واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار»     (HT-CSURE)

واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار» (HT-CSURE)

Hooshyar-Tavandar Common Subsidiary Unit for Research & Engineering
واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار»     (HT-CSURE)

واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار» (HT-CSURE)

Hooshyar-Tavandar Common Subsidiary Unit for Research & Engineering

آیا هارپ سلاح است یا ابزار تحقیقات علمی؟

از هارپ (HAARP) چه می‌دانیم؟ آیا این تکنولوژی مخوف واقعیت دارد؟ دستکاری در آب و هوا تا چه میزان ممکن است؟ آیا هارپ سلاح جدید آمریکا در جنگ‌های غافلگیرانه آتی است؟ برای راز گشایی از این سوالات با گزارش‌های ویژه مشرق همراه شوید....
 
به گزارش مشرق، انستیتو تحقیقات استراتژیک کالج جنگ ارتش آمریکا دارای نشریه‌ای داخلی با نام «انقلاب در امور نظامی» است. به عنوان مقدمه‌ای بر این گزارش بخشی از یکی از مقالات این نشریه بسنده خواهد بود:

«چیزهایی که برای ما اهمیت دارند به مرور زمان تغییر می‌کنند و تکنولوژی با پیشرفت خود به افق‌های جدیدی می‌رسد. در زمان جنگ سرد، تسلیحات و پروژه‌های روانی، مراحل ابتدایی خود را می‌گذراندند. اما در زمان کنونی که علوم الکترونیک و بیوالکترونیک را در دسترس داریم، لازم خواهد بود در قراردادهای اخلاقی و حد و حدود ذهنی خود که از به کارگیری تکنولوژی‌های به بازی گیرنده روح و روان دشمن ممانعت می‌کند؛ تجدید نظر کنیم.

در صورت فراهم شدن این بازنگری، شرکت‌های خصوصی و نیمه خصوصی را تشویق خواهیم کرد که به بهره‌ برداری و توسعه تکنولوژی‌های متناسب با این اهداف بپردازند. در نتیجه خواهیم توانست با به کارگیری انواع تسلیحات جدید مانند میکروبی، روانی و سایر تکنولوژی‌های پیشرفته وارد عمل شده و به اهداف خود برسیم

هارپ سلاحی برای بی ثبات کردن کشورها
«هارپ» به صورت یک فرستنده امواج الکترومغناطیسی عمل می‌کند که هدف آن تاثیرگذاری بر آسمان و الکترون‌های آزاد لایه یونوسفر است. این سیستم، الکترون‌های این لایه را در ارتفاع تقریبا 275 کیلومتری به جنبش وامی‌دارد. در حالت عادی این لایه دارای دمایی معادل 1400 درجه سانتیگراد است که در اثر این تحریک انرژی فراوانی در آن به وجود آمده و در نتیجه دما تا 20درصد افزایش می‌یابد و این ناحیه به حالت انبساطی در می‌آید.

تاثیر گذاری بر آسمان و الکترون‌های آزاد لایه یونوسفر


«زبیگنیو برژینسکی»، مشاور «جیمی کارتر» رئیس جمهوری سابق آمریکا و مشاور کنونی «اوباما» معتقد است که «هارپ» سلاحی برای بی‌ثبات کردن کشورهایی است که با واشنگتن اتحاد و همسویی ندارند. به گفته او «با استفاده از تکنولوژی‌های جدید و روش‌هایی که این تکنولوژی‌ها در اختیار کشورهای بزرگ قرار می‌دهند؛ این کشورها می‌توانند حتی بدون آنکه نیروهای امنیتی خود را در جریان قرار دهند جنگ‌هایی سریع و غافلگیرکننده به راه بیندازند.»

برژینسکی اضافه می‌کند: «اکنون تکنولوژی‌هایی در اختیار ماست که به کمک آنها می‌توانیم تغییراتی در آب وهوا ایجاد کرده و شرایطی مانند خشکسالی و طوفان به وجود آوریم که این امر می‌تواند توانایی‌های دشمنان احتمالی ما را تضعیف کرده و آنها را به پذیرش شرایط ما مجبور کند.»

ممنوعیت تحقیقات نظامی در فضا
بر اساس مصوبات سازمان ملل متحد استفاده از تسلیحات الکترو مغناطیسی و نیز استفاده از فضا برای انجام هرگونه تحقیقات و عملیات نظامی ممنوع می‌باشد، اما دولت‌های خودکامه ای مانند دولت آمریکا همانگونه که بسیاری قطعنامه‌های دیگر سازمان ملل و شورای امنیت را نقض می‌کنند؛ در این زمینه نیز تعهدی نداشته و در نهان فعالیت‌های گسترده ای انجام می‌دهند. هارپ را می‌توان یکی از ده‌ها پروژه مخفی و مخرب دانست که از طرف سیاستمداران آمریکایی حمایت شده و روز به روز به گسترش فعالیت‌ها و نیز توان تخریبی آن افزوده می‌شود.

حفره معروف به حفره هارپ که گاهی در آسمان نقاط مختلف دیده می‌شود.


شدت حوادث کنونی با طبیعت ناهمخوان است
بشر در طول هزاران سال با حوادث و بلایای طبیعی بسیاری دست به گریبان بوده است و همواره این حوادث را جزئی طبیعی از رندگی خود بر روی کره زمین دانسته است. اما در دهه‌های اخیر اتفاقاتی روی داده که با حافظه تاریخی او در مورد طبیعی بودن این حوادث ناسازگار است. بدون شک، فجایع طبیعی در هر دورانی همراه با خساراتی بوده است. اما، آنچه که امروز اتفاق می‌افتد نسبت به گذشته شدت بی سابقه ای دارد.

این درحالی است که بی نظمی‌های بزرگ جوی و حوادثی مانند سیل، توفان، زلزله و فعالیت‌های آتشفشانی همگی عموماً به تأثیرات گازهای گلخانه ای ربط داده می‌شود. ذوب شدن یخ‌های قطبی و دوره‌های گرمایی و سرمایی کاملا بی سابقه و شدید در نقاط مختلف زمین نیز به پدیده گرم شدن کره زمین احاله می‌گردد. اما به اعتقاد برخی از متخصصین و حتی سیاستمداران ردپای تکنولوژی‌های پیشرفته در تولید و هدایت این حوادث با اهداف سیاسی و استعماری کاملا معلوم بوده و نشانه‌های فراوانی از دخالت‌های بشری در آن دیده می‌شود.

اتفاقات عجیب
اتفاقات عجیب فراوانی در سال‌های اخیر روی داده است که به باور دانشمندان غیر از دخالت یک عامل الکترومغناطیسی هدایت شونده چیز دیگری نمی‌تواند مسبب آنها باشد. برای مثال خشکسالی‌های بزرگ، آتش فشان‌ها، زلزله‌ها و سونامی‌های ویرانگر سال‌های اخیر، وقوع سیل‌ها و توفان هایی نظیر توفان کاترینا در نیواورلئان و توفان گانو در عمان، مرگ عجیب هزاران ماهی ساردین در سواحل شیلی، سقوط جنازه‌های سوخته کلاغ‌ها از آسمان سوئد، مرگ صدها هزار ماهی در آرکانزاس، بارش جسد هزاران پرنده سیاه بال قرمز مرده در لوئیزانا و کنتاکی، مرگ دسته جمعی میلیون‌ها ماهی در خلیج «چزاپیک» آمریکا، مرگ صدها تن ماهی در سواحل برزیل و ده‌ها هزار خرچنگ در انگلیس، مرگ ماهی‌ها و دلفین‌های سوخته خلیج فارس، مرگ دسته جمعی نهنگ‌ها در استرالیا هیچ کدام حالت طبیعی نداشته و احتمال می‌رود در اثر آزمایش‌ها و حمله‌هایی در اثر امواج هدایت شونده روی داده باشند.

مرگ دسته جمعی هزاران ماهی در سواحل شیلی

 
دلفین‌های سوخته خلیج فارس

   
جنازه‌های سوخته کلاغ‌ها در سوئد
 
مرگ دسته جمعی دلفین ها

بارش جسد هزاران پرنده سیاه بال قرمز

    
منشا مشکوک این حوادث
در این میان اما گزارش‌های مفصلی منتشر می‌شود که منشا این اتفاقات را طبیعی ندانسته و در نتیجه دخالت هدفمند سیستم‌ها و تکنولوژی‌های پیشرفته ای مانند «هارپ» می‌دانند. تکنولو‍ژی‌هایی که به استناد گفته‌های برژینسکی، مشاور اوباما، می‌توانند توانایی‌های ملت‌هایی را که آمریکا دشمن خود می‌داند تضعیف کرده و آنها را به پذیرش سیاست‌های توسعه طلبانه آمریکایی مجبور کند.

نیروی تزریقی به یونوسفر توسط هارپ، نوسانات موجی فراوانی در این لایه ایجاد می‌کند به طوریکه امواجی با طول موج‌های خاص و فرکانس‌های پایین که بازه‌ای از 40 هرتز تا یک هزارم هرتز را شامل می‌شود؛ به وجود می‌آیند. این فرکانس‌های پایین دارای برد عمیقی تا هزاران کیلومتر بوده و قادرند بر روی زمین به اهداف وسیعی از بدن انسان گرفته تا اعماق دریاها نفوذ کنند.

این پروژه تا کنون مورد توجه افراد فراوانی بوده و اقدامات افشاگرانه‌ی نیز انجام شده است. از جمله می‌توان به دکتر «نیک بگیش» یکی از دو مولف کتاب «فرشتگان این هارپ را نمی‌نوازند» اشاره کرد که در 1997 طی مقاله ای در روزنامه واشنگتن پست اشاره می‌کند که 40 درصد بودجه تجهیزات نیروی هوایی آمریکا مربوط به پروژه‌های مخفی است. این نویسنده مدعی شد که این پروژه‌ها تا جایی امنیتی هستند که حتی کنگره آمریکا نیز از ابعاد و زوایای کامل آن بی خبر است. در این کتاب به زوایای پنهان هارپ به عنوان یک اسلحه پرداخته شده است.


دکتر بگیش هارپ را یک سلاح معرفی می‌کند


نگرانی‌های بین المللی
در این میان هارپ نگرانی برخی از سیاست‌ مداران و کارشناسان تسلیحاتی کشورهای دیگر را نیز باعث شده است. برای مثال نمایندگان پارلمان اروپا در این مورد تحقیقاتی را آغاز کرده‌ و یک کارشناس انرژی به نام «گراتان هیلی» را برای مشاورت در این مورد به کار گرفته‌اند. هیلی هم اکنون درحال جمع آوری اسناد و مدارکی است تا به کمک آنها بتواند راهی برای افشا و درنتیجه خاتمه دادن به این طرح پیدا کند. «مگوا هالووت» که رئیس گروه سبزهای پارلمان اروپاست، مسئولیت پیگیری این پرونده را به عهده دارد. او در حال پیگیری درخواست سبزها برای وادار ساختن پارلمان اروپا به اعمال فشار بر ناتو است تا از دولت آمریکا در مورد هارپ توضیح بخواهد. به نظر هالووت این نوع تسلیحات علاوه بر پیامدهای خطرناک زیست محیطی، آزادی‌های فردی و دموکراسی را نیز به خطر می‌اندازد.

هارپ یک سلاح است
از نظر تاریخی «هارپ» پروژه ای است که در ۱۹۹۳ در ظاهر جهت بررسی و پژوهش درباره لایه یونوسفر جو زمین با استفاده از امواج رادیویی شروع به کار کرد. اما تاریخ شروع تحقیقات بر روی امواج برای بررسی امکان استفاده از آنها به عنوان سلاح‌های مرگبار به دهه‌های قبل برمی‌گردد.

به بیانی می‌توان گفت که سیستم هارپ، نتیجه تلاش‌ها و پژوهش‌های حداقل پنجاه ساله ارتش آمریکاست که کارکرد آن تنها محدود به بررسی و پژوهش درباره لایه یونوسفر نبوده و قادر است برای شناسایی پایگاه‌های مخفی اعماق زمین را جستجو کند، تمامی ارتباطات رادیویی و موجی را متوقف سازد، بر رفتارها و حالت روانی انسان‌ها تأثیر بگذارد، جریانات جوی را تغییر دهد، با متمرکز ساختن امواج بر روی اهداف هوایی مانند هواپیماها و دسته‌های بزرگ پرندگان آن‌ها در آسمان بسوزاند و برشته کند، لرزش‌های شدیدی در لایه‌های مختلف کره زمین ایجاد کرده و زلزله تولید کند و یا انفجارهایی به قدرت بمب‌های هسته‌ای ایجاد کند.

امواج هارپ بر حالت روانی افراد تاثیر منفی دارد


با این توصیف می‌توان هارپ را یک اسلحه عظیم نوین دانست که هزینه‌های آن به طور مشترک از طرف نیروی هوایی و دریایی ارتش آمریکا، آژانس تحقیقاتی پروژه‌های دفاعی پیشرفته ی آمریکا و دانشگاه آلاسکا تامین می‌شود. در واقع «هارپ» یک سلاح تمام عیار آب و هوایی است که با ارسال یک انرژی عظیم به لایه فوقانی اتمسفر، مولکول‌های تشکیل دهنده آن را به جنبش درآورده و به بازتاب قوی انرژی حاصل از این جنبش وادار می‌کند که این انرژی پس از هدایت شدن توسط سیستم هارپ می‌تواند اختلالات گسترده‌ای مانند خشکسالی، بارش برف و باران، سرمای شدید، سونامی، توفان، زلزله و... در نقطه معینی از کره زمین به وجود آورد.

هارپ شامل ده‌ها برج آنتن آلومنیومی بر روی زمینی به مساحت 23 هزار متر مربع در آلاسکا ‌است که امواج مافوق کوتاه تولید کرده و به یونوسفر می‌فرستند. هریک از این آنتن‌ها به فرستنده ای به قدرت یک میلیون وات متصل است. قدرت نهایی این آنتن‌ها با توسعه بیشتر به یک میلیارد وات افزایش یافت که از 360 آنتن به دست می‌آید. فرستنده‌ها توسط 6 توربین به قدرت هریک 3600 اسب بخار تغذیه می‌شوند و به ازای هر روز 95 تن مازوت مصرف می‌کنند.

آنتن‌های هارپ


احتمال بزرگنمایی هدف دار
اما نگاه دیگری نیز وجود دارد که تمامی گفته‌ها در مورد هارپ را یک بزرگنمایی و پروپاگاندای تبلیغاتی از طرف خود آمریکا می‌داند و معتقد است که نه هارپ و نه هیچ تکنولوژی بشری دیگری حداقل با توجه به محدودیت‌های دانش کنونی نمی‌تواند چنین قدرتی داشته باشد و کارهایی با این وسعت انجام دهد. دیدگاه مذکور این تبلیغات را در راستای ترساندن دیگر ملت‌ها از آمریکا و به انقیاد و انفعال کشیدن آنها دانسته و باوری به کارایی هارپ در ایجاد خشکسالی، زلزله، توفان و دیگر اتفاقاتی که به طور مثال ذکر شد ندارد.

برای مثال دکتر ناصر حافظی مقدس، زمین شناس، مهندس زلزله شناسی و استاد دانشگاه در گفتگو با کیهان درباره پدیده هارپ می‌گوید: «پروژه مطالعاتی هارپ درخصوص مطالعه اصول فیزیکی کنترل کننده یونوسفر است که علاوه بر آمریکا چند کشور دیگر نیز در آن مشارکت دارند. هدف اصلی این پروژه بهبود ارتباطات رادیویی بوده است اگرچه ارتش آمریکا در این پروژه بدنبال کنترل و نظارت بر ارتباطات رادیویی است.»

دکتر حافظی مقدس می‌افزاید: «مطرح شده که آمریکا در ادامه پروژه جنگ ستارگان به دنبال نوعی سلاح الکترومغناطیسی جدید است که با فشرده سازی بخشی از یونسفر و انعکاس آن امواج الکترومغناطیسی با فرکانس بالا که قدرت حرارتی زیاد دارند را به مناطق مورد نظر در سطح کره زمین وارد کند. این مطلب فرضیه‌هایی است که مشخص نیست قابلیت اجرایی داشته باشد. » این مهندس زلزله شناسی به ارتباط هارپ و زلزله اشاره می‌کند و می‌گوید: «منشأ شایعاتی که درخصوص ارتباط زلزله با پروژه هارپ وجود دارد شاید از این طریق می‌باشد که زلزله‌های بزرگ همراه با تغییرات وسیع در اتمسفر بالای منطقه کانونی می‌باشند و اغتشاشاتی را در کره یونسفر ایجاد می‌کنند. تلاش‌هایی جهت استفاده از این پدیده برای پیش بینی زلزله نیز در حال انجام است. اما اینکه با هدایت امواج الکترومغناطیس بتوان در یک منطقه زلزله ایجاد نمود توجیه علمی ندارد.»

 

دکتر محمدعلی رحمانی نیا، زمین شناس، کارشناس زلزله شناسی و استاد دانشگاه نیز در تحلیل موضوع هارپ می‌گوید: «در وهله اول باید اشاره کنم که «هارپ» پروژه ای است توسط چند کشور جهان از جمله آمریکا، روسیه، ژاپن، کانادا و... دنبال می‌شود و هدف آنها نیز شناخت لایه آیونوسفر و مطالعه آن است و در واقع پروژه هارپ فقط مختص آمریکا یا یک کشور خاصی نیست، از طرفی هم ارتش آمریکا در بخش نیروهای دریایی و هوایی پروژه ای را درباره جنگ ستارگان دنبال می‌کنند و هدفشان این است که بتوانند امواج الکترومغناطیسی را بر روی زمین برگردانند، که اگر بتوانند این کار را انجام دهند خواهند توانست حرارت زیادی را در نقطه ای از زمین ایجاد کنند.»

دکتر رحمانی نیا در ادامه تصریح کرد: «اگر زلزله طبیعی اتفاق بیافتد در لایه یونوسفر اختلالاتی ایجاد می‌شود و از این اختلالات ایجاد شده در واقع می‌توان وقوع برخی زلزله‌ها را پیش بینی کرد، از همین موضوع آمریکاییان بحث هارپ را پیش کشیده‌اند و در واقع با این اقدام می‌خواهند اذهان عمومی مردم جهان را فریب داده و به نفع خود از آن بهره برداری کنند.»

با توجه به سابقه نظام آمریکا در سوءاستفاده‌های گسترده و غیر انسانی از علوم و دانش‌های گوناگون باید گفت که به نظر می‌رسد «هارپ» که به معنای ساز «چنگ» است؛ این بار توسط جانیان آمریکایی در سمفونی به ویرانی کشیدن کره زمین و تهدید زیستن انسان در آن نواخته می‌شود.

بودجه ۱۰۰ میلیون دلاری میلیاردر روسی به تیم تحقیقاتی استیون هاوکینگ برای یافتن موجودات فضایی

Yuri-Milner-Stephen-Hawking-1

بودجه ۱۰۰ میلیون دلاری میلیاردر روسی به تیم تحقیقاتی استیون هاوکینگ برای یافتن موجودات فضایی !

به طور قطع ، این یکی از بزرگترین پرسش های پاسخ داده نشده بشر می باشد : آیا ما در این جهان تنها هستیم ؟!

حتی با نگاهی سطحی به وسعت و عظمت جهان خلقت می توان به این پرسخ پاسخ خیر داد اما چه فایده ! ساده بگویم تا زمانی که یک موجود فضایی رسما در انظار عمومی ظاهر نشود و هزاران عکس و فیلم شاهد عینی آن را تایید نکنند هیچکس نمی تواند به این پرسش بزرگ با قطعیت پاسخ دهد.البته این مثال جنبه طنز داشت اما برای اثبات این موضوع به مدرکی اینچنینی نیاز خواهیم داشت !

به هر حال این پرسش بزرگ سال هاست که انسان های زیادی را به خود مشغول کرده و همه به روش های گوناگونی به دنبال یافتن نشانه هایی از حیات هوشمند فرازمینی هستند.اکنون به نظر می رسد ( دست کم در ظاهر )بزرگ‌ترین تحقیقات علمی تاریخ برای یافتن موجودات فضایی در حال آغاز شدن باشد.

یک تیم تحقیقاتی به رهبری علمی فیزیکدان بزرگ ، پروفسور استیون هاوکینگ و جمعی از دانشمندان قرار است بودجه ۱۰۰ میلیون دلاری میلیاردر روسی ، یوری میلنر ( Yuri Milner ) را صرف جستجوی موجودات فضایی کنند به امید اینکه طی ۱۰ سال آینده به هدف خود برسند !

Yuri-Milner-Stephen-Hawking

در این تحقیقات جدید دانشمندان قرار است ده برابر گذشته، فواصل کیهانی اطراف و پنج برابر قبل، سیگنال‌های فضایی را مورد کاوش قرار دهند. چنین وسعتی، میلیون‌ها ستاره‌ی اطراف زمین و کهکشان راه شیری را در بر می‌گیرد.

استیون هاوکینگ در کنفرانس خبری که درباره‌ی این پروژه‌ی فضایی برگزار شده بود گفت:

زمان آن فرا رسیده است که فراتر از زمین به دنبال حیات باشیم. این دانشمندان می‌خواهند خود را صرف این پروژه کنند. ما زنده هستیم، با هوش هستیم و باید بدانیم.

اولین مرحله‌ این پروژه قرار است از بزرگ‌ترین تلسکوپ‌های دنیا (تلسکوپ گرین‌بانک در امریکا و تلسکوپ پارکس در استرالیا) برای اسکن سیگنال‌های فضایی استفاده کند. سیگنال‌هایی که دانشمندان امیدوارند از سوی تمدن‌های دیگر فضایی ارسال شده باشد.

قرار است داده‌های این تحقیقات در طول زمان به‌صورت عمومی عرضه شوند. حتی اگر هم موجودات فضایی پیدا نشوند، این پروژه به دانشمندان اجازه می‌دهد تا به جای تحقیق جداگانه روی ستاره‌ها، کهکشان‌ها را بطور کلی بررسی کنند.

استیون هاوکینگ پیش از این گفته بود که اگر موجودات بیگانه پیدا شوند، احتمالا انسان‌ها را نابود خواهند کرد !

استیون هاوکینگ پیش از این گفته بود که اگر موجودات بیگانه پیدا شوند، احتمالا انسان‌ها را نابود خواهند کرد !

نظر شما درباره این موضوع چیست ؟

منبع : theverge

تأیید راداری فرود بشقاب پرنده در بریتانیا پس از ۳۵ سال

rendlesham-forest-ufo

کشف شواهدی جدید از فرود بشقاب پرنده در بریتانیا پس از ۳۵ سال !

بر اساس شواهد یکی از افسران سابق نیروی هوایی آمریکا با نام سرهنگ چارلز هالت ، در دسامبر ۱۹۸۰یک بشقاب پرنده ( UFO ) در نزدیکی یک پایگاه نیروی هوایی آمریکا در سافک انگلستان فرود آمده بوده است.چارلز هالت می‌گوید اکنون تاییدیه متصدیان رادار را در پایگاه‌های نیروی هوایی بریتانیا (بنت‌واترز و واتیشام) در اختیار دارد که نشان می‌دهد رادار این شی پرنده ناشناس (UFO) را در آن زمان ردیابی کرده است.

halt

سرهنگ چارلز هالت می گوید :

من تاییدیه متصدیان رادار بنت‌واترز را دارم که این شی را دیدند، در ۹۶ کیلومتری شعاع دید به مدت دو تا سه ثانیه، با سرعت هزاران مایل در ساعت، دوباره به میدان دید آنها برگشت، در نزدیکی برج مخزن آب توقف کرد، آنها شی را دیدند که به داخل جنگلی که ما آنجا بودیم رفت.در پایگاه واتیشام آنها رد این شیی را گرفتند و بعد آن را در جنگل رندلشام گم کردند.هر چه که بود معلوم بود در کنترل امنیتی است.

سرهنگ هالت مدعی است خود او و افراد پایگاه بنت‌واترز، ۲۶ دسامبر (پنجم دی) فرود این شی را در جنگل رندلشام دیده بودند.پایگاه هوایی بنت‌واترز در سالهای جنگ سرد و بعد از آن (تا سال ۱۹۹۳) در استفاده نیروی هوایی آمریکا بود.اولین کسانی که رویت نوری عجیب را گزارش کردند جان باروز و جیم پنیستون، دو نفر از ماموران امنیتی نیروی هوایی آمریکا بودند.سرهنگ هالت گزارش لحظه به لحظه تلاش آنها برای اینکه منشا نور را شناسایی کنند روی ضبط صوت، ضبط کرده است.او اکنون ۷۵ سال دارد در آن زمان معاون فرمانده پایگاه بنت‌واترز بود و می‌گوید بعضی از کسانی که در آن زمان این موضوع را دیدند نمی‌خواستند تا پیش از بازنشستگی در این باره شهادت بدهند.

 سرهنگ هالت و جان هنسون پژوهشگر اشیاء پرنده ناشناس

سرهنگ هالت و جان هنسون پژوهشگر اشیاء پرنده ناشناس

جان هنسن که در زمینه اشیاء پرنده ناشناس یا یوفوها (UFO ) تحقیق می‌کند می‌گوید سرهنگ هالت شاهد قابل اعتمادی است و “تلاش هماهنگی برای مخفی نگهداشتن حقیقت صورت گرفته است.”او می‌گوید اینکه رادار هم رد این شی پرنده را گرفته توضیح وزارت دفاع دولت بریتانیا را زیر سوال می‌برد.

نظر دولت در آن زمان این بود که شاهدان نور فانوس دریایی اورفوردنس را به اشتباه شی پرنده پنداشته‌اند، از این رو این گزارش تهدیدی امنیتی تلقی نشده و درباره آن تحقیقی صورت نگرفته است.

برخی از توضیحات غیر رسمی که در آن زمان ارائه شد عبارت بودند از: آزمایش نظامی، هلی‌کوپتر نظامی که ماکت آپولو را حمل می‌کرده و شوخی افسران نیروی هوایی.

وزارت دفاع بریتانیا در پاسخ استعلام خبرگذاری ها گفته است که این وزارت‌خانه دیگر گزارش‌های مربوط به اشیاء پرنده ناشناس را پیگیری نمی‌کند!

منبع : BBC

روایتهایی از فرود موجودات فضایی

دانشمندانی که در آژانس‌های فضایی کشورهای مختلف درباره بشقاب‌ پرنده و موجودات فضایی تحقیق می‌کنند، طی سالیان به تحقیق از افرادی پرداخته‌اند که مدعی هستند شاهد فرود سفینه‌هایی ناشناخته بوده‌اند و با موجودات فضایی روبه‌رو شده‌اند.

به گزارش ایران، در این بخش  به چند گزارش از یک مؤسسه کانادایی اشاره می‌شود.

زنی به نام فلوریدا مالبوف اهل کِبِک کانادا ساعت یک شب دچار بی خوابی شده بود. از تخت پایین آمد و از پنجره بیرون را نگاه کرد. ناگهان شیء عجیبی را دید که بالای خانه آن طرف خیابان قرار داشت. این شیء که ظاهراً به طرف او می‌آمد به قطر 20 متر و به شکل صدفی بود که بالایش گنبدی تعبیه شده بود، گرد حلقه مرکزی خود می‌چرخید و نورهای خیره‌کننده‌ای از آن ساطع می‌شد. شیء ارتفاع گرفت و پشت ساختمان ناپدید شد. چند لحظه بعد خانم مالبوف دو سایه را لبه بام ساختمان مشاهده کرد که قدشان حدود 2 متر و اندامی‌باریک و دست و پایی دراز داشتند. در تاریکی شب جزئیات زیادی نمی‌شد دید اما این زن احساس کرد که روی سر آنها چیزی شبیه کلاه مخصوص حمام وجود دارد. آن دو موجود بی‌اطلاع از حضور خانم مالبوف ابتدا به خیابان و سپس به آسمان نگریسته و چند دقیقه بعد ناپدید شدند. لحظاتی بعد شیء پرنده به پرواز درآمد و به سمت جنوب به راه افتاد. 

فردای آن روز به دنبال وضع روحی متشنج خانم مالبوف پسر وی در صدد تحقیق برآمد اما هیچکدام از همسایه‌ها چیزی ندیده بودند. ناچار به پشت بام رفت و کشف عجیبی کرد. برفی که دیروز سطح بام را پوشانده بود بر اثر حرارت آب شده و مجدداً یخ بسته بود و یک دایره بزرگ یخی روی برف ایجاد شده بود. مراتب به مقامات مسئول هوایی و فضایی گزارش شد و آنها گفتند که در همان شب چند گزارش دیگر با این مشخصات دریافت کرده‌اند. سیل خبرنگاران و کارشناسان به خانه مالبوف سرازیر شد و در بازدید از پشت بام کشف عجیب دیگری شد و آن چهار جای پای غیرعادی روی برف بود. این جای پاها غیرانسانی بود و در قسمت پاشنه خمیدگی بسیاری به سمت راست داشت به اضافه آن که اندازه پای یک کودک 7 ساله می‌نمود اما امکان نداشت دو کودک با آن شکل عجیب پاها در آن شب برفی به پشت بامی‌که صعود به آن بسیار سخت بود رفته باشند. ذوب برف‌ها هم نشان از این می‌داد که حرارتی از بالا برای دقایقی بر آن اثر گذاشته است.

نوری در شب مهتابی

زن خانه‌داری به نام کلاپیسون ساکن ایالت نفت‌خیز آلبرتا شبی مهتابی در خانه خود نشسته بود که نور شدیدی توجهش را جلب کرد. چون از پنجره چیزی ندید همراه با سگش از خانه خارج شد. در مزرعه جلوی خانه‌اش شیء عجیبی به شکل مکعب مستطیل و نورانی دید که در کنار جاده قرار داشت. ظاهراً یک سطح آن جعبه باز بود و داخل نورانی آن به خوبی دیده می‌شد. ناگهان دو سایه شبیه انسان در داخل جعبه جابجا شدند. همه ظواهر نشان می‌داد که آنها انسان‌هایی از دنیای ما نیستند. پس از اندکی متوجه موجود سومی‌شد که آن سمت جاده خم شده و در حال بررسی سنگ و گیاهان است.

 آنها لباس‌هایی چسبان به رنگ سبز تیره به تن داشتند و چهره‌هایشان انگار با جوراب نایلونی پوشیده شده بود. دست‌های آن موجودات هم انگار با دستکش اسکی پوشیده بود یک شست جدا و بقیه انگشتان به هم چسبیده بود. یکی از آنها گویا متوجه وی شد و فوراً جلوی سفینه ایستاد تا او نتواند داخل آن را ببیند و مرتب هم پشت سرش را نگاه می‌کرد تا از پوشیده بودن دستگاه‌ها و علائم مطمئن شود. شخصی که بیرون بود سومی‌ را که در حال جمع‌آوری نمونه سنگ بود صدا کرد. زن خانه‌دار خواست جلوتر برود اما سگش که بسیار ترسیده بود نگذاشت. او به خانه برگشت تا برادرش را صدا کند اما در برگشت آن شیء به پرواز درآمد و بسرعت به آسمان رفت.

3 موجود آسمانی

زن و شوهر که با حرف «ل» معرفی شده‌اند در یک خانه متحرک کاروانی در سن سیریل در 45 کیلومتری مونترال زندگی می‌کردند که ساعت یک و 15 دقیقه صبح مرد «ل» از بیرون خانه صدای افتادن چیزی روی زمین را شنید. گوشه‌ای از پرده را کنار زد و شیء مدور قرمز رنگی را دید که بر فراز مزرعه نزدیک خانه آنها در هوا ایستاده است و از سطح زیرین آن نورهای زرد رنگی به زمین می‌تابید. او همسرش را بیدار کرد. در این هنگام صدای دیگری توجهش را جلب کرد و متوجه شد سایه‌ای از آن شیء خارج شده و در حالت شناور به سمت خانه آنها حرکت کرد. 

از پنجره دیگر، آنها سه موجود به شکل آدم آهنی دیدند که در حال بررسی چرخ‌های کاروان آنها هستند. این موجودات ماشینی 2 متر قد داشتند و از بدنشان نورهای مختلفی می‌تابید. زن و شوهر  که سخت ترسیده بودند جرأت نکردند از کاروان بیرون بیایند فقط هر از چند گاهی از پنجره نگاهی می‌انداختند تا ببینند آنها هنوز هستند یا نه. بعد از سه ساعت که تعداد آدم ماشینی‌ها به 15 عدد هم رسیده بود آنها در کنار جوی آبی ایستادند سپس مثل آن که فرمانی صادر شده باشد به جنب و جوش افتادند. در ساعت 4 و 20 دقیقه وقتی شوهر به بیرون نگاه کرد آنها رفته بودند. مشاهده این موجودات همان شب توسط چند نفر دیگر در نقاط اطراف نیز به پلیس گزارش شده بود. محققان در علف‌های اطراف (مکانی که شوهر نشان داد) چند محل بیضی شکل و چند شیار به سمت خانه وی کشف کردند.

برخورد نزدیک از نوع سوم: ونزوئلا – 28 نوامبر 1984

گوستاو گونزالس و همکارش خوزه پونسه 20 دقیقه‌ای بود که کاراکاس را به قصد پتار ترک کرده بودند، نیمی ‌از راه را طی کرده بودند، که بر سر پیچی در جاده متوجه شدند راهشان به وسیله یک جسم درخشان نیم کروی که یک متر در بالای جاده شناور بود مسدود شده است. هر دو پیاده شدند تا این وسیله نقلیه عجیب را بهتر ببینند، سه موجود انسان نمای کوچک در اطراف آن بودند.گونزالس سعی کرد یکی از آنها را که به طرف او می‌دوید بگیرد اما از وزن کم او که در حدود 17-16 کیلو تخمین زده بود شگفت زده شد. آن موجود چیزی شبیه یک نوع لنگ درخشان به تن داشت. رنگ پوستش تیره بود و پوستش با موهای کوتاه و زبری پوشیده شده بود. حریف نیرومندتر از آن بود که  می‌اندیشید! گونزالس ناگهان به 5 متر آن طرف‌تر پرتاب شد! همکارش پونسه وحشت‌زده به سمت کلانتری که مسافت کمی ‌از آن محل داشت دوید. همان‌طور که می‌دوید دو موجود دیگر را دید که  در حالی که گیاهی را از ریشه کنده  و  در دست داشتند به سوی وسیله درخشان خود می‌دویدند. گونزالس بر اثر سقوط خون‌آلود و گیج بود ولی وقتی همان موجود کوچک دوباره به سویش آمد  چاقوی خود را بیرون کشید و بر شانه آن موجود فرود آورد ولی ظاهراً چاقو هیچ اثری نکرد! گونزالس شوکه شد و تصمیم به فرار گرفت و اتفاقاً در مسیر کلانتری گریخت. وقتی این دو مرد داستان خود را بازگو کردند ابتدا تصور شد مست کرده‌اند ولی آزمایش‌های پزشکی نشان داد آنها نه تنها کاملاً هشیار بلکه شوکه شده بودند. به آنها قرص‌های مسکن داده شد و پیش از امضای اعترافات به آنها اجازه استراحت دادند.  روز بعد دو تن از پزشکان معاینه کننده آن دو نیز اتفاق روی داده را تأیید کردند و گزارش دادند که آن شیء را در مسیر کلانتری مشاهده کردند.

توضیحات ناسا در مورد سیستمهای پیشران جدید محفظه تشدید و سیستم یونی

ناسا : آرزوی رسیدن به سرعت نور برای بشر فعلا در حد یک رویا است (از گجت نیوز)

spacecraft


مدتی است که شایعه شده سازمان فضایی آمریکا ناسا ، موفق به آزمایش پیشرانه ای شده که می تواند بدون سوخت شیمیایی به سرعتی بیش از سرعت نور برسد.حالا ناسا رسما این شایعات را تکذیب کرده و اعلام نموده است در این مورد تاکنون نتیجه‌ ملموسی به دست نیامده و آرزوی رسیدن به سرعت نور برای بشر فعلا در حد یک رویا است.

این سیستم پیشران که EmDrive یا پیشران محفظه تشدید (resonant cavity thruster) نامیده می‌شود ایده راجر شویر، مهندس بریتانیایی است.اساس این ایده بر استفاده از محفظه تشدید است که میدان الکترومغناطیسی (در طول موج مایکروویو) را در یک محفظه فلزی به دام می‌اندازد و به این ترتیب انرژی الکترومغناطیسی را مستقیما به نیروی محرکه تبدیل می‌کند.این ایده جنجالی ناقض قانون بقای انرژی است که بر اساس آن انرژی نه بوجود می‌آید نه از بین می‌رود بلکه از شکلی به شکل دیگر تبدیل می‌شود.

در بیانیه ناسا آمده است:

در حالیکه تحقیقات مفهومی درباره روش جدید نیروی محرکه که تیمی در مرکز فضایی جانسون روی آن کار می‌کند سرخط خبرها را به خود اختصاص داده، این تلاشی جزئی بوده که تاکنون هیچ نتیجه ملموسی از آن حاصل نشده است.

ناسا تکذیب کرد که کار دانشمندانش در این زمینه به نتیجه خاصی رسیده است، اما این که روشن شد که ناسا در این باره تحقیق می‌کند باعث شده برخی به این نتیجه برسند که این سازمان سفر از طریق کرمچاله‌ها و رسیدن به سرعت بیش از سرعت نور را غیرممکن نمی‌داند هر چند تا رسیدن به آن راهی طولانی در پیش است.

کرمچاله‌ها به طور ساده تونل‌هایی میانبر در فضا-زمان هستند که امکان سفر در مسافت‌های بعید را در زمان اندک فراهم می‌کنند.

کرمچاله‌ها به طور ساده تونل‌هایی میانبر در فضا-زمان هستند که امکان سفر در مسافت‌های بعید را در زمان اندک فراهم می‌کنند.

اما ناسا معتقد است که در حال حاضر سفر با سرعتی بیش از سرعت نور به همان حوزه داستان‌های علمی تخیلی تعلق دارد و برای سفر بین ستاره‌ای هنوز بهترین گزینه عملی، موتورهای یونی هستند.

ناسا دو ماه پیش در یادداشتی با عنوان “سفر با سرعتی بیش از سرعت نور (Warp Drive) چقدر واقعیت دارد” در سایت خود نوشته بود: “از زمانی که دیوار صوتی شکسته شد [چاک ییگر خلبان نیروی هوایی آمریکا در سال ۱۹۴۷ رسما دیوار صوتی را شکست]، توجه‌ها به این معطوف شد که چگونه می‌توان از سد سرعت نور عبور کرد.”

دانش فعلی بشر سرعت ماوراء نور را ممکن نمی‌داند

دانش فعلی بشر سرعت ماوراء نور را ممکن نمی‌داند

دانش علمی موجود سرعت بیشتر از نور را غیر ممکن نمی داند به خصوص اگر نظریه نسبیت انشتین را در نظر داشته باشیم. مفاهیم معتبری در این باره در مکتوبات علمی وجود دارند، اما هنوز برای اینکه بدانیم آیا امکان به نتیجه رسیدن آنها وجود دارد خیلی زود است.

ناسا در این یادداشت نوشت که سرعت بیش از سرعت نور همچنان در فیلم‌ها و داستان‌های علمی تخیلی برای سفر بین ستارگان استفاده خواهد شد، اما چنین سرعتی “در حال حاضر فقط تصور و خیال است” و “در آینده نزدیک هم در حد رویا باقی خواهد ماند.

ناسا تاکید کرد که “به دنبال سفر بین ستاره‌ای نیست” اما دانشمندان این سازمان کار را بر روی نوع دیگری از موتور که پیشرانه یونی نام دارد ادامه می‌دهند و این سازمان “از مدتی قبل تصمیم گرفته تا پیشرانه یونی را برای مهمترین ماموریت‌های فضایی در نظر بگیرد.”
این موتور که پیش از این در فضاپیماهایی مثل سپیده دم (Dawn) استفاده شد با شتاب دادن به ذرات باردار (یون) کار می‌کند. در این سفینه انرژی خورشیدی یک پیشران یونی را به کار می‌اندازد که اتم‌های گاز زنون را باردار می کنند و آن‌ها را تا ۱۴۵ هزار کیلومتر در ساعت شتاب می‌دهند.

در سال ۲۰۱۳ ناسا اعلام کرد در پروژه تکمیل پیشران زنون (NEXT) موتور یونی آزمایشی خود را ۴۸ هزار ساعت (پنج سال و نیم) روشن نگهداشته و از این نظر رکورد آزمایش روی یک سیستم پیشران فضایی را شکسته است.

این موتورها در قیاس با موتورهای معمولی سوخت بسیار کمتری مصرف می‌کنند و به عنوان مثال وقتی پیشران یونی ۸۶۰ کیلوگرم گاز زنون مصرف می‌کند یک موتور معمولی برای تولید همان شتاب ده تن سوخت لازم دارد.

منبع : BBC