واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار»     (HT-CSURE)

واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار» (HT-CSURE)

Hooshyar-Tavandar Common Subsidiary Unit for Research & Engineering
واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار»     (HT-CSURE)

واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار» (HT-CSURE)

Hooshyar-Tavandar Common Subsidiary Unit for Research & Engineering

چگونه مغز خود را کنترل کنیم تا بهره وری بیشتری داشته باشیم

در این مقاله  شما  با راهکاری های ساده ای آشنا می شوید تا  ترشح مواد شیمیایی مغز خود را هشیارانه   کنترل کنید  و به شادی  و در نتیجه بهره وری  بیشتری دست پیدا کنید.


انسان های شاد بیشتر و بهتر کارها را به پایان می رسانند. ممکن است که شما بسیار ثروتمند نباشید اما می توانید بهترین چیز را داشته باشید: شادی بی پایان.

دوپامین، سروتونین، اکسیتوسین و اندورفین چهار عامل ایجادکننده انگیزش، بهره وری و شادی در شما هستند. موقعیت های بسیاری وجود دارند که می توانند این انتقال دهنده های عصبی را فعال کنند اما به جای اینکه منتظر باشید تا آنها خود فعال شوند، راههایی وجود دارد که خود می توانید آنها را به صورتی که در زیر بیان می گردد هشیارانه فعال سازید.

1-دوپامین (Dopamine)

این ماده شما را برای اینکه به سمت اهدافتان قدم بردارید برمی انگیزاند و لذتی بی پایان برای بدست آوردن آنها به شما می دهد.

به تعویق انداختن، شک و عدم اشتیاق با سطح پایینی از دوپامین ارتباط دارد. مطالعات انجام شده بر روی موش های آزمایشگاهی نشان می دهد موشهایی که از سطح پایین دوپامین برخوردار هستند، همیشه گزینه های راحت تر و پاداش کمتر را انتخاب می کنند و آنهایی که سطح بالایی از دوپامین برخوردارند، تلاش بیشتری را نشان می دهند تا به مقدار غذای دوبرابر دست پیدا کنند.

اهداف بزرگ را به اهداف کوچکتر تقسیم کنید. به جای اینکه مغز شما فقط زمانی که شما به پایان رساندن مسیر بزرگی را جشن بگیرد، میتوانید مجموعه ای از مسیر های پایانی را ایجاد کنید تا آزادسازی دوپامین تکرار داشته باشد. خیلی مهم است که جشن بگیرد. هر وقت که به یک هدف کوچک خود رسیدید حتی به اندازه یک نوشیدنی یا رفتن به رستوران و خوردن غذای مورد علاقه،  برای خود جشن بگیرید و از اینکه دوپامین را غیر فعال نگه دارید به خاطر اینکه شما به یک هدف بزرگترنرسیده اید، خودداری کنید.

اهداف جدید را قبل از اینکه به هدف فعلی خود برسید، ایجاد کنید. این حالت یک الگوی پایدار  را برای ترشح دوپامین تضمین می کند. به عنوان یک کارفرما و رهبر، موفقیت ها و دستاوردهای تیم خود را شناسایی کنید. فرستادن یک ایمیل تشویقی یا یک پاداش کوچک به گروه خود، "محرک دوپامین" است که انگیزه و بهره وری را بین افراد  تیم افزایش خواهد داد.


2. سروتونین(Serotonin)

زمانی که احساس مهم بودن به شما دست می دهد این ماده در بدن در جریان است. زمانی که این ماده وجود ندارد احساس تنهایی و افسردگی بوجود می آید. رفتار های جلب توجه غیر متعارف نمایانگراین است که سروتونین چه چیزی را مهیا می کند. باری جیکوبس(Barry Jacobs)، عصب شناس دانشگاه پرینستون(Princeton)، می گوید که اکثر عصب شناس ها بر تولید و ترشح سروتونین متمرکز هستند.

تأمل بر دستاوردها و موفقیت های گذشته به مغز این اجازه را می دهد که تجربیات را دوباره زنده کند. مغز در بیان تفاوت بین چیزی که واقعی است با چیزی که تصور می شود (تخیل مثبت)، مشکل دارد، بنابراین در هر دو مورد سروتونین تولید می کند. شیوه های قدردانی به همین دلیل معروف هستند.آنها یادآور همه چیز های خوبی هستند که شما تجربه کرده اید. اگر شما به بالا رفتن سروتونین در یک روز پر استرس احتیاج دارید، چند دقیقه موفقیت ها و پیروزی های گذشته خود را مرورکنید. به عنوان یک رهبر، می توانید روحیه شرکت خود را از طریق تأمل بر دستاوردهای گذشته خود در جلسات تیمی، بالا ببرید.

سرو ناهار یا قهوه در فضای باز و در معرض نور مستقیم خورشید بودن به مدت بیست دقیقه، راه دیگری برای بالا بردن سطح سروتونین می باشد. پوست شما اشعه های ماوراءبنفش را جذب می کند که سطح ویتامین دی و سروتنین را بالا میبرد. اگرچه نور ماوراءبنفش نیز زیاد برای سلامتی خوب نیست،  اما در معرض نور قرار گرفتن  برای چند دقیقه در روز  جهت بالا رفتن سطح سروتونین بسیار مفید است.


3- اکسیتوسین(Oxytocin)

آزادسازی اکسیتوسین سبب ایجاد حس اعتماد و تقویت روابط می شود. این ماده در زنان و مردان حین روابط جنسی  و در مادران حین وضع حمل و شیردهی آزاد می شود. اغلب موارد به این ماده به عنوان "هورمون نوازش" اشاره می شود. یک روش ساده برای در جریان بودن اوکسیتوسین، در آغوش گرفتن دوستان  است. اگرچه در محیط حرفه ای باید عاقل باشید و این تمییز را قائل باشید که چه زمانی از این روش استفاده کنید!

دکتر پل زک (Dr. Paul Zak) می گوید تماس میان فردی نه تنها اکسیتوسین را بالا می ببرد بلکه استرس های قلبی-عروقی را نیزکاهش می دهد  و سیستم ایمنی بدن را نیز تقویت می کند. به جای یک دست دادن ساده، یکدیگر را در آغوش بگیرید. دکتر زک  هشت اغوش  در روز را توصیه می کند.

هدیه دادن نیز سطح اکستوسین را بالا می برد. شما می توانید روابط کاری و فردی را از طریق یک هدیه  ساده  در روز تولد یا سالگرد ازدواج تقویت کنید.


4-اندورفین(Endorphins)

اندورفین در پاسخ به درد و استرس در بدن آزاد می شود و به کاهش اضطراب کمک می کند. احساس خوشی در ورزش، در نتیجه ترشح اندورفین است. اندورفین همانند مورفین به عنوان یک داروی مسکن فعالیت کرده و احساس درد  را تقلیل می دهد.

در کنار ورزش، خندیدن یکی از آسان ترین روش ها برای افزایش و تحریک اندورفین است. حتی پیش بینی و انتظار خندیدن برای مثال توجه به یک فیلم کمدی سطح اندورفین بدن را افزایش می دهد. شوخ بودن در محل کار برای مثال ارسال ایمیل طنز و یافتن چندین راه برای خندیدن در طول روز راه های بزرگی برای بالا نگه اشتن سطح اندورفین هاست.

عطردرمانی (Aromatherapy) به خصوص رایحه وانیل و اسطوخودوس در تولید اندورفین مؤثر هستند. مطالعات نشان می دهند شکلات تلخ و غذاهای ادویه دار نیز مغز شما را برای آزادسازی اندورفین تحریک می کنند. همیشه مقداری عطر و شکلات تلخ در کشوی میز محل کار خود  برای بالا بردن سریع سطح اندورفین داشته باشید.


 با اسکیل ما شاد باشید.


منبع: www.entrepreneur.com




چند نکته مهم در مورد عسل

چند نکته مهم در مورد عسل

ـ طبع عسل: عسل داراى طبعى معتدل است، بر خلاف تصور اکثر مردم که آن را داراى طبع گرم مى دانند، بنابراین عسل براى همه افراد با هر طبعى و در هر فصلى مناسب است.

 ـ رنگ عسل: رنگ عسل بستگى به نوع شهدى است که زنبور عسل از آن تغذیه کرده است و از زرد بسیار روشن تا قرمز تیره متغیر است. و هم چنین منطقه جغرافیایى و شرایط آب و هوایى نیز در تعیین رنگ عسل بى تاثیر نیست. بنابراین رنگ عسل نمى تواند عامل تعیین کننده براى تشخیص کیفیت عسل باشد.
 عطر و طعم: عطر و طعم عسل نیز مانند رنگ آن متناسب با گیاهى است که زنبور از آن استفاده کرده است.
ـ غلظت عسل: عسل هایى که در مناطق مرطوب مثل شمال ایران به دست مى آید اغلب داراى غلظت کم مى باشد مثل عسل مرکبات. و عسل هایى که از مناطق کوهستانى به دست مى آید غالباً داراى غلظت بالاست. بنابراین غلظت نیز نمى تواند عامل تعیین کننده براى تشخیص کیفیّت عسل باشد.
ـ عسل شان (عسل موم دار) : چون از نظر گرده گل و بره موم و موم غنى است و حرارت هم ندیده بنابراین از نظر خواص و طعم و عطر در حدّ اعلى است که ان شاءالله در آینده خواص دارویى آن بیان خواهد شد.
ـ عسلى که به عنوان دارو استفاده مى شود علاوه بر اینکه باید 100% طبیعى باشد باید کم ترین حرارت را دیده و به صورت محلول استفاده شود.
ـ چنانچه عسل نباید در هیچ یک از مراحل (استخراج، تصفیه، بسته بندى) بیش از 45 درجه حرارت ببیند، مصرف کنندگان محترم باید دقت داشته باشند که اگر قصد دارند عسل را همراه شیر، چاى، آب جوش و... مصرف کنند، حتماً پس از ولرم شدن آن، عسل را به آن افزوده تا خواص عسل محفوظ بماند.
ـ مصرف عسل منحصر به فصل خاص و یا صرف آن فقط در صبحانه همراه نان و کره و... نیست بلکه بهترین روش مصرف آن به صورت محلول در آب به همراه افزودن عرقیات مثل گلاب، بیدمشک و... آب مرکبات مثل آب لیموى تازه و... مى باشد و هنگام مصرف هم بهتر است جرعه جرعه میل شود.
ـ چون عسل داراى خاصیت اسیدى است بنابراین از نگهدارى آن در ظروف فلزى خوددارى شود.
 هرگز از قاشق خیس جهت برداشتن عسل استفاده نشود
منبع:http://www.foodna.ir/fa/newsagency/10843

کار تمام‌ وقت چه بر سر مغز می‌آورد؟

مطالعات جدید نشان می‌دهد بیش از 25 ساعت کار در هفته در افراد بالای 40 سال تأثیرات عملکردی منفی به دنبال دارد.

به گزارش جام جم، در مطالعه ای که توسط مؤسسه اقتصاد کاربردی و تحقیقات اجتماعی در ملبورن انجام شد، پژوهشگران از بیش از شش هزار کارمند بالای 40 سال آزمون خواندن، الگوشناسی و حافظه گرفتند. هدف این آزمون‌ها بررسی تأثیر مقدار ساعات کار هفتگی روی توانایی‌های شناختی کارمندان اعلام شد.

طبق نتایج به دست آمده، 25 ساعت کار در هفته (پاره‌وقت یا سه روز در هفته) مطلوب‌ترین مقدار برای عملکرد شناختی بهینه گزارش شده است، در حالی که گفته می‌شود کمتر از این مقدار روی چابکی مغز کارمندان مرد و زن به یک اندازه تأثیر منفی خواهد گذاشت.

به گفته کالین مَکنزی، مدرس علوم اقتصاد در دانشگاه کیو در توکیو، کار کردن موجب تحریک فعالیت‌های مغزی شده و به کارمندان سالخورده‌تر کمک می‌کند توانایی‌های شناختی خود را برقرار نگه دارند، این در حالی است که ساعات کاری بیش از حد طولانی در همین افراد به خستگی و استرس‌های جسمی یا روحی خواهد انجامید و در نتیجه، عملکرد شناختی‌شان را مختل می‌کند.

چرا 40 سالگی؟

هوش سیال که در پردازش اطلاعات کمکمان می‌کند از حدود 20 سالگی شروع به افت می‌کند، اما زوال هوش متبلور یا همان توانایی استفاده از مهارت‌ها، دانش و تجربه بعد از30 سالگی آغاز می‌شود. مکنزی می‌گوید بیشتر 40 ساله‌هایی که در این مطالعه شرکت کردند، در آزمون‌های حافظه، الگوشناسی و تمرینات چابکی ذهنی ضعیف‌تر ظاهر شدند.

همچنین باید توجه داشت سن بازنشستگی در بسیاری کشورها افزایش یافته است. به عبارت دیگر، کارمندان در سنین بالاتر واجد شرایط دریافت حقوق بازنشستگی می‌شوند. از این رو، یافته‌های اخیر تیم پژوهشی مکنزی پیرامون زوال توانایی‌های شناختی در کارمندان بالای 40 سال حائز اهمیت شناخته شده است. مکنزی تصریح می‌کند کار کردن مانند شمشیر دولبه‌ای است که از یک طرف موجب تحریک فعالیت‌های مغزی می‌شود، اما همزمان ساعات کاری طولانی و انواع مشخصی از وظایف به دلیل ایجاد خستگی و اضطراب به تخریب توانایی‌های شناختی می‌انجامند.

نتایج به دست آمده در مطالعات اخیر از این جهت حائز اهمیت است که نشان می‌دهد زوال توانایی‌های شناختی نه فقط در کارمندانی که اضافه‌کاری می‌کنند، بلکه در افراد بالای 40 سال که پنج روز هفته اما بدون اضافه‌کاری کار می‌کنند نیز قابل مشاهده است.

عوامل مخرب ذهن

خیلی از ما مجبوریم به دلیل مشکلات اقتصادی به ساعات کاری طولانی تن دهیم. این در حالی است که ذهن ما انسان‌ها از 40 سالگی به بعد نسبت به استرس و انجام وظایف تکراری ناشی از کار تمام‌وقت واکنش منفی نشان می‌دهد.

پژوهشگران در مطالعات قبلی نیز مشاهده کرده بودند کارمندان سنین مختلف ممکن است در اثر کار بیش از حد به استرس مزمن، اختلالات شناختی و بیماری‌های ذهنی دچار شوند. بر اساس یافته‌های پژوهشی که بیش از ده سال پیش در دانشکده بهداشت عمومی دانشگاه بوستون انجام شد، کار بیش از حد روی سلامت ذهنی کارمندان کارخانجات اتومبیل‌سازی، مثلا آنهایی که در خط تولید کار می‌کنند، تأثیر منفی می‌گذارد.

آثار مخرب استرس روی ذهن در پژوهش‌های عصب‌شناختی به دقت بررسی شده است. استرس در وهله اول از طریق ایجاد اختلال در سطح هورمون‌ها بویژه هورمون‌های استروئیدی و هورمون کورتیزول به زوال توانایی‌های شناختی منجر می‌شود. اختلال در سطح این هورمون‌ها روی حافظه کوتاه‌مدت، تمرکز، مهار احساسات و تفکر منطقی تأثیر خواهد گذاشت.

استرس نگهداری از فرزندان و والدین

تیم پژوهشی مکنزی ‌اکنون در حال بررسی عوامل دیگری غیر از استرس هستند که 40 سالگی را به نقطه عطف مطالعات اخیر تبدیل کرده است. گفته می‌شود بسیاری از کارمندان بالای 40 سال، علاوه بر این که مجبورند تمام‌ وقت سر کار باشند، ‌باید از فرزندان یا والدین سالمندشان نیز نگه‌داری کنند. این یعنی انباشتگی کار، آن هم به شکلی که فرد فرصت نفس کشیدن هم نخواهد داشت. 

در پژوهشی که سال گذشته در ایالات متحده آمریکا انجام شد، پژوهشگران دریافتند زنان کارمند 49 ساله این کشور معمولا از یک سالمند 69 ساله زن که به مشکلات جسمی دچار است مراقبت می‌کنند. این قبیل کارمندان زن علاوه بر وظایف شغلی و خانوادگی، 4/24 ساعت در هفته به مراقبت از عضو خانواده سالمندشان مشغول هستند و به طور میانگین چهار سال است که به همین روال زندگی می‌کنند.

افزون بر استرس و مراقبت از سالمند، خواب کافی نیز نقش بسزایی در تحمل کار تمام‌وقت دارد. افرادی که موقعیت‌‌ شغلی مهمی دارند معمولا به اندازه کافی نمی‌خوابند. مارگارت تاچر، نخست‌وزیر سابق انگلستان، گفته بود فقط با چهار ساعت خواب شبانه می‌تواند به طرز کارآمدی از پس وظایف شغلی خود بربیاید. همچنین آریانا هافینگتن، سردبیر مجله خبری هافینگتن‌پست، اعتراف کرده است در گذشته فقط پنج ساعت در شب می‌خوابیده تا این که متوجه شده کم‌خوابی برای سلامت مضر است.

یعنی کمتر کار کنیم؟

همه دلشان می‌خواهد کمتر کار کنند، اما کاهش ساعات کاری به دلیل مشکلات اقتصادی امکان‌پذیر نیست. از طرف دیگر، بسیاری از افراد که در دهه 40 عمرشان به سر می‌برند، خودشان حاضر به کمتر کار کردن نیستند. ریچارد سَلیزبِری 85 ساله که در شهری در غرب سیدنی زندگی می‌کند چنین دیدگاهی دارد. 

وی که سال‌ها به عنوان مدیر فناوری اطلاعات فعالیت کرده، فکر نمی‌کند کاهش ساعات کاری به بهبود سطح عملکرد بینجامد. ریچارد می‌گوید از وقتی پا به سن گذاشته و تجربه کاری بیشتری به دست آورده، راحت‌تر با ساعات کاری طولانی کنار آمده است. به گفته ریچارد، بیشتر افرادی که به واسطه شغلش با وی تماس دارند، هیچ‌ یک در اثر کار هفتگی 35 یا 40 ساعته دچار اختلالات شناختی قابل توجهی نشده‌اند.

پِنی ایوانز، مشاور سیاستگذاری یک مؤسسه خیریه در لندن است که چهار روز در هفته سر کار می‌رود، در حالی که قبل‌ترها سه روز در هفته (یعنی 25 ساعت در هفته) کار می‌کرده است، اما پنی مطمئن نیست بیش از 25 ساعت کار در هفته روی سطح عملکردش تأثیر مخرب گذاشته باشد.

 وی معتقد است سه روز کار در هفته موجب ایجاد تعادل بین کار و زندگی می‌شود، اما ممکن است ارتباط‌تان را با محل کار کمرنگ کرده و باعث شود در شغل‌تان آن طور که باید دیده نشوید. پنی می‌گوید از زمانی که چهار روز در هفته سر کار می‌رود، خیلی بیشتر با اعضای خیریه ارتباط برقرار کرده و چون به غیر از دو روز تعطیلات آخر هفته یک روز دیگر هم تعطیل است، برای سامان دادن به سایر وظایفش فرصت کافی در اختیار دارد. وی رمز موفقیتش را در انعطاف‌پذیری می‌داند. به گفته پنی، تمام کارمندان خیریه پذیرفته‌اند رأس ساعت شش عصر محل کارشان را ترک کرده و فشار و استرس کاری خود را مدیریت کنند.

چه مقدار خواب شبانه کافی است؟

به توصیه بنیاد ملی خواب در ایالات متحده، افراد بالای 26 سال مطلوب است که شب‌ها بیشتر از هفت ساعت بخوابند. کارل اِریکسون، روان‌شناس در دانشگاه ایالتی فلوریدا، تأکید می‌کند خواب آرام و کافی در بهبود سطح عملکرد نقش اساسی دارد. نتایج مطالعات اریکسون نشان داده است بیش از 40 ساعت کار در هفته موجب کاهش سطح بهره‌وری می‌شود. وی مشاهده کرد نیروهای متخصصی که سه تا پنج ساعت در روز و در مجموع 21 تا 35 ساعت در هفته کار می‌کنند، عملکرد مطلوب‌تری دارند. این افراد اگرچه می‌توانند مجموع ساعات کاری‌شان را در هفته افزایش دهند، خودشان می‌دانند که عملکردشان وقتی زیر 40 ساعت در هفته کار می‌کنند مطلوب‌تر است.

حفظ سلامت در محیط کار

عده‌ای از پژوهشگران هنوز معتقدند بهبود عملکرد کارمندان سالخورده‌تر لزوما با کاهش ساعات کاری اتفاق نمی‌افتد. سال گذشته، جایزه سالم‌ترین محیط‌های کاری انگلیس به شرکت‌های تولیدکننده محصولات ورزشی، دارویی و نیز شرکت‌های فناوری اطلاعات اختصاص یافت. مشاهده شد در سالم‌ترین محیط‌های کاری منتخب، کارمندان می‌توانند در ساعات مشخصی از روز میز محل کارشان را ترک کنند تا مجبور نباشند یکسره در حالت نشسته باقی بمانند.

 ساعات کاری انعطاف‌پذیر در بعضی از این شرکت‌ها به کارمندان اجازه می‌دهد زودتر از موعد مقرر محل کارشان را ترک کنند. یا مثلا در شرکت سوئیتی بِتی، تولیدکننده لباس‌های ورزشی زنانه، برای کارمندان در وقت استراحت ناهار کلاس‌های ورزشی در نظر گرفته شده است. با این اوصاف به نظر می‌رسد کاهش ساعات کاری به خودی خود موجب افزایش بهره‌وری نخواهد شد، بلکه توجه به سلامت جسمی و روحی کارمندان هنگام حضور در محل کار نیز ضرورت دارد.

طراحی مد در لباسهای ضدگلوله

در باره مد لباس و طرح‌های مربوط به آن چیزهای زیادی تاکنون شنیده بودیم اما به نظر می‌رسد که «میگل کابالرو» طراح مد کلمبیایی با خلاقیتی جدید توانست طرحی متفاوت از همه طرحهای گذشته ارائه دهد.

به گزارش عصرخبر به نقل از العربیه، وی یک مد دشداشه عربی ضد گلوله و در عین حال قشنگ از نوعی که مردم سعودی می پوشند، طراحی داده و آن را عرضه کرده است.
دشداشه عربی ضد گلوله ساخته شد (+عکس)
قیمت این دشداشه 6 تا 8 هزار دلار است. او یک کت ضد گلوله با دشداشه پوشیده می شود ارائه داده که قیمت آن 3500 دلار است.

کابالرو، که لباس‌های ضد گلوله می دوزد، گفت:«این لباس‌ها در عین حال که ضدگلوله هستند اما بسیار سبک و قشنگ‌اند».
دشداشه عربی ضد گلوله ساخته شد (+عکس)
وی افزود:«ارزش این مد برای من در کسب مبالغ مالی هنگفت نیست بلکه ارزش حقیقی آن برای من همان نجات جان انسانهاست».
دشداشه عربی ضد گلوله ساخته شد (+عکس)
کابالرو مدها و کارهای خود را به 23 کشور صادر می کند او لباس‌های متنوعی برای مقابله با بمب گذاری‌ها و همچنین جلیقه‌های ضد گلوله برای ارتش و نیروهای پلیس نیز تهیه می‌دوزد.

علت مرگ های ناگهانی چیست؟

رئیس جامعه پزشکان متخصص داخلی ایران علت مرگ های ناگهانی خصوصا در ورزشکاران را شرح می دهد.
علت مرگ های ناگهانی در ورزشکاران چیست؟ (+فیلم)مدتی ایست مرگ های ناگهانی خصوصا در ورزشکاران به تیتر اخبار روز مبدل شده است . این پدیده سن و سال نمی شناسد و ممکن است در هر مکانی و زمانی به وقع بپیوند .

دکتر ایرج خسرونیا  رئیس جامعه پزشکان متخصص داخلی ایران در گفت و گو با خبرنگار عصر ایران در مورد علت های مرگ و میر ناگهانی خصوصا در افرادی که به هیچ عنوان انتظار نمی رود تا این اتفاق در آنها  به وقوع بپیوند توضیح داده و علت های مختلفی را برای آن ذکر می کند.

وی آمبولی یا پارگی شریان های عروقی و یا پارگی عروق مغزی و قلبی را از علت های های مرگ های ناگهانی ذکر می کند .

در این فیلم رئیس جامعه پزشکان متخصص داخلی ایران علت مرگ های ناگهانی خصوصا در ورزشکاران را شرح می دهد.