به رغم مزیت هایی که اختراع برای انسان دارد اما خطرناک بودن مسیر مبدل شدن به فردی مانند "توماس ادیسون" نیز اثبات شده است. ممکن است جریان فعالیت ها آن گونه که مخترع برنامه ریزی کرده پیش نرود، طرح با شکست مواجه شود و یا حتی مخترع به دست ایده هایی که خود به آنها زندگی بخشیده، کشته شود.
عصرایران؛ محمد مهدی حیدرپور - مخترعان به طور معمول زندگی راحتی را تجربه نمی کنند. در ابتدا باید ایده خوبی را مطرح کنند تا مشکلی را به روشی که تاکنون به فکر کسی نرسیده حل کند و سپس نیازمند طراحی و مهندسی ایده خود هستند تا آن را از حالت تئوری به واقعیت مبدل کنند. ماهیت اختراع بدان معنی است که مخترعان به طور مداوم مرزهای آن چه که ممکن است را تغییر می دهند. این روند به کشف بزرگ بعدی که همانند چرخ، موتور بخار، خودرو و رایانه شخصی می تواند زندگی انسان ها را تغییر دهد، منجر می شود.
به گزارش "گروه علم و فناوری" عصرایران، به رغم مزیت هایی که اختراع برای انسان دارد اما خطرناک بودن مسیر مبدل شدن به فردی مانند "توماس ادیسون" نیز اثبات شده است. ممکن است جریان فعالیت ها آن گونه که مخترع برنامه ریزی کرده پیش نرود، طرح با شکست مواجه شود و یا حتی مخترع به دست ایده هایی که خود به آنها زندگی بخشیده، کشته شود. در ادامه برخی از داستان های غم انگیز اما جذاب مخترعانی که به دست اختراعات خود جانشان را از دست دادند، ارائه می کنیم.
هنری اسمولینسکی
"هنری اسمولینسکی" مهندس آموزش دیده در شرکت نورث روپ بود. وی کار خود را رها کرد تا شرکت "مهندسان خودرو پیشرفته" را تاسیس کند. این شرکت با هدف معرفی خودروهایی با قابلیت پرواز فعالیت خود را آغاز کرد. در سال 1973، دو مدل اولیه از ترکیب قسمت عقب هواپیمای سسنا اسکای‌مستر با خودرو فورد پینتو ساخته شدند. قسمت دم این محصول با قابلیت اتصال و جدا شدن از خودرو طراحی شده بود.
هنری اسمولینسکی تولید انبوه این خودرو پرنده در سال 1974 را برنامه ریزی کرده بود اما در یازدهم سپتامبر 1973 وی به همراه خلبان "هارولد بلیک" طی یک پرواز آزمایشی دچار سانحه شده و جان خود را از دست دادند. قسمت دم خودرو پرنده از آن جدا شده و موجب سقوط آنها شد.
فرنز ریشلت
"فرنز ریشلت" مخترع فرانسوی متولد اتریش بود که به حرفه خیاطی اشتغال داشت اما در وقت آزاد خود به دوخت لباس چتر نجات پرنده طراحی شده برای خلبانان هواپیما می پرداخت. زمانی که ریشلت روی طراحی خود کار می کرد هواپیماها اختراع نسبتا جدیدی محسوب می شدند و مکانیک چگونگی فرار خلبانان از هواپیمای آسیب دیده همچنان تحت بررسی و آزمایش قرار داشت. آزمایش های نخست ریشلت با آدمک ها صورت گرفت و به اندازه ای برای وی موفقیت آمیز بودند که تصمیم به آزمایش چتر نجات خود با پرش از پایین ترین طبقه برج ایفل گرفت. سقوط از ارتفاع 57 متری مرگ آنی فرنز ریشلت را موجب شد.
هوراس لاوسون هانلی
"هوراس لاوسون هانلی"، وکیل و یکی از اعضای مجلس ایالتی لوئیزیانا بود که به زیردریایی ها علاقه بسیاری داشت. وی در طراحی و ساخت سه مدل مختلف زیردریایی برای ایالت های جنوبی طی جنگ داخلی آمریکا نقش داشت و در نهایت غرق شدن طرح سوم موجب مرگ وی نیز شد. نخستین زیردریایی هانلی در نیو اورلئانز ساخته شد و پس از تصرف شهر به دست سربازان ایالت های شمالی در سال 1862 عمدا غرق شد. دومین زیردریایی وی نیز در خلیج موبایل در آلاباما غرق شد. هانلی سومین زیردریایی را به دست خود ساخت و در پانزدهم اکتبر 1863 به همراه هفت خدمه با غرق شدن زیردریایی در آبهای چارلستون وی نیز جان خود را از دست داد.
توماس میدگلی جونیور
"توماس میدگلی جونیور" شیمیدانی مطرح به واسطه معرفی محصولاتی مانند بنزین سرب‌دار و گاز گلخانه ای فرئون بود. وی طی یک کنفرانس مطبوعاتی بنزین سرب‌دار را روی دستان خود ریخته و به مدت 60 ثانیه آن را تنفس کرد تا ایمن بودن این سوخت را اثبات کند اما دچار مسمومیت با سرب شد. شاید فکر کنید توماس میدگلی جونیور از مسمومیت با سرب جان خود را از دست داده است اما وی که از فلج اطفال رنج می برد به واسطه یکی دیگر از اختراعاتش یعنی سیستم قرقره و طنابی که برای حرکت بدن خود در تخت ساخته بود، کشته شد. در دوم نوامبر 1944 وی در این سیستم گیر افتاد و خفه شد.
ماری کوری
"ماری کوری" یکی از فیزیکدانان و شیمیدانان مطرح جهان است که به واسطه فعالیت های خود در زمینه رادیواکتیویته شناخته شده است. وی همچنین کاشف عناصر پلونیوم و رادیوم نیز محسوب می شود. ماری کوری برنده دو جایزه نوبل یکی در فیزیک و دیگری در شیمی است و نخستین فردی بود که دو جایزه نوبل را از آن خود می کرد. ماری کوری نه تنها کاشف رادیواکتیو بود بلکه اثرات کشنده آن را نیز کشف کرد. وی در چهارم ژوییه 1934 به واسطه کم خونی ناشی از قرار گرفتن در معرض تابش رادیواکتیو جان خود را از دست داد.
پریلوس
بین تمامی مخترعان این فهرست "پریلوس" را می توان فردی شایسته مرگ به دست اختراع خود دانست. پریلوس یک کارگر برنزکار بود و وسیله ای به نام "گاو برنجی" را اختراع کرد که یک ابزار شکنجه محسوب می شد. گاو برنجی مجسمه یک گاو توخالی بود که فرد اسیر را داخل آن قرار داده و با آتشی که زیر آن درست می شد، زنده زنده کباب می کردند. گاو برنجی به گونه ای طراحی شده بود تا فریادهای فرد اسیر از بینی آن خارج شده و صدایی همانند یک گاو نر ایجاد کند. پریلوس پیشنهاد فروش ابزار شکنجه خود را به فالاریس، از اربابان ستمگر ساکن در سیسیل داد. پس از نشان دادن گاو برنجی، فالاریس دستور داد تا پریلوس را درون آن قرار دهند. این که پریلوس پیش از مرگ از گاو برنزی خارج شد و توسط سربازان فالاریس از پرتگاه به پایین پرتاب شد و یا جان خود را در وسیله اختراعی خود از دست داد، مشخص نیست.
والرین آباکوفسکی
"والرین آباکوفسکی" مخترع قطار سریع آئروواگن بود که جان خود را طی یکی از آزمایش های این قطار به همراه پنج نفر دیگر از دست داد. آئروواگن دارای یک پیشرانه هواپیما و ملخ بود و برای حمل و نقل مقامات رسمی شوروی سابق از و به مسکو طراحی شده بود. اختراع آباکوفسکی در مسیر آزمایش خروج از شهر به خوبی کار کرد اما طی مسیر بازگشت به پایتخت دچار سانحه شد. والرین آباکوفسکی در زمان مرگ تنها 26 سال سن داشت.
برای خواندن مطالب بیشتر در زمینه علم و فناوری به اینجا مراجعه کنید.
