در تحقیقات صورت گرفته توسط ما، به دنبال یافتن پاسخی برای این مساله بوده‌ایم که نیروی کار انسانی در چه جایگاهی در کنار ماشین به رضایت خواهد رسید و در عین حال سطح کاری مناسب خود را حفظ خواهد کرد. ما چنین کشف کردیم که پاسخ در حقیقت در دادن اختیار و استقلال بیشتر به ماشین نهفته است! و وجود یک روبات بعنوان هم‌تیمی می‌تواند کمک می‌کند تا افراد به شکل روان‌تری به همکاری با یکدیگر بپردازند.
محققان در این مطالعه، افراد را با یکدیگر جفت کرده و آن‌ها را در گروه‌های مختلفی قرار داده‌اند. در این میان یک گروه کاملا متشکل از انسان‌ها، گروه دیگری به کلی ساختار یافته از روباتها، و گروهی نیز با حالت ترکیبی شکل گرفت که در گروه سوم یک انسان وظیفه‌ی انجام عملکرد خاصی را می‌پذیرد و روبات نیز وظیفه‌ی دیگری را عهده‌دار می‌شود. در صورتی که هنوز حدس نزده‌اید، لازم به ذکر است که گروه تمام روباتیک در این میان بهترین و پربازده‌ترین عملکرد را داشته است.
در هر حال این مساله بدان معنی نیست که روباتهای نابودگر T-800 در آینده‌ی اجتناب ناپذیر ما حضور خواهند داشت. در این مطالعه، روباتها به دلیل الگوریتم انسانی در ارائه‌ی عملکرد حرکتی مناسب، بهتر بوده‌اند اما تنها قادرند قطعات مورد نیاز را برداشته و به دست همکار انسانی خود برسانند چراکه خوشبختانه هنوز ما انسان‌ها در انجام وظایف با جزئیات بالا عملکرد بسیار بهتری داریم. این تیم تحقیقاتی امید دارد سرانجام با به بلوغ رساندن الگوریتم مذکور، باعث بهبود در هماهنگی انسان-به-انسان نظیر بهینه‌سازی برنامه‌های شلوغ بیمارستان‌ها شود یا به بهبود هرچه بیشتر ارتباط کاری میان انسان و ماشین کمک کند.
