واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار»     (HT-CSURE)

واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار» (HT-CSURE)

Hooshyar-Tavandar Common Subsidiary Unit for Research & Engineering
واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار»     (HT-CSURE)

واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار» (HT-CSURE)

Hooshyar-Tavandar Common Subsidiary Unit for Research & Engineering

پروژه های نمکزدایی آب دریا با خورشید

با هزینه ی کمتر،شیرین کردن آب دریا تنها با قدرت خورشید ممکن شد

یکی از قدیمی ترین روش های نمک زدایی از آب شور دریا، تقطیر آن است که شامل جوشاندن آب دریا و سرد کردن بخار حاصل در لوله های متراکم بوده است. اما حالا خورشید به کمک حل مشکلات این روش آمده است.

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از انگجت، تقطیر آب به منظور نمک زدایی از آن مستلزم صرف انرژی فراوان است و نزدیک به نیمی از انرژی ورودی تنها صرف به جوش آوردن آب می شود. اما حالا گروهی از محققان دانشگاه رایس در هوستون تگزاس روش جدیدی را بدین منظور به کار گرفته اند که نه تنها میزان انرژی مورد نیاز را کاهش می دهد، بلکه منبع مصرف انرژی را از برق به خورشید تغییر می دهد.

فناوری مورد استفاده برای این کار که نتیجه دو سال تحقیق و پژوهش است، "nanophotonics-enabled solar membrane distillation" یا NESMD نام دارد. در این روش جریان های آب گرم و سرد از طریق یک غشای نازک از هم جدا شده و بخار آب از طرف گرم به طرف سرد غشا جریان می یابد. در نتیجه نمک آب از آن خارج می شود. استفاده از این روش مستلزم صرف انرژی کمتری است، زیرا برای استفاده از آن به آب گرم شده با استفاده از انرژی خورشید و نه آب جوش نیاز است.

محققان برای بهینه سازی این روش برخی انواع غشای تجاری موجود در بازار را با نانوذراتی که قادر به تبدیل نور به گرما هستند، ترکیب کردند. بنابراین غشای یاد شده قابلیت ایجاد گرما در درون خود در صورت تابش نور خورشید را پیدا کرده و دیگر نیازی به هدایت مداوم آب گرم به درون آن نیست.

با توجه به عدم نیاز به مصرف انرژی برای گرم کردن آب، تنها هزینه ضروری در این روش نصب پمپ برای هدایت آب است و با نصب چند صفحه خورشیدی بقیه امور انجام می گردد. با توجه به بازدهی بالای روش یاد شده می توان از آن برای تهیه آب شیرین در بسیاری از نقاط جهان با استفاده از آب دریا استفاده کرد.




پروژه نمکزدایی یک میلیارد مکعب آب خلیج فارس در سال و انتقال آن به استانهای شمالغرب با برق خورشیدی

این یک ایده  بر روی کاغذ و اسکچی بسیار اولیه از این پروژه خواهد بود. اعداد خام اولیه بسیار هزینه بر به نظر میرسند.

 


در شرایط جهان صنعتی، با احتساب استهلاک سرمایه، انتقال هر متر مکعب آب در هر 100 کیلومتر حدود پنج تا شش سنت هزینه دارد. بالا بردن هر مترمکعب معادل هر 100 متر هم همین قدر هزینه دارد. این اعداد سردستی، بسته به قیمت نفت و فولاد و متغیرهای دیگر بالا و پایین می‌رود. هر مترمکعب آب تصفیه‌شده از دریا را هم می‌شود حدود 40 سنت به بالا خرید. فرض کنیم فاصله انتقال 1500 کیلومتر و مجموع هد استاتیک و دینامیک پستی و بلندی‌های مسیر فقط سه هزار متر باشد. با این مفروضات هر مترمکعب آب سه دلار و 10 سنت در مقصد خواهد بود.


شیرین کردن آب خلیج فارس و انتقال ان به استانهای شمال غربی با استفاده از نیروگاهای خورشیدی

seawater desalination plant located in Persian gulfs coast of Iran to transfer to north and northwest of Iran

ظرفیت یک میلیارد متر مکعب در سال(5 ترین)

capacity: 1 billion cubic meter per year

environmental effects

تبعات زیست محیطی

امکان سنجی

feasibility

برآورد هزینه

cost evaluation

مکان یابی و مسیر خط لوله

pipeline and grid location and route study

نحوه ذخیره

storage methodology

مکانهای پمپاژ

pump houses locations 

مکانهای نیروگاههای خورشیدی

solar power plants location study

مطالعات پایه

basic study

طراحی و مهندسی تفصیلی

detail desing and engineering

خرید و ساخت

procurement

برگشت سرمایه

capital return

استفاده از تکنیک های کم هزینه کم فشار برای اسمز معکوس

new technology with low pressure of revers osmosis 

یافتن متریالهای مقاوم در برابر خوردگی آب دریا

new material for corrosion resistance

بازیافت زهرآب 

brine recycle

 flow diagram

چه اتفاقی برای نمک می افتد؟

واحد نمکزدایی به طور معمول 1 کیلوگرم آب شیرین از 3 کیلوگرم آب دریا استخراج میکند.نمک استخراج شده ی محلول در آب دریا اصطلاحا تلخاب نامیده میشود. تلخاب در حد طبیعی رقیق شده و به دریا برگشت داده میشود.

آیا میتوان نمک را بازیافت کرد؟

فرآیندهای معمولی نمکزدایی چنین بازیافتی انجام نمیدهند. در حالیکه آب دریا تا 1.5 برابر تغلیظ شده است، بازیافت نمک نیاز به تغلیظ تا 10 برابر دارد. در چنین شرایطی کریستالهای اولیه نمک در تلخاب ظاهر خواهند شد. این فرآیند نیاز به انرژی فراوانی دارد و صرفه اقتصادی ندارد. امروزه در مناطق بزرگ نزدیک به سواحل آفتابی، کفه های نمکی با استفاده از برق خورشیدی بهترین روش برای تولید نمک می باشند.

آیا تاسیسات نمکزدایی آلوده کننده هستند؟

آب شیرین کن ها مقدار کمی آب شور تغلیظ شده که اصطلاحا تلخاب نامیده میشوند به دریا باز میکردانند. نمک موجود در تلخاب حدودا 60 گرم در لیتر برای آب دریا با غلظت 40 گرم درلیتر می باشد. دمای تلخاب چند درجه سانتیگراد بیشتر از آب دریا می باشد. این نمک تغلیظ شده و دمای اضافی سریعا در نقطه خروج از بین میرود.

آب دریا در ورودی تاسیسات آب شیرین کن کلر زنی میشود تا از رشد جلبک دریایی و صدف درون لوله کشی ها جلوگیری شود.

مواد افزودنی ضد کف و ضد فلس به صورت تزریقی به آب دریا افزوده میشوند.دوز تزریقی در محدوده چند گرم در تن می باشد.به خاطر واکنش درون تاسیسات و مقدار رقیق بودنشان امکان آلودگی در خروجی تاسیسات وجود ندارد.

واحدهای آب شیرین کن اغلب در مناطقی که از نظر زیست محیطی مراقبت میشوند ایجاد میگردند و مشکلات کمی ایجاد مینمایند.

بدین ترتیب، واحد آب شیرین کن هیچ مواد زاید به محیط زیست برنمی گرداند. هرچند این تاسیسات میتواند به واحدهای بویلر نیروگاهی متصل شود. زواید این کارخانجات با استانداردهای زیست محیطی کنترل میشود.

این واحد های ترکیبی بهترین کارایی را دارند و کمترین صدمات را به محیط زیست میرسانند.


آیا آب نمکزدایی شده آشامیدنی می باشد؟

نمکزدایی به روش حرارتی آب مقطر تولید میکند، که کاملا خالص می باشد.در حالیکه آب دریا داری 40 کیلوگرم نمک در هر تن می باشد حال آنکه آب بدست آمده چند گرم در تن نمک دارد. این آب برای اشامیدن توصیه نمیشود هرچند خوردن یک لیوان آن صدمه ای نخواهد رساند. مشکل نگهداری و محافظت از این آب در مقابل اسیدی شدن، افزایش خورندگی و قابلیت زیاد آلوده شدن می باشد.


چه کسانی تاسیسات آب شیرین کن میخرند؟

بزرگترین مشتریان در خاورمیانه می باشند.این منطقه دارای بیش از نصف تاسیسات نمکزدایی دنیا می باشد، بعد ازآن آمریکا 15%، اروپا و آسیا 10% و آفریقا 6%.

در کنار اینها، شرکتهای بزرگ نفت و پتروشیمی مشتریان اصلی جهت تهیه آب قابل اعتماد برای کارخانجاتشان می باشد.


برای چه نمکزدایی؟

نمکزدایی در صنایع، مصرف انسانها و کشاورزی استفاده میشود.پالایشگاهها و پتروشیمی ها نیاز به آب خالص جهت نیازهای بویلرها دارند. یک سوم تاسیسات آب شیرین کن برای این صنایع تاسیس شده است. 60% تاسیسات برای مصارف آشامیدنی و بهداشتی انسانی تاسیس شده است.این آب ها قابل اعتماد جهت توسعه پایدار در یک منطقه می باشند.

استفاده برای مصارف کشاورزی در رده دوم قرار دارد. در بسیاری از کشورهای خاورمیانه، آب شیرین کنها برای مصارف انسانی تاسیس میشوند، سپس بعد از تصفیه در آبیاری استفاده میشوند.


آب شیرین شده چقد هزینه دارد؟

هزینه آب خروجی از تاسیسات آب شیرین کن از نقطه ای به نقطه دیگر متفاوت می باشد.این به هزینه انرژی، ظرفیت تاسیسات،دوره استهلاک، الگوی تولید (سالیانه یا فصلی) بستگی دارد. طبق محاسبات سرانگشتی تاسیسات عظیم واقع در اروپا با الگوی تولید سالیانه هزینه ای حدود 1 یورو به ازای هر متر مکعب آب دارد. این هزینه برای تاسیسات کوچکتر میتواند هزینه ای 3 تا 5 برابر بیشتر داشته باشد.


آب دریا یا آب شور؟

آب شور همیشه یکسان نمی باشد. بسته به جایی که از آن می آید آب سرد یا گرم اقیانوس، دریاهای آزاد یا بسته، میزان نمک آن متغیر می باشد.در زیر مقاسیه کوتاهی بین این آبها را ببینید:

  • آب لب شور: 0.5 تا 3 گرم در لیتر
  • آب دریای شمال: 21 گرم در لیتر
  • اقیانوس اطلس: 38 گرم در لیتر
  • دریای مدیترانه: 38 گرم در لیتر
  • خلیج فارس:  40 تا 50 گرم در لیتر
  • دریای میت: 300 گرم در لیتر

 یکی از اصلی ترین عوامل موثر بر قیمت آب شیرین تولیدی در تاسیسات نمکزدایی میزان انرژی مصرفی می باشد.به طور میانگین در روش اسمز معکوس 3 تا 10 کیلو وات ساعت برای تولید 1 متر مکعب آب شیرین از آب دریا لازم می باشد.عامل دیگر هزینه ، عوامل ثابت می باشند که بستگی به مکان احداث تاسیسات آب شیرین کن، و نوع تکنولوژی بکار گرفته شده دارد.بخش اصلی انرژی صرف بکارگیری پمپ ها برای تغذیه آب ورودی با فشار بالا می باشد.فشار عملیاتی پمپ ها بسته به شوری آب دریا می تواند 15 تا 30 بار برای آب لب شور، و 55 تا 70 بار برای آب دریا باشد.با استخراج آب شیرین از آب دریا نمک تغلیظ شده پشت غشا ها افزایش پیدا میکند و میتواند باعث رسوب در آنها شود بنابراین بهترین میزان آب شیرین استخراج شده باید بین 25% تا 45% آب ورودی باشد. 

liness

تاسیسات آبگیر

وبا دریمن همه گیر شد

معاون دفتر نمایندگی کمیته بین المللی صلیب سرخ در یمن با اعلام امکان ابتلای نیم میلیون یمنی به وبا وجود دارد، گفت: نیازمند واکنش متناسب و قوی جامعه جهانی درخصوص یمن هستیم.

به گزارش ایرنا ازدفتر صلیب سرخ در تهران، «جوناس برائر» با اعلام ابتلای بیش از 200 هزار یمنی به وبا و مرگ بیش از یک هزار و 300 نفر، اظهارکرد: امکان ابتلای بیش از500 هزار یمنی به وبا وجود دارد.

به گفته وی، شرایط بشر دوستانه دریمن ازهمیشه در وضع بدتری قراردارد وبا وجودی که پیشگیری از وبا کارسختی نیست، اما دسترسی نداشتن مردم به آب سالم، انباشت زباله درشهرها و از کار افتادن شبکه فاضلاب شهری سبب همه گیری وبا شده است.

وی با بیان اینکه ازکار افتادن 45 درصد ازخدمات درمانی دریمن در نتیجه حملات مستقیم است، اظهارکرد: نتوانستن تامین سوخت و دسترسی به تنها 30درصد از داروهای مورد نیاز از دیگر عوامل شیوع سریع وبا دراین کشور است.

برائر افزود: در مدت دوسال جنگ در یمن منجر به قتل 10 هزار نفر شده است و در کمتر از هفت هفته از شیوع وبا، بیش از یک هزار نفر جان باخته اند.

معاون دفتر نمایندگی کمیته بین المللی صلیب سرخ در یمن خواستار واکنش متناسب و قوی جامعه جهانی دراین زمینه شد.

از زمان شیوع وبا دریمن کمیته بین المللی صلیب سرخ به عنوان بزرگترین سازمان بشر دوستانه کمک رسان دریمن، 20درصد ازمبتلایان را درمان کرد و تا کنون موفق به ارسال 5 محموله هوایی ملزومات درمانی به یمن شده است.

علاوه برخدمات درمانی، کمیته بین المللی صلیب سرخ با اعزام نیروهای متخصص سعی در بهبود وضعیت بهداشتی و درمانی شهرها داشته است تا بتواند از شیوع بیشتر این بیماری جلوگیری کند.
منبع: ایرنا

How to build your own country

How to build your own country

'Floating cities' master reinvention 09:48

Story highlights

  • Joe Quirk: More and more Americans are dissatisfied with their government
  • So now is the perfect time to innovate and create self-governing artificial islands

Joe Quirk, president of The Seasteading Institute, a nonprofit research and advocacy organization, is co-author of "Seasteading: How Floating Nations with Restore the Environment, Enrich the Poor, Cure the Sick, and Liberate Humanity From Politicians" with Patri Friedman, chairman of the board of The Seasteading Institute. The views expressed in this commentary are his own.

(CNN) If you'd like to live in a country that caters to your values and lifestyle, why not build your own?

Nearly half the earth's surface is a blue frontier over which no country holds sovereignty, and startup cities that float permanently in international waters will soon be economically feasible as construction materials get cheaper, greener and printable in 3D form. These will be homesteads on the high seas -- or seasteads.
Joe Quirk
By 2020, Blue Frontiers, our for-profit spinoff from The Seasteading Institute, a nonprofit research and advocacy organization, plans to provide fresh jurisdictions on floating sustainable islands designed to adapt organically to sea level change. These will be privately financed and built by local maritime construction firms employing the latest in sustainable blue tech.
We've already raised our seed round of investments to perform research and secure legislation, so get ready for the next wave of nations.
Of course, the need for seasteads could not be greater. Americans are fed up with their government -- in a recent Washington Post-ABC News poll, nearly two-thirds of Americans reported that they trust neither the Democratic or Republican establishment to represent them.
But this isn't a new sentiment. America's founders were also fed up with their government. The New World served as a platform where political innovators could experiment with unconventional ideas. As new states and territories were established piecemeal across the frontier, they became incubators for novel ideas of governance -- eventually shaping the country we have today.
A modular wavebreaker shelters Artisanopolis, a model seastead, in shallow coastal waters. Greenhouse domes will provide locally grown food. Courtesy of Gabriel Scheare, Chile.
Fast-forward over two hundred years, and most land has been claimed by governments established in previous centuries -- leaving the high seas to serve as the latest frontier for innovation.
"Why are we not looking at moving out onto the sea?" asked famed ocean explorer Robert Ballard, who discovered The RMS Titanic, as he concluded his 2008 TED talk with a clarion call: "Why do we have programs to build habitation on Mars ... but we do not have a program looking at how we colonize our own planet? And the technology is at hand!"
That same year, two Silicon Valley entrepreneurs, Peter Thiel and Patri Friedman, co-founded The Seasteading Institute to bring a startup sensibility to the problem of government monopolies that are too big to succeed.
The first permanent businesses on the high seas could be sovereign floating hospitals that provide cutting-edge care to patients who choose them. Design concept by Edward McIntosh, 2014, Ecuador.
Venture capitalist Peter Thiel announced that our outdated state could not adapt to dynamic modern technologies. In fact, vital departments of the US government still use floppy disks. Political economic theorist Patri Friedman, a Google engineer and Milton Friedman's grandson, observed that Steve Wozniak didn't change Hewlett-Packard from within. After his design for the personal computer was rejected five times, he left and founded Apple with Steve Jobs.
So where will the Wozniaks of governance go?
Gather your kindred spirits, forge a business plan to sell a unique service to the world and entice people to choose your floating island. If immigrants arrive and create a thriving community, your floating town could expand and grow into a city. If your floating island goes bankrupt, it will be disassembled and sold off to competing seasteads.
Seasteads 3D-printed on the ocean will not resemble skyscrapers rooted in bedrock. The City of Meriens follows the form and function of a manta ray. © Jacques Rougerie Architecte, France.
There's no shortage of innovators who believe they can create better societies, and no shortage of funders who want to invest in the New Blue World. Since people will be able to select and reject seasteads voluntarily, an evolutionary market process that will discover better ways of living together will naturally emerge.
Residents will have more direct influence over their floating society of a few hundred than they would have over an old nation of hundreds of millions. Also, unlike present governments, floating islands are no threat to other nations.
Small floating cities already proliferate on our oceans. Oil rig workers typically work two weeks out of every four in floating accommodations that meet hotel standards, where they enjoy saunas, gyms, maid and laundry services and satellite TV. Their platforms, each the size of one or two football fields, are frequently stable enough to play ping pong.

And floating private governance is a rapidly growing industry. This year, more than 20 million people will vote to float when they board cruise ships for jobs and vacations, where they enjoy private security guards and health care. Disney World has been hailed as a marvel of private governance. If only Walt Disney had lived to see his majestic fleet of Disney Magic, Disney Wonder, Disney Dream and Disney Fantasy. The cruise industry provides seasonal jobs for people in the developing world, and seasteads could create permanent jobs as well as homes.
Meanwhile, French Polynesia has offered to host the first pilot seastead. This ancient culture of navigators has been choosing among islands and founding new societies for millennia. Leaders in French Polynesia reached out to The Seasteading Institute to let us know they possess all the features seasteading needs to get started: calm warm waters, natural wave breakers and a youth culture eager to work in incubation hubs for blue tech.

On January 13, 2017, French Polynesia signed a Memorandum of Understanding with The Seasteading Institute, agreeing to work together on legislation for a "special governing framework," so pioneers can offer innovative societies in a protected Tahitian lagoon.
The prototype for their floating islands has already been built in the Netherlands by our Dutch engineers at DeltaSync in partnership with Public Domain Architects. The Floating Pavilion in Rotterdam is sustainable, solar-powered and mobile, a sterling example of what the Dutch call "climate-proof architecture."
So let's let a thousand nations bloom.

تولید سوخت زیستی از مدفوع و فاضلاب انسانی

شهرداری شهر پورتلند در آمریکا موفق به ابداع روشی جالب شده که با آن می‌توان فاضلاب خانگی و مدفوع انسان را به گاز طبیعی بازیافتی تبدیل و به جای گازوئیل در موتورهای دیزل به‌کار گرفت.

در این روش متان حاصل از مدفوع و فاضلاب‌های خانگی تبدیل به گاز طبیعی بازیافتی و یک سوخت مناسب برای جایگزینی گازوئیل می‌شود و براساس پژوهش‌های انجام شده این روش بسیار کم‌هزینه‌تر و پاک‌تر از استخراج گاز طبیعی از زمین است.

گازوئیل سوختی بسیار قدیمی و محبوب در موتورهای پرقدرت است که بیش از یک قرن است کارهای مختلفی را برعهده دارد. تریلرها و حمل و نقل بارهای جاده‌ای، مولدهای برق، قایق‌ها و کشتی‌های بزرگ و بسیاری از خودروها و نیروگاه‌های جهان با استفاده از این سوخت به‌شدت آلاینده کار می‌کنند. گازهای حاصل از سوخت گازوئیل در بیماری‌هایی مانند فلج قلبی، بیماری‌های تنفسی، انواع سرطان و البته در گرمایش زمین اثر مستقیم و اثبات‌شده دارند و حذف آنها از کره زمین، گامی بسیار مهم برای آینده بشر است.

شهرداری پورتلند در یک پژوهش موفق شده است روشی برای تولید گاز طبیعی بازیافتی از فضولات انسانی ابداع کند که با استفاده از آن قادر است سالانه 5 میلیون لیتر گازوئیل را جایگزین نماید. این مقدار جایگزینی، موجب کاهش 21 هزار تن دی‌اکسید کربن از هوای این شهر در سال می‌شود و 3 میلیون دلار سود سالانه را به جیب تولیدکننده می‌ریزد.

براساس بخش‌های تکمیلی این پژوهش، استفاده از فضولات انسانی در تولید سوخت طبیعی بازیافتی نسبت به هزینه‌های اکتشاف، تخمین و استخراج و پالایش گاز طبیعی از زمین بسیار ارزان‌تر و آسان‌تر است و در همین حال این روش آلایندگی بسیار کمتری برای محیط‌زیست دارد و بخشی از آلایندگی‌های دیگر را هم پاک می‌کند.

پیش از این نیز شهرهای بزرگ دیگری به‌دنبال استفاده از پساب خانگی و انسانی در مصارف روزمره بودند و حتی بیل‌گیتس، بنیاینگذار مایکروسافت، نیز از یک پژوهش برای تولید آب آشامیدنی از فاضلاب، حمایت مالی کرده بود و از آب حاصل نوشیده بود.

شهرداری نیویورک نیز در سال 2011 پروژه‌آی را آغاز کرد تا از 5 میلیارد لیتر فاضلاب شهری روزانه خود، متان و بوتانول تولید کند. استفاده از مدفوع و پساب انسانی برای تولید انرژی، یکی از روش‌های بسیار مهم در علوم شهری و علوم انرژی آینده است و زیست‌شناسان نیز علاقه خاصی به این رشته برای یافتن راهی که در آن انرژی باقی‌مانده در غذاها که از بدن انسان دفع می‌شود را آزاد کنند هستند.

منبع: کانال تلگرامی " از نفت چه خبر؟"

دستگاهی برای بدست آوری آب از هوا در حتی بیابان

دستگاهی که آب را در بیابان استحصال میکند

دستگاه استحصال آب

دستگاه خورشیدی که نگرانی آب را میتواند رفع کند. 9 دانشمند از ام آی تی ، شهر علم و تکنولوژی شاه عبدالعزیز، و دانشگاه برکلی کالیفرنیا دستگاه استحصال آبی را طراحی کرده اند که آب را از هوا حتی با رطوبت 20 درصد بکشد."عمر یاغی" از دانشگاه برکلی میگوید:" ما میخواستیم نشان دهیم که اگر شما در جایی از بیابان گم شدید، به خاطر این دستگاه زنده می مانید."

یاغی ترکیب به نام چهارچوب فازی آلی را 20 سال پیش اختراع کرد، و حالا کریستال های این چهارچوب فلزی آلی میتوانند آب را حتی در نقاط خشک استحصال کند. در دستگاه استحصال آب،حدود دو پوند(نزدیک به یک کیلوگرم) از کریستالهای نازک چهارچوب فلزی آلی بین جذب کننده خورشیدی و ورق چگالنده فشرده میشود تا حدود 0.7 گالن(3 لیتر) آب در 12 ساعت جمع آوری کند.

به نظر زیاد نمی رسد، اما آدمهای زیادی در بیابانها گیر می افتند که باید زنده بمانند. یاغی می گوید:"نیاز هر نفر به آب حدود 330 میلی لیتر می باشد. این چیزی هست که این دستگاه در حدود یک ساعت جمع آوری میکند."

یاغی میگوید:"در حال حاضر راه دیگری برای استحصال آب در شرایط رطوبت کم بدون انرژی زیاد وجود ندارد. دستگاه برقی رطوبت زدای خانگی آب گرانی تولید میکند. در مقابل این دستگاه قادر هست با نور خورشید کار کند. تست پشت بامی این دستگاه نشان داد که میتواند در دنیای واقعی کار کند.

حتی اگر شما در بیابان سرگردان شوید، شما میتوانید از این دستگاه بهره مند شوید.یک چشم انداز برای آینده این هست که آب را خارج از شبکه داشته باشیم، جایی که شما دستگاهی در خانه دارید که با انرژی خورشید محیطی آب مورد نیاز خانه را تامین میکنید. به نظر من این امر ممکن خواهد شد به خاطر این آزمایش. من آنرا آب شخصی سازی شده میگویم."