واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار»     (HT-CSURE)

واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار» (HT-CSURE)

Hooshyar-Tavandar Common Subsidiary Unit for Research & Engineering
واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار»     (HT-CSURE)

واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار» (HT-CSURE)

Hooshyar-Tavandar Common Subsidiary Unit for Research & Engineering

با SpaceShipTwo سفینه‌ای که قرار است توریست‌ها را به گردش فضایی ببرد آشنا شوید

نویسنده: وحید خامسی دوشنبه, 21 مهر 1393 ساعت 10:01 نظر (12)
با SpaceShipTwo سفینه‌ای که قرار است توریست‌ها را به گردش فضایی ببرد آشنا شوید

SpaceShipTwo فضاپیمایی است که توسط شرکت Virgin Galaxy به سرپرستی میلیاردر معروف ریچارد برانسون توسعه می‌یابد. این فضاپیما موفق به کسب جایزه‌ی ۱۰ میلیون دلاری بنیاد X Prize شده است که به افتخار امیر انصاری و انوشه انصاری Ansari X Prize نامیده می‌شود.

SpaceShipTwo قادر به انتقال گردشگران به فراز جو زمین و گردش ی‌کروزه‌ سپس نشستن بر روی زمین است. برادر بزرگ‌تر این سفینه یعنی SpaceShipOne در سال ۲۰۰۴ موفق به دریافت جایزه‌ی Ansari X Prize شد و حال پس از ۱۰ سال تحقیق و توسعه SpaceShipTwo در آخرین مراحل ساخت قرار گرفته است. انتظار می‌رود سال ۲۰۱۵ آغاز فعالیت تجاری این سفینه باشد.

شکل‌گیری پروژه

پس از موفقیت SpaceShipOne و کسب جایزه‌ی Ansari X Prize در سال ۲۰۰۴ دو شرکت Scaled Composites و Virgin Galactic شرکت Spaceship را مشترکا تاسیس کردند تا بر روی تجاری کردن این پروژه، همکاری کنند. در سال ۲۰۰۷ انفجاری مرگبار باعث تاخیر در توسعه‌ی موتور موشک این فضاپیما شد. اما از آن زمان به بعد Virgin Galaxy ده‌ها آزمون پرواز را بر روی این فضاپیما انجام داد تا از امنیت آن مطمئن شود. در آخرین پرواز SpaceShipTwo به ارتفاع ۲۲ کیلومتری از سطح دریا و با سرعت ۱.۴ برابر سرعت صوت پرواز کرد.

branson-xprizeسال ۲۰۱۴ - سِر ریچارد برانسون در مرکز تصویر، در کنار انوشه انصاری و پیتر دیاماندیس

نسل قبلی این فضاپیما یعنی SpaceShipOne اولین فضاپیمای تاریخ است که با بودجه‌ی خصوصی به پرواز درآمد و توانست ۲ بار در طول ۲ هفته از مدار زمین خارج شود و دوباره بازگردد. درست قبل از این که این فضاپیما موفق به کسب جایزه‌ی ۱۰ میلیون دلاری شود ریچارد برانسون اعلام کرد که با Scaled Composites برای ساخت نسخه‌ی تجاری از این فضاپیما برای انتقال توریست‌‌ها به فضا همکاری خواهد کرد.

ما امیدواریم در طول چند سال آینده بتوانیم رویای هزاران نفر را واقعیت ببخشیم و آن‌ها بتوانند زیبای فوق‌العاده‌ی سیاره‌یمان را از فراز آسمان تماشا کنند و درخشندگی باشکوه ستارگان را ببینند و احساس شگفت انگیز بی‌وزنی را حس کنند.

این صحبت‌هایی است که ریچارد برانسون در سال ۲۰۰۴ و قبل از آغاز پروژه‌ی ساخت فضاپیمای تجاری به خبرنگاران گفت؛ نتیجه‌ی این همکاری فضاپیمای SpaceShipTwo است که تصاویر آن را می‌بینید. از آن زمان تاکنون حدود ۷۰۰ نفر بلیت سفر با این فضاپیما را خریداری کرده‌اند. قیمت این بلیت ۲۰۰ هزار دلار بود که تا ۲۵۰ هزار دلار نیز افزایش یافت.

نقطه‌ی عطف در توسعه

برای شروع Virgin Galaxy تصمیم گرفت به فکر پیدا کردن یک سکوی پرتاب برای این پروژه باشد. در سال ۲۰۰۵ مسئولان نیومکزیکو تجهیزاتی به ارزش ۲۲۵ میلیون دلار را با نام پایگاه فضایی آمریکا در اختیار آن‌ها قرار دادند؛ این پایگاه نقطه‌ی شروع کار این شرکت بود تا اینکه در سال ۲۰۰۷ بر اثر انفجاری مرگبار در آزمایش‌های روی زمین که به کشته شدن ۳ نفر از کارمندان انجامید پروژه به حالت تعلیق درآمد.

spaceshiptwo-virgin-galactic

پس این حادثه‌ی غم انگیز و در سال ۲۰۰۸ Virgin Galaxy اعلام کرد که پروژه‌ی ساخت این فضاپیما را تحت نام SpaceShipTwo ادامه خواهد داد. سال ۲۰۰۹ از این فضاپیما پرده‌برداری شد و در سال ۲۰۱۰ اولین پرواز آزمایشی موفق خود را انجام داد. ۳ سال بعد در سال ۲۰۱۳ این فضاپیما اولین پرواز با تمام قدرت خود را انجام داد. در این پرواز راکت هیبریدی و تمام ملزومات به بدنه‌ی فضاپیما متصل شده‌ بودند. SpaceShipTwo باید بتواند ۶ مسافر را تا ارتفاع ۱۰۰ کیلومتری سطح زمین یعنی جایی که قوس زمین را می‌توان مشاهده کرد بالا برده و به زمین باز گرداند.

مشخصات پرواز SpaceShipTwo

پس از شروع به کار تجاری، این سفینه به این صورت پرواز خواهد کرد. ابتدا ۶ مسافر درون سفینه قرار گرفته و با هواپیمای بارکش WhiteKnightTwo تا ارتفاع ۱۵ کیلومتری سطح زمین بالا خواهند رفت، سپس سفینه از هواپیمای بارکش جدا شده و به سوی فضا حرکت خواهد کرد. SpaceShipTwo موتورهای خود را فقط به مدت ۷۰ ثانیه روشن خواهد کرد تا به ارتفاع ۱۰۰ کیلومتری از سطح دریا برسد. مسافران به مدت ۵ دقیقه بی‌وزنی کامل را تجربه خواهند کرد و از پنجره‌های بزرگ سفینه خواهند توانست زمین و فضا را تماشا کنند. پس از آن سفینه به سمت زمین باز می‌گردد. در بازگشت سفینه وضعیتی به نام حالت پَر به خود می‌گیرد. سکان و بال‌ها ۹۰ درجه به سمت بالا خواهند چرخید تا کنترل و پایداری سفینه را در ورود به اتمسفر افزایش دهند. حالت پَر به حدی کنترل و پایداری سفینه را بالا می‌برد که مانند هواپیما حتی بدون کمک خلبان و فقط با استفاده از کنترل کامپیوتری می‌تواند فرود آید، چیزی که تاکنون در هیچ فضاپیمایی دیده نشده بود.

spaceshiptwo-whiteknighttwo

در اولین پرواز این فضاپیما، برانسون و چند عضو خانواده‌اش را به گردش فضایی خواهد برد، او با این‌کار مشتریان خود را از امنیت فضاپیمایش مطمئن خواهد کرد. ویدئوی زیر قسمتی از نحوه‌ی پرواز این فضاپیما را نشان می‌دهد.

 دانلود ویدئو

آیا شما حاضرید مسافر این فضاپیما باشید؟

امتیاز دهید 
 
(5 رای‌)

رویاها تحقق می‌یابند؛ ساخت ماده‌ای برای تنفس در زیر آب

نویسنده: محسن کریمی چهارشنبه, 16 مهر 1393 ساعت 00:15 نظر (9)
ساخت ماده‌ی جذب‌کننده اکسیژنساخت ماده‌ی جذب‌کننده اکسیژنGizmag.com

دنیای زیر آب هنوز هم سرشار از رازهای پنهان است. بسیاری از انسان‌ها رویای زندگی زیر آب را سال‌ها در سر پرورانده‌اند. دانشمندان دانشگاه Southern Denmark با ترکیب مواد کریستالی موفق به ساخت ماده‌ای شده‌اند که قابلیت جذب و ذخیره اکسیژن را دارد. شاید این اولین قدم برای تحقق این رویا باشد. با زومیت همراه باشید.


 این ماده علاوه بر قابلیت جذب و ذخیره اکسیژن می‌تواند هر زمان که نیاز باشد، اکسیژن را بصورت کنترل شده آزاد کند بنابراین فقط چند دانه از این ماده می‌تواند جایگزین کپسول‌های اکسیژن غواصی شود. عنصر اصلی این ماده جدید کبالت است که بصورت یک مولکول ارگانیک ویژه طراحی شده است. در حالت استاندارد،  بسته به میزان اکسیژن در دسترس، دمای محیط و فشار هوا میزان جذب اکسیژن توسط این ماده ممکن است از چند ثانیه تا چند روز طول بکشد.

پروفسور کریستین مک‌کنزی در این رابطه می‌گوید:

نکته بسیار مهمی که در مورد این ماده وجود دارد این است که این ماده واکنش برگشت‌ناپذیر با اکسیژن ندارد. ما می‌توانیم از این ماده برای جذب، نگهداری و انتقال اکسیژن درست مانند یک هموگلوبین مصنوعی استفاده کنیم. با تغییر در ساختار اصلی این ماده می‌توان میزان جذب و آزادسازی اکسیژن را با نرخ‌های مختلف ممکن ساخت. این امر به این مفهوم است که می‌توان از این ماده برای تنظیم میزان اکسیژن در سلول‌های سوختی استفاده کرد یا ماسک‌های صورتی که لایه‌هایی از این ماده دارند، تولید کرد تا افراد اکسیژن خالص را بطور مستقیم از هوا دریافت کنند و دیگر نیازی به لوازم جانبی برای دریافت اکسیژن نداشته باشند.

اما نکته جالب‌تر در مورد این ماده این است که می‌تواند درون دستگاهی مورد استفاده قرار بگیرد که  اکسیژن را بطور مستقیم از آب دریافت کند و به این ترتیب غواصان را قادر سازد تا برای مدت زمان زیادی زیر آب باقی بمانند.

همچنین به گفته پروفسور مک‌کنزی این ماده برای بیماران ریوی که مجبور هستند کپسول‌های سنگین اکسیژن را با خود حمل کنند، فوق‌العاده است. 

او در این رابطه ادامه می‌دهد:

 وقتی این ماده را گرم کردیم، مشاهده کردیم که اکسیژن را آزاد می‌کند، همچنین حالا سوالی که برای ما ایجاد شده این است که آیا از نور می‌توانیم بعنوان محرک این ماده برای آزادسازی اکسیژن استفاده کنیم یا خیر؟

هنوز هیچ صحبتی در مورد یک محصول تجاری یا دسترسی عموم مردم به این ماده مطرح نشده است. نظر شما در مورد این ماده‌ی جدید چیست؟ آیا رویای غواصی در زیر آب بدون مشکل کمبود اکسیژن به حقیقت می‌پیوندد؟

به یک میلیون نفر برای مسکونی سازی مریخ نیاز خواهد بود

نویسنده: وحید خامسی سه شنبه, 15 مهر 1393 ساعت 15:09 نظر (22)
به یک میلیون نفر برای مسکونی سازی مریخ نیاز خواهد بود

در فیلم‌های علمی و تخیلی اتوبوس‌های فضایی را دیده‌ایم که هر ساعت از زمین به مریخ عازم می‌شوند و شهروندان را بین دو سیاره جابه‌جا می‌کنند، آیا ممکن است در آینده نه چندان دور بشر به این تکنولوژی دست پیدا کند؟ الون ماسک میلیونر مشهور و صاحب شرکت‌های SpaceX و Tesla در مصاحبه‌ای با مجله‌ی Aeon می‌گوید برای مسکونی سازی مریخ حداقل به یک میلیون نفر نیاز خواهد بود.


 تاکنون بیشترین فضانوردی که در یک سفر به فضا فرستاده شده‌اند ۸ نفر بوده است؛ اما الون ماسک در رویای ساخت سفینه‌ ای است که بتواند در هر پرواز ۱۰۰ نفر را از زمین خارج کند. حتی اگر SpaceX قادر به ساخت چنین سفینه‌ای باشد ۱۰٫۰۰۰ پرواز برای انتقال این افراد از زمین به مریخ لازم است و این جدای از مایحتاج و ملزومات لازم برای زندگی این افراد در سیاره‌ی سرخ خواهد بود. لازمه‌ی چنین پروژه‌ی عظیمی سرمایه‌گذاری فوق‌العاده سنگین و تکنولوژی پیشرفته‌تر از آن‌چه تاکنون وجود داشته است خواهد بود. الون ماسک قبلا در مورد ساخت اتوبوس فضایی برای انتقال شهروندان داوطلب سکونت در مریخ صحبت کرده بود. وی تعداد داوطلب لازم برای مسکونی سازی مریخ را ۸۰ هزار نفر اعلام کرده بود، اما با این تغییر نظر و افزایش چند برابری آن کار خود را بیش از پیش مشکل می‌کند.

Elon-Musks-Colony-on-Mars-1

دلیل افزایش تعداد افراد لازم برای زندگی در مریخ احتمال شیوع بیماری‌های همه‌گیر یا فجایع دیگر در این سیاره‌ی ناشناخته است که برای حفظ بقای بشر نیاز به تعداد بیشتری برای شروع این پروسه خواهد بود. با توجه به کمبود امکانات و افزایش جمعیت و خطرات ناشی از جنگ و قحطی بسیاری از دانشمندان نیز با آقای ماسک هم عقیده‌اند که خروج از زمین تنها راه بقای نسل بشر خواهد بود. اگر این پروژه عملی شود آیا شما حاضرید برای زندگی در مریخ داوطلب شوید؟

ساخت اولین فضاپیمای خصوصی

بنابر اعلام ناسا، اولین فضاپیمای خصوصی که رقیب اصلی سایوز روسی است، ‌ساخته شد.

خبرگزاری فارس: ساخت اولین فضاپیمای خصوصی+تصویر

به گزارش گروه دانستنی‌های خبرگزاری فارس،  سازمان ملی هوانوردی و فضایی ایالات متحده آمریکا (ناسا)، اعلام کرد که با بوئینگ و اسپیس ایکس برای ساخت 2فضاپیمای خصوصی به توافق رسیده است.

این فضاپیماها رقبای اصلی سایوز روسی خواهند بود که تاکنون وظیفه اعزام فضانوردان را به ایستگاه فضایی بین‌المللی به عهده داشته است.

بر پایه گزارش شبکه خبری یورونیوز، «چارلز بولدن»، از جمله مدیران ناسا، اهمیت این پروژه را در بی نیازی از روسیه نمی‌داند بلکه بر این باور است که این پروژه  اقتصاد کشور را تقویت و فرصت‌های شغلی خوبی برای آمریکایی‌ها ایجاد می‌کند.

بهای پروژه ساخت این فضاپیماها 6 میلیارد و 800 میلیون دلار برآورد شده است.

قرار است نخستین ماموریت این نخستین فضاپیمای خصوصی در سال 2017 انجام شود.

 


پروژه شرکت اسپانیایی برای تبدیل بیابان های عربستان به قطب کشاورزی جهان


آب بازیافت شده از فناوری کشاورزی هیدروپونیک برای آبیاری پوشش گیاهی بیرونی استفاده می شود و به گیاهان و تنوع زیستی اجازه گسترش در اطراف این تاسیسات را می دهد. محصولات تازه شامل سبزیجات، گیاهان و میوه ها از طریق سیستم تسمه نقاله زیرزمینی منتقل می شوند.

(از عصرایران) محمد مهدی حیدرپور - استودیو معماری اسپانیایی "فوروارد تینکینگ آرکیتکچر" روشی برای تبدیل شبه جزیره عربستان با شرایط محیطی نامهربان این منطقه به یک هاب کشاورزی جهانی از طریق ایجاد ارتباط بین بیابان، انرژی تجدیدپذیر و شیوه کشاورزی هیدروپونیک - فن کاشت گیاهان بدون خاک - را مد نظر قرار داده است.

پروژه اُآکسیس بیش از 1,447,795 مایل مربع از زمین های شنی را با یک سیستم هیدرپونیک مدولار عظیم که انرژی خورشیدی تولید خواهد کرد و از یک سیستم حمل و نقل زیرزمینی برای انتقال محصولات به شهرهای مجاور استفاده می کند، پوشش خواهد داد.

به گزارش "گروه فناوری و آی تی" عصرایران، پروژه اُآکسیس شامل سازه های مدولار پیش ساخته از فولاد بازیافت شده می شود. چندین راهبرد کنش پذیر، محیط ساختمان را کنترل خواهند کرد در شرایطی که پنل های فوتوولتائیک کارگذاشته شده روی سقف انرژی کافی برای تاسیسات، روشنایی مصنوعی ال‌ای‌دی و سیستم تسمه نقاله زیرزمینی را فراهم می کنند. انرژی اضافی نیز در شبکه سراسری برق شهر به کار گرفته خواهد شد. 

اُآکسیس؛ تبدیل بیابان به زمین کشاورزی

آب بازیافت شده از فناوری کشاورزی هیدروپونیک برای آبیاری پوشش گیاهی بیرونی استفاده می شود و به گیاهان و تنوع زیستی اجازه گسترش در اطراف این تاسیسات را می دهد. محصولات تازه شامل سبزیجات، گیاهان و میوه ها از طریق سیستم تسمه نقاله زیرزمینی منتقل می شوند.

پروژه اُآکسیس نخستین نمونه در نوع خود در این منطقه است که به کارگیری انرژی خورشیدی و کشاورزی هیدرپونیک را به منظور ایجاد تاسیساتی خودکفا ترکیب کرده است. این مجموعه می تواند به کمبود مواد غذایی رسیدگی کرده، نیاز به واردات مواد غذایی را کاهش داده و انرژی های تجدیدپذیر را بیش از پیش ترویج کند. در حقیقت، پروژه اُآکسیس تبدیل محیط های بیابانی به منطقه کشاورزی وابسته به انرژی های تجدیدپذیر را هدف گذاری کرده است. 
اُآکسیس؛ تبدیل بیابان به زمین کشاورزی
اُآکسیس؛ تبدیل بیابان به زمین کشاورزی
اُآکسیس؛ تبدیل بیابان به زمین کشاورزی
اُآکسیس؛ تبدیل بیابان به زمین کشاورزی
اُآکسیس؛ تبدیل بیابان به زمین کشاورزی