عصر ایران - تمام آنچه از پایگاه آمریکای کوچک در جنوبگان باقی مانده زیر صدها متر برف مدفون شده است. این مکان دورافتاده در جنوب خلیج نهنگ ها در یختاق راس نه تنها میزبان برخی اقامتگاه های دائمی با سرنوشتی تلخ بوده، بلکه یک سری از پایگاه های اکتشافی آمریکا بین سال های دهه 1930 تا دهه 1950 نیز در آنجا قرار داشتند.
البته، این پایگاه ها مدتهاست که متروکه شده اند. اما در جایی شاید زیر برف و یخ یا در اعماق اقیانوس، یک وسیله نقلیه عظیم با 37 تن وزن، 55 فوت درازا (17 متر)، و 12 فوت (3.65 متر) ارتفاع به خواب رفته که به نام کروزر برفی جنوبگان شناخته می شد.
کروزر برفی جنوبگان زیر نظر دریادار ریچارد برد توسعه یافت. همکار وی، دکتر توماس پولتر از سفر اکتشافی پیشین در سال 1934 با ایده ساخت یک وسیله نقلیه عظیم برای کاوش در جنوبگان به آمریکا بازگشته بود.
این وسیله نقلیه به عنوان گزینه ای برای طی مسافت های طولانی روی برف و یخ بی پایان جنوبگان در نظر گرفته شده بود. پولتر به عنوان مدیر علمی بنیاد پژوهشی موسسه فناوری آرمور شیکاگو، همکاران خود را برای طراحی کروزر برفی جنوبگان متقاعد کرد.
در شرایطی که دریادار برد سومین سفر اکتشافی خود را برنامه ریزی می کرد، پولتر و هارولد واگتبورگ، مدیر بنیاد پژوهشی شیکاگو، برنامه های مربوط به ساخت کروزر برفی را به مقامات دولتی ناظر بر خدمات جنوبگان آمریکا ارائه کردند.
بنیاد پژوهشی شیکاگو ساخت کروزر برفی را در هشتم آگوست 1939 آغاز کرد، روندی که حدود 11 هفته طول کشید. این وسیله نقلیه که برای عبور از شکاف های یخچالی طراحی شده بود دارای دو پیش آمدگی در دو انتهای خود و چرخ های جمع شونده بود. چرخ های جمع شونده موجب قرار گیری آنها در محفظه هایی می شد که با گازهای خروجی پیشرانه گرم شده و از تایرهای بدون آج 10 فوتی گودیر برای حرکت روی برف و یخ در آنها استفاده شده بود.
این خودرو می توانست چهار یا پنج نفر را در خود جای دهد و قسمت صاف بالای آن برای حمل هواپیمایی کوچک با هدف بررسی هوایی زمین های قطبی در نظر گرفته شده بود. در قسمت جلو این وسیله نقلیه، اتاق کنترل در سطحی بالاتر قرار گرفته و راننده و یک خدمه دیگر در آن قرار می گرفتند. کروزر برفی به یک جفت پیشرانه شش سیلندر دیزل که در مجموع 300 اسب بخار نیرو تولید می کردند، مجهز شده بود. پیشرانه ها با دو ژنراتور و چهار موتور الکتریکی جفت شده بودند که آنها نیز در مجموع 300 اسب بخار نیرو تولید می کردند. پشت چرخ های جلو اتاق تاریک عکس و گالری، و پس از آن فضای حضور خدمه و محل خواب آنها قرار داشت. در عقب خودرو نیز انباری، مخازن سوخت و فضایی برای حمل دو تایر یدکی در نظر گرفته شده بود.
پس از تکمیل ساخت خودرو، کروزر برفی جنوبگان باید سفری طولانی از شیکاگو به بوستون را انجام می داد تا برای انتقال به جنوبگان در کشتی ستاره شمالی قرار بگیرد. در همین سفر زمینی نیز کروزر برفی با برخی مسائل مانند بروز مشکل در پمپ سوخت یا گرفتار شدن در یک نهر آب مواجه شد و این پرسش در ذهن برخی شکل گرفت که اگر این خودرو نمی تواند از پس چنین شرایطی برآید چگونه می تواند در جنوبگان دوام بیاورد. اما هیجان ایجاد شده توسط مطبوعات این قبیل پرسش ها را به حاشیه رانده و مردم بسیاری در طول مسیر برای دیدن این خودرو عظیم گرد هم می آمدند.
در دوازدهم نوامبر 1939 کروزر برفی خود را به بوستون رساند، پیش از آن که کشتی ستاره شمالی این شهر را ترک کند. سفر به جنوبگان نیز موفق بود و کشتی در پانزدهم ژانویه در خلیج نهنگ ها لنگر انداخت و آماده تخلیه بار خود در ساحل جنوبگان در پایگاه سوم آمریکای کوچک شد. هنگام خارج شدن خودرو از کشتی سطح شیب داری که برای این کار در نظر گرفته شده بود دچار مشکل شد، اما کروزر برفی موفق شد تا به سلامت از آن عبور کند.
این آخرین لحظه پیروزی برای کروزر برفی بود زیرا پیش از آن که خیلی دور شود با تایرهای لاستیکی بدون آج خود چندین فوت در برف فرو رفت. خدمه دریافتند که حرکت به سمت عقب با این خودرو بسیار سادهتر است و حتی سفری 92 مایلی (148 کیلومتر) را با حرکت به سمت عقب انجام دادند. در 27 ژانویه، پولتر آمریکای کوچک را به مقصد آمریکای بزرگ ترک کرد و تیم کوچکی مسئول سفرهای اکتشافی در جنوبگان باقی ماندند.
اگرچه کروزر برفی یک شکست کامل برای سفر و اکتشاف در جنوبگان بود، اما به یک پایگاه عملیاتی و محل زندگی تمام وقت برای کاوشگران تبدیل شد. پیشرانه که از ساختار کابین عبور می کرد حتی در شرایط آب وهوایی بسیار سخت و دمای تا منفی 50 درجه فارنهایت (منفی 45.5 درجه سلسیوس) نیز به خوبی محیط داخلی خودرو را گرم می کرد. پولتر قصد داشت تا به جنوبگان بازگشته و کروزر برفی را با قطعاتی بروزرسانی کند، اما با درگیر شدن آمریکا در جنگ جهانی دوم، دولت بودجه خود را معطوف جنگ کرد. کروزر برفی در 22 دسامبر 1940 در پایگاه سوم آمریکای کوچک در جنوبگان رها شد.
به واسطه پیشرفت های چشمگیر در زمینه فناوری و نوآوری های پس از جنگ نیز کروزر برفی هرگز دوباره به صورت جدی به عنوان یک پروژه کاربردی و قابل اجرا در نظر گرفته نشد. گروه های تحقیقاتی دیگر در سال های 1946 و 1958 موقعیت مکانی آن را مشخص کردند. در مورد دوم خودرو زیر چند متر برف دفن شده بود و تنها یک تیر بامبو که محل آن را علامت گذاری می کرد، قابل تشخیص بود. کروزر برفی با کمک یک بولدوزر از دل برف بیرون کشیده شد. در داخل آن همه چیز دست نخورده باقی مانده بود. این آخرین باری بود که کروزر برفی مشاهده شد، اگرچه برخی نظریه های توطئه به این نکته اشاره دارند که اتحاد جماهیر شوروی طی جنگ سرد آن را کشف کرده و برای بررسی بیشتر به مکانی دیگر منتقل کرده است. اما آنچه به طور قطع می دانیم این است که در اواسط دهه 1960 بخش بزرگی از یختاق راس درست جایی که آمریکای کوچک قرار داشت، در اقیانوس جنوبی سقوط کرد.
امروز، از سرنوشت کروزر برفی جنوبگان اطلاعی در دست نیست. همانند پشه ای که در کهربا گرفتار می شود، این خودرو ممکن است زیر لایه های برف دفن شده و به خوبی حفظ شده باشد یا در اقیانوس سقوط کرده و به اعماق آب رفته باشد.
محمدمهدی حیدرپور
بیشتر بخوانید:
ایلان ماسک با انتشار توئیتی اعلام کرد که اینترنت ماهواره استارلینک تا پایان سال جاری میلادی به وسایل نقلیه خواهد آمد.
به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، به نقل از ورج؛ سرویس اینترنت ماهوارهای Starlink جدید SpaceX در حال حاضر در حال سپری کردن یک دوره آزمایش بتا بسیار محدود است، اما این شرکت با مدیریت ایلان ماسک در حال فکر کردن به آینده است.
همانطور که برای اولین بار توسط CNBC اشاره شد، ماه گذشته شرکت اسپیس ایکس، درخواستی را برای صدور مجوز اتصال اینترنت ماهوارهای به ایستگاههای در حال حرکت به کمیسیون ارتباطات فدرال آمریکا فرستاده بود. ایستگاههای در حال حرکت، اتومبیلها، کامیونها، کشتیها و هواپیماها هستند.
البته همانطور که در گزارش قبلی هم گفته شد خودروهای کوچکتر و اتومبیلهای تسلا هنوز برای برخورداری از این قابلیت باید صبر کنند، ایلان ماسک در این باره توئیتی را منتشر کرد و نوشت: " ترمینال استارلینک «بسیار بزرگ» است و برای نصب روی هواپیما، کشتی، کامیون و کاروان در نظر گرفته شده است. "
این یک تغییر بزرگ برای Starlink است، استارلینک که در حال حاضر حتی به مشتریان اجازه نمیدهد سخت افزار موجود را از محلی به محل دیگر منتقل کنند، اگر کسی میخواهد از این نسخه بتا استفاده کند، به او اعلام میشود که این سرویس محدود به مکانی است که کاربر در هنگام ثبت نام و پرداخت هزینه آدرس آن را وارد کرده، دلیل این امر این است که صورت فلکی ماهواره Starlink هنوز کاملاً ساخته نشده، این موضوع یک محدودیت دائمی نیست، ایلان ماسک بار دیگر با انتشار توئیتی در این باره نوشت: " این محدودیت بهزودی برطرف میشود و امکان استفاده از اینترنت ماهوارهای در حین حرکت را فراهم میکند."
اتصال اینترنت Starlink به وسایل نقلیه تا پایان سال ۲۰۲۱
ماسک میگوید برای اینکه اینترنت استارلینک قابلیت جا به جایی پیدا کند باید چند ماهواره دیگر به فضا فرستاده و به روز رسانیهای سخت افزاری دیگری نیز توسط این شرکت منتشر شود. او ادعا کرد که تا پایان سال جاری میلادی میتوان انتظار حمل پذیری این سرویس اینترنتی را داشت.
عصرایران- سایبرتراک یکی از مهمترین اخبار صنعت خودرو حداقل طی یک دهه گذشته محسوب می شود. تسلا نامی که آنرا با فناوری و رویکردهایی در رابطه با آینده می شناسیم با معرفی یک وانت الکتریکی تفاوت های خود را با دیگر خودروسازان جهان به نمایش گذاشت.
همزمان با معرفی سایبرتراک آنرا در گروه خودروی عصر ایران مورد بررسی قرار دادیم که جزئیاتش اینجا در دسترس قرار دارد. مدتی بعد نیز یک پارکینگ و ایستگاه شارژ اختصاصی برای آن با نام سایبانکر معرفی شد که اینجا بدان پرداختیم.
اکنون نوبت به تجربه یک کمپ متفاوت با سایبرتراک رسیده که با نام cyberlandr (سایبرلندر) شناسایی می شود. این افزونه در واقع طرح مربوط به یک اتاقک پاپ-آپ با قابلیت تغییر حالت در ارتفاع است که در قسمت عقب سایبرتراک نصب می شود.
قسمت سقف این کمپ پاپ-آپ نیز یک سطح از پنل خورشیدی(500 وات) است که برای شارژ باتری سایبرتراک و تامین انرژی مورد نیاز کمپر استفاده می شود. چشم انداز 360 از داخل اتاقک از دیگر ویژگی های این محصول است.
ارائه کننده طرح ظرفیت خواب این کابین را مناسب برای 2 بزرگسال و 2 کودک عنوان کرده است.
مازیار دانیالی
بیشتر بخوانید:
فقط طی ۲۴ ساعت، شش نفر در ایلام به علت استفاده از وسایل گرمایشی غیر استاندارد و مسمومیت با گاز مونوکسید کربن در چادر مسافرتیشان جان خود را از دست دادند؛ با وجود هشدارها همچنان بسیاری افراد از خطر استفاده از وسایل گرمایشی در چادرهای مسافرتی آگاه نیستند و به دلیل همین بیاحتیاطی جان خود و نزدیکانشان را به خطر میاندازند.
سید جلال ملکی - سخنگوی سازمان آتش نشانی و خدمات ایمنی شهرداری تهران- در گفتوگو با ایسنا، در این باره اظهار کرد: دیده شده که برخی مسافران برای استراحت یا خواب از چادرهای مسافرتی استفاده میکنند. در این میان افرادی برای گرم کردن هوای داخل چادر وسایل گرمایشی غیر استاندارد روشن می کنند و با بی احتیاطی یا عدم آگاهی در این خصوص مرگ خود و نزدیکانشان را رقم میزنند.
ملکی با بیان اینکه گاز منوکسید کربن گازی بی بو، بی رنگ و بدون مشخصه خاص و کمی سبکتر از هواست، گفت: این گاز به دلیل قابلیت انتشار بسیار بالایی که دارد به سرعت تمام فضای محیط را انباشته می کند و همه حاضران را در معرض مسمومیت قرار می دهد. از آنجایی که نشانه های مسمومیت با این گاز بسیار شبیه سرماخوردگی است، بسیاری آن را جدی نمی گیرند. از اولین نشانه های مسمومیت با این گاز، ایجاد حالت ضعف و سستی در بدن و در ادامه سردرد، درد شکمی، سرگیجه، تهوع و استفراغ، ایجاد حالت دوبینی و تنفس های سریع و کوتاه است و اگر افراد کماکان در این محیط آلوده باقی بمانند در حالت تشنج، بیهوشی و حتی کما قرار گرفته و در نهایت مرگ پدیدار می شود.
وی با بیان اینکه هر وسیله ای که اکسیژن محیط را مصرف می کند عامل بروز این خطر است، گفت: روشن کردن وسایل گرمایشی در چادرها و حتی خودروها، در مدت بسیار کوتاهی منجر به مسمومیت با گاز مونوکسید کربن میشود.
سخنگوی سازمان آتش نشانی تهران گفت: طی سال های گذشته نیز شاهد مرگ افراد بسیاری به دلیل روشن کردن وسایل گرمایشی ناایمن در چادرها بودیم. همچنین علاوه بر روشن کردن منقل و گاز پیکنیکی در چادرها روشن کردن سیگار، قلیان و... نیز خطرآفرین است.
وی با بیان اینکه باید برای حضور در یک چادر ظرفیت آن را در نظر گرفت، گفت: نباید تعداد نفراتی بیش از ظرفیت یک چادر در آن حضور داشته باشند.
ملکی افزود: باید در کمپهای شناخته شده و معتبر اقدام به برپا کردن چادر مسافرتی کرد، گاهی شاهد هستیم که افراد در زمین های ناشناخته چادرهای مسافرتی برپا میکنند، از میان برخی از این زمین ها سیم های برق رد شده یا تلههایی برای حیوانات کار گذاشته شده است، همین می تواند موجب برق گرفتگی یا سایر مصدومیتها شود.
تصاویر نشان می دهد، پیکاپ ۶ چرخ زامیاد با پلاک عبور موقت وارد خیابان های تهران شده است.
به گزارش عصر ایران به نقل از اسب بخار ، چندی پیش هم مدیرعامل گروه خودروسازی سایپا اعلام کرد که به زودی نسخه نهایی پیکاپ ۶ چرخ زامیاد معرفی می شود و قرار است تا این خودرو برای استفاده های خاص در بازار حضور داشته باشد.
زامیاد پادرا پلاس که محصول جدید این گروه خودروسازی به حساب می آید، به تازگی در مرکز تحقیقات سایپا به نسخه سه محور ۶ چرخ تبدیل شده است.
پادرا پلاس به عنوان نمونه فیس لیفت وانت های قبلی زامیاد شناخته می شود که تا حدی در بحث امکانات و ظاهر نسبت به گذشته ارتقا پیدا کرده است.
زامیاد پادرا پلاس به موتور2.4 لیتری Z24 مجهز است که ۹۵ اسب بخار را با گشتاور ۱۷۵ نیوتن متر تولید می کند. این توان از طریق جعبه دنده ۱+۵ سرعته به چرخ های عقب این وانت انتقال داده می شود.
در بحث قوای محرکه این خودرو تفاوت محسوسی با سایر پیکاپ های قدیمی زامیاد ندارد. با این حال استاندارد آلایندگی یورو ۵ نیز برای این پیشرانه در نظر گرفته شده و امکاناتی نظیر ترمزهای ABS و EBD در آن مشاهده می شود.
فرمان هیدرولیک، تهویه مطبوع، شیشه ها و آینه های برقی، مه شکن جلو و عقب و… از جمله ویژگی های این پیکاپ فیس لیفت است. باید به این نکته اشاره کرد که پادرا پلاس حاصل ترکیب فودی لیون F16 با وانت نیسان زامیاد است.
در حال حاضر تولید پادرا پلاس در کارخانه زامیاد آغاز شده و چندی پیش هم فروش آن در مجموعه سایپا صورت گرفت. اما گویا با توجه به نیاز برخی دستگاه های امدادی از جمله هلال احمر، پروژه تولید پادرا پلاس ۶ چرخ آغاز شده است.
خودروهای شش چرخ به خاطر ظرفیت بار بیشتر و از سویی قابلیت بیراهه نوردی قوی تر، در نقاط مختلف جهان برای اهداف نظامی و امدادی استفاده می شوند.
آتش نشانی ها، صلیب سرخ، هلال اهمر، امداد راهداری ها و… از جمله مشتریان همیشگی خودروهای ۶ چرخ هستند. البته که ماهیت اصلی خودروهای شش چرخ در بازار جهانی، انتقال قدرت میان تمام چرخ ها است و قطعا اگر قرار باشد تا پادرا پلاس ۶ چرخ به مرحله تولید تجاری برسد، باید انتقال قدرت آن به سه محور خودرو و با قابلیت تغییر ضرایب اتفاق بیافتد.
همچنین پادرا پلاس سه محور نیازمند پیشرانه ای قوی تر است و آن طور که گفته می شود، گروه سایپا و شرکت زامیاد، پیشرانه ای جدید را برای خانواده پادرا پلاس در نظر گرفته اند.