واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار»     (HT-CSURE)

واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار» (HT-CSURE)

Hooshyar-Tavandar Common Subsidiary Unit for Research & Engineering
واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار»     (HT-CSURE)

واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار» (HT-CSURE)

Hooshyar-Tavandar Common Subsidiary Unit for Research & Engineering

سامانه های دفاع لیزری و قدرت تخریب آنها

تماشا کنید : سامانه های دفاع لیزری و قدرت تخریب آنها (از گجت نیوز)

 سامانه مجهز به لیزر 10 کیلوواتی بوئینگ مشهور به «پرتو مرگ»، با استفاده از مجموعه‌ای از حسگرهای فناوری پیشرفته، پهپادها را منهدم می‌کند.

gadgetnews

سازندگان در آخرین آزمایش‌ها ثابت کرده‌اند سامانه ابداعی با رهگیری و شلیک‌کردن از میان مه، باد و باران با شرایط آب‌و‌هوایی نامطلوب مبارزه می‌کند.

این ابزار که روی کامیون قرار می‌گیرد و «نمایش‌دهنده سیار لیزری با انرژی بالا» (HEL MD) نامیده می‌شود، نمایی از تسلیحات آینده را ارائه می‌دهد.

Maritime_Laser_Demonstrator

با استفاده از پرتو لیزری نامرئی برای هدف‌گیری دقیق، این سامانه قادر به نابودکردن پهپادها در آسمان و حتی موشک‌ها خواهد بود.ابزار ابداعی مجهز به لیزر حالت جامد با قدرت 10 کیلووات است و روی یک کامیون سنگین در «پایگاه نیروی هوایی اگلین» فلوریدا قرار گرفت.

THEL_01

این نخستین لیزر سیار و پرانرژی، ضدموشکی، ضدتانک و ضد پلت‌فرم C-RAM است که توسط امریکا ساخته و آزمایش شده است.

با قابلیت‌هایی مانند HEL MD، بوئینگ نشان داده فناوری‌های انرژی مستقیم می‌توانند تسلیحات ضربتی حرکتی موجود را افزایش دهد و موجب کاهش هزینه‌ها شود.

گام بعدی نصب یک لیزر 50 یا 60 کیلوواتی روی HEL MD با هدف نشان‌دادن قابلیت ضد اشعه فرابنفش و ضد کامیون‌های RAM در این سطح مهم از قدرت است.

منبع:cnet           ترجمه: mihanpost

چند آلیاژ فلزی

 

چند نوع از آلیاژها 

1-آلیاژ A: آهن 55%، نیکل 44% و مس 1%

این آلیاژ در ساخت برخی بلندگوها کاربرد دارد.

2-آلیاژ فولاد مارجینگ: آهن 50%، کربن 30%، کبالت 10%، نیکل 7% و تیتانیوم 3%

این آلیاژ در ساخت پوسته جامد موشک ها کاربرد دارد.

3-آلیاژ نیکلو مس: نیکل 51% و مس 49%

این آلیاژ در ساخت ساچمه های فلزی کاربرد دارد.

4-آلیاژ ملغمه: جیوه 30% و نقره یا آهن 70%

این آلیاژ در پرکردن دندان به کار می رود.

5-آلیاژ مسوار: قلع 95% و مس 5%

در ساخت ظروف و شمعدان ها به کار می رود.

6-آلیاژ برنج: روی 95% و مس 5%

در ساخت دستگیره های در و برخی کاپ های قهرمانی بکار می رود.

7-آلیاژ ورشو: مس 75%، روی 15% و نیکل 10%

در ساخت برخی مدال ها بکار می رود.
8-آلیاژ طلای سفید: نقره 50%، طلا 40%، پالادیوم 8% و منگنز 2%

این آلیاژ در ساخت بعضی زیورآلات مانند انگشتر بکار می رود.

9-آلیاژ استرلینگ: نقره 92/5% و مس 7/5%

این آلیاژ در ساخت برخی ظروف و زیورآلات بکار می رود.

10-آلیاژ گالوانیزه: آهن 90% و روی 10%

در ساخت بدنه ی موتورسیکلت و قایق ها بکار می رود.

11-آلیاژ فولاد ابزار: آهن 80%، وانادیوم 10%، کروم 5%، تنگستن 3% و مولیبدیوم 2%

در ساخت ابزار برش فلزی و سوراخ کاری بکار می رود.

12-آلیاژ نقره چینی: مس 58%، روی 17/5%، نیکل 11/5%، کبالت 11% و نقره 2%

در ساخت برخی زیورآلات بکار می رود.

13-آلیاژ نقره تیبتان: مس 70%، نیکل یا قلع 25% و نقره 5%

در ساخت برخی زیورآلات بکار می رود.

14-آلیاژ گالینستان: گالیوم 58%، ایندیوم 22% و قلع 10%

در ساخت برخی خط کش های فلزی بکار می رود.

15-آلیاژ توماک: مس 80% و روی 20%

جنس برخی ظروف ظروف و گلاب پاش ها از این آلیاژ است.

16-آلیاژ بیرمابرایت: آلومینیوم 92%، منیزیم 7% و منگنز 1%

در ساخت برخی لاستیک های خودرو بکار می رود.

17-آلیاژ ویتالیوم: کبالت 60%، کروم 20%، نیکل 15% و مولیبدیوم 5%

در ساخت برخی لابراتورها بکار می رود.

18-آلیاژ مگالیوم: کبالت 60%، کروم 20%، نیوبیوم 15% و مولیبدیوم 5%

در ساخت برخی موشک های نظامی بکار می رود.

19- آلیاژ فروکروم: کروم 70% و آهن 30%

جنس سپر جلوی خودروهای قدیمی از این آلیاژ است.

20- آلیاژ کنتال: آهن 75%، کروم 20% و آلومینیوم 5%

جنس برخی سیم های برق در کشور سوئد از این آلیاژ است.

21- آلیاژ کرومل: نیکل 90% و کروم 10%

در ساخت ترموستات بکار می رود.

22- آلیاژ نقره انگلیسی: نقره 95% و مس 5%

جنس برخی ظروف گرانبها از این آلیاژ است.

23- آلیاژ گولدتیت: تیتانیوم 99% و طلا 1%

جنس برخی از وسایل و ابزار دندانپزشکی این آلیاژ است.

24- آلیاژ پلاتین استرلینگ: نقره 50%، طلا 30% و پلاتین 20%

در ساخت برخی زیورآلات بکار می رود و بسیار گرانقیمت است.

25- آلیاژ ایتالما: آلومینیوم 96%، منیزیم 3/5% و منگنز 0/5%

جنس برخی سکه ها در ایتالیا از این آلیاژ است.

26- آلیاژ چدن: کربن 65% و آهن 35%

جنس برخی ظروف و وسایل آشپزی از این آلیاژ است.

27- آلیاژ استیل(فولاد زنگ نزن): آهن 50%، کروم 30% و نیکل 20%

جنس سینک ظرفشویی و قاشق و چنگال از این آلیاژ است.

28- آلیاژ مفرغ: مس 95% و روی 5%

جنس برحی ظروف قدیمی و شیرآلات از این آلیاژ است.

29- آلیاژ برنز: مس 95% و قلع 5%

جنس برخی مدال ها و ظروف از این آلیاژ است.

30- آلیاژ فولاد: آهن 95% و کربن 5%

جنس برخی سیم ها و ظروف از این آلیاژ است.

توضیحات ناسا در مورد سیستمهای پیشران جدید محفظه تشدید و سیستم یونی

ناسا : آرزوی رسیدن به سرعت نور برای بشر فعلا در حد یک رویا است (از گجت نیوز)

spacecraft


مدتی است که شایعه شده سازمان فضایی آمریکا ناسا ، موفق به آزمایش پیشرانه ای شده که می تواند بدون سوخت شیمیایی به سرعتی بیش از سرعت نور برسد.حالا ناسا رسما این شایعات را تکذیب کرده و اعلام نموده است در این مورد تاکنون نتیجه‌ ملموسی به دست نیامده و آرزوی رسیدن به سرعت نور برای بشر فعلا در حد یک رویا است.

این سیستم پیشران که EmDrive یا پیشران محفظه تشدید (resonant cavity thruster) نامیده می‌شود ایده راجر شویر، مهندس بریتانیایی است.اساس این ایده بر استفاده از محفظه تشدید است که میدان الکترومغناطیسی (در طول موج مایکروویو) را در یک محفظه فلزی به دام می‌اندازد و به این ترتیب انرژی الکترومغناطیسی را مستقیما به نیروی محرکه تبدیل می‌کند.این ایده جنجالی ناقض قانون بقای انرژی است که بر اساس آن انرژی نه بوجود می‌آید نه از بین می‌رود بلکه از شکلی به شکل دیگر تبدیل می‌شود.

در بیانیه ناسا آمده است:

در حالیکه تحقیقات مفهومی درباره روش جدید نیروی محرکه که تیمی در مرکز فضایی جانسون روی آن کار می‌کند سرخط خبرها را به خود اختصاص داده، این تلاشی جزئی بوده که تاکنون هیچ نتیجه ملموسی از آن حاصل نشده است.

ناسا تکذیب کرد که کار دانشمندانش در این زمینه به نتیجه خاصی رسیده است، اما این که روشن شد که ناسا در این باره تحقیق می‌کند باعث شده برخی به این نتیجه برسند که این سازمان سفر از طریق کرمچاله‌ها و رسیدن به سرعت بیش از سرعت نور را غیرممکن نمی‌داند هر چند تا رسیدن به آن راهی طولانی در پیش است.

کرمچاله‌ها به طور ساده تونل‌هایی میانبر در فضا-زمان هستند که امکان سفر در مسافت‌های بعید را در زمان اندک فراهم می‌کنند.

کرمچاله‌ها به طور ساده تونل‌هایی میانبر در فضا-زمان هستند که امکان سفر در مسافت‌های بعید را در زمان اندک فراهم می‌کنند.

اما ناسا معتقد است که در حال حاضر سفر با سرعتی بیش از سرعت نور به همان حوزه داستان‌های علمی تخیلی تعلق دارد و برای سفر بین ستاره‌ای هنوز بهترین گزینه عملی، موتورهای یونی هستند.

ناسا دو ماه پیش در یادداشتی با عنوان “سفر با سرعتی بیش از سرعت نور (Warp Drive) چقدر واقعیت دارد” در سایت خود نوشته بود: “از زمانی که دیوار صوتی شکسته شد [چاک ییگر خلبان نیروی هوایی آمریکا در سال ۱۹۴۷ رسما دیوار صوتی را شکست]، توجه‌ها به این معطوف شد که چگونه می‌توان از سد سرعت نور عبور کرد.”

دانش فعلی بشر سرعت ماوراء نور را ممکن نمی‌داند

دانش فعلی بشر سرعت ماوراء نور را ممکن نمی‌داند

دانش علمی موجود سرعت بیشتر از نور را غیر ممکن نمی داند به خصوص اگر نظریه نسبیت انشتین را در نظر داشته باشیم. مفاهیم معتبری در این باره در مکتوبات علمی وجود دارند، اما هنوز برای اینکه بدانیم آیا امکان به نتیجه رسیدن آنها وجود دارد خیلی زود است.

ناسا در این یادداشت نوشت که سرعت بیش از سرعت نور همچنان در فیلم‌ها و داستان‌های علمی تخیلی برای سفر بین ستارگان استفاده خواهد شد، اما چنین سرعتی “در حال حاضر فقط تصور و خیال است” و “در آینده نزدیک هم در حد رویا باقی خواهد ماند.

ناسا تاکید کرد که “به دنبال سفر بین ستاره‌ای نیست” اما دانشمندان این سازمان کار را بر روی نوع دیگری از موتور که پیشرانه یونی نام دارد ادامه می‌دهند و این سازمان “از مدتی قبل تصمیم گرفته تا پیشرانه یونی را برای مهمترین ماموریت‌های فضایی در نظر بگیرد.”
این موتور که پیش از این در فضاپیماهایی مثل سپیده دم (Dawn) استفاده شد با شتاب دادن به ذرات باردار (یون) کار می‌کند. در این سفینه انرژی خورشیدی یک پیشران یونی را به کار می‌اندازد که اتم‌های گاز زنون را باردار می کنند و آن‌ها را تا ۱۴۵ هزار کیلومتر در ساعت شتاب می‌دهند.

در سال ۲۰۱۳ ناسا اعلام کرد در پروژه تکمیل پیشران زنون (NEXT) موتور یونی آزمایشی خود را ۴۸ هزار ساعت (پنج سال و نیم) روشن نگهداشته و از این نظر رکورد آزمایش روی یک سیستم پیشران فضایی را شکسته است.

این موتورها در قیاس با موتورهای معمولی سوخت بسیار کمتری مصرف می‌کنند و به عنوان مثال وقتی پیشران یونی ۸۶۰ کیلوگرم گاز زنون مصرف می‌کند یک موتور معمولی برای تولید همان شتاب ده تن سوخت لازم دارد.

منبع : BBC

خوشبینی بعضی دانشمندان برای یافتن نشانه های حیات فرازمینی به زودی


الن استوفان یکی از دانشمندان ارشد ناسا می‌گوید انسان در آستانه کشف حیات فرازمینی قرار دارد.


براساس گزارش MSNBC، استوفان معتقد است انسان تا 10 ساله دیگر مدارکی قدرتمند از وجود حیات فرازمینی به دست خواهد آورد و شواهد قطعی وجود این حیات را تا 20 یا 30 سال دیگر در اختیار خواهد‌داشت.

استوفان در جلسه‌ای که موضوع اصلی آن تلاش‌های ناسا برای یافتن سیاره‌های قابل سکونت یا حیات فرازمینی بود گفت ما می‌دانیم کجا و چگونه جستجو کنیم. در بیشر موارد تکنولوژی مورد نیاز جستجو را نیز در اختیار داریم و در مسیر اجرا و عملی‌ساختن برنامه‌ها قرار گرفته‌ایم. ما در مسیر درستی حرکت می‌کنیم.

جان گرانسفلد فضانورد سابق ناسا و قائم‌مقام ماموریت‌های علمی ناسا نیز به اندازه استوفان خوشبین است و پیش‌بینی می‌کندنشانه‌های حیات بیگانه به زودی در سامانه خورشیدی و فراتر از آن کشف خواهند‌شد.

یافته‌های جدید نشان می‌دهند سامانه خورشیدی و کهکشان راه شیری از محیط‌هایی برخوردارند که می‌توانند از حیات،‌به شکلی که انسان با آن آشنا‌است،‌ پشتیبانی کند. برای مثال اقیانوس‌های آب مایعی که در زیر پوسته‌های منجمد قمرهای سیاره مشتری،‌اروپا و گینامد و همچنین قمر سیاره زحل،‌ انسلادوس وجود دارند از جمله چنین محیط‌هایی هستند. مریخ نیز در دوران‌های باستان پوشیده از اقیانوس‌ها بوده و رگه‌های فصلی تاریکی که امروزه روی سطح مریخ دیده می‌شوند،‌زمانی محل جاری شدن آبهای شور بوده‌است.

درعین حال مریخ‌نورد کنجکاوی ناسا نیز توانسته مولکول‌های کربنی و نیتروژن را در مریخ کشف کند، ترکیباتی که برای ایجاد حیاتی شبیه به حیات زمینی حیاتی هستند.

فراتر از تمامی این کشفیات، اطلاعات به دست آمده از تلسکوپ کپلر ناسا نیز نشان می‌دهند تقریبا هر ستاره‌ای که در آسمان وجود دارد،‌میزبان یک سیاره‌است و بسیاری از این سیاره‌ها ممکن است قابل سکونت باشند. کپلر نشان داده‌است که فراوانی سیاره‌های خاکی مانند مریخ و زمین در کهکشان راه شیری بسیار بیشتر از سیاره‌های گازی مانند زحل و مشتری است.


Three Things About Problem Solving Which Albert Einstein Teaches Us

3 Things About Problem Solving Which Albert Einstein Teaches Us  (از وبلاگ خلاقیت و نوآریها)

June 09, 2014
 

Problem solving has a synonym in the corporate world today – fire fighting. Up to 70% of employees’ time at work is spent fire fighting. Thus they spend more than 6 hours out of 9 in a day grappling with problems which should not exist. What a waste of productivity! Imagine what organizations can achieve if hundreds (or thousands) of employees get these 6 hours daily (or 30 hours weekly) to work on something constructive!l

The concept of problem solving in most companies today is flawed. “If it isn't urgent, worry about it later,” is the mantra. Eventually, the ignored problem becomes so massive that it calls for – you guessed it – fire fighting. This behavior is so deeply entrenched in most organizations that it has become a culture

Many of you may be nodding while reading this. But how should we combat it? Well, here are 3 quotes from Albert Einstein. 3 principles which helped him achieve mammoth levels of success. 3 principles which can help you revamp the way your team functions and addresses problems



No 1. “It’s not that I’m so smart, it’s just that I stay with problems longer” 

We don’t want a problem to stay around for long; we want to get rid of it as soon as possible. Hence most of us jump into resolution mode immediately. Each person – to shine brighter in front of his boss – becomes an expert on solving it. The meeting room echoes with dialogues like “listen to me”, “I know what to do” and “this is how we’ll do it”. But these employees fail to realize that the proposed resolutions are merely quick fixes. The problem will rear its ugly head again. So what should employees do? Well, read on

No 2. “If I had an hour to solve a problem, I’d spend 55 minutes thinking about the problem and 5 minutes thinking about solutions"

This is arguably the best piece of advice Albert Einstein has given us. The more time one spends understanding a problem, the more effective the resolution. Techniques like 5 Whys and Fishbone allow people to get to the root cause of the problem, and take corrective measures to ensure it never occurs again. Ask Paul O’Neill who turned an ailing Alcoa into one of corporate America’s heavyweights by simply addressing one core problem – worker safety. Don’t look for solutions immediately; take time to comprehend the gravity of the issue at hand. Keep redefining the problem until you get to the root cause. The solutions you and your team device will actually save you and your team a lot of fire fighting. And for all you know, the resolutions may open up new business avenues for you. Ask Amazon

No 3. “Logic will get you from point A to point B. Imagination will take you everywhere.”

Edward de Bono points out in Lateral Thinking that too often we spend time measuring how right or wrong a solution is. But you can’t dig a hole at a different location but digging the same one deeper. Be prepared to consider all options, no matter how relevant or irrelevant they are to the current scenario. And this concept isn't only applicable to problem solving. It can be used in designing, engineering and all other fields

I have been in the corporate world long enough to admit that these concepts are not easily accepted. Most employees immediately jump into the fire and end up running in circles. However, when my team has implemented these concepts, they have served us well. I’d also like to hear your thoughts. What do you think can be done to improve problem solving in the corporate world? And how will it help?