بزرگترین هاب انرژی تجدیدپذیر جهان بیش از 50 گیگاوات انرژی تولید خواهد کرد

انجام پروژه در سه فاز برنامه ریزی شده و می تواند تا سه و نیم میلیون تن هیدروژن سبز یا 20 میلیون تن آمونیاک سبز در هر سال تولید کند.

عصر ایران - کنسرسیومی بین المللی پیشنهاد ساخت بزرگترین هاب انرژی تجدیدپذیر جهان در استرالیای غربی را ارائه کرده است. این طرح پیشنهادی شامل صرف هزینه ای 100 میلیارد دلاری برای توسعه سایتی با مساحت نزدیک به 15 هزار کیلومتر مربع می شود که توانایی تولید بیش از 50 گیگاوات انرژی به شکل هیدروژن و آمونیاک با استفاده از انرژی خورشیدی و بادی را خواهد داشت.

ظرفیت پیش بینی شده برای این هاب نزدیک به ظرفیت تولید نیروی 54 گیگاوات با استفاده از ذغال سنگ، گاز و انرژی تجدیدپذیر است. این کنسرسیوم به نام هاب انرژی سبز غربی (WGEH) متشکل از شرکت های اینترکانتیننتال انرژی، سی‌ دبلیو پی گلوبال، و میرنینگ گرین انرژی لیمیتد است. شرکت آخر زیرمجموعه ای از میرنینگ تردیشنال لندز ابوریجینال کورپ و دارای کرسی دائمی در هیئت مدیره WGEH است.

این کنسرسیوم در بیانه ای اعلام کرده است که انجام پروژه در سه فاز برنامه ریزی شده و می تواند تا سه و نیم میلیون تن هیدروژن سبز یا 20 میلیون تن آمونیاک سبز در هر سال تولید کند. هیدروژن و آمونیاک تولید شده سپس در نیروگاه ها، صنایع سنگین، و هوانوردی استفاده خواهد شد.

همچنین، این کنسرسیوم ساخت تاسیساتی دریایی برای انتقال سوخت تولید شده به کشتی ها را برنامه ریزی کرده است که احتمالا تا سال 2030 آغاز خواهد شد. تولید بیش از 30 گیگاوات نیرو از طریق باد توسط این هاب برنامه ریزی شده است و باقیمانده با استفاده از انرژی خورشیدی تولید خواهد شد.

این طرح پیشنهادی در شرایطی ارائه شده است که وزارت محیط زیست استرالیا به تازگی طرحی در مقایس کوچک‌تر – هابی با ظرفیت تولید 26 گیگاوات انرژی - را با اشاره به آسیب های احتمالی به تالاب ها و به عنوان تهدیدی برای گونه های پرندگان مهاجر رد کرده بود. باید به این نکته اشاره داشت که دو عضو کنسرسیوم جدید شامل اینترکانتیننتال انرژی و سی‌ دبلیو پی گلوبال بخشی از تیم پیشنهاد دهنده طرح قبلی نیز بوده اند.

در صورت تصویب، این هاب انرژی تجدیدپذیر جدید می تواند پروژه انرژی تجدیدپذیر 45 گیگاواتی که توسط شرکت آلمانی Svevind Energy در قزاقستان ساخته می شود و در حال حاضر بزرگترین پروژه در این بخش است را پشت سر بگذارد.

ترجمه: محمد مهدی حیدرپور

---

بیشتر بخوانید: 

*آیا توربین‌های بدون تیغه آینده انرژی بادی هستند؟

*مایعی که انرژی خورشیدی را برای دو دهه ذخیره می‌کند

*بادگیرهای شناور بلندتر از برج ایفل و تامین برق 80 هزار خانه (+عکس)

ساخت مایعی که می‌ تواند انرژی خورشیدی را برای دو دهه ذخیره کند

مایعی که انرژی خورشیدی را برای دو دهه ذخیره می‌کند

دانشمندان با تولید مایعی که می‌تواند انرژی خورشیدی را برای تقریباً دو دهه درون خود ذخیره کند، گام دیگری در راستای ذخیره طولانی مدت انرژی خورشیدی برداشتند.

به گزارش ایسنا و به نقل از آی‌ای، انرژی خورشیدی یکی از امیدوارکننده‌ترین جایگزین‌ها برای سوخت‌های فسیلی محسوب می‌شود. با این حال، برای پذیرش کامل این انرژی پایدار، هنوز چالش‌هایی وجود دارد که باید برطرف شوند. یکی از این چالش‌ها عدم توانایی در ذخیره طولانی مدت انرژی خورشیدی است. ذخیره سازی این انرژی برای اطمینان از دسترسی به آن حتی در هنگام تابش خورشید بسیار حیاتی است.

اکنون یک سری از مقاله‌های تحقیقاتی جدید در این زمینه امیدواری می‌دهند، زیرا در آنها رویکرد جدیدی برای ذخیره انرژی خورشید ترسیم شده است که قادر به ذخیره این انرژی به مدت ۱۸ سال است.

دانشمندان سوئدی در سال ۲۰۱۸ "سوخت گرمایی خورشیدی" را تولید کردند؛ مایعی خاص که طبق گزارشها می‌تواند انرژی گرفته شده از خورشید را تا ۱۸ سال درون خود ذخیره کند و نگه دارد.

"جفری گروسمن" مهندسی که با این مواد در موسسه فناوری ماساچوست(MIT) کار می‌کند، توضیح داد: یک سوخت گرمایی خورشیدی شبیه به یک باتری قابل شارژ است، اما شما به جای برق، نور خورشید را وارد آن می‌کنید و گرما دریافت می‌کنید.

اکنون بیش از یک سال است که این مایع توسط دانشمندان دانشگاه فناوری "چالمرز" در سوئد در دست تولید است.

این سوخت گرمایی خورشیدی موسوم به "MOST" که مخفف کلمات "سیستم ذخیره انرژی گرمایی خورشیدی مولکولی" است، به صورت دَوّار کار می‌کند. یک پمپ، سوخت گرمایی خورشیدی را در لوله‌های شفاف می‌چرخاند. وقتی نور خورشید با این سوخت تماس پیدا می‌کند، پیوندهای بین اتم‌های آن بازآرایی می‌شوند و به یک ایزومر(ترکیباتی با فرمول شیمیایی یکسان اما با فرمول ساختاری متفاوت) غنی از انرژی تبدیل می‌شوند. انرژی خورشید سپس بین پیوندهای شیمیایی قوی ایزومرها گرفتار می‌شود.

انرژی خورشیدی به شکلی باورنکردنی در آنجا گیر می‌افتد و حتی وقتی مولکول تا دمای اتاق سرد می‌شود نیز آزاد نمی‌شود. اما برای استفاده از این انرژی به دام افتاده، مایع در یک کاتالیزور (که آن هم توسط تیم تحقیق توسعه یافته است) جریان می‌یابد و واکنشی ایجاد می‌کند که مایع را تا ۱۱۳ درجه فارنهایت(۶۳ درجه سانتیگراد) گرم می‌کند. این کار، مولکول را به شکل اولیه خود برمی‌گرداند و انرژی خورشیدی به دام افتاده را به شکل گرما آزاد می‌کند.

محققان می‌گویند هنگامی که تقاضای انرژی وجود دارد، می‌توان از این مایع غنی از انرژی برای تأمین انرژی آبگرمکن‌های ساختمانی، ماشین‌های ظرفشویی، خشک‌کن البسه و موارد دیگر استفاده کرد. همچنین این مایع می‌تواند کاربردهای صنعتی از جمله گرمای لازم برای پخت و پز، استریلیزاسیون، سفید کنندگی و تقطیر نیز داشته باشد.

سپس این مایع دوباره به درون جمع کننده گرمایی خورشیدی پمپ می‌شود تا دوباره مورد استفاده قرار گیرد.

محققان تاکنون این مایع را بیش از ۱۲۵ بار بدون آسیب قابل توجه به ساختار مولکولی آن مورد استفاده قرار داده‌اند.

"کسپر موث-پولسن" رهبر تیم تحقیقاتی و استاد گروه شیمی و مهندسی شیمی دانشگاه "چالمرز" گفت: محاسبه کرده‌ایم که این سوخت در نقطه اوج خود می‌تواند تا ۲۵۰ وات ساعت انرژی در هر یک کیلوگرم ذخیره کند که این تقریباً دو برابر ظرفیت انرژی باتری‌های تسلا موسوم به "پاوربال"(Powerwall) است.

از اواخر سال ۲۰۲۰ یک پروژه از جانب اتحادیه اروپا به هدایت تیمی از محققان دانشگاه "چالمرز" برای توسعه نمونه‌های اولیه از این فناوری برای کاربردهای گسترده مشغول کار است. به این پروژه ۴.۳ میلیون یورو از طرف اتحادیه اروپا اعطا شده است و ۳.۵ سال ادامه خواهد داشت.

"کسپر موث-پولسن" می‌گوید: با این بودجه، توسعه‌ای که اکنون می‌توانیم در پروژه "MOST" انجام دهیم ممکن است به راه حل‌های جدید خورشیدی و بدون آلاینده برای گرمایش در مصارف مسکونی و صنعتی منجر شود. این پروژه در مرحله بسیار مهم و مهیجی قرار دارد.

محققان همچنین از این فناوری در یک نوار درزگیر پنجره استفاده کرده‌اند تا دما را درون خانه در روزهای گرم یکنواخت کند. استفاده از این مولکول در پرده‌ها و پنجره‌ها از هم اکنون توسط یک شرکت به نام "Solartes AB" آغاز شده است.

محققان معتقدند این فناوری می‌تواند طی ۱۰ سال آینده مورد استفاده تجاری قرار گیرد.

کتاب نوی استیگلیتز،برنده نوبل اقتصاد: سرمایه داری مترقی برای عصر نارضایتی

ایده‌های استیگلیتز،برنده نوبل اقتصاد:

سرمایه داری مترقی برای عصر نارضایتی

ما نیاز به یک قرارداد اجتماعی جدید بین بازار، دولت و جامعه مدنی داریم اما نمی‌توان به همان نظام سرمایه‌داری‌ای اتکا کرد که جهان در ۴۰ سال گذشته شاهد آن بوده‌ است.

---

این روزها، تمام داده‌های اقتصاد جهانی یک چیز را نشان می‌دهند: سرعت رشد اقتصاد اروپا و سراسر جهان در حال کند شدن است. در چنین شرایطی نظام‌های سنتی همچنان برای بقای خود تلاش می‌کنند.

 

به گزارش عصر ایران، جوزف استیگلیتز، اقتصاددان معاصر آمریکایی و برنده جایزه نوبل اقتصادی (در سال ۲۰۰۱ میلادی) استدلال می‌کند که این وضعیت ناشی از اختلاف فزاینده بین میزان خلق ثروت و امکان بهره‌مندی عمومی از آن است. یورونیوز با او در آمستردام به مناسبت انتشار کتاب جدیدش ملاقات و گفتگو کرده است که در ادامه می‌خوانید.

 کتاب جدید شما «مردم، قدرت، و منافع: سرمایه داری مترقی برای عصر نارضایتی» نام دارد در سراسر جهان شاهد نارضایتی هستیم . مثلا در فرانسه با اعتراض گسترده جلیقه های زرد روبرو هستیم، در هنگ کنگ، و همچنین در لبنان و شیلی. اما آیا این همه نارضایتی بدان معنی نیست که سرمایه داری در واقع به پایان خود نزدیک می‌شود؟
جوزف استیگلیتز:‌ «بله همینطور است. شیلی یکی از کشورهایی است که گرچه عملکرد اقتصاد کلان آن خوب بود اما اگر به میزان نابرابری در این کشور نگاه کنید می‌بینید که یکی از نابرابرترین کشورهای جهان است. جالب است که به نظر می‌رسید دولت کشور این موضوع را پذیرفته بود. تا اینکه گفتند آن را قبول نمی‌کنند.

 

در این کتاب توضیح داده‌ام که ما نیاز به یک قرارداد اجتماعی جدید بین بازار، دولت و جامعه مدنی داریم و سرمایه‌داری هم بخشی از این داستان خواهد بود اما نمی‌توان به همان نظام سرمایه‌داری‌ای اتکا کرد که در ۴۰ سال گذشته شاهد آن بودیم.

 

این نظام نمی‌تواند یک نوع سرمایه‌داری مبتنی برخودخواهی باشد- سرمایه‌داری لجام گسیخته‌ و بی‌روحی که هدفش به حداکثر رساندن ارزش سهام‌ها در بازار، صرف نظر از پیامدهای اجتماعی آن است.

 

نتیجه این سرمایه‌داری اتفاقی است که در ایالات متحده آمریکا شاهد آن هستیم که نه تنها به افزایش نابرابری منجر شده، بلکه بحران اعتیاد به مواد مخدر را هم به دنبال داشته است. (در آمریکا) امید به زندگی روبه کاهش است.

 

با بحران موادغذایی و ابتلا به دیابت در دوران کودکی روبرو بودیم. صنایع کشاورزی و غذایی از جوانان ما بهره‌برداری می‌کنند. شرکت نفتی «اکسان ‌موبیل»‌ تغییرات آب و هوایی را انکار می‌کند، صنعت دخانیات مضر بودن سیگار برای سلامتی را به‌رغم دلایل محکم و قانع‌کننده‌ای که وجود دارد، تکذیب می‌کنند. موارد و نمونه‌های زیادی رفتار‌های غیراخلاقی وجود دارد.»

 

با رئیس‌جمهوری فرانسه موافقید که خواستار بازنویسی قوانین مربوط به اتحادیه اروپا و منطقه یورو است؟
جوزف استیگلیتز:‌ «به‌شدت با او موافقم. مشکل اروپا، مشکل اشتغال است. وعده داده شده بود که اگر نرخ تورم پایین زیر ۲ درصد و کسری بودجه از ۳ درصد پایین‌تر و رشد نرخ بدهی عمومی زیر سقف قانونی ۶۰ درصد بماند،‌ با رشد اقتصادی روبرو خواهیم بود. این سیاست چندین دهه اجرا شده است و با این حال، در اروپا شاهد رکود اقتصادی هستیم. بنابراین واضح است که این سیستم دیگر کارایی ندارد.»

پس به نظر شما شاهد رکود اقتصادی و بحران مالی جدیدی خواهیم بود؟
جوزف استیگلیتز: «ممکن است بحران مالی اتفاق بیفتد، اما من بحران مالی نمی‌بینم. آنچه من می‌بینم کندی رشد اقتصاد است که در همه نقاط جهان وجود دارد: مثلا در چین که از سال ۲۰۰۸ میلادی موتور رشد اقتصادی جهان بود، یا در ایالات متحده که نرخ رشد اقتصادی آن ۱.۹ درصد است و تنها کمی بالاتر از رشد اقتصادی منفی است. در حالیکه ترامپ وعده رشد اقتصادی ۳.۴ درصدی یا بیشتر را داده بود. در آلمان هم روند رشد اقتصاد کند است. از نظر من جنگ‌های تجاری که ترامپ به راه انداخته و حمایت‌گرایی اقتصادی واقعا برای اقتصاد جهانی نگران کننده است.»

 برنده جنگ‌های تجاری کیست؟‌ ترامپ نیست، ایالات متحده آمریکا نیست، چین برنده و ظاهرا اروپا هم برنده نیست. این جنگ به سود چه کسی است؟
جوزف استیگلیتز:‌ «همه در این جنگ بازنده هستند. جنگ‌های تجاری واقعا ایده بدی بود. ترامپ با گفتن اینکه در این جنگ‌ها به‌آسانی پیروز خواهد شد، جنگ‌ها را شروع کرد. اما اینطور نیست. جنگ تجاری ساده نیست. پس از سه سال مذاکره، هنوز به هیچ توافقی با چین دست نیافته است. تنها چیزی که دولت آمریکا تاکنون به آن دست یافته، چیزی است که آن را توافق مرحله یک نامیده‌اند.

 

توافق مرحله یک همان چیزی است که سالها پیش دولت در شرایط عادی (غیر از جنگ)‌ در مذاکره با چین به آن دست یافته بود. بنابراین، جهان به دلیل وجود این عدم قطعیت چیزهای زیادی را از دست داده است. واقعیت این است که می‌دانیم حتی اگر توافقی هم صورت بگیرد که به نفع بازار باشد، ترامپ چنانچه به نفعش نباشد، آن را پاره می‌کند.»

 درباره تغییرات آب‌وهوایی صحبت کنیم. پیامدهای آن را به وضوح می‌بینیم. همه از یک توافق به اصطلاح سبز در اقتصاد حرف می‌زنند. اما چه کسی قرار است هزینه انتقال به اقتصاد سبز را بپردازد، آنهم وقتی با کندی رشد اقتصاد روبرو هستیم؟
جوزف استیگلیتز:‌ «زمانی که جنگ جهانی دوم شروع شد هیچکس نمی‌گفت چگونه می‌توان جلو آن را گرفت؟‌ من کسی را نمی‌شناسم که گفته باشد: بیایید تسلیم آلمان بشویم ، زیرا جنگ برای ما خیلی هزینه خواهد کرد. الان مشغول جنگی هستیم که زندگی ما و شیوه زندگی ما را تحت تاثیر قرار داده است. در ایالات متحده، هر سال نزدیک به ۲ درصد تولید ناخالص داخلی از دست می‌رود. با آتش‌سوزی، سیل و طوفان روبرو هستیم. همه اینها یک جور جنگ است.»

 پیشنهادتان چیست؟‌
جوزف استیگلیتز: «همانطور که می‌دانید من دو دوره ریاست کمیسیون بین‌المللی ((سنجش عملکرد اقتصادی و پیشرفت اجتماعی ))‌ را به همراه لرد استرن برعهده داشتم. ما این نکته را بررسی کردیم که برای دستیابی به اهداف توافق پاریس و کپنهاگ- یعنی اطمینان از این نکته که دمای هوا بیشتر از ۱.۵ یا ۲ درجه سانتیگراد افزایش نیابد- چه کاری باید انجام داد.

 

طبق گزارش ما رسیدن به این اهداف کار پرهزینه‌ای نبوده، و حتی به نفع اقتصاد هم هست و باعث تحریک رشد آن می‌شود. الان صحبت از کندی رشد است. سرمایه‌گذاری‌ در این زمینه منجر به تحریک رشد اقتصادی می‌شود . به همین دلیل به نظرم این ایده که دستیابی به اهداف توافق آب و هوا نیاز به فداکاری دارد، کاملا اشتباه است.»

 آخرین سؤال. سال آینده در ایالات متحده انتخابات ریاست جمهوری برگزار می‌شود. به نظرتان چه کسی می‌تواند دونالد ترامپ را شکست دهد؟
جوزف استیگلیتز: «به نظرم هر یک از نامزدهای پیشرو دموکرات می‌تواند ترامپ را شکست بدهد. نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که همه آنها قادرند ترامپ را شکست دهند.»

 اگر از شما بخواهند حاضرید به دنیای سیاست بازگردید؟
جوزف استیگلیتز:‌ «بله ، من احتمالاً این کار را انجام می‌دهم. به نظرم آمریکا و سراسر جهان با بحران روبروست و فکر می کنم کاملاً واضح است که باید شیوه اقتصاد و اداره جامعه را اصلاح کنیم.»

دانلود

دستیابی دانمارک به فرمول ساخت «سوخت سبز»

یک تیم تحقیقاتی در دانمارک می‌گوید که آنها می‌توانند سوخت سبز و پایدار را از ترکیبات موجود در دانمارک تولید کنند.

---

به گزارش خبرگزاری فارس به نقل از شینهوا، یک تیم تحقیقاتی در دانمارک می‌گوید که آنها می توانند سوخت سبز و پایدار را از ترکیبات موجود در دانمارک تولید کنند.

هنریک ونزل ، رئیس تیم تحقیقاتی از دانشگاه جنوب دانمارک به روزنامه Politiken گفت: گزارش ما نشان می‌دهد که فناوری تولید سوخت هوایی پایدار در دانمارک و در کشورهای نوردیک موجود است، بنابراین ما می‌توانیم ظرف چند سال تولید را شروع کنیم.

در سال ۲۰۰۸ میلادی، زیست‌سوخت یا همان سوخت سبز ۱.۸ درصد سوخت ترابری جهان را دربرداشت؛ در سال ۲۰۰۷ میلادی، سرمایه‌گذاری جهانی روی گنجایش فرآوری زیست‌سوخت بیش از ۴ میلیارد دلار بوده و هم‌اکنون نیز در حال افزایش است.

این گزارش با همکاری آژانس مشاوره صنایع و مهندسی صنایع نوردیک NIRAS تهیه شده است.

گازوئیل زیستی وارد ناوگان حمل‌ونقل عمومی شهر تهران شد

فاز دوم استفاده آزمایشی از گازوئیل سوختی در ناوگان حمل و نقل عمومی شهر تهران اجرایی شد.

به گزارش ایسنا، ستاد توسعه زیست‌فناوری معاونت علمی و فناوری ریاست‌جمهوری با کمک دیگر نهادها و بخش خصوصی اقدام به اجرایی کردن استفاده از بیودیزل در حمل و نقل عمومی کرده است که فاز آزمایشی این طرح در زمستان سال ۹۵ اجرایی شد و فاز بعدی آن نیز بهار سال ۹۸ به مرحله اجرایی رسید.

این طرح با امضای تفاهم‌نامه‌ای بین ستاد توسعه زیست‌فناوری معاونت علمی‌وفناوری ریاست جمهوری، شرکت اتوبوسرانی شهر تهران و حومه و بخش خصوصی به صورت آزمایشی اجرایی شد. در این طرح ۲ تا ۱۵ درصد بیودیزل تولیدشده از روغن‌های پسماند خوراکی در ناوگان حمل‌ونقل عمومی شهر تهران تزریق شد. تا کنون با استفاده از راکتورهای حاصل از این پروژه‌ها بیش از ۶۰ هزار لیتر بیودیزل تولید و مصرف شده است که از دفع ۱۶۰ هزار کیلوگرم گاز گلخانه‌ای دی اکسید کربن جلوگیری کرده است.

برای اجرای این طرح از سوخت بیودیزل (سوخت سبز) دارای استاندارد ASTMD6751 در اتوبوس‌های شرکت واحد اتوبوسرانی تهران، سامانه تندرو استفاده شده است.

بر اساس اعلام معاونت علمی، بیودیزل (منو اکلیل استر) یک سوخت گازوئیلی پاک است که از منابع طبیعی و قابل تجدید مانند روغن‌های گیاهی ساخته می‌شود. بیودیزل درست مانند گازوئیل در موتورهای احتراقی کار می‌کند و برای این کار هیچ گونه تغییر موتوری لازم نیست. استفاده از بیودیزل در یک موتور گازوئیلی معمولی منجر به کاهش اساسی هیدروکربن‌های نسوخته، منواکسید کربن و ذرات معلق می‌شود. با به کار بردن این سوخت، از سهم کربن موجود در ذرات معلق کاسته می‌شود.