خاطرات و تجربیات کرونا:مهران و مادر بزرگ

خاطرات و تجربیات کرونا

نبرد سخت/ قسمت اول: مهران و مادر بزرگ

---

مادر خانمم به همه ی قول هایی که داد و نداد عمل کرد ، بیرون نرفت ، با کسی رفت و آمد نکرد و فقط نوه ی کوچیکش رو دو سه بار دید و بوس کرد .

---

عصر ایران - "نبرد سخت" یادداشت های کوتاه عباس پازوکی - نویسنده و روان شناس - از خاطرات واقعی و تجارب شخصی اش در روزهای سخت کرونایی است که برای عصر ایران نوشته. او هم اکنون با علائم کرونا در خانه بستری و حالش رو به بهبود است.

***

٢٩ بهمن ٩٨ بود که کم کم زمزمه های مربوط به ورود کرونا به قم داشت جدی می شد ، نگران بعضی افراد خانواده ام شدم . گوشی رو برداشتم زنگ زدم به پدرم که آسم داره ، بهش تاکید کردم که خیلی مراقب باشه و از خونه خارج نشه و ... بابا تشکر کرد و گفت باشه .

نفر بعدی مادر خانمم بود ، تماس گرفتم و هنوز مکالمه یادمه :

من : مامان ! این ویروس جدید که آمده خیلی جدیه ، لطفا به هیچ عنوان از خونه بیرون نرید، چون شما دیابت داری ، تنگی نفس داری و ...

مادرخانم: نه پسرجان ، کجا داریم بریم ، خیالت راحت ، جایی نمیریم .

من: خوب لطفا با کسی رفت و آمدم نکن ، بچه ها هم خواستن بیان خونه باهاشون روبوسی نکن.

مادرخانم: نه پسر جان ، کسی اینجا نمیاد ... اما چشم ، روبوسی هم دیگه نمی کنم .

من: مامان ! جدی بگیرا ! حالا لازم نیست هر کسی آمد شش تا بوس این طرف و شش تا بوسم اون طرف بکنی ، یه مدت بی خیال این کارا شو.

مادرخانم: باشه پسر جان، کسی نمیاد اینجا ، خیالت راحت ، فقط گاهی مهران (نوه ی کوچک و شش سالش) میاد اینجا . (در یک آپارتمان بودند و دو طبقه فاصله داشتند)

من : خب مهرانم بوس نکن...

مادر خانم: مهرانم بوس نکنم ؟

من با خنده: آره، اون که خود کروناست، میره این طرف و اون طرف شاید ناقل باشه .

مادر خانم با خنده  این یکی رو قول نمیدم ... اصلا در توانم نیست بچه هام بیان اینجا و بوسشون نکنم.

مادر خانمم به همه ی قول هایی که داد و نداد عمل کرد ، بیرون نرفت ، با کسی رفت و آمد نکرد و فقط نوه ی کوچیکش رو دو سه بار دید و بوس کرد .

او ٢٧ اسفند ماه بر اثر کرونا فوت کرد.