واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار»     (HT-CSURE)

واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار» (HT-CSURE)

Hooshyar-Tavandar Common Subsidiary Unit for Research & Engineering
واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار»     (HT-CSURE)

واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار» (HT-CSURE)

Hooshyar-Tavandar Common Subsidiary Unit for Research & Engineering

آزمایش سلاح لیزری آمریکا بر روی کشتی جنگی یو اس اس بونس

laser-weapon

تماشا کنید : آزمایش سلاح لیزری آمریکا بر روی کشتی جنگی یو اس اس بونس (از گجت نیوز)

اوایل سال جاری میلادی بود که نیروی دریایی ایالات متحده‌ی آمریکا رسما اولین توپ لیزری را وارد ناوگان خود کرد.کشتی جنگی یو اس اس بونس اولین کشتی ایالات متحده بود که به این صلاح جدید مجهز شد و پس از گذراندن مراحل آزمایشی راهی خلیج فارس گردید.

این توپ لیزری با نام LaWS شناخته می‌شود که برگرفته از نام Navy’s Laser Weapon System یا سیستم اسلحه‌ی لیزری نیروی دریایی است.LaWS از یک لیزر مادون قرمز حالت جامد با قدرت ۳۰ کیلووات بهره می‌برد. البته باید به وجود سیستم شناسایی و تعقیب راداری Phalanx CIWS‌ و یک ترمینال مخصوص کامپیوتری نیز اشاره کرد که LaWS‌ را کنترل می‌کند. در صورتی که از جمله‌ی گیمر‌هایی هستید که با ایکس‌باکس بازی می‌کنید، پس کنترلر LaWS نظر شما را جلب خواهد کرد، چراکه کنترلر این توپ لیزری شباهت بسیار زیادی با دسته‌ی ایکس‌باکس دارد.

laser-weapon-1

از این توپخانه لیزری می توان برای هدف گیری و نابودی قایق ها و شناورهای تندرو و هواپیماهای بدون سرنشین استفاده کرد.همچنین از این اسلحه می توان در کاربردهای زیر نیز استفاده کرد:

1- گلوله های مرئی هشدار دهنده
2- ثابت کردن اشعه لیزری بر روی هدف متحرک برای کمک به هدف گیری صحیح موشک های حرارتی
3- از کارانداختن سامانه های دید در موشک ها یا هواپیماهای بدون سرنشین دشمن برای خنثی سازی کارآمدی آنها
4- نابودی هدف (شناورهای کوچک و هواپیماهای بدون سرنشین) از طریق هدف گیری با اشعه لیزر.

درباره هدف گیری شناورهای تندرو گفته می شود که اشعه های توپخانه لیزری می تواند شناور هدف را دنبال کند و شناورها نمی توانند با استفاده از تغییر موقعیت خود از گلوله های لیزری فرار کنند.

first-laser-weapon

جالب است بدانید که هر شلیک این سلاح جدید تنها یک دلار هزینه خواهد داشت و این در حالی است که برای هدف گیری و نابودی شناورها و هواپیماهای بدون سرنشین نیاز به شلیک موشک هایی با هزینه های بالاست.

این سلاح لیزری همچنین تا زمانی که به برق متصل است می تواند شلیک کند و با مسئله پایان مهمات روبه رو نیست.مقامات پنتاگون می گویند تولید نمونه اولیه این سلاح لیزری تنها 32 میلیون دلار هزینه در برداشته است.

در ادامه شما را به دیدن دو ویدیو از آزمایش این سلاح بر روی کشتی جنگی یو اس اس بونس دعوت می کنیم :


منبع : extremetech

سامانه های دفاع لیزری و قدرت تخریب آنها

تماشا کنید : سامانه های دفاع لیزری و قدرت تخریب آنها (از گجت نیوز)

 سامانه مجهز به لیزر 10 کیلوواتی بوئینگ مشهور به «پرتو مرگ»، با استفاده از مجموعه‌ای از حسگرهای فناوری پیشرفته، پهپادها را منهدم می‌کند.

gadgetnews

سازندگان در آخرین آزمایش‌ها ثابت کرده‌اند سامانه ابداعی با رهگیری و شلیک‌کردن از میان مه، باد و باران با شرایط آب‌و‌هوایی نامطلوب مبارزه می‌کند.

این ابزار که روی کامیون قرار می‌گیرد و «نمایش‌دهنده سیار لیزری با انرژی بالا» (HEL MD) نامیده می‌شود، نمایی از تسلیحات آینده را ارائه می‌دهد.

Maritime_Laser_Demonstrator

با استفاده از پرتو لیزری نامرئی برای هدف‌گیری دقیق، این سامانه قادر به نابودکردن پهپادها در آسمان و حتی موشک‌ها خواهد بود.ابزار ابداعی مجهز به لیزر حالت جامد با قدرت 10 کیلووات است و روی یک کامیون سنگین در «پایگاه نیروی هوایی اگلین» فلوریدا قرار گرفت.

THEL_01

این نخستین لیزر سیار و پرانرژی، ضدموشکی، ضدتانک و ضد پلت‌فرم C-RAM است که توسط امریکا ساخته و آزمایش شده است.

با قابلیت‌هایی مانند HEL MD، بوئینگ نشان داده فناوری‌های انرژی مستقیم می‌توانند تسلیحات ضربتی حرکتی موجود را افزایش دهد و موجب کاهش هزینه‌ها شود.

گام بعدی نصب یک لیزر 50 یا 60 کیلوواتی روی HEL MD با هدف نشان‌دادن قابلیت ضد اشعه فرابنفش و ضد کامیون‌های RAM در این سطح مهم از قدرت است.

منبع:cnet           ترجمه: mihanpost

چند آلیاژ فلزی

 

چند نوع از آلیاژها 

1-آلیاژ A: آهن 55%، نیکل 44% و مس 1%

این آلیاژ در ساخت برخی بلندگوها کاربرد دارد.

2-آلیاژ فولاد مارجینگ: آهن 50%، کربن 30%، کبالت 10%، نیکل 7% و تیتانیوم 3%

این آلیاژ در ساخت پوسته جامد موشک ها کاربرد دارد.

3-آلیاژ نیکلو مس: نیکل 51% و مس 49%

این آلیاژ در ساخت ساچمه های فلزی کاربرد دارد.

4-آلیاژ ملغمه: جیوه 30% و نقره یا آهن 70%

این آلیاژ در پرکردن دندان به کار می رود.

5-آلیاژ مسوار: قلع 95% و مس 5%

در ساخت ظروف و شمعدان ها به کار می رود.

6-آلیاژ برنج: روی 95% و مس 5%

در ساخت دستگیره های در و برخی کاپ های قهرمانی بکار می رود.

7-آلیاژ ورشو: مس 75%، روی 15% و نیکل 10%

در ساخت برخی مدال ها بکار می رود.
8-آلیاژ طلای سفید: نقره 50%، طلا 40%، پالادیوم 8% و منگنز 2%

این آلیاژ در ساخت بعضی زیورآلات مانند انگشتر بکار می رود.

9-آلیاژ استرلینگ: نقره 92/5% و مس 7/5%

این آلیاژ در ساخت برخی ظروف و زیورآلات بکار می رود.

10-آلیاژ گالوانیزه: آهن 90% و روی 10%

در ساخت بدنه ی موتورسیکلت و قایق ها بکار می رود.

11-آلیاژ فولاد ابزار: آهن 80%، وانادیوم 10%، کروم 5%، تنگستن 3% و مولیبدیوم 2%

در ساخت ابزار برش فلزی و سوراخ کاری بکار می رود.

12-آلیاژ نقره چینی: مس 58%، روی 17/5%، نیکل 11/5%، کبالت 11% و نقره 2%

در ساخت برخی زیورآلات بکار می رود.

13-آلیاژ نقره تیبتان: مس 70%، نیکل یا قلع 25% و نقره 5%

در ساخت برخی زیورآلات بکار می رود.

14-آلیاژ گالینستان: گالیوم 58%، ایندیوم 22% و قلع 10%

در ساخت برخی خط کش های فلزی بکار می رود.

15-آلیاژ توماک: مس 80% و روی 20%

جنس برخی ظروف ظروف و گلاب پاش ها از این آلیاژ است.

16-آلیاژ بیرمابرایت: آلومینیوم 92%، منیزیم 7% و منگنز 1%

در ساخت برخی لاستیک های خودرو بکار می رود.

17-آلیاژ ویتالیوم: کبالت 60%، کروم 20%، نیکل 15% و مولیبدیوم 5%

در ساخت برخی لابراتورها بکار می رود.

18-آلیاژ مگالیوم: کبالت 60%، کروم 20%، نیوبیوم 15% و مولیبدیوم 5%

در ساخت برخی موشک های نظامی بکار می رود.

19- آلیاژ فروکروم: کروم 70% و آهن 30%

جنس سپر جلوی خودروهای قدیمی از این آلیاژ است.

20- آلیاژ کنتال: آهن 75%، کروم 20% و آلومینیوم 5%

جنس برخی سیم های برق در کشور سوئد از این آلیاژ است.

21- آلیاژ کرومل: نیکل 90% و کروم 10%

در ساخت ترموستات بکار می رود.

22- آلیاژ نقره انگلیسی: نقره 95% و مس 5%

جنس برخی ظروف گرانبها از این آلیاژ است.

23- آلیاژ گولدتیت: تیتانیوم 99% و طلا 1%

جنس برخی از وسایل و ابزار دندانپزشکی این آلیاژ است.

24- آلیاژ پلاتین استرلینگ: نقره 50%، طلا 30% و پلاتین 20%

در ساخت برخی زیورآلات بکار می رود و بسیار گرانقیمت است.

25- آلیاژ ایتالما: آلومینیوم 96%، منیزیم 3/5% و منگنز 0/5%

جنس برخی سکه ها در ایتالیا از این آلیاژ است.

26- آلیاژ چدن: کربن 65% و آهن 35%

جنس برخی ظروف و وسایل آشپزی از این آلیاژ است.

27- آلیاژ استیل(فولاد زنگ نزن): آهن 50%، کروم 30% و نیکل 20%

جنس سینک ظرفشویی و قاشق و چنگال از این آلیاژ است.

28- آلیاژ مفرغ: مس 95% و روی 5%

جنس برحی ظروف قدیمی و شیرآلات از این آلیاژ است.

29- آلیاژ برنز: مس 95% و قلع 5%

جنس برخی مدال ها و ظروف از این آلیاژ است.

30- آلیاژ فولاد: آهن 95% و کربن 5%

جنس برخی سیم ها و ظروف از این آلیاژ است.

توضیحات ناسا در مورد سیستمهای پیشران جدید محفظه تشدید و سیستم یونی

ناسا : آرزوی رسیدن به سرعت نور برای بشر فعلا در حد یک رویا است (از گجت نیوز)

spacecraft


مدتی است که شایعه شده سازمان فضایی آمریکا ناسا ، موفق به آزمایش پیشرانه ای شده که می تواند بدون سوخت شیمیایی به سرعتی بیش از سرعت نور برسد.حالا ناسا رسما این شایعات را تکذیب کرده و اعلام نموده است در این مورد تاکنون نتیجه‌ ملموسی به دست نیامده و آرزوی رسیدن به سرعت نور برای بشر فعلا در حد یک رویا است.

این سیستم پیشران که EmDrive یا پیشران محفظه تشدید (resonant cavity thruster) نامیده می‌شود ایده راجر شویر، مهندس بریتانیایی است.اساس این ایده بر استفاده از محفظه تشدید است که میدان الکترومغناطیسی (در طول موج مایکروویو) را در یک محفظه فلزی به دام می‌اندازد و به این ترتیب انرژی الکترومغناطیسی را مستقیما به نیروی محرکه تبدیل می‌کند.این ایده جنجالی ناقض قانون بقای انرژی است که بر اساس آن انرژی نه بوجود می‌آید نه از بین می‌رود بلکه از شکلی به شکل دیگر تبدیل می‌شود.

در بیانیه ناسا آمده است:

در حالیکه تحقیقات مفهومی درباره روش جدید نیروی محرکه که تیمی در مرکز فضایی جانسون روی آن کار می‌کند سرخط خبرها را به خود اختصاص داده، این تلاشی جزئی بوده که تاکنون هیچ نتیجه ملموسی از آن حاصل نشده است.

ناسا تکذیب کرد که کار دانشمندانش در این زمینه به نتیجه خاصی رسیده است، اما این که روشن شد که ناسا در این باره تحقیق می‌کند باعث شده برخی به این نتیجه برسند که این سازمان سفر از طریق کرمچاله‌ها و رسیدن به سرعت بیش از سرعت نور را غیرممکن نمی‌داند هر چند تا رسیدن به آن راهی طولانی در پیش است.

کرمچاله‌ها به طور ساده تونل‌هایی میانبر در فضا-زمان هستند که امکان سفر در مسافت‌های بعید را در زمان اندک فراهم می‌کنند.

کرمچاله‌ها به طور ساده تونل‌هایی میانبر در فضا-زمان هستند که امکان سفر در مسافت‌های بعید را در زمان اندک فراهم می‌کنند.

اما ناسا معتقد است که در حال حاضر سفر با سرعتی بیش از سرعت نور به همان حوزه داستان‌های علمی تخیلی تعلق دارد و برای سفر بین ستاره‌ای هنوز بهترین گزینه عملی، موتورهای یونی هستند.

ناسا دو ماه پیش در یادداشتی با عنوان “سفر با سرعتی بیش از سرعت نور (Warp Drive) چقدر واقعیت دارد” در سایت خود نوشته بود: “از زمانی که دیوار صوتی شکسته شد [چاک ییگر خلبان نیروی هوایی آمریکا در سال ۱۹۴۷ رسما دیوار صوتی را شکست]، توجه‌ها به این معطوف شد که چگونه می‌توان از سد سرعت نور عبور کرد.”

دانش فعلی بشر سرعت ماوراء نور را ممکن نمی‌داند

دانش فعلی بشر سرعت ماوراء نور را ممکن نمی‌داند

دانش علمی موجود سرعت بیشتر از نور را غیر ممکن نمی داند به خصوص اگر نظریه نسبیت انشتین را در نظر داشته باشیم. مفاهیم معتبری در این باره در مکتوبات علمی وجود دارند، اما هنوز برای اینکه بدانیم آیا امکان به نتیجه رسیدن آنها وجود دارد خیلی زود است.

ناسا در این یادداشت نوشت که سرعت بیش از سرعت نور همچنان در فیلم‌ها و داستان‌های علمی تخیلی برای سفر بین ستارگان استفاده خواهد شد، اما چنین سرعتی “در حال حاضر فقط تصور و خیال است” و “در آینده نزدیک هم در حد رویا باقی خواهد ماند.

ناسا تاکید کرد که “به دنبال سفر بین ستاره‌ای نیست” اما دانشمندان این سازمان کار را بر روی نوع دیگری از موتور که پیشرانه یونی نام دارد ادامه می‌دهند و این سازمان “از مدتی قبل تصمیم گرفته تا پیشرانه یونی را برای مهمترین ماموریت‌های فضایی در نظر بگیرد.”
این موتور که پیش از این در فضاپیماهایی مثل سپیده دم (Dawn) استفاده شد با شتاب دادن به ذرات باردار (یون) کار می‌کند. در این سفینه انرژی خورشیدی یک پیشران یونی را به کار می‌اندازد که اتم‌های گاز زنون را باردار می کنند و آن‌ها را تا ۱۴۵ هزار کیلومتر در ساعت شتاب می‌دهند.

در سال ۲۰۱۳ ناسا اعلام کرد در پروژه تکمیل پیشران زنون (NEXT) موتور یونی آزمایشی خود را ۴۸ هزار ساعت (پنج سال و نیم) روشن نگهداشته و از این نظر رکورد آزمایش روی یک سیستم پیشران فضایی را شکسته است.

این موتورها در قیاس با موتورهای معمولی سوخت بسیار کمتری مصرف می‌کنند و به عنوان مثال وقتی پیشران یونی ۸۶۰ کیلوگرم گاز زنون مصرف می‌کند یک موتور معمولی برای تولید همان شتاب ده تن سوخت لازم دارد.

منبع : BBC

خوشبینی بعضی دانشمندان برای یافتن نشانه های حیات فرازمینی به زودی


الن استوفان یکی از دانشمندان ارشد ناسا می‌گوید انسان در آستانه کشف حیات فرازمینی قرار دارد.


براساس گزارش MSNBC، استوفان معتقد است انسان تا 10 ساله دیگر مدارکی قدرتمند از وجود حیات فرازمینی به دست خواهد آورد و شواهد قطعی وجود این حیات را تا 20 یا 30 سال دیگر در اختیار خواهد‌داشت.

استوفان در جلسه‌ای که موضوع اصلی آن تلاش‌های ناسا برای یافتن سیاره‌های قابل سکونت یا حیات فرازمینی بود گفت ما می‌دانیم کجا و چگونه جستجو کنیم. در بیشر موارد تکنولوژی مورد نیاز جستجو را نیز در اختیار داریم و در مسیر اجرا و عملی‌ساختن برنامه‌ها قرار گرفته‌ایم. ما در مسیر درستی حرکت می‌کنیم.

جان گرانسفلد فضانورد سابق ناسا و قائم‌مقام ماموریت‌های علمی ناسا نیز به اندازه استوفان خوشبین است و پیش‌بینی می‌کندنشانه‌های حیات بیگانه به زودی در سامانه خورشیدی و فراتر از آن کشف خواهند‌شد.

یافته‌های جدید نشان می‌دهند سامانه خورشیدی و کهکشان راه شیری از محیط‌هایی برخوردارند که می‌توانند از حیات،‌به شکلی که انسان با آن آشنا‌است،‌ پشتیبانی کند. برای مثال اقیانوس‌های آب مایعی که در زیر پوسته‌های منجمد قمرهای سیاره مشتری،‌اروپا و گینامد و همچنین قمر سیاره زحل،‌ انسلادوس وجود دارند از جمله چنین محیط‌هایی هستند. مریخ نیز در دوران‌های باستان پوشیده از اقیانوس‌ها بوده و رگه‌های فصلی تاریکی که امروزه روی سطح مریخ دیده می‌شوند،‌زمانی محل جاری شدن آبهای شور بوده‌است.

درعین حال مریخ‌نورد کنجکاوی ناسا نیز توانسته مولکول‌های کربنی و نیتروژن را در مریخ کشف کند، ترکیباتی که برای ایجاد حیاتی شبیه به حیات زمینی حیاتی هستند.

فراتر از تمامی این کشفیات، اطلاعات به دست آمده از تلسکوپ کپلر ناسا نیز نشان می‌دهند تقریبا هر ستاره‌ای که در آسمان وجود دارد،‌میزبان یک سیاره‌است و بسیاری از این سیاره‌ها ممکن است قابل سکونت باشند. کپلر نشان داده‌است که فراوانی سیاره‌های خاکی مانند مریخ و زمین در کهکشان راه شیری بسیار بیشتر از سیاره‌های گازی مانند زحل و مشتری است.