واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار»     (HT-CSURE)

واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار» (HT-CSURE)

Hooshyar-Tavandar Common Subsidiary Unit for Research & Engineering
واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار»     (HT-CSURE)

واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار» (HT-CSURE)

Hooshyar-Tavandar Common Subsidiary Unit for Research & Engineering

ساختمانی در تهران که طرح آن سوژه جهانی شد

(از پرشن استار)

طراحی جالب یک خانه در منطقه دروس تهران که اتاق های آن سیار بوده و رو به آفتاب می چرخد در هفته های گذشته در رسانه های بین المللی بازتاب گسترده ای داشته است. معماران ایرانی ساختمانی هفت طبقه را در محله “دَروس” در شمال تهران طراحی کرده‌اند که دارای سه اتاق “متحرک” است.

روزنامه “دیلی‌میل” در گزارشی مصور از ساختمان “شریفی‌ها” در تهران نوشت: “به نظر می‌رسد که آینده دنیای خانه‌های مسکونی را یافته‌ایم و این آینده در ایران است”. به نوشته دیلی میل، ساختمان شریفی‌ها از بسیاری جهات با یک ساختمان معمولی تفاوت دارد و فهرست ویژگی‌های این اثر مدرن معماری به اتاق‌های متحرکش ختم نمی‌شود.

این ساختمان ۷ طبقه(با طبقات زیر زمین و همکف) دارای ۳ اتاق متحرک است. این بنا که با نام ساختمان “شریفی ها” شناخته می شود، یک باشگاه داخلی، یک استخر و دو آشپزخانه، چند فضای باز “تراس” داشته و به نسبت مساحت زمین زیربنای مفید زیادی دارد. با فشار یک دکمه سه اتاق بیرونی یعنی اتاق صبحانه، اتاق میهمانان و اتاق کار شروع به چرخیدن می‌کنند و رو به خیابان سه فضای جدید “تراس” می‌آفرینند که این عملکرد علاوه بر افزایش نورگیریِ فضای درونی (بسته به کاربری اتاق) موارد استفاده زیادی دارد. هر یک از این سه اتاق (که از بیرون مثل جعبه‌هایی چوبی هستند) بر روی پایه‌ای چرخان استوار هستند. در طول زمستان‌های سرد، می‌شود اتاق‌ها را بست و از هدر رفتن حرارت جلوگیری کرد و در طول ماه‌های گرم تابستان هم گشودن اتاق‌های فوق به تهویه هوای محیط کمک کرده و فضا را از هوای تازه پر می‌کند.

این خانه دو زیرزمین دارد که باشگاه ورزشی داخلی و دیگر تسهیلات رفاهی ساختمان، از جمله میز بیلیارد، را در خود جای داده است. طبقه همکف محل پارک خودرو‌ها و نیز برای سکونت سرایدار پیش‌بینی شده است. طبقات اول و دوم فضاهای مسکونی اصلی ساختمان است و آشپزخانه، اتاق نشیمن و حتی فضای مخصوص پیانو را در این بخش می‌توان دید، در دو طبقه بالایی اتاق‌ خواب‌ها، حمام‌ها، یکی از آشپزخانه‌ها و فضای زندگی اضافه پیش‌بینی شده است.

سخنگوی شرکت سازنده این ساختمان گفت: “بسته به نیاز‌های کاربران این ساختمان خود را هماهنگ می‌کند. بسته به اینکه مهمان داشته باشید یا نه، اتاق مهمانان در طبقه دوم را می‌شود برای مقاصد مختلف چید و تغییر داد. به همین ترتیب اتاق‌ کار و اتاق صبحانه نیز بسته به خواست ساکنان تغییر می‌کند. به گفته سخنگوی این شرکت، “خانه سنتی ایرانی” منبع اصلی ایده این پروژه بود، چراکه در خانه‌های سنتی ایرانی دو اتاق اصلی وجود داشت، یکی برای فصول گرم و دیگری برای فصول سرد.

یکی از طراحان خانه شریفی‌ها هم گفت: “ما با ایده انعطاف‌پذیری شروع کردیم و به این فکر کردیم که ساختمان‌ها نماهای متغیری داشته باشند؛ ایده ساختمانی که هم درونگرا باشد و هم برونگرا. همچنین مطالعه اقلیم تابستانی شمال تهران (معتدل) و اقلیم زمستانی آن (سرد)، ما را به سمت و سوی آن سوق داد که چگونه می‌شود در زمستان حجمی بسته، بدون تراس با پنجره‌هایی کوچک داشته باشیم و در تابستان حجمی شفاف و باز با تراس‌هایی عمیق و وسیع و پنجره‌هایی بزرگ.”

وی افزود: “طرح مکعب گردان با تغییری در حجم و فضای خانه، نوعی معماری غیرقطعی به وجود می‌آورد که به خواسته‌های ما در زمستان و تابستان جواب مناسبی می‌داد.” این ساختمان در منطقه ۳ تهران در محله دروس طراحی شده است. این ساختمان در بخش طراحی خانه در جشنواره معماری جهان در فهرست نامزدهای دریافت جایزه قرار گرفته است. این همه موجب شد تا ایران دیگر با خانه‌های آینده‌نگر بیگانه نباشد و در جشنواره معماری جهان بعد از استرالیا با چهار نامزد دریافت جایزه در مقام دوم بایستد.

گروه اینترنتی پرشین استار | www.Persian-Star.org

گروه اینترنتی پرشین استار | www.Persian-Star.org

گروه اینترنتی پرشین استار | www.Persian-Star.org

گروه اینترنتی پرشین استار | www.Persian-Star.net

گروه اینترنتی پرشیـن استار | www.Persian-Star.org

گروه اینترنتی پرشین استار | www.Persian-Star.org

گروه اینترنتی پرشین استار | www.Persian-Star.org

گروه اینترنتی پرشین استار | www.Persian-Star.org

گروه اینترنتی پرشین استار | www.Persian-Star.org

گروه اینترنتی پرشین استار | www.Persian-Star.org

گروه اینترنتی پرشین استار | www.Persian-Star.org

گروه اینترنتی پرشین استار | www.Persian-Star.net

گروه اینترنتی پرشیـن استـار | www.Persian-Star.org

گروه اینترنتی پرشین استار | www.Persian-Star.org

گروه اینترنتی پرشین استار | www.Persian-Star.org

گروه اینترنتی پرشین استار | www.Persian-Star.org

گروه اینترنتی پرشین استار | www.Persian-Star.org

گروه اینترنتی پرشین استار | www.Persian-Star.org

گروه اینترنتی پرشین استار | www.Persian-Star.org

آیا ساختمان های مقام در برابر زلزله آینده چاپ می شوند؟

شرکت معماری آمریکایی ایمرجینگ آبجکتس طرحی را به نام "ستون زلزله" توسعه داده است که ترکیبی از تکنیک ساختمان سازی باستانی اینکاها به نام "اشلار" با فناوری مدرن است.

عصرایران؛ محمد مهدی حیدرپور - چاپ سه بعدی به یکی از جریان های اصلی امروزه مبدل شده و اخیرا معماری نیز از طریق تولید عناصر ساختمانی و اجزا ساختاری توجه ویژه ای به این فناوری نشان می دهد. از جمله فعالیت های اخیر در زمینه معماری و چاپ سه بعدی می توان به ایجاد ساختارهایی مقاوم در برابر زلزله اشاره کرد. شرکت معماری آمریکایی ایمرجینگ آبجکتس طرحی را به نام "ستون زلزله" توسعه داده است که ترکیبی از تکنیک ساختمان سازی باستانی اینکاها به نام "اشلار" با فناوری مدرن است.

آیا ساختمان های مقام در برابر زلزله آینده چاپ می شوند؟

به گزارش "گروه علم و فناوری" عصرایران، در تکنیک دیوارچینی اشلار بلوک های سنگی به گونه ای برش می خورند که بدون ملات در کنار یکدیگر ثابت شوند. عدم وجود فرکانس های تشدید شونده و نقاط تمرکز تنش، سازه را در برابر زلزله مقاوم می کند. دیوارهای سنگی ساخته شده توسط اینکاها طی زلزله اندکی حرکت کرده و بدون بروز آسیب دوباره در جای خود آرام می گیرند. گوشه های گرد و شیب سه تا پنج درجه به ثبات آنها منجر می شود.

آیا ساختمان های مقام در برابر زلزله آینده چاپ می شوند؟

سازه "ستون زلزله" نیز از تکنیکی مشابه استفاده می کند: بلوک های مجاور کاملا در هم قفل می شوند اما بر خلاف نسخه ساختمان های اینکایی که بلوک های سنگی به کار رفته تا چند تن وزن داشتند، بلوک های سازه "ستون زلزله" که چاپ سه بعدی شده اند سبک وزن و توخالی هستند. به گفته "رونالد رائل"، معمار، در شرایطی که آزمایش سازه "ستون زلزله" اقدامی تجربی در زمینه اتصال بوده است، آنها قادر به چاپ بلوک هایی از نظر تراکم قوی‌تر از بتن مسلح بوده اند. همچنین، شرکت ایمرجینگ آبجکتس در حال کار روی افزایش مقاومت کششی مواد خود با استفاده از الیاف تقویتی است.

پروژه شرکت اسپانیایی برای تبدیل بیابان های عربستان به قطب کشاورزی جهان


آب بازیافت شده از فناوری کشاورزی هیدروپونیک برای آبیاری پوشش گیاهی بیرونی استفاده می شود و به گیاهان و تنوع زیستی اجازه گسترش در اطراف این تاسیسات را می دهد. محصولات تازه شامل سبزیجات، گیاهان و میوه ها از طریق سیستم تسمه نقاله زیرزمینی منتقل می شوند.

(از عصرایران) محمد مهدی حیدرپور - استودیو معماری اسپانیایی "فوروارد تینکینگ آرکیتکچر" روشی برای تبدیل شبه جزیره عربستان با شرایط محیطی نامهربان این منطقه به یک هاب کشاورزی جهانی از طریق ایجاد ارتباط بین بیابان، انرژی تجدیدپذیر و شیوه کشاورزی هیدروپونیک - فن کاشت گیاهان بدون خاک - را مد نظر قرار داده است.

پروژه اُآکسیس بیش از 1,447,795 مایل مربع از زمین های شنی را با یک سیستم هیدرپونیک مدولار عظیم که انرژی خورشیدی تولید خواهد کرد و از یک سیستم حمل و نقل زیرزمینی برای انتقال محصولات به شهرهای مجاور استفاده می کند، پوشش خواهد داد.

به گزارش "گروه فناوری و آی تی" عصرایران، پروژه اُآکسیس شامل سازه های مدولار پیش ساخته از فولاد بازیافت شده می شود. چندین راهبرد کنش پذیر، محیط ساختمان را کنترل خواهند کرد در شرایطی که پنل های فوتوولتائیک کارگذاشته شده روی سقف انرژی کافی برای تاسیسات، روشنایی مصنوعی ال‌ای‌دی و سیستم تسمه نقاله زیرزمینی را فراهم می کنند. انرژی اضافی نیز در شبکه سراسری برق شهر به کار گرفته خواهد شد. 

اُآکسیس؛ تبدیل بیابان به زمین کشاورزی

آب بازیافت شده از فناوری کشاورزی هیدروپونیک برای آبیاری پوشش گیاهی بیرونی استفاده می شود و به گیاهان و تنوع زیستی اجازه گسترش در اطراف این تاسیسات را می دهد. محصولات تازه شامل سبزیجات، گیاهان و میوه ها از طریق سیستم تسمه نقاله زیرزمینی منتقل می شوند.

پروژه اُآکسیس نخستین نمونه در نوع خود در این منطقه است که به کارگیری انرژی خورشیدی و کشاورزی هیدرپونیک را به منظور ایجاد تاسیساتی خودکفا ترکیب کرده است. این مجموعه می تواند به کمبود مواد غذایی رسیدگی کرده، نیاز به واردات مواد غذایی را کاهش داده و انرژی های تجدیدپذیر را بیش از پیش ترویج کند. در حقیقت، پروژه اُآکسیس تبدیل محیط های بیابانی به منطقه کشاورزی وابسته به انرژی های تجدیدپذیر را هدف گذاری کرده است. 
اُآکسیس؛ تبدیل بیابان به زمین کشاورزی
اُآکسیس؛ تبدیل بیابان به زمین کشاورزی
اُآکسیس؛ تبدیل بیابان به زمین کشاورزی
اُآکسیس؛ تبدیل بیابان به زمین کشاورزی
اُآکسیس؛ تبدیل بیابان به زمین کشاورزی

موادی که با پرینتر سه‌بعدی تولید شده و می‌توانند تا 160000 برابر وزن خود را تحمل کنند

نویسنده: حمید رضا رودابه جمعه, 30 خرداد 1393 ساعت 22:29 
3D printed stiff materials3D printed stiff materials

پژوهشگران در دانشگاه MIT و آزمایشگاه ملی Lawrence Livermore موفق به تولید کلاس جدیدی از ماده شده‌اند که چگالی مشابه هواژل (سبک‌ترین ماده جامد) داشته، اما 10000 برابر سخت‌تر است؛ آن هم با کمک پرینترهای سه‌بعدی.

این مواد که در اصطلاح علمی، متا- مواد ریزساختار خوانده می‌شوند، می‌توانند وزن بسیار زیادی را (گهی تا 160000 برابر وزن خودشان) تحمل کنند و به ویژه برای حمل‌و‌نقل اجسام بسیار سنگین در صنعت و باربری مورد استفاده قرار می‌گیرند.

برای ساخت این مواد، ابتدا توسط پرینترهای سه‌بعدی و مواد اولیه حساس به نور، شبکه‌های توری بسیار کوچکی، در حد میکروسپیک، ساخته می‌شوند. سپس این شبکه‌ها با لایه‌های فلزی به قطر 200 تا 500 نانومتر پوشانده می‌شوند. پس از گذشت زمان و برداشتن شبکه‌های توری، مواد فلزی بسیار سبکی باقی می‌مانند که نسبت به جرم‌شان، مقاومت فوق‌العاده زیادی دارند. این فرایند را با مواد پلیمری یا سرامیکی نیز می‌توان انجام داد.

محصول نهایی چگالی بسیار کمی، در حد هواژل دارد؛ اما صدها برابر محکم‌تر است و این ویژگی، آن را برای استفاده در صنایع هوا و فضا، و مقاصد نظامی بسیار مناسب می‌کند. از آن جا که بانی اصلی این پروژه DARPA است، احتمال استفاده از این مواد در ربات‌‌ها، هواپیماهای بی‌سرنشین و تجهیزات جنگی نیز وجود دارد.

لینک دانلود ویدیو

پیشرفت در ساختارهای نیمه زنده برای کاربردهای مختلف

نویسنده: ‫کاوه جهان آرای‬‎ سه شنبه, 12 فروردین 1393 ساعت 21:09 
آیا حاضرید تلفن‌های هوشمند زنده را در دست بگیرید؟

دانشمندان در دانشگاه MIT در حال توسعه‌‌ی ماده‌‌ای دورگه هستند که قرار است چیزی بین یک باکتری زنده و یک ماده‌‌ی بیجان همچون نانوذرات طلا باشد. این ماده‌‌ی زنده در نهایت قادر است به محرک‌های محیطی اطراف خود درست مثل سلول‌های معمولی پاسخگو باشد، ضمن اینکه ویژگی‌های بیشتری همچون تاباندن نور یا گذردهی الکتریسیته را نیز داراست. با استفاده از این قابلیت‌های اضافه می‌توان به ساخته شدن باتری‌ها یا بدنه‌های زنده که قادر به ترمیم یا شارژ خودکار خود هستند امیدوار بود. در ادامه با ما باشید.

گروهی که بر روی این پژوهش کار می‌کنند توسط پروفسور Timothy Lu هدایت می‌شود. این گروه کار خود را از باکتری‌‌ ای-کولای آغاز کرد، علت انتخاب این باکتری این بود که این باکتری از یک لایه‌‌ی پروتئینی محافظ به نام "curli fibers" بهره می‌برد که اتصال آن به سطوح مختلف را آسان می‌کند.

با افزودن انتخابی پپتیدها به الیاف سطحی این لایه دانشمندان می‌توانند اقدام به پیوند زدن مواد مختلف به سطح باکتری بکنند. این ناذرات با قرار گرفتن بر روی این الیاف به شکل نانوسیم‌های طلا در می‌آیند که به فیلم شکل گرفته امکان هدایت الکتریکی را می‌دهند. هم چنین دانشمندان از ذرات کوانتومی-quantum dots- نیز برای اتصال به سطح باکتری بهره بردند که با موفقیت روبرو شد. ذرات کوانتومی نانوبلورهای ساخته شده از مواد نیمه رسانا هستند.

منشا الهام گیری این گروه استخوان بوده است که در آن نیز اجزای بی‌جان معدنی در کنار اجزای زنده قرار گرفته‌اند که نتیجه‌‌ی آن پاسخگویی عالی به محیط اطراف است. امید می‌رود توسعه‌‌ی این دسته از مواد بتواند در ساخت داربست‌های زیستی، مواد خود ترمیم‌گر، باتری ها، سلول‌های خورشیدی یا حس‌گرهای تشخیصی به کار رود.

به نظر شما در دست داشتن یک گوشی با یک بدنه‌‌ی زنده یا باتری ساخته شده از باکتری‌های چه حسی خواهد داشت؟

جزییات این پژوهش را می‌توانید در نشریه‌‌ی Nature Materials مطالعه کنید.

منبع gizmagلینک‌مطلب