کشف روشی برای جوانی نسبی با نابودی سلول‌هایی خاص

کشف راز جوانی ابدی با سلول‌های خاص موش‌ها

در یک پیشرفت علمی بزرگ، دانشمندان موفق شدند با هدف قرار دادن سلول‌های خاصی در بدن موش‌ها، طول عمر و سلامتی آن‌ها را به طور قابل توجهی افزایش دهند.

دانشمندان دانشگاه کانکتیکات به پیشرفت قابل توجهی در تلاش برای زندگی طولانی‌تر و سالم‌تر دست یافته‌اند. در یک مطالعه بزرگ، محققان با هدف قرار دادن سلول‌های خاص در بدن موش‌ها، طول عمر و سلامتی آن‌ها را با موفقیت افزایش دادند.

به گزارش ایسنا، این مطالعه که در مجله Cell Metabolism منتشر شده است، بر سلول‌هایی متمرکز است که پروتئینی به نام p ۲۱ را به شدت بیان می‌کنند. این سلول‌ها با افزایش سن در بافت‌های مختلف تجمع می‌یابند و به نظر می‌رسد که به زوال مرتبط با افزایش سن کمک می‌کنند.

کانال عصر ایران در تلگرام

با از بین بردن دوره‌ای این سلول‌ها در موش‌ها، دانشمندان توانستند به طور متوسط ۹ درصد عمر این حیوانات را افزایش دهند. این معادل حدود هفت سال در انسان است. مهمتر از آن، موش‌ها در طول عمر خود سالم‌تر شدند و از نظر جسمی توانایی بیشتری داشتند.

این یافته به یک چالش حیاتی در علم پیری می‌پردازد؛ اینکه چگونه می‌توان طول عمر را افزایش داد و به طور همزمان کیفیت زندگی را بهبود بخشید. در حال حاضر، اغلب بین مدت زمان زندگی افراد و مدت زمانی که در سلامت کامل زندگی می‌کنند، فاصله وجود دارد. در برخی از کشورها، امید به زندگی سریع‌تر از طول عمر در حال افزایش است، به این معنی که مردم عمر طولانی‌تری دارند، اما زمان بیشتری را با شرایط سلامتی ضعیف می‌گذرانند.

هدف قرار دادن سلول‌های p ۲۱ در موش

آنچه این مطالعه را به طور ویژه‌ای قابل توجه می‌کند، روش جامعی است که محققان سلامت موش‌ها را با آن ارزیابی کردند. آن‌ها به جای اندازه‌گیری طول عمر یا بررسی سلامت در یک مقطع زمانی، عملکرد فیزیکی موش‌ها را تا زمان مرگ طبیعی هر ماه پیگیری کردند. این به آن‌ها اجازه داد تا نشان دهند که این درمان باعث بهبود سلامت در تمام طول عمر باقیمانده و نه فقط به طور موقت، شده است.

برای دستیابی به این نتایج قابل توجه، محققان از یک رویکرد نوآورانه استفاده کردند. آن‌ها از موش‌های اصلاح‌شده ژنتیکی استفاده کردند که به آن‌ها اجازه می‌دهد به طور خاص سلول‌های p ۲۱ را هدف قرار داده و از بین ببرند. این موش‌ها با یک اصلاح ژنتیکی طراحی شده‌اند که وقتی فعال می‌شود، باعث می‌شود سلول‌های p ۲۱ تخریب شوند. دانشمندان مداخله خود را زمانی آغاز کردند که موش‌ها ۲۰ ماهه بودند که معادل حدود ۶۰ تا ۶۵ سالگی انسان است.

یک بار در ماه، محققان دارویی به نام تاموکسیفن را به موش‌ها تزریق می‌کردند. در موش‌های تحت درمان، این دارو باعث از بین رفتن سلول‌های p ۲۱ شد. موش‌های گروه کنترل همان دارو را دریافت کردند، اما فاقد اصلاح ژنتیکی بودند، بنابراین سلول‌های p ۲۱ دست نخورده باقی ماندند.

چشمه جوانی

موش‌های تحت درمان در مقایسه با موش‌های درمان نشده، قدرت بیشتر و سرعت بالاتر نشان دادند. همچنین عملکرد قلب آن‌ها بهبود یافته، تحمل گلوکز و حساسیت به انسولین بهتر و کبد سالم‌تری داشتند. همه این مزایا حتی تا ماه‌های آخر زندگی ادامه یافت و نشان‌دهنده افزایش واقعی طول عمر بود.

جالب اینجاست که به نظر نمی‌رسد این درمان از هیچ بیماری خاصی جلوگیری کند. در عوض، به نظر می‌رسد که روند کلی پیری را آهسته می‌کند و منجر به سلامت بهتر در سیستم‌های مختلف بدن می‌شود. این نتایج با این ایده که هدف قرار دادن فرآیند‌های اساسی پیری می‌تواند مؤثرتر از تلاش برای درمان بیماری‌های مرتبط با سن باشد، مطابقت دارد.

محققان معتقدند رویکرد آن‌ها با کاهش التهاب مزمن مرتبط با افزایش سن کار می‌کند. به نظر می‌رسد سلول‌های p ۲۱ سیگنال‌های التهابی تولید می‌کنند که می‌توانند التهاب را در سراسر بدن گسترش داده و تقویت کنند. با از بین بردن دوره‌ای این سلول‌ها، درمان ممکن است این التهاب مضر را کاهش دهد.

بهبود طول عمر انسان

اگر بتوان نتایج مشابهی را در انسان‌ها به دست آورد، این یافته‌ها می‌تواند منجر به بهبود قابل توجهی در کیفیت زندگی افراد مسن شود. تصور کنید که بتوانید سال‌ها بیشتر از آنچه در حال حاضر ممکن است از نظر جسمی فعال و از نظر ذهنی آماده و مستقل بمانید. تأثیرات اقتصادی و اجتماعی آن نیز بسیار زیاد خواهد بود و به طور بالقوه هزینه‌های مراقبت‌های بهداشتی کاهش خواهد یافت.

البته ما هنوز تا رسیدن به این هدف در انسان فاصله زیادی داریم. اما این مطالعه جهت‌گیری جدید و هیجان انگیزی را برای تحقیقات ضد پیری ارائه می‌دهد.

مطالعه جدید: پیری در انسان، در دو دوره خاص اوج می‌گیرد!

بر اساس تحقیقات جدید درمورد تغییرات مولکولی مرتبط با افزایش سن، انسان‌ها دو حرکت شدید رو به جلو را تجربه می‌کنند؛ یکی در سن متوسط ​​44 سالگی و دیگری در سن متوسط ​​60 سالگی.

مطالعه جدید محققان می‌گوید که ما به تدریج درحال تغییر و پیری نیستیم، بلکه تغییرات واقعاً چشمگیری نیز وجود دارد.

به گزارش دیجیاتو؛ پیشروی یک انسان در طول زندگی‌اش ممکن است به‌عنوان روند تدریجی تغییرات از تخمک به گور درنظر گرفته شود. اما اگر یک روز صبح از خواب بیدار شوید، در آینه نگاه کنید و به این فکر کنید که ناگهان خیلی دچار پیری شده‌اید، ممکن است چیزهایی را درنظر نگرفته باشید.

کانال عصر ایران در تلگرام

بر اساس تحقیقات جدید درمورد تغییرات مولکولی مرتبط با افزایش سن، انسان‌ها دو حرکت شدید رو به جلو را تجربه می‌کنند؛ یکی در سن متوسط ​​44 سالگی و دیگری در سن متوسط ​​60 سالگی.

«مایکل اسنایدر»، ژنتیک‌شناس دانشگاه استنفورد و نویسنده ارشد این مطالعه، می‌گوید: «ما به تدریج درحال تغییر نیستیم، بلکه تغییرات واقعاً چشمگیری نیز وجود دارد. به‌نظر می‌رسد که اواسط دهه 40، مانند اوایل دهه 60، زمان تغییرات چشمگیر است.»

پیری پیچیده است و با خطرات فزاینده بیماری‌های مختلف همراه است. اسنایدر و همکارانش به منظور کاهش و درمان بهتر این بیماری‌ها، زیست‌شناسی پیری را بررسی کرده‌اند تا بهتر بفهمند چه تغییراتی و چگونه رخ می‌دهند.
برای این منظور، آنها گروهی متشکل از 108 بزرگسال را ردیابی کرده‌اند که طی چندین سال، هر چند ماه یک‌بار نمونه‌های بیولوژیکی اهدا می‌کنند.

محققان متوجه شدند که در برخی از شرایط، مانند آلزایمر و بیماری‌های قلبی عروقی، خطر به تدریج و با گذشت زمان افزایش نمی‌یابد، بلکه پس از یک سن خاص به شدت افزایش می‌یابد. آنها می‌خواستند نگاهی دقیق‌تر به نشانگرهای زیستی پیری بیندازند تا ببینند آیا می‌توانند تغییرات مرتبط را شناسایی کنند یا خیر.

بنابراین با استفاده از نمونه‌های خود، انواع مختلفی از مولکول‌های زیستی را ردیابی کرده‌اند. مولکول‌های مختلف مورد مطالعه شامل آر‌ان‌ای، پروتئین‌ها، لیپیدها و گونه‌های میکروبیوم روده، پوست، بینی و دهان هستند که در مجموع 135239 ویژگی بیولوژیکی را شامل می‌شود.

هر شرکت‌کننده به‌طور متوسط ​​47 نمونه را در 626 روز ارسال کرد. این حجم از داده‌ها منجر به بیش از 246 میلیارد داده شد که محققان آنها را پردازش کردند و به دنبال الگوهای تغییرات گشتند.

اسنایدر و همکارانش متوجه شدند که تغییر بسیار واضحی در فراوانی انواع مختلف مولکول‌ها در بدن انسان در دو مرحله مجزا وجود دارد. حدود 81 درصد از تمام مولکول‌های مورد مطالعه آنها تغییراتی را در طی یک یا هر دوی این مراحل نشان دادند. تغییرات در اواسط دهه 40 و دوباره در اوایل دهه 60 با نمایه‌های کمی متفاوت به اوج خود رسید.

اوج‌گیری پیری در دهه 40 تغییراتی را در مولکول‌های مربوط به متابولیسم لیپیدها، کافئین و الکل، بیماری‌های قلبی عروقی و اختلال در عملکرد پوست و عضله نشان داد. اوایل دهه 60 نیز با متابولیسم کربوهیدرات و کافئین، بیماری‌های قلبی عروقی، پوست و ماهیچه، سیستم ایمنی و عملکرد کلیه مرتبط بود.

اولین اوج‌گیری پیری، اواسط دهه 40، معمولاً زمانی است که زنان شروع به یائسگی یا پیش از یائسگی می‌کنند. اما محققان این پدیده را به‌عنوان یک عامل اصلی رد کردند. زیرا مردان نیز در همان سن دچار تغییرات مولکولی قابل توجهی شدند.

«شیائوتائو شن»، متابولومیست و نویسنده اول مطالعه، توضیح می‌دهد که اگرچه یائسگی یا پیش از یائسگی ممکن است در تغییرات زنان در اواسط 40 سالگی نقش داشته باشد، احتمالاً عوامل مهم دیگری نیز بر این تغییرات در مردان و زنان تأثیر می‌گذارد. شناسایی و بررسی این عوامل باید در اولویت تحقیقات آتی قرار گیرد.

محققان خاطرنشان می‌کنند که گروه مطالعه آنها بسیار کوچک است و نمونه‌های زیستی محدودی را از افراد بین 25 تا 70 سال مورد آزمایش قرار می‌دهد. تحقیقات آینده می‌تواند به بررسی بیشتر این پدیده کمک کند تا درک بهتری از چگونگی تغییر بدن انسان در طول زمان داشته باشد.

یک فناوری جدید کنترل مغز

فناوری جدید کنترل ذهن ترسناک شد

گروه علمی: فناوری جدید کنترل ذهن می‌تواند تمام احساسات مانند اشتها یا غرایض مادرانه را بدون هیچ عمل جراحی سنگینی دستکاری کند!به گزارش فرارو،دانشمندان در یک مطالعه جدید کشف کرده‌اند می‌توان از ذرات نانو برای کنترل ذهن موش‌ها استفاده کرد. این فناوری فراتر از یک طرح پلید الهام گرفته از فیلم‌های علمی تخیلی است.
 

 

دانشمندان معتقدند می‌توان از فناوری جدید کنترل مغز برای درمان اختلالات عصبی مانند افسردگی استفاده کرد؛ البته این آزمایش در مراحل ابتدایی توسعه خود است.دانشمندان مؤسسه علوم پایه کره جنوبی دریافتند با استفاده از یک میدان مغناطیسی خارجی می‌توان بخش‌هایی از مغز موش‌ها را به کمک ذرات نانو دستکاری کرد.
این فناوری جدید نانومایند نام گرفته است و به محققان اجازه می‌دهد تا احساسات و اشتهای موش‌ها را از راه دور کنترل کنند. مغز انسان شامل شبکه پیچیده‌ای از ۱۰۰ میلیارد نورون است که اگر کنترل شود، برای درک و شناخت احساسات و رفتارهای اجتماعی بسیار مهم خواهد بود.دانشمندان با کاشتن ذراتی نانو در مغز موش‌ها و حرکت دادنشان با نیرو مغناطیس نورون‌های مغز را تحریک کردند. در طول سال‌ها آزمایش‌های متعددی با موضوع کنترل ذهن روی حیوانات انجام شده است. با این حال این آزمایش جدید اولین موردی است که شامل عمل جراحی سنگین و سیستم‌های خارجی غول‌آسا نمی‌شود. در این روش به موش‌ها اجازه حرکت آزادانه داده شده است.
جینوون چئون، مدیر مرکز نانوپزشکی موسسه علوم پایه کره در بیانیه‌ای گفت: «این اولین فناوری در جهان است که آزادانه مناطق خاصی از مغز را با استفاده از میدان‌های مغناطیسی کنترل می‌کند». چئون که نویسنده ارشد این مطالعه نیز هست، افزود: «ما انتظار داریم این فناوری به طور گسترده در تحقیقات برای درک عملکرد مغز، شبکه‌های عصبی پیچیده، فناوری‌های ارتباط مغز و کامپیوتر و همچنین در درمان‌های جدید برای اختلالات عصبی استفاده شود.»
در چندین دور آزمایش، محققان نورون‌های بازدارنده در مغز را فعال کردند تا اشتها را تا ۱۰۰ درصد افزایش دهند. تیم آزمایش با فناوری خود می‌تواند به همین صورت اشتها را کاملا از بین ببرد.
دانشمندان همچنین از سیستم نانومایند برای فعال کردن گیرنده‌های مغزی مسئول رفتار‌های مادر در موش‌های ماده که هنوز تولید مثل نکرده بودند، استفاده کردند. بر اساس یک بیانیه مطبوعاتی، این موش‌های ماده بعد از آزمایش به طور قابل توجهی رفتار‌هایی مادرانه از خود نشان دادند.
در آزمایش سوم، محققان نورون‌های مسئول رفتار‌های دوستانه را فعال کردند تا موش‌ها را تشویق کنند با موش‌های دیگری که قبلاً آن‌ها را ندیده بودند در یک اتاق کوچک معاشرت کنند. این آزمایش نیز به نوبه خود کاملا موفقیت آمیز بود.

پیشنهاد ایلان ماسک برای استفاده از نورالینک مقابل هوش مصنوعی: بیایید به مردم قدرت‌‌های ماورایی بدهیم

«ایلان ماسک»، مدیرعامل نورالینک، می‌گوید تراشه‌های این شرکت می‌توانند در آینده به انسان در رقابت با هوش مصنوعی کمک کنند. او می‌گوید این تراشه می‌تواند قدرت‌های ماورایی به مردم بدهد. همچنین این میلیاردر بلندپرواز مدعی است در دو سال آینده فردی عادی با ایمپلنت نورالینک می‌تواند از گیمری حرفه‌ای نیز بهتر عمل کند.

 

به گزارش دیجیاتو؛ ایلان ماسک به‌تازگی در مصاحبه جدیدی با Lex Fridman درباره مزیت‌های تراشه‌های نورالینک صحبت کرده است. ایلان ماسک می‌گوید ایمپلنت‌های مغزی نورالینک بهترین راه برای انسان خواهد بود تا هم با هوش مصنوعی پیشرفته یکپارچه شود هم در آینده با آن رقابت کند. او می‌گوید: «بیایید به مردم قدرت‌های ماورایی بدهیم.»

نورالینک اولین تراشه خود را ژانویه ۲۰۲۴ در مغز انسانی قرار داد. برای مثال این تراشه به این بیمار کمک می‌کند لپ‌تاپ خود را با دستورات ذهنی کنترل کند.

 

ایلان ماسک نورالینک را نوعی فناوری می‌داند که در آینده می‌تواند «همزیستی» بین انسان و هوش مصنوعی را تسهیل کند. ماسک در گفتگو با فریدمن گفت تراشه‌های نورالینک می‌توانند بهترین راه برای جلوگیری از پیشی‌گرفتن هوش مصنوعی از انسان‌ها و خودمختار شدن این فناوری باشند. به‌عبارت دیگر، او نورالینک را راهی برای ایمن نگه‌داشتن هوش مصنوعی می‌داند.

 

البته ایلان ماسک به این اکتفا نکرد و گفت ممکن است فردی که از نورالینک استفاده می‌کند، درنهایت بینایی با وضوح بالاتر از چشم انسان نیز داشته باشد. او گفت: «شما [با تراشه‌های نورالینک]می‌توانید دید امواج فرابنفش، فروسرخ، ایگل ویژن و هرچه را می‌خواهید داشته باشید.» ماسک بهبود‌های بینایی نورالینک را با دستگاه چشمی شخصیت خیالی «Geordi La Forge» در فیلم‌های Star Trek مقایسه کرد.

دفع بهتر مواد زائد و سمی مغز با خوابیدن به پهلو

دفع ضایعات مغزی با خوابیدن به پهلو

متخصص مغزواعصاب: مطالعات روی حیوانات نشان می‌دهد که خوابیدن به پهلو در مقایسه با سایر وضعیت‌ها، می‌تواند تخلیه ضایعات مغزی (دفع مواد زائد و سموم) را تا ۲۵ درصد افزایش دهد.

نتایج مطالعه‌ای رو حیوانات نشان می‌دهد خوابیدن به پهلو در مقایسه با سایر وضعیت‌های خواب، می‌تواند دفع ضایعات مغزی را تا ۲۵ درصد افزایش دهد.

بر اساس گفته‌های متخصصان مغزواعصاب و تحقیقات علمی، تاثیر نحوه دراز کشیدن در رختخواب فراتر از استراحت و راحتی بدن است. مدل خوابیدن شما می‌تواند بر عملکرد روزانه بدنتان تاثیر بگذارد که به نوبه خود بر مواردی مانند حافظه نیز اثر می‌گذارد. اما بهترین و بدترین وضعیت خوابیدن کدام‌اند؟

کانال عصر ایران در تلگرام

دکتر استیو لوریس، متخصص مغزواعصاب، می‌گوید: اگرچه داده‌های دقیق انسانی هنوز در دسترس نیست، مطالعات روی حیوانات نشان می‌دهد که خوابیدن به پهلو در مقایسه با سایر وضعیت‌ها، می‌تواند تخلیه ضایعات مغزی (دفع مواد زائد و سموم) را تا ۲۵ درصد افزایش دهد. آنچه نشان می‌دهد خوابیدن به پهلو در بلندمدت ممکن است در ارتقای سلامت شناختی مغز نقش مهمی ایفا کند.

منبع: ایلنا