پذیرایی از مهمانان امام سلام الله علیه را بیاموزیم

حالا نوبت پذیرایی ماست!

کسی توقع ندارد که آنها را مثل خودشان به خانه مان ببریم و رخت هایشان را بشوییم و چند روز صبح و ظهر و شب برایشان سفره بیاندازیم ...

زائری فعال فرهنگی با اشاره به پذیرایی شهروندان عراقی از زائران ایرانی در اربعین حسینی به موضوع میزبانی ایرانی ها از زائران عراقی پرداخت.

به گزارش عصرایران، حجه الاسلام محمدرضا زائرى در روزنامه خراسان نوشت:

راهپیمایی عظیم و بی نظیر اربعین حسینی در عراق پایان یافت و بار دیگر جلوه های درخشانی از حماسه ای مردمی و شگفت را به نمایش گذاشت. این تجمع عجیب و حیرت انگیز بین المللی با همه خصوصیات سیاسی، اجتماعی و همه ابعاد فرهنگی، دینی و معنوی فرصتی است تا دلهای پراکنده و جسم های دور از هم بر محور مشترک محبت حسینی گرد آیند و اتحاد جان ها را در یک حضور یکپارچه تجربه کنند.

یکی از ابعاد قابل تأمل در این تجربه بزرگ بشری، ظرفیت باورنکردنی میزبانان عراقی در پذیرایی مهمان های متنوع و متفاوت از فرهنگها و کشورهای مختلف است.


میزبان عراقی -چه در خانه کوچک خود و چه در مهمانسرای بزرگ هیأت- با تحمل و پذیرشی تحسین برانگیز در یک دوره زمانی نسبتا طولانی (حدود یک ماه) با دل و جان از مهمانان سیدالشهدا پذیرایی می کند و این خدمت مخلصانه را افتخار خود و موجب برکت زندگی اش می داند.

حال اگر همان میزبان عراقی اربعین ما بخواهد برای روزهای پایانی ماه صفر و عزای امام هشتم علیه السلام به ایران و شهر مشهد بیاید، آیا برای میزبانی و پذیرایی او آمادگی داریم؟
کسی توقع ندارد که آنها را مثل خودشان به خانه مان ببریم و رخت هایشان را بشوییم و چند روز صبح و ظهر و شب برایشان سفره بیاندازیم!


آن نوع میزبانی خاص و استثنایی تنها مخصوص زوار سیدالشهداست و خداوند چنین اراده کرده که در آخرالزمان زمینه ساز ظهور امام عصر شود و آمادگی لازم را برای بازگشت امام زمان فراهم سازد، پس سخن از مشابه سازی آن نوع میزبانی نیست که خودمان نیز می دانیم که شرایط و اقتضائات فرهنگی و اجتماعی آن نیز در محیط ایرانی ما وجود ندارد.

پرسش این است: وقتی مهمانان عراقی ما خودشان با هزینه خود به هتل می روند و برای خدمات ما هزینه می کنند و ارز هم به شهر و کشور ما می آورند، برای میزبانی شان توی تاکسی و کوچه و خیابان و رستوران چه قدر آماده ایم؟

حتى اگر جایگاه و قدمت روابط فرهنگی و اعتقادی میان دو ملت ایران و عراق را در نظر نگیریم و نقش استحکام این روابط را در تقویت امنیت عمومی منطقه باور نداشته باشیم، حداقل در این نکته کسی تردید ندارد که با شرایط سخت و دشوار اقتصادی کشور حضور این مهمانان -چه با هدف زیارت و چه با اهدافی مانند درمان- موجب شکوفایی اقتصاد است و سبب رونق کسب و کارهای متعدد خواهد شد.

شاید کسی بگوید که برخی از همسایه های عراقی ما چنین و چنان کرده اند یا مثلا گسترش این روابط احتمالا آسیبها و آثار سلبی نیز خواهد داشت، مگر برای حضور شهروندان ما در عراق نمی شود همین سخن را گفت و همین ایراد را گرفت؟

طبیعی است که در همه امور جنبه های گوناگون مثبت و منفی را ملاحظه می کنیم و با مقایسه هزینه و فایده نتیجه می گیریم و در این موضوع هم با همین محاسبه به نتایج مثبت فراوان و آثار ایجابی متعدد میزبانی از همسایگان عراقی می رسیم که اگر بر اساس خلقت و اراده الهی با ما چند اختلاف و تفاوت طبیعی دارند، نقاط مشترک بسیار در میان ما هست و بیش از همه اختلاف ها و تفاوت ها دارای سرنوشت یکسان و مصالح و منافع واحد هستیم.

آنان در اربعین حسینی از ما کریمانه و محبت آمیز پذیرایی کرده اند، اکنون نوبت ماست که به عنوان خادمان و دوستداران امام هشتم - که دین ودنیا و عزت و زندگی مان از اوست- از زائران او پذیرایی کنیم!