این ماده علاوه بر قابلیت جذب و ذخیره اکسیژن می‌تواند هر زمان که نیاز باشد، اکسیژن را بصورت کنترل شده آزاد کند بنابراین فقط چند دانه از این ماده می‌تواند جایگزین کپسول‌های اکسیژن غواصی شود. عنصر اصلی این ماده جدید کبالت است که بصورت یک مولکول ارگانیک ویژه طراحی شده است. در حالت استاندارد، بسته به میزان اکسیژن در دسترس، دمای محیط و فشار هوا میزان جذب اکسیژن توسط این ماده ممکن است از چند ثانیه تا چند روز طول بکشد.
پروفسور کریستین مک‌کنزی در این رابطه می‌گوید:
نکته بسیار مهمی که در مورد این ماده وجود دارد این است که این ماده واکنش برگشت‌ناپذیر با اکسیژن ندارد. ما می‌توانیم از این ماده برای جذب، نگهداری و انتقال اکسیژن درست مانند یک هموگلوبین مصنوعی استفاده کنیم. با تغییر در ساختار اصلی این ماده می‌توان میزان جذب و آزادسازی اکسیژن را با نرخ‌های مختلف ممکن ساخت. این امر به این مفهوم است که می‌توان از این ماده برای تنظیم میزان اکسیژن در سلول‌های سوختی استفاده کرد یا ماسک‌های صورتی که لایه‌هایی از این ماده دارند، تولید کرد تا افراد اکسیژن خالص را بطور مستقیم از هوا دریافت کنند و دیگر نیازی به لوازم جانبی برای دریافت اکسیژن نداشته باشند.
اما نکته جالب‌تر در مورد این ماده این است که می‌تواند درون دستگاهی مورد استفاده قرار بگیرد که اکسیژن را بطور مستقیم از آب دریافت کند و به این ترتیب غواصان را قادر سازد تا برای مدت زمان زیادی زیر آب باقی بمانند.
همچنین به گفته پروفسور مک‌کنزی این ماده برای بیماران ریوی که مجبور هستند کپسول‌های سنگین اکسیژن را با خود حمل کنند، فوق‌العاده است.
او در این رابطه ادامه می‌دهد:
وقتی این ماده را گرم کردیم، مشاهده کردیم که اکسیژن را آزاد می‌کند، همچنین حالا سوالی که برای ما ایجاد شده این است که آیا از نور می‌توانیم بعنوان محرک این ماده برای آزادسازی اکسیژن استفاده کنیم یا خیر؟
هنوز هیچ صحبتی در مورد یک محصول تجاری یا دسترسی عموم مردم به این ماده مطرح نشده است. نظر شما در مورد این مادهی جدید چیست؟ آیا رویای غواصی در زیر آب بدون مشکل کمبود اکسیژن به حقیقت می‌پیوندد؟
