هر کسی ممکن است تعریف متفاوتی از شادی داشته باشد اما فیلسوفان و متفکران بزرگی مانند کیِرکگارد، سقراط، کنفوسیوس و نیچه تعاریف خاصی از شادی دارند. در ادامه به تعدادی از این تعاریف جالب اشاره خواهیم کرد.
غیرعادی
است که شخصی مانند برتراند راسل که به ریاضیات، علوم و منطق علاقه دارد
وارد بحث در مورد “شادی” شود. با این وجود تعریف او از شادی به این مضمون
که شادی تسلیم شدن در مقابل احساس درونی عشق است بسیار جالب و درست به
نظر می رسد به طوری که تحقیقات علمی نیز نظر او را تایید کرده است.
از
نظر نیچه، این فیلسوف پوچ گرای سبیلو، شادی کنترل داشتن بر روی فضای
اطراف است. این فیلسوف بنام آلمانی اغلب در مورد تاثیرات داشتن قدرت (و
البته نداشتن آن) بر روی تجربیات زندگی افراد مطالبی می نوشت. وقتی که
افراد در مقابل کسی یا موضوعی می ایستند و تسلیم نمی شوند در خود احساس
قدرت می کنند که این حس قدرت درونی به آن ها شادی می بخشد.
جان
استورات میل را باید غول لیبرالیسم نامید که بدون شک برترین و بزرگ ترین
چهره آزادی خواه در طول تاریخ است. در مورد تعریف عبارت “شادی”، او نیز
با تعاریف فیلسوفان یونان باستان موافق است. میل به جای اشباع کردن زندگی
خود از نیازهای مادی، به منفعت گرایی معتقد است. او بر این باور است که
هر چیزی را باید با یک هدف خاص استفاده کرد و اگر چیزی هیچ نیازی را از
شما برطرف نکرد باید آن را از زندگی خود حذف کنید.
از
نظر سقراط شادی توسط دیگران یا از جایی دیگر به انسان اعطا نمی شود بلکه
شادی یک موفقیت شخصی و درونی است که افراد در درون خود حس می کنند. با
کاهش نیازهای خود می توانیم از لذت های کمتر بیشترین شادی را بدست
بیاوریم.
تعریف کنفوسیوس از شادی در طول تاریخ در کتاب هایی مانند ” قدرت تفکر مثبت” منعکس شده و در تحقیقات رفتار درمانی شناختی نیز تایید شده است. این تعریف به انسان کمک می کند که ارتباط بین افکار، احساسات و رفتار خود را درک کند. بر اساس تفکر کنفوسیوسی هرچه بیشتر به شادی فکر کنیم و خودمان را شاد بدانیم، شادی بیشتر خود را به ما نشان خواهد داد.
این فیلسوف مکتب رواقی (Stoic) عمیقاً به چیزی اعتقاد دارد که روانشناسان امروزی آن را “منبع کنترل” می نامند. در برخی افراد این منبع خارجی است و فکر می کنند که نیروهایی از بیرون رفتارهای آن ها را کنترل و هدایت می کند. اما در بقیه افراد، که سنکا آنان را افراد شاد می نامد، منبع کنترل در درون خود فرد است.
هیچ
کس نمی داند که لائو تسه در واقع چه کسی بوده است و همه او را با نام
“پیرمرد” می شناسند. با این وجود باور او به زندگی در لحظه در طول تاریخ
طرفداران بسیاری را به خود جلب کرده و روانشناسان نیز تاثیر مثبت این نوع
تفکر را تایید کرده اند.
برخی از تحقیقات نشان داده اند که به گفته
افراد آن ها بیشترین لذت را زمانی می برند که به کاری که در حال انجام آن
هستند توجه کافی داشته و مربوط به زمان حال است نه گذشته یا آینده: مانند
یک گفتگوی لذت بخش یا یک کار خلاقانه.
به نظر کیِرکگارد شادی از زندگی کردن در لحظه و لذت بردن از آن نشأت می گیرد. زمانی که از تبدیل کردن اتفاقات اطرافمان به مسئله و مشکل دست برداریم و به این اتفاقات به چشم تجربه هایی گرانبها نگاه کنیم می توانیم از آن ها لذت ببریم.
این نویسنده آنارشیست و طرفدار نافرمانی مدنی رویکردی منفعلانه را برای رسیدن به شادی ترویج می کند. همانطور که به صورت مفصل در کتاب “والدن” آمده است، ثورو به شکستن سنت ها علاقه دارد و از عادت کردن دوری می کند. بر اساس تفکر او با سپردن خود به اتفاقات می توان به یک حس شادی بزرگ و رویایی دست یافت. او نیز مانند دیگر فلاسفه بر زندگی کردن در لحظه تاکید می کند.
منبع: seminarema.com | businessinsider
