برنامه ارسال ۳۳۵ میلیون نمونه اسپرم و تخمک به ماه

ارسال ۳۳۵ میلیون نمونه اسپرم و تخمک به ماه

دانشمندان با الهام از "کشتی نوح" در طرح پیشنهادی جدیدی به نام "سیاست بیمه‌ای جهانی" قصد دارند تا محموله‌ای ۳۳۵ میلیونی از اسپرم و تخمک به فضا بفرستند تا در صورت بروز فاجعه‌ای در زمین بتوان گونه‌ها را حفظ کرد.

 

به گزارش ایسنا و به نقل از سی‌بی‌سی، این کشتی ماه که با انرژی خورشیدی کار می‌کند به جای بردن یک جفت از حیوانات،  دانه، تخمک، اسپرم و هاگ حدود ۶.۷ میلیون گونه در زمین را با خود به ماه خواهد برد.

 

جکان ثانگا (Jekan Thanga) محقق دانشگاه آریزونا و گروهی از دانشجویانش این پیشنهاد را در یک مقاله طی کنفرانس هوافضای مؤسسه مهندسان برق و الکترونیک ارائه کردند.

 

ثانگا می‌گوید: محیط زمین ناپایدار است و با توجه به آتش‌فشانی که ۷۵ هزار سال پیش باعث از بین رفتن تنوع گونه‌ی انسان‌ها شد و ۱۰۰۰ سال سرد شدن آن طول کشید و از آن‌جا که تمدن انسان‌ها تاثیر زیادی بر زمین دارد نابودی انسان‌ها می‌تواند تاثیر منفی بر سیاره بگذارد.

 

ثانگا با اشاره به اهمیت تغییرات جوی و افزایش سطح آب دریاها بیان کرد که این تغییرات نگرانی اصلی ماست. همچنین یک همه‌گیری مرگبار و جنگ‌های هسته‌ای دو فاجعه‌ی دیگری هستند که امکان وقوع دارند.

 

خزانه جهانی بذر سوالبارد(Svalbard) در حال حاضر هزاران نمونه دانه نگهداری می‌کند تا از بقای تنوع‌زیستی زمین اطمینان حاصل شود. اما تیم ثانگا معتقدند نگهداری چنین نمونه‌های ارزشمندی بر روی زمین کار خطرناکی است.

 

خوشبختانه ماه با فاصله‌ی ۲۳۸۸۵۵ مایلی(۳۸۴۳۹۹ کیلومتر) هیچ‌کدام از این مشکلات را ندارد.

 

 

استفاده از دالان گدازه برای محافظت از نمونه‌ها

 

این ماموریت شامل ارسال ۶.۷ میلیون نمونه به ماه در چند محموله و ذخیره‌ی آن‌ها در زیر سطح ماه است تا در امان بمانند.

 

محققان قصد دارند این نمونه‌ها را در شبکه‌ی دالان‌های گدازه‌ی زیر ماه که حدود ۲۰۰ عدد از آن‌ها در سال ۲۰۱۳ کشف شد قرار دهند. این دالان‌ها میلیاردها سال پیش به وجود آمدند. و برای ۳ تا ۴ میلیارد سال دست نخورده باقی‌ماندند. دانشمندان معتقدند آن‌ها محافظت کافی در برابر تشعشعات خورشیدی، شهاب سنگ و تغییرات دمایی ایجاد می‌کنند.

 

اگرچه ماه مکان مناسبی برای انسان‌ها نیست اما ویژگی‌های آن برای ذخیره‌ی نمونه‌هایی که باید برای صدها سال در محیطی سرد بمانند مناسب است.

 

ساخت کشتی مدرن نوح

 

طی یک محاسبات سریع ثانگا گفت که انتقال حدود ۵۰ نمونه از هر یک از ۶.۷ میلیون گونه یعنی در مجموع ۳۳۵ میلیون نمونه حدود ۲۵۰ پرتاب موشک نیاز خواهد داشت. این تعداد شش برابر بیشتر از زمان ساخت ایستگاه فضایی بین المللی است که به ۴۰ پرتاب موشک نیاز داشت.

 

پیشنهاد این گروه قرار دادن صفحات خورشیدی روی سطح ماه برای ایجاد برق و قرار دادن ظرف‌های آزمایشگاهی درون ماژول‌های فوق سرد است. دانه‌ها باید تا منفی ۲۹۲ درجه‌ی فارنهایت (۱۴۴- درجه سانتیگراد) سرد شوند و سلول‌ها باید تا منفی ۱۹۵ درجه سانتیگراد سرد شوند. برای مقایسه واکسن‌ فایزر در دمای منفی ۷۰ درجه سانتیگراد قرار می‌گیرد. چنین دمای سردی می‌تواند باعث یخ زدن فلز شود. بنابراین این گروه پیشنهاد ساخت قفسه‌ای شناور فوق رسانا دادند که با فرآیند تعلیق کوانتومی به وسیله‌ی یک آهن‌ربای‌ قوی شناور می‌ماند.

 

آن‌ها همچنین پیشنهاد کردند که ربات‌ها برای جابجایی وسایل مورد استفاده قرار گیرند. بدیهی است هنوز تحقیقات زیادی لازم است از جمله تاثیر جاذبه‌ی کم بر روی دانه‌ها و ارتباط آن‌ها با زمین.

کشف آب و مواد آلی در یک سیارک برای یکمین بار

کشف آب و مواد آلی در یک سیارک برای اولین بار

دانشمندان وجود آب و مواد آلی را در نمونه‌ی کوچکی از یک سیارک به نام "ایتوواکا" کشف کردند.

به گزارش ایسنا و به نقل از "اینترستینگ اینجینیرینگ"، دانشمندان به وجود آب و مواد آلی در یک نمونه کوچک از سیارک ایتوواکا که در سال ۲۰۱۰ طی ماموریت "هایابوسا ۱ " از آن بازدید شد پی برده اند.

این اولین باری است که چنین موادی بر روی یک سیارک یافت می‌شود و این نتایج می‌تواند به تحقیقات آینده در مورد نمونه‌های سیارک‌ها کمک کند.

همانطور که "ایندیپندنت" به آن اشاره کرد، محققان دانشگاه رویال هالووی(Royal Holloway) لندن می‌گویند شاید این سیارک طی سال‌ها حرکت در فضا موادی را جمع‌آوری کرده باشد و تکامل یافته باشد. این مطالعات همچنان نشان داد رایج‌ترین سیارک‌هایی که به زمین می‌آیند از نوع s هستند که می‌توانند حاوی ترکیبات ضروری برای حیات باشند. جامعه‌ی علمی پیش از این بر روی سیارک‌های غنی از کربن یعنی نوع‌ c به عنواع منبع تشکیل حیات تمرکز داشتند.

ماموریت‌های "هایابوسا" توسط یک فضاپیمای رباتیک ساخته‌ی آژانس کاوش هوافضای ژاپن انجام می‌شود و نمونه‌هایی از سیارات کوچک نزدیک به زمین به سیاره‌ی ما می‌فرستد تا مورد تجزیه و تحلیل دقیق قرار گیرند. "ایتوواکا" هدف اولین ماموریت بود.

در ماه دسامبر گذشته ماموریت "هایابوسا-۲" نمونه‌ای بزرگ از یک سیاره دیگر به نام "ریوگو"(Ryugu) به زمین آورد.

دکتر کوئینی چان(Queenie Chan) از دپارتمان علوم زمین در دانشگاه رویال هالوی در بیانیه‌ای گفت: پس از بررسی دقیق این نمونه توسط گروهی از محققان در یک دانه کوچک ۱۰ میکرونی(۱ هزارم سانتی‌متر) مواد آلی اولیه(گرم نشده) و فرآوری شده‌(گرم شده) مشاهده شد. ماده‌ی آلی گرم شده نشان می‌داد که این سیارک بیش از ۶۰۰ درجه سانتی‌گراد در گذشته گرم شده است و وجود مواد آلی گرم نشده در فاصله‌ی نزدیک نشان می‌دهد که پس از خنک شدن سیاره مواد آلی بر روی آن سقوط کرده‌اند.

دکتر چان می‌گوید این یافته‌ها بسیار هیجان‌انگیزند زیرا جزئیاتی از تکامل سیارات و نقش اجرام آسمانی در تشکیل جهان در اختیار ما می‌گذارند.

محققان تاکید کردند که با توجه به یافته‌هایشان نحوه تکامل "ایتوواکا" شباهت زیادی به تکامل زمین پیش از حیات دارد.

محققان امیدوارند نتایج کارهای آن‌ها به بررسی دقیق‌تر نمونه‌ها در آینده کمک کند. آن‌ها در حال حاضر در حال بررسی نمونه‌ای هستند که توسط "هایابوسا-۲" به خوبی به زمین منتقل شده است.

مریخ‌نورد ناسا بر سطح مریخ فرود آمد (+ فیلم)

تنها چند ساعت تا «۷ دقیقه وحشت»؛ مریخ‌نورد ناسا بر سطح مریخ فرود آمد (+ فیلم)

کاوشگر جدید سازمان فضایی آمریکا روز پنجشنبه پس از گذشت هفت ماه از زمان پرتابش با موفقیت بر روی سطح کره مریخ فرود آمد.

فرود کاوشگر «پشتکار» ساعت ۲۱:۵۵ به وقت اروپای مرکزی (۲۵ دقیقه پس از نیمه شب به وقت تهران) صورت گرفت. البته هنگامی که ناسا فرود کاوشگر «پشتکار» را بر روی کره مریخ تائید کرد با زمان واقعی فرود متفاوت بود. دلیل این امر تاخیری است که در انتقال داده‌ها از مریخ به کره زمین وجود دارد.

به گزارش عصرایران به نقل از یورونیوز، این کاوشگر دقایقی پس از فرود بر روی سطح کره مریخ اولین عکس از محیط اطراف خود را به زمین ارسال کرد.

محل فرود کاوشگر «پشتکار» بر روی سطح مریخ دشوارترین محلی بود که تاکنون برای فرود بر روی این سیاره انتخاب شده است. از لحظات حساس فرود این کاوشگر که هفت دقیقه طول خواهد کشید به عنوان «هفت دقیقه وحشت» نام برده شده بود. کاوشگر «پشتکار» در این بازه زمانی می‌بایست سرعت خود را از ۲۰ هزار کیلومتر در ساعت به صفر برساند.

دانشمندان امیدوارند تا کاوشگر «پشتکار» پس از فرود خود بتواند مشخص کند که آیا حیات هرگز بر روی سطح مریخ وجود داشته است یا خیر. «پشتکار» پیشرفته‌ترین و بزرگترین کاوشگری است که ناسا تاکنون به کره مریخ فرستاده است. این کاوشگر شش چرخ نهمین حضور یک سازه ساخته بشر بر سطح مریخ را رقم زد.

دانلود فیلم

به گفته دانشمندان زمان احتمالی حیات بر روی مریخ به سه تا چهار میلیارد سال پیش بر می‌گردد. در آن زمان آب همچنان بر روی سطح این سیاره روان بوده است.

نزدیک به سه میلیارد دلار خرج ماموریت «پشتکار» شده است. دانشمندان امیدوارند این کاوشگر با جمع آوری سنگ‌هایی از عمق دو متری مریخ بتواند به آن‌ها در بررسی احتمال وجود پیشین حیات بر روی سطح این سیاره کمک کند. این سنگ‌ها قرار است در سال ۲۰۳۱ به کره زمین بازگردانده شود. تنها راه تائید یا رد فرضیه وجود حیات بر روی مریخ بررسی نمونه‌هایی از سنگ‌های مریخ در بهترین آزمایشگاه‌های کره زمین است.

سفر به مریخ با موشک فیزیکدان زن ایرانی

دکتر "فاطیما ابراهیمی" فیزیکدان "آزمایشگاه فیزیک پلاسما پرینستون "(PPPL) آمریکا موشک فیوژن جدیدی را اختراع کرده که می‌تواند انسان‌ها را ۱۰ بار سریع‌تر از پیشران‌های فضایی کنونی به مریخ برساند.

به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی‌میل، دکتر فاطیما ابراهیمی یک موشک فیوژن جدید اختراع کرده است که می‌تواند روزی انسان را به مریخ برساند. این دستگاه از میدان‌های مغناطیسی برای شلیک ذرات پلاسما از  پشت موشک استفاده می‌کند و فضاپیما را به فضا می‌فرستد.

استفاده از میدان‌های مغناطیسی به دانشمندان امکان می‌دهد تا میزان رانش را برای یک مأموریت خاص تنظیم کنند و فضانوردان هنگام سفر به جهان‌های دور ، مقدار رانش را تغییر دهند.

اختراع این دانشمند ایرانی همچنین می‌تواند فضانوردان را ۱۰ برابر سریع‌تر از پیشران‌های فضایی فعلی که از میدان‌های الکتریکی برای حرکت ذرات استفاده می‌کنند، به سیاره سرخ ببرد.

ابراهیمی گفت: من مدتی است که در حال بررسی این مفهوم هستم. هنگامی که در سال ۲۰۱۷ روی یک صندلی نشسته بودم و به شباهت‌های اگزوز ماشین با ذرات پرسرعت فکر می کردم این ایده به ذهنم آمد. پلاسما حالت داغ و باردار ماده‌ای است که از الکترون‌های آزاد و هسته های اتمی تشکیل شده و ۹۹ درصد از جهان مرئی را نشان می‌دهد و قادر به تولید مقادیر زیادی انرژی است.

دانشمندان به طور شبانه‌روزی در تلاش برای تولید فیوژن در یک آزمایشگاه با امید به استفاده از قدرت آن برای تولید برق برای موشک‌هایی هستند که در اعماق فضا حرکت می‌کنند.

پیشران‌های فعلی پلاسما که از میدان‌های الکتریکی برای حرکت ذرات استفاده می‌کنند فقط می‌توانند یک ضربه خاص کم یا کم سرعت تولید کنند. اما شبیه سازی‌های رایانه‌ای انجام شده بر روی رایانه‌های آزمایشگاه فیزیک پلاسما پرینستون و مرکز ملی محاسبات علمی تحقیقات انرژی ملی آمریکا نشان داد که مفهوم جدید پیشران پلاسما می‌تواند با سرعت صدها کیلومتر در ثانیه، اگزوز تولید کند و ۱۰ برابر سریع‌تر از پیشران‌های دیگر باشد.

ابراهیمی گفت: سفر به راه دور ماه‌ها یا سال‌ها طول می‌کشد زیرا ضربه خاص موتورهای موشکی شیمیایی بسیار کم است، بنابراین سرعت گرفتن فضاپیما باید مدتی طول بکشد.

اگرچه استفاده از فیوژن برای تأمین انرژی موشک‌ها مفهوم جدیدی نیست، اما پیشران توسعه داده شده توسط ابراهیمی از سه جهت با دستگاه‌های پیشران کنونی تفاوت دارد.

اولین مورد این است که تغییر قدرت میدان‌های مغناطیسی می‌تواند میزان رانش را کم یا زیاد کند، که این امر باعث مانور بهتر در جهان تاریک فضا می‌شود.

ابراهیمی گفت: با استفاده از آهنرباهای الکتریکی بیشتر و میدان‌های مغناطیسی بیشتر ، می‌توانید یک دکمه را بچرخانید تا سرعت را تنظیم کنید. دوم اینکه پیشران جدید با بیرون راندن ذرات پلاسما و حباب‌های مغناطیسی معروف به پلاسموئیدها، حرکت می‌کند. پلاسموئیدها به پیشرانش نیرو می‌دهند.

با این حال، آخرین تفاوت مفهوم ابراهیمی با مفهوم دیگر این است که او از میدان‌های مغناطیسی برای شلیک ذرات پلاسما از پشت موشک استفاده می‌کند اما دستگاه‌های دیگر  از میدان‌های الکتریکی برای این امر استفاده می‌کنند.

استفاده از میدان‌های مغناطیسی ممکن است یک تغییر دهنده بازی باشد، زیرا به دانشمندان اجازه می‌دهد تا میزان رانش را برای یک ماموریت خاص تنظیم کنند.

ابراهیمی گفت: در حالی که سایر پیشران‌ها به گاز سنگین ساخته شده از اتم‌هایی مانند زنون احتیاج دارند، اما در این مفهوم می‌توانید از هر نوع گازی که می‌خواهید استفاده کنید. دانشمندان ممکن است در بعضی موارد گاز سبک را ترجیح دهند زیرا اتم‌های کوچکتر می‌توانند با سرعت بیشتری حرکت کنند.

انگلیس یک روبات عنکبوتی فضایی به ماه می‌فرستد

انگلیس یک عنکبوت فضایی به ماه می‌فرستد

کاوشگر و ماه‌نورد کوچک انگلیس که "آساگومو"(Asagumo) نام دارد، توسط متخصصان رباتیک شرکت مستقر در لندن موسوم به "اسپیس‌بیت"(Spacebit) طراحی شده و قرار است در سال ۲۰۲۱ به کره ماه فرستاده شود.

به گزارش ایسنا و به نقل از تلگراف، کاوشگر کوچک "آساگومو" قرار است تابستان امسال با همکاری ناسا به سطح ماه برسد.

این اولین باری است که یک کاوشگر انگلیسی به کره ماه می‌رود و مهندسان "اسپیس‌بیت" به جای چرخ در آن از چند پا بهره برده‌اند تا بتواند به خوبی و بدون مشکل از موانع و دست اندازها عبور کند و از راه‌های زیرزمینی موسوم به کانال‌ها یا لوله‌های گدازه بخزد تا ببیند آیا برای انسان قابل سکونت است یا نه.

اکنون بسیاری از کارشناسان بر این باورند که لوله‌های گدازه -محفظه‌هایی مانند تونل در صخره‌ها که میلیاردها سال پیش توسط رودخانه‌های گدازه ایجاد شده است- می‌توانند سرپناه‌های طبیعی را برای انسان در کره ماه فراهم کنند و بنابراین مکان خوبی برای راه‌اندازی اولین مستعمرات انسانی در ماه هستند.

ماه برای فضانوردان یک محیط خشن است، زیرا دما می‌تواند در شب‌ها به بیش از منفی ۱۷۰ درجه سانتیگراد برسد و سطح ماه نیز توسط اشعه خورشید و شهاب سنگ‌های کوچک بمباران می‌شود.

اگرچه بزرگترین لوله‌های گدازه در زمین تنها به عرض ۱۸ متر می‌رسند، اما در ماه می‌توانند چند ۱۰ متر عرض داشته باشند و می‌توانند مهر و موم شوند و با هوای قابل تنفس توسط انسان پر شوند.

سقف سنگی آنها نیز یک محافظ در برابر تشعشعات مضر است و دمای داخل آن تنها منفی ۲۰ تا منفی ۳۰ درجه سانتیگراد است، بنابراین می‌توان آنها را تا حد مطلوبی گرم کرد.

یک تونل کشف شده در منطقه "ماریوس هیلز" حداقل ۱۰۰۰ یارد عرض و طول دارد و می‌تواند شهرهای کوچکی را در خود جای دهد. کارشناسان می‌گویند ممکن است از زمان فعالیت آتشفشانی در ماه، یک شبکه بزرگ زیرزمینی در آن وجود داشته باشد.

"پاولو تاناسیوک" مدیر عامل شرکت "اسپیس‌بیت" می‌گوید: طراحی یک ماه‌نورد دارای پاهای عنکبوتی برای کشف مفید بودن تونل‌های گدازه برای سکونت بسیار مهم است.

وی افزود: برنامه‌هایی برای بازگشت به ماه در آینده وجود دارد و ما مجبور خواهیم بود در جای دیگری زندگی کنیم و یک گزینه می‌تواند این باشد که ورودی تونل‌های گدازه را مهر و موم کرده و از آن به عنوان پناهگاه استفاده کنیم.

وی ادامه داد: ما معتقدیم که این ماه‌نورد در بررسی این موضوع نقش مهمی ایفا خواهد کرد. این کاوشگر در ماه قدم خواهد زد، بنابراین می‌تواند در زمین‌های ناهموار حرکت کند و مناطقی را که به طور معمول نمی‌توان به آنجا رفت، کاوش کند.

وی می‌گوید: اگر بخواهید مسافت‌های طولانی را طی کنید، سوار اتوموبیل خود می‌شوید، اما اگر بخواهید از چیزی بالا بروید قطعا از پاهای خود استفاده می‌کنید. بنابراین، استفاده از پا به جای چرخ در "آساگومو" برای این نوع کاوش مناسب‌تر است.

طراحی ماه‌نوردی که بتواند روی ماه راه برود، دشوار است زیرا سطح آن در یک لایه غلیظ از غبار معروف به "رگولیت" پوشانده شده است که پاهای کاوشگر می‌تواند در آن فرو رفته و گیر کند. ضمن اینکه همانطور که فضانوردان ماموریت "آپولو" کشف کردند، گرد و غبار سطح ماه، شکاف و فضاهای خالی میان قطعات مختلف را پر می‌کند و موجب اخلال در کارایی آنها می‌شود.

"آساگومو" فقط ۳.۹ اینچ (۱۰ سانتی متر) قد دارد، بنابراین باید بتواند به خوبی روی سطح ماه حرکت کند، در غیر این صورت غرق می‌شود. برای حل این مشکل، به چهار پای شبیه به عنکبوت مجهز شده است که حرکت را برای آن آسان کنند.

این کاوشگر همچنین حامل ابزارهایی است که قادر خواهند بود میزان تابش خورشیدی را اندازه‌گیری کنند و در ماموریت‌های آینده ممکن است بتوانند منابع فلزات گرانبها و مواد معدنی را پیش‌بینی کنند.

همچنین "آساگومو" اولین کاوشگری خواهد بود که با وای-فای به فرودگر خود متصل می‌شود، بنابراین نمی‌تواند خیلی از منطقه فرود خود دور شود.

اگر اتصال "آساگومو" با فرودگر خود قطع شود، از فناوری پهپاد داخلی برخوردار است و سعی می‌کند دوباره به سمت فرودگر پرواز کند.

این ماموریت با هزینه پرتاب فقط سه میلیون پوندی می‌تواند برای شرکت‌هایی که به دنبال مکان‌هایی برای تأمین منابع ارزشمند خارج از زمین هستند، جذاب باشد.

"تاناسیوک" می گوید: ما امیدواریم که تونل‌های گدازه را در نزدیکی محل فرود پیدا کنیم، زیرا به دلیل محدودیت وای-فای نمی‌توانیم خیلی دور برویم و سیستم ما نیز دارای یک هوش مصنوعی بسیار پایه است.

وی افزود: اول از همه این یک ماموریت نمایش فناوری است، اما بدیهی است که ما سعی خواهیم کرد بهترین تلاش خود را داشته باشیم و مناطق ممکن را بررسی کنیم و شاید بتوانیم چیز جالبی پیدا کنیم. کاربردهای علمی زیادی برای این کاوشگر وجود دارد، زیرا شما می‌توانید در مورد محیط ماه اطلاعات بیشتری کسب کنید و ما می‌توانیم در آینده کشف کنیم که کدام مناطق ماه قابل استخراج است.

این کاوشگر قرار است اواخر تابستان امسال با همکاری ناسا و همراه با اولین مأموریت قمری تجاری سرویس محموله ناسا (CLPS) که پیش از برنامه "آرتمیس" ارسال می‌شوند، به ماه فرستاده شود.

محل فرود هدف "آساگومو" دره شروتر(Schröter's Valley) در منطقه‌ای موسوم به "اقیانوس طوفان‌ها" است که مسطح، فاقد دهانه و سنگلاخ و دارای نور فراوان خورشید است.

شرکت "اسپیس‌بیت" همچنین امیدوار است که در پایان سال ۲۰۲۱ یک کاوشگر چرخ‌دار نیز به ماه ارسال کند. در مأموریت‌های آینده ممکن است "آساگومو" تا جایی که ممکن است از کاوشگر چرخ‌دار سواری بگیرد و وقتی به مناطقی رسیدند که صعب العبور بود، از آن پیاده شود و به تنهایی به مسیر ادامه دهد.

اگر این ماموریت موفقیت آمیز باشد، می‌تواند برای کشف جهان‌های دورتر مانند مریخ یا قمرهای دیگر نیز به کار گرفته شود.