واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار»     (HT-CSURE)

واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار» (HT-CSURE)

Hooshyar-Tavandar Common Subsidiary Unit for Research & Engineering
واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار»     (HT-CSURE)

واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار» (HT-CSURE)

Hooshyar-Tavandar Common Subsidiary Unit for Research & Engineering

بزودی بکارگیری بالن‌های گوگل برای اینترنت در جهان

شرکت گوگل در حال کار برروی پروژه بلندپروازانه‌ای به نام "لون" برای انتقال سرویس اینترنت بوسیله فرستادن بالن‌های غول پیکر در جو زمین است.

به گزارش ایسنا، دو سال قبل در چنین روزهایی گوگل با انتقال ارسال اینترنت ارزان به کل نقاط جهان 30 بالن را از نیوزلند به جو فرستاد.

غول اینترنت آمریکا بالن‌های پرفشاری را به ارتفاع 25 کیلومتری زمین فرستاد و این بالن‌ها در ارتفاعی نزدیک به دو برابر ارتفاع پرواز هواپیماها در جو زمین رها شدند.

از آن زمان تاکنون گوگل پیشرفت زیادی را در این پروژه حاصل کرده و نشان داده که می‌تواند بالن‌های غول پیکر را ماهها در آسمان نگه دارد و مدعی است که این فن آوری تا سال آینده به بهره برداری خواهد رسید.

مهندسان گوگل امروز در حال تمرکز روی آزمایش بالن‌های اینترنتی خود که قطر آنها به 15 متر می‌رسد در سردخانه‌های بزرگ هستند تا از عدم نشت آنها مطمئن شوند.

این بالن‌های پر از هلیوم می‌توانند اینترنت 3G را به چهار میلیارد و 800 میلیون نفر از مردم جهان که هنوز به اینترنت دسترسی ندارند برسانند.

هدف اصلی گوگل برای بالنهای هوشمند شامل انتقال اینترنت به مناطق دورافتاده و توسعه نیافته ای همچون آفریقاست که تنها 10 درصد مردم در آن به اینترنت دسترسی دارند و برزیل که در آن بچه‌ها اغلب برای دریافت سیگنال بهتر در گوشیهای موبایل خود از درختان بالا میروند. در کل چهار میلیارد نفر در جهان به اینترنت دسترسی ندارند و بیشتر آنها حتی امکان دسترسی به آن را ندارند زیرا هیچ گونه پوشش شبکه اینترنت در مناطق آنها وجود ندارد.

برای این منظور گوگل باید در علم بالن پیشرفت حاصل کند؛ این شرکت به دنبال این بود که این بالن‌ها 100 روز در آسمان باقی بمانند اما 60 بالن اولی که با آسمان فرستاده شدند بلافاصله پس از رسیدن به جو زمین منفجر شدند.

آزمایش‌ها کمک کرده که بالن‌ها بیشتر از قبل در آسمان بمانند. در فوریه 2014 رکورد ماندن آنها در جو 50 روز بود اما در دوم مارس امسال این رکورد به 187 روز رسیده است.

راون آروستار که برای ناسا بالن می‌سازد به گوگل کمک کرده بالنی را بسازد که 187 روز در آسمان بماند. در سال 2013 برای به آسمان فرستادن یکی از این بالنها به 14 نفر و 54 دقیقه زمان احتیاج بود.

اما گوگل اکنون یک آشیانه قابل حمل ساخته که دارای یک جرثقیل برای پهن کردن بالن قبل از پر کردن گاز هلیوم در آن است. با استفاده از این وسیله چهار نفر میتوانند در 15 دقیقه یک بالن را به آسمان بفرستند.

گوگل هم اکنون از اطلاعات سازمانهای هواشناسی برای پیش بینی وضعیت آب و هوا و ارتقای توان بالن‌ها در مقابله با بادها استفاده می‌کند.

به گفته گوگل زمانیکه این بالنها به بهره برداری برسند می‌توانند به منطقه ای به وسعت 780 مایل مربع(دو برابر وسعت نیویورک) شبکه اینترنت را برسانند.

این پروژه در لابراتوار ایکس گوگل توسط همان تیمی که پروژه عینک هوشمند و خودروی بدون راننده را دنبال می‌کند، اداره می‌شود.

این امید وجود دارد که این پروژه در صورت بهره برداری بتواند به کشورهای در حال توسعه در زمینه صرفه جویی هزینه های بالای کشیدن کابل‌های گرانقیمت فیبر نوری به مناطق دور افتاده کمک کند و باعث افزایش دسترسی به اینترنت در مناطق محرومی همچون آفریقا و جنوب شرق آسیا شود.

انسان چند قرن است که از بالن برای مصارف ارتباطی، حمل و نقل و تفریح استفاده می‌کند. در سالهای اخیر محققان نظامی و هوانوردی از بالن برای ارسال سیگنالهای اینترنت به پایگاههای نظامی در مناطق دور افتاده استفاده کرده اند. این بالنها نیروی مورد نیاز خود را از پنلهای خورشیدی بدست می آورند که ظرف چهارساعت شارژ کافی برای یک روز را جذب می‌کنند.

نوع زمین برای پروژه لون مشکلی ایجاد نخواهد کرد بطوریکه این بالن‌ها می‌توانند اینترنت را به منطقه پر پیچ و خم خیبر افغانستان یا شهر یائونده (پایتخت کامرون) که براساس اعلام بانک جهانی از هر 100 نفر تنها چهار تن به اینترنت دسترسی دارند، برساند.

سیگانلهای ارسالی بوسیله این بالنها در طیف بدون مجوزی حرکت می‌کنند به این معنی که گوگل مجبور نیست از سازمانهای تنظیمات مقررات رادیویی، تبعیت کند.

گوگل امیدوار است تا پایان امسال به کمک این بالنها به مدت چند روز در مناطق دورافتاده جهان ارتباط اینترنت برقرار کند و تا سال آینده این سرویس را به بهره برداری تجاری برساند. 

استفاده از وزنه برای ذخیره انرژی برای تولید برق روشنایی

چراغی که با جاذبه زمین روشن می‌شود (از اعتدال)

 

بسیاری از کشورهای فقیر از نعمت داشتن برق محروم هستند اما اکنون چراغ منحصر به فردی اختراع و ساخته شده که با جاذبه زمین کار می کند.

به گزارش اعتدال، با وجود اینکه در عصر ارتباطات و فناوری زندگی می کنیم اما باز هم بسیاری از خانواده ها در کشورهای فقیر از ساده ترین امکانات مانند برق یا آب شرب سالم محروم هستند.

بسیاری از خانواده هایی که در کشورهای افریقایی زندگی می کنند برای روشنایی مجبور به سوزاندن چوب، نفت سفید یا ... هستند. اما محققان انگلیسی موفق به ساخت چراغ متفاوتی شده اند که با جاذبه زمین کار می کند و می تواند راه حل مفیدی برای چنین خانواده هایی باشد. GravityLight  چراغ ارزان قیمتی است که می تواند روشنایی را به منازل بیاورد. این چراغ به جای استفاده از سیم و دو شاخه یا پنل های خورشیدی گران قیمت تنها با یک سیم ثقلی ارزان قیمت کار می کند.

 

 

 

چگونگی عملکرد این چراغ را می توان در برداشت انرژی از جسمی دانست که دارای ارتفاع است. کاربران با کشیدن یک ریسمان سبب بالا رفتن یک وزنه ۱۱ کیلوگرمی می شوند سپس با رها کردن سیم و بازگشت جسم به حالت اولیه خود باعث ایجاد پروسه ای می شوند که بسیار آهسته اما با گشتاور بالایی همراه است. حرکت چرخ زنجیر در زمان پایین آمدن وزنه باعث می شود تا ژانراتور DC با سرعتی در حدود هزاران دور در دقیقه به چرخش درآید.

این انرژی برای روشن شدن لامپ هایLED کم مصرف کافی بوده و به مدت ۲۰ الی ۳۰ دقیقه را با توجه به ارتفاع وزنه روشن خواهد بود و نوری سفید رنگ را در اطرافش پخش می کند. اولین مصرف کنندگان این چراغ ها شهروندان کنیایی خواهند بود.

طراحی هواپیمای کم نیاز به سوخت با سوخت هیدروژن

محققان مرکز طراحی صنعتی بارسلونا طرح مفهومی از هواپیمای غول‌پیکری را ارائه کرده‌اند که قادر است انرژی مورد نیاز جهت پرواز را با انرژی خورشیدی و بادی تأمین کند.
به گزارش پارسینه در طرح مفهومی هواپیمای غول‌پیکر AWWA-QG، پنل‌های خورشیدی و توربین‌های بادی برای تأمین انرژی مورد نیاز هواپیما در نظر گرفته شده است.

میزان دی‌اکسیدکربن منتشر شده توسط این هواپیمای سازگار با محیط زیست، بدلیل استفاده از انرژی خورشیدی و بادی صفر است.

هواپیما مجهز به شش موتور سوخت هیدروژن است که در کنار پنج موتور با تکنولوژی ابررسانا، انرژی لازم جهت برخاستن از باند و رسیدن به ارتفاع مناسب را فراهم می‌کنند. هنگامی که هواپیما به ارتفاع مورد نظر می‌رسد، موتور مرکزی با تغییر وضعیت توربین، به ژنراتور باد تبدیل شده و انرژی الکتریکی مورد نیاز سایر موتورها را تامین می‌کند.

اگرچه انرژی الکتریکی تولیدی توسط توربین مرکزی برای حرکت آرام هواپیما و ثابت نگه‌داشتن سرعت کفایت می‌کند، اما برای افزایش ضریب ایمنی و تولید انرژی پاک، پنل‌های خورشیدی بر روی بال هواپیما در نظر گرفته شده‌اند.

پهنای بال هواپیما بیش از 95 متر است که بر روی آن پنل‌های خورشیدی نصب می‌شوند. انرژی مازاد تولید شده توسط ژنراتورها و پنل‌های خورشیدی برای مصارف اضطراری و در باطری‌های پرظرفیت ذخیره می‌شوند.

این هواپیمای سه طبقه در مجموع قادر به حمل 800 مسافر و خدمه است. 







افزایش استفاده از سوخت پاکتر زیستی در اروپا

سیناپرس: مصرف سوخت‌های زیستی در کشورها و مناطق مختلف متفاوت است و با افزایش قیمت نفت، این سوخت‌ها به عنوان منابع انرژی مجددا مورد توجه واقع شده‌اند.

با شناخت اهمیت بیوانرژی‌ها، سازمان‌های بین‌المللی مانند بیوانرژیِ IEA در سال ۲۰۰۸ توسط آژانس بین‌المللی انرژی بنیان گذاشته شدند تا همکاری و تبادل اطلاعات بین کشورهایی که در تحقیقات بیوانرژی برنامه‌های ملی دارند را بهبود و افزایش دهند. مجمع سوخت‌های زیستی سازمان ملل، از برزیل، چین، هند، آفریقای جنوبی و آمریکا و اتحادیه اروپا تشکیل شده است. رهبران جهانی پیشرفت و مصرف سوخت‌های زیستی, برزیل، آمریکا، فرانسه، سوئد و آلمان هستند.

اتحادیه اروپا اهداف بلندپروازانه‌ای را در مورد افزایش بیشتر از سوخت زیستی قابل بازیافت که در حمل و نقل مورد استفاده قرار می‌گیرد دنبال می‌کند. تاکید آنان بر افزایش ۷۵/۵ درصد تا سال ۲۰۱۰ و ۱۰ درصد افزایش تا سال ۲۰۲۰ است. البته بررسی به عمل آمده از ۲۷ کشور عضو این اتحادیه نشان دهنده این است که تمایل آنان برای استفاده از سوخت‌های زیستی به یک میزان نیست. از سال ۱۹۷۶ برزیل  تصمیم به ترکیب گازوئیل با اتانول گرفت. از سال ۲۰۰۷ نسبت قانونی ترکیب در این کشور حدود ۲۵ درصد اتانول و ۷۵ درصد گازوئیل است که این نسبت ترکیب E25 را می‌سازد. در دسامبر ۲۰۱۱ برزیل ۱۴.۸ میلیون اتومبیل و وانت سبک دوگانه سوز و ۱.۵ میلیون موتورسیکلت دوگانه سوز داشت که اکثراً از سوخت اتانول خالص (صد در صد) یا E100 استفاده می‌کردند.

در حالی که مردم در کشورهای دیگر ممکن است نگران سوختی باشند که باید وارد کنند، در برزیل مردم چندان نگران این موضوع نیستند. در جایگاه‌های سوخت‌گیری، بنزین با قیمت هر گالن ۵ دلار فروخته می‌شود اما در کنار آن اتانول (الکل) هم وجود دارد که با قیمت هر گالن ۳ دلار به فروش می‌رسد. در برزیل اتانول به وفور وجود دارد و بیشتر ماشین‌ها مجهز به سیستم دوگانه سوز هستند که هم با بنزین کار می‌کنند و هم با سوخت زیستی اتانول. یکی از عوامل مهم تعیین کننده در قیمت سوخت‌های زیستی قیمت ماده اولیه آن است. به ویژه قیمت بیودیزل که از روغن‌های گیاهی تولید می‌شود تحت تاثیر قیمت روغن‌های گیاهی و هزینه انرژی مورد نیاز برای حرارت دادن آن است. بیودیزل که سوختی شبیه به دیزل است از روغن‌های گیاهی یا روغن‌های حیوانی یا ضایعات چربی ها به دست می‌آید. بیودیزل را می‌توان مستقیم به عنوان سوخت استفاده کرد که نیازمند تغییر در موتورهای دیزلی است و یا می‌توان به صورت مخلوطی با سوخت دیزل معمول به کار برد که نیاز به تغییر اندک یا هیچ تغییری در موتور است. کاهش گازهای گلخانه‌ای و کاهش تولید دی اکسید کربن، چند بعدی ساختن سوخت‌های مصرفی، دوام فرآیند و مقرون به صرفه بودن و بازار بیشتر برای محصولات کشاورزی، مزایای استفاده از سوخت‌های زیستی است.

۹۰ درصد فروش سوخت جایگاه‌ها برزیل اتانول است. از آنجا که قیمت اتانول بسیار کمتر است، مردم ترجیح می‌دهند از اتانول استفاده کنند. مردم برزیل روش ساده‌ای برای انتخاب سوخت خود دارند و اگر قیمت اتانول 70 درصد یا کمتر از بنزین باشد، آنها از اتانول استفاده می کنند. اتانول سوخت کاملاً زیستی است. در دهه 1970 برزیل مصمم شد که از محصولات کشاورزی خود سوخت زیستی تولید کند تا از سوخت و نفت وارداتی بی‌نیاز شود. در آمریکا اتانول از ذرت گرفته می‌شود اما در برزیل اتانول از نیشکر تهیه می‌شود. امروزه 40 درصد سوخت مورد نیاز برای حمل و نقل برزیل با اتانول تهیه شده از نیشکر تامین می‌شود. برزیل سرشار از مزارع نیشکر است. اتانول تهیه شده از نیشکر پسماند زیادی تولید نمی‌کند، چرا که تمام محصول به چرخه حیاتی بازگشته و محصولات کناری آن می‌توانند برای غنی کردن خاک استفاده شوند.

برزیل تولیدکننده اصلی اتانول از نیشکر است و به اندازه کافی زمین برای کاشت این محصول دارد و نیازی به از بین بردن جنگل یا استفاده از زمین‌های زراعی مواد غذایی برای تولید نیشکر مورد نیاز ساخت اتانول ندارد. با این وجود کاشت نیشکر در برزیل چنان گسترده شده که بعضی آن را جایگزین قهوه، مرکبات و چراگاه‌ها کرده‌اند. افزایش تمایل نسبت به استفاده از سوخت‌های زیستی به جای سوخت‌های فسیلی در سطح جهانی برزیل را از این نظر صاحب جایگاه ممتاز و ویژه‌ای کرده و این کشور را به نقطه‌ای تبدیل کرده که چشم‌انداز صنعت اتانول در آنجا هرگز تا این اندازه خوب نبوده است.

بیش از ۷۵ درصد ماشین‌های جدید این کشور مجهز به موتورهای دوگانه سوز هستند که می‌توانند با اتانول کار کنند. برزیل ادعا می‌کند که با جایگزین کردن ۴۰ درصد مصرف گازوئیل خود با اتانول، به خودکفایی در این محصول رسیده است. قیمت‌های محلی اتانول پایین بوده و رقیب جدی گازوئیل شده است. در کشورهای اروپایی بیش از همه بیودیزل تولید می‌شود. قابل ذکر است در برخی از کشورها، دولت‌ها برای مصرف سوخت‌های زیستی قوانینی تعیین کرده‌اند. در آخرین این نمونه‌ها، دپارتمان انرژی آفریقای جنوبی اعلام کرد که از اکتبر ۲۰۱۵ تمامی تولیدکنندگان سوخت در این کشور، باید بنزین و دیزل را با سوخت‌های زیستی ترکیب کنند. طبق نظر انجمن ملی سوخت‌های فسیلی در حال حاضر ۱۴۸ مجتمع تولید گازوئیل قابل بازیافت وجود دارد و کسانی در داخل این صنعت در مورد بسته شدن این صنعت به دلیل نداشتن سود کافی صحبت می‌کنند. علاوه بر این حقیقت این است که دارندگان ماشن‌های سنگین در ایالات متحده، بیشتر تمایل به استفاده از سوخت‌های بنزین دارند تا گازوئیل.