را مدیریت کنند. برای مثال، یک کشاورز سنتی بدون هیچ اطلاعاتی و تقریبا با مدیریت صفر، دارد از خاک، محصول برداشت می کند.
بعد این نوع کشاورزی را مقایسه کنیم با فردی که انواع تخصص ها را دارد و انواع امکانات را در سیستم هیدروپونیک به کار برده است در این حالت میزان برداشت محصول مثلا 100 برابر می شود.

در روش هیدروپونیک، همه چیز تحت کنترل است. در حالی که تعداد زیادی از پارامترهای خاک، در کنترل نیست و اصلا نمی دانیم در خاک چه اتفاقاتی می افتد. واکنش های شیمیایی خاک و این که میکرو ارگانیسم ها چه کار می کنند را نمی دانیم. همچنین نمی دانیم وضعیت هوا و اکسیژن و دی اکسید کربن(CO2) در درون خاک چگونه است.

در خاک، همه این عوامل تقریبا ناشناخته است ولی هیدروپونیک این قدر سیستم را ساده کرده است که تقریبا می دانیم وضعیت چگونه است. بنابراین در هیدروپونیک، اجزای سیستم، قابل کنترل و قابل مدیریت است و راحت تر می توانیم به تولید بهینه و حداکثری برسیم. در کشت با خاک، خیلی سخت است و نمی شود به تولید بهینه رسید.
در هیدروپونیک، همه اجزا در حد مطلوب و بهینه به بهره دهی می رسند ولی در خاک نمی شود یا خیلی مشکل است.

*همان رقم 30 درصد افزایش برداشت محصول که خودتان اعلام کرده اید به نظرتان حداقل افزایش محصول با روش بدون خاک است؟

-اگر در کشاورزی با خاک، مدیریت خیلی خوبی داشته باشیم و در هیدروپونیک هم همان وضع را بتوانیم بهبود بدهیم مثلا می تواند 30 درصد تفاوت داشته باشد. در کل به رقم نباید اشاره کرد. چون شرایط مختلفی را می توانیم در نظر بگیریم و مقایسه کنیم.
جمع بندی من در این زمینه این است که در سیستم هیدروپونیک، راحت تر می شود اجزای سیستم را مدیریت کرد.

*چند دهه از شروع دانش هیدروپونیک می گذرد. در سال 1929 در دانشگاه کالیفرنیا پرورش گوجه فرنگی دادند و بوته آن 7 متر درازا داشته و محصول بیشتری تولید شده.
در سال 1940 در کل دنیا فقط 10 هکتار به کشت بدون خاک اختصاص پیدا کرده و در سال 2001 این رقم به 2000 هکتار رسیده است. با توجه به این که در کشت هیدروپونیک، آب خیلی کمتری مصرف می شود چرا بیش از این مقدار توسعه این نوع کشت اتفاق نیفتاده بود؟

-توسعه کشت بدون خاک، امکانات بیش تری می خواهد. یعنی اولا هیدروپونیک را باید در داخل گلخانه انجام بدهیم. در زمین باز و فضای آزاد نمی شود کشت هیدروپونیک انجام بدهیم. چون می خواهیم در تمام فصول سال استفاده کنیم در نتیجه نیاز به گلخانه داریم.

بعد هم سرمایه گذاری اولیه گلخانه کشت بدون خاک نسبت به گلخانه خاکی، خیلی بیش تر است. در ضمن تخصص خیلی بیش تری می خواهد. وقتی بخواهیم در حوزه سیستم هیدروپونیک کار کنیم حساسیت وجود دارد. در کشت با خاک اگر یک اشتباه انجام بدهیم خسارت کمی اتفاق می افتد ولی در هیدروپونیک، اگر اشتباه کنیم خسارت خیلی سنگین است.

بنابراین کشت بدون خاک، تخصص خیلی بالا و مراقبت خیلی زیاد می خواهد. هر چه حساسیت سیستم، بیش تر می شود باید سراغ سیستم های هوشمند و اتوماتیک برویم. سیستم های هوشمند و اتوماتیک هم هزینه های بالایی دارد.

در کشت بدون خاک، هزینه سرمایه گذاری اولیه زیاد است و تخصص بالایی می خواهند. این دو عامل، محدود کننده هستند. هر فردی نمی تواند به این نوع کشت ورود کند. الان شاید حدود 1000 هکتار کشت هیدروپونیک در ایران داریم.

*در مزارع کشاورزی کشورهای دیگر که کشت بدون خاک در فضای آزاد و بالاتر از سطح زمین انجام می شود چنین وضعی می تواند باعث آلودگی محصول تولیدی شود مثل همان آلودگی هایی که با روش خاکی و معمولی اتفاق می افتد؟

-من هیدروپونیک بدون گلخانه، خیلی سراغ ندارم. در کشورهای دیگر من نشنیده ام و ممکن است وجود داشته باشد.

اصلا بحث آلودگی نیست. بحث استفاده از زمان است. ما نمی توانیم چند میلیارد سرمایه گذاری را مثلا در فصل زمستان یا در فصل تابستان تعطیل کنیم. وقتی کشت در هوای آزاد انجام شود مجبوریم فقط به فصل کاشت طبیعی اکتفا کنیم.

در کشت در هوای آزاد، در فصل های بهار و تابستان رشد گیاه را داریم ولی در بقیه سال این رشد اتفاق نمی افتد ولی سرمایه در آنجا بدون استفاده می ماند. به همین دلیل، از گلخانه استفاده می کنند که اقلیم را تنظیم کنند. یعنی در فصل های زمستان و تابستان، کشت انجام شود. بر این اساس سیستم هیدروپونیک را در گلخانه مستقر می کنند.
*مسئولان وزارت جهاد کشاورزی اعلام کرده اند که تا پایان سال 1395 سطح زیر کشت گلخانه های کشور 11 هزار هکتار بوده است. این رقم 1000 هکتاری کشت بدون خاک در ایران که شما به آن اشاره کردید مستند و دقیق است؟

-من اصلا با رقم اعلام کردن موافق نیستم و فقط رقم تقریبی را گفتم. حتی اگر در مورد رقمی که وزارت جهاد کشاورزی می گوید بررسی انجام بدهید متوجه می شوید که دقیق نیست.

به هر حال قبلا ما یک هکتار کشت بدون خاک داشته ایم و بعدا به ده ها هکتار و صدها رسیده و الان به رقم 1000 هکتار رسیده است. این را من مطمئن هستم. خوشبختانه این روزها، ایجاد و توسعه گلخانه ها که اتفاق می افتد اغلب آنها هیدروپونیک است.

گلخانه داران و تولید کننده های ما متوجه شده اند که مزایای این سیستم، بیش تر است. با یک مقدار سرمایه گذاری اولیه، گلخانه ای ایجاد می کنند که از آن بتوانند محصول بیش تر و با کیفیت بالاتر برداشت کنند.

*در یک جا سرمایه مورد نیاز برای احداث گلخانه هیدروپونیک هوشمند در حد 1000 متری رقم 134 میلیون تومان اعلام شده و در جایی هم بحث 70 میلیون تومان برای همین اندازه.
برای کشت و صنعت 200 هکتاری که در جیرفت افتتاح شده و با قطعه بندی به کشاورزان واگذار شده 250 میلیارد تومان هزینه شده که اگر با همان مبنای 1000 متر محاسبه کنیم هزینه احداث 125 میلیون تومانی داشته است.در زمینه این که سرمایه گذاری اولیه برای نصب تجهیزات نیاز دارد به چه شکل عمل می شود؟

-سرمایه گذاری های اولیه در حد همین ارقام است. بستگی به این دارد که چقدر سرمایه گذاری شود و بتوانند سیستم هوشمندتر داشته باشند. برای مثال می شود دیوارهای گلخانه از یک لایه پلاستیک پوششی باشد یا دو لایه. به جای پلاستیک پوششی می شود فایبرگلاس گذاشت. یا این که می شود از پُلی کربنات استفاده کرد.

هر چه بیش تر سرمایه گذاری شود هوای داخل گلخانه، بیش تر تحت کنترل خواهد بود. یعنی گرما و سرمای آن، بیش تر تحت کنترل است ولی هزینه آن زیادتر می شود.

همچنین برای بسترهای گیاهان می شود از جنس های ارزان مثل کارتن پلاست[پلی پروپلین] و قوطی های آهنی استفاده کرد یا از مواد بهتر استفاده کنند مثل کارتن پلاست های بهتر یا مواد بهتر کامپوزیتی یا آلومینیوم. می شود بستر متحرک داشت که از فضای موجود، بیش تر استفاده شود.

می شود در زمینه نور کارهایی انجام داد یا به سیستم، گازهای دی اکسید کربن(CO2) و اُزُن تزریق کرد. می توان از سیستم های هوشمند برای نور و دما استفاده کرد. با این کارها سرمایه اولیه مورد نیاز افزایش پیدا می کند.

هر چه بیش تر سرمایه گذاری شود حساسیت ها کمتر می شود. یعنی سیستم، تحت کنترل ما قرار می گیرد و خطای انسانی کمتر می شود. به محصول بالاتر و بهتری هم می رسیم.

*بعضی فعالان این صنعت اعلام یا ادعا کرده اند که دو، سه شاخه برخی انواع گل تولیدی در گلخانه هیدروپونیک به اندازه یک بشکه نفت ارز آوری دارند.
واقعا تا این حد کشت برخی گل ها درآمد می تواند داشته باشد اگر صادر شود؟

-قیمت های این اقلام موجود است. کشورهایی مثل هلند از این طریق درآمد بالایی دارند. اگر بازاریابی انجام بدهیم و صادرات انجام شود و محصول به دست مصرف کننده خارجی برسد خیلی راحت می تواند جای درآمد نفت را بگیرد. نفت در واقع اصلا درآمدی ندارد.

*گل هایی وجود دارد که دو، سه شاخه آن در حد 50 دلار که قیمت یک بشکه نفت است ارزش داشته باشد؟

-البته برخی از انواع گل گفته اند ولی گل رز معمولی قیمت بالایی ندارد. برای مثال تعداد 30 یا 40 شاخه گل رز شاید 40 دلار یا 50 دلار ارزش داشته باشد. گلی مثل اُرکیده، خیلی گران است. دو، شاخه از گل ارکیده شاید در حد همان قیمت باشد.

*در تحلیل اقتصادی وهزینه های احداث گلخانه 1000 متری که گفته بودند 134 میلیون تومان هزینه دارد ادعا شده بود که بعد از کم کردن هزینه هایی مثل دستمزد کارگر و سوخت، سالیانه 64 میلیون تومان سود خالص خواهد داشت. تاسیس گلخانه هیدروپونیک می تواند اینقدر درآمدزا باشد؟

-بله می تواند درآمدزا باشد ولی نوع محصول و بازار مهم است. همه عوامل را باید در نظر گرفت. هر چه روی سیستم خودمان سرمایه گذاری کنیم یا تعداد کارگر مورد استفاده را کم کنیم یا تعداد خطاها را کم کنیم و احتمالا عملکرد را بالا ببریم، درآمدها بالا می رود و جبران می کند.

*در کشورهای دیگر روش هایی را به کار می برند از جمله این که با استفاده از لامپ کاری می کنند که گیاه تحریک شود و بیش تر رشد کند و محصول کشاورزی سریعتر برداشت شود.
شرکت توشیبا که به تولید وسایل الکترونیکی معروف بود از لامپ های مخصوص در گلخانه چند طبقه ای خود استفاده کرده است. این نوع فعالیت ها برای سرعت دادن به رشد گیاه آیا فراگیر شده؟

-یکی از عوامل موثر نور است. اگر در زمینه نور کار کنیم باز راندمان را بالا می بریم. در کشور ما هم شروع کرده اند که از این نوع یافته ها استفاده کنند.
محصول اصلی در اثر فتوسنتز به دست می آید که با نور خورشید است. در گلخانه، نور خورشید کم می شود. بعد هم نور خورشید را برای طول روز داریم. در فصل زمستان، طول روز کوتاه می شود و محصول کم می شود.

می توان با نور مصنوعی، روز را طولانی تر کرد یا حتی 24 ساعت شبانه روز را در فضای داخل گلخانه می شود مثل روز روشن کرد. این کارها را می کنند و استفاده می کنند. نور، تاثیر دارد. گاز دی اکسید کربن می توانند اضافه کنند.

این کارها در گلخانه های معمولی ایران انجام نمی شود ولی در گلخانه های پیشرفته تر ایران از این روش ها استفاده می کنند. در گلخانه های خیلی مدرن، سعی می کنند از نور برای افزایش محصول استفاده کنند و حتما از گاز دی اکسید کربن استفاده کنند.

*برای مثال در ایران از لامپ های ال ای دی(LED) استفاده می کنند که رشد گیاه بیش تر شود؟

-بله. من چند جا را می شناسم که از این روش استفاده می کنند و این کار شروع شده. در اصفهان، یک گلخانه بزرگ را سراغ دارم که در آن، از این روش استفاده می کنند. در آنجا گل رز تولید می کنند. مخصوصا در فصل زمستان که طول روز کوتاه می شود نور خیلی می تواند مهم باشد.

*در گلخانه های هیدروپونیک چند طبقه، مشکلی ایجاد نمی شود و همه گیاهان در همه طبقات به یک اندازه می توانند نور دریافت کنند و رشد به صورت یکسان اتفاق بیفتد؟

- در صورتی که سیستم را به درستی طراحی و به درستی مدیریت کنند باید این اتفاق بیفتد.

*این که اعلام شده در کشت بدون خاک تا 90 درصد مصرف آب را در تولید محصولات کشاورزی کاهش داده اند واقعا این موضوع مورد تایید قرار گرفته است که در کشورهای دیگر موفق شده باشند مصرف آب را کاهش بدهند؟

-اگر در کشت بدون خاک از سیستم بسته استفاده شود و محلول غذایی مجددا مورد استفاده قرار بگیرد کاهش مصرف آب اتفاق می افتد. در ژاپن به رقم های خیلی خوبی رسیده اند. چون به خوبی توانسته اند کشت را مدیریت کنند.

می شود آبی که از سطح گیاه هم تبخیر می شود بازیافت شود یا محلولی غذایی که به ریشه گیاهان داده می شود قابل بازیافت است. به این صورت راندمان آب خیلی بالا خواهد رفت. بنابراین 90 درصد کاهش مصرف آب می تواند تحقق پیدا کند.

*گفته شده که امارات متحده عربی با همان روش ژاپنی ها که 90 درصد کاهش مصرف آب دارد و از نور مصنوعی استفاده می شود گلخانه تاسیس کرده اند. این نوع کشورهای همسایه تا چه حد در حوزه کشت بدون خاک فعالیت کرده اند؟

-در این کشورها به صورت نمایشی از این کارها می توانند انجام بدهند. مثلا یک شرکت ژاپنی می آید یک سیستم را به طور کامل ایجاد می کند. محدودیتی در سرمایه گذاری هم ندارند.

هیدروپونیک، آنقدر تحت کنترل است که حتی در مورد انجام آن در کره ماه تحقیق می کنند که اگر یک موقع قرار باشد در آنجا بشر، کشاورزی کند باید با همین روش کشت باشد. بستگی به مقدار سرمایه گذاری دارد و در همه جا می شود این نوع کشت را انجام داد.

*راجع به نحوه کشت هیدروپونیک انتقاد کرده بودید که کارهایی که در حوزه تولید هیدروپونیک انجام می شود منسجم نیست و از فناوری های خارجی کپی کاری می شود. اطلاعات دقیق تر و جدید در این زمینه دارید؟

-در اطراف تهران یا اطراف کرج و اصفهان، گلخانه ها بر حسب سرمایه ای که داشته اند فعالیت می کنند. برای مثال فردی که سرمایه اش کمتر بوده از مواد داخلی استفاده کرده و سازه آورده و یک سیستم را راه اندازی کرده و کار می کند.

فرد دیگر پولدارتر بوده است به طور مستقیم یک سیستم کامل به خارج از کشور سفارش داده و کل سیستم را از اسپانیا آورده اند یا از کشوری دیگر. به این موضوع برمی گردد که کشاورز یا سرمایه دار چه ایده ای داشته باشد و جاهای مختلف را بشناسد و چه مشاوری داشته باشد. تصمیم می گیرد و آن را اجرا می کند.

*گفته شده در سال های قبل از انقلاب، آمریکایی ها کشت بدون خاک را به ایران آورده و ترویج داده اند. شناختی نسبت به فعالیت های قبل از انقلاب دارید که در آن دوره چه اقداماتی انجام شده بود؟

-من یک نمونه در اصفهان دیده بودم. یک مجموعه وجود داشت تحت عنوان باغ آبی جدید که در همین خیابان فعلی امام خمینی بود. من در سال 1358 که دانشجو بودم آن را دیده بودم که مربوط به قبل از انقلاب بود ولی احتمالا توسعه چندانی نداشته است.

*در جلسه اسفند سال 1355 شورای اقتصاد کشور، شاه به عنوان رئیس جلسه گفته بود در مورد دستوری که قبلا داده که به سوپرمارکت ها بگویید مزارع صنعتی ایجاد کنند و سبزیجات را با کشت بدون خاک در تمام مدت سال تولید کنند چه اقدامی انجام داده اید.
واقعا می شد سوپرمارکت ها محصول سبزی تازه تولید کنند و در آن زمان چنین چیزی عملی بوده؟

-شاید در شروع فعالیت این طور بوده است. البته سوپرمارکت نه این که هر بقالی این کار انجام بدهد. برندهای خاصی که در حد کشور فعالیت می کنند می توانند چنین کاری انجام بدهند. فرض کنید فروشگاه رفاه که در کل کشور شعبه دارد و یک مدیریت مرکزی دارد.

همچنین بازارهای روز که مربوط به شهرداری هستند و مدیریت مرکزی با یک سرمایه سنگین دارند می توانند چنین کارهایی انجام بدهند.

این نوع مراکز می توانند در کل کشور، مزارع خاص و گلخانه داشته باشند و مثلا در فصل تابستان، محصولات تولید شده در همدان را در کل کشور توزیع کنند و در فصل زمستان، مناطقی مثل چابهار و بندرعباس، محصولاتی را که تولید می کنند در کل کشور توزیع کنند.

الان اتفاقی که در آمریکا می افتد همین است. یعنی یک محصول خاص و با یک مشخصات در طول سال تولید و عرضه می شود. احتمالا چنین چیزی در آن زمان در ذهنش بوده است.

*گویا در رژیم گذشته این مأموریت به سازمان اتکا داده شده بود. نتیجه این کار چه بود؟

-اتکا وابسته به نیروهای مسلح است. الان هم مزارع کشاورزی دارند ولی نمی دانم هیدروپونیک دارند یا نه. فقط خبر دارم که در اصفهان، مزارع بزرگی دارند و محصولات زیادی تولید می کنند.

گفته آن موقع به عنوان یک موسسه این کار را انجام می دهد و بودجه دولت را هم در اختیار دارد. فروشگاه های بزرگ مثل فروشگاه رفاه یا بازارهای روز می توانند چنین کارهایی را انجام بدهند.

ما چالش های زیادی در بخش کشاورزی داریم. از نظر آب، وضعیت بحرانی داریم و از نظر زمین، نیروی کار، کیفیت محصول و مساله آلودگی محصولات، چالش داریم.

شاید یک راهکار خیلی مهم، توجه به سیستم های هیدروپونیک است. چون در این سیستم، مدیریت تاثیر دارد و می تواند عوامل مختلف را کنترل کند. با بالاترین راندمان، می تواند منابع را مصرف کند و محصول تولید کند. این یک مزیت خیلی بزرگ برای کشت هیدروپونیک است.

  *درباره بهداشتی بودن محصولات تولیدی در کشت بدون خاک، تبلیغ و تاکید زیادی می شود. از لحاظ بهداشت و سلامت، بهتر از محصولاتی است که در کشت خاکی تولید و به بازار عرضه می شود؟

-بستگی به مدیریت ما دارد ولی از جایی که در کشت بدون خاک، سیستم ما بیش تر تحت کنترل است و بهتر می توانیم مدیریت کنیم امکان تولید محصول با کیفیت بالاتر و با امنیت بیش تر، در این نوع کشت بیش تر است.

ممکن است یک آدمی که بد اخلاق و متخلف باشد و در سیستم هیدروپونیک فعالیت کند برای یک ریال منافع، محصولی تولید کند که خیلی آلوده تر از کشت با خاک باشد. اگر مدیر خوبی وجود داشته باشد در سیستم هیدروپونیک، بهتر می تواند کار کند تا در کشت روی خاک.

*در مورد گلخانه های هیدروپونیک یا کشت بدون خاک که در ایران وجود دارد ارزیابی شما چگونه است؟

-همین که این سیستم سر پا هست و کار می کند نشان می دهد برای کشاورز، به صرفه بوده است. محصول را تولید کرده و توانسته است بفروشد. اما واقعیت این است که جای کار زیادی وجود دارد. می توانند تولید بیش تر و با کیفیت بالاتر را داشته باشند.

می توانند از نور استفاده کنند یا گاز دی اکسید کربن را اضافه کنند یا در زمینه تبادلات انرژی، بیش تر کار کنند یا در سیستم های جدید از گاز اُزُن استفاده کنند. همه این کارها باعث می شود میزان تولید محصولات کشاورزی بالا و کیفیت بالا برود.

فرمول طبیعی برای تقویت و کاهش درد استخوان‌ها و مفاصل

با نظارت بر رژیم غذایی می توان اطمینان حاصل کرد که مواد مغذی ضروری برای تقویت استخوان ها و مفاصل در اختیار بدن قرار می گیرند.

استخوان ها و مفاصل مسئولیت پشتیبانی از بدن را بر عهده دارند. آنها به یکدیگر متصل شده و حرکت را تسهیل می کنند. با این وجود، تنش و درد که به طور مرتب می توانند تکرار شوند، مشکلی شایع در رابطه با استخوان ها و مفاصل محسوب می شوند. در بیشتر مواقع، این شرایط به واسطه واکنشی التهابی که از سیستم ایمنی بدن ناشی می شود، شکل می گیرد.

 

به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "استپ تو هلث"، شکل گیری درد در استخوان ها و مفاصل می تواند ناشی از فرسایش آنها به واسطه افزایش سن باشد. اما بیماری یا آسیب دیدگی می توانند درد در استخوان ها و مفاصل را در افراد جوان نیز ایجاد کنند.

به هر دلیلی که شکل گرفته باشند، این قبیل دردها می توانند به طور قابل توجهی کیفیت زندگی، به ویژه زمانی که فرد را از انجام وظایف روزانه زندگی خود ناتوان می سازند، تحت تاثیر قرار دهند.

خوشبختانه، با نظارت بر رژیم غذایی می توان اطمینان حاصل کرد که مواد مغذی ضروری برای تقویت استخوان ها و مفاصل در اختیار بدن قرار می گیرند. در ادامه قصد داریم یک نوشیدنی طبیعی که به تقویت استخوان ها و تسکین درد مفاصل کمک می کند را معرفی کنیم.

این نوشیدنی طبیعی که در واقع یک شیک محسوب می شود از شیر بادام، هویج، و زردچوبه تهیه می شود و یک روش درمانی قدیمی است که به واسطه ویژگی های ضد التهابی و ضد درد خود شناخته شده است.  

این نوشیدنی سرشار از آنتی اکسیدان ها و مواد مغذی است. مصرف آن با التهاب و دردی که استخوان ها و مفاصل را تحت تاثیر قرار می دهند، مبارزه می کند. میزان قابل توجه کلسیم، ماده معدنی که به حفظ تراکم استخوانی در سطوح مطلوب کمک می کند، یکی از دلایل تمایز این نوشیدنی است.

افزون بر این، به لطف محتوای بالای پتاسیم و منیزیم، این نوشیدنی برای کاهش سدیم اضافی موجود در بدن نیز مناسب است. سدیم می تواند موجب التهاب در بافت های همبند شود.

فواید شیر بادام

 

شیر بادام یک نوشیدنی گیاهی است که به عنوان جایگزینی طبیعی برای شیر مورد استفاده قرار می گیرد و برای افرادی که به عدم تحمل لاکتوز مبتلا هستند، توصیه می شود. شیر بادام حاوی کلسیم، ویتامین E، و اسیدهای چرب امگا-3 است، که به بهبود گردش خون و فرآیندهای التهابی کمک می کنند.

با گنجاندن شیر بادام در رژیم غذایی خود می توانید به تقویت استخوان ها کمک کنید و همچنین درد عود کننده در مفاصل را کاهش دهید.

فواید هویج

 

آنتی اکسیدان های موجود در هویج برای پیشگیری از پیری زودرس اندام های بدن بسیار مهم هستند. سطوح بتاکاروتن و همچنین ویتامین های C و E موجود در هویج به حفظ وضعیت خوب رباط ها و تاندون ها و پیشگیری از انحطاط مفاصل کمک می کنند.

افزون بر این، هویج برای گردش خون انسان خوب است، که برای اکسیژن‌رسانی به سلول ها در تمام بافت های بدن اهمیت دارد.

فواید زردچوبه

 

زردچوبه یک ادویه طبیعی است که بیشتر در درمان سردردها و مشکلات مفاصل به کار گرفته می شود. این به دلیل قدرت کورکومین، ماده فعال موجود در زردچوبه، است. رنگ خاص زردچوبه از کورکومین ناشی می شود و همچنین این ماده به عنوان یک عامل ضد التهاب و آنتی اکسیدان عمل می کند.

مصرف منظم زردچوبه از استخوان ها در برابر فرسایش ناشی از سموم محافظت می کند. همچنین، این کار سدی محافظ در برابر اثرات منفی رادیکال های آزاد ایجاد می کند.

افزون بر این، زردچوبه می تواند با احتباس مایع در بدن مبارزه کند، که این مشکل اغلب با التهاب بیش از اندازه مرتبط است.

روش تهیه این نوشیدنی

روش تهیه این نوشیدنی طبیعی بسیار ساده است. در حقیقت، شما می توانید به راحتی آن را برای محافظت از بدن خود تهیه کنید. تنها باید از مواد تشکیل دهنده با کیفیت و ارگانیک استفاده کنید تا از بیشترین فواید بهره‌مند شوید.

مواد تشکیل دهنده:

یک فنجان (250 میلی لیتر) شیر بادام

یک قاشق چایخوری (5 گرم) پودر زردچوبه

سه عدد هویج

یک قاشق چایخوری (5 گرم) زنجبیل (در صورت تمایل)

یک قاشق غذاخوری (25 گرم) عسل (در صورت تمایل)

روش تهیه:

شیر بادام را در یک دستگاه مخلوط کن ریخته و به همراه هویج خرد شده، زردچوبه و زنجبیل، در صورت استفاده، به خوبی مخلوط کنید تا یک ترکیب نرم بدون هیچ توده ای شکل بگیرد.

در صورت تمایل می توانید با یک قاشق غذاخوری عسل این شیک را شیرین کنید.

حداقل سه بار در هفته این نوشیدنی را بخورید.

هشت خاصیت معجزه آسای خوردن روزانه بادمجان

بادمجان با رنگ بنفش تیره خواص غذایی متنوعی دارد که آن را به یک ماده غذایی فوق‌العاده تبدیل کرده است.

به گزارش عصرخبر، این میوه حاوی یک انتی‌اکسیدانت کمیاب به نام ناسونین است که خواص زیادی برای سلامتی ما دارد و از جمله الکترولیت‌های منفی آزاد را از میان می‌برد که سلول‌ها و بافت‌های زنده بدن را تخریب می‌کنند.

ناسونین ماده‌ای است که به بادمجان رنگ بنفش تیره را می‌دهد و جلوی خراب شدن آن، به ویژه در مقابل تابش آفتاب را می‌گیرد. ناسونین در کلم قمری هم وجود دارد ولی بادمجان سرشار از این ماده مفید است.

سایت «Care2» در گزارش خود به توضیح خواص بادمجان پرداخته است.

 خاصیت ضد التهاب
بادمجان بخاطر داشتن ناسونین خاصیت ضد التهابی دارد و می‌تواند فلزات سمی مانند جیوه، ارسنیک و سرب را دفع کند.

حفاظت از DNA و سلول‌ها
بادمجان غلاف چربی سلول‌ها از جمله سلول‌های مغزی را حفظ کرده و از تخریب و تغییر شکل آنها جلوگیری می‌کند. پس برای سلامتی مغز و بدن مفید است

 دفع مواد زاید بدن
ناسونین به سلول‌های بدن کمک می‌کند تا مواد غذایی را بهتر جذب کرده و مواد زاید را دفع کنند. دفع مواد زاید از انباشته شدن مواد سمی در بدن جلوگیری می‌کند و جلوی بیماری‌های قلبی-عروقی و سرطان را می‌گیرد.

کمک به جذب آهن
تحقیقات نشان می‌دهد که بادمجان به جذب آهن در بدن و انتقال اکسیژن در خون کمک می‌کند و به این ترتیب باعث تقویت دستگاه ایمنی بدن می‌شود.

 مفید برای دیابت نوع ۲
تحقیقات نشان می‌دهد که بادمجان به کنترل سطح گلوکز در خون کمک کرده و برای بیماران مبتلا به بیماری قند از نوع ۲ مفید است.

تنظیم فشار خون

تحقیقات نشان می‌دهد که مصرف مداوم بادمجان باعث تنظیم فشار خون شده و جلوی فشار خون را می‌گیرد و آن را در سطحی طبیعی نگه‌ می‌دارد.

 کمک به کاهش وزن بدن
بادمجان حاوی مواد غذایی از قبیل انتی‌اکسیدانت‌‌ها، ویتامین‌ها و مواد معدنی است و کالری کمی دارد بطوریکه یک فنجان بادمجان فقط ۳۵ کالری انرژی تولید می‌کند. کارشناسان تغذیه توصیه می‌کنند که بادمجان را بصورت کبابی یا پخته مصرف کنیم.

هنگام خرید بادمجان توجه کنید که رنگ پوست آن شفاف باشد. بهتر است بادمجان را بصورت درسته در یخچال نگهداری کنید و تا هنگام پخت آن را نشویید. همچنین توصیه می‌شود که برای بریدن بادمجان از چاقوی فولادی استفاده کنید تا به مواد غذایی آن آسیبی نرسد.

قبل از سرخ کردن بادمجان بهتر است به تکه‌های بریده آن کمی نمک بزنید و بگذارید ۳۰ دقیقه بماند و بعد سرخ کنید تا زیاد روغن جذب نکند.

***An old scientist may have unlocked the secret to growing rice in saltwater

An 87-year-old scientist may have just unlocked the secret to growing rice in saltwater

• Hilary Brueck

 Yuan Longping is known as the 'father of hybrid rice' in China. Getty Images / Guang Niu

• Scientists in China have developed more than 200 new strains of high-yield, saltwater-tolerant rice.
• The research team hopes the crops will eventually be grown in boggy swamps and coastal areas, and feed as many as 200 million people.
• Recent tests were conducted in diluted salt water that has roughly 10% of the level of salt naturally found in sea water. 
  

---

Yuan Longping, an 87-year-old Chinese scientist, has spent his life working to feed a world hungry for rice. Now he's wading into saltier territory.

Longping is developing a new high-yield strain of rice that can grow in saltwater paddies.

The traditional process of cultivating rice requires a field to be flooded with a supply of fresh water. Only a fraction of China's total land area can be farmed this way, since much of the soil has salt in it from coastal flooding and tides. In the region of Dongying on China's eastern coast, for example, nearly 40% of the land now has salt content above .5%, according to the World Bank. (China nonetheless produces more rice than any other country, however.) 

Growing rice in swamps, bogs, and clay-like or salty coastal waters, which comprise about a third of the total arable land in China, has typically been impossible because salt stresses the plants. That makes photosynthesis and respiration a challenge for the stalks, causing them to stop growing and die. An increasing amount of land is expected to face this problem as sea levels rise.

If Chinese farmers can start planting rice in the vast salty swaths of their country, however, that could dramatically increase the country's food supply.

Early success

Longping's first test results look promising: A crop of 200 different saltwater-tolerant strains of rice that his research group grew this year yielded up to 8,030 pounds of rice per acre, according to China’s Xinhua News Agency.

That's more rice than most commercial US growers harvest in their yields (which usually range between 7,200-7,600 pounds per acre.)

Growing rice in saltwater would also free up stretches of soil that's currently devoted to rice for other crops. Chinese diets are changing as more affluent consumers demand more meat and fewer grains, but space to raise livestock and vegetables is limited, since so much of China's arable land is reserved for rice. 

“That could, of course, have a huge impact on the overall food security and supply in China,” Ren Wang, assistant director general for agriculture at the United Nations' Food and Agriculture Organization, told Business Insider.

Longping's initial success came just as the 2017 global rice production forecast has taken a downturn. South Korea and Sri Lanka are suffering from “abnormal dryness,” according to the UN FAO, while Bangladesh recently experienced some of the worst flooding to hit South Asia in a decade. India and Nepal were hit by both floods and droughts this year, so are also expecting rice prices to tick up.

Feeding 200 million people

But although Longping's experimental planting, which was conducted at the Qingdao Saline-Alkali Tolerant Rice Research and Development Center on the Yellow Sea, showed the rice was able to grow in sea-like water, the salt concentration was diluted.

“It’s still only maybe 10% the level of salt in sea water,” Wang said, cautioning that the rice is still “quite far” from any practical application for farmers.

A farmer ploughs among rice seedlings in Jiangsu Province, ChinaGetty Images

The Chinese research team behind the new strain hopes that in three to five years, they’ll be able to produce enough of the saltwater-powered grain to feed 200 million Chinese people, and possibly hundreds of millions more around the world. Wang says the technique could also be adopted in other areas, including Bangladesh, Vietnam and parts of Africa. 

The goal sounds lofty, but Longping knows a thing or two about how to grow new kinds of rice. The Chinese researcher won the 2004 World Food Prize for his work on some of the first high-yield hybrid rice varieties that were developed in the 1970s, which helped shift his country from food deficient to food secure. 

New breeds

Rice has been a staple crop for more than 7,000 years, and today, more than half of the world’s population relies on the fingernail-sized grain for sustenance, according to the United Nations. High-yield varieties like those Longping has developed feed more mouths than traditional techniques, but are also more energy-intensive and require more non-organic fertilizer.

With the saltwater technique, rice growers are hoping to cut back on energy use. One successful strain, called Green Super Rice, has been shown to grow in salty water and is already being cultivated with some success in the Philippines. It's more environmentally friendly than typical high-yield rice, and it fetches a higher price due to its high-quality, reddish grains, according to the International Rice Research Institute.

In addition to increasing the total volume of rice that can be produced, rice grown in saltwater may offer health benefits, since there’s more calcium and other micronutrients in alkaline waters. 

But the scientists will have to make sure that consumers actually want to eat this new rice.

The saltwater-tolerant strains in China were developed with crosses from wild rice relatives, and Wang says he hasn't found any detailed report on the rice quality. That makes him skeptical about how the new breeds taste.

“I personally would imagine there’s still a long way to go,” he said.

SEE ALSO: Scientists found a gene that could make it easier to feed more than half the world's population

سبزیجاتی که می‌توانند کشنده باشند

برترین ها - همیشه حرف‌های خوبی درباره سبزیجات می‌شنویم. آن‌ها کم چربی و کم کالری، ولی پر از فیبر و ویتامین هستند. والدین ما همیشه ما را تشویق کرده اند به جای فست فودهای چرب و پنیری از گزینه سالم‌تر سبزیجات استفاده کنیم و در کنار غذایمان سالاد را فراموش نکنیم. سازمان کشاورزی آمریکا توصیه می‌کند بیش از یک چهارم از بشقابتان را با سبزیجات پر کنید تا سلامتی خود را حفظ کنید. بااین حال همیشه سبزیجات به همان خوبی که همه تعریف می‌کنند نیستند. در اینجا با ۷ سبزی که موجب مرگ انسان می‌شوند آشنا خواهید شد:

کدو سبز

باغبان‌های خانگی که این گیاه پرطرفدار را تولید می‌کنند اغلب محصول اضافی خود را بین دوستان و خانواده تقسیم می‌کنند. در سال ۲۰۱۵ یک زوج آلمانی مقداری کدو سبز خانگی از همسایه شان دریافت کردند. آن‌ها کدو‌ها را برای شام آماده کردند، اما غذای آن‌ها در نهایت مزه تلخی داشت. این زوج آن شب احساس بیماری کردند و از علائم شدید گوارشی رنج بردند. آن‌ها به بیمارستان رفتند و پزشکان مشکل آن‌ها را مسمویت شدید تشخیص دادند. این مسمومیت به علت ماده سمی کوکوربیتاسین (cucurbitacin) ایجاد شده بود که در سبزیجات خانواده کدوئیان یافت می‌شود. طعم تلخ غذای آن‌ها نشانه وجود این سم بود. یکی از آن‌ها که به علت طعم تلخ غذا کمتر خورده بود بهبود یافت، اما دیگری که همه غذایش را کامل خورده بود جان خود را از دست داد.

چیلی قرمز

اندرو لی، سرآشپز انگلیسی بعد از خوردن مقدار زیادی چیلی قرمز جان خود را از دست داد. لی در سال ۲۰۰۸ در چالش خوردن تندترین سس شرکت کرد. او یک سس گوجه با چیلی قرمز آماده کرد. به نظر می‌رسید لی این مسابقه را ببرد، چون یک بشقاب ترکیب تند خورده بود، اما این برد هزینه زیادی برایش داشت. آن شب لی از ناراحتی و خارش شدید شکایت کرد. صبح روز بعد او کف زمین افتاده بود و به نظر می‌رسید دچار حمله قلبی شده است. امدادگران نتوانستند او را احیا کنند. لی جان خود را از دست داده بود.

متخصصان گفتند که به علت واکنش آلرژیک این اتفاق افتاده است. حتی اگر لی قبلا هم بدون هیچ مشکلی چیلی قرمز مصرف کرده باشد خوردن چنین مقداری موجب واکنش‌های آلرژیکی می‌شود که در مقادیر کم اتفاق نمی‌افتد. چیلی حاوی کپسایسین (capsaicin) است، یک ماده شیمیایی فعال در مقادیر زیاد اثرات سمی روی بدن می‌گذارد و باعث آسیب به دیواره معده می‌شود. آسیب معده لی باعث شد این ماده مستقیما وارد جریان خونش شده و واکنش‌های آلرژیک ایجاد کند. واکنش آلرژیک شدید می‌تواند منجر به شوک آنافیلاکتیک شود که بسیار خطرناک بوده و نیاز به درمان فوری دارد. در صورت عدم درمان نیز می‌تواند منجر به عوارض کشنده از جمله آسیب مغزی و نارسایی قلبی شود.
اسفناج
اسفناج یکی از غذاهای فوق العاده زمان ما بود که ملوان زبل از آن قدرت می‌گرفت و همیشه از آن به عنوان تولید کننده انرژی و یک نیروگاه مغذی یاد می‌شد. اما اسفناج آمار کشنده‌ترین بیماری‌های غذایی سبزیجات برگ دار را دارد. در سال ۲۰۰۶ شیوع باکتری‌ ای کولای (E. coli) منجر به بیماری ۲۰۰ نفر شد که نیمی از آن‌ها در بیمارستان بستری شدند. ۳۱ نفر دچار نارسایی کلیوی و حداقل ۳ نفر جان خود را از دست دادند. منبع شیوع این باکتری برگ‌های تازه اسفناج اعلام شد.
نخودفرنگی

در سال ۱۹۳۱ ادوارد و دلفین هین یک مهمانی شام در مزرعه خود با حضور خانواده و دوستان خود برگزار کردند. دلفین برای این مهمانی سالادی با استفاده از نخودفرنگی هایی که خودش کنسرو کرده بود آماده کرد. در عرض چند روز، ۱۲ نفراز آن‌ها بیمار شدند و مردند. ادوارد و دلفین و سه فرزندشان نیز از جمله این قربانیان بودند. مسئولین تشخیص دادند که مرگ آن‌ها ناشی از نخودهای کنسرو شده است. این کنسرو‌ها حاوی سمی هستند که مسمومیت بوتولیسم ایجاد می‌کند. علائم این بیماری شامل تاری دید و مشکل صحبت کردن و بلعیدن می‌شود.

خیار

عفونت سالمونا اغلب به خاطر مصرف تخم مرغ و مرغ خام یا نپخته ایجاد می‌شود. اما این باکتری خطرناک به محصولات مرغ و تخم مرغ محدود نمی‌شود. شیوع سالمونا در سال ۲۰۱۵ از طریق خیار ۹۰۷ را در ۴۰ ایالت آلوده کرد. بیش از ۲۰۰ نفر بستری شدند و چهار نفر جان خود را از دست دادند. منبع شیوع این عفونت در آن سال خیار گزارش شد. سالمونا هر سال در آمریکا یک میلیون بیماری ناشی از مواد غذایی ایجاد می‌کند. افراد آلوده به سالمونا با علائمی شامل تب، اسهال و دل درد مواجه می‌شوند. این علائم معمولا ۷ روز طول می‌کشند و بیشتر افراد بدون درمان بهبود می‌یابند. اما در موارد شدید عفونت می‌تواند وارد جریان خون شود. این موارد نیاز به بستری و درمان فوری با آنتی بیوتیک دارد تا از مرگ اجتناب شود.

سیب زمینی
سیب زمینی حاوی آلکالوئیدهای بسیار سمی هستند که می‌تواند موجب مسمومیت سولانین شود. همیشه توصیه می‌شود از خوردن هر سیب زمینی سبزرنگ خودداری کنیم. رنگ سبز نشانه وجود این ماده سمی است که موجب علائم گوارشی از متوسط تا شدید می‌شود. در برخی موارد، مسمومیت سولانین می‌تواند به کما یا مرگ ختم شود.
اما حتی نیاز نیست سیب زمینی را بخورید تا شما را بکشد. در سال ۲۰۱۳ سیب زمینی‌های پوسیده موجب مرگ یک خانواده روسی شد. یک روز بعدازظهر یک استاد دانشگاه ۴۲ ساله به زیرزمین خانه خود رفت، اما برنگشت. همسرش به دنبال او رفت و نمی‌دانست او از گازهای سمی ناشی از گونی سیب زمینی‌های پوسیده غش کرده است. زن هم تحت تاثیر گازهای سمی قرار گرفت و هرگز بازنگشت. پسر خانواده و مادربزرگشان هم از پله‌ها پایین رفتند و با همین سرنوشت روبرو شدند.
کنسرو سبزیجات

در تابستان ۲۰۱۵ «لیندا کلارین جکسون» از کالیفرنیا به جرم قتل دستگیر شد و با این اتهام مواجه شد که از کنسرو سبزیجات به عنوان سلاح مرگبار خود استفاده کرده است. او با قوطی‌های نخودفرنگی، هویج و آب مرغ به «دیوید رویز» ضربات کشنده ای زده بود. انگیزه‌های این قتل نامشخص است و خود جکسون نیز پشت میله‌های زندان به علل طبیعی درگذشت.