HEMTT؛ خانواده کامیون های کاربردی در ارتش آمریکا(+تصاویر)

از زمان انعقاد قرارداد اولیه تا اواسط سال 2019 طی پیمان هایی که بعدتر بسته شدند، حدود 35000 دستگاه HEMTT با پیکربندی های متنوع ساخته شده اند.

---

عصرایران؛ مجله تصویری سلاح- HEMTT نام خانواده ای از کامیون های نظامی آمریکایی است که مجهز به موتور دیزلی و سامانه هشت چرخ متحرک (8×8) با قابلیت فرمان پذیری دو محور جلو هستند. خط تولید این محصولات تاکتیکی با وزن حدودی 9100 کیلوگرم از سال 1982 تاکنون فعال است و کامیون های ساخته شده به صورت گسترده در خدمت ارتش آمریکا و نیروهای مسلح این کشور قرار دارند.

گفتنی است که کامیون های نظامی HEMTT در اواخر دهه 70 و اوایل دهه 80 میلادی به عنوان جایگزینی مناسب برای خودروهای چهار چرخ متحرک M520 گور شرکت کاترپیلار، پا به عرصه رقابت گذاشت.

 M520 گور

طراحی و توسعه

هرچند چندین شرکت صنایع سنگین و خودروسازی مطرح از سراسر دنیا همچون کمپانی مهندسی مان و یا آ ام جنرال برای معرفی یک خودروی قوی به جای M520 گور اعلام آمادگی کرده بودند، اما نهایتا شرکت خودروسازی آمریکایی اوشکوش پیروز این رقابت شد. در ادامه اوشکوش متعهد به قراردادی 5 ساله به ارزش 251.13 میلیون دلار در ازای تولید 2140 کامیون شد.

از زمان انعقاد قرارداد اولیه تا اواسط سال 2019 طی پیمان هایی که بعدتر بسته شدند، حدود 35000 دستگاه HEMTT با پیکربندی های متنوع توسط کمپانی مذکور ساخته شده اند. از جمله اصلی ترین این پیکربندی ها می توان به نسخه 10 چرخ متحرک (10×10تحت عنوان LVSR) متعلق به سپاه تفنگداران دریایی آمریکا، مدل 8 چرخ متحرک HEMTT و همچنین نمونه 10 چرخ متحرک که به اختصار PLS نامیده می شود و هر دو نیز در اختیار ارتش این کشور قرار دارند اشاره کرد.

 مدل LVSR

مدل PLS

HEMTT

اولین پروتوتایپ از سری کامیون های نظامی HEMTT در ماه دسامبر سال 1981 تکمیل شد و نمونه های پیش از تولید نهایی نیز طی مارس سال بعد آماده سازی شدند. نخستین کامیون های تولیدی نیز به ماه سپتامبر سال 1982 باز می گردند. همانطور که پیش تر نیز اشاره شد، HEMTT با قراردادهای متعدد طی مدت زمانی نسبتا طولانی مراحل پیشرفت در روند ساخت را پشت سر گذاشت. دومین قرارداد هم به آوریل سال 1987 مربوط می شود. بر اساس آن کمپانی ملزم به توسعه 1403 کامیون و در عین حال تعداد مازاد 1684 دستگاه دیگر شد.

در اواسط سال 1994 سومین قرارداد با سقف تولید 14000 دستگاه HEMTT و در سال 1995 نیز چهارمین مورد منعقد شد. اما هدف اصلی از تولید گسترده کامیون های این خانواده چه بوده است؟ این محصولات مجهز به قابلیت های مورد نیاز برای ایفای نقش ترابری سنگین به منظور تغذیه و تامین اختصاصی خودروهای جنگی و سیستم های تسلیحاتی هستند. در مقایسه با کامیون های 5 تنی ارتش آمریکا که نسلی نسبتا قدیمی محسوب می شوند، خانواده کامیون های HEMTT نه تنها ظرفیت بارگیری بیشتری را در اختیار نیروهای نظامی قرار می دهند بلکه مانور پذیری بهتری هم دارند. علاوه بر این پیکربندی های مختلف HEMTT به انواع کامیون های تخریب گر، باربری و تانکر تقسیم بندی می شوند.

نسخه های تولیدی اولیه از کامیون های HEMTT با پسوند A0 و نسخه های جدید با پسوند A4 شناخته می شوند. پیشرانه مورد استفاده کامیون های A4 موتور دیزلی 6 سیلندر 15.2 لیتری با حداکثر قدرت 515 اسب بخار و ساخت شرکت صنایع سنگین آمریکایی کاترپیلار است. علاوه بر این مدل های فوق از حضور یک گیربکس 5 سرعته خودکار 4500SP شرکت آلیسون نیز بهره می برند. کامیون های امروزی HEMTT با ظرفیت سوخت 587 لیتری، 483 کیلومتر برد دارند.

انواع مهم کامیون های خانواده HEMTT

M977: این مدل اولین محصول از سری HEMTT و همینطور نسخه پایه از تانک های این خانواده محسوب می شود که به عنوان یک کامیون نظامی مخصوص باربری معرفی شد. جدیدترین نمونه از این مدل نیز با نام M977A4 در حال تولید است. به غیر از مدل های A0، A2 و A4، نسخه ای دیگر تحت عنوان EPP هم موجود است که به حمل و نگه داری ژنراتورهای تولید کننده برق مورد نیاز سیستم دفاع هوایی موشکی پاتریوت اختصاص می یابد. قابل توجه است که مدل EPP برخلاف دیگر اعضای این دسته، فاقد جرثقیل سبک جا به جایی محموله خواهد بود.

 M977 های ابتدایی

M977A4

M978: پیکربندی تانکر از خانواده کامیون های HEMTT با ظرفیت 9500 لیتر است. مدل A0 از این دسته به گونه ای طراحی شده است که بتوان از آن هم برای حمل آب و هم سوخت استفاده کرد. این در حالی است که مدل های A2 و A4 تنها قابلیت حمل سوخت را در اختیار دارند.

M983: از این مدل برای جا به جایی تریلر حامل سامانه دفاع موشکی پاتریوت استفاده می شود و منحصرا نیز برای همین هدف توسعه یافته است.

M984: این محصول مختص بازیابی خودروهای جنگی در شرایط بحرانی است و تنها مدلی به شمار می رود که مجهز به نسخه A1 است. این ویژگی همچنین باعث تغییرات چشمگیر در سیستم جرثقیل شده است.

M985: این مدل شباهت زیادی به M977 دارد و برای اهداف ترابری توسعه یافته است. البته گفتنی است که نقش اصلی این محصول پشتیبانی از سیستم چندگانه راه انداز راکت M270 گزارش شده است.

(M1120 (LHS: نسخه بعدی در قالب محصولی ارتقا یافته برای تکمیل مدل M977 روانه بازار شد و در آن محفظه بار به همراه جرثقیل تبدیل به یک سیستم جدید که به اختصار LHS گفته می شوند، شده بود.

(M1977 (CBT: نسخه ای ارتقا یافته از کامیون های M1120 LHS محسوب می شود که با توجه به ساختار و تجهیزات موجود می تواند در عملیات های پل گذاری موثر واقع شود.

(M1142 (TFFT: این مدل مجهز به امکانات آتش نشانی است که روی شاسی کامیون های نظامی M977A2 توسعه یافته است.

مشخصات HEMTT

- نوع: کامیون تاکتیکی سنگین با سامانه هشت چرخ متحرک

- محل تولید: آمریکا

- مدت زمان خدمت: از سال 1982 تاکنون

- اپراتور اصلی: ارتش آمریکا

- طراح و تولیدکننده: کمپانی اوشکوش

- طراحی شده به سال: 1981

- تعداد ساخته شده: 35000 دستگاه

مشخصات M977A4

- طول: 10.4 متر

- عرض: 2.4 متر

- ارتفاع: 3 متر

- خدمه: 2 نفر

- پوشش زرهی: سازگار با استراتژی زرهی بلند مدت ارتش آمریکا (کیت a/ کیت b)

- سرعت: 100 کیلومتر بر ساعت

مطالب مجله تصویری سلاح را در این لینک دنبال کنید.

سرمایه گذاری نیروی هوایی آمریکا بر پرنده های نظامی یکبار مصرف! (+تصاویر)

استفاده از جنگنده پیشرفته لاکهید مارتین F-35 لایتنینگ II هر سال حدود 89.5 میلیون دلار هزینه به دنبال خواهد داشت. به این مقدار باید 44000 دلار هزینه دیگر به ازای هر ساعت پرواز را نیز اضافه کنیم.

عصرایران؛ مجله تصویری سلاح- نیروی هوایی آمریکا برنامه ریزی های دقیقی را در راستای به کار گیری هواپیماهای جنگی "یکبار مصرف" دنبال می کند. این محصولات می توانند منتج به برتری هوایی قابل ملاحظه ای برای سیستم دفاعی یک کشور شوند.

پروژه پرنده های نظامی یکبار مصرف نیروی هوایی آمریکا

مقامات نیروی هوایی آمریکا طی کنفرانس اخبار دفاعی سال 2019 اعلام کردند که یکی از تکنولوژی های اصلی در دست توسعه، به کار گیری هواپیماهای جنگی یکبار مصرف با هزینه تولید و نگه داری پایین است. بر اساس گزارش وب سایتی به نام "دنیای جت های جنگنده"، سخنگوی نیروی هوایی این کشور هنگام صحبت در مورد هواپیماهای بدون سرنشین از واژه هایی نظیر "قابل استفاده مجدد" و "یکبار مصرف" استفاده می کند.

البته هم اکنون نیز نیروی هوایی آمریکا ناوگانی بزرگ متشکل از هواپیماهای بدون سرنشین را در اختیار دارد که عمدتا برای مقاصد مختلفی همچون نظارت، شناسایی، جست و جو و بازیابی کارایی خود را ثابت کرده اند. از جمله مهم ترین این دسته پرنده های نظامی بدون سرنشین می توان به پهپاد جنرال اتمیکس MQ-9 ریپر و نورثروپ گرومن RQ-4 گلوبال هاوک اشاره کرد. ریپر همچنین مجهز به پتانسیل های نظامی از جمله موشک های ضد زره هوا به زمین هل فایر، بمب های هدایت شونده به وسیله GPS و بمب های هدایت شونده لیزری است.

پهپاد جنرال اتمیکس MQ-9 ریپر

نورثروپ گرومن RQ-4 گلوبال هاوک

با وجود موفقیت های به دست آمده در این زمینه، صنایع دفاعی همچنان در تلاش برای طراحی پرنده های جنگی یکبار مصرف با قابلیت اختقا و پرواز در مسافت های طولانی به منظور مقابله با تجهیزات مدرن دشمن هستند. پیشرفت های نظامی روس ها و چینی ها باعث شده که پنتاگون تمرکز خود را بر توسعه جنگ افزارهای قویتر افزایش دهد و به نوعی وارد روند بازسازی سیستم های دفاعی شود.

 از طرفی دیگر بمب افکن ها، جنگنده ها و دیگر هواپیماهای مورد استفاده، هزینه زیادی را به صنایع نظامی هر کشوری تحمیل می کنند. برای مثال استفاده از جنگنده پیشرفته لاکهید مارتین F-35 لایتنینگ II هر سال حدود 89.5 میلیون دلار هزینه به دنبال خواهد داشت. به این مقدار باید 44000 دلار هزینه دیگر به ازای هر ساعت پرواز را نیز اضافه کنیم. بمب افکن سنگین و جدید نورثروپ گرومن B-21 ریدر نیز 640 میلیون دلار با شرایط اقتصادی کنونی دنیا هزینه خواهد داشت.

لاکهید مارتین F-35 لایتنینگ II

نورثروپ گرومن B-21 ریدر

هزینه هایی که بدان اشاره شد منتج به شکل گیری نخستین جرقه ها برای افزایش تولید هواپیماهای بدون سرنشین یکبار مصرف و بدین ترتیب ارائه راه حل قطعی خروج از مارپیچ مخارج شد. نیروی هوایی آمریکا اخیرا مشغول تخصیص بودجه و برنامه ریزی برای ساخت انبوه یک هواپیمای بدون سرنشین رادارگریز به نام Kratos XQ-58 Valkyrie است که 272 کیلوگرم ظرفیت حمل بمب و 2778 کیلومتر برد دارد.

 با توجه به عدم نیاز این محصول نظامی به خلبان(انسان)، سیستم های الکترونیک هوانوردی پیشرفته و در اختیار داشتن دوام کافی برای 12000 ساعت پرواز، پیش بینی می شود که هزینه تمام شده برای پهپادی همچون Valkyrie تنها 3 میلیون دلار باشد. این موضوع نیروی هوایی را قادر می سازد تا بتواند با هزینه یک F-35 اقدام به خریداری 30 فروند Valkyrie کند که خود موفقیتی بزرگ در عرصه نظامی محسوب می شود!

Kratos XQ-58 Valkyrie

همچنین به نظر می رسد که روزی پهپادهای نظامی بتوانند هواپیماهای جنگی سرنشین دار همانند F-35A، F-22 رپتور و یا حتی بمب افکن نورثروپ گرومن B-21 ریدر را اسکورت کنند. با تحقق این هدف ضمن کاهش قابل توجه هزینه های عملیاتی و حفظ جان نیروهای انسانی، خلبانان پرنده های نظامی قادر به استفاده از هر پهپاد برای مقصودی مشخص خواهند بود. به عنوان نمونه هواپیماهای بدون سرنشینی که جنگنده های مدرن را همراهی کنند، توانایی جست و جو و شناسایی پرنده های جنگی سرنشین دار دشمن را نیز خواهند داشت. در ادامه امکان حمله به اهداف غیر خودی با به کار گیری موشک یا بمب های حمل شونده توسط پهپاد در اختیار خلبان جنگنده اصلی قرار می گیرد. آنهایی که برای اسکورت بمب افکن ها طراحی شوند، می توانند شبکه دفاع هوایی نیروهای دشمن را ردیابی و بدین ترتیب سیستم های راداری آنها را مختل کنند. همین فاکتور باعث خواهد شد که بمب افکن حمایت شده شانس بیشتری برای گریختن از شناسایی به دست آورد. در مجموع یک هواپیمای بدون سرنشین یکبار مصرف با فدا کردن خود، در قالب یک تله خطرناک برای پرنده های دشمن وارد عمل می شود.

اما همانطور که اشاره شد مهم ترین خصوصیت هواپیماهای یکبار مصرف، توانایی خرید تعداد بیشتری از آنها در مقایسه با نمونه های سرنشین دار مانند جنگنده ها و یا بمب افکن های امروزی خواهد بود. این محصولات متمایز می توانند تمامی وظایف مقرر شده برای یک هواپیمای نظامی عادی با هزینه های تولید و نگه داری گزاف را به دوش بکشند، تنها با این تفاوت که دیگر هیچ گاه به خانه باز نخواهند گشت.

مطالب مجله تصویری سلاح را در این لینک دنبال کنید.

رونمایی از بالگرد نظامی بشقابی چین (+عکس)

تصاویر منتشر شده از نمایشگاه بالگرد چین نشان می دهد که این کشور موفق به ساخت یک بالگرد شبیه بشقاب پرنده تهاجمی شده است.

به گزارش ایرنا، روزنامه مردم ارگان حزب حاکم چین روز جمعه در گزارشی آورده است این بالگرد ماه جاری میلادی در نمایشگاه بالگردهای شهر تیان جین در شمال شرق شهر پکن پایتخت این کشور رونمایی شده است.

از این دستاورد جدید نظامی چین با عنوان بالگرد هجومی کوسه سفید (وایت شارک) پرقدرت یاد می شود که بر اساس این گزارش به طور آزمایشی در سال ۲۰۲۰ میلادی به پرواز درخواهد آمد.

گزارش حاکی است این بالگرد در مراحل آزمایشی قرار دارد و فعلا در خدمت ارتش قرار نخواهد گرفت اما ساخت آن یک دستاورد بزرگ و انقلابی در بالگردهای آینده محسوب می شود.

طول بالگرد ۷.۶ متر و پهنای آن دو متر و ۸۵ سانتیمتر است و به شکل دوار ساخته شده است و کابین خلبان در مرکز آن قرار دارد.

از تجهیزات محرکه ای برای بلند شدن بالگرد استفاده شده است که به آن امکان عمود پرواز می دهد و به دو موتور پرسرعت مجهز است که به آن سرعت بسیار بالایی می دهد و گنجایش دو خلبان دارد.

این بالگرد می تواند با حداکثر وزن ۶ هزار کیلوگرم پرواز کند و سرعت آن به ۶۵۰ کیلومتر در ساعت می رسد این بالگرد از جمله جنگ افزارهای کلیدی دیجیتالی نسل آینده به حساب می آید و در هر ثانیه می تواند ۱۶ و نیم متر اوج بگیرد.

تلویزیون چین پیش بینی کرده است این بالگرد بتواند در نمایشگاه هوایی جوهای در جنوب چین در نوامبر سال ۲۰۲۰ میلادی پرواز کند.

با این وصف هنوز نگرانی هایی از امنیت پروازی و باثبات بودن آن در آسمان وجود دارد.

تکنولوژی پهپادها و نقش آنها در معادلات جنگی؛

پایان اسطوره‌ای به نام پدافند نفوذناپذیر/ پهپادهای انصار‌الله چگونه سعودی‌ها را شوکه کردند؟

جدای از افزایش ضریب دقت در عملیات‌های نظامی، پهپادها محدودیت‌های جغرافیایی و توپوگرافی را برای دولت‌ها از بین می‌برند و نه‌تنها فاکتور مکان را به چالش می‌کشند، بلکه در مقیاسی گسترده و بی‌سابقه قادر به هدف قرار‌دادن دشمنان هستند. درحقیقت، پهپادها مفاهیم «اینجا» و «آنجا» را به‌نحو موثری تحت تاثیر قرار داده و «آنجا» را برای «اینجا» به‌طور کامل در دسترس قرار می‌دهند.

---

گروه سیاسی-رجانیوز: از زمان شروع کارزار جهانی آمریکا (در دوره جرج بوش پسر) در نبرد علیه تروریسم که به «جنگ جهانی علیه ترور» مشهور شد، استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین یا پهپادها در میدان‌های نبرد افزایش یافته است.

 

پس از حادثه 11 سپتامبر، نوع جدیدی از تهدید در قالب گروه تروریستی القاعده مورد توجه قرار گرفت. القاعده با تمسک به ایدئولوژی افراط‌گرایانه، رویکرد خشونت‌باری را در قبال غرب و به‌ویژه آمریکا در پیش گرفته بود. این تهدید، ماهیتی جدید داشت زیرا القاعده از داشتن قلمرو محروم بود و سربازان آن می‌توانستند در هر نقطه‌ای از جهان به اهداف و منافع آمریکا حمله کنند.

 

با توجه به ماهیت پراکنده تهدیدها و عناصر القاعده، استفاده از پهپادها توسط آمریکا به‌عنوان ابزارهایی که قادر بودند با دقت بالا و با کمترین ریسک از منظر تلفات جانی و مالی، مواضع و شخصیت‌های کلیدی القاعده را هدف قرار دهند در دستورکار قرار گرفت.

 

هواپیماهای بدون سرنشین با توجه به دوری آمریکا از مواضع القاعده و با توجه به نیاز واشنگتن جهت نفوذ به قلمرو دیگر کشورها و کشتار هدفمند نیروهای القاعده، سلاحی کاملا کاربردی به نظر می‌رسیدند. با این همه، براساس آمارهای تایید شده، رویکرد واشنگتن در استفاده از پهپادها برای هدف قرار دادن تروریست‌های القاعده، ابدا به اصول اخلاقی پایبند نبوده و با بی‌توجهی به منطق تمایز(فرق گذاشتن میان نظامیان و غیرنظامیان)، موجب کشتار گسترده مردم بی‌گناه نیز شده است. امری که انتقادهای گسترده‌ای را از واشنگتن به همراه داشته است.

با گذشت زمان و با توجه به گسترش فعالیت‌های گروه‌هایی نظیر القاعده و همچنین افزایش نیاز به انجام عملیات‌ها و کشتار هدفمند، استفاده از پهپادها توسط دیگر دولت‌ها نیز گسترش یافت. در روزهای اخیر، به کرات اخباری در حوزه مسائل خاورمیانه منتشر شده که وجه مشترک آنها استفاده از پهپادها در میادین نبرد بوده است. اخیرا حشدالشعبی عراق اعلام کرده بود برخی پادگان‌ها و انبارهای مهمات این گروه در عراق هدف حملات پهپادی قرار گرفته است. رژیم صهیونیستی نیز دو پهپاد خود را در جنوب بیروت به پرواز درآورد که انفجار یکی از آنها موجب شد تا آسیب‌های گسترده‌ای به یک ارگان رسانه‌ای حزب‌الله لبنان وارد شود.

 

ایران به‌عنوان یک قدرت منطقه‌ای نیز به‌طور گسترده از پهپادها استفاده می‌کند. به‌طوری که این کشور مواضع داعش و حزب دموکرات کردستان در خاک سوریه و عراق را با استفاده از پهپادها با دقت بالا هدف قرار داده است. جمهوری اسلامی ایران همچنین در مدت اخیر یک پهپاد پیشرفته آمریکایی را که حریم هوایی این کشور را نقض کرده بود، سرنگون کرد.

 

ایران تا جایی در حوزه توانایی پهپادی خود پیش رفته که «پایگاه خبری هیل» که به کنگره آمریکا نزدیک است در گزارشی اعلام کرد: «ایران در حال تبدیل شدن به یک ابرقدرت در زمینه استفاده از پهپادهاست.» با این حال، در تازه‌ترین رویداد مرتبط با حملات پهپادی، جنبش انصارالله یمن اعلام کرد که در عملیاتی با حضور 10 پهپاد، تاسیسات نفتی آرامکو در خاک عربستان را مورد حمله قرار داده است. این حمله به قدری بر اقتصاد عربستان تاثیرگذار بود که خبرگزاری رویترز از توقف صادرات نفت این کشور خبر داد و قیمت نفت در بازارهای جهانی، افزایش بی‌سابقه‌ای را تجربه کرد.

با توجه به تحولات اخیر و پررنگ شدن نقش پهپادها به‌ویژه در میادین نبرد خاورمیانه، در این گزارش سعی می‌شود ابعاد مختلف فلسفه استفاده از پهپادها در میدان‌های نبرد، از طریق پاسخ دادن به چهار پرسش اصلی مرتبط با آنها بررسی شود.

پهپادها در چه کلاس تسلیحاتی قرار دارند؟ پهپادها در زمره «سیستم‌های تسلیحات خودمختار مرگبار» Lethal Autonomous Weapons Systems(LAWS) قرار دارند. این نوع از سیستم‌های تسلیحاتی در محاوره، «ربات‌های قاتل» Killer Robots نامیده می‌شوند. برخی کارشناسان با تکیه بر قابلیت یادگیری ماشین‌ها با استفاده از هوش مصنوعی، یک سلاح خودمختار را به مثابه سلاحی تعریف می‌کنند که برای یادگیری یا انطباق عملکردش با شرایط متغیر محیطی(منظور شرایطی است که قرار است در آن به کار گرفته شود)، برنامه‌ریزی شده است.

 

تعریف واحدی از این نوع تسلیحات وجود ندارد با این حال، تمایزگذاری میان تسلیحات مختلف بر پایه میزان نظارت و مداخله انسانی، امری رایج است. «سازمان دیده‌بان حقوق بشر» با درنظر گرفتن میزان کنترل انسان در استفاده از سیستم‌های تسلیحات خودمختار مرگبار، تقسیم‌بندی سه‌گانه مفیدی را از آنها ارائه کرده است: 1- سلاح‌های انسان- حاضر(تحت هدایت انسان): ربات‌هایی که صرفا با فرمان انسان، اهداف را انتخاب و هدف قرار می‌دهند.

 

پهپادها در این گروه تسلیحاتی قرار می‌گیرند. جنگنده‌هایی نظیر پردیتور(Predator) و ریپر (Reaper) نیز در این گروه تسلیحاتی قرار دارند. 2- سلاح‌های انسان- ناظر(تحت نظارت انسان): ربات‌هایی که قادرند با نظارت عامل انسانی، اهداف را انتخاب و هدف قرار دهند(عامل انسانی در این نوع از سلاح‌ها قادر است رفتار ربات‌ها را کنترل و تصمیمات آنها را باطل سازد). ازجمله تسلیحات انسان ناظر می‌توان به سامانه‌های تسلیحات دفاعی خودکار، مثل: سامانه تسلیحات نزدیک‌زنِ Phalanx MK 15 نیروی دریایی آمریکا، سامانه موشکی Aegis(کَشتی پایه) و سامانه اسرائیلی دفاع موشکی(زمینی) گنبد آهنین(Iron Dome) و همچنین نسل دوم هواپیماهای بدون سرنشین، مثل: Navy X-47B و Taranis اشاره کرد. 3- سلاح‌های انسان-غایب(خودمختار): ربات‌هایی که قادرند بدون فرمان انسانی یا تعامل با انسان، اهداف را انتخاب و هدف قرار دهند. فقط این نوع از تسلیحات، کاملا خودمختار در نظر گرفته می‌شوند. هنوز هیچ‌گونه سلاح انسان- غایبی ساخته یا مورد استفاده قرار نگرفته است.

پهپادها و تحول در معادلات جنگ: استفاده از پهپادها موجب ایجاد سه چرخش عمده در شیوه‌هایی شده است که جنگ از طریق آنها مورد بررسی قرار می‌گیرد و تجربه می‌شود: 1) جنگ‌ها در گذشته محصور در محدودیت‌های جغرافیایی بودند، حال آنکه در جنگ‌ با استفاده از پهپاد، اهمیت سنتی مولفه‌های جغرافیایی را کمرنگ می‌سازد.

 2) بازیگران اصلی در جنگ‌های گذشته دولت‌ها بودند، حال آنکه استفاده از پهپادها در میدان‌های نبرد، حالتی فردی به جنگ داده و نه قلمرو یک کشور، بلکه حیات و زندگی افراد را بدون تلاش برای تصرف خاک آنها مورد توجه قرار می‌دهند. فراموش نکنیم که اصلی‌ترین اهداف حملات پهپادی از زمان اوج‌گیری استفاده از آنها در میدان‌های نبرد، انسان‌های بی‌دولتی بودند که در چارچوب گروه‌های تروریستی نظیر القاعده به فعالیت می‌پرداختند.

 3) و درنهایت اینکه استفاده از پهپادها، حالتی دائمی و همیشگی به جنگ می‌دهند که در آن هر لحظه امکان درگیری وجود دارد و «پیش‌دستی» در قالب آن تبدیل به یک قاعده می‌شود.

 چند نوع حمله پهپادی وجود دارد؟ به‌طور کلی، حملات پهپادی را براساس شیوه هدفگیری می‌توان به دو نوع تقسیم کرد: حملات نشان‌دار ( Signature Strikes) و حملات شخصیتی (‌Personality Strikes). «حملات نشان‌دار» آن دسته از حملاتی هستند که در جریان آنها پهپادها، افراد ناشناخته را براساس الگوهای رفتاری مرتبط با فعالیت‌های تروریستی و نه هویت شناخته‌شده آنها، هدف عملیات قرار می‌دهند. قابل ذکر است این نوع عملیات به‌دلیل بالا بودن تلفات غیرنظامیان با الزامات حقوق بشر بین‌المللی سازگار نیست.

«حملات شخصیتی» آن دسته از حملاتی هستند که در آنها افراد براساس هویت شناخته‌شده و مشخص هدف قرار می‌گیرند. تفاوت میان حملات نشان‌دار و شخصیتی در این است که حملات شخصیتی، افرادی را که هویت آنها مشخص و در لیست ترور قرار دارند، هدف قرار می‌دهد. حال آنکه حملات نشان‌دار، افراد ناشناخته را صرفا براساس الگوهای رفتاری مرتبط با فعالیت‌های تروریستی نابود می‌سازند. نقطه ضعف اصلی حملات نشان‌دار این است که صرفا با حدس و گمان و بدون استماع قضایی مظنونان، دست به کشتار آنها می‌زند. متاسفانه آمارها حاکی از افزایش قابل توجه قربانیانی هستند که در اثر حملات نشان‌دار جان باخته‌اند. طبق آمار، در فاصله سال‌های 2004 تا 2007، فقط 9 نفر در قالب حملات نشان‌دار جان باختند، حال آنکه این میزان در فاصله سال‌های 2008 تا 2012 به 300 نفر رسیده است. انتقاد اصلی به حملات نشان‌دار این است که این حملات برای جان غیرنظامیان اهمیتی قائل نیستند و فرقی میان تروریست‌ها و نظامیان با افراد بیگناه قائل نمی‌شوند.

 کارنامه منفی عملیات پهپادی آمریکا: ایالات متحده آمریکا کشوری است که منفی‌ترین کارنامه را در این زمینه از خود به‌جای گذاشته است. پنتاگون در گزارشی اعلام کرده: «حملات هوایی ائتلاف آمریکا علیه داعش (که حملات پهپادی هم جزء آنها هستند) تا ژانویه 2019، موجب مرگ 1257 غیرنظامی در عراق و سوریه شده است.» با این حال، یک گروه ناظر جنگ سوریه که عقبه دانشگاهی نیز دارد، اعلام کرده حداقل 7500 غیرنظامی درنتیجه حملات هوایی و پهپادی ائتلاف آمریکا در عراق و سوریه کشته شده‌اند. «بنیاد آمریکای نوین» نیز در گزارشی اعلام کرد «از سال 2004 تا 2017، مجموعا 409 عملیات پهپادی توسط آمریکا انجام شده که درمجموع موجب کشته‌شدن 288 غیرنظامی و همچنین 275 تن دیگر شده که هویت آنها معلوم نبوده است.» با این حال، دیگر نهادها این آمارها را دقیق نمی‌دانند و تاکید دارند شمار کشته‌شدگان غیرنظامی ناشی از حملات پهپادی آمریکا در مناطق مختلف جهان، بسیار بیشتر از آن چیزی است که در ارزیابی‌ها گفته می‌شود.

 

اخیرا نیز عدم شفافیت در تعداد تلفات غیرنظامیان ناشی از حملات پهپادی آمریکا، با دستور دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا مبنی‌بر عدم ارائه آمار در این زمینه تشدید شده است.درست در همین نقطه است که بسیاری از کارشناسان بر الزام اخلاقی در استفاده از پهپادها تاکید دارند و بر این باورند که باید سازوکارهای نهادینه شده و قانونی جهت استفاده از پهپادها در میدان‌های نبرد، با مشارکت طرف‌های مختلف بین‌المللی هر چه زودتر تهیه شود و ناقضان آن، با مجازات‌های گسترده بین‌المللی مواجه شوند. این گروه بر این باورند کشورهای استفاده‌کننده از پهپادها باید منطق «تمایز» (Distinction) را که مبتنی‌بر فرق گذاشتن میان نظامیان و غیرنظامیان است، اساس کار خود در به‌کارگیری پهپادهای جنگی قرار دهند.

 مزایای استفاده از پهپادها در میدان نبرد: مزایای استفاده از پهپادها در میدان‌های نبرد موجب شده تا کشورها به‌سمت استفاده از این نوع تسلیحات سوق داده شوند. از جمله این مزایا می‌توان به مواردی که در ادامه می‌آیند، اشاره کرد: اولا، پهپادها در زمره سلاح‌هایی هستند که همچون جنگنده‌ها نیازی به خلبان ندارند. آنها از راه دور و با استفاده از اپراتورهای زبده، راهبری می‌شوند. از این رو، استفاده از آنها با توجه به اینکه با تلفات انسانی همراه نیستند، از مزیت برخوردار است. ثانیا، استفاده از پهپادها در میدان‌های نبرد در مقایسه با جنگنده‌های پیشرفته از مزیت اقتصادی نیز برخوردار است.

 

هزینه ساخت و استفاده از یک پهپاد به مراتب کمتر از میلیون‌ها دلاری است که باید صرف ساخت یا خرید و نگهداری از جنگنده‌ها شود. اضافه بر این، سامانه‌های پدافندی که باید این پهپادها را هدف قرار دهند در بسیاری از موارد هزینه ساخت و نگهداری‌شان به مراتب بیشتر از خود پهپادهاست. این مورد به‌خصوص برای جمهوری اسلامی ایران حائز اهمیت است به‌ویژه اینکه ایران به‌دلیل تحریم‌های غرب، فرصت دستیابی به جنگنده‌های پیشرفته که رقبای منطقه‌ای و بین‌المللی این کشور قادر به خرید آنها هستند را نداشته است. درواقع، ایران با دستیابی به فناوری پهپادی و گسترش آن توانسته تا حد زیادی مقابل رقبا و دشمنان خود به یک موازنه قابل قبول دست یابد.

 

درنهایت سومین مزیت پهپادها این است که آنها دقت در هدف قراردادن اهداف دشمن را ارتقا می‌بخشند. یک پهپاد با پرواز بر فراز هدف مورد نظر خود و انتقال مستقیم تصاویر به اپراتورهای هدایت‌کننده‌اش، با دقت بالا دشمن را هدف قرار می‌دهد. اهمیت این نکته زمانی مشخص می‌شود که به این مورد توجه کنیم تسلیحاتی مانند موشک‌ها لزوما دقیق نیستند و تحقیقات و هزینه‌های گسترده‌ای باید انجام شود تا آنها قابلیت نقطه‌زنی را کسب کنند.

 

جدای از افزایش ضریب دقت در عملیات‌های نظامی، پهپادها محدودیت‌های جغرافیایی و توپوگرافی را برای دولت‌ها از بین می‌برند و نه‌تنها فاکتور مکان را به چالش می‌کشند، بلکه در مقیاسی گسترده و بی‌سابقه قادر به هدف قرار‌دادن دشمنان هستند. درحقیقت، پهپادها مفاهیم «اینجا» و «آنجا» را به‌نحو موثری تحت تاثیر قرار داده و «آنجا» را برای «اینجا» به‌طور کامل در دسترس قرار می‌دهند.

 

 

فرهیختگان

 

گزارش فارین پالیسی:

چگونه حمله به آرامکو عربستان، سبد تخم مرغ های آمریکا را وارونه کرد

کان هالینان تحلیل گر مجله فارین پالیسی اتفاقات منطقه ایران را به تحلیل کشیده است.

---

به گزارش عصرخبر، آمریکا و متحدانش با نیروی نظامی بزرگ خود، می توانند مصیبت های زیادی در خاورمیانه بوجود آورند اما نمی توانند بر روند رخدادها مسلط شوند.

چکیده یادداشت تحلیلی وی به این شرح است:

1. مهم نیست که حمله آرامکو، کار چه کسی بود. هر که این کار را کرد، قواعد بازی را دگرش داد، آنهم نه تنها در خاورمیانه. جک رادی Jack Radey، کارشناس تاریخ نظامی می گوید: "اکنون زمانی است که حمله بر دفاع پیشی می گیرد و زمانی است که طرف قوی باید از طرف ضعیف بترسد."

2. البته این نخستین بار نیست که در تاریخ چنین سرنوشتی رقم می خورد: دراگون های بریتانیایی که علیه کشاورزان ماساچوست می جنگیدند، پنج هزار مایل از کشور و خانه خود دور بودند و شکست خوردند.. قدرت آتش و برتری ارتش فرانسه در ویتنام در جنگل های جنوب شرق آسیا به کار نیامد و آمریکا که بسیار نیرومندتر از شورشیان افغانستان و عراق بود، هر دو جنگ را باخت.

3. یورش های چهاردهم سپتامبر به تاسیسات نفتی سعودی، تنها موجب توقف نیمی از تولید عربستان نشد، بلکه همچنین ستون های سیاست خارجی واشنگتن در منطقه را لرزاند و شکنندگی عرضه انرژی جهانی را نشان داد. دوران دکترین کارتر در سلطه نظامی بر خلیج فارس، به سر می رسد.

4. حتی دولت ترامپ و سعودی ها، از متهم کردن مستقیم ایران، عقب کشیده اند و به جای آن می گویند که ایرانی ها "مسؤول" این یورش هستند... حوثی ها، قبایلی عقب مانده نیستند، آنها در این چندسال، توانایی های نظامی و فن آوری خود را بطور چشمگیری بالا برده اند.

5. آری آمریکا و سعودی ها، از قدرت آتش بالایی برخوردارند اما پیامدهایش چه؟ اگر هیجده پهپاد و هفت موشک کروز، توانستند اینهمه خسارت به بار آورده و بهای جهانی نفت را بیست درصد افزایش دهند، صدتای آنها چه می کنند.

6. امارات عربی متحده، عقب نشینی از یمن را آغاز کرده و از ماه جولای در حال گفتگو با حوثی هاست. ارتش سعودی هم فراتراز کنترل اوضاع داخلی عربستان و نیز بحرین، کارآیی ندارد. شاهزاده های ریاض، آنقدر از سایه خودشان هم می ترسند که اجازه شکل گیری یک ارتش کلاسیک را نمی دهند، مبادا که کودتا کند.

7. آمریکا هم به این رسیده که هرچند می تواند بمباران هایی را علیه ایران انجام دهد اما این کارش نه بی پاسخ می ماند و نه بدون هزینه. ما امکان دفاع از همه پایگاهها و همه کشتی های خود را نداریم و اگر جنگی در بگیرد، آمریکایی ها با تابوت به خانه بر می گردند آنهم در میانه کارزار انتخاباتی.

8. آیا ارتش آمریکا، این پیام را به اتاق بیضی کاخ سفید رسانده است؟ وقتی ترامپ، لحن تهدیدآمیزش علیه ایران را آرام می کند، یعنی که این پیام را گرفته است. کاخ سفید، به روشنی، انجام یک واکنش نظامی در برابر ایران در آینده نزدیک را منتفی دانسته است.

9. پس اوضاع به بن بست می رسد. آمریکا مسلما، پس از هفتاد سال که به خاورمیانه چنگ انداخته، از این منطقه بیرون نمی رود. هنوز هم ما روزانه یک میلیون بشکه نفت از عربستان وارد می کنیم. اما نکته اینجاست که صفحه شطرنج، شبیه شش ماه پیش نیست.

10. سامانه گنبد آهنین اسراییل، توان رویارویی با کروزها و پهپادها را ندارد و هرچند می تواند آسیب های گرانی بر دشمنانش وارد کند اما اکنون دیگر، خودش هم آسیب بیشتری خواهد دید.

11. بن بست، چیز خطرناکی است اما می تواند به یک راه حل دیپلماتیک هم برسد. این چیزی است که اکنون مطرح است. اگر در اسراییل یک دولت میانه تر سرکار آید، دست از کارزار علیه تهران بر می دارد و ترامپ هم که طرفدار "توافق" است، گرچه خوب بلد نیست چکار کند.

12. همانطور که پرابیر پورکایاستا Prabir Purkayastha، سردبیر نیوکلیک می گوید: "این یک موازنه راهبردی تازه است و هرچه زودتر آمریکایی ها و شرکایش در ناتو، آن را بپذیرند، زودتر به صلح در منطقه خواهیم رسید."