پمپ های آب خورشیدی

سیستم های پمپاژ آب خورشیدی شامل پمپ, پنل خورشیدی برای تولید جریان برق مستقیم و یک کنترل کننده و دیگر ملزومات از قبیل سنسور تعیین سطح آب و ... است. سیستم های پمپاژ آب خورشیدی در دو گروه پمپ های سطحی (Surface Pumps) و پمپ های غوطه ور در آب (Submersible Pumps ) عرضه می گردند.

آب یکی از مهمترین منابعی است که زندگی انسان به آن وابسته است. آب حاصل از دریاچه ها، برکه ها، رودخانه ها و چاه ها جهت مصارفی همچون کشاورزی، دامداری، صنعت و مصارف عمومی همواره یکی از معظلات موجود بر سر راه توسعه جوامع انسانی به خصوص جوامع روستایی بوده است.

در بسیاری از مناطق، آب در سفره های زیرزمینی وجود داشته و خارج سازی آن توسط دست یا تلمبه های دستی و یا توسط موتورهای دیزلی که از سوخت های فسیلی استفاده می کنند صورت می گیرد.

در مناطق کویری یا کوهستانی که مشکلات برق رسانی وجود دارد و نیز آب در عمق نسبتاً زیادی از سطح زمین قرار دارد خارج سازی آب به روش های فوق امکان پذیر نیست. در این مناطق استفاده از پمپ های خورشیدی می تواند مزایای فراوانی داشته باشد.

به دلیل دور دست بودن این مناطق از شبکه برق امکان انتقال انرژی به این مناطق با هزینه های بسیار بالایی روبرو می باشد در بخش کشاورزی هم از مهمترین عوامل وجود منابع حتی آب می باشد.
استفاده از انرژی های نو مانند خورشید و باد بهترین راه حل برای تامین برق در بخش آب شرب و کشاورزی می باشد.

ضرورت استفاده از پمپ های خورشیدی

پمپ های خورشیدی دارای مزایایی نسبت به پمپ های دیگر می باشد که در زیر به چند مورد از آنها اشاره می کنیم:

• استفاده از پمپ های خورشیدی در مناطقی که از شبکه انتقال برق فاصله زیادی دارند.

• عدم اطمینان از آینده قیمت برق (افزایش تعرفه برق با برداشتن یارانه ها)

• عدم استفاده از منابع سوخت های فسیلی

• افزایش هزینه ی سوخت های فسیلی مانند گازوئیل و بنزین

• عدم نیاز به متخصص و کارشناسان خبره برای راه اندازی و استفاده از پمپ های خورشیدی

• با توجه به محدود بودن اجزای سیستم، پمپ های خورشیدی به مراقبت و تعمیرات کمتری در قیاس با پمپ های دیزلی نیاز دارند.

• با توجه به پاک بودن منابع انرژی تجدید پذیر هیچ آسیبی به محیط زیست وارد نمی شود.

• عدم نیاز به اجرای شبکه kv 20 جهت تامین برق پمپ

• آسانی کار با پمپ های خورشیدی،سرعت بالای یادگیری کار با آنها و حمل و نقل آسان آنها از مزایای بزرگ این چنین پمپ ها است که باعث می شود کار با آنها در مناطق دور افتاده مورد توجه قرار گیرد.

• و مهمترین دلیلی که می توان استفاده از پنل های خورشیدی و اصولا پمپ های خورشیدی را توجیه کرد این است که زمان استفاده از چاه های آب شرب به عبارتی بهره برداری از چاه ها از فصل بهار افزایش یافته و تا ابتدای پاییز به طول می انجامد که این دوره زمانی بیشترین ساعات تابش آفتاب در مقایسه با فصول دیگر وجود دارد ودر این فصول نیزمی توان از انرژی خورشیدی حداکثر استفاده را برد.

مکانیزم استفاده از پمپ های خورشیدی عموما به گونه ای است که در طول روز و تا زمانی که خورشید در دسترس باشد از انرژی آن برای تامین انرژی مورد نیاز برای استفاده از پمپ بهره می بریم و آب را در مخازن برای استفاده در مواقع دیگر ذخیره می کنیم. به طور میانگین ۸ ساعت زمان پمپاژ آب در طول روز است که با توجه به فصول قابل تغییر است.

به طور کلی پمپ های خورشیدی پمپ هایی هستند که در آنها انرژی خورشیدی به وسیله پنل های خورشیدی به انرژی الکتریسیته تبدیل می شود و این انرژی در راه اندازی پمپ آبی مورد استفاده قرار می گیرد.

به طور کلی پمپ های خورشیدی از 3 جزء اصلی تشکیل شده است. شامل:

• پنل های خورشیدی

• کنترل کننده

• بدنه اصلی

پمپ های آب عموما به دو دسته AC و DC تقسیم می شوند. از آنجایی که پنل های خورشیدی جریان DC تولید می کند به نظر می رسد پمپ های DC باعث کاهش تجهیزات مورد نیاز و صرفه جویی بیشتر در انرژی می شود.

از نظر اقتصادی موتورهای AC بسیار ارزانتر از موتورهای DC هستند، اما تبدیل کننده DC به AC نسبتا گران قیمت است.

سیستم های پمپاژ آب خورشیدی شامل پمپ,پنل خورشیدی برای تولید جریان برق مستقیم و یک کنترل کننده و دیگر ملزومات از قبیل سنسور تعیین سطح آب و .. است. سیستم های پمپاژ آب خورشیدی در دو گروه پمپ های سطحی (Surface Pumps) و پمپ های غوطه ور در آب (Submersible Pumps ) عرضه می گردند.

نحوه انتخاب و خرید یک سیستم پمپ خورشیدی

عوامل موثر در طراحی یک سیستم پمپاژ خورشیدی عبارتند از:

• محل جغرافیایی نصب سیستم

• میزان ارتفاع چاه یا منبع آب

• میزان ارتفاع از سطح چاه تا سطح منبع ذخیره در صورت وجود

• میزان دبی آب مورد نیاز در روز بر حسب متر مکعب یا لیتر بر ثانیه

• مدت زمان آبیاری سیستم

• طول خط انتقال آب از چاه تا منبع ذخیره در صورت وجود

تلاش محققان کشور برای ساخت صنعتی دستگاه تولید برق و آب شیرین از امواج دریا

یک تیم تحقیقاتی در دانشگاه علم و صنعت ایران با انجام تحقیقاتی به دانش فنی ساخت نیمه صنعتی دستگاه تولید برق و آب شیرین از امواج دریا دست یافتند و قرار است نمونه صنعتی این دستگاه در قالب شرکت دانش بنیان دانشگاهی ساخته شود.

 به گزارش برق نیوز، بنابر اظهار دکتر صادق صادق زاده، مدیر پروژه ساخت دستگاه مبدل انرژی امواج و استادیار دانشگاه علم و صنعت ایران؛ توسعه نیروگاه ‌ها به منظور تأمین برق با توجه به پتانسیل‌های موجود در هر منطقه و نیاز ساکنان، صنایع و مصرف ‌کنندگان ارزیابی و برآورد شده و یک یا چند گزینه به‌ عنوان اولویت ‌های تأمین انرژی مورد نیاز معرفی شده است.

 وی با بیان این که اجرای پروژه تولید برق و آب شیرین از امواج دریا در مقیاس صنعتی در دانشگاه علم و صنعت ایران از سال 93 و با رویکرد توسعه دانش فنی ساخت نیروگاه ‌های تجدیدپذیر آغاز شد، می­ گوید: سامانه تولید برق از امواج دریا که تحت عنوان "پلتفرم هیدرولیکی" نیز شناخته می ‌شود در نزدیکی ساحل نصب می ‌شود. این مبدل جزو مبدل‌ های کمتر پیچیده بوده و به نسبت سایر مبدل‌ها، دارای ابعاد کوچکتری است اما نصب تجهیزات و سامانه‌ های وابسته در ساحل، هزینه تولید انرژی را در مقایسه با سامانه‌ های دورتر از خط ساحلی کاهش می‌دهد، همچنین دسترسی به این سامانه برای بازدید و تعمیرات راحت ‌تر است.

دکتر روح الله احمدی، استادیار دانشگاه علم و صنعت ایران و همکار بخش تبدیل انرژی، مهم­ترین ویژگی این پروژه را ماهیت هیبریدی آن و بهینه ­سازی سیستم برای رسیدن به بازدهی بسیار بالا دانست و یادآور شد: به همین منظور، با توجه به شرایط امواج خلیج ‌فارس و دریای عمان، طراحی نمونه آزمایشگاهی مبدل انرژی با استفاده از نرم ‌افزارهای تخصصی آغاز و پس از تحلیل مقدماتی، نمونه آزمایشگاهی در مقیاس 10وات ساخته و با موفقیت آزمایش شد.

احمدی اضافه کرد: در ادامه این تحقیقات، برای تولید نمونه نیمۀ‌ صنعتی این دستگاه، برنامه ‌ریزی صورت گرفت و درسال 1394 طراحی و ساخت مبدل انرژی در مقیاس متوسط با توان نامی یک کیلووات تولید و در تیرماه سال 1395 با موفقیت آزمایش شده است.

به گفته وی، رفع نیاز نیروهای نظامی و صنعتی به برق و آب ­شیرین، تحقق اهداف اقتصاد مقاومتی در مناطق کمتر توسعه  ­یافته جنوب کشور، کاهش مصرف سوخت‌ های فسیلی، تأمین بخشی از انرژی لازم جهت تولید آب شیرین موردنیاز کشور در سال ‌های آینده، حذف هزینه حمل و نقل سوخت برای تأمین انرژی مناطق ساحلی، آماده ­سازی بستر برای طراحی و ساخت نیروگاه امواج با ظرفیت بالاتر، بومی­ سازی طراحی و ساخت نیروگاه‌ های امواج در کشور، افزایش امنیت انرژی برای مناطق جنوب کشور، کمک به صنعت کشاورزی و اشتغال ­زایی در مناطق جنوب کشور و احیای زمین های بایر جهت کشت محصولات کشاورزی از جمله مزایای اجرای این طرح است.

محقق این طرح معتقد است: با دستیابی به فناوری ساخت دستگاه پیشرفته تولید برق و آب شیرین از امواج دریا، مسوولین دانشگاه علم و صنعت ایران، در صدد ساخت نمونه صنعتی آن هستند و بدین منظور با صنایع مربوط مذاکراتی را صورت داده ‌اند و بر این اساس احداث نیروگاه ‌های امواج در مقیاس صنعتی در قالب یک شرکت دانش  ‌بنیان وابسته به دانشگاه علم و صنعت ایران در دستور کار است.

لازم به ذکر است که، فناوری ساخت دستگاه مبدل انرژی امواج، تنها در اختیار چند کشور معدود مانند دانمارک، چین، انگلستان، ژاپن و ایالات ‌متحده آمریکا است.

منبع: سابا

تولید آب نوشیدنی از رطوبت هوا با استفاده از واترکیوب توسط سلول های خورشیدی + ویدئو

Ap Verheggen اپ ورهگن» یک راه خلاقانه برای تولید آب آشامیدنی مخصوصا برای مناطقی که این آب به صورت رطوبت هوا موجود است اما بر روی زمین نمی‌بارد، ابداع کرده است.

 به گزارش برق نیوز، رطوبت بالای هوا برای خیلی از مردم یک مشکل بزرگ در زندگی است اما افرادی مانند Ap Verheggen از این مشکل استفاده می‌کنند. ورهگن یک راه خلاقانه بری تولید آب آشامیدنی مخصوصا برای مناطقی که این آب به صورت رطوبت هوا موجود است اما بر روی زمین نمی‌بارد، ابداع کرده است.
 
یک مکعب ۲۰ اینچی که توسط سلول‌های خورشیدی پوشیده شده است و یک دستگاه مانند یخچال است و در قسمت مخروطی مانند خود یک میعان کننده را ایجاد کرده است که بخار آب را خنک کرده و آب تحویل می‌دهد. این آب تولید شده به کمک جاذبه زمین به صورت قطره قطره پایین می‌آید و جمع می‌گردد.
ورهگن می‌گوید که بزرگترین چالش طراحی این دستگاه خنک کردن مخروط وارونه تا دمایی نزدیک انجماد بدون مصرف بالای انرژی بوده است که او و هم تیمی‌هایش موفق شدند بعد از چندین بار تلاش به ۲۵ وات انرژی برسند. پنل‌های کوچک موجود در کنار این دستگاه تا ۴۰ وات انرژی تولید می‌کنند که امکان ذخیره انرژی در باتری برای روزهای ابری را فراهم می‌کند.

 
اینکه این دستگاه چه مقدار آب تولید می‌کند به دمای هوا بستگی دارد. هرچه دمای هوا بالاتر باشد این مقدار افزایش می‌یابد.

منبع: انرژی هاب

وقتی چاه‌ها خشک می‌شوند

وقتی چاه‌ها خشک می‌شوند

مطالعات جدید جهانی نشان می‌دهد که وابستگی رو به رشد جوامع به استفاده از منابع آب شیرین تجدیدناپذیر، ذخایر آب زیرزمینی را خالی و توانایی جوامع را برای رویارویی با کمیابی آب در دنیایی که رو به گرم‌شدن دارد تضعیف می‌کند.

موضوع کاهش ذخایر آب شیرین در بخش‌های مختلف جهان، نه فقط از نظر علمی مورد توجه واقع شده است، بلکه دغدغه عمیق اجتماعی نیز به شمار می‌آید. گزارش‌های مختلفی که درباره خالی‌شدن آبخوان‌ها و کاهش تراز آب رودخانه‌ها و دریاچه‌ها منتشر می‌شود، شواهد قانع‌کننده‌ای مبنی بر عبور بهره‌برداری آب شیرین از ظرفیت منابع تجدیدپذیر است. با این همه، کمّی‌کردن منابع و مصارف آب شیرین در سطح جهان یک چالش فنی اساسی است. دو محقق به نام‌های Yoshihide Wada و Marc Bierkens در یکی از جامع‌ترین تحلیل‌های صورت‌گرفته تاکنون که در «پژوهش‌نامه زیست‌محیطی» انتشار یافته است، منابع و مصارف آب شیرین را از ۱۹۶۰ تا ۲۰۹۹ برآورد کرده‌اند. آنان هم از داده‌های تاریخی و هم پیش‌بینی‌های آینده که شامل تغییرات جمعیتی و اقلیمی مورد انتظار در این قرن است استفاده کرده‌اند. تحلیل‌ آنان حاکی از افزایش تدریجی بهره‌برداری از منابع آب شیرین تجدیدناپذیر در بخش‌هایی از جهان است و از این رو باید دغدغه جدی جهانیان باشد.
در حال حاضر آبیاری، هفتاد درصد برداشت جهانی آب شیرین را به خود اختصاص داده است. انقلاب سبز در نیمه قرن گذشته که به شکل چشمگیری تولید غذا را افزایش داد، به طور مشخص در ایالات متحده و آسیا، عمدتاً بر پایه گسترش اراضی آبی تحقق یافت. چون با آبیاری، آب شیرین برداشت‌شده از آبخوان‌ها، رودخانه‌ها و دریاچه‌ها دوباره در سطح زمین توزیع می‌شود، توازن منطقه‌ای آب با افزایش استفاده مصرفی آب شیرین در اثر تبخیرتعرق تغییر می‌کند.
آبیاری گسترده می‌تواند منابع آب شیرین را کاهش دهد. میزان خالی‌شدن رودخانه‌ها و دریاچه‌هایی که به وسیله بارش‌های امروزی دوباره پر می‌شوند، با توجه به حجم محدودشان (حدود ۹۳۰۰۰ کیلومتر مکعب در سطح جهان) و اثرات قابل رؤیت استفاده بیش از حد، با محدودیت روبرو است. در مقابل، بهره‌برداری بسیار زیاد و تجدیدناپذیر از منابع آب زیرزمینی که حاصل چندین سال تا چند دهه و در برخی موارد چندین قرن بارش هستند، به دلیل حجم عظیم و همه‌جا پراکنده آنها (حدود ۱۰۵۰۰۰۰۰ کیلومتر مکعب) و این واقعیت که اثرات استفاده بیش از حد تا اندازه زیادی قابل رؤیت نیست امکان‌پذیر می‌شود. مطالعه این دو محقق پیشرفت قابل ملاحظه‌ای نسبت به مطالعات پیشین به شمار می‌آید، چرا که به صراحت میزان استفاده تجدیدناپذیر آب زیرزمینی و آب سطحی را به حساب آورده‌اند.
این دو پژوهشگر با استفاده از طیف وسیعی از منابع، تفصیلی‌ترین برآوردها درباره مصارف کشاورزی، صنعتی و خانگی آب شیرین در سرتاسر جهان را گردآوری کرده‌اند. نکته قابل ذکر آن است که در این برآوردها، جریان برگشتی آبیاری و نیز بازچرخانی آب در برداشت‌های صنعتی و خانگی به حساب آمده است. آنان ابتدا استفاده انسانی از آب شیرین را با برآوردهای ذخیره آب شیرین (بر اساس مدل هیدرولوژیکی جهانی و سهم نمک‌زدایی در مناطق ساحلی) مقایسه کردند. همچنین پیش‌بینی‌های آتی موجودی آب شیرین را با احتساب اثرات تغییر اقلیم انجام دادند. سپس با مقایسه موجودی آب شیرین و استفاده آب شیرین، نسبتی از استفاده مصرفی را که از برداشت تجدیدناپذیر آب زیرزمینی و برداشت بیش از حد از آب سطحی حاصل می‌شود مشخص کردند. منظور از برداشت تجدیدناپذیر آب زیرزمینی ، میزان استفاده آب زیرزمینی اضافه بر میزان تغذیه، و برداشت بیش از حد آب سطحی، مقدار جریان زیست‌محیطی تعریف می‌شود که به خاطر استفاده مصرفی، در اختیار اکوسیستم‌های آبی قرار نمی‌گیرد.
مطالعه Wada و Bierkens آشکار می‌کند که استفاده تجدیدناپذیر از منابع آب شیرین در سطح جهان، از سال ۱۹۶۰ تا سال ۲۰۱۰، عمدتاً در نتیجه گسترش آبیاری در ایالات متحده، چین، هند، پاکستان، مکزیک، عربستان سعودی و ایران، ۵۰ درصد افزایش یافته است. این افزایش عمدتاً به برداشت‌های تجدیدناپذیر آب زیرزمینی نسبت داده می‌شود (شکل۱). در نتیجه، برآورد می‌شود اکنون ۵۰ درصد برداشت جهانی آب شیرین را آب زیرزمینی تشکیل می‌دهد. پیش‌بینی‌های آتی حاکی از آن است که تغییر اقلیم، استفاده تجدیدناپذیر آب شیرین را در مدیترانه، جنوب افریقا، ایالات متحده، مکزیک و خاورمیانه تشدید خواهد کرد. در سطح جهان، استفاده تجدیدناپذیر آب شیرین پیش‌بینی می‌شود تا انتهای قرن بیست و یکم تا ۳۰ درصد افزایش می‌یابد و ۴۰ درصد مصرف آب انسان را تشکیل خواهد داد. پیش‌بینی می‌شود این میزان افزایش تا اندازه زیادی با برداشت تجدیدناپذیر ‌ از آب زیرزمینی تأمین خواهد شد.
افزایش استفاده از این منابع، ذخیره آب زیرزمینی را خالی می‌کند و به اکوسیستم‌های آبی آسیب وارد می‌سازد. علاوه بر این، خالی‌شدن آب زیرزمینی در برخی مناطق مهم کشاورزی جهان اکنون تولید جهانی غذا را تهدید می‌کند. کاهش جبران‌ناپذیر آب زیرزمینی، ظرفیت رویارویی جوامع را با کمیابی آب (در اثر افزایش تقاضا)، و نیز گرم‌شدن زمین تضعیف می‌کند. در جهانی که در حال گرم‌شدن است، بارش تشدید می‌شود، یعنی بارندگی‌های کمتر ولی سنگین‌تر پدید خواهد آمد. تأثیر خشکسالی‌های طولانی‌تر و نوسان بیشتر در میزان دبی رودخانه، اتکای جوامع را به ذخیره آب زیرزمینی تشدید خواهد کرد، آن هم در شرایطی که این منبع در برخی مناطق رو به اُفت دارد.
ما باید ذخیره موجودآب زیرزمینی و پاسخ‌های تغذیه به تشدید بارندگی در اثر تغییر اقلیم را بهتر بشناسیم. همچنین باید وابستگی انسان به آب شیرین تجدیدناپذیر را از طریق ارتقای کارآیی مصرف آب، به ویژه در آبیاری، و با مبادله «آب مجازی» کاهش دهیم. اگر به مسیر کنونی خود ادامه دهیم، «زمانی ارزش آب را خواهیم فهمید که دیگر چاه‌ها خشک شده‌اند.»

مأخذ اصلی:
Richard Taylor. When wells run dry. Nature, Vol ۵, December ۲۰۱۴

بحران پیش روی آب: شمارش معکوس برای نابودی کامل آبخوان‏‌ها

شمارش معکوس برای نابودی کامل آبخوان‏‌ها

وضعیت فعلی آب ایران مرحله بحران را طی کرده و می‌توان از این شرایط به عنوان فرابحران نام برد؛ در این بین شرایط آبخوان‌ها بسیار ناگوار است. بر همین اساس برخی از کارشناسان حوزه آبی معتقدند که مرگ کامل آبخوان‌ها بسیار نزدیک است.

داریوش مختاری، کارشناس آب در گفت و گو با ایسنا، با بیان اینکه اقدامات دولت و بهره‌‏برداران برای نجات بقایای آبخوان‏ها کافی نیست، اظهار کرد: چنانچه بقایای آبخوان‏‌ها نجات داده نشود، امکان جابجایی‎های بزرگ جمعیتی در ایران دور از انتظار نیست.

به گفته وی از دیدگاه تاریخی، مساله کم‏‌آبی به نابودی کامل تمدن‏های جیرفت کرمان و شهر سوخته سیستان انجامید و در همان حال در سال ۱۲۵۰ هجری شمسی از جمعیت ۱۰ میلیون نفری ایران، پنج میلیون نفر درگذشتند و در سال ۱۲۹۸ هجدی شمسی بحران بی‏‌آبی و خشکی، عملا شیرازه نظام سیاسی قاجار را متلاشی کرد و نیمی از جمعیت ۲۰ میلیونی ایران در گذشتند.

این کارشناس حوزه آب ادامه داد: اکنون با توجه به گسترش بی‏‌رویه کلان شهرها و تجمیع جمعیت در یک محدوده از زیست‏‌بوم‌‏ها، دامنه خطرات ناشی از کمبود آب به مراتب افزون‌تر از گذشته است. دست درازی بی حد و مرز به ذخایر راهبردی آبخوان‏‌ها و منابع آب‏های فسیلی، نشان از خالی از سکنه‏ شدن زودهنگام مناطقی که به این منابع وابسته‏‌اند، دارد.

مختاری با بیان اینکه اکنون بحث نسل‏های آینده در پرتو مباحث توسعه پایدار مطرح نیست گفت: خطر بی‏‌آبی، کم‏‌آبی و خشکی در یک قدمی ساکنان فعلی کشور است. در همین حال، اقدامات دولت و بهره‏‌برداران از نظر زمانی و منابع اعتباری برای نجات بقایای آبخوان‏ها کافی نیست.

وی تصریح کرد: از دیدگاه راهکارها، تنها بسته جدی دولت برای نجات بقایای آبخوان‏ها "پروژه‏‌های ۱۵ گانه طرح‏ تعادل‏‌بخشی منابع آب زیرزمینی" است که این طرح تنها به حل بخش جزیی از مساله بحران آب می‏‌انجامد. به ویژه آنکه زمان زیادی برای پیاده‏‌سازی این طرح‏‌ها نیاز است.

به گفته این کارشناس حوزه آب، سازماندهی مالکان چاه‌‏های آب در قالب پروژه تشکل‏‌های آب‏‌بران بنا به اقدامات موجود دست کم به ۴۰ سال زمان نیاز دارد، مگر اینکه بودجه هنگفتی فقط برای این ردیف اعتباری تخصیص یابد. ظرف اعتباری موجود این طرح با آنچه برای نجات آبخوان‏ها مورد نیاز است بسیار محدود است.

مختاری ادامه داد: افزون بر آن، بندهای ۱۵ گانه این طرح‏ها، کل حل مساله را پوشش نمی‏‌دهد، به طوری که حذف زودهنگام کشاورزی در فضای باز و گسترش کشاورزی در فضای بسته (کشت‏‌های گلخانه‏‌ای) راهکاری است که به ظرف بازار مربوط می‏‌شود و متولی آن، مجموعه وزارت جهاد کشاورزی و بانک کشاورزی است که این دو دستگاه اجرایی، کماکان به همان روال پیش یعنی حمایت‏‌های فنی و اعتباری از کشاورزی در فضای باز ادامه می‌‏دهند. برنامه‏‌های مربوط به توسعه مکانیزاسیون و خرید و واردات و توزیع ماشین‏ آلات کشاورزی، از جمله اقدامات فعلی و فراگیر این دستگاه‏‌ها است.

وی با بیان اینکه به طور مثال در استان فارس برای گذار از بحران آب و پیشگیری از خالی از سکنه‏ شدن روستاها و شهرها و کلانشهر شیراز، در یک بازه زمانی بسیار کوتاه (پنج ساله) نیاز به یک بسته اعتباری معادل 6000 میلیارد تومان است، گفت:در همین استان، برابر محاسبات انجام‏ شده برای گذار دشت ارسنجان فارس از بحران آب به تنهایی به ۱۲۵ میلیارد تومان اعتبار نیاز است.

به گفته این کارشناس برای نجات بقایای آبخوان‏های دشت‏های جم و ریز در استان بوشهر نیز به یک بسته اعتباری در حدود ۱۲۴ میلیارد تومان نیاز است. بخشی از این منابع اعتباری را می‏توان از محل پس ‏اندازهای جزیی بهره‏ برداران و در ظرف بازار، تامین کرد و در همان حال، منابع اعتبار عمرانی و تسهیلات بانکی دولت خیلی زود می‏باید یاریگر جامعه بهره‏ برداران برای ساماندهی بازار و گسترش کشاورزی در فضای بسته و اجرای بندهای ۱۵ گانه طرح تعادل‏بخشی منابع آب زیرزمینی باشد.

از ایسنا