بررسی خطرات احتمالی سکونت در فضا به ویژه کمبود خوراک

دانشمندان: احتمال آدم‌خوار شدن فضانوردان در فضا

8298096292

دو دانشمند انگلیسی و آمریکایی مدعی شدند که در صورت مشکل در برنامه‌ریزی و تامین تجهیزات، اگر غذا در پایگاه‌های فضایی آینده کمیاب شود، کاشفان فضا می‌توانند به آدمخوار تبدیل شوند!

 این دو دانشمند، کمبود مواد غذایی، بیماری و ناتوانی در خودکفایی را به عنوان تهدیدهای اصلی در هر مستعمره فضایی برشمرده‌اند، زیرا کمک رساندن از زمین به آنها سال‌ها طول خواهد کشید.

---

به گزارش ایسنا و به نقل از مترو، اگر به درستی آماده نباشیم، ممکن است شرایط در فضا بسیار غیر منتظره شود. همه ما در مورد برنامه‌های استعمار مریخ شنیده‌ایم. به عنوان مثال شرکت "اسپیس‌ایکس" اعلام کرده است که برای ماموریتی در اوایل سال ۲۰۲۶ به سیاره سرخ آماده می‌شود. اما زندگی در آنجا داستان کاملاً متفاوتی با زندگی روی زمین دارد و دانشمندان تلاش می‌کنند انواع روش‌ها را برای قابل سکونت کردن سیاره سرخ شناسایی کنند.

 

در حال حاضر، دو دانشمند در مصاحبه با پایگاه "Metro.co.uk" ادعا کرده‌اند که مشکل اصلی استعمار سیارات دیگر، تامین غذا است که منجر به تبدیل شدن کاوشگران فضایی به آدم‌خوار خواهد شد!

 

این دو دانشمند، کمبود مواد غذایی، بیماری و ناتوانی در خودکفایی را به عنوان تهدیدهای اصلی در هر مستعمره فضایی برشمرده‌اند، زیرا کمک رساندن از زمین به آنها سال‌ها طول خواهد کشید.

 

"چارلز کاکِل"(Charles Cockell) استاد اخترزیست‌شناسی در دانشگاه "ادینبرو"(Edinburgh) و دکتر "کامرون اسمیت"(Cameron Smith) انسان‌شناس دانشگاه ایالتی "پورتلند"(Portland)، دو قمر (ماه)، یکی مالِ (متعلق به) سیاره مشتری به نام "کالیستو"(Callisto) و دیگری قمر سیاره زحل به نام "تایتان"(Titan) را به‌ عنوان مقاصد احتمالی انسان برای اقامت در آینده مطرح کردند، اما از بیان خطرات سکونت در آنها ترسی (ابایی) نداشتند.

 

آنها برای جلوگیری از این آینده تلخ، به انسان‌ها و مسئولان پیشنهاد کردند که ابتدا سعی کنند در مقاصد فضایی نزدیک‌تر مانند ماه و مریخ سکونت کنند، جایی که به زمین نزدیک‌تر است و کمک از زمین راحت‌تر در دسترس است و فناوری‌ها نیز برای استعمار سیارات دیگر می‌توانند در آنها آزمایش و تکمیل شوند.

 

این دو دانشمند برجسته که به چگونگی ترک زمین می‌پردازند، در مورد چالش‌ها و فرصت‌های استعمار یک قمر یا سیاره دیگر صحبت کردند. آنها با رد امکان جابجایی انسان به بسیاری از سیارات منظومه شمسی، عمدتاً به این دلیل که سطوح آنها غیرقابل سکونت هستند، "کالیستو" و "تایتان" را به عنوان مقاصد ممکن در نظر گرفتند.

 

"چارلز کاکل" گفت که احتمال غیرقابل سکونت شدن سیاره ما به دلیل بحران آب‌وهوایی می‌تواند دلیلی برای ایجاد یک مستعمره فضایی باشد.

 

در عوض، او معتقد است که در نظر داشتن چنین برنامه‌ای به منزله یک «بیمه نامه» در برابر انقراض انسان عمل می‌کند و به شوخی می‌گوید که یکی از مشکلات دایناسورها این بود که برنامه فضایی نداشتند!

 

"کاکل" می‌گوید: سیستم‌ها باید واقعاً قابل اعتماد باشند و به همین دلیل است که باید از قبل آزمایش شوند. هشدار ما بر اساس واقعیت‌های تاریخی است. به عنوان مثال خدمه "فرانکلین" در اواخر قرن نوزدهم سعی کردند گذرگاه شمال غربی را برای کشتی‌ها پیدا کنند. آنها پیچیده‌ترین قطعات فناوری موجود در آن زمان را همراه با غذای کنسرو شده در اختیار داشتند که ابتکار جدیدی بود و با این حال، آنها گم شدند، سرگردان شدند و در نهایت به آدم‌خواری روی آوردند.

 

وی افزود: بنابراین حتی با برترین فناوری‌ها، جوامع انسانی ایزوله شده می‌توانند خیلی سریع رو به انحطاط بروند. اگر گروهی از افراد را روی قمر "کالیستو" قرار دهید و همه چیز اشتباه پیش رود و مثلا ماژول پرورش گیاه خراب شود، آنها اگر هیچ راه دیگری برای زنده ماندن وجود نداشته باشد، شروع می‌کنند یکدیگر را می‌خورند!

 

"اسمیت" نیز پیشنهاد کرد که انسان باید ابتدا قبل از رفتن به فضا، در روش‌های کشاورزی مناسب و پایدار برای تولید مواد غذایی در فضا تسلط پیدا کند.

 

خوشبختانه "کاکل" استدلال کرد که فناوری لازم برای استعمار صحیح دیگر سیارات در حال حاضر وجود دارد و امکان سکونت در مریخ را طی ۳۰ تا ۴۰ سال آینده ممکن می‌سازد. با این حال، یک هشدار وجود دارد و آن اینکه این فناوری باید قبل از اینکه در فضا مستقر شود، در اینجا روی زمین کاملاً آزمایش شود و امتحان پس بدهد. دکتر "کامرون اسمیت" نیز معتقد است که منابع غذایی یک مسئله کلیدی در این زمینه هستند.

 

وی توضیح داد: یکی از اولین کارهایی که کاشفان فضا باید انجام دهند این است که یک سیستم کشاورزی واقعا خوب ایجاد کنند و مقدار زیادی مواد غذایی ذخیره شده را در آن قرار دهند.

 

یک مشکل که در حال حاضر برای ما آشنا و بیش از هر زمان دیگری قابل لمس شده است، مسئله بیماری است که در فهرست چالش‌های مهم این انسان‌شناس قرار دارد. او استدلال کرد که جمعیت زیادی که در شهرک‌های خودکفا تقسیم شده‌اند، در صورت لزوم می‌توانند قرنطینه شوند.

 

وی گفت: وقتی مردم برای اولین بار کشاورزی را شروع کردند، مردم در روستاهای کوچک چند صد نفری ساکن شدند. آن سکونتگاه‌ها با روستاهای کشاورزی دیگر ارتباط داشتند که بسیار شبیه به یک مستعمره فضایی اولیه است. آنها هرچه پرورش می‌دادند می‌خوردند، هر چیزی را که می‌پوشیدند خودشان تهیه می‌کردند و همه چیز بر پایه یک سیستم محلی و خودکفا بود. آنها نه پادشاه داشتند، نه ارتش داشتند.

 

وی افزود: این یک مدینه فاضله نیست، اما آنها به هر حال توانستند برای چندین هزار سال با این روش به زندگی ادامه دهند، پس احتمالاً ما نیز می‌توانیم چنین چیزی را انجام دهیم.

 

 

با این حال، دکتر "اسمیت" کمتر اعتقاد دارد که اگر همه چیز اشتباه پیش رود انسان‌ها یکدیگر را بخورند. وی معتقد است نمونه‌های تاریخی نشان می‌دهند که گونه ما می‌تواند به شرایط چالش‌برانگیز واکنش مثبت یا منفی نشان دهد.

 

او در اثبات ادعای خود مثالی از یک تیم راگبی اروگوئه‌ای را ذکر کرد که در سال ۱۹۷۲ پس از سقوط هواپیمایشان و پس از بدون غذا ماندن، به طور سازنده با هم همکاری کردند. اگرچه بازماندگان در نهایت به آدم‌خواری روی آوردند، اما از گوشت کسانی استفاده کردند که جانشان را از دست داده بودند.

 

دکتر "اسمیت" افزود که می‌توان با ایجاد قوانین از پیش توافق شده برای رعایت در صورت بروز شرایط خاص از هرگونه برهم خوردن نظم جلوگیری کرد.

 

با این حال، او نسبت به پروفسور "کاکل" در مورد سرعت قابلیت سکونت انسان در فضا کمتر خوشبین است. وی فکر می‌کند که تنها ظرف ۳۰ تا ۴۰ سال آینده احتمالا زندگی روی مریخ ممکن باشد، اما زندگی در "کالیستو" ۱۰۰ سال پس از آن طول خواهد کشید.

 

"اسمیت" می‌گوید که پیش‌بینی یک جدول زمانی دشوار است، اما معتقد است که هر تلاشی فقط تا پایان قرن میلادی کنونی محتمل است و اضافه کرد که حداقل ۶۰ سال یا بیشتر طول می‌کشد تا یک مستعمره کاملاً خودکفا شود.

 

با این حال، پروفسور "کاکل" معتقد است که فناوری زندگی ما در فضا از هم اکنون وجود دارد و فقط باید توسعه یابد و آزمایش شود.

 

او توضیح می‌دهد که ایجاد یک منبع اکسیژن قابل اعتماد، آنقدرها هم سخت نیست و راه‌حل‌های تامین غذا و آب به خوبی توسعه داده شده‌اند، اما این چیزها باید ۱۰ تا ۲۰ سال قبل از عملی شدن آزمایش شوند.

 

این اخترزیست‌شناس افزود: اگر قرار است ۲۰ نفر را در فاصله چند صد میلیون کیلومتری زمین در یک محیط پیچیده روی یک قمر رها کنید، بهتر است مطمئن باشید که این کار درست انجام می‌شود، زیرا اگر اینطور نباشد، فورا سقوط می‌کند و همه چیز خیلی سریع از هم می‌پاشد.

 

در نهایت هر دو گفتند که بشر باید چالش ارزشمند ایجاد یک مستعمره فضایی را با آغوش باز بپذیرد، چرا که برای "بقای انسان" حیاتی است.

با چند نوشیدنی‌ مفید برای هضم غذا آشنا شوید

با نوشیدنی‌های مفید برای هضم غذا آشنا شوید

گروه علمی:پس از صرف شام می‌توانید با مصرف برخی نوشیدنی‌ها به آرامش معده خود کمک کنید. احساس سنگینی شکم و کِرختی بدن پس از خوردن یک شام سنگین بسیار طبیعی است. بدن پس از خوردن غذا فرآیند هضم آن را آغاز می کند که طی این فرآیند خونرسانی به دستگاه گوارش افزایش می یابد.از زمان های بسیار قدیم افراد برای احساس بهتر در معده خود پس از صرف شام، اقدام به مصرف نوشیدنی های مخصوص می‌کردند.

در این مطلب، نوشیدنی های مناسب پس از صرف شام را به شما معرفی می‌کنیم:
۱- چای نعنای تازه
یکی از نوشیدنی‌های بسیار پرطرفدار در شمال آفریقا و کشور‌های حاشیه دریای مدیترانه، چای نعنای تازه است. برای تهیه این چای کافی است میزان کمی نعنای تازه را در آب جوش ریخته و اجازه دهید دم بکشد. این چای به میزان قابل توجهی به آرامش معده پس از غذا کمک می‌کند. همچنین به دلیل رایحه مناسب نعنا، احساس خوشایند تنفس به فرد دست می‌دهد.
۲- زنجبیل و آب لیمو
ترکیب زنجبیل با آب لیموی تازه یکی از نوشیدنی‌های پرطرفدار در روسیه است. این نوشیدنی تند و اسیدی به معده برای هضم غذا کمک می‌کند و باعث ایجاد آرامش در دستگاه گوارش می‌شود.
۳- چای ترش
چای ترش یکی از نوشیدنی‌های طبیعی برای کاهش فشار خون محسوب می‌شود. می‌توانید به این چای کمی عسل، ادویه و آب لیمو اضافه کنید. این نوشیدنی معجزه آسا به آرامش معده شما پس از شام کمک شایانی می‌کند.
۴- چای سبز
چای سبز که خاستگاه آن به چین باز می‌گردد یکی از نوشیدنی‌های آرامش بخش برای معده و دستگاه گوارش محسوب می‌شود. با این حال، بهتر است چای سبز را بدون شیرین کننده‌هایی مانند قند و عسل مصرف کنید. چای سیاه که امروزه در جهان محبوبیت بیشتری دارد نیز می‌تواند برای آرامش معده مفید باشد، اما نباید آن را ۲ ساعت پس از غذا مصرف کرد، زیرا منجر به عدم جذب آهن و کم خونی در افراد می‌شود.

کرفس پیشگیرِ دیابت و فشارخون

نه به دیابت و فشارخون با خوردن این سبزی

گروه سلامت: اگر همراه وعده‌های غذایی، از سبزی کرفس نیز استفاده کنید، خطر ابتلا به دیابت و فشار خون را کاهش می‌دهید. پزشکان تغذیه، نوشیدن آب کرفس را به بیماران مبتلا به دیابت توصیه می‌کنند و کسانی که از یبوست رنج می‌برند، می‌توانند از آب کرفس به عنوان یک ملین طبیعی بهره ببرند.
همچنین ویتامین‌های موجود در کرفس، پوست شما را شفاف و لکه‌های کدر سطح پوست تان را کمرنگ می‌کند.
آب کرفس برای مبتلایان به فشار خون هم توصیه می‌شود. کافی است نوشیدن آب کرفس چند بار در هفته را از یاد نبرید. این سبزی شگفت انگیز با کاهش فشار خون شما، آن را به حد متعادل می‌رساند، اما باعث احساس ضعف نخواهد شد.

آلمان؛ اجاق های ذغالی و هیزمی در خانه‌های برلین طرفدار دارد (عکس)

آلمان؛ اجاق های ذغالی در خانه‌های برلین طرفدار دارد (عکس)

دولت ائتلافی "اولاف شولتس" متعهد شده که انرژی های تجدیدپذیر را گسترش و اتکا به منابع گاز روسیه را کاهش دهد.

برلین شهر مدرن آلمان همچنان دارای خانه‌هایی با سیستم گرمایش ذغال، زغال سنگ و هیزم است.

---

آپارتمان "آلبان نیکولایی هربرست" یکی از این خانه‌ها است. خانه او در برلین پر از دوده و خاکستر اجاق و سیستم گرمایش زغال و زغال سنگ است. او مانند هزاران شهروند دیگر برلین از اجاق‌های زغال سنگی برای گرمایش خانه خود استفاده می‌کند.

به گزارش عصرایران به نقل از خبرگزاری فرانسه، دولت جدید آلمان به عنوان بخشی از برنامه جاه طلبانه اقلیمی خود قصد دارد استفاده از برخی از منابع گرمایشی در خانه های این کشور را حذف کند. بیشتر این منابع سوخت های آلاینده و مضر برای گرمایش زمین و تغییرات آب و هوایی هستند.

"هربرست" می‌گوید به اجاق گاز زغالی خود به دلایل "احساسی" وابسته است.

هربست پس از ورود به برلین در اواسط دهه 1990، بویی را احساس کرد که مدت‌ها در خیابان‌های شهرهای غربی به مشام نمی‌رسید. بوی سوختن زغال سنگ.

در آن زمان سوزاندن انواع زغال در بلوک کمونیستی سابق بیشتر رایج بود.

 "رابرت شومان" طراح گرافیک هنوز از اجاق و سیستم گرمایشی قدیمی برای گرم کردن خانه خود استفاده می کند.

او این روزها و همزمان با برنامه زیست محیطی دولت آلمان چوب را جایگزین انواع زغال و زغال سنگ کرده است/ عکس: خبرگزاری فرانسه

حال و هوای گرمای شدیدی که از اجاق او سرچشمه می گیرد با کار او به عنوان یک نویسنده سازگار است.

او می‌گوید: من همیشه پشت میز کارم هستم گاهی از 6 صبح تا 10 شب.

"گروه هانس انگلکه انرژی" که بخش اعظم انواع زغال مورد استفاده در بخاری و اجاق های خانگی برلین را تامین می‌کند، می گوید که هنوز بیش از 5 تا 6 هزار خانه در برلین به منابع گرمای بسیار قدیمی و به اصطلاح از مد افتاده شرکت آنها نیازمند هستند.

گروه "هانس انگلکه انرژی" بخش اعظم انواع زغال مورد استفاده در بخاری و گازهای خانه های برلین را تامین می‌کند/ عکس: خبرگزاری فرانسه

این کسب و کار خانگی یکی از آخرین نمونه‌های این حرفه در برلین است و هنوز بسته های زغال سنگ را به مشتریان تحویل می‌دهد.

این شرکت در سال‌های اخیر برای بقای خود دست به ابتکار زد و اینک روغن گرمایشی و گلوله‌های چوبی را  هم به خانه‌ها تحویل می‌دهد.

"پیتر انگلکه" افزود که این شرکت "امیدوار است در طولانی مدت موفق شود".

دولت جدید آلمان که این ماه روی کار آمده، مبارزه با تغییرات آب و هوایی را در اولویت قرار داده است و هدف خود را برای حذف تدریجی زغال سنگ تا سال 2030 اعلام کرده است.

نمایی از بخاری "آلبان نیکولای هربست" در آلمان

دولت ائتلافی "اولاف شولتس" متعهد شده که انرژی های تجدیدپذیر را گسترش و اتکا به منابع گاز روسیه را کاهش دهد.

برخی از ساکنان برلین در حال حاضر تغییرات لازم برای تغییر منبع گرمایش خود را انجام داده‌ا‌ند.

"رابرت شومان" طراح گرافیک که در شرق شهر برلین زندگی می‌کند هنوز یک اجاق قدیمی برای گرم کردن خانه خود دارد اما این روزها او از چوب بیش از زغال استفاده می‌کند.

"آلبان نیکولای هربست" ساکن برلین می‌گوید که دلایل احساسی به اجاق زغالی خود وابسته است/ عکس: خبرگزاری فرانسه

او با مقاسیه سوخت‌‌های فسیلی حفاری شده در برابر سوخت های زمینی می‌گوید: "این سوخت ها بیشتر زیست محیطی هستند".

---

بیشتر بخوانید:

سیل بزرگترین نیروگاه تولید برق آلمان را دچار اختلال کرد

بازداشت بیش از 100 فعال محیط زیست در آلمان/ علت؛ اعتراض به توسعه معادن زغال سنگ

چهار مرد، یک تن زغال‌سنگ! (+ عکس)

اوشنیکس؛ راهکار کره جنوبی برای زندگی حتی در طوفان! (+عکس)

به جای جنگیدن با آب، می توانیم زندگی هماهنگ با آن را بیاموزیم.

همچنین شهر شناور اوشنیکس به گونه ای طراحی شده تا در برابر بلایای طبیعی مانند سونامی و طوفان مقاومت کند. تمام سازه ها هفت طبقه به زیر، بلندی خواهند داشت تا مرکز ثقل پایینی ایجاد کنند. 

---

عصر ایران - اوشنیکس (OCEANIX)، یک طرح مفهومی معماری بلندپروازانه است که توسط گروه بیارکه اینگلس (بیگ) برای ساخت در سواحل کره جنوبی ارائه شده است. از این طرح برای نخستین بار در سال 2019 رونمایی شد و اکنون چراغ سبز برای آغاز ساخت و ساز را از سوی برنامه اسکان بشر ملل متحد (UN-Habitat) و شهر بوسان دریافت کرده است. این شهر شناور آینده‌نگر می تواند در برابر طوفان های درجه 5 نیز مقاومت کند.

با توجه به تداوم روند افزایش سطح آب دریاها، شهرهای ساحلی به ایجاد زمین های جدید با استفاده از ریختن شن و ماسه در آب روی آورده اند که می تواند به زیست بوم های دریایی موجود آسیب بزند. شرکت بیگ با راه حلی بهتر در قالب پروژه ای به نام اوشنیکس وارد میدان شده که یک سامانه طراحی ماژولار را ارائه کرده و امکان زندگی پایدار و ایمن به صورت شناور روی آب را برای مردم فراهم می کند.

مجموعه اوشنیکس از محله های دو هکتاری با 300 سکنه تشکیل شده که به هم متصل می شوند تا دهکده هایی 1650 نفره دارای سامانه هایی مانند کشاورزی زیر آب و گلخانه ها برای خودکفایی هرچه بیشتر شکل بگیرند. طراحی ماژولار این امکان را فراهم می کند تا شهری به وسعت 18900 هکتار با 2.52 میلیون نفر سکنه نیز شکل بگیرد.  

شهرهای شناور پایدار بخشی از راهبردهای سازگاری با تغییرات آب و هوایی در دسترس ما هستند. در واقع، به جای جنگیدن با آب، می توانیم زندگی هماهنگ با آن را بیاموزیم. توسعه راهکارهای سازگاری با تغییرات آب و هوایی و مبتنی بر طبیعت از طریق طرح مفهومی شهر شناور مورد توجه برنامه اسکان بشر سازمان ملل قرار گرفته و شهر بوسان برای استقرار نمونه اولیه آن مکانی ایده آل بوده است.

ساکنان این شهر شناور می توانند به راحتی در اطراف پیاده‌روی کرده یا بین جوامع شناور که شامل اقامتگاه ها و همچنین یک میدان عمومی، سازه های هنری، بازارها، باشگاه های ورزشی، مدارس و موارد دیگر می شوند، قایق‌سواری کنند.

همچنین شهر شناور اوشنیکس به گونه ای طراحی شده تا در برابر بلایای طبیعی مانند سونامی و طوفان مقاومت کند. تمام سازه ها هفت طبقه به زیر، بلندی خواهند داشت تا مرکز ثقل پایینی ایجاد کنند.  

به گفته بیارکه اینگلس، بنیانگذار شرکت بیگ، از هر 10 شهر بزرگ جهان، 9 مورد از آنها تا سال 2050 تحت تاثیر افزایش سطح آب دریاها قرار خواهند گرفت. در حال حاضر، این آینده ای اجتناب ناپذیر به نظر می رسد. پروژه اوشنیکس با فناوری های آبی خود می تواند صنعتی جدید را شکل دهد که نیازهای بشر به سرپناه، انرژی، آب و غذا را بدون از بین بردن زیست‌بوم های دریایی پاسخ می دهد.

این مجموعه به گونه ای طراحی شده تا با گذشت زمان همراه با انسان ها و شرایط آب و هوایی به صورت ارگانیک رشد کند، سازگار شود و تغییر کند، در شرایطی که تعادل بین نیازهای هر دو را برقرار می کند.

 

 

بیشتر بخوانید:

نخستین شهر شناور جهان در مالدیو/ راهکاری هوشمند برای کشوری که غرق خواهد شد! (+عکس)

شهری رویایی بر روی آب ها (عکس)

مطالعه اقیانوس‌ها با استفاده از شهر شناور خودکفا