دانشمندان منبع غذایی شگفتانگیزی کشف کردهاند که میتواند جان تعداد زیادی از انسانها را پس از جنگ فاجعهبار هستهای نجات دهد: جلبک دریایی.
به گزارش فرادید، جنگ هستهای اگر اتفاق بیافتد سیاره ما را در یک زمستان عمیق هستهای و چیزی شبیه آنچه در فیلمهای آخرالزمانی میبینیم فرو خواهد برد. در بدترین حالت، تبادل هستهای میان ایالات متحده و روسیه (که با هم نزدیک به ۹۰ درصد سلاحهای هستهای جهان را در اختیار دارند) میتواند تا ۱۶۵ میلیون تن (۱۵۰ میلیون تن متریک) دوده را وارد جو زمین کند و دمای سطح را ۹ درجه سانتیگراد کاهش دهد، در نتیجه تولید کالری جهانی تا ۹۰ درصد کاهش مییابد.
اما دانشمندان در یک مطالعه جدید، دریافتند طی ۹ تا ۱۴ ماه پس از جنگ هستهای، میتوان مجموعههای وسیعی از گیاه جلبک دریایی یا «کتانجک» پرورشیافته روی طناب را در خلیج مکزیک و سراسر سواحل شرقی برداشت کرد و به تغذیه ۱.۲ میلیارد انسان کمک کرد.
مزارع جلبک دریایی، در بالاترین میزان خود، جایگزین ۱۵ درصد غذای مصرفی انسان میشوند، در حالی که ۵۰ درصد از سوخت زیستی کنونی و ۱۰ درصد خوراک حیوانات را نیز تامین میکنند. محققان یافتههایشان را ۹ ژانویه در مجله Earth's Future منتشر کردند.
شریل هریسون، استادیار اقیانوسشناسی و علوم ساحلی و از نویسندگان این تحقیق، میگوید: «بیش از ۲ میلیارد نفر پس از جنگ هستهای بالقوه میان هند و پاکستان و ۵ میلیارد نفر پس از جنگ هستهای میان ایالات متحده و روسیه در خطر گرسنگی خواهند بود. بنابراین، کاوش درباره غذاهای جایگزین ضروریست.»
آنیترین اثر جنگ هستهای، دستکم برای کسانی که در منطقه هدف قرار دارند، سوختن پس از مسمومیت با تشعشعات است. این اثرات وحشتناک از زمانی که ایالات متحده در ۶ اوت ۱۹۴۵ بمب اتمی «پسر کوچولو» را در شهر هیروشیمای ژاپن پرتاب کرد، شناختهشده است.
خود این بمب که قدرت انفجاری آن پنج برابر کمتر از بمبهای گرماهستهای در زرادخانههای موجود است، حدود ۱۴۰۰۰۰ نفر را در عرض پنج ماه کشت و بیش از ۶۰۰۰۰ ساختمان از حدود ۹۰۰۰۰ ساختمان شهر را ویران کرد.
با این حال، به طور بالقوه کشندهترین نتیجهی حتی یک جنگ هستهای در مقیاس کوچک، تأثیری است که روی کشاورزی خواهد گذاشت. در سناریوی پایان جهانی «زمستان هستهای»، غبار و دود رادیواکتیو بخش قابلتوجهی از نور خورشید را مسدود میکند. این امر موجب کاهش دما میشود و بسیاری از محصولات زراعی جهان را از بین میبرد و احتمالاً قحطی جهانی به بار میآید که به موجب آن، ممکن است میلیاردها نفر کشته شوند.
عکس هوایی از مزرعه جلبک دریایی در اندونزی
در مطالعات گذشته، محققان پیامدهای آخرالزمانی یک جنگ هستهای را مدلسازی کردند. اکنون، برای بررسی چگونگی زنده نگهداشتن برخی از مردم، دانشمندان رشد محصول را در محیطهایی که شاهد کاهش شدید دما نبودند (اقیانوسهای استوایی) مدلسازی کردند.
«اقیانوس و به طور کلی آب، گرمای ویژه بالاتری نسبت به خشکی دارد، بنابراین گرمای بیشتری را ذخیره میکند و گرم شدن و خنک شدن آن سختتر است. به همین دلیل است که رادیاتورها بسیار خوب کار میکنند، چون گرما را ذخیره میکنند و آن را به مرور زمان تابش میکنند. بنابراین، اقیانوس مکان بسیار خوبی برای تولید مواد غذایی جایگزین است، برخلاف گلخانههای روی زمین که زمان کمبود سوخت، به گرمایش زیادی نیاز دارند.
مدلسازی دانشمندان نشان داد مزارع کتانجک نه تنها دوام میآورند، بلکه با کاهش دمای سطح، رشد کرده و گسترش مییابند. دلیلش این است که هوای سردتر، آب سطحی را مجبور به فرورفتن بیشتر میکند و گردش آب غنی از مواد مغذی را از اعماق بالا میبرد تا جایگزین آن شود.
به گفته محققان، از آنجا که ید موجود در جلبک دریایی در مقادیر زیاد میتواند برای انسان سمی باشد، استفاده از کتانجک کشتشده در مزارع در درجه اول غیرمستقیم است. اما با استفاده از آن برای تغذیه حیوانات و تولید سوختهای زیستی، زمینهای زراعی باقیمانده برای محصولات دیگر آزاد میشود. این راهحل میتواند به انسان کمک کند زمستان هستهای را پشت سر بگذارد تا اینکه چند دهه بعد آب و هوا بهبود پیدا کند.
کتانجک مخصوص زمستان هستهای نیست بلکه میتواند به دنبال فجایع دیگر در سیستمهای غذایی جهانی، مانند برخوردهای عظیم سیارکها یا فورانهای آتشفشانی غولپیکر نیز راه نجات باشد. برای نمونه، فوران کوه تامبورا در اندونزی در سال ۱۸۱۶ منجر به خرابی محصولات و کمبود مواد غذایی در سراسر نیمکره شمالی شد، اتفاقی که به «سال بدون تابستان» معروف شد.
در طول تاریخ، فورانهای بزرگ سبب قحطی در مناطق و جهان شدند. در هر صورت، ما به برنامهای نیاز داریم تا خودمان را در این سناریوهای کاهش ناگهانی نور خورشید، تغذیه کنیم».
در ادامه ویدئوهای نحوه ساخت این شعله زیبا را تماشا کنید:
محققان مشغول کار روی سوختهایی هستند که بتواند نیاز بشر را در آینده تامین کند و به طبیعت نیز آسیب نرساند. یکی از عناصری که محققان را به خود مشغول کرده، هیدروژن است. ویدئوی زیر نظرات دانشمندان برای تولید انرژی از هیدروژن را در قالب یک مستند نشان میدهد.
برلین شهر مدرن آلمان همچنان دارای خانههایی با سیستم گرمایش ذغال، زغال سنگ و هیزم است.
آپارتمان "آلبان نیکولایی هربرست" یکی از این خانهها است. خانه او در برلین پر از دوده و خاکستر اجاق و سیستم گرمایش زغال و زغال سنگ است. او مانند هزاران شهروند دیگر برلین از اجاقهای زغال سنگی برای گرمایش خانه خود استفاده میکند.
به گزارش عصرایران به نقل از خبرگزاری فرانسه، دولت جدید آلمان به عنوان بخشی از برنامه جاه طلبانه اقلیمی خود قصد دارد استفاده از برخی از منابع گرمایشی در خانه های این کشور را حذف کند. بیشتر این منابع سوخت های آلاینده و مضر برای گرمایش زمین و تغییرات آب و هوایی هستند.
"هربرست" میگوید به اجاق گاز زغالی خود به دلایل "احساسی" وابسته است.
هربست پس از ورود به برلین در اواسط دهه 1990، بویی را احساس کرد که مدتها در خیابانهای شهرهای غربی به مشام نمیرسید. بوی سوختن زغال سنگ.
در آن زمان سوزاندن انواع زغال در بلوک کمونیستی سابق بیشتر رایج بود."رابرت شومان" طراح گرافیک هنوز از اجاق و سیستم گرمایشی قدیمی برای گرم کردن خانه خود استفاده می کند.
او این روزها و همزمان با برنامه زیست محیطی دولت آلمان چوب را جایگزین انواع زغال و زغال سنگ کرده است/ عکس: خبرگزاری فرانسه
حال و هوای گرمای شدیدی که از اجاق او سرچشمه می گیرد با کار او به عنوان یک نویسنده سازگار است.
او میگوید: من همیشه پشت میز کارم هستم گاهی از 6 صبح تا 10 شب.
"گروه هانس انگلکه انرژی" که بخش اعظم انواع زغال مورد استفاده در بخاری و اجاق های خانگی برلین را تامین میکند، می گوید که هنوز بیش از 5 تا 6 هزار خانه در برلین به منابع گرمای بسیار قدیمی و به اصطلاح از مد افتاده شرکت آنها نیازمند هستند.
گروه "هانس انگلکه انرژی" بخش اعظم انواع زغال مورد استفاده در بخاری و گازهای خانه های برلین را تامین میکند/ عکس: خبرگزاری فرانسه
این کسب و کار خانگی یکی از آخرین نمونههای این حرفه در برلین است و هنوز بسته های زغال سنگ را به مشتریان تحویل میدهد.
این شرکت در سالهای اخیر برای بقای خود دست به ابتکار زد و اینک روغن گرمایشی و گلولههای چوبی را هم به خانهها تحویل میدهد.
"پیتر انگلکه" افزود که این شرکت "امیدوار است در طولانی مدت موفق شود".
دولت جدید آلمان که این ماه روی کار آمده، مبارزه با تغییرات آب و هوایی را در اولویت قرار داده است و هدف خود را برای حذف تدریجی زغال سنگ تا سال 2030 اعلام کرده است.
نمایی از بخاری "آلبان نیکولای هربست" در آلمان
دولت ائتلافی "اولاف شولتس" متعهد شده که انرژی های تجدیدپذیر را گسترش و اتکا به منابع گاز روسیه را کاهش دهد.
برخی از ساکنان برلین در حال حاضر تغییرات لازم برای تغییر منبع گرمایش خود را انجام دادهاند.
"رابرت شومان" طراح گرافیک که در شرق شهر برلین زندگی میکند هنوز یک اجاق قدیمی برای گرم کردن خانه خود دارد اما این روزها او از چوب بیش از زغال استفاده میکند.
"آلبان نیکولای هربست" ساکن برلین میگوید که دلایل احساسی به اجاق زغالی خود وابسته است/ عکس: خبرگزاری فرانسه
او با مقاسیه سوختهای فسیلی حفاری شده در برابر سوخت های زمینی میگوید: "این سوخت ها بیشتر زیست محیطی هستند".
عصر ایران - شرکت اُربیتال مارین پاور، فعال در زمینه فناوری های انرژی های تجدیدپذیر، قدرتمندترین توربین جزر و مدی جهان را تولید و به تازگی در ساحل اُرکنی (Orkney) در اسکاتلند نصب کرده است. این توربین که به نام "O2" شناخته می شود، دستگاهی با 74 متر طول است که انرژی پاک را طی 15 سال آینده تولید خواهد کرد. این توربین 2 مگاواتی ظرفیت تامین تقاضای برق سالانه تقریبا 2,000 خانه در سراسر بریتانیا را دارد.
جزایر اُرکنی در شمال شرقی سرزمین اصلی اسکاتلند قرار گرفته و به واسطه موقعیت خود که محل تلاقی اقیانوس اطلس و دریای شمال است، از پتانسیل نیروی موجی خوبی سود می برد. توربین O2 در مکانی که به گفته مرکز انرژی دریایی اروپا (EMEC) دارای جریان های جزر و مدی با سرعت بالا که به چهار متر در ثانیه (حدود هشت گره دریایی) نیز می رسند، لنگر انداخته است. این توربین از طریق کابلی در زیر دریا به شبکه برق در خشکی متصل شده و تولید انرژی سبز و پاک را آغاز کرده است.
توربین O2 دارای دو تولیدکننده نیرو یک مگاواتی است که در انتهای پایه های جمع شونده آن قرار گرفته اند. این طراحی با هدف تعمیر و نگهداری راحتتر انجام شده است. پره هایی 10 متری مساحتی بیش از 600 متر مربعی را برای جذب انرژی جزر و مدی جاری در اختیار این توربین قرار می دهند. توربین O2 توسط یک سامانه مهار چهار نقطه ای به بستر دریا متصل شده که از جابجایی بی هدف آن روی آب جلوگیری می کند. یک کابل داینامیک برای انتقال برق تولید شده توسط توربین به بستر دریا استفاده می شود و از آنجا توسط کابلی ایستا به شبکه برق سراسری انتقال می یابد.
توسعه توربین O2 پیش از ساخت در داندی و انتقال به اُرکنی بیش از 15 سال طول کشیده است. شرکت اُربیتال مارین پاور در بیانیه مطبوعاتی خود اشاره داشته است که توربین O2 نیروی مورد نیاز یک الکترولایزر در خشکی برای تولید هیدروژن سبز (هیدروژن خالص تولید شده با استفاده از منابع انرژی تجدیدپذیر) را نیز تامین خواهد کرد.
دانلود فیلماندرو اسکات، مدیرعامل اُربیتال مارین پاور، این موضوع را نقطه عطف بزرگی برای توربین O2 دانسته و از تیم شرکت اربیتال مارین پاور و زنجیره تامین برای به سرانجام رساندن این پروژه انرژی تجدیدپذیر پیشگامانه به صورت ایمن و موفقیت آمیز قدردانی کرده است. اسکات امیدوار است این پروژه محرکی برای استفاده از منابع جریان جزر و مدی در سراسر جهان برای مقابله با تغییرات آب و هوایی باشد، در شرایطی که یک بخش صنعتی جدید و کم کربن شکل می گیرد.
پس از آغاز به کار موفق قدرتمندترین توربین جزر و مدی جهان در سواحل اسکاتلند، شرکت اُربیتال مارین پاور اکنون به دنبال تجاری سازی فناوری خود از طریق استقرار توربین های مولتیمگاواتی است. به گفته اندرو اسکات، رهبری جهانی در زمینه نوآوری هایی با میزان انتشار کربن کم به منظور ایجاد آینده ای پایدارتر برای نسل های بعدی ضروری است.
-----------------------------------------------------------------------
بیشتر بخوانید: