واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار»     (HT-CSURE)

واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار» (HT-CSURE)

Hooshyar-Tavandar Common Subsidiary Unit for Research & Engineering
واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار»     (HT-CSURE)

واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار» (HT-CSURE)

Hooshyar-Tavandar Common Subsidiary Unit for Research & Engineering

شناسایی بمب‌ها با استفاده از نانولوله‌های کربنی

نویسنده: ‫کاوه جهان آرای‬‎ جمعه, 23 آبان 1393 ساعت 15:55 نظر (2)
شناسایی بمب‌ها با استفاده از نانولوله‌های کربنی

در کنار کاربردهای متنوعی همچون لباس‌های ضدآتش، ابرخازن‌های منعطف و جایگزینی محکم‌تر برای الیاف کربن نانولوله‌های کربنی به زودی خواهند توانست در کاربردهای زیاد دیگری نیز خودنمایی کنند.



به گفته‌ی لینگ زانگ از دانشگاه یوتاه این نانولوله‌ها می‌توانند در ابزارهای شناسایی همچون حسگرهای شناسایی مواد منفجره بسیار مفید واقع شوند.

این ابزار تشکیل شده است از دو الکترود که مقداری میکروسکوپی از نانولوله‌های کربنی در بین آن‌ها قرار گرفته‌اند. زمانی که ماده‌ی منفجره‌ای در محیط حضور ندارد جریان الکتریکی که از بین این دو الکترود گذر می‌کند ثابت و در سطح مشخصی است اما اگر مولکولی از ماده‌ای خاص بر روی سطح این نانولوله‌های بنشیند و البته به میزان کافی برای شناسایی موجود باشد این جریان کاهش یا افزایش خواهد داشت که این بسته به طبیعت مولکول دارد. بنابراین نانولوله‌های کربنی در اینجا نقش حسگرهایی بسیار کوچک را برای ما بازی خواهند کرد که البته می‌توان با اصلاح کردن سطح آن‌ها با استفاده از یک پوشش پلیمری پاسخ آن را به مواد مختلف تغییر داد.

cntsensor-1

هنگامی که ابزار چنین تغییراتی را تشخیص دهد به کاربر خود هشدار می‌دهد. در شکل کنونی این نمونه‌ی اولیه قادر به شناسایی بیش از ده ماده‌ی منفجره است که به صورت معمول به کار می‌روند و همچنین می‌تواند چند ده ماده‌ی شیمیایی سمی را نیز همچون کلرین تشخیص دهد. از آنجا که نانولوله‌های کربنی در معرض هوا قرار می‌گیرند این ابزار از حسگرهای معمول بسیار حساس‌تر و البته دقیق‌تر است ضمن اینکه به جای صرف چند دقیقه‌ی با ارزش و حیاتی تنها به چند ثانیه زمان نیاز دارد.

ویژگی مهم دیگری که این ابزار دارد به صرفه بودن آن است چرا که میزان نانولوله‌ی مورد نیاز در این ابزار بسیار اندک است. نمونه‌ی تجاری این دستگاه هم اکنون در حال آماده شدن توسط شرکتی به نام Vaporsens است و تا سال آینده اولین نسخه‌ی آن به نمایش در خواهد آمد. این فناوری می‌تواند در مناطق مختلفی همچون فرودگاه‌ها یا ایست‌های بازرسی به کار رود.

آپارتمان های زیرزمینی برای آخر الزمان در آمریکا

برجی لوکس به عمق 50 متر زیر زمین برای مقابله با جنگ‌های هسته‌ای و بلایای طبیعی ساخته شده است.

خبرگزاری فارس: زندگی لوکس در سیلوهای موشک +تصاویر

به گزارش گروه دانستنی‌های خبرگزاری فارس، در کانزاس آمریکا آپارتمان هایی برای آخرالزمان ساخته شده است؛ که میلیونرهای آمریکایی می‌توانند به آنجا پناه ببرند؛ این آپارتمان‌ها با نام Survival Condos به شکلی لوکس در زیر زمین طراحی و ساخته شده‌اند؛ هر آپارتمان به قیمت‌های 1.5 تا 6 میلیون دلار فروخته می‌شوند.

این ساختمان باورنکردنی در سیلوهای قدیمی در نزدیکی کُنکُردیا - کانزاس – آمریکا ساخته شده است؛ امکانات این ساختمان عبارت است از: یک استخر شنا، سالن نمایش فیلم، آبگرم، یک پارک برای سگ‌ها، یک زندان کوچک و مواد غذایی به اندازه 70 ساکن به مدت 5 سال، تا ساکنان بتوانند به مدت 5 سال زنده بمانند. این برج زیر زمینی دارای تجهیزات پزشکی و دوربین های امنیتی است.

هر آپارتمان مخصوص 5 نفر است و تماماً مبله و لوکس هستند و دارای دو در برای ورود است که هرکدام 6 تن هستند این ساختمان‌ها دارای آسانسورهای لمسی است که فقط با اثر انگشت ساکنین کار می کند.

افرادی که این آپارتمان‌ها را خریداری کردند آن را به عنوان خانه دوم یا برای استراحت استفاده می‌کنند؛ خریداران این آپارتمان‌ها پزشکان، دندانپزشکان، دانشمندان، بازنشستگان نظامی و کارآفرینان هستند؛ حتی یکی از تجار آمریکایی چهار طبقه از این ساختمان را به قیمت 12 میلیون دلار خریداری کرده است.

دلایل ساخت و خرید این آپارتمان‌ها متنوع است: بلایای طبیعی، فروپاشی اقتصادی، فروپاشی دولت، شورش، بیماری‌های همه گیر مانند ابولا .

«لاری هال» مهندس و طراح نرم افزار که در«دِنوِر» زندگی می‌کند پس از حملات 11 سپتامبر 2001 تصمیم به ساخت مکانی امن برای حفاظت از انسان‌ها گرفت؛ وی اولین سیلو موشکی را در سال 2008 خریداری کرد؛ این سیلوها به منظور مقاومت در برابر حمله هسته‌ای توسط ارتش آمریکا طراحی شده است.

وی گفت: متقاعد کردن سرمایه گذاران و خریداران برای انجام این پروژه کار بسیار دشواری بود؛ مردم نمی‌دانستند چه چیز در انتظار آنهاست و فکر می‌کردند شاید این نوعی پناهگاه است که برای دوران جنگ ساخته می‌شود.

این پروژه حدود شش سال طول کشید و هزینه آن 18 میلیون دلار شده است، ساختمان دوم به فاصله 45 دقیقه با این ساختمان درحال ساخت است و چندین خریدار در لیست انتظار هستند. «لاری هال» تصمیم دارد 6 تا 10 ساختمان دیگر در سال‌های آینده بسازد.

این ساختمان 50 متر زیر زمین در فضایی به وسعت 600 مترمربع ساخته شده است.

منبع Le Journal de Montreal

آزمایش مقاومت گرافین در برابر گلوله‌های شلیک شده میکرونی با سرعت ۳۰۰۰ متر بر ثانیه

نویسنده: حسین خلیلی صفا شنبه, 08 آذر 1393 ساعت 14:20مقاومت گرافین
مقاومت گرافین

گرافین یکی از موادی است که مقاومت و استحکام بالای آن نظر بسیاری از دانشمندان را جلب کرده است. به تازگی دانشمندان دریافته‌‌اند که گرافین در برابر کِولار که در جلیقه‌های ضد گلوله استفاده می‌شود، مقاوم‌ بیشتری دارد.



براساس یافته‌های جدید محققان دانشگاه ماساچوست-امهرست، گرافین در مقایسه با استیل و کولار که در تجهیزات نظامی مورد استفاده قرار می‌گیرند، بسیار مقاوم‌تر است. پیش از این، محققان لایه‌ای از گرافین با ضخامتی برابر یک اتم را در برابر گلوله‌های معمولی آزمایش کردند که موفقیت آمیز بود. محققان دانشگاه ماساچوست در آخرین تحقیقات خود، با استفاده از پالس‌های لیزری، گلوله‌های شیشه‌ای بسیار کوچکی را که سایز آن‌ها در حد میکرون است با سرعت ۳٫۰۰۰ متر بر ثانیه شلیک کرده‌اند. ورقه‌های از گرافین که متشکل از ۳۰ تا ۳۰۰ لایه از این ماده است، توانست انرژی این گلوله‌ها را جذب کند.

اما مشکلی که از بکارگیری گرافین در جلیقه‌های ضد گلوله ممانعت می‌کند، شکننده بودن لایه‌های ساخته شده از این ماده است. شاید تولید لایه‌های گرافین در تکه‌های کوچک‌تر و چسباندن آن‌ها به یکدیگر، راه‌حلی برای این مشکل باشد.

Swarms of Militarized Robots to Hit Battlefields, Could Spark Modern Day Arms Race

Swarms of Militarized Robots to Hit Battlefields, Could Spark Modern Day Arms Race
Teams of interconnected robots will change the way America and other countries fight their wars, providing them with the ability to conduct “suicidal missions.”
By Adam Kredo, The Washington Free Beacon - Filed Nov 06, 2014
Swarms of highly intelligent militarized robots are predicted to hit the battlefield in the near future and could spark a modern day arms race, according to a report released Monday by the Center for a New American Security (CNAS).

Teams of interconnected robots will change the way America and other countries fight their wars, providing them with more range and the ability to conduct “suicidal missions” without risk to living humans, according to the report, entitled, “Robotics on the Battlefield Part II: The Coming Swarm.”

The study predicts that in the very near future, advances in technology will allow “swarms of robotic systems” to effect “dramatic, disruptive change to military operations”—and that the United States must significantly step up its focus on these technologies or risk losing its status as the world’s preeminent fighting force.

“Swarms of robotic systems can bring greater mass, coordination, intelligence, and speed to the battlefield, enhancing the ability of warfighters to gain a decisive advantage over their adversaries,” the report states.

While the United States and other major powers have made great advances in unmanned technologies—such as drones and other remotely piloted devices—the report predicts that global militaries will soon enter a race to perfect the tactic known as “swarming,” in which droves of militarized robots act together on the battlefield.

“Many of the game-changing innovations that enable swarming … will be widely available to a range of actors,” the reports states.

However, severe U.S. defense budget cuts known as sequestration threaten to stymie America’s investment into these critical new technologies and could leave the country vulnerable to enemies, according to the report.

“Today the U.S. military faces a pernicious cycle of ever rising platform costs and shrinking quantities,” it states. “As a result, the number of combat ships and aircraft in the U.S. inventory has steadily declined, even during periods of significant growth in defense spending.”

Read the full story at The Washington Free Beacon

با فضاپیمای نظامی X-37B نیروی هوایی آمریکا آشنا شوید

نویسنده: وحید خامسی پنج شنبه, 01 آبان 1393 ساعت 10:01 نظر (3)
با فضاپیمای نظامی X-37B نیروی هوایی آمریکا آشنا شوید

X37-B لقب فضاپیمای نظامی نیروی هوایی ایالات متحده است که به تازگی با گذراندن ماموریت سری خود پس از حدود ۲ سال با موفقیت به زمین بازگشته است. جزئیات و اهداف این ماموریت طولانی مدت جزو اسناد طبقه‌بندی شده قرار گرفته است اما طبق گزارشات منجمان آماتور این فضاپیما در مدار بسیار پست با فاصله‌ی ۳۵۰ کیلومتر از زمین در دامنه‌ای از ۴۳.۵ درجه شمال تا ۴۳.۵ درجه‌ی جنوب عرض جغرافیایی در حرکت بوده است که به معنای رصد خاورمیانه، افغانستان، آفریقا، جنوب شرق آسیا و آمریکای لاتین است. همراه زومیت باشید تا با این سفینه‌ی نظامی بیشتر آشنا شوید.



جمعه‌ی گذشته فضاپیمای نظامی X-37B در ساعت ۱۲:۲۴ دقیقه به وقت محلی پس از ماموریت بی‌سابقه‌ی ۶۷۵ روزه‌، در پایگاه واندنبرگ کالیفرنیا به زمین نشست.

بسیار مفتخرم که با همکاری تیمی توانستیم سومین فرود ایمن را تجربه کنیم. برای همه‌ی ما از اپراتورهای فضاپیما تا مهندسان و مدیریت فرودگاه موفقیت در این ماموریت منحصر به فرد باعث غرور و افتخار است.

این‌ها بخشی از سخنرانی کرنل کیت بالتز پس از فرود موفقیت آمیز X-37B است که نشان دهنده‌ی اهمیتی است که این سفینه‌ برای ارتش آمریکا دارد. طبق اطلاعات منتشر شده این فضاپیما نسخه‌ای مینیاتوری از شاتل فضایی بازنشسته‌ی ناسا است و همانند شاتل به صورت عمودی به فضا پرتاب می‌شود و با سر خوردن بر روی هوا به زمین باز می‌گردد. وظیفه‌ی انتقال این سفینه به فضا بر عهده‌ی موشک اطلس ۵ قرار گرفته است. اینفوگرافیک زیر قسمتی از اطلاعات منتشر شده در مورد این فضاپیما را به شما ارائه خواهد نمود.

X37B-infographic

شاتل مینیاتوری رباتیک

نیروی هوایی ایالات متحده ۲ فروند فضاپیمای X-37B در اختیار دارد که هر ۲ توسط بخش فانتوم شرکت بوئینگ طراحی و ساخته شده‌اند. این ۲ فضاپیما مجموعا در ۳ ماموریت که به نام‌های (OTV-1 ، OTV-2 و OTV3) شناخته می‌شوند، شرکت داشته‌اند. OTV مخفف واژه‌ی Orbital Test Vehicle یا حامل آزمایشی مداری است. ابعاد این فضاپیما ۸.۹ در ۲.۹ متر و فاصله‌ی ۲ بال آن از یکدیگر ۴.۵ متر است. با این حجم فشرده هر ۲ فروند X-37B می‌توانند در محفظه‌ی بار شاتل فضایی به راحتی جای بگیرند.

x-37b-space-plane-landing-photos-7-101203-02آخرین تکنولوژی‌های فضایی در بدنه‌ای به اندازه‌ی یک کامیونت جای گرفته است.

OTV-1 در مهرماه سال ۱۳۸۹ شروع شد و در آذرماه همان سال پس از ۲۲۵ روز قرارگرفتن در مدار به پایان رسید. ماموریت OTV-2 که با X-37B متفاوتی انچام میشد در اسفندماه سال ۱۳۸۹با پرتاب سفینه به فضا شروع شد و به مدت ۴۶۹ روز گردش به دور زمین طول کشید. OTV-3 رکورد ماموریت قبلی این فضاپیما را ۲۰۰ روز افزایش داد، ۲۰ آذر ۱۳۹۰ این فضاپیما سطح زمین را ترک کرد و جمعه‌ی پیش پس از ۲۲ ماه در پایگاه هوایی واندربرگ کالیفرنیا به زمین بازگشت.

آزمایش فناوری‌های فضایی

پنهان کاری در مورد X-37B گمانه زنی‌ها در مورد این فضاپیما را افزایش می‌دهد. برخی عقیده دارند این فضاپیما حامل سلاحی برای غیرفعال کردن و یا حتی دزدیدن ماهواره‌های دیگر کشورها است، اما نیروی هوایی آمریکا اصرار دارد که X-37B فقط بستری برای آزمایش‌های فناوری در فضا است. طبق اسناد رسمی منتشر شده‌ی نیروی هوایی هدف اصلی از پرتاب X-37B شامل ۲ بخش است، ابتدا ارتقا فن‌آوری ساخت سفینه‌ای که قادر به بازگشت به زمین و پرواز مجدد است و پیشرفت این کشور در عصر فضا و سپس آزمایش نمونه‌هایی خاص در فضا و بازگرداندن آن‌ها به زمین.

091021-x37b-orbit-02تصویر خیالی از فعالیت X-37B در مدار زمین

تکنولوژی‌هایی که در این عملیات‌ها مورد بررسی قرار می‌گیرند عبارتند از هدایت ناوبری و کنترل سیستم‌های حفاظتی حرارتی، تکنولوژی استفاده از دستگاه‌های الکترونیک هدایت خودکار هوایی، سازه‌های قادر به تحمل درجه‌ی بالای حرارت و عایق سازی فشرده دستگاه‌ها با قابلیت استفاده‌ی مجدد. همچنین سیستم‌های پرواز الکترومکانیکی بسیار سبک وزن و پرواز مداری مستقل شامل خروج از یک مدار و ورود به مدار دیگر بخشی از تکنولوژی‌هاییست که با استفاده از این فضاپیما بهینه شده و پیشرفت خواهد کرد.

091021-x37b-reenter-02X-37B همانند شاتل فضایی با سّر خوردن بر روی هوا به زمین باز می‌گردد، عایق‌بندی حرارتی از مشکل‌ترین قسمت‌های ساخت هر سفینه‌ایست.

متخصصان نیز کم و بیش با اهداف یاد شده موافق هستند، به گفته‌ی آن‌ها X-37B انقدر بزرگ نیست و قابلیت مانورپذیری مناسبی ندارد که بتواند ماهواره‌های کشورهای دیگر را از مدار بدزدد اما می‌تواند حامل نوعی از تکنولوژی هوشمند نظارتی-شناسایی (ISR) برای اهداف مشخص از فضا باشد.

x37b-shroud-100421-02X-37B در محفظه‌ی ائرودینامیک در دماغه‌ی موشک اطلس ۵ قرار می‌گیرد.

x37-b-3rd-mission-payloadنمای خارجی محفظه‌ی حمل بار اطلس ۵

پنهان کاری زیادی که در مورد ماموریت‌های این فضاپیما صورت می‌گیرد احتمال ارتباط این عملیات‌ها را با آژانس شناسایی ملی ایالات متحده افزایش می‌دهد، شاید آزمایش و بهبود تکنولوژی سنسورها و یا تکنیک‌های جدید برای این مرکز از اهداف X-37B باشد. منجمان آماتور این فضاپیما را در مدار ۴۳.۵ درجه‌ی شمال عرض جغرافیایی تا ۴۳.۵ درجه‌ی جنوب عرض جغرافیایی و در فاصله‌ی ۳۵۰ کیلومتری از سطح زمین رصد کرده‌اند. قرار گرفتن در این مدار احتمال جاسوسی از روسیه را کمرنگ می‌سازد اما X-37B را در منطقه‌ای قرار می‌دهد که بتواند از خاورمیانه و افغانستان تا آفریقا، آمریکای لاتین و مناطق جنوب شرقی آسیا را پوشش دهد. به گفته‌ی نیروی هوایی ایالات متحده چهارمین ماموریت X-37B در سال ۲۰۱۵ شروع خواهد شد.

اطلس ۵

Atlas V یکی از موشک‌های یک‌بار مصرف خانواده‌ی اطس است که توسط لاکهیدمارتین-بوئینگ ساخته می‌شود. در طبقه‌ی اول موتور روسی آردی-۱۸۰ با سوخت نفت سفید و اکسیژن مایع نیروی پرتاب را تامین می‌کند و سپس طبقه‌ی بالایی یا سناتور با موتور آمریکایی آرال-۱۰ و سوخت هیدروژن و اکسیژن مایع عملیات پرتاب را ادامه می‌دهد.

x37-b-3rd-mission-mate-atlas-vدر OTV-3 سفینه‌ی نظامی درون مخزنی به قطر ۵ متر در دماغه‌ی موشک اطلس ۵ قرار گرفت.

x37-b-3rd-mission-wide-launchدر ۲۰ آذرماه سال ۱۳۹۰ عملیات OTV-3 با پرتاب از ایستگاه کیپ کانورال نیروی هوایی آمریکا شروع شد.

و سرانجام X-37B از آخرین ماموریتش در پایگاه والدنبرگ کالیفرنیا فرود می‌آید.

دانلود ویدئو

امتیاز دهید 
 
(2 رای‌)