افزایش هشداردهنده سرعت پیدایش خشکسالی های ناگهانی در زمین

این پدیده در چندین کشور و منطقه مانند آمریکا، استرالیا، چین و آفریقا رخ داده و شرایط خشکسالی سریع در مرکز ایالات متحده در جریان خشکسالی ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۳ آمریکا شمالی، ظرف چند هفته پدیدار شده است.

دانشمندان بین المللی هشدار داده اند: که سرعت حمله خشکسالی های ناگهانی در ۲۰ سال اخیر در زمین بیشتر از قبل شده، به گونه ای که تقریبا ۳۳ تا ۴۶ درصد خشکسالی های ناگهانی در مدت تنها پنج سال رخ می دهد.

به کانال عصر ایران در تلگرام بپیوندید

به گزارش روز سه شبه ایرنا؛ تارنمای "ساینس الرت" نوشته است: بیشتر مردم نکاتی در باره جاری شدن سیل های ناگهانی شنیده اند، اما خشکسالی های ناگهانی چندان مشهور نیستند. هر چند متاسفانه این وضع در حال تغییر است و سرعت پدیدار شدن دوره های خشکسالی ناگهانی غیرعادی در شرایط گرم تر دگرگونی های اقلیمی، افزایش یافته است.

 بررسی تازه در باره خشکسالی های ناگهانی نشان می دهد که ظاهرا سرعت خشکسالی های ناگهانی در ۲۰ سال گذشته بیشتر شده و تقریبا ۳۳ تا ۴۶ درصد خشکسالی های ناگهانی در تنها پنج سال پدیدار می شود.

این پدیده در چندین کشور و منطقه مانند آمریکا، استرالیا، چین و آفریقا رخ داده و شرایط خشکسالی سریع در مرکز ایالات متحده در جریان خشکسالی ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۳ آمریکا شمالی، ظرف چند هفته پدیدار شده است.

خشکسالی های ناگهانی در مناطق مرطوب و نیمه مرطوب مانند جنوب شرق آسیا، شرق آسیا، حوزه آمازون، شمال شرقی آمریکا و جنوب آمریکا بیشتر است، هر چند ممکن است در خارج این مناطق نیز رخ دهد.

صندوق بین المللی پول اعلام کرد که تناوب و شدت فجایع مرتبط با دگرگونی های اقلیمی در خاورمیانه و آسیای میانه، سریع تر از دیگر مناطق زمین رخ می دهد و تهدید بزرگی برای رشد و رفاه ساکنان این منطقه است.

"کریستالینا جئورجیوا" مدیرعامل این نهاد وام دهنده جهانی گفت: ارزیابی های تازه نشان می دهد که فجایع زیست محیطی در خاورمیانه به صورت میانگین سالانه هفت میلیون نفر را مصدوم و آواره می کند و موجب مرگ بیش از ۲۶۰۰ تن و وارد شدن زیان های مادی به میزان ۲ میلیارد دلار می شود. سیاهه این فجایع مانند خشکسالی ها در شمال آفریقا، سومالی و ایران، همه گیری ها و هجوم گله های ملخ به شاخ آفریقا، روان شدن سیلاب های شدید در قفقاز و آسیای میانه، به سرعت طولانی تر می شود.

بر اساس این ارزیابی ها؛ تحلیل داده های مربوط به قرن گذشته نشانگر افزایش دما تا ۱.۵ درجه سانتیگراد در این منطقه است که ۲ برابر میزان افزایش دمای جهانی است که ۰.۷ درجه بود.  

 تغییرات اقلیمی در قالب یک دوره خشکسالی، کمبود آب یا بی‌آبی متوالی، افزایش سالانه دمای هوا، افزایش آلودگی هوای شهرهای بزرگ، وقوع سیل‌ها و طوفان‌های شدید و گسترده ظهور کرده و اثرات بی‌سابقه‌ای  دارند. این تغییرات اقلیمی به‌خصوص تغییرات آب و هوایی، محیط ‌زیست انسان را به محیطی سخت‌تر و نابسامان تبدیل کرده است.

 بلایای طبیعی، شکل دیگر از حوادث است و به مجموعه‌ای از حوادث زیانبار گفته می‌شود که منشاء انسانی ندارند. این حوادث معمولاً غیرقابل پیش‌بینی بوده و یا حداقل از مدت‌های طولانی قبل نمی‌توان وقوع آنها را پیش‌بینی کرد. هر یک از عناصر جوی به تنهایی می‌تواند بلایای مهمی مانند افزایش دما و گرمازدگی، سرعت‌های زیاد باد و وقوع توفان، بارش‌های تندری و وقوع تگرگ، یخبندان و سرمازدگی  را ایجاد کند اما بیشترین خسارات جانی و مالی بر اثر پدیده‌های جوی ترکیبی و خطرات ثانویه ناشی از آنها مانند توفان، رعد و برق، خشکسالی‌ها، سیل و آتش سوزی است.

بلایای طبیعی پدیده‌های ناشی از عواملی تحمیلی بر طبیعت شامل آلودگی هوا، باران‌های اسیدی، افزایش گاز کربنیک و آلاینده‌ها در جو و اثرات گلخانه‌ای ناشی از آنها، نازک شدن لایه ازن هستند که البته دسته‌ای از پدیده‌های ناشی از سازوکار و ساختار عوامل طبیعی همچون زلزله، سیل، خشکسالی، بیابان زایی، پیشروی آب دریاها در خشکی  را نیز شامل می‌شود.

نخستین مسافران مریخ در آینده باید رژیم غذایی گیاهخواری داشته باشند

ایلان ماسک: فقط گیاهخواران می توانند بیایند مریخ

ماسک به تایم گفته است که در اولین مرحله استعمار مریخ مردم باید به رژیم گیاهخواری روی بیاورند اما گام بزرگ بعدی ساخت یک شهر خودکفا و بردن حیوانات و سایر موجودات زمینی به مریخ است. درست شبیه به کشتی نوح. البته ما بیش از یک جفت خواهیم برد.

ایلان ماسک بر اساس مطالعات اسپیس ایکس اعلام کرد فقط گیاهخواران می توانند برای سفر به مریخ و زندگی در آنجا داوطلب شوند

 

---

به گزارش خبرآنلاین و به نقل از دیلی‌میل، ماسک شرکت اسپیس‌ایکس را با هدف تبدیل بشر به گونه‌ای چند سیاره‌ای در سال ۲۰۰۲ تاسیس کرد.

 

این میلیاردر از جزئیات یک سکونتگاه مریخی، از جمله ایده ساخت گنبدهای شیشه‌ای که به‌ عنوان زیستگاه‌های موقتی برای انسان‌ها عمل می‌کنند تا زمانی که مریخ به نحوی برای سکونت آماده و زمینی‌سازی شود و همچنین استفاده از مزارع آب‌کشت برای تولید میوه و سبزیجات سخن گفته است. آب‌کشت شیوه‌ی کشت گیاه بدون خاک است. در این نوع کشت متخصصان نیازهای غذایی گیاه را اندازه‌گیری کرده و به جای خاک با استفاده از آبی که به گیاه داده می‌شود با افزودن عناصر ریزمغذی و درشت‌مغذی و نگه‌ داشتن گیاه توسط مواد نگهدارنده بی‌اثر عملاً نیاز به خاک را منتفی می‌کنند.

 

از آنجایی که به نظر می‌رسد موشک مریخی استارشیپ به زودی اولین پرواز آزمایشی مداری خود را در سال جاری به انجام برساند و هدف آن سفر بدون خدمه در سال ۲۰۲۴ است، کارشناسان نگاهی به آنچه برای سکونت در مریخ نیاز داریم می‌اندازند. جان کی استریکلند(John K. Strickland)، از انجمن ملی فضایی، در مقاله‌ای که برای "Space Review" نوشته است می‌گوید: تعداد افرادی که با مصرف گوشت و ماهی می‌توانند در گنبدهای شیشه‌ای زندگی کنند نصف کسانی خواهد بود که رژیم غذایی وگان دارند. یک کلنی متشکل از ۵۰۰۰ نفر که از رژیم غذایی گیاهی استفاده می‌کنند، می‌توانند از یک مزرعه سه دهم مایل مربعی استفاده کنند.

 

ماسک به تایم گفته است که در اولین مرحله استعمار مریخ مردم باید به رژیم گیاهخواری روی بیاورند اما گام بزرگ بعدی ساخت یک شهر خودکفا و بردن حیوانات و سایر موجودات زمینی به مریخ است. درست شبیه به کشتی نوح. البته ما بیش از یک جفت خواهیم برد.

 

استریکلند نوشت که برای رسیدن به هدف ماسک، پیش از آن که بتوان غذا تولید کرد باید ۵۰۰۰ سفر انجام شود که در هر کدام ۲۰۰ تن محموله حمل می‌شود. هنگامی که تمام تجهیزات منتقل شد، می‌توان کار بر روی تولید غذا را آغاز کرد. او می‌گوید برای هر نفر ۲۰۰۰ فوت مربع(۱۸۵ متر مربع) زمین و ۱۰۰ کیلووات انرژی لازم است. این بدان معناست که برای خدمه‌ای ۱۰۰ نفره که ساخت و ساز اولیه را انجام دهند باید ۱۰ مگاوات انرژی و ۲۱۵ هزار فوت مربع(۲۰ هزار متر مربع) زمین داشت.

 

او پیشنهاد کرد مساحتی حدود یک میلیون فوت مربع(۹۳ هزار متر مربع)، که در چهار طبقه مساوی پراکنده شده است، برای تغذیه ۵۰۰۰ نفر با رژیم گیاهخواری کافی است. وی افزود که مقدار قابل توجهی نیرو برای پشتیبانی از ۵۰۰۰ نفر مورد نیاز است. استریکلند با اشاره به نیاز به تولید انرژی برای وسایل نقلیه و رفت و برگشت گفت: «مقدار زیادی نیرو نیز برای تولید سوخت مورد نیاز خواهد بود. این نیرو باید از شکافت، همجوشی یا آرایه‌های خورشیدی فضایی به دست آید، زیرا هیچ سوخت فسیلی در مریخ وجود ندارد، و برپایی آرایه‌های خورشیدی زمینی عظیم در نور ضعیف‌ خورشید در مریخ کار دشواری است.

 

برخی از این انرژی نیز باید برای حمایت از زمین‌شناسان صرف شود. تا به دنبال مناطق دارای ذخایر معدنی مفید برای تولید مواد مورد نیاز برای ساخت‌وساز بگردند. او پیشنهاد می‌کند که ناسا به‌ جای اینکه به تنهایی کار کند، باید با اسپیس‌ایکس همکاری کند. استریکلند نوشت که با بزرگ‌تر شدن سکونت‌گاه در مریخ، اهمیت آن در ذهن مردم روی زمین بیشتر می‌شود و این سیاره به خانه دوم بشریت تبدیل می‌شود.

طراحی خانه‌های مسافرتی و متحرک (فیلم)

این خانه‌های متحرک قابلیت جمع شدن و حرکت دادن توسط چرخ‌هایی که در زیرشان تعبیه شده است را دارند.

دانلود فیلم

سال ۲۰۲۲ سال کشف بشقاب‌پرنده‌ها شاید باشد

سال ۲۰۲۲ سال کشف بشقاب‌پرنده‌ها خواهد بود

گروه علمی: فناوری UFO-SPOTTING قرار است در سال ۲۰۲۲ تقویت شود که در نهایت بتواند به کشف موجودات فضایی منجر شود. کارشناسان فضایی می‌گویند ابزارهای پیشرفته در حال توسعه سریع هستند و این به معنی آن است که بسیاری از مشاهدات عجیب و غریب که همچنان یک رمز و راز باقی مانده‌اند، ممکن است در نهایت شناسایی شوند.
استفاده گسترده از تلفن‌های هوشمند منجر به افزایش روزافزون گزارش‌های مربوط به اشیاء ناشناس شده است.
سال گذشته، جو بایدن، رئیس‌جمهوری ایالات متحده، قانونی را در خصوص یوفوها امضا کرد که به‌عنوان بخشی از یک بسته هزینه‌های دفاعی چند میلیارد دلاری، برخوردهای عجیب و غریب را بررسی می‌کند.
مارک رودگیر، مدیر علمی مرکز مطالعات بشقاب پرنده در شیکاگو گفت: «تلاش برای شناسایی، ردیابی و اندازه‌گیری پدیده بشقاب پرنده در میدان و در زمان واقعی، اخیرا وارد مرحله جدیدی شده است. فناوری در این خصوص توسعه داشته و ابزارهای نرم‌افزاری بهبود یافته‌اند. همچنین علاقه فعلی به بشقاب پرنده‌ها متخصصان جدید و واجد شرایط را جذب کرده است.»
او ادامه داد: «در حالی که نمی‌توان پیش‌بینی کرد که چقدر زود به دانش جدید و اساسی در مورد پدیده‌های هوایی ناشناس یا اشیاء پرنده ناشناس دست خواهیم یافت، اما من معتقدم که این تلاش‌ها به احتمال زیاد موفق خواهند شد و تحقیقات یوفوها را بر اساس پایه جدیدی از داده‌های فیزیکی قابل اعتماد خواهد کرد. و در نتیجه، ما حتی شواهد بیشتری خواهیم داشت که آیا پدیده بشقاب پرنده واقعی است و می‌توان آن را به صورت علمی مورد مطالعه قرار داد، یا خیر.»
یک گروه از کارشناسان در حال حاضر با تلاش برای یافتن فناوری پیشرفته‌ای که بیگانگان ممکن است در سفر از خود به‌جا بگذارند، این تلاش را مدیریت می‌کنند.بیش از ۱۰۰ دانشمند، بخشی از پروژه گالیله، در حال حاضر در حال ساخت تلسکوپی هستند که کل آسمان را بررسی کرده و اجرام مرموز را ثبت می‌کند. آنها امیدوارند تا بهار آن را بر روی پشت بام گروه نجوم دانشگاه هاروارد راه‌اندازی کنند.
پروفسور آوی لئوب که یک ستاره‌شناس است، می‌گوید: «این سیستم ویدیو و صوت پیوسته از کل آسمان را در باندهای مرئی، مادون قرمز و رادیویی و همچنین اشیاء مورد علاقه را ردیابی خواهد کرد». الگوریتم‌های هوش مصنوعی پرندگان را از هواپیماهای بدون سرنشین، هواپیما یا چیزهای دیگر متمایز می‌کند. اما برخی دیگر بر این باورند که سال ۲۰۲۲ برای یافتن موجودات فرازمینی کلیدی خواهد بود، زیرا ممکن است سالی باشد که گروه‌های مختلف با هم جمع می‌شوند. اگرچه همه متقاعد نشده‌اند که این بهترین راه است.
پروفسور کوین کنات، از دانشگاه آلبانی، توضیح داد: «این واقعیت که ما در حال حاضر اطلاعات کمی در مورد یوفوها می‌دانیم نشان می‌دهد که اگر گروه‌ها به‌طور مستقل کار کنند، تجهیزات و روش‌های مختلف را امتحان و در مکان‌های مختلف تماشا کنند، پتانسیل کشف بیشتر است». همانطور که در مورد نحوه مشاهده و مطالعه بهترین یوفوها بیشتر می‌آموزیم، ارتباط بین گروه‌ها که با اشتراک‌گذاری داده‌ها و انتشار نتایج تسهیل می‌شود، به طور کلی منجر به بهبود کار خواهد شد.

بررسی خطرات احتمالی سکونت در فضا به ویژه کمبود خوراک

دانشمندان: احتمال آدم‌خوار شدن فضانوردان در فضا

8298096292

دو دانشمند انگلیسی و آمریکایی مدعی شدند که در صورت مشکل در برنامه‌ریزی و تامین تجهیزات، اگر غذا در پایگاه‌های فضایی آینده کمیاب شود، کاشفان فضا می‌توانند به آدمخوار تبدیل شوند!

 این دو دانشمند، کمبود مواد غذایی، بیماری و ناتوانی در خودکفایی را به عنوان تهدیدهای اصلی در هر مستعمره فضایی برشمرده‌اند، زیرا کمک رساندن از زمین به آنها سال‌ها طول خواهد کشید.

---

به گزارش ایسنا و به نقل از مترو، اگر به درستی آماده نباشیم، ممکن است شرایط در فضا بسیار غیر منتظره شود. همه ما در مورد برنامه‌های استعمار مریخ شنیده‌ایم. به عنوان مثال شرکت "اسپیس‌ایکس" اعلام کرده است که برای ماموریتی در اوایل سال ۲۰۲۶ به سیاره سرخ آماده می‌شود. اما زندگی در آنجا داستان کاملاً متفاوتی با زندگی روی زمین دارد و دانشمندان تلاش می‌کنند انواع روش‌ها را برای قابل سکونت کردن سیاره سرخ شناسایی کنند.

 

در حال حاضر، دو دانشمند در مصاحبه با پایگاه "Metro.co.uk" ادعا کرده‌اند که مشکل اصلی استعمار سیارات دیگر، تامین غذا است که منجر به تبدیل شدن کاوشگران فضایی به آدم‌خوار خواهد شد!

 

این دو دانشمند، کمبود مواد غذایی، بیماری و ناتوانی در خودکفایی را به عنوان تهدیدهای اصلی در هر مستعمره فضایی برشمرده‌اند، زیرا کمک رساندن از زمین به آنها سال‌ها طول خواهد کشید.

 

"چارلز کاکِل"(Charles Cockell) استاد اخترزیست‌شناسی در دانشگاه "ادینبرو"(Edinburgh) و دکتر "کامرون اسمیت"(Cameron Smith) انسان‌شناس دانشگاه ایالتی "پورتلند"(Portland)، دو قمر (ماه)، یکی مالِ (متعلق به) سیاره مشتری به نام "کالیستو"(Callisto) و دیگری قمر سیاره زحل به نام "تایتان"(Titan) را به‌ عنوان مقاصد احتمالی انسان برای اقامت در آینده مطرح کردند، اما از بیان خطرات سکونت در آنها ترسی (ابایی) نداشتند.

 

آنها برای جلوگیری از این آینده تلخ، به انسان‌ها و مسئولان پیشنهاد کردند که ابتدا سعی کنند در مقاصد فضایی نزدیک‌تر مانند ماه و مریخ سکونت کنند، جایی که به زمین نزدیک‌تر است و کمک از زمین راحت‌تر در دسترس است و فناوری‌ها نیز برای استعمار سیارات دیگر می‌توانند در آنها آزمایش و تکمیل شوند.

 

این دو دانشمند برجسته که به چگونگی ترک زمین می‌پردازند، در مورد چالش‌ها و فرصت‌های استعمار یک قمر یا سیاره دیگر صحبت کردند. آنها با رد امکان جابجایی انسان به بسیاری از سیارات منظومه شمسی، عمدتاً به این دلیل که سطوح آنها غیرقابل سکونت هستند، "کالیستو" و "تایتان" را به عنوان مقاصد ممکن در نظر گرفتند.

 

"چارلز کاکل" گفت که احتمال غیرقابل سکونت شدن سیاره ما به دلیل بحران آب‌وهوایی می‌تواند دلیلی برای ایجاد یک مستعمره فضایی باشد.

 

در عوض، او معتقد است که در نظر داشتن چنین برنامه‌ای به منزله یک «بیمه نامه» در برابر انقراض انسان عمل می‌کند و به شوخی می‌گوید که یکی از مشکلات دایناسورها این بود که برنامه فضایی نداشتند!

 

"کاکل" می‌گوید: سیستم‌ها باید واقعاً قابل اعتماد باشند و به همین دلیل است که باید از قبل آزمایش شوند. هشدار ما بر اساس واقعیت‌های تاریخی است. به عنوان مثال خدمه "فرانکلین" در اواخر قرن نوزدهم سعی کردند گذرگاه شمال غربی را برای کشتی‌ها پیدا کنند. آنها پیچیده‌ترین قطعات فناوری موجود در آن زمان را همراه با غذای کنسرو شده در اختیار داشتند که ابتکار جدیدی بود و با این حال، آنها گم شدند، سرگردان شدند و در نهایت به آدم‌خواری روی آوردند.

 

وی افزود: بنابراین حتی با برترین فناوری‌ها، جوامع انسانی ایزوله شده می‌توانند خیلی سریع رو به انحطاط بروند. اگر گروهی از افراد را روی قمر "کالیستو" قرار دهید و همه چیز اشتباه پیش رود و مثلا ماژول پرورش گیاه خراب شود، آنها اگر هیچ راه دیگری برای زنده ماندن وجود نداشته باشد، شروع می‌کنند یکدیگر را می‌خورند!

 

"اسمیت" نیز پیشنهاد کرد که انسان باید ابتدا قبل از رفتن به فضا، در روش‌های کشاورزی مناسب و پایدار برای تولید مواد غذایی در فضا تسلط پیدا کند.

 

خوشبختانه "کاکل" استدلال کرد که فناوری لازم برای استعمار صحیح دیگر سیارات در حال حاضر وجود دارد و امکان سکونت در مریخ را طی ۳۰ تا ۴۰ سال آینده ممکن می‌سازد. با این حال، یک هشدار وجود دارد و آن اینکه این فناوری باید قبل از اینکه در فضا مستقر شود، در اینجا روی زمین کاملاً آزمایش شود و امتحان پس بدهد. دکتر "کامرون اسمیت" نیز معتقد است که منابع غذایی یک مسئله کلیدی در این زمینه هستند.

 

وی توضیح داد: یکی از اولین کارهایی که کاشفان فضا باید انجام دهند این است که یک سیستم کشاورزی واقعا خوب ایجاد کنند و مقدار زیادی مواد غذایی ذخیره شده را در آن قرار دهند.

 

یک مشکل که در حال حاضر برای ما آشنا و بیش از هر زمان دیگری قابل لمس شده است، مسئله بیماری است که در فهرست چالش‌های مهم این انسان‌شناس قرار دارد. او استدلال کرد که جمعیت زیادی که در شهرک‌های خودکفا تقسیم شده‌اند، در صورت لزوم می‌توانند قرنطینه شوند.

 

وی گفت: وقتی مردم برای اولین بار کشاورزی را شروع کردند، مردم در روستاهای کوچک چند صد نفری ساکن شدند. آن سکونتگاه‌ها با روستاهای کشاورزی دیگر ارتباط داشتند که بسیار شبیه به یک مستعمره فضایی اولیه است. آنها هرچه پرورش می‌دادند می‌خوردند، هر چیزی را که می‌پوشیدند خودشان تهیه می‌کردند و همه چیز بر پایه یک سیستم محلی و خودکفا بود. آنها نه پادشاه داشتند، نه ارتش داشتند.

 

وی افزود: این یک مدینه فاضله نیست، اما آنها به هر حال توانستند برای چندین هزار سال با این روش به زندگی ادامه دهند، پس احتمالاً ما نیز می‌توانیم چنین چیزی را انجام دهیم.

 

 

با این حال، دکتر "اسمیت" کمتر اعتقاد دارد که اگر همه چیز اشتباه پیش رود انسان‌ها یکدیگر را بخورند. وی معتقد است نمونه‌های تاریخی نشان می‌دهند که گونه ما می‌تواند به شرایط چالش‌برانگیز واکنش مثبت یا منفی نشان دهد.

 

او در اثبات ادعای خود مثالی از یک تیم راگبی اروگوئه‌ای را ذکر کرد که در سال ۱۹۷۲ پس از سقوط هواپیمایشان و پس از بدون غذا ماندن، به طور سازنده با هم همکاری کردند. اگرچه بازماندگان در نهایت به آدم‌خواری روی آوردند، اما از گوشت کسانی استفاده کردند که جانشان را از دست داده بودند.

 

دکتر "اسمیت" افزود که می‌توان با ایجاد قوانین از پیش توافق شده برای رعایت در صورت بروز شرایط خاص از هرگونه برهم خوردن نظم جلوگیری کرد.

 

با این حال، او نسبت به پروفسور "کاکل" در مورد سرعت قابلیت سکونت انسان در فضا کمتر خوشبین است. وی فکر می‌کند که تنها ظرف ۳۰ تا ۴۰ سال آینده احتمالا زندگی روی مریخ ممکن باشد، اما زندگی در "کالیستو" ۱۰۰ سال پس از آن طول خواهد کشید.

 

"اسمیت" می‌گوید که پیش‌بینی یک جدول زمانی دشوار است، اما معتقد است که هر تلاشی فقط تا پایان قرن میلادی کنونی محتمل است و اضافه کرد که حداقل ۶۰ سال یا بیشتر طول می‌کشد تا یک مستعمره کاملاً خودکفا شود.

 

با این حال، پروفسور "کاکل" معتقد است که فناوری زندگی ما در فضا از هم اکنون وجود دارد و فقط باید توسعه یابد و آزمایش شود.

 

او توضیح می‌دهد که ایجاد یک منبع اکسیژن قابل اعتماد، آنقدرها هم سخت نیست و راه‌حل‌های تامین غذا و آب به خوبی توسعه داده شده‌اند، اما این چیزها باید ۱۰ تا ۲۰ سال قبل از عملی شدن آزمایش شوند.

 

این اخترزیست‌شناس افزود: اگر قرار است ۲۰ نفر را در فاصله چند صد میلیون کیلومتری زمین در یک محیط پیچیده روی یک قمر رها کنید، بهتر است مطمئن باشید که این کار درست انجام می‌شود، زیرا اگر اینطور نباشد، فورا سقوط می‌کند و همه چیز خیلی سریع از هم می‌پاشد.

 

در نهایت هر دو گفتند که بشر باید چالش ارزشمند ایجاد یک مستعمره فضایی را با آغوش باز بپذیرد، چرا که برای "بقای انسان" حیاتی است.