واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار»     (HT-CSURE)

واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار» (HT-CSURE)

Hooshyar-Tavandar Common Subsidiary Unit for Research & Engineering
واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار»     (HT-CSURE)

واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار» (HT-CSURE)

Hooshyar-Tavandar Common Subsidiary Unit for Research & Engineering

این بشقاب پرنده واقعی است! (+فیلم و عکس)

شرکت هوافضای زیوا هواگرد خود را به شکل یک دیسک پرنده شخصی برای حرکت سریع افراد از مبدا به مقصد طراحی کرده است.

عصر ایران - شرکت هوافضای زیوا (Zeva) مستقر در واشنگتن، آمریکا قصد دارد حمل و نقل هوایی شخصی را با هزینه کم و با استفاده از یک هواگرد الکتریکی با قابلیت برخاستن و فرود عمودی (eVTOL) به نام زیرو (Zero) برای همه ممکن سازد.

دانلود فیلم 

این هواگرد با ظاهری به شکل یک دیسک و بدون انتشار گازهای گلخانه ای می تواند با سرعت 160 مایل در ساعت (257 کیلومتر در ساعت) پرواز کند و در یک فضای پارکینگ خودرو عادی بدون هیچ مشکلی قرار بگیرد.

زیوا در حال حاضر مشغول آزمایش یک نمونه اولیه اندازه کامل از زیرو و برنامه ریزی برای اولویت بندی بازارهای "واکنش های اولیه اضطراری" است، جاهایی که به عنوان نمونه حضور سریع‌تر پزشک در صحنه می تواند به معنای تفاوت بین زندگی و مرگ باشد.

روشی جدید برای حمل و نقل

با افزایش جمعیت جهان، حمل و نقل سطحی و زیرساخت های مورد نیاز هرچه بیشتر چالش برانگیزتر می شوند. برای رسیدگی به این مساله، زیوا بعد سوم را برای سفر کوتاه برد باز کرده و معرفی هواگردهایی که می توانند در هر جایی از زمین برخاسته و فرود آمده و با سرعت زیاد پرواز کنند را هدف قرار داده است.

به طور خاص، شرکت هوافضای زیوا هواگرد خود را به شکل یک دیسک پرنده شخصی برای حرکت سریع افراد از مبدا به مقصد طراحی کرده است.

هواگرد الکتریکی شخصی زیرو تقریبا به صورت عمودی روی قسمت دم خود می نشیند و خلبان به گونه ای وارد آن می شود که سینه وی روی کف هواگرد قرار می گیرد. یک بخش شیشه ای در قسمت دماغه امکان مشاهده بالا و پایین را فراهم می کند. در زمان برخاستن، زیرو به صورت عمودی به سمت آسمان می رود و زمانی که آماده پرواز به سمت جلو باشد در حالت افقی به پرواز ادامه خواهد داد.

سریع، قوی، انعطافپذیر و احتمالا خودران

به گفته شرکت زیوا، هواگرد زیرو با توانایی پرواز با سرعت 160 مایل در ساعت، سریع‌ترین روش برای رسیدن به هر نقطه ای در شعاع 50 مایلی (80 کیلومتر) است. با توجه به اوج گرفتن چند صد پایی از سطح زمین، پرواز با زیرو می تواند یک تجربه فیزیکی نسبتا شدید باشد. در حال حاضر، تیم زیوا روی پرواز خودران این پرنده eVTOL کار می کند تا هر فردی بتواند پروازی ایمن حتی بدون داشتن مجوز خلبانی را تجربه کند.

عملکرد چشمگیر زیرو از طراحی ترکیبی بال و بدنه و چیدمان اوکتاکوپتر سرچشمه می گیرد. این پیکربندی با پتنت ثبت شده امکان برخاستن و فرود عمودی و پرواز در حالت افقی را فراهم کرده و همچنین به اندازه ای جمع و جور است تا هواگرد زیرو در فضای یک پارکینگ خودرو عادی جا بگیرد.

پروانه های دوگانه متصل به چهار پایه از یک بسته باتری 25 کیلوواتی نیرو می گیرند. زمانی که زیرو به حالت پرواز افقی تغییر حالت می دهد، چهار پروانه می توانند جمع شده و بدنه فیبر کربنی به عنوان یک بال بالابر عمل می کند.

اوشنیکس؛ راهکار کره جنوبی برای زندگی حتی در طوفان! (+عکس)

به جای جنگیدن با آب، می توانیم زندگی هماهنگ با آن را بیاموزیم.

همچنین شهر شناور اوشنیکس به گونه ای طراحی شده تا در برابر بلایای طبیعی مانند سونامی و طوفان مقاومت کند. تمام سازه ها هفت طبقه به زیر، بلندی خواهند داشت تا مرکز ثقل پایینی ایجاد کنند. 



عصر ایران - اوشنیکس (OCEANIX)، یک طرح مفهومی معماری بلندپروازانه است که توسط گروه بیارکه اینگلس (بیگ) برای ساخت در سواحل کره جنوبی ارائه شده است. از این طرح برای نخستین بار در سال 2019 رونمایی شد و اکنون چراغ سبز برای آغاز ساخت و ساز را از سوی برنامه اسکان بشر ملل متحد (UN-Habitat) و شهر بوسان دریافت کرده است. این شهر شناور آینده‌نگر می تواند در برابر طوفان های درجه 5 نیز مقاومت کند.

با توجه به تداوم روند افزایش سطح آب دریاها، شهرهای ساحلی به ایجاد زمین های جدید با استفاده از ریختن شن و ماسه در آب روی آورده اند که می تواند به زیست بوم های دریایی موجود آسیب بزند. شرکت بیگ با راه حلی بهتر در قالب پروژه ای به نام اوشنیکس وارد میدان شده که یک سامانه طراحی ماژولار را ارائه کرده و امکان زندگی پایدار و ایمن به صورت شناور روی آب را برای مردم فراهم می کند.

مجموعه اوشنیکس از محله های دو هکتاری با 300 سکنه تشکیل شده که به هم متصل می شوند تا دهکده هایی 1650 نفره دارای سامانه هایی مانند کشاورزی زیر آب و گلخانه ها برای خودکفایی هرچه بیشتر شکل بگیرند. طراحی ماژولار این امکان را فراهم می کند تا شهری به وسعت 18900 هکتار با 2.52 میلیون نفر سکنه نیز شکل بگیرد.  

شهرهای شناور پایدار بخشی از راهبردهای سازگاری با تغییرات آب و هوایی در دسترس ما هستند. در واقع، به جای جنگیدن با آب، می توانیم زندگی هماهنگ با آن را بیاموزیم. توسعه راهکارهای سازگاری با تغییرات آب و هوایی و مبتنی بر طبیعت از طریق طرح مفهومی شهر شناور مورد توجه برنامه اسکان بشر سازمان ملل قرار گرفته و شهر بوسان برای استقرار نمونه اولیه آن مکانی ایده آل بوده است.

ساکنان این شهر شناور می توانند به راحتی در اطراف پیاده‌روی کرده یا بین جوامع شناور که شامل اقامتگاه ها و همچنین یک میدان عمومی، سازه های هنری، بازارها، باشگاه های ورزشی، مدارس و موارد دیگر می شوند، قایق‌سواری کنند.

همچنین شهر شناور اوشنیکس به گونه ای طراحی شده تا در برابر بلایای طبیعی مانند سونامی و طوفان مقاومت کند. تمام سازه ها هفت طبقه به زیر، بلندی خواهند داشت تا مرکز ثقل پایینی ایجاد کنند.  

به گفته بیارکه اینگلس، بنیانگذار شرکت بیگ، از هر 10 شهر بزرگ جهان، 9 مورد از آنها تا سال 2050 تحت تاثیر افزایش سطح آب دریاها قرار خواهند گرفت. در حال حاضر، این آینده ای اجتناب ناپذیر به نظر می رسد. پروژه اوشنیکس با فناوری های آبی خود می تواند صنعتی جدید را شکل دهد که نیازهای بشر به سرپناه، انرژی، آب و غذا را بدون از بین بردن زیست‌بوم های دریایی پاسخ می دهد.

این مجموعه به گونه ای طراحی شده تا با گذشت زمان همراه با انسان ها و شرایط آب و هوایی به صورت ارگانیک رشد کند، سازگار شود و تغییر کند، در شرایطی که تعادل بین نیازهای هر دو را برقرار می کند.

 
 

کره جنوبی صاحب اولین شهر شناور جهان ‌شد

کره جنوبی صاحب اولین شهر شناور جهان ‌شد

کره جنوبی صاحب اولین شهر شناور جهان ‌شد
گروه بین الملل: اولین شهر شناور جهان در کرهٔ جنوبی در حال ساخت است.
این پروژه که قرار است تا سال ۲۰۲۵ به پایان برسد با پشتیبانی سازمان ملل متحد به عنوان یکی از روش‌های مهار بالا آمدن سطح دریا‌ها انجام می‌شود.این شهر شناور در ساحل کلان‌شهر بوسان ساخته می‌شود و در برابر سیل مقاوم است و از چندین جزیره تشکیل شده است که همراه بالا آمدن آب دریا بالا می‌آیند. طراحان این پروژه امیدوارند بتوانند شهر‌های شناوری ایجاد کنند که بتواند از طریق انرژی خورشیدی، غذا و آب شیرین خود را تأمین کند. این توافق‌نامه در چارچوب برنامهٔ اسکان بشر سازمان ملل متحد امضا شده است که در بیش از ۹۰ کشور جهان در پی بهبود روش‌های پایدار زندگی در شهر‌هاست. بوسان با حدود ۳،۴ میلیون جمعیت یکی از پر‌رفت‌و‌آمد‌ترین بندر‌های جهان است.به همین دلیل بیشتر مهندسان و سازندگان محلی تجربه‌ٔ فراوانی در ساخت‌و‌ساز کنار پهنه‌های آبی دارند.شهر‌های بندرگاهی مانند بوسان به‌ویژه در برابر بالا آمدن آب دریا‌ها بر اثر گرم شدن زمین آسیب‌پذیرند.
دانشمندان برآورد می‌کنند که تا سال ۲۱۰۰ آب دریا‌ها تا حدود یک متر بالا خواهد آمد که بر زندگی میلیون‌ها نفر در سراسر جهان که در شهر‌های ساحلی زندگی می‌کنند اثر خواهد گذاشت.
میمونه مُهد‌شریف، مدیر اجرایی برنامهٔ اسکان بشر سازمان ملل متحد می‌گوید:"به جای جنگ با دریا بهتر است یاد بگیریم که در سازگاری و هماهنگی با آن زندگی کنیم".
کرهٔ جنوبی در برابر انواع دیگری از بلایای طبیعی آسیب‌پذیر است از جمله توفند‌، سیل، خشکسالی، رانش زمین، کولاک، سونامی و زمین‌لرزه. امید است که شهر شناور بتواند همهٔ این بلایا را تاب بیاورد چون بخش‌‌‌های شناور به کف دریا متصل شده‌اند.ساخت شهر شناور در حدود ۱۵۰ میلیون پوند هزینه خواهد داشت و برآورد می‌شود که حدود ۱۰،۰۰۰ نفر در آن اسکان یابند.

هشدار دانشمندان: ادامه گرمایش زمین، یک سوم انسان‌ها را آواره می‌کند

شاید منصفانه‌ترین خواسته از نشست گلاسکو این باشد که بار دیگر از کشورهای ثروتمند بخواهیم که به صورت مستقیم، بودجه مبارزه با تغییرات آب‌وهوایی را تامین کنند

 مجمع جهانی اقتصاد هم زمان با برگزاری نشست اقلیمی گلاسکو، به نقل از دانشمندان هشدار داده که در صورت ادامه افزایش دمای زمین ناشی از تغییرات آب و هوایی، نزدیک به یک سوم انسان های روی زمین وادار به ترک خانه هایشان و آوارگی برای مهاجرت به سوی نقاط خنک تر خواهند شد.

به گزارش روز شنبه ایرنا از تارنمای مجمع جهانی اقتصاد (WEF)؛ اما خبر امیدوارکننده این است که بخش بزرگی از این اثرات زیانبار با موفقیت و پیشرفت در کاهش تغییرات اقلیمی توسط انسان به نصف میزان کنونی  یا کاهش تاثیرهای زیانبار آن، قابل پیشگیری است.

تازه ترین ارزیابی گروهی از دانشمندان جهان درباره آوارگی احتمالی سه میلیارد و ۵۰۰ میلیون انسان در ۵۰ سال آینده در پی تغییرات آب و هوایی، همه پیش بینی های پیشین را تحت الشعاع قرار می دهد. بانک جهانی در سپتامبر ۲۰۲۱ این شمار را ۲۱۶ میلیون تَن اعلان کرده بود.

این دانشمندان می گویند: حتی اگر گرم شدن دمای زمین به ۲ درجه سانتیگراد محدود شود که نیم درجه بالاتر از هدف تعیین شده در پیمان اقلیمی ۲۰۱۵ پاریس خواهد بود، بازهم نزدیک به یک میلیارد و ۵۰۰ هزار تن از ساکنان بخش های گرم تر زمین، وادار به ترک خانه هایشان خواهند شد که بیشتر در کم برخوردارترین و فقیرترین بخش های جهان اقامت دارند.

به نوشته روزنامه ال اکونومیستا اسپانیا،هفته نخست از اجلاس بین‌المللی اقلیمی موسوم به کاپ۲۶ (COP۲۶) در گلاسکوی اسکاتلند با امضای 2 قرارداد بزرگ چند میلیون دلاری به پایان رسید: از یک طرف تاسیس صندوق ۱۰۰ میلیارد دلاری توافق شده توسط کشورها به پیشنهاد آلمان و کانادا و دیگری صندوق ۱۳۰ میلیارد دلاری موسسات مالی و سرمایه گذاران نهادی. به این مبلغ می‌بایست قراردادهای دوجانبه و چندجانبه میان کشورهای توسعه یافته و اقتصادهای نوظهور به ارزش ۳۵ میلیارد دلار را اضافه کردکه تنها نقطه آغاز واقع‌بینانه این مسئله خواهد بود که مدیریت فرآیند انتقال «سبز» در مقیاس جهانی تا چه میزان هزینه خواهد داشت. این ارقام اگر چه به طور چشمگیری بالا است اما همچنان از آنچه تا پیش از آغاز گلاسکو انتظار می‌رفت، کمتر است.

جف بزوس، بنیانگذار میلیاردر آمازون که اخیراً به فضا پرواز کرده نیز قول داد ۲ میلیارد دلار برای بازسازی زیستگاه های طبیعی و تغییر سیستم های غذایی سرمایه گذاری کند. او همچنین گفت که آمازون قصد دارد تا سال ۲۰۲۵ فعالیت های خود را با انرژی های تجدیدپذیر تقویت کند.  

تنش بر سر پول در حالی ادامه خواهد داشت که کشورهای فقیرتر خواستار کمک بیشتر از سوی کشورهای ثروتمندتر هستند؛ چرا که بر این باورند که بخش زیادی از افزایش دمای زمین بر عهده کشورهای ثروتمندتر است. هند خواستار تعهد یک‌تریلیون دلاری کشورهای ثروتمند برای کمک به توسعه کشورهای ضعیف‌تر و گذار آنها از سوخت فسیلی به سوخت‌های تجدیدپذیر شده است.

خبرگزاری افه اسپانیا نیز به تازگی در گزارشی نوشت: شاید منصفانه‌ترین خواسته از نشست گلاسکو این باشد که بار دیگر از کشورهای ثروتمند بخواهیم که به صورت مستقیم، بودجه مبارزه با تغییرات آب‌وهوایی را تامین کنند و سالانه ۱۰۰ میلیارد دلار در اختیار کشورهای با درآمد پایین که با کمک به آن‌ها در توافق پاریس موافقت شده است، بگذارند.  

کاپ ۲۶ زنگ خطر را به صدا درآورد که جهان با هدف محدود کردن افزایش متوسط دمای جهانی به ۱.۵ درجه سانتیگراد یا ۲.۷ درجه فارنهایت تا پایان این قرن در مقایسه با آغاز قرن جدید فاصله زیادی دارد. این آستانه دمایی است که فراتر از آن شدیدترین تأثیرات آب و هوایی به طور قابل توجهی محتمل تر می شود.

در حال حاضر، حتی اگر همه کشورها به برنامه‌های اقلیمی داوطلبانه خود دست یابند، میانگین دمای کره زمین به مراتب از افزایش ۱.۵ درجه‌ای فراتر می‌رود و چشم‌انداز موج‌های گرما، آتش‌سوزی و سیل‌های شدیدتر و بزرگتر را افزایش می‌دهد.  اجلاس آب وهوایی گلاسکو تا ۲۱ آبان ادامه خواهد داشت.

فرضیه رئیس ناسا: احتمالاً زندگیِ فرازمینی هست

گزارش هایی که در ۵ تیر ۱۴۰۰ از حالت محرمانه خارج شده، تائید می کند که دولت آمریکا از سال ۲۰۰۴ میلادی بیش از ۱۴۰ گزارش درباره اشیا پرنده ناشناخته دریافت کرده است.
«بیل نلسون» (Bill Nelson) رئیس سازمان فضایی آمریکا (ناسا) با اشاره به اینکه بشقاب پرنده های رازآلود و اشیا پرنده ناشناخته «یوفو» (UFO) منشا ماوراء زمینی دارند، بر فرضیه وجود حیات فرا زمینی صحه گذاشت.
 
به گزارش ایرنا، تارنمای خبری آمریکایی «هیل»  (TheHill) با پرداختن به این خبر گزارش داد: بیل نلسون به عنوان رئیس ناسا تازه ترین مقامی است که  در باره گزارش های متعددی که درباره رویت یوفو توسط خلبانان نیروی دریایی آمریکا انتشار یافت،  نظر می دهد و بر وجود چنین پدیده هایی صحه می گذارد.
 
هیل افزود: نلسون پس از گفت و گو با چند نفر از هوانوردان نیروی دریایی آمریکا که این اشیا ناشناخته پرنده  را حین  پروازهای خود رویت کرده بوند، متقاعد شد که خلبانان «چیزهایی دیده اند  و رادار  جنگنده ها بر روی این اشیا متمرکز شدند».
 
این رسانه آمریکایی در ادامه گزارش داد: رئیس ناسا که چندی پیش درباره سیاست های فضایی و  ماموریت  این آژانس که درخصوص بررسی حیات فرازمینی است سخنرانی می کرد ، به مساله رویت اشیا پرنده ناشناخته ای که از سوی ارتش آمریکا گزارش شده بود پرداخت. زمانی که از وی خواسته شده درباره ماهیت آنها نظر دهد گفت : من نمی توانم بگویم سیاره زمین تنها  نقطه ای در عالم است که در آن  شکلی از زندگی سازمان یافته مثل زندگی انسان وجود دارد.
 
فرضیه رئیس ناسا: حیات ماوراء زمینی واقعیت دارد
نلسون بیل
 
هیل نوشت: چنین پاسخ تعجب آوری از نلسون،  تازه ترین اظهار نظر از سوی یک مقام  بلند پایه آمریکایی است که به این موضوع اشاره دارد که یوفو منشا فرازمینی دارد.
 
این رسانه آمریکایی در ادامه گزارش داد: پیشتر «جان برنان» (John Brennan) رئیس سابق سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا (سیا) درباره مواجهه خلبان نیروی  دریایی آمریکا با این اشیاء گفته بود «ممکن است شکل متفاوتی از حیات باشد».
 
هیل افزود: برنان در این باره به صراحت گفته بود: برای ما کمی خودخواهانه خواهد بود چنانچه بر این باور باشیم که  هیچ نوعی از حیات در هیچ نقطه ای در پهنه گیتی همچون  حیات ما  وجود نداشته باشد.
 
درحالی رئیس ناسا  اشیا ناشناخته پرنده را دارای منشا  فرازمینی می  داند که چندی پیش وزارت دفاع آمریکا (پنتاگون) اقدام به انتشار تصاویری از رویت این اشیاء توسط خلبانان جنگنده های نیروی هوایی کرده بود.
 
پنتاگون در ۲۷ آوریل ۲۰۲۰  (۸ اردیبهشت ۱۳۹۹) اقدام به انتشار سه کلیپ ویدیویی کرد که از کابین جنگنده نیروی هوایی آمریکا گرفته شده بود و در آن نوعی بشقاب پرنده را رصد می کنند، در فوریه ۲۰۲۱ میلادی  (بهمن ماه ۱۳۹۹)  نیز نیروی دریایی آمریکا این تصاویر را مورد تایید قرار داد.
 
فرضیه رئیس ناسا: حیات ماوراء زمینی واقعیت دارد
 
دریافت گزارش هایی در باره وجود اشیا پرنده ناشناخته موجب شده اکثر آمریکایی ها به این نتیجه برسند که دولت آمریکا در این زمینه پنهان کاری کرده و اطلاعاتی بیش از این دراختیار دارد که حاضر به انتشار آنها نیست.
 
گزارش هایی که در ۵ تیر ۱۴۰۰ از حالت محرمانه خارج شده، تائید می کند که دولت آمریکا از سال ۲۰۰۴ میلادی بیش از ۱۴۰ گزارش درباره اشیا پرنده ناشناخته دریافت کرده است.
 
گزارش حاکی است، دولت آمریکا بین سال های ۱۹۴۷ تا ۱۹۶۹ میلادی و درجریان برنامه تحقیقاتی به نام «پروژه کتاب آبی» (Project Blue Book)  که توسط نیروی هوایی آمریکا صورت گرفت، بیش از ۱۲ هزار گزارش درباره رویت یوفو دریافت کرده بود.
 
پنتاگون درباره دیدن اشیا پرنده ناشناس از ۱۸ واقعه که در ۲۱ گزارش آمده می گوید و اینکه این اشیا پرنده ناشناس از فنآوری غیر قابل توصیفی برخوردار هستند.