بودجه ۱۰۰ میلیون دلاری میلیاردر روسی به تیم تحقیقاتی استیون هاوکینگ برای یافتن موجودات فضایی !

ارسال شده توسط: عرفان انبار ۰۱ مرداد ۹۴ ساعت ۱۳:۵۰ ۰

به طور قطع ، این یکی از بزرگترین پرسش های پاسخ داده نشده بشر می باشد : آیا ما در این جهان تنها هستیم ؟!

حتی با نگاهی سطحی به وسعت و عظمت جهان خلقت می توان به این پرسخ پاسخ خیر داد اما چه فایده ! ساده بگویم تا زمانی که یک موجود فضایی رسما در انظار عمومی ظاهر نشود و هزاران عکس و فیلم شاهد عینی آن را تایید نکنند هیچکس نمی تواند به این پرسش بزرگ با قطعیت پاسخ دهد.البته این مثال جنبه طنز داشت اما برای اثبات این موضوع به مدرکی اینچنینی نیاز خواهیم داشت !

به هر حال این پرسش بزرگ سال هاست که انسان های زیادی را به خود مشغول کرده و همه به روش های گوناگونی به دنبال یافتن نشانه هایی از حیات هوشمند فرازمینی هستند.اکنون به نظر می رسد ( دست کم در ظاهر )بزرگ‌ترین تحقیقات علمی تاریخ برای یافتن موجودات فضایی در حال آغاز شدن باشد.

یک تیم تحقیقاتی به رهبری علمی فیزیکدان بزرگ ، پروفسور استیون هاوکینگ و جمعی از دانشمندان قرار است بودجه ۱۰۰ میلیون دلاری میلیاردر روسی ، یوری میلنر ( Yuri Milner ) را صرف جستجوی موجودات فضایی کنند به امید اینکه طی ۱۰ سال آینده به هدف خود برسند !

در این تحقیقات جدید دانشمندان قرار است ده برابر گذشته، فواصل کیهانی اطراف و پنج برابر قبل، سیگنال‌های فضایی را مورد کاوش قرار دهند. چنین وسعتی، میلیون‌ها ستاره‌ی اطراف زمین و کهکشان راه شیری را در بر می‌گیرد.

استیون هاوکینگ در کنفرانس خبری که درباره‌ی این پروژه‌ی فضایی برگزار شده بود گفت:

زمان آن فرا رسیده است که فراتر از زمین به دنبال حیات باشیم. این دانشمندان می‌خواهند خود را صرف این پروژه کنند. ما زنده هستیم، با هوش هستیم و باید بدانیم.

اولین مرحله‌ این پروژه قرار است از بزرگ‌ترین تلسکوپ‌های دنیا (تلسکوپ گرین‌بانک در امریکا و تلسکوپ پارکس در استرالیا) برای اسکن سیگنال‌های فضایی استفاده کند. سیگنال‌هایی که دانشمندان امیدوارند از سوی تمدن‌های دیگر فضایی ارسال شده باشد.

تلسکوپ پارکس در استرالیا

تلسکوپ گرین‌بانک در امریکا

قرار است داده‌های این تحقیقات در طول زمان به‌صورت عمومی عرضه شوند. حتی اگر هم موجودات فضایی پیدا نشوند، این پروژه به دانشمندان اجازه می‌دهد تا به جای تحقیق جداگانه روی ستاره‌ها، کهکشان‌ها را بطور کلی بررسی کنند.

استیون هاوکینگ پیش از این گفته بود که اگر موجودات بیگانه پیدا شوند، احتمالا انسان‌ها را نابود خواهند کرد !

نظر شما درباره این موضوع چیست ؟

منبع : theverge

تأیید راداری فرود بشقاب پرنده در بریتانیا پس از ۳۵ سال

کشف شواهدی جدید از فرود بشقاب پرنده در بریتانیا پس از ۳۵ سال !

ارسال شده توسط: عرفان انبار ۲۳ تیر ۹۴ ساعت ۱۷:۴۹ ۰

بر اساس شواهد یکی از افسران سابق نیروی هوایی آمریکا با نام سرهنگ چارلز هالت ، در دسامبر ۱۹۸۰یک بشقاب پرنده ( UFO ) در نزدیکی یک پایگاه نیروی هوایی آمریکا در سافک انگلستان فرود آمده بوده است.چارلز هالت می‌گوید اکنون تاییدیه متصدیان رادار را در پایگاه‌های نیروی هوایی بریتانیا (بنت‌واترز و واتیشام) در اختیار دارد که نشان می‌دهد رادار این شی پرنده ناشناس (UFO) را در آن زمان ردیابی کرده است.

سرهنگ چارلز هالت می گوید :

من تاییدیه متصدیان رادار بنت‌واترز را دارم که این شی را دیدند، در ۹۶ کیلومتری شعاع دید به مدت دو تا سه ثانیه، با سرعت هزاران مایل در ساعت، دوباره به میدان دید آنها برگشت، در نزدیکی برج مخزن آب توقف کرد، آنها شی را دیدند که به داخل جنگلی که ما آنجا بودیم رفت.در پایگاه واتیشام آنها رد این شیی را گرفتند و بعد آن را در جنگل رندلشام گم کردند.هر چه که بود معلوم بود در کنترل امنیتی است.

سرهنگ هالت مدعی است خود او و افراد پایگاه بنت‌واترز، ۲۶ دسامبر (پنجم دی) فرود این شی را در جنگل رندلشام دیده بودند.پایگاه هوایی بنت‌واترز در سالهای جنگ سرد و بعد از آن (تا سال ۱۹۹۳) در استفاده نیروی هوایی آمریکا بود.اولین کسانی که رویت نوری عجیب را گزارش کردند جان باروز و جیم پنیستون، دو نفر از ماموران امنیتی نیروی هوایی آمریکا بودند.سرهنگ هالت گزارش لحظه به لحظه تلاش آنها برای اینکه منشا نور را شناسایی کنند روی ضبط صوت، ضبط کرده است.او اکنون ۷۵ سال دارد در آن زمان معاون فرمانده پایگاه بنت‌واترز بود و می‌گوید بعضی از کسانی که در آن زمان این موضوع را دیدند نمی‌خواستند تا پیش از بازنشستگی در این باره شهادت بدهند.

سرهنگ هالت و جان هنسون پژوهشگر اشیاء پرنده ناشناس

جان هنسن که در زمینه اشیاء پرنده ناشناس یا یوفوها (UFO ) تحقیق می‌کند می‌گوید سرهنگ هالت شاهد قابل اعتمادی است و “تلاش هماهنگی برای مخفی نگهداشتن حقیقت صورت گرفته است.”او می‌گوید اینکه رادار هم رد این شی پرنده را گرفته توضیح وزارت دفاع دولت بریتانیا را زیر سوال می‌برد.

نظر دولت در آن زمان این بود که شاهدان نور فانوس دریایی اورفوردنس را به اشتباه شی پرنده پنداشته‌اند، از این رو این گزارش تهدیدی امنیتی تلقی نشده و درباره آن تحقیقی صورت نگرفته است.

برخی از توضیحات غیر رسمی که در آن زمان ارائه شد عبارت بودند از: آزمایش نظامی، هلی‌کوپتر نظامی که ماکت آپولو را حمل می‌کرده و شوخی افسران نیروی هوایی.

وزارت دفاع بریتانیا در پاسخ استعلام خبرگذاری ها گفته است که این وزارت‌خانه دیگر گزارش‌های مربوط به اشیاء پرنده ناشناس را پیگیری نمی‌کند!

منبع : BBC

روایتهایی از فرود موجودات فضایی

آنها که شاهد فرود موجودات فضایی بر زمین بودند (از تابناک)

دانشمندانی که در آژانس‌های فضایی کشورهای مختلف درباره بشقاب‌ پرنده و موجودات فضایی تحقیق می‌کنند، طی سالیان به تحقیق از افرادی پرداخته‌اند که مدعی هستند شاهد فرود سفینه‌هایی ناشناخته بوده‌اند و با موجودات فضایی روبه‌رو شده‌اند.

به گزارش ایران، در این بخش  به چند گزارش از یک مؤسسه کانادایی اشاره می‌شود.

زنی به نام فلوریدا مالبوف اهل کِبِک کانادا ساعت یک شب دچار بی خوابی شده بود. از تخت پایین آمد و از پنجره بیرون را نگاه کرد. ناگهان شیء عجیبی را دید که بالای خانه آن طرف خیابان قرار داشت. این شیء که ظاهراً به طرف او می‌آمد به قطر 20 متر و به شکل صدفی بود که بالایش گنبدی تعبیه شده بود، گرد حلقه مرکزی خود می‌چرخید و نورهای خیره‌کننده‌ای از آن ساطع می‌شد. شیء ارتفاع گرفت و پشت ساختمان ناپدید شد. چند لحظه بعد خانم مالبوف دو سایه را لبه بام ساختمان مشاهده کرد که قدشان حدود 2 متر و اندامی‌باریک و دست و پایی دراز داشتند. در تاریکی شب جزئیات زیادی نمی‌شد دید اما این زن احساس کرد که روی سر آنها چیزی شبیه کلاه مخصوص حمام وجود دارد. آن دو موجود بی‌اطلاع از حضور خانم مالبوف ابتدا به خیابان و سپس به آسمان نگریسته و چند دقیقه بعد ناپدید شدند. لحظاتی بعد شیء پرنده به پرواز درآمد و به سمت جنوب به راه افتاد. 

فردای آن روز به دنبال وضع روحی متشنج خانم مالبوف پسر وی در صدد تحقیق برآمد اما هیچکدام از همسایه‌ها چیزی ندیده بودند. ناچار به پشت بام رفت و کشف عجیبی کرد. برفی که دیروز سطح بام را پوشانده بود بر اثر حرارت آب شده و مجدداً یخ بسته بود و یک دایره بزرگ یخی روی برف ایجاد شده بود. مراتب به مقامات مسئول هوایی و فضایی گزارش شد و آنها گفتند که در همان شب چند گزارش دیگر با این مشخصات دریافت کرده‌اند. سیل خبرنگاران و کارشناسان به خانه مالبوف سرازیر شد و در بازدید از پشت بام کشف عجیب دیگری شد و آن چهار جای پای غیرعادی روی برف بود. این جای پاها غیرانسانی بود و در قسمت پاشنه خمیدگی بسیاری به سمت راست داشت به اضافه آن که اندازه پای یک کودک 7 ساله می‌نمود اما امکان نداشت دو کودک با آن شکل عجیب پاها در آن شب برفی به پشت بامی‌که صعود به آن بسیار سخت بود رفته باشند. ذوب برف‌ها هم نشان از این می‌داد که حرارتی از بالا برای دقایقی بر آن اثر گذاشته است.

نوری در شب مهتابی

زن خانه‌داری به نام کلاپیسون ساکن ایالت نفت‌خیز آلبرتا شبی مهتابی در خانه خود نشسته بود که نور شدیدی توجهش را جلب کرد. چون از پنجره چیزی ندید همراه با سگش از خانه خارج شد. در مزرعه جلوی خانه‌اش شیء عجیبی به شکل مکعب مستطیل و نورانی دید که در کنار جاده قرار داشت. ظاهراً یک سطح آن جعبه باز بود و داخل نورانی آن به خوبی دیده می‌شد. ناگهان دو سایه شبیه انسان در داخل جعبه جابجا شدند. همه ظواهر نشان می‌داد که آنها انسان‌هایی از دنیای ما نیستند. پس از اندکی متوجه موجود سومی‌شد که آن سمت جاده خم شده و در حال بررسی سنگ و گیاهان است.

 آنها لباس‌هایی چسبان به رنگ سبز تیره به تن داشتند و چهره‌هایشان انگار با جوراب نایلونی پوشیده شده بود. دست‌های آن موجودات هم انگار با دستکش اسکی پوشیده بود یک شست جدا و بقیه انگشتان به هم چسبیده بود. یکی از آنها گویا متوجه وی شد و فوراً جلوی سفینه ایستاد تا او نتواند داخل آن را ببیند و مرتب هم پشت سرش را نگاه می‌کرد تا از پوشیده بودن دستگاه‌ها و علائم مطمئن شود. شخصی که بیرون بود سومی‌ را که در حال جمع‌آوری نمونه سنگ بود صدا کرد. زن خانه‌دار خواست جلوتر برود اما سگش که بسیار ترسیده بود نگذاشت. او به خانه برگشت تا برادرش را صدا کند اما در برگشت آن شیء به پرواز درآمد و بسرعت به آسمان رفت.

3 موجود آسمانی

زن و شوهر که با حرف «ل» معرفی شده‌اند در یک خانه متحرک کاروانی در سن سیریل در 45 کیلومتری مونترال زندگی می‌کردند که ساعت یک و 15 دقیقه صبح مرد «ل» از بیرون خانه صدای افتادن چیزی روی زمین را شنید. گوشه‌ای از پرده را کنار زد و شیء مدور قرمز رنگی را دید که بر فراز مزرعه نزدیک خانه آنها در هوا ایستاده است و از سطح زیرین آن نورهای زرد رنگی به زمین می‌تابید. او همسرش را بیدار کرد. در این هنگام صدای دیگری توجهش را جلب کرد و متوجه شد سایه‌ای از آن شیء خارج شده و در حالت شناور به سمت خانه آنها حرکت کرد. 

از پنجره دیگر، آنها سه موجود به شکل آدم آهنی دیدند که در حال بررسی چرخ‌های کاروان آنها هستند. این موجودات ماشینی 2 متر قد داشتند و از بدنشان نورهای مختلفی می‌تابید. زن و شوهر  که سخت ترسیده بودند جرأت نکردند از کاروان بیرون بیایند فقط هر از چند گاهی از پنجره نگاهی می‌انداختند تا ببینند آنها هنوز هستند یا نه. بعد از سه ساعت که تعداد آدم ماشینی‌ها به 15 عدد هم رسیده بود آنها در کنار جوی آبی ایستادند سپس مثل آن که فرمانی صادر شده باشد به جنب و جوش افتادند. در ساعت 4 و 20 دقیقه وقتی شوهر به بیرون نگاه کرد آنها رفته بودند. مشاهده این موجودات همان شب توسط چند نفر دیگر در نقاط اطراف نیز به پلیس گزارش شده بود. محققان در علف‌های اطراف (مکانی که شوهر نشان داد) چند محل بیضی شکل و چند شیار به سمت خانه وی کشف کردند.

برخورد نزدیک از نوع سوم: ونزوئلا – 28 نوامبر 1984

گوستاو گونزالس و همکارش خوزه پونسه 20 دقیقه‌ای بود که کاراکاس را به قصد پتار ترک کرده بودند، نیمی ‌از راه را طی کرده بودند، که بر سر پیچی در جاده متوجه شدند راهشان به وسیله یک جسم درخشان نیم کروی که یک متر در بالای جاده شناور بود مسدود شده است. هر دو پیاده شدند تا این وسیله نقلیه عجیب را بهتر ببینند، سه موجود انسان نمای کوچک در اطراف آن بودند.گونزالس سعی کرد یکی از آنها را که به طرف او می‌دوید بگیرد اما از وزن کم او که در حدود 17-16 کیلو تخمین زده بود شگفت زده شد. آن موجود چیزی شبیه یک نوع لنگ درخشان به تن داشت. رنگ پوستش تیره بود و پوستش با موهای کوتاه و زبری پوشیده شده بود. حریف نیرومندتر از آن بود که  می‌اندیشید! گونزالس ناگهان به 5 متر آن طرف‌تر پرتاب شد! همکارش پونسه وحشت‌زده به سمت کلانتری که مسافت کمی ‌از آن محل داشت دوید. همان‌طور که می‌دوید دو موجود دیگر را دید که  در حالی که گیاهی را از ریشه کنده  و  در دست داشتند به سوی وسیله درخشان خود می‌دویدند. گونزالس بر اثر سقوط خون‌آلود و گیج بود ولی وقتی همان موجود کوچک دوباره به سویش آمد  چاقوی خود را بیرون کشید و بر شانه آن موجود فرود آورد ولی ظاهراً چاقو هیچ اثری نکرد! گونزالس شوکه شد و تصمیم به فرار گرفت و اتفاقاً در مسیر کلانتری گریخت. وقتی این دو مرد داستان خود را بازگو کردند ابتدا تصور شد مست کرده‌اند ولی آزمایش‌های پزشکی نشان داد آنها نه تنها کاملاً هشیار بلکه شوکه شده بودند. به آنها قرص‌های مسکن داده شد و پیش از امضای اعترافات به آنها اجازه استراحت دادند.  روز بعد دو تن از پزشکان معاینه کننده آن دو نیز اتفاق روی داده را تأیید کردند و گزارش دادند که آن شیء را در مسیر کلانتری مشاهده کردند.

توضیحات ناسا در مورد سیستمهای پیشران جدید محفظه تشدید و سیستم یونی

ناسا : آرزوی رسیدن به سرعت نور برای بشر فعلا در حد یک رویا است (از گجت نیوز)

ارسال شده توسط: عرفان انبار ۰۱ خرداد ۹۴ ساعت ۱۳:۱۱ 

مدتی است که شایعه شده سازمان فضایی آمریکا ناسا ، موفق به آزمایش پیشرانه ای شده که می تواند بدون سوخت شیمیایی به سرعتی بیش از سرعت نور برسد.حالا ناسا رسما این شایعات را تکذیب کرده و اعلام نموده است در این مورد تاکنون نتیجه‌ ملموسی به دست نیامده و آرزوی رسیدن به سرعت نور برای بشر فعلا در حد یک رویا است.

این سیستم پیشران که EmDrive یا پیشران محفظه تشدید (resonant cavity thruster) نامیده می‌شود ایده راجر شویر، مهندس بریتانیایی است.اساس این ایده بر استفاده از محفظه تشدید است که میدان الکترومغناطیسی (در طول موج مایکروویو) را در یک محفظه فلزی به دام می‌اندازد و به این ترتیب انرژی الکترومغناطیسی را مستقیما به نیروی محرکه تبدیل می‌کند.این ایده جنجالی ناقض قانون بقای انرژی است که بر اساس آن انرژی نه بوجود می‌آید نه از بین می‌رود بلکه از شکلی به شکل دیگر تبدیل می‌شود.

در بیانیه ناسا آمده است:

در حالیکه تحقیقات مفهومی درباره روش جدید نیروی محرکه که تیمی در مرکز فضایی جانسون روی آن کار می‌کند سرخط خبرها را به خود اختصاص داده، این تلاشی جزئی بوده که تاکنون هیچ نتیجه ملموسی از آن حاصل نشده است.

ناسا تکذیب کرد که کار دانشمندانش در این زمینه به نتیجه خاصی رسیده است، اما این که روشن شد که ناسا در این باره تحقیق می‌کند باعث شده برخی به این نتیجه برسند که این سازمان سفر از طریق کرمچاله‌ها و رسیدن به سرعت بیش از سرعت نور را غیرممکن نمی‌داند هر چند تا رسیدن به آن راهی طولانی در پیش است.

کرمچاله‌ها به طور ساده تونل‌هایی میانبر در فضا-زمان هستند که امکان سفر در مسافت‌های بعید را در زمان اندک فراهم می‌کنند.

اما ناسا معتقد است که در حال حاضر سفر با سرعتی بیش از سرعت نور به همان حوزه داستان‌های علمی تخیلی تعلق دارد و برای سفر بین ستاره‌ای هنوز بهترین گزینه عملی، موتورهای یونی هستند.

ناسا دو ماه پیش در یادداشتی با عنوان “سفر با سرعتی بیش از سرعت نور (Warp Drive) چقدر واقعیت دارد” در سایت خود نوشته بود: “از زمانی که دیوار صوتی شکسته شد [چاک ییگر خلبان نیروی هوایی آمریکا در سال ۱۹۴۷ رسما دیوار صوتی را شکست]، توجه‌ها به این معطوف شد که چگونه می‌توان از سد سرعت نور عبور کرد.”

دانش فعلی بشر سرعت ماوراء نور را ممکن نمی‌داند

دانش علمی موجود سرعت بیشتر از نور را غیر ممکن نمی داند به خصوص اگر نظریه نسبیت انشتین را در نظر داشته باشیم. مفاهیم معتبری در این باره در مکتوبات علمی وجود دارند، اما هنوز برای اینکه بدانیم آیا امکان به نتیجه رسیدن آنها وجود دارد خیلی زود است.

ناسا در این یادداشت نوشت که سرعت بیش از سرعت نور همچنان در فیلم‌ها و داستان‌های علمی تخیلی برای سفر بین ستارگان استفاده خواهد شد، اما چنین سرعتی “در حال حاضر فقط تصور و خیال است” و “در آینده نزدیک هم در حد رویا باقی خواهد ماند.“

ناسا تاکید کرد که “به دنبال سفر بین ستاره‌ای نیست” اما دانشمندان این سازمان کار را بر روی نوع دیگری از موتور که پیشرانه یونی نام دارد ادامه می‌دهند و این سازمان “از مدتی قبل تصمیم گرفته تا پیشرانه یونی را برای مهمترین ماموریت‌های فضایی در نظر بگیرد.”
این موتور که پیش از این در فضاپیماهایی مثل سپیده دم (Dawn) استفاده شد با شتاب دادن به ذرات باردار (یون) کار می‌کند. در این سفینه انرژی خورشیدی یک پیشران یونی را به کار می‌اندازد که اتم‌های گاز زنون را باردار می کنند و آن‌ها را تا ۱۴۵ هزار کیلومتر در ساعت شتاب می‌دهند.

فضاپیمای “دان ” (Dawn) یا ” سپیده دم ” برای بررسی سیاره کوتوله سرس (بزرگترین سیارک جرم در کمربند سیارکی) راهی فضا شده است

در سال ۲۰۱۳ ناسا اعلام کرد در پروژه تکمیل پیشران زنون (NEXT) موتور یونی آزمایشی خود را ۴۸ هزار ساعت (پنج سال و نیم) روشن نگهداشته و از این نظر رکورد آزمایش روی یک سیستم پیشران فضایی را شکسته است.

این موتورها در قیاس با موتورهای معمولی سوخت بسیار کمتری مصرف می‌کنند و به عنوان مثال وقتی پیشران یونی ۸۶۰ کیلوگرم گاز زنون مصرف می‌کند یک موتور معمولی برای تولید همان شتاب ده تن سوخت لازم دارد.

منبع : BBC

آرتور سی. کلارک: نویسنده علمی تخیلی که آینده را با تخیل علمی خود هم پیشبینی کرد و هم شکل داد

برای نویسنده‌ای که آینده را می‌دید (از عصر ایران)

 امروز هشتمین سالگرد درگذشت مخترعی است که 40 سال پیش پدیده‌هایی چون اینترنت، اسکایپ، گوگل و سفر روس‌ها به کره ماه را پیش‌بینی کرد اما همیشه دوست داشت به عنوان یک نویسنده بیاد آورده شود.

به گزارش ایسنا، «آرتور سی. کلارک» نویسنده انگلیسی ژانر علمی‌ تخیلی و کتاب‌های معروفی چون «اودیسه فضایی» سال 2008 در چنین روزی چهره در نقاب خاک کشید.

وی متولد روز 16 دسامبر 1917 بود. این نویسنده‌ آثار علمی‌ ‌تخیلی و مخترع در سال 1968 به شهرت رسید؛ زمانی ‌که داستان کوتاهی به‌ نام «نگهبان» را در قالب فیلم‌نامه نوشت. فیلم «2001؛ اودیسه‌ی فضایی» به کارگردانی «استنلی کوبریک» برگرفته از همین اثر کلارک است.

وی که زمانی «اولین ساکن کلبه‌ الکترونیکی» لقب گرفته بود، با نوع خاص نگاهش به مسافرت فضایی در آینده و همچنین دنیای رایانه، تخیلات مردم را جلب خود کرد. توصیفات مشروح سی. کلارک درباره‌ سفینه‌های فضایی، ابررایانه‌ها و سیستم‌های ارتباطی سریع، مورد علاقه‌ی میلیون‌ها خواننده در سراسر جهان قرار گرفت.

کلارک در سال 1986 به عنوان استاد بزرگ انجمن نویسندگان آثار علمی تخیلی آمریکا برگزیده شد.

وی پیش از مرگ گفته بود: اغلب از من می‌پرسند دوست دارم در آینده با چه عنوانی در یادها بمانم. من در نویسندگی پیشینه‌ طولانی دارم، کاوش‌های زیر‌آب کرده‌ام و سازمان‌دهنده‌ فضایی نیز بوده‌ام؛ با این حال دوست دارم به عنوان یک نویسنده مرا به یاد بیاورند.

سی. کلارک در زمان حیات، بیش از 100 کتاب داستانی و غیرداستانی نوشت. پرفروش‌ترین اثر او به‌ نام «3001؛ آخرین اودیسه» در سن 79 سالگی منتشر شد. از مهم‌ترین آثارش به «پایان کودکی» (1953)، «شهر و ستارگان» (1956)، «ملاقات با راما» (1973)، «زمین پادشاهی» (1975) و «ترانه‌های زمین دورافتاده» (1986) می‌توان اشاره کرد.

از افتخارات سر آرتور سی. کلارک در عرصه‌ نویسندگی به کسب سه جایزه‌ «نبیولا» (در اصطلاح ستاره‌شناسی به معنای سحابی) از انجمن نویسندگان آثار علمی تخیلی آمریکا در سال‌های 1872، 1974و 1979 و همچنین کسب دو جایزه‌ «هیوگو» از مجمع جهانی علمی تخیلی در سال‌های 1974 و1980 می‌توان اشاره کرد.

چندی پیش اعلام شد کلارک حدود 40 سال پیش در مصاحبه‌ای اختراع اینترنت، ایمیل و از رده خارج شدن روزنامه‌ها را پیش‌بینی کرده بود. او در مصاحبه‌ای که سال 1976 انجام داد، از وجود ارتباط تصویری، تبادل اطلاعات از طریق دستگاه‌های پیشرفته و از مد افتادن روزنامه‌های کاغذی خبر داد. کلارک در گفت‌وگویی که با موسسه فناوری ماساچوست داشت، اختراع پدیده اینترنت را در زمانی پیش‌بینی کرد که هنوز استفاده از رایانه‌های خانگی رواج نیافته بود.

وی در میان صحبت‌های خود با موضوع پیشرفت فناوری در آینده، گفت: روزی می‌آید که مردم از وسایل ارتباطی استفاده می‌کنند که شامل یک صفحه تلویزیونی با کیفیت بالا و یک کیبورد برای تایپ است. آن‌ها با این ماشین می‌توانند هرگونه اطلاعاتی را مبادله کنند. شما به ماشین می‌گویید که من به فلان وسیله ورزشی یا ... علاقه‌مندم و آن دستگاه جست‌وجو می‌کند و آن را برایتان پیدا می‌کند.

نویسنده کتاب معروف «اودیسه فضایی» همچنین پیش‌بینی کرد: مردم آینده قادر خواهند بود از طریق ماشین‌هایی، پیام‌هایی را به دوستانشان در هر کجایی که هستند، بفرستند. دوستانتان می‌توانند شما را ببینند، شما می‌توانید آن‌ها را ببینید. ما در آینده می‌توانیم ارتباط تصویری و گرافیکی داشته باشیم و کتاب و اطلاعات و ... را تبادل کنیم. روزنامه‌ها در حال انقراض هستند، ما دیگر مجبور نخواهیم بود چندین تن کاغذ را برای کسب اطلاعات جابجا کنیم.

سال گذشته نیز اعلام شد در مصاحبه‌ای تلویزیونی متعلق به سال 1963،‌ آرتور سی. کلارک پیش‌بینی کرده بود که اولین مسافر به کره‌ی ماه اهل روسیه خواهد بود.

در این مصاحبه کلارک گفته است، روسیه در رقابتی تنگاتنگ گوی سبقت را برای فرستادن اولین انسان به ماه از آمریکا می‌رباید.

وی در مصاحبه‌ای که با «بی‌بی‌سی» انجام داده بود‌، پیش‌بینی کرده بود که روسیه در سال 1968 و شاید در پنجاهمین سالگرد انقلاب اکتبر‌، اولین انسان را به ماه خواهد فرستاد. وی سپس این مصاحبه را به برنامه‌ی تلویزیونی «آسمان در شب» فرستاد. «آسمان در شب» طولانی‌ترین برنامه‌ی تلویزیونی علمی جهان محسوب می‌شود.

وی پس از آن گفته است: شخصا هیچ شکی ندارم که اولین انسان در آینده‌ای نزدیک روی ماه قدم می‌گذارد.

تنها دو سال پس از صحبت‌های کلارک بود که «یوری گاگاری» روس در آوریل 1961 پیش از هر انسان دیگری به فضا سفر کرد. اما در 21 جولای 1969 این «نیل آرمسترانگ» آمریکایی بود که قدم بر کره‌ی ماه گذاشت و این جملات ماندگار را ادا کرد: این قدمی کوچک برای یک انسان‌، اما گامی بزرگ برای بشریت است.

شاید این پیش‌بینی کلارک کاملا به واقعیت مبدل نشد‌، اما او پیش‌بینی‌های دیگری هم داشته است: سفر انسان به مریخ پیش از به پایان رسیدن قرن!