ساخت باتری قابل شارژ با تکانها با آهنرباهایش

ساخت باتری با عمر جاودانه

شهرخبر: این باتری تنها با حرکت جنبشی قادر به تولید برق است؛ اطراف آن یک آهن ربا قرار داد که تولید انرژی می‌کند و کافی است به مدت سه ثانیه تکان داده شود تا دوباره شارژ شود.

در حال حاضر نمی‌توان این باتری را به علت بزرگ بودن آن، برای دستگاهی استفاده کرد اما در آینده قالب آن به AA - 1.5V تبدیل می‌شود؛ این باتری یک نمونه اولیه و ۱۰۰ درصد قابل بازیافت است.

نوشیدن آب تصفیه شده فاضلاب توسط بیل گیتس برای آزمایش دستگاه تصفیه آبش

اقدام متهورانه «بیل گیتس» نشانی از اعتقاد و ایمان به علم (از تابناک)

بدون شک منابع کره زمین بی پایان نیست و دیر یا زود زمانی فرا خواهد رسید که این منابع به پایان میرسد که با توجه به رشد سریع تکنولوژی، افزایش جمعیت کره زمین و مصرف بی رویه منابع، این زمان چندان دور هم نیست. اما زمانی که این منابع به پایان برسد و حیات بشر بر روی کره زمین به خطر افتد، آن زمان تنها علم است که میتواند تضمینی برای ادامه بقای بشر باشد. علمی که شادی پایه های آن از هم اکنون به تدریج گذاشته شده.

به گزارش «تابناک» شاید کمتر کسی البته متوجه این موضوع شده باشد و از هم اکنون آمادگی بشر را برای آن زمان را ضروری و لازم بداند. بدون شک بی گیتس خالق مایکروسافت یکی از این معدود افرادی است که اعتقاد خود به علم را در نجات دنیای حاضر و آینده با اقدام اخیر خود به خوبی نشان داده است.

داستانی که حتما شما نیز از آن با خبر شده اید، از این قرار است که وی اخیرا یک لیوان از آبی را نوشیده است که تا چند دقیقه قبل از آن عملا فاضلاب انسانی بوده است. فاضلابی که با یک دستگاه با نامOmniprocessor – طراحی شده در پروژه ای از سوی شرکت جانکی بایو انرژی – به آب آشامیدنی تبدیل شده است. در واقع هدف کل این پروژه که از سوی بنیاد بیل و ملیندا گیتس حمایت مالی شده است، تولید آب آشامیدنی و الکتریسیته از فاضلاب انسانی توسط دستگاه Omniprocessor است:

نیازی نیست که بگوییم که بیل گیتس فردی است که پولش را جای دیگری به غیر از دهانش هم میگذارد. اکنون ثروتمند ترین مرد روی زمین – که البته 95 درصد از درآمد حدود 82 میلیارد دلاری خود را بعد از مرگ وقف خواهد کرد – آبی را مینوشد که در باره آن میگوید: مانند هر آب دیگری که پیش از این نوشیده بودم، گوارا بود.

این دستگاه و پروژه قرار است آب آشامیدنی میلیونها انسانی را که اکنون در جهان توسعه نیافته به آب آشامیدنی سالم دسترسی ندارند، تامین کند. بیل گیتس در مطلبی که در وبلاگ خود – اینجا – در همین باب گذاشته است میگوید: فاضلاب ها سالیانه آب آشامیدنی میلیونها انسان را آلوده میکند که تبعات فاجعه باری دارد. این آب آلوده سالیانه هفتصد هزار کودک را به کم مرگ میبرد و بسیاری دیگر را با آسیب های جسمی و ذهنی مختلف روبرو میسازد.

شاید همین موضوع است که گیتس را وا میدارد تا از پروژه ای حمایت کند که به گفته خود وی، منجر به تولید دستگاهی است که نسل بعدی آن روزانه برابر با 86 هزار لیتر آب آشامیدنی سالم به همراه 250 کیلووات الکتریسیته را از فاضلاب 100 هزار انسان تولید میکند. دستگاهی که خود انرژی لازم برای کار خود را تامین مینماید:

همانگونه که ذکر شد، Omniprocessor توسط تیمی مهندسی از شرکت جانکی بایو انرژی در سیاتل طراحی و تولید شده است و بنیاد گیتس از این پروژه و ساخت دستگاه حمایت مالی به عمل آورده است. هدف نهایی نیز این است که این دستگاه به دستگاهی نه چندان گران قیمت برای کشورهای متوسط و فقیر که دسترسی به آب آشامیدنی سالم ندارند، تبدیل شود. قرار است نسخه آزمایشی این دستگاه برای اولینبار در داکار، پایتخت سنگال در سال جاری شروع به کار کند.

اما صرف نظر از مباحث فنی و اقتصادی پیرامون این موضوع، آنچه حائز اهمیت است، اقدام متهورانه بیل گیتس است. اقدامی که ناشی از اعتقاد راسخ به علم و راه هایی است که پیش پای بشر میگشاید. شاید کمتر کسی از ما قادر باشد به راحتی یک لیوان آبی را بنوشد که میداند تا چند دقیقه قبل فاضلاب بوده است، چه برسد به آن که ثروت و سرمایه خود را اساسا بر روی یک چنین پروژه ای نیز صرف کند.

واقعیت آن است که چه بیل گیتس را دوست داشته باشیم یا وی را ثرتمندی یک درصدی بدانیم، باید اعتراف کنیم که امثال وی در دنیای امروز ما منحصر به فرد هستند. کسانی که حتی اگر دغدغه شهرت نیز دارند، اما در کنار این دغدغه زندگی را برای سایر همنوعان خود ساده تر نیز میکنند.

این افراد شاید آینده را جلوتر از همه ما میبینند و با اعتقادی که به علم دارند، سرمایه خود را برای نشان دادن قدرت علم و ایجاد راحت برای انسان امروز و آینده به کار میبرند. حتی اگر هدف از یک چنین نمایش هایی صرفا کسب شهرت نیز باشد، اما نتایج آن برای سایر انسانها خوشایند و قابل تمجید است.

اختراع کاغذ نورانی حاوی ال ای دیهای بسیار کوچک

پایان عمر لامپ‌ها با باریک‌ترین نور کاغذی جهان! (از عصر ایران)

محققان از «کاغذ نوری» رونمایی کرده‌اند که شامل روشی برای چاپ ورقه‌های کاغذ دارای ال‌ای‌دی‌های ریز است.

محققان آمریکایی طرح جدیدی را ارائه داده‌اند که می‌تواند به معنی پایان لامپ و تبدیل همه چیز در خانه به چراغ باشد.

محققان از «کاغذ نوری» رونمایی کرده‌اند که شامل روشی برای چاپ ورقه‌های کاغذ دارای ال‌ای‌دی‌های ریز است.

به گفته محققان، این کاغذها را می‌توان بر روی دیوارها و حتی روی وسایل دیگر چاپ کرد تا همه چیز نورانی شود. همچنین آنها مدعی هستند که این فناوری، باریک‌ترین نور جهان با قابلیت چاپ و منعطف است.

این دستاورد به ظهور چاپ سه‌بعدی تشبیه شده و Rohini، شرکت سازنده آن در آیداهو اعتراف کرده که هنوز مطمئن نیست چگونه از آن استفاده خواهد شد.

این شرکت با نمایش کاغذهای دیواری، لگوهای خودرو و حتی اسنوبوردهای مجهز به این کاغذ نور اظهار کرد: روشهای نورپردازی امروزی نیازمند افزودن ال‌ای‌دی به صفحه مدار است و اکنون می‌توانید نور را بر روی هر چه که می‌خواهید، چاپ کنید.

نیک اسموت، مدیرعامل شرکت Rohini گفت: کاغذ نوری بیشتر یک پلت‌فرم نوری است که ما حتی نمی‌دانیم چگونه از آن استفاده خواهد شد. تنها چیزی که می‌دانیم این است که در حال تلاش برای ایجاد قابلیت تولید نور هستیم.

وی افزود: مسأله جالب در مورد کاغذ نوری این است که راه‌حل ما درخشان‌تر، باریکتر، منعطف و قابل برنامه‌ریزی است.

منبع: ایسنا

چه زمانی انسان تبدیل به ماشین خواهد شد؟

چه زمانی انسان تبدیل به ماشین خواهد شد؟ (از زومیت)

نویسنده: حسین خلیلی صفا یکشنبه, 07 دی 1393 ساعت 20:17 نظر (25)

• اندازه قلم  
•  چاپ

• 

پروفسور استیفن هاوکینگ در آخرین اظهار نظر خود درباره‌ی هوش مصنوعی که در گفتگو با بی‌بی‌سی انجام شد، افق چندان روشنی را برای انسان‌ها ترسیم نکرد. وی انقراض نسل بشر را به علت عدم برابری نرخ تولید در برابر روبات‌ها محتمل خواند.

تبلیغات

آیفون 6 آیفون 6 پلاس

فروش ویژه موبایل، تبلت و لپ تاپ

گیفت کارت آیتونز

فیلم سینمایی پلیس آهنی نمونه‌ی بارز پروسه‌ی تبدیل یک انسان به ماشین است، اما نمی‌توان همیشه انتظار داشت تا این پروسه به خوبی و خوشی و بدون وجود مشکلی در بازه‌ی گسترده‌تر و در جهان واقعی پیاده شود. بسیاری از دانشمندان در پی آن هستند تا با استفاده از قدرت فناوری انسان را به ماشین تبدیل کرده و به بیان بهتر با یافتن اکسیر حیات، قدرت نامیرایی را به انسان ببخشند، اما چنین نقشه‌راهی انواع چالش‌ها را پیش روی خود می‌بیند.

استیفن هاوکینگ از جمله‌ی شناخته شده‌ترین دانشمندان معاصر است که نظریه‌ها و عقاید وی در مورد مسائل مختلف از اهمیت فراوانی در محافل علمی برخوردار است. وی در گفتگویی که با بی‌بی‌سی انجام داده، افق چندان روشنی را برای انسان‌ها در صورت توسعه‌ی هر چه بیشتر هوش مصنوعی پیش‌بینی نکرده است. وی در این خصوص گفت:

زمانی که هوش مصنوعی به اندازه‌ی کافی رشد کند، توانایی بازتولید خود را خواهد داشت و این موضع باعث رشد فزاینده‌ی هوش مصنوعی در محیط پیرامون انسان‌ها خواهد شد. با توجه به اینکه تولد یک انسان از یک فرایند بیولوژیکی طولانی مدت تبعیت می‌کند، از این‌رو نسل بشر یارای رقابت با سرعت رشد هوش مصنوعی را نخواهد داشت.

به اعتقاد مایل اِس مالون، سرمایه‌گذار، محقق و نویسنده‌ی عرصه‌ی فناوری، عمر ماشین‌ها بسیار بیشتر از عمر انسان‌ها است. وی در این خصوص می‌گوید:

هر موجود زنده‌ای دارای عمری برابر یک میلیارد ضربان قلب در طول دوران زندگی است. میکروپردازنده‌های پیشرفته از مرز پنج تا ده میلیارد دستور در هر ثانیه عبور خواهند کرد. به بیان بهتر این ابزار‌ها را می‌توان نامیرا خواند. در صورتی که بخواهیم عمر پردازنده‌ی مورد استفاده در گوشی‌هوشمند را با مقیاس ضربان بسنجیم، این پردازنده نه تنها شما، بلکه کل انسان‌ها را نیز پشت سر خواهد گذاشت.

با توجه به اینکه ماشین‌ها قادرند انسان‌ را از نظر عمر پشت سربگذارند، آیا مسیر جاودانگی در ماشین‌ها نهفته است؟

دانشمندان اخیرا طی پروژه‌ای که OpenWorm نام گرفته، اقدام به ترسیم نقشه‌ی ارتباط ۳۰۲ نئورون کرده‌اد که با اتصال آن می‌توان مغز یک کرم لوله‌ای را شبیه‌سازی کرد. کرم‌های لوله‌ای یا نخ‌سانان از مهم‌ترین و متنوع‌ترین موجوداتی هستند که در برخی موارد طول آن‌ها به یک میلی‌متر می‌رسند. این موجودات از ۳۰۲ نئورون برای برقراری ارتباط در مغز استفاده می‌کنند. برای مقایسه بهتر است بدانید که انسان‌ها بیش از ۱۰۰ میلیارد نئورون را با ۶۰ تریلیون ارتباط سیناپسی در مغز خود دارند.

دانشمندان با شبیه‌سازی این مغز، آن را به‌عنوان پردازنده‌ی یک روبات که از قطعات لِگو و موتورهای حرکتی در کنار سنسور صوتی و سنسور لمسی بهره می‌برد، مورد استفاده قرار داده‌اند.

این روبات برای انجام عمل خاصی برنامه‌ریزی نشده بود، اما توانسته تا حرکاتی را انجام دهد. براساس اطلاعات ارائه شده این روبات قادر است تا رفتاری مشابه کرم‌های لوله‌ای را از خود به نمایش گذارد. با توجه به قراردادن سنسورهای لمسی در بدن این روبات، می‌توان با لمس آن، روبات را به سمت جلو یا عقب هدایت کرد. با لمس کردن دماغه‌ی روبات، این جانور مصنوعی از حرکت باز می‌ایستد. در صورت که سنسور جلو یا عقب لمس شود، روبات به‌ترتیب به سمت جلو یا عقب حرکت می‌کند.

چنین موجود سوالاتی را در مورد ماهیت آن مطرح کرده است؟ آیا این روبات لگو با مغزی شبیه به کرم لوله‌ای به واقع یک کرم لوله‌ای است یا یک موجود جدید است؟ آیا این موجود زنده است؟

جاودانگی سیلیکون

نمونه‌ی توسعه یافته توسط دانشمندان شبیه‌سازی یک کرم‌لوله‌ای بوده است، اما شبیه‌سازی مغز یک انسان به چه صورت خواهد بود؟

در صورتی که قانون گوردون مور، یکی از موسسان کمپانی اینتل، در مورد دو برابر شدن تعداد ترانزیستورهای مورد استفاده در پردازنده‌ها تا سال ۲۰۳۰ ادامه یابد، شاهد تولید پردازنده‌هایی خواهیم بود که قدرت آن با قدرت مغز انسان برابری می‌کند.

مالون در این خصوص می‌گوید:

در این زمان شگفتی روی خواهد داد و با استفاده از پردازنده‌های جدید می‌توان نقشه‌ی مغز انسان را روی پردازنده‌ها پیاده کرد که این موضوع می‌تواند منجر به جاودانگی سیلیکون شود.

اولین دستور مغزی که با شبیه‌سازی مغز انسان به این صورت شروع به کار کند، چه خواهد بود؟ مفاهیمی چون «من» زمانی که مغز انسان در کالبد سیلیکون به کار خود ادامه دهد، چگونه تعریف خواهد شد؟ انسان چگونه تعریف خواهد شد؟ در صورتی که انسان با استفاده از دنیای ماشینی به جاودانگی دست یابد، چه اتفاقی خواهد افتاد؟

سابقه‌ی جایگزینی اعضای بیولوژیکی بدن انسان با اجزای ماشینی چندان درخشان نیست. برای مثال می‌توان به بارنی کلارک، دندان‌پزشک ساکن سیاتل اشاره کرد که در سال ۱۹۸۲ قلب خود را با یک نمونه‌ی مصنوعی عوض کرد. او با قلب مصنوعی خود ۱۱۲ روز زندگی کرد، اما این موضوع تاثیر روانی شگرفی در وی گذاشته بود، بطوریکه کلارک آرزوی مرگ داشت.

مبارزه با سرنوشت

با توجه به مواردی همچون بارنی کلارک، می‌توان به این نتیجه رسید که ما هنوز از نظر روحی آماده‌ی ترکیب روح و کالبد خود با ماشین‌ها نیستیم، اما این موضوع تغییری را در روند فعالیت برخی از کمپانی‌های نام آشنای دره‌ی سیلیکون برای مبارزه با میرایی ایجاد نکرده است. پیتر ثیل، سرمایه‌گذار و کارآفرین در زمینه‌ی فناوری در این خصوص می‌گوید:

روحیات ما ترکیبی از قبول و رد کردن مفاهیم است. به نظر من ما بیشتر دوست داریم تا برای زندگی و به دست‌ آوردن خواسته‌های خود مبارزه کنیم. مبارزه با مرگ یکی از این موارد است. مرگ یک مفهوم پذیرفته شده و طبیعی در زندگی  انسان‌ها است، از همین‌رو نیز مبارزه با مرگ را نیز می‌توان طبیعی عنوان کرد.

اما خطراتی و چالش‌هایی نیز در راه استفاده از فناوری برای دست یافتن به نامیرایی وجود دارد. در سال ۱۸۵۹ بزرگ‌ترین طوفان خورشیدی ثبت شده در تاریخ با عنوان کرینگتون رخ داد. این طوفان خورشیدی به افتخار ریچارد کرینگتون نام‌گذاری شده است. قدرت طوفان کرینگتون به قدری زیاد بود که بنابر گزارش‌های باقی مانده، بخشی از سیم‌های ارتباطی تلگراف در اثر حرارت ذوب شدند.

حال در نظر بگیرید سرنوشت بشریت در دنیایی که انسان‌ها در کالبد ماشین‌ها در رویای تحقق حیات جاودانه زندگی می‌کنند، با وقوع این طوفان چگونه خواهد بود؟ در صورتی که چنین اتفاقی هم‌اکنون روی دهد، تمامی تراشه‌ها و پردازنده‌ها کارایی خود را از دست خواهند داد. روی دادن این طوفان در آینده با تصویر حکم‌رانی ماشین‌ها به منزله‌ی توقف حیات است.

ساخت داروی معجزه آسایی که پیری را متوقف می کند

ساخت داروی معجزه آسایی که پیری را متوقف می کند (از خبرآنلاین)

جامعه > سلامت - مهر نوشت:

محققان گامی بلند به سوی تولید دارویی برداشته‌اند که اثرات پیری را به تاخیر انداخته و درعین حال سطح سلامت افراد بزرگسال و مسن را ارتقا می‌بخشد.

تولید ترکیبات دارویی موثر در به تاخیرانداختن فرآیند سالمندی سابقه‌ای طولانی در علم پزشکی دارد با این حال در کمتر مواردی پیش آمده که محصول دارویی مورد نظر کارایی لازم را داشته باشد.

محققانی که بر روی این دارو کار کرده‌اند متوجه بهبود چشمگیر عملکرد سیستم ایمنی بدن به واسطه به‌کارگیری این دارو شدند. این دارو گذرگاه سیگنال‌دهی ژنتیکی را مورد هدف قرار می‌دهد که با فرآیند پیری عملکرد سیستم ایمنی بدن در ارتباط است.

بررسی‌های آزمایشگاهی نشان داده که این ترکیب دارویی واکنش سیستم ایمنی بدن به واکسن آنفلوآنزا را تا ۲۰ درصد ارتقا می‌بخشد.

محققانی که روند تولید این دارو را زیر نظر داشته‌اند معتقدند این ترکیب دارویی یکی از بزرگترین دستاوردهای دانش نوین پزشکی به شمار می‌آید.

این ترکیب به کلاسی از داروها موسوم به mTOR تعلق دارد که مشخص شده با فرآیند پیری و بیماریهای مرتبط با آن در موشهای آزمایشگاهی و سایر حیوانات مورد آزمایش تقابل خوبی انجام می‌دهد.

محققانی که در فرآیند تولید این دارو در نیویورک حضور داشته‌اند آن را بر روی ۲۰۰ فرد ۶۵ سال به بالا طی چند هفته مورد بررسی قرار داده و با نتایج امیدوارکننده‌ای نیز روبرو شدند.