توضیحات ناسا در مورد سیستمهای پیشران جدید محفظه تشدید و سیستم یونی

ناسا : آرزوی رسیدن به سرعت نور برای بشر فعلا در حد یک رویا است (از گجت نیوز)

ارسال شده توسط: عرفان انبار ۰۱ خرداد ۹۴ ساعت ۱۳:۱۱ 

مدتی است که شایعه شده سازمان فضایی آمریکا ناسا ، موفق به آزمایش پیشرانه ای شده که می تواند بدون سوخت شیمیایی به سرعتی بیش از سرعت نور برسد.حالا ناسا رسما این شایعات را تکذیب کرده و اعلام نموده است در این مورد تاکنون نتیجه‌ ملموسی به دست نیامده و آرزوی رسیدن به سرعت نور برای بشر فعلا در حد یک رویا است.

این سیستم پیشران که EmDrive یا پیشران محفظه تشدید (resonant cavity thruster) نامیده می‌شود ایده راجر شویر، مهندس بریتانیایی است.اساس این ایده بر استفاده از محفظه تشدید است که میدان الکترومغناطیسی (در طول موج مایکروویو) را در یک محفظه فلزی به دام می‌اندازد و به این ترتیب انرژی الکترومغناطیسی را مستقیما به نیروی محرکه تبدیل می‌کند.این ایده جنجالی ناقض قانون بقای انرژی است که بر اساس آن انرژی نه بوجود می‌آید نه از بین می‌رود بلکه از شکلی به شکل دیگر تبدیل می‌شود.

در بیانیه ناسا آمده است:

در حالیکه تحقیقات مفهومی درباره روش جدید نیروی محرکه که تیمی در مرکز فضایی جانسون روی آن کار می‌کند سرخط خبرها را به خود اختصاص داده، این تلاشی جزئی بوده که تاکنون هیچ نتیجه ملموسی از آن حاصل نشده است.

ناسا تکذیب کرد که کار دانشمندانش در این زمینه به نتیجه خاصی رسیده است، اما این که روشن شد که ناسا در این باره تحقیق می‌کند باعث شده برخی به این نتیجه برسند که این سازمان سفر از طریق کرمچاله‌ها و رسیدن به سرعت بیش از سرعت نور را غیرممکن نمی‌داند هر چند تا رسیدن به آن راهی طولانی در پیش است.

کرمچاله‌ها به طور ساده تونل‌هایی میانبر در فضا-زمان هستند که امکان سفر در مسافت‌های بعید را در زمان اندک فراهم می‌کنند.

اما ناسا معتقد است که در حال حاضر سفر با سرعتی بیش از سرعت نور به همان حوزه داستان‌های علمی تخیلی تعلق دارد و برای سفر بین ستاره‌ای هنوز بهترین گزینه عملی، موتورهای یونی هستند.

ناسا دو ماه پیش در یادداشتی با عنوان “سفر با سرعتی بیش از سرعت نور (Warp Drive) چقدر واقعیت دارد” در سایت خود نوشته بود: “از زمانی که دیوار صوتی شکسته شد [چاک ییگر خلبان نیروی هوایی آمریکا در سال ۱۹۴۷ رسما دیوار صوتی را شکست]، توجه‌ها به این معطوف شد که چگونه می‌توان از سد سرعت نور عبور کرد.”

دانش فعلی بشر سرعت ماوراء نور را ممکن نمی‌داند

دانش علمی موجود سرعت بیشتر از نور را غیر ممکن نمی داند به خصوص اگر نظریه نسبیت انشتین را در نظر داشته باشیم. مفاهیم معتبری در این باره در مکتوبات علمی وجود دارند، اما هنوز برای اینکه بدانیم آیا امکان به نتیجه رسیدن آنها وجود دارد خیلی زود است.

ناسا در این یادداشت نوشت که سرعت بیش از سرعت نور همچنان در فیلم‌ها و داستان‌های علمی تخیلی برای سفر بین ستارگان استفاده خواهد شد، اما چنین سرعتی “در حال حاضر فقط تصور و خیال است” و “در آینده نزدیک هم در حد رویا باقی خواهد ماند.“

ناسا تاکید کرد که “به دنبال سفر بین ستاره‌ای نیست” اما دانشمندان این سازمان کار را بر روی نوع دیگری از موتور که پیشرانه یونی نام دارد ادامه می‌دهند و این سازمان “از مدتی قبل تصمیم گرفته تا پیشرانه یونی را برای مهمترین ماموریت‌های فضایی در نظر بگیرد.”
این موتور که پیش از این در فضاپیماهایی مثل سپیده دم (Dawn) استفاده شد با شتاب دادن به ذرات باردار (یون) کار می‌کند. در این سفینه انرژی خورشیدی یک پیشران یونی را به کار می‌اندازد که اتم‌های گاز زنون را باردار می کنند و آن‌ها را تا ۱۴۵ هزار کیلومتر در ساعت شتاب می‌دهند.

فضاپیمای “دان ” (Dawn) یا ” سپیده دم ” برای بررسی سیاره کوتوله سرس (بزرگترین سیارک جرم در کمربند سیارکی) راهی فضا شده است

در سال ۲۰۱۳ ناسا اعلام کرد در پروژه تکمیل پیشران زنون (NEXT) موتور یونی آزمایشی خود را ۴۸ هزار ساعت (پنج سال و نیم) روشن نگهداشته و از این نظر رکورد آزمایش روی یک سیستم پیشران فضایی را شکسته است.

این موتورها در قیاس با موتورهای معمولی سوخت بسیار کمتری مصرف می‌کنند و به عنوان مثال وقتی پیشران یونی ۸۶۰ کیلوگرم گاز زنون مصرف می‌کند یک موتور معمولی برای تولید همان شتاب ده تن سوخت لازم دارد.

منبع : BBC

خوشبینی بعضی دانشمندان برای یافتن نشانه های حیات فرازمینی به زودی

کشف حیات بیگانه تا ده سال دیگر (از تابناک)

الن استوفان یکی از دانشمندان ارشد ناسا می‌گوید انسان در آستانه کشف حیات فرازمینی قرار دارد.

براساس گزارش MSNBC، استوفان معتقد است انسان تا 10 ساله دیگر مدارکی قدرتمند از وجود حیات فرازمینی به دست خواهد آورد و شواهد قطعی وجود این حیات را تا 20 یا 30 سال دیگر در اختیار خواهد‌داشت.

استوفان در جلسه‌ای که موضوع اصلی آن تلاش‌های ناسا برای یافتن سیاره‌های قابل سکونت یا حیات فرازمینی بود گفت ما می‌دانیم کجا و چگونه جستجو کنیم. در بیشر موارد تکنولوژی مورد نیاز جستجو را نیز در اختیار داریم و در مسیر اجرا و عملی‌ساختن برنامه‌ها قرار گرفته‌ایم. ما در مسیر درستی حرکت می‌کنیم.

جان گرانسفلد فضانورد سابق ناسا و قائم‌مقام ماموریت‌های علمی ناسا نیز به اندازه استوفان خوشبین است و پیش‌بینی می‌کندنشانه‌های حیات بیگانه به زودی در سامانه خورشیدی و فراتر از آن کشف خواهند‌شد.

یافته‌های جدید نشان می‌دهند سامانه خورشیدی و کهکشان راه شیری از محیط‌هایی برخوردارند که می‌توانند از حیات،‌به شکلی که انسان با آن آشنا‌است،‌ پشتیبانی کند. برای مثال اقیانوس‌های آب مایعی که در زیر پوسته‌های منجمد قمرهای سیاره مشتری،‌اروپا و گینامد و همچنین قمر سیاره زحل،‌ انسلادوس وجود دارند از جمله چنین محیط‌هایی هستند. مریخ نیز در دوران‌های باستان پوشیده از اقیانوس‌ها بوده و رگه‌های فصلی تاریکی که امروزه روی سطح مریخ دیده می‌شوند،‌زمانی محل جاری شدن آبهای شور بوده‌است.

درعین حال مریخ‌نورد کنجکاوی ناسا نیز توانسته مولکول‌های کربنی و نیتروژن را در مریخ کشف کند، ترکیباتی که برای ایجاد حیاتی شبیه به حیات زمینی حیاتی هستند.

فراتر از تمامی این کشفیات، اطلاعات به دست آمده از تلسکوپ کپلر ناسا نیز نشان می‌دهند تقریبا هر ستاره‌ای که در آسمان وجود دارد،‌میزبان یک سیاره‌است و بسیاری از این سیاره‌ها ممکن است قابل سکونت باشند. کپلر نشان داده‌است که فراوانی سیاره‌های خاکی مانند مریخ و زمین در کهکشان راه شیری بسیار بیشتر از سیاره‌های گازی مانند زحل و مشتری است.

Three Things About Problem Solving Which Albert Einstein Teaches Us

3 Things About Problem Solving Which Albert Einstein Teaches Us  (از وبلاگ خلاقیت و نوآریها)

June 09, 2014

 

Problem solving has a synonym in the corporate world today – fire fighting. Up to 70% of employees’ time at work is spent fire fighting. Thus they spend more than 6 hours out of 9 in a day grappling with problems which should not exist. What a waste of productivity! Imagine what organizations can achieve if hundreds (or thousands) of employees get these 6 hours daily (or 30 hours weekly) to work on something constructive!l

The concept of problem solving in most companies today is flawed. “If it isn't urgent, worry about it later,” is the mantra. Eventually, the ignored problem becomes so massive that it calls for – you guessed it – fire fighting. This behavior is so deeply entrenched in most organizations that it has become a culture

Many of you may be nodding while reading this. But how should we combat it? Well, here are 3 quotes from Albert Einstein. 3 principles which helped him achieve mammoth levels of success. 3 principles which can help you revamp the way your team functions and addresses problems

No 1. “It’s not that I’m so smart, it’s just that I stay with problems longer” 

We don’t want a problem to stay around for long; we want to get rid of it as soon as possible. Hence most of us jump into resolution mode immediately. Each person – to shine brighter in front of his boss – becomes an expert on solving it. The meeting room echoes with dialogues like “listen to me”, “I know what to do” and “this is how we’ll do it”. But these employees fail to realize that the proposed resolutions are merely quick fixes. The problem will rear its ugly head again. So what should employees do? Well, read on

No 2. “If I had an hour to solve a problem, I’d spend 55 minutes thinking about the problem and 5 minutes thinking about solutions"

This is arguably the best piece of advice Albert Einstein has given us. The more time one spends understanding a problem, the more effective the resolution. Techniques like 5 Whys and Fishbone allow people to get to the root cause of the problem, and take corrective measures to ensure it never occurs again. Ask Paul O’Neill who turned an ailing Alcoa into one of corporate America’s heavyweights by simply addressing one core problem – worker safety. Don’t look for solutions immediately; take time to comprehend the gravity of the issue at hand. Keep redefining the problem until you get to the root cause. The solutions you and your team device will actually save you and your team a lot of fire fighting. And for all you know, the resolutions may open up new business avenues for you. Ask Amazon

No 3. “Logic will get you from point A to point B. Imagination will take you everywhere.”

Edward de Bono points out in Lateral Thinking that too often we spend time measuring how right or wrong a solution is. But you can’t dig a hole at a different location but digging the same one deeper. Be prepared to consider all options, no matter how relevant or irrelevant they are to the current scenario. And this concept isn't only applicable to problem solving. It can be used in designing, engineering and all other fields

I have been in the corporate world long enough to admit that these concepts are not easily accepted. Most employees immediately jump into the fire and end up running in circles. However, when my team has implemented these concepts, they have served us well. I’d also like to hear your thoughts. What do you think can be done to improve problem solving in the corporate world? And how will it help?                   

زندگینامه دکتر فیروز نادری؛ از مدیران ارشد ناسا

زندگینامه دکتر فیروز نادری؛ از مدیران ارشد ناسا (از برترینها)

در سال ۲۰۰۴ میلادی نشریه ساینس دست به انتخاب ۱۰ رویداد تاثیرگذار علمی بشر زد و در راس آن فهرست، کاوش‌های روباتیک سیاره سرخ فام مریخ توسط دو کاوشگر روح (Spirit) و فرصت (opportunity) که نشانه‌هایی از وجود آب را کشف کرده بودند، قرار داشت. در پشت این ماموریت حضور مدیریت برجسته یک شخص نمایان بود و او کسی نبود جز دکتر فیروز نادری از سرشناس‌ترین ایرانی‌های حال حاضر دنیا.

سایت لاپلاس: آیا حیاتی در گذشته در مریخ وجود داشته یا این که در آینده بوجود خواهد آمد؟

دوم این که آیا اگر شرایط زندگی وجود داشته، آیا حیاتی هم بوجود آمده یا خیر؟

و سوال سوم این که آیا اگر حیاتی هم بوجود آمده است، در حال حاضر هم به شکلی خاص دیده می شود یا خیر؟

اینها سوالاتی است که دکتر فیروز نادری از مدیران ارشد ایرانی ناسا قرار است در این مطلب پاسخ دهد.

در سال ۲۰۰۴ میلادی نشریه ساینس دست به انتخاب ۱۰ رویداد تاثیرگذار علمی بشر زد و در راس آن فهرست، کاوش‌های روباتیک سیاره سرخ فام مریخ توسط دو کاوشگر روح (Spirit) و فرصت (opportunity)  که نشانه‌هایی از وجود آب را کشف کرده بودند، قرار داشت. در پشت این ماموریت حضور مدیریت برجسته یک شخص نمایان بود و او کسی نبود جز دکتر فیروز نادری از سرشناس‌ترین ایرانی‌های حال حاضر دنیا. او در 26 اسفند 1324 در شیراز به دنیا آمد، تحصیلات ابتدایی خود را در شیراز و دوره متوسطه را در دبیرستان اندیشه تهران به اتمام رساند.

سپس در سال 1964 به امریکا رفت و پس از تحصیلات کارشناسی و کارشناسی‌ارشد در رشته مهندسی برق، در سال 1976 تحصیلات دکترای خود را در رشته مهندسی الکترونیک در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی به پایان رساند. پس از اتمام تحصیلات خود در سال 1976 به وطن بازگشت و فعالیت خود را در مرکز سنجش از دور ایران در تهران آغاز ‌کرد و پس از دو سه سال فعالیت، به دلیل نبود امکانات مورد نیاز برای بسط تحقیقات و پژوهش‌هایش کشور را به مقصد امریکا ترک کرد و در سال 1979، یعنی حدود 36 سال پیش فعالیت خود را در ناسا آغاز کرد.

او در این مدت مشاغل فنی و مدیریتی متعددی را در زمینه ماهواره‌های مخابراتی متحرک، رادارهای سنجش از دور اقیانوسی، رصدخانه‌های تحقیقاتی اختر فیزیک و اکتشاف مریخ و سایر اجرام منظومه شمسی بر عهده داشت. نادری از سال ۱۹۹۶ مدیر برنامه منشاء حیات ناسا بود. در سال 1979 به «آزمایشگاه پیشرانش جت» (JPL) پیوست و به عنوان مدیر آزمایشات پروازی علوم فضا و مدیر طرح تفرق‌سنج ناسا به کار پرداخت.

 او هم‌اکنون مدیریت‌ارشد برنامه‌ریزی استراتژیک JPL را برعهده دارد. وقتی این پست را پذیرفت، ناگهان ایمیل‌ها و پیام‌های بی‌شماری از سوی ایرانیان به سمت او سرازیر شد. خودش در این‌باره می‌گوید: «همان زمان بود که فهمیدم دنیا چقدر کوچک است. اما تا حدودی نگران شدم، چون می‌دیدم مسئولیتم به خاطر حساسیت‌های هموطنانم بیشتر شده است».


در سال 2000 میلادی دانشمندان بزرگ ناسا پس از دو بار ناکامی در هدایت و مدیریت پروژه اکتشافی مریخ تصمیم می‌گیرند که این پروژه ناموفق را متوقف کنند اما راه‌کارها و جدیت دکتر نادری باعث می‌شود که مدیریت این پروژه به او واگذار شود.

 در سال 2001 تیم تحت مدیریتش موفق شدند مدار گرد اودیسه را به مدار مریخ بفرستند و مریخ‌نورد «روح» و سپس «فرصت» در پنجم بهمن سال 2004 بر سطح مریخ فرود آمد. دکتر نادری در این‌باره می‌گوید: «روح» را به دریاچه‌ای فرستادیم که فکر می‌کردیم در آنجا بتواند شواهدی از وجود آب یا حیات قدیمی یافت کند. اما در این مورد تیر ما به خطا رفت! «فرصت» نیز به جایی که پیش‌بینی می‌شد حاوی مواد معدنی نظیر هماتیت باشد فرستاده شد که توانست با کشف هماتیت که نشان‌دهنده وجود آب در گذشته است، کمک بزرگی به ما بکند».


گفتنی است در سال 2009  مریخ‌نورد بسیار پیشرفته و بزرگی به نام MSL که از سوخت اتمی استفاده می‌کرد به همراه یک لابراتوار مجهز علمی به فضا پرتاب شد و در سال 2010 به سطح مریخ‌ رسید. آزمایشگاه سنگ و کانی به همراه 8 جز آزمایشگر دیگر آزمایشگاه این مریخ‌نورد را تشکیل می‌دهند. اگر این ماموریت با موفقیت همراه باشد قدم بعدی، جست‌وجوی مستقیم حیات در مریخ در سال‌های پس از آن و حوالی سال 2016 خواهد بود. این ماموریت، در پی پاسخ به سه سوال و هدف اصلی اجرایی گردیده است:

در نظر گرفتن شرایط مریخ در طول تاریخ. آیا حیاتی در گذشته در آن وجود داشته یا این که در آینده بوجود خواهد آمد؟

دوم این که آیا اگر شرایط زندگی وجود داشته، آیا حیاتی هم بوجود آمده یا خیر؟

و سوال سوم این که آیا اگر حیاتی هم بوجود آمده است در حال حاضر هم به شکلی خاص دیده می شود یا خیر؟

همه مریخ نوردهای آینده به قصد رسیدن به پاسخ این سوالات است که راهی مریخ می شوند.

دکتر نادری در مورد سفر انسان به مریخ می‌گوید: «فرستادن انسان به مریخ به قدری مشکل و پیچیده خواهد بود که ارسال MSL و موفقیتش نیز نمی‌تواند پیش نیاز آن باشد. سه مرحله برای سفر به مریخ متصور است: پرتاب از زمین، هدایت از زمین تا مریخ و  فرود در مریخ. بخش دوم این ماموریت آسان‌ترین قسمت آن خواهد بود و سختی آن فرود در مریخ و پرتاب از زمین است.

مشکل‌ترین فاز فرود در مریخ کند کردن سرعت فضاپیما است. در حال حاضر و در ماموریت‌های کنونی سپر حرارتی – چتر و موتورها می‌توانند سرعت را کاهش دهند. اما در زمانی که فضاپیمای حامل انسان بخواهد با 20 تا 25 برابر وزن و اندازه در سطح مریخ فرود آید کار کمی سخت‌تر خواهد شد. ما هنوز تکنولوژی مورد نیاز برای این کار را در اختیار نداریم.

هنگامی که از وی این سوال همیشگی پرسیده شد که سفر انسان به مریخ در چه تاریخی قابل تصور است؟ تخمین هایی که هم اکنون وجود دارد سال های بین 2015 و 2020 را زمان احتمالی سفر انسان به مریخ در نظر میگیرد. با توجه به مشکلاتی که متذکر شدید چه زمانی را می توانیم برای این سفر در نظربگیریم؟ گفت:

 با توجه به مشکلات تکنولوژیکی و مالی که بر سر این راه وجود دارد به نظر نمیرسد تا نیمه این قرن بتوانیم تمامی امکانات این سفر را فراهم کنیم و باید تا دهه های آینده صبر کنیم. برای پاسخ به این پرسش باید به مقدمات پرتاب و تکنولوژی هایی که فعلا در اختیار داریم توجه کنیم. در ابتدا روی شاتل ها صحبت می کنیم.

اما پروژه شاتل ها به دلیل قدیمی شدن فن آوری های ساخت و هزینه های سنگین و خطراتی که داشته اند در سال 2010 بازنشسته شدند!  اما  ناسا در حال تعیین جانشین هایی برای شاتل ها است این پرنده های جدید دیگر شبیه به شاتل ها نبوده و به پروگرس ها - فضا پیماهای روسی شباهت خواهند داشت که مکانیسمی شبیه به آنها دارند. در پروگرس ها مکان استقرار فضانوردان بالای موشک پرتاب کننده در نظر گرفته می شود که سیستم های جدید ناسا هم شبیه به آن خواهد بود. تاریخ شروع استفاده از این فضاپیماها سال 2014 در نظر گرفته شد.

این زمانی است که ناسا طبق زمانبندی های ماموریت های خود قصد دارد تا دوباره به ماه عزیمت کند ولی این بار دیگر شبیه به مسابقات فضایی دهه های اولیه عصر فضا که برای فتح ماه بین شوری و امریکا رقابت سختی بود جنگی بر سر فتح ماه نخواهیم داشت. تغیر پرتاب کننده ها و بالابر ها و همینطور سفر دوباره به ماه از مهمترین برنامه های ناسا طی دهه آینده خواهند بود. پس از این ما روی چگونگی سفر فضاپیماهای رفت و برگشت به مریخ و همینطور سفر انسان به سیاره سرخ برنامه ریزی می کنیم.

همانطور که قبلا متذکر شدم ما سه مشکل بزرگ برای رسیدن به مریخ خواهیم داشت که پرتاب به مریخ - هدایت تا مریخ و فرود روی مریخ هستند اما یک مشکل دیگر هم هست! و آن هزینه های سنگین این ماموریت  است که غیر قابل تصور خواهد بود. به طور مثال در زمان فرود اولین انسان به ماه با بودجه های کنونی نزدیک به 70 میلیارد دلار سرمایه گذاری دولت وقت ایالات متحده انجام شد تا امریکا برنده مسابقه فتح ماه با شوروی باشد مسابقه ای که سیاسی بود. این مبلغ هنگفت قسمت زیادی از هزینه های جاری دولت آن زمان را تشکیل میداد. ولی تخمین ما برای انجام سفر انسان به مریخ در حال حاضر رقمی بالغ بر 200 تا 400 میلیارد دلار است ! 


 مشکل سوم سلامت انسان در فضا و مریخ. سفر چند روزه به ماه و اقامت در آن از نظر فیزیولوژی بدن خطرات زیادی برای انسان نداشته و  به مشکلی از این نظر بر نخوردیم.برنامه ای که حداکثر طی چند روز رفت و برگشت فضانوردان به ماه  انجام میپذیرد. ولی سفر به مریخ کاملا متفاوت است. ما با تجهیزات کنونی حدود 7 ماه زمان لازم خواهیم داشت تا فاصله بین زمین تا مریخ را  طی کنیم 7 ماه سفر در زمانی است که مریخ نزدیکترین فاصله را به ما داشته باشد.

 در نظر بگیرید زمان برگشت هم باید در تاریخی باشد که دوباره مریخ نزدیکترین فاصله را به زمین داشته باشد تا همین 7 ماه زمان برای رسیدن به زمین را صرف شود. پس از رسیدن به مریخ 19 ماه طول خواهد کشید تا دوباره شرایط ایده عال برای بازگشت به زمین فراهم شود. یعنی فضانوردان زمانی در حدود 14 ماه را در راه رفت و برگشت از مریخ هستند و 19 ماه نیز باید در مریخ به سر برند. با این شرایط سخت میتوان در نظر گرفت که سفر انسان به مریخ نمی تواند طی یکی دو دهه آینده صورت گیرد.


دکتر نادری بارها مورد تقدیر قرار گرفته است که از آن‌ جمله می‌توان موارد زیر را نام برد: بالاترین نشان ناسا «مدال خدمات برجسته»، انتخاب به عنوان فرد موثر سال ایالات متحده، لیبرال پرایز 2004 که پیش از او به پاپ بندیکت شانزدهم اعطا شده بود و نشان افتخار الیس آیلند در سال 2005 که از برنده‌گان قبلی آن می‌توان به بیل کلینتون، هنری کیسینجر، باب هوپ، محمدعلی کلی و فرانک سیناترا اشاره کرد.

این لباس را چه رنگی می بینید؟

این لباس چه رنگی است؟ (از فوت و فن)

نویسنده مطلب : پریا اقدامی تاریخ انتشار : ۱۳۹۳/۱۲/۱۰ منبع خبر : DIGITAL TRENDS

به تازگی بحثی در مورد رنگ یک پیراهن زنانه در وب‌سایت‌های مختلف مطرح شده است. این بحث از آن‌جا به وجود آمد که برخی افراد این لباس را به رنگ سفید و طلایی و برخی آن را به رنگ آبی و مشکی دیدند. شما این لباس را چه رنگی می‌بینید؟

این تفاوت رنگ بسیار واضح و آشکار است؛ یعنی تفاوت میان رنگ آبی مایل به سبز و رنگ فیروزه‌ای نیست. پس این تفاوت از کجا نشئت می‌گیرد؟ حتی متخصصین اعصاب نیز بر این نکته تأکید دارند که چرا افراد مختلف، چنین رنگ‌های متفاوتی را در این لباس می‌بینند؟ طبق گفته Bevil Conwayکه مشغول تحصیل در رشته رنگ‌ها و بینایی را در کالج Wellesley است، این موضوع به تفاوت‌های شخصی افراد در روش دیدن رنگ‌ها مربوط است.

وی می‌گوید: «آنچه در اینجا اتفاق می‌افتد این است که سیستم بینایی شما به این لباس نگاه می‌کند و شما سعی می‌کنید انحرافات رنگی محور نوری روز را کاهش دهید. این موضوع به این نکته اشاره دارد که انسان‌ها رنگ‌های مختلفی را در نورهای مختلف، متفاوت می‌بینند. در نتیجه افراد یا بخش آبی را کاهش می‌دهند و لباس را سفید و طلایی می‌بینند یا بخش طلایی را کاهش می‌دهند و لباس را مشکی و آبی می‌بینند».

طبق گفته John Borghi که در رابطه با این موضوع با BuzzFeed صحبت کرده است، این موضوع فراتر از تفاوت روش تفسیر رنگ‌ها توسط چشم‌ها است. ممکن است مغز توسط چیزی که شما قبل از مشاهده لباس، به آن نگاه کرده‌اید، تحت تأثیر قرار گرفته باشد یا حتی قبلاً لباس یا پارچه مشابهی را دیده باشید و این موضوع درک شما را تغییر داده باشد. این مسئله، ویژگی رایجی به نام Priming به معنای آغازین است.

همچنین ممکن است سن نیز در این معادله دخیل باشد؛ زیرا افراد مسن‌تر نسبت به رنگ آبی حساسیت کمتری دارند و در نتیجه لباس را سفید و طلایی می‌بینند. علاوه بر این، نورپردازی عکس نیز نقش مهمی در بینایی دارد. در نهایت تنها زمانی به پاسخ این سؤال دست خواهیم یافت که آن را از نزدیک ببینیم.