عصر ایران – پیشرفت، موضوعی جالب توجه و البته عجیب و بسیار لایه لایهتر از آن چیزیست که فکر می کنیم. احتمالا طی 30 سال آینده ما در فرستادن سفینه های سرنشیندار به سیاره مریخ موفق شده ایم اما در عین حال، شهرهای بسیاری در سیاره زمین با تغییرات آب و هوایی شدید، آلودگی هوا و کمبود منابع مانند آب شیرین مواجه خواهند شد. زمانی که به تصویر کلی نگاه می کنیم عجیب به نظر می رسد، این گونه نیست؟
کارا پیور (Kara Pure) یک دستگاه تولید آب است که این کار را با کمک هوا انجام می دهد. این دستگاه توسط کودی سودین (Cody Soodeen) طراحی شده است. وی در شهری بزرگ شد که آب آشامیدنی آن با سویه ای از باکتری آلوده شده بود و تاثیر منفی بر سلامت افرادی داشت که از این آب مصرف می کردند.
عدم دسترسی به آب آشامیدنی سالم امروز نیز مساله ای نادر نیست و حتی آب های زیرزمینی نیز دچار آلودگی شده یا به واسطه مصرف بیش از حد و عدم توجه به تغییرات آب و هوایی به طور کامل تخلیه شده اند. دستگاه کارا پیور با در نظر گرفتن آینده ای اجتناب ناپذیر که در آن دسترسی به آب آشامیدنی سالم هرچه بیشتر دشوار می شود، طراحی شده است.
کارا پیور آب را از رطوبت اتمسفر خارج کرده و به آب آشامیدنی قلیایی سرشار از مواد معدنی تبدیل می کند که به هیدراته نگه داشتن بدن و از بین بردن سموم آن کمک می کند. این دستگاه شبیه به یک برج نقره ای یکپارچه بنظر می رسد و توانایی تولید 10 لیتر آب در روز را دارد.
این در شرایطی است که هفت ماده معدنی طبیعی به آب افزوده شده و میزان pH آن را به 9.2+ می رساند. همچنین، این دستگاه هوا را رطوبتزدایی و پالایش می کند، از این رو در کنار تولید آب آشامیدنی سالم به تولید هوای پاک و تازه نیز کمک می کند.فناوری مورد استفاده در کارا پیور شاید بزرگترین نوآوری آن باشد. کودی سودین به این نکته اشاره داشته است که دستگاه های جذب آب دیگر در این دسته از سردکن برای متراکم کردن رطوبت اتمسفری و تبدیل بخار آب به قطره های آب استفاده می کنند که روندی با مصرف انرژی زیاد، پر سر و صدا، و بد برای محیط زیست است.
در مقابل، کارا پیور از یک خشککننده که آب را از هوا جذب می کند (چیزی شبیه به سنگ های آتشفشانی یا ژل سیلیکا) استفاده می کند. هوا از این خشککننده عبور کرده و آب استخراج می شود که در مخزن کارا پیور ذخیره می شود.
سپس، آب از یک سامانه پالایش چند مرحله ای عبور می کند که طی آن با استفاده از نور فرابنفش ضدعفونی شده و با کلسیم، منیزیم، روی، لیتیوم، سلنیوم، استرانتیوم، و اسید متاسیلیسیک معدنی می شود، پیش از آن که از یک یونیزر که آب را قلیایی کرده و یک فیلتر کربن که هر گونه ناخالصی را پیش از ارائه آب آشامیدنی پاک حذف می کند، عبور کند.
روند جذب آب از هوا توسط کارا پیور، برخلاف دستگاه های رطوبتگیر و جذب آب عادی، از سردکن ها یا مواد شیمیایی که برای محیط زیست مضر هستند، استفاده نمی کند. همچنین این دستگاه بی صدا کار می کند و طی یک روز می تواند 10 لیتر آب تولید کند.
ظاهر دستگاه کارا پیور مهندسی پیشرفته را با طراحی مینیمال و زیبا ترکیب کرده است. رابط کاربری این دستگاه نیز بسیار ساده است. کارا پیور دارای یک دکمه است که امکان ریختن آب در حفره ای که می توان یک لیوان، بطری یا ماگ را در آن قرار داد، فراهم می کند.
همه آنچه کارا پیور نیاز دارد یک منبع نیرو است و امکان جابجایی راحت آن در اتاق ها نیز وجود دارد بدون این که نگرانی درباره سر و صدا، ورودی های آب، خروجی های برق یا هر مساله دیگری که محصولات مشابه امروزی با آن مواجه هستند، وجود داشته باشد.
کارا پیور به معنای واقعی کلمه هوا را به آب تبدیل می کند و همچنین به تولید هوای پاک کمک می کند. به گفته سودین، کارا پیور گزینه ای ایده آل برای مناطقی است که دسترسی به آب آشامیدنی سالم در آنها وجود ندارد. این حقیقت که کارا پیور بدون وابستگی به آب های زیرزمینی کار می کند به این معنیست که می تواند عملا در هر نقطه از سیاره زمین بکار گرفته شود و تنها به جایگزینی دوره ای یک فیلتر 100 دلاری در هر سال نیاز دارد.
همچنین شهر شناور اوشنیکس به گونه ای طراحی شده تا در برابر بلایای طبیعی مانند سونامی و طوفان مقاومت کند. تمام سازه ها هفت طبقه به زیر، بلندی خواهند داشت تا مرکز ثقل پایینی ایجاد کنند.
عصر ایران - اوشنیکس (OCEANIX)، یک طرح مفهومی معماری بلندپروازانه است که توسط گروه بیارکه اینگلس (بیگ) برای ساخت در سواحل کره جنوبی ارائه شده است. از این طرح برای نخستین بار در سال 2019 رونمایی شد و اکنون چراغ سبز برای آغاز ساخت و ساز را از سوی برنامه اسکان بشر ملل متحد (UN-Habitat) و شهر بوسان دریافت کرده است. این شهر شناور آیندهنگر می تواند در برابر طوفان های درجه 5 نیز مقاومت کند.
با توجه به تداوم روند افزایش سطح آب دریاها، شهرهای ساحلی به ایجاد زمین های جدید با استفاده از ریختن شن و ماسه در آب روی آورده اند که می تواند به زیست بوم های دریایی موجود آسیب بزند. شرکت بیگ با راه حلی بهتر در قالب پروژه ای به نام اوشنیکس وارد میدان شده که یک سامانه طراحی ماژولار را ارائه کرده و امکان زندگی پایدار و ایمن به صورت شناور روی آب را برای مردم فراهم می کند.
مجموعه اوشنیکس از محله های دو هکتاری با 300 سکنه تشکیل شده که به هم متصل می شوند تا دهکده هایی 1650 نفره دارای سامانه هایی مانند کشاورزی زیر آب و گلخانه ها برای خودکفایی هرچه بیشتر شکل بگیرند. طراحی ماژولار این امکان را فراهم می کند تا شهری به وسعت 18900 هکتار با 2.52 میلیون نفر سکنه نیز شکل بگیرد.
شهرهای شناور پایدار بخشی از راهبردهای سازگاری با تغییرات آب و هوایی در دسترس ما هستند. در واقع، به جای جنگیدن با آب، می توانیم زندگی هماهنگ با آن را بیاموزیم. توسعه راهکارهای سازگاری با تغییرات آب و هوایی و مبتنی بر طبیعت از طریق طرح مفهومی شهر شناور مورد توجه برنامه اسکان بشر سازمان ملل قرار گرفته و شهر بوسان برای استقرار نمونه اولیه آن مکانی ایده آل بوده است.
ساکنان این شهر شناور می توانند به راحتی در اطراف پیادهروی کرده یا بین جوامع شناور که شامل اقامتگاه ها و همچنین یک میدان عمومی، سازه های هنری، بازارها، باشگاه های ورزشی، مدارس و موارد دیگر می شوند، قایقسواری کنند.
همچنین شهر شناور اوشنیکس به گونه ای طراحی شده تا در برابر بلایای طبیعی مانند سونامی و طوفان مقاومت کند. تمام سازه ها هفت طبقه به زیر، بلندی خواهند داشت تا مرکز ثقل پایینی ایجاد کنند.
به گفته بیارکه اینگلس، بنیانگذار شرکت بیگ، از هر 10 شهر بزرگ جهان، 9 مورد از آنها تا سال 2050 تحت تاثیر افزایش سطح آب دریاها قرار خواهند گرفت. در حال حاضر، این آینده ای اجتناب ناپذیر به نظر می رسد. پروژه اوشنیکس با فناوری های آبی خود می تواند صنعتی جدید را شکل دهد که نیازهای بشر به سرپناه، انرژی، آب و غذا را بدون از بین بردن زیستبوم های دریایی پاسخ می دهد.
این مجموعه به گونه ای طراحی شده تا با گذشت زمان همراه با انسان ها و شرایط آب و هوایی به صورت ارگانیک رشد کند، سازگار شود و تغییر کند، در شرایطی که تعادل بین نیازهای هر دو را برقرار می کند.
امارات متحده عربی با تولید باران های مصنوعی و بدون مواد شیمیایی میزان بارش خود را افزایش داده است.
به گزارش عصر ایران به نقل از ایندیپندنت، دیدن صحنه بارانهای موسمی، پر آب شدن بزرگراهها و سخت شدن رانندگی حتی با خودروهای شاسی بلند پیشرفته برای ساکنان کشور خشکی مانند امارات غریب به نظر می رسد و کمتر کسی انتظار چنین صحنهای را از یک کشور خشک در جنوب غرب آسیا دارد.
باران روزهای گذشته در منطقه فجیره امارات در نزدیکی دبی
اما بارور ساختن ابرها باعث چنین بارشهایی در دبی و حومه آن شده است و مقامات این روند را راهکار مناسب برای دمای نزدیک به 50 درجه سانتیگراد در این کشور اعلام کردهاند.
مرکز ملی هواشناسی امارات متحده عربی میگوید با عملیات باروری ابرها بر میزان بارندگی در این کشور خشک خلیج فارس افزوده است.
براساس گزارش سال 2019 بلومبرگ، امارات دهمین کشور خشک و کم آب جهان است و به همین دلیل از راههای مختلف برای افزایش ذخایر آبی اش استفاده می کند.
مقامات امارت در عملیاتی مداوم از روش باروری ابرها برای تولید باران در این کشور استفاده میکنند.
میانگین بارش این کشور به صورت معمول حدود 10 سانتی متر (4 اینچ) است.
در روز یکشنبه گذشته مرکز هواشناسی امارات تصاویری از بارشها را منتشر کرد.
در روش ایجاد باران های مصنوعی هواپیماهای بدون سرنشین یا "درون" بارهای الکتریکی را بین ابرها پخش می کنند تا آنها جذب هم شده و ببارند.
بارندگیهای شدید باعث جاری شدن آبشار از ساختمانهای بلند منطقه العین دبی در نزدیکی دبی امارات شده و رانندگی را سخت کرده است.
باران های مصنوعی بارش در امارات را افزایش داده است/ عکس: اداره ملی هواشناسی امارات متحده عربی
امارات متحده عربی برای جلوگیری از خشکی بیشتر در سال 2017 بیش از 15 میلیون دلار را در 9 پروژه مختلف باران ساز سرمایه گذاری کرد.
سیستم فعلی تغییر بارهای الکتریکی ابرهاست که از سوی محققان دانشگاه "ردینگ" انگلستان مدیریت و هدایت میشود.
"مارتن آمبام" یکی از اعضای برجسته این پروژه در ماه اسفند در مصاحبهای اعلام کرد که امارات ابرهای کافی برای ایجاد باران دارد.
وی افزود: با ایجاد نبضهای الکتریکی تلاش داریم ابرها را به هم چسبانده و قطرات درشت تر باران را تولید کنیم.
او افزود که در این روش از شوک الکتریکی استفاده میشود و مواد شیمیایی در آن استفاده نمی شود.