هیوندای و پرواز برد 1000 کیلومتر با سوخت هیدروژنی

هیوندای، پرواز 1000 کیلومتر با یک بار سوخت گیری را به شکلی متفاوت تجربه می کند! (+عکس)

هیوندای اخیرا قصد خود برای استفاده از یک فناوری جدید مبتنی بر هیدروژن در دنیای هوانوردی را آشکار کرده است.

عصر ایران - دنیای وسایل نقلیه در حال تغییر است تا نیازهای آینده را برآورده کند. در این میان، هیوندای یکی از شرکت هایی است که قصد دارد در موج جدید هوانوردی الکتریکی حضور پر رنگی داشته و با تاسیس شرکت تابعه "سوپرنال" برای معرفی عمودپروازهای الکتریکی (eVTOL) در اواخر سال 2021 نشان داده در این زمینه جدی است.

به کانال عصر ایران در تلگرام بپیوندید

سوپرنال فعالیت در بازار تاکسی های هوایی آینده را هدف قرار داده است.

هیوندای اخیرا و طی کارگاه اچ2 اِرو انجمن پرواز عمودی (Vertical Flight Society) قصد خود برای استفاده از یک فناوری جدید مبتنی بر هیدروژن در دنیای هوانوردی را آشکار کرده است.

در شرایطی که عرضه عمودپرواز الکتریکی سوپرنال در سال 2028 برنامه ریزی شده، هیوندای عرضه هواگرد الکتریکی باند کوتاه (eSTOL) خود در سال 2030 را هدف قرار داده است.

در حال حاضر هیوندای/کیا و تویوتا دو شرکت اصلی فعال در زمینه خودروهای سلول سوخت هیدروژنی هستند. در شرایطی که بیشتر جهان به دنبال باتری ها برای استفاده در خودروهای سواری هستند، کره جنوبی و ژاپن تمایل خود به توسعه اقتصاد هیدروژنی که فراتر از حوزه حمل و نقل شخصی است را نشان داده اند.

طرح های هوانوردی هیوندای می تواند روشی جدید و پاک برای حمل و نقل شهری ارائه کند

به گفته یش پرمکومار مدیر ارشد هیوندای برای پروژه سوپرنال: ما قصد داریم بازیگری برجسته در بازار هوانوردی آینده باشیم. در حال حاضر، فکر نمی کنم زمانی که در مورد هوانوردی صحبت شود، هیوندای نخستین نامی باشد که در ذهن افراد نقش ببندد. از این رو، مشارکت با دیگران یکی از مواردی است که بر آن متمرکز هستیم. ما می دانیم که موارد بسیاری در مورد هوانوردی وجود دارند که به یادگیری و درک آنها نیاز داریم.

هواگرد الکتریکی باند کوتاه هیوندای که می تواند بیش از 1000 کیلومتر سفر کند

به گفته پرمکومار، عمودپروازهای الکتریکی به طور معمول بردی بیش از 120 کیلومتر ندارند. البته این مسافتی نسبتا طولانی و مناسب برای حمل و نقل در شهر است. بر همین اساس، باتری ها به عنوان بهترین راه حل برای پروازهای کوتاه برد مد نظر ما قرار گرفتند.  

اما برای مسافت های طولانی‌تر، هیوندای از کار روی هواگرد الکتریکی باند کوتاه هیدروژنی که توانایی طی مسیر بین 200 تا 1000 کیلومتر را دارد، خبر داده است. این هواگردها را می توان به عنوان جایگزین هایی پاک برای هواپیماهای منطقه ای در نظر گرفت که به جای برخاستن و فرود روی پشت بام ساختمان ها مانند آنچه عمودپروازهای الکتریکی انجام می دهند، از فرودگاه ها برای این کار استفاده می کنند.

به گفته پرمکومار، برای بسترهای حمل و نقل منطقه ای، وسایل نقلیه هیبریدی یک گزینه در دسترس بودند، اما هیوندای به عنوان شرکتی متعهد به پایداری و آلایندگی صفر قصدی برای عقب گرد نداشت. مسیر پیش روی ما استفاده از سلول های سوختی بود.

هیوندای شرکتی ناآشنا با فناوری سلول سوختی هیدروژنی نیست و در خودروهایی مانند نکسو از آن استفاده می کند، اما باید نحوه استفاده از این فناوری و اعمال آن در هوانوردی را بیابد.

بنابر جدول زمانی فعلی سوپرنال، عمودپروازهای الکتریکی هیوندای از سال 2028 روانه بازار می شوند و هواگرد الکتریکی باند کوتاه منطقه ای شرکت در سال 2030 در دسترس خواهد بود.

آلمان؛ اجاق های ذغالی و هیزمی در خانه‌های برلین طرفدار دارد (عکس)

آلمان؛ اجاق های ذغالی در خانه‌های برلین طرفدار دارد (عکس)

دولت ائتلافی "اولاف شولتس" متعهد شده که انرژی های تجدیدپذیر را گسترش و اتکا به منابع گاز روسیه را کاهش دهد.

برلین شهر مدرن آلمان همچنان دارای خانه‌هایی با سیستم گرمایش ذغال، زغال سنگ و هیزم است.

---

آپارتمان "آلبان نیکولایی هربرست" یکی از این خانه‌ها است. خانه او در برلین پر از دوده و خاکستر اجاق و سیستم گرمایش زغال و زغال سنگ است. او مانند هزاران شهروند دیگر برلین از اجاق‌های زغال سنگی برای گرمایش خانه خود استفاده می‌کند.

به گزارش عصرایران به نقل از خبرگزاری فرانسه، دولت جدید آلمان به عنوان بخشی از برنامه جاه طلبانه اقلیمی خود قصد دارد استفاده از برخی از منابع گرمایشی در خانه های این کشور را حذف کند. بیشتر این منابع سوخت های آلاینده و مضر برای گرمایش زمین و تغییرات آب و هوایی هستند.

"هربرست" می‌گوید به اجاق گاز زغالی خود به دلایل "احساسی" وابسته است.

هربست پس از ورود به برلین در اواسط دهه 1990، بویی را احساس کرد که مدت‌ها در خیابان‌های شهرهای غربی به مشام نمی‌رسید. بوی سوختن زغال سنگ.

در آن زمان سوزاندن انواع زغال در بلوک کمونیستی سابق بیشتر رایج بود.

 "رابرت شومان" طراح گرافیک هنوز از اجاق و سیستم گرمایشی قدیمی برای گرم کردن خانه خود استفاده می کند.

او این روزها و همزمان با برنامه زیست محیطی دولت آلمان چوب را جایگزین انواع زغال و زغال سنگ کرده است/ عکس: خبرگزاری فرانسه

حال و هوای گرمای شدیدی که از اجاق او سرچشمه می گیرد با کار او به عنوان یک نویسنده سازگار است.

او می‌گوید: من همیشه پشت میز کارم هستم گاهی از 6 صبح تا 10 شب.

"گروه هانس انگلکه انرژی" که بخش اعظم انواع زغال مورد استفاده در بخاری و اجاق های خانگی برلین را تامین می‌کند، می گوید که هنوز بیش از 5 تا 6 هزار خانه در برلین به منابع گرمای بسیار قدیمی و به اصطلاح از مد افتاده شرکت آنها نیازمند هستند.

گروه "هانس انگلکه انرژی" بخش اعظم انواع زغال مورد استفاده در بخاری و گازهای خانه های برلین را تامین می‌کند/ عکس: خبرگزاری فرانسه

این کسب و کار خانگی یکی از آخرین نمونه‌های این حرفه در برلین است و هنوز بسته های زغال سنگ را به مشتریان تحویل می‌دهد.

این شرکت در سال‌های اخیر برای بقای خود دست به ابتکار زد و اینک روغن گرمایشی و گلوله‌های چوبی را  هم به خانه‌ها تحویل می‌دهد.

"پیتر انگلکه" افزود که این شرکت "امیدوار است در طولانی مدت موفق شود".

دولت جدید آلمان که این ماه روی کار آمده، مبارزه با تغییرات آب و هوایی را در اولویت قرار داده است و هدف خود را برای حذف تدریجی زغال سنگ تا سال 2030 اعلام کرده است.

نمایی از بخاری "آلبان نیکولای هربست" در آلمان

دولت ائتلافی "اولاف شولتس" متعهد شده که انرژی های تجدیدپذیر را گسترش و اتکا به منابع گاز روسیه را کاهش دهد.

برخی از ساکنان برلین در حال حاضر تغییرات لازم برای تغییر منبع گرمایش خود را انجام داده‌ا‌ند.

"رابرت شومان" طراح گرافیک که در شرق شهر برلین زندگی می‌کند هنوز یک اجاق قدیمی برای گرم کردن خانه خود دارد اما این روزها او از چوب بیش از زغال استفاده می‌کند.

"آلبان نیکولای هربست" ساکن برلین می‌گوید که دلایل احساسی به اجاق زغالی خود وابسته است/ عکس: خبرگزاری فرانسه

او با مقاسیه سوخت‌‌های فسیلی حفاری شده در برابر سوخت های زمینی می‌گوید: "این سوخت ها بیشتر زیست محیطی هستند".

---

بیشتر بخوانید:

سیل بزرگترین نیروگاه تولید برق آلمان را دچار اختلال کرد

بازداشت بیش از 100 فعال محیط زیست در آلمان/ علت؛ اعتراض به توسعه معادن زغال سنگ

چهار مرد، یک تن زغال‌سنگ! (+ عکس)

بهره گیری بزودی از انرژی همجوشی مانند خورشید، روی زمین

استفاده قریب‌الوقوع از انرژی همجوشی خورشید روی زمین

توکامک یکی از گونه‌های مختلف از دستگاه‌های هم‌جوشی محصورسازی مغناطیسی و یکی از نامزدها برای تولید کنترل قدرت همجوشی گرما است که بیشترین تحقیق روی آن انجام شده‌ است.

شرکت "توکاماک انرژی" مستقر در بریتانیا به تازگی نتایج جدیدترین آزمایش‌ها و یافته‌های خود را منتشر کرده و ادعا کرده است که فاصله‌ای با بهره‌گیری تجاری از انرژی همجوشی روی زمین ندارد.

به گزارش ایسنا و به نقل از آی‌ای، شرکت خصوصی توسعه انرژی همجوشی "توکامک انرژی"(Tokamak Energy) اخیراً یک به‌روزرسانی در مورد پیشرفت خود در راه تحقق انرژی همجوشی خورشید منتشر کرده است. این بیانیه مطبوعاتی نشان می‌دهد که این شرکت مستقر در آکسفورد بریتانیا آخرین نتایج آزمایش‌های نمونه اولیه "توکاماک کروی فشرده ST۴۰" خود را در ماه گذشته ارائه کرده است.

این نتایج نشان داده که "ST۴۰" به شرایط مورد نیاز برای گرم‌ترین دمای پلاسما که تاکنون در یک توکاماک کروی به دست آمده، دست یافته است.

توکاماک‌ها رآکتورهایی هستند که توسط شرکت‌هایی از جمله "توکاماک انرژی" و همچنین "سیستم‌های همجوشی مشترک المنافع" تحت حمایت "بیل گیتس" و "موسسه انرژی همجوشی کره جنوبی" که اخیراً با رساندن رآکتور خود به دمای یک میلیون درجه به مدت ۳۰ ثانیه رکورد جدیدی را به ثبت رسانده است، در حال توسعه هستند.

اگرچه دیگر توکاماک‌ها مانند رآکتور مؤسسه انرژی همجوشی کره جنوبی موسوم به "JSTAR" به دمای بالاتری نسبت به رآکتور شرکت "توکاماک انرژی" دست یافته‌اند، اما این شرکت بریتانیایی معتقد است که نوع رآکتوری که این شرکت در حال توسعه آن است برای تحقق نیروی همجوشی تجاری بادوام، بسیار حیاتی است.

این شرکت در بیانیه مطبوعاتی خود می‌گوید: توکامک‌های معمولی قبلاً به دمای بالاتری دست یافته‌اند، اما در دستگاه‌های بسیار بزرگ‌تر. کلید توسعه انرژی همجوشی تجاری دستیابی به پلاسمای پایدار در این دماهای بالا در دستگاه‌های فشرده مانند "توکامک کروی" است و این در حالی است که شرکت "توکامک انرژی" به نقطه عطف مهم دمای ۱۰۰ میلیون درجه پلاسما نزدیک می‌شود.

توکامک یکی از گونه‌های مختلف از دستگاه‌های هم‌جوشی محصورسازی مغناطیسی و یکی از نامزدها برای تولید کنترل قدرت همجوشی گرما است که بیشترین تحقیق روی آن انجام شده‌ است.

از لحاظ نظری، رآکتورهای همجوشی هسته‌ای می‌توانند انرژی بی حد و حصری تولید کنند. با این حال، کلید دوام بخشیدن به همجوشی تجاری، تولید انرژی بیشتر از آنچه ماشین‌ها برای کارکردن در وهله اول نیاز دارند، است.

همجوشی هسته‌ای واکنشی است که خورشید و ستارگان برای تولید انرژی از آن استفاده می‌کنند. در این واکنش، دو اتم با هم برخورد می‌کنند و هسته سنگین‌تری را تشکیل می‌دهند و مقادیر عظیمی انرژی آزاد می‌کنند. در یک توکاماک، آهنرباهای فوق العاده قوی برای کنترل و تثبیت پلاسمای سوزان در دماهای فوق العاده بالا مورد نیاز است.

قدرت همجوشی یک شکل نظری از تولید انرژی است که در آن انرژی با استفاده از واکنش‌های همجوشی هسته‌ای برای تولید حرارت و در نتیجه تولید برق تولید می‌شود. در یک فرآیند تلفیقی، دو هسته اتمی سبک‌تر ترکیب می‌شوند تا یک هسته سنگین را تشکیل دهند و در عین حال انرژی آزاد کنند. این همان فرآیندی است که به ستاره‌هایی مانند خورشید قدرت می‌دهد. دستگاه‌های طراحی شده برای مهار این انرژی به عنوان "رآکتورهای همجوشی" شناخته می‌شوند.

فرآیندهای همجوشی نیاز به سوخت و یک محدوده بسیار کم با دمای بالا و فشار دارد تا پلاسمایی را ایجاد کند که در آن همجوشی می‌تواند رخ دهد. در ستارگان، هیدروژن سوخت رایج است و گرانش، دمای بالای مورد نیاز برای همجوشی را ایجاد می‌کند. رآکتورهای همجوشی به‌ طور کلی از ایزوتوپ‌های هیدروژن مانند دوتریوم و تریتیوم استفاده می‌کنند که به راحتی واکنش نشان می‌دهند و پلاسمای محدودی از میلیون‌ها درجه را با استفاده از روش‌های مرسوم(لیزر) یا روش‌های مغناطیسی(توکاماک و مشابه) ایجاد می‌کنند.

چالش اصلی در تحقق قدرت همجوشی عبارت است از مهندسی سیستمی که بتواند پلاسما را به اندازه کافی در دما و چگالی بالایی داشته باشد تا واکنش به صورت طولانی مدت رخ دهد. انتظار می‌رود که همجوشی هسته‌ای به عنوان یک منبع انرژی چندین مزیت نظری نسبت به شکافت هسته‌ای داشته باشد. این مزیت شامل کاهش میزان واپاشی هسته‌ای، کم شدن ضایعات هسته‌ای، منابع سوختی فراوان و افزایش ایمنی است. با این حال همجوشی کنترل شده به لحاظ عملی و اقتصادی بسیار دشوار است. تحقیق در رآکتورهای همجوشی در دهه ۱۹۴۰ میلادی آغاز شد، اما تا به امروز به صورت تجاری تحقق نیافته است.

"کریس کلسال" مدیرعامل شرکت "توکاماک انرژی" در یک مصاحبه با بی‌بی‌سی گفت: اگر شرکت "توکاماک انرژی" و دیگر شرکت‌های توسعه همجوشی هسته‌ای، نیروی مورد استفاده خورشید را روی زمین فراهم کنند، روشی ایجاد کرده‌اند که عملاً هیچ زباله‌ای تولید نمی‌کند، به این معنی که می‌توانند به جهان کمک کنند سرانجام به سوخت‌های فسیلی پشت کند.

"دارپا" در فکر شارژ انبوه پهپادها از راه دور

گروه علمی: آژانس تحقیقات پیشرفته دفاعی وزارت دفاع ایالات متحده(دارپا-DARPA) با همکاری یک شرکت آمریکایی در حال کار بر روی یک فناوری بی‌سیم جدید برای شارژ یکپارچه انبوه پهپادها از راه دور است. به گزارش ایسنا، آژانس تحقیقات پیشرفته دفاعی وزارت دفاع ایالات متحده(دارپا) در پی توسعه یک فناوری بی‌سیم جدید برای شارژ همزمان تعداد زیادی از پهپادها از راه دور است و می‌توان از آن برای شارژ کردن هر هوانوردی که از نیروی محرکه الکتریکی استفاده می‌کند، استفاده کرد.

بر اساس یک بیانیه مطبوعاتی، "دارپا" به شرکتی به نام "الکتریک اسکای"(Electric Sky) کمک مالی کرده است تا نمونه اولیه یک شارژر بی‌سیم را برای انبوه پهپادها بسازد.
مفهوم شارژ بی‌سیم سال‌هاست که مطرح شده است و مبتکران از تکنیک‌های مختلفی مانند لیزر و مایکروویو برای تحقق آن استفاده کرده‌اند. با این حال، رایج‌ترین مشکل در استفاده از این تکنیک‌ها این است که با افزایش فاصله بین فرستنده و گیرنده، قدرت شارژ تضعیف می‌شود. شرکت "الکتریک اسکای" مستقر در سیاتل اکنون راه حلی را برای این مشکل پیشنهاد کرده است.
این شرکت فناوری جدید خود را "ویسپر بیم"(Whisper Beam) نامیده است که معادل الکترومغناطیسی "اتاق زمزمه"(whispering gallery) است."اتاق زمزمه" معمولاً محفظه‌ای مدور، نیم‌کره‌ای، بیضوی یا سهمی‌شکل است که اغلب در زیر یک گنبد یا طاق قرار دارد و در آن زمزمه‌ها به وضوح در هر قسمت از اتاق به گوش می‌رسند.
همانطور که "رابرت میلمن" مدیرعامل این شرکت در بیانیه مطبوعاتی توضیح می‌دهد: در یک "اتاق زمزمه"، یک شنونده در سراسر اتاق می‌تواند در حالی که هیچ کس دیگری نمی‌تواند صدای سخنران را بشنود، صدای او را بشنود، حتی افرادی که میان گوینده و شنونده ایستاده‌اند و آن صدا برای شنیده شدن توسط آنها خیلی ضعیف است.
این فناوری اختراعی از "جف گریسون" یکی از بنیانگذاران شرکت "الکتریک اسکای" است. به استناد وب‌سایت این شرکت، "گریسون" در طول مدت حضورش در شرکت "اینتل" در توسعه پردازنده پنتیوم شرکت داشته و پس از آن به بخش هوافضا و ساخت موشک‌های احتراق شیمیایی رفته است. وی همچنین در شرکت دیگری یک وسیله نقلیه فضایی برای برخاستن و فرود افقی را توسعه داده است.
"گریسون" در یک بیانیه مطبوعاتی اشاره می‌کند که انتقال برق از راه دور غیرممکن نیست، بلکه هزینه‌بر است. با اختراع جدید او می‌توان هزینه فرستنده زمینی را به همراه اندازه گیرنده داخلی، کاهش داد. جالب اینجاست که این فناوری را می‌توان در هر هوانوردی که از نیروی محرکه الکتریکی استفاده می‌کند، خواه از باتری یا سلول‌های سوختی هیدروژنی استفاده کند، استفاده کرد.
"گریسون" افزود: فناوری "ویسپر بیم" به ویژه برای کمک به تامین نیروی مراحل پرمصرفی مانند برخاستن و صعود مفید است و به طراحان این امکان را می‌دهد تا به سایر الزامات برای افزایش برد، افزایش ایمنی پرواز و کاهش بارهای اوج روی باتری‌ها رسیدگی کنند.
شرکت "الکتریک اسکای" برای پروژه "دارپا" بررسی خواهد کرد که آیا می‌توان از این فناوری برای شارژ کردن همزمان انبوه پهپادها استفاده کرد یا خیر. در این بیانیه مطبوعاتی آمده است که این شرکت ابتدا یک نمونه اولیه ساخته که می‌تواند در فواصل کوتاه کار کند و در حال آزمایش آن است. سپس از داده‌های این آزمایش برای توسعه یک فرستنده دوربرد با قدرت بالاتر استفاده می‌کند.

باتری منعطف قابل شستشو ساخته شد

گروه علمی: "بهار ایرانپور" عضو تیم تحقیقاتی دانشگاه "بریتیش کلمبیا" با همکارانش باتری جدیدی ابداع کرده‌اند که هم قابل انعطاف است و هم می‌تواند با چندین بار شستشو در ماشین لباس‌شویی دوام بیاورد.
 

به گزارش ایسنا، وسایل الکترونیکی قابل تعبیه و بافت در پارچه‌ها، کاربردهای جالبی را نوید می‌دهند. از لباس‌هایی که بر فعالیت ماهیچه‌ها و تعداد تنفس نظارت می‌کنند گرفته تا لباس‌هایی که می‌توانند با یکدیگر صحبت کنند. توسعه منابع انرژی انعطاف پذیر برای تحقق این ایده‌ها یک زمینه تحقیقاتی مهم است و دانشمندان دانشگاه "بریتیش کلمبیا" اکنون راه حل ویژه‌ای را ارائه کرده‌اند که طبق ادعای آنها می‌تواند اولین باتری باشد که هم انعطاف پذیر بوده و هم قابل شستشو است.
در چند سال گذشته، ما شاهد انواع راه‌حل‌های ذخیره انرژی منعطف بوده‌ایم که برای تامین انرژی دستگاه‌های پوشیدنی طراحی شده‌اند. از باتری‌هایی در مقیاس میلی‌متری که مانند چسب نواری روی پوست کشیده می‌شوند گرفته تا باتری‌های پارچه‌مانندی که انرژی را از عرق بدن می‌گیرند. اکنون محققان دانشگاه "بریتیش کلمبیا" برخی از پیشرفت‌های مهندسی را برای پر کردن شکاف‌های مهم در فناوری فعلی به کار گرفته‌اند.
دکتر "انگوک تان گوین"(Ngoc Tan Nguyen) نویسنده مسئول این مطالعه می‌گوید: لوازم الکترونیکی پوشیدنی، بازار بزرگی هستند و باتری‌های قابل کشش برای توسعه آنها ضروری هستند. با این حال، تا به حال باتری‌های قابل کشش قابل شستشو نبوده‌اند و اگر بخواهند در برابر نیازهای استفاده روزمره مقاومت کنند، این یک افزودنی حیاتی است.
دانشمندان برای توسعه یک باتری با این قابلیت‌ها، در نحوه چیدمان این دستگاه‌ها بازنگری کردند. این تیم به جای ساخت یک باتری لیتیوم-یونی که مملو از مواد سخت درون یک پوسته سفت و سخت است، به روش شیمیایی جایگزین و استفاده از "روی" و "منگنز دی اکسید" روی آوردند که هزینه کم و ایمنی قابل توجهی دارد. این مواد به قطعات بسیار ریزی آسیاب شدند و در یک پلیمر جاسازی شدند تا لایه‌های فوق‌العاده نازک و منعطف را تشکیل دهند. سپس تعدادی از آنها روی هم چیده شد و در همان پلیمر محصور شد تا محصول نهایی را تشکیل دهد.
"تان گوین" می‌گوید: ما "روی" و "منگنز" را انتخاب کردیم، زیرا برای دستگاه‌هایی که در کنار پوست بدن قرار می‌گیرند، مواد شیمیایی ایمن‌تری نسبت به باتری‌های لیتیوم-یونی هستند، چرا که این باتری‌ها می‌توانند در هنگام شکستن ترکیبات سمی تولید کنند.این باتری جدید، انعطاف پذیر است و می‌تواند تا دو برابر طول معمول خود کشیده شود و همچنین دارای ظرفیت ویژه 160 میلی‌آمپر ساعتی در هر گرم است و 75 درصد ظرفیت خود را در 500 چرخه شارژ و تخلیه شارژ حفظ می‌کند. همچنین محققان دریافتند که این باری جدید به شکل چشمگیری می‌تواند 39 بار شستشو را تحمل کند.
"بهار ایرانپور" دانشمند ایرانی عضو این تیم تحقیقاتی می‌گوید: ما نمونه‌های اولیه خود را در ماشین‌های لباسشویی خانگی و تجاری قرار دادیم و مشاهده کردیم که آنها بدون آسیب و و کاربردی ظاهر شدند و اینگونه است که ما می‌دانیم این باتری واقعاً مقاوم و قابل شستشو است.
این تیم اکنون در حال کار برای بهبود توان خروجی و طول عمر این باتری جدید است و می‌گوید که این باتری از همین حالا توجهات تجاری را به خود جلب کرده است و انتظار می‌رود هزینه آن به اندازه یک باتری قابل شارژ استاندارد باشد.محققان تصور می‌کنند که از این باتری در ساعت‌های هوشمند و پوشیدنی‌هایی که علائم حیاتی را اندازه‌گیری می‌کنند و همچنین لباس‌های هوشمند استفاده شود.
دکتر "جان مدن" استاد مهندسی برق و کامپیوتر این دانشگاه که نظارت بر این پروژه را بر عهده داشت، می‌گوید: مواد مورد استفاده فوق‌العاده کم‌هزینه هستند، بنابراین اگر این مواد به مقدار زیاد ساخته شود، ارزان خواهد بود.