زندگی جاودانه رویای دیرین بشر از گذشته تا کنون بوده است. البته زنده بودن ابدی در صورتی ارزش دارد که قوای بدنی از بین نرود و نیروی جوانی افراد حفظ شود. در این مقاله به معرفی گونههای گیاهی و جانوری خواهیم پرداخت که گذر زمان تاثیری بر پیر شدن آنها ندارد و از لحاظ بیولوژیکی میتوانند تا ابد زنده بمانند.
گاهی زندگی جاودانه میتواند به جای نعمت، یک نفرین تلقی شود. درست مانند بلایی که بر سر "تیتونوس" افسانههای یونانی آمد.
ائوس الههی سپیدهدم دلباختهی تتینوس شده بود. از این رو از زئوس خواست که به تتینوس عمر ابدی ببخشد تا برای همیشه کنار او باشد. زئوس هم خواستهی او را قبول کرد و اجازه داد تا تتینوس تا ابد زنده بماند. اما ائوس فراموش کرد که برای او جوانی ابدی را هم بخواهد. از این رو تتینوس نمرد اما پیری تمام قوا و تواناییاش را به زوال برد. ائوس هم علاقهاش را به او از دست داد و در اتاقی او را رها کرد.
البته ابن فقط یک داستان است. اما گاهی حقیقت میتواند عجیبتر از داستان باشد. چرا که گونههای جانوری و گیاهی زیادی در زمین وجود دارند که از لحاظ فنی زندگی جاودان دارند بدون این که گذر زمان آن را پیر و فرتوت کند.
البته منظور از این جاودانگی، "جاودانگی بیولوژیکی" است. هر چند که این اصطلاح در بین زیستشناسان چندان رایج نیست.
"توماس بوش" از محققان دانشگاه ییل میگوید: "معنی واقعی جاودانگی نمردن است که مفهوم احمقانهای است."
در اینجا این پارادوکس وجود دارد که حتی اندامهای موجوداتی که حیات جاودانه دارند، قطعا فانی و از بینرونده است. آنها میتوانند در طبیعت شکار شوند یا توسط بیماری یا یک اتفاق طبیعی مانند فوران آتشفشان نابود شوند. اما بر خلاف انسان، این گونهها به ندرت میمیرند چرا که به سادگی پیر نمیشوند.
درخت "کاج زبرمیوه" (Bristlecone Pine) مثال خوبی از گونههای نامیرا است. بعضی از این گیاهان در آمریکای شمالی بوده و قدمت آنها به ۵۰۰۰ سال قبل میرسد. از لحاظ ظاهر بیرونی، پیری این درخت کاملا به چشم میآید.
"هاوارد توماس" از محققان دانشگاه آبریستویث انگلستان میگوید: "این درختان در گذر زمان آسیبهای زیادی چون رعد و برق و بارش برفهای سنگین را تحمل کردهاند." به بیانی دیگر این درختان پیر به نظر میرسند اما نوع پیری آنها داستان دیگری است.
نتایج یک بررسی که در سال ۲۰۰۱ منتشر شد، نشان داد که گذر زمان تاثیر قابل توجهی بر میزان جهش گرده و دانهی این درختان کاج ندارد. ضمن این که بافت آوندی این درختان همچنان جوان هستند.
علت جوانی بافتهای درختانی مانند کاج زبرمیوه هنوز معلوم نشده است. اما توماس بر این عقیده است که خاصیت ویژهای به نام "مریستم" در این درختان وجود دارد. مریستم به مجموعهای از یاختههای جنینی اشاره دارد که محل تجمع سلولهای بنیادی است. این سلولهای بنیادی به گیاه کمک میکنند تا جوانی خود را حفظ کرده و تا هزاران سال پابرجا بماند.
جهش سلولی در انسانها هم رخ میدهد. اما مانند کشت باکتری، سلولهای جهش نیافته بر سلولهای آسیب دیده غالب میشوند.
"لیون ویلدر" محقق دانشگاه بلژیک احتمال دیگری را مطرح میکند. وی "منطقه راکد" (quiescent centre) را به عنوان بخش کلیدی مرتیسم گیاه در نظر میگیرد.
در این منطقه، نرخ تکثیر سلولها کاهش پیدا میکند و این امکان وجود دارد تا بخشی از سلولهای بنیادی مریستیم سرکوب شوند. این فرآیند مفید است چرا که هر بار که سلولی تقسیم میشود، خطر یک جهش خطرناک در DNA افزایش پیدا میکند. ویلدر در این باره میگوید:"کنترل بخشی از سلولهای بنیادی که به ندرت تقسیم میشوند میتواند به ایجاد ژنوم پشتیبان با ساختار نسبتا کامل منجر شود."
تیم تحقیقاتی ویلدر در سال ۲۰۱۳ پروتئینی را در گیاه "آرابیدوپسیس" شناسایی کردند که میتواند برای کنترل فعالیت در منطقهی راکد به کار رود. این امکان وجود دارد که پروتئینهای مشابهی در ساختار کاج زبرمیوه وجود داشته باشد که از پیر شدن سلولها جلوگیری میکنند و اجازه میدهند تا درخت هزاران سال زنده بماند.
با این حال، ترفندهای مخفی مریستم به جاودانگی اکثر گونههای گیاهی کمکی نمیکند. دلیلش هم این نکته میتواند باشد که روند زندگی آنها سرعت بالایی دارد.
بنا به گفتهی توماس: "پدیدار شدن پیری میتواند بر عملکرد مریستم غلبه کند ."در واقع، سلولهای گیاهانی مانند آرابیدوپسیس به سرعت تکثیر شده و اندامهای آنها قبل از آن که مریستم بافتهای آسیب دیده را ترمیم کند، از بین میروند.
در حالی که، در گیاهانی که از نظر بیولوژیکی زندگی جاودانه دارند، این روند رشد، سرعت آهستهتری دارد. توماس در ادامه میگوید: "فعالیت مریستم تابع طول عمر ارگانها است."
البته در مقایسهی روند رشد گیاهان با حیوانات، رشد حیوانات بسیار سریعتر است. همین عامل میتواند دلیل این باشد که گونههای جانوری به ندرت بیش از چند صد سال زنده هستند. البته یک استثنا در این باره وجود دارد و آن مرجانهایی هستند که تشکیل کلونی دادهاند و میتوانند بیش از ۴۰۰۰ سال عمر کنند. حال آن که گونهی پولیپ مرجانی که به صورت فردی زندگی میکند، طول عمرش از چند سال فراتر نمیرود.
صدف مینگ تنها گونهی منفردی است که بلندترین طول عمر را به خود اختصاص داده است. در سال ۲۰۰۶ این نوع صدف در هنگام لایروبی سواحل شمالی ایسلند پیدا شد و طول عمر آن ۵۰۷ سال برآورد شد.
مطالعات صورت گرفته در سال ۲۰۱۲ نشان داد که این گونهی جانوری مجهز به پوستهای است که آن را در برابر خطرات مصون نگه میدارد. مدت زمان زندگی این نوع صدف میتواند طولانی باشد چرا که ساختار سلولی آن مشابه درخت کاج زبر میوه است و روند رشد بسیار آهستهای دارد.
صدف مینگ قدیمیترین جانوری است که سن آن قابل برآورد است. از آنجا که مینگ جزو دستهی نرم تنان محسوب میشود، زیستشناسان میتوانند با شمردن خطوط روی پوستهی آن، سن این صدف را محاسبه کنند. درست مانند درختان که از شمردن حلقههای تنه، سن آنها به دست میآید.
البته این امکان وجود دارد که گونههای قدیمیتر از صدف مینگ موجود باشد اما سن آنها مانند مینگ به راحتی قابل برآورد نیست.
مینگ حتی پس از مرگ میتواند حیات جاودانه داشته باشد. چرا که در سلولهای این گونه، مولکولهای حاوی اکسیژن با پوستهی آن واکنش داده و بخشهای آسیب دیده را ترمیم میکنند.
گونهای دیگر به نام هیدرا (سرده) را میتوان در نظر گرفت که یک نرم تن کوچک از خانوادهی عروس دریایی است. این جانوران کوچک در مقایسه با جانداران بزرگتر، عمر درازی ندارند. با این حال یک زیست شناس موفق شده است که این گونه جانوری را بیش از ۴ سال زنده نگه دارد. این مدت زمان برای جانوری به اندازهی ۱۵ میلیمتر واقعا حیرتانگیز است.
نکتهی جالب دیگر این که با گذشت ۴ سال، هیدرا همچنان جوانی روز اول را دارد. از این رو هیدرا هم جزو آن دسته از گونههایی است که حیات بیولوژیکی جاودانه دارند.
در مورد طول عمر یک هیدرا که به طور فردی زندگی میکند حدس و گمانهای متنوعی وجود دارد. این مدت زمان میتواند به بیش از چند سال نرسد و هیدرا تسلیم تهدیداتی مانند بیماری شود یا این که فراتر از ۱۰۰۰۰ سال رود.
چند سال پیش محققان توضیحی برای عدم پیری سلولها در هیدرا ارایه دادند. به بیانی ساده، دوباره بحث سلولهای بنیادی به میان آمد.
هیدرا مقادیر قابل توجهی از سلولهای بنیادی را در بدن کوچک خود حمل میکند. این سلولها بسیار قوی بوده و قابلیت رشد مجدد را دارند. همین قابلیت، باعث شده است که اسم "هیدرا" از اسطورهای افسانهای به نام "هیدرا لرنا" گرفته شود. هیدرا لرنا دارای چند سر بود که با بریده شدن هر سر، سر دیگری مجددا روییده میشد.
معمولا هیدرا از طریق جنسی تولید مثل نمیکند و به صورت کلونیهای کوچک رشد میکند. در این حالت سه نوع سلول بنیادی متمایز وجود دارد که باعث تکرار بافتهای سلولی مجموعه میشود. بوش و همکارش به این نتیجه رسیدند که این سه نوع سلول بنیادی در پروتئینی به نام FoxO مشترک است. بوش بر این عقیده است که این پروتئین نقش کلیدی در عامل ضد پیری را ایفا میکند.
وی میگوید: "چنانچه ژن FoxO را از هیدرا جدا کنیم، این جانور پیری را تجربه خواهد کرد."
البته هنوز هم نحوهی ساز و کار FoxO در جلوگیری از پیری مشخص نیست. با این حال این نکته معلوم است که FoxO به عنوان مرکزی در سلول عمل میکند که سیگنالهای مختلف مولکولی را از محیط بیرون دریافت کرده و آنها را ادغام میکند. بوش در این خصوص میگوید: "ما در حال بررسی این موضوع هستیم که FoxO چطور با سیگنالهای زیست محیطی ادغام میشود."
در واقع FoxO میتواند عامل ضد پیری در دنیای حیوانات باشد. این پروتئین در حد خیلی کم در انسانها نیز وجود دارد. از این رو بعضی از انسانها که سهم بیشتری از آن دارند عمرشان به صد سال میرسد.
با این حال، حتی انسانهای صد ساله هم مانند هیدرا به طور بیولوژیکی حیات جاودانه ندارند. از طرفی جاودانگی بیولوژیکی عروس دریایی مانند جاودانی بیولوژیک هیدرا نیست.
برای درک این نکته بهتر است نگاهی به چرخهی پیچیدهی زندگی عروس دریایی داشته باشیم.
اسپرم و تخمک عروس دریایی یک لارو کوچک را تشکیل میدهد. اما این لارو نمیتواند به سادگی در بدن یک عروس دریایی بالغ رشد کند. از این رو، روی سطح سخت قرار میگیرد و به یک ساختار نرم تن گونه به نام پولیپ تبدیل میشود.
در بیشتر مواقع، این پولیپها کلونیهای کوچکی تشکیل میدهند. در بعضی از گونهها این پولیپها شروع به تولید عروسهای دریایی نر و ماده کرده که پس از بلوغ آنها هم دارای اسپرم و تخمک میشوند و این چرخهی تولید مثل ادامه پیدا میکند.
بیشتر عروسهای دریایی میتوانند روند معکوسی از زندگی خود را طی کنند و به نخستین مرحلهی زندگی خود برگردند. اما وقتی به مرحلهی بلوغ جنسی برسند این توانایی خود را از دست میدهند.
اما عروسهای دریایی جاویدان از این قانون تبعیت نمیکند و حتی پس از رسیدن به بلوغ جنسی میتوانند به یک پولیپ نابالغ تبدیل شوند و به این طریق از مرگ فرار کرده و زندگی جاودانه پیدا کنند. این حالت مانند این است که یک پروانه بتواند به کرم ابریشم تبدیل شود!
در این مورد هم مانند باقی موارد ترفند جاودانگی به عنوان یک راز باقی مانده است. چرا که به نظر میرسد این حالت نسخهی عجیب و غریبی از معکوس فرآیند تبدیل کرم ابریشم به پروانه است. از این رو میتوان گفت که عروس دریایی وجوه اشتراک چندانی با دیگر جانوران ندارد.
بنا به گفتهی بوش اگر سلولهای بنیادی نقشی حیاتی در جاودانگی بیولوژیک حیوانات ایفا کنند، این حیوانات مجبور خواهند بود که برای رسیدن به حیات جاودانه تشکیل کلونی بدهند.
از طرفی، تولید مثل از طریق ارتباط جنسی میتواند یک راه یک طرفه به سوی مرگ باشد. بوش در ادامه میگوید: "شاید یک دلیل این قضیه این باشد که رابطهی جنسی انرژی زیادی از جانوران میگیرد و همین عامل میتواند آنها را به سوی مرگ سوق دهد." نمونهی بارز این مسئله، "انتیکاینس" است که نوعی موش از ردهی کیسهداران است که پس از برقراری ارتباط جنسی با جفت خود میمیرد.
البته حیات جاودانهی بیولوژیکی در جانورانی که از طریق رابطهی جنسی تولید مثل میکنند هم بیسابقه نیست. یک مثال خوب در این زمینه "خرچنگ آمریکایی" است.
بر خلاف اکثر حیوانات که پس از رسیدن به بلوغ جنسی، روند رشد آنها سریعتر یا آهستهتر میشود، برای خرچنگ آمریکایی چنین حالتی روی نمیدهد. چنانچه اندامی از بدن این خرچنگ در اثر این اتفاق از بین برود، باز هم قابلیت رشد مجدد برای عضو از دست رفته وجود دارد.
همین دو خصیصه باعث شده است که خرچنگ آمریکایی حتی در سنین بزرگسالی قادر به بازسازی بدن خود باشد. از این رو میتوان علت حداقل طول عمر ۱۴۰ سالهی این گونهی جانوری را توجیه کرد.
ضمن این که میتوان ریشهی این عمر طولانی را به رفتار دیانای این خرچنگ ارتباط داد. کروموزومهای طولانی سلولها، در انتهای رشتهی خود پایانهای فیزیکی به نام "تلومر" دارند که به حفاظت از دیانای کمک میکند. با این حال پس از هر بار تقسیم سلولی تلومرها کوتاهتر میشوند و همین عامل سبب کوتاهتر شدن طول عمر میشود.
نتایج پژوهشی که در سال ۱۹۹۸ انجام شد نشان داد که آنزیمی به نام "تلومراز" در اندام خرچنگهای آمریکایی وجود دارد که کمک میکند تا سلولهای آنها برای مدت طولانیتری جوان باقی بماند. به بیانی دیگر سلولهای این خرچنگ از روند رشد طبیعی پیروی نمیکنند و به همین دلیل حیات بیولوژیکی جاودانه دارند.
به نظر میرسند این ترفند تلومر روش مفیدی برای به تاخیر انداختن پیری در هر نوع اندامی باشد. البته شواهد اندکی در خصوص کارکرد این آنزیم در گونههایی چون گیاهان و عروس دریایی وجود دارد و بنا به گفتهی بوش این آنزیم بیشتر در حیواناتی با جثهی بزرگتر یافت میشود.
به طور حتم، اندام پستانداران حاوی آنزیم تلومراز است. در بدن انسان، این نوع آنزیم در سلولهای HeLa فعال است. این سلولها نخستین سلولهای "جاودانه" ای هستند که تاکنون شناخته شدهاند.
البته یک نکتهی ناخوشایند دربارهی این سلولها وجود دارد. نام این سلولها از Henrietta Lacks (هنریتا لاکس) گرفته شده که در سال ۱۹۵۱ به علت سرطان دهانهی رحم درگذشت.
آنزیم تلومر به تومورها کمک کرده بود تا رشد پیدا کنند و همین امر باعث شد تا سلولهای سرطانی هنریتا لاکس نامیرا شده و به زندگی وی خاتمه دهند.
سلولهای سرطانی تنها سلولهای نامیرای بدن نیستند. سلولهای زایا نیز نسبت به زمان رفتار بیاثری نشان میدهند. این سلولها، اسپرم و تخمک تولید میکنند و همین خنثی بودن آنها نسبت به زمان باعث میشود که نوزادان جوان متولد شوند.
اما آیا تمام نوزادان، جوان متولد میشوند؟ گوسفند شبیهسازی شدهی دالی ثابت کرد که این طور نیست.
دالی از سلولهایی شکل گرفت که با گذشت زمان پیر میشدند. از این رو دالی هم نسبتا پیر متولد شد. از این رو تلومرهای موجود در سلولهای دالی حتی در زمان بره بودنش کوتاه بودند و او نسبت به دیگر همتایان خود سریعتر پیر شد. سرانجام دالی پس از ۶ سال به علت بیماری ریوی فوت کرد.
توماس در این باره میگوید: "بذر جاودانگی در اندامهای ما مانند ساعتی است که مجدد شروع به کار میکند."
البته ما نمیدانیم که این ساعت چگونه در سلولهای زایا عملکردش را دوباره شروع میکند. یک دلیل آن میتواند آنزیم تلومراز باشد اما تمام واقعیت این نیست. حقیقت این است که فارغ از تبلیغات مربوط به کرمهای پوستی، ما فاصلهی زیادی تا معکوس سازی روند پیری داریم.
شاید اندکی از آسایش موجود به این خاطر باشد که بشر هنوز ترس از مرگ دارد. طبیعی است که همه ما انسانها با گذر زمان پیر میشویم و این سلولهای زایا نیستند که جاودانگی ما را تعیین میکنند. آنچه که ما را جاویدان میکند "انسانیت" است.
منبع: زومیت
مواد لازم برای زولبیا:
نشاسته | 200 گرم |
ماست | 180 گرم |
آرد | 20 گرم |
زعفران حل شده | یک قاشق سوپخوری |
روغن جامد | یک قاشق چایخوری |
جوش شیرین | یک دوم قاشق چایخوری |
آب یا گلاب | یک قاشق سوپخوری |
طرز تهیه زولبیا:
نشاسته و ماست را مخلوط کرده، چند دقیقه ای صبر می کنیم تا نشاسته در ماست خیس خورده و به راحتی حل شود. سپس آرد را اضافه می کنیم و با همزن خوب به هم می زنیم تا مایع زولبیا صاف و یکدست شود. روغن جامد را اضافه کرده و در حین به هم زدن آب یا گلاب را همراه با زعفران حل شده به مایع اضافه می کنیم و آن را در قیف مخصوص می ریزیم.
در این مرحله جوش شیرین را هم اضافه می کنیم و مایع را خوب به هم زده، در حالی که روغن روی شعله قرار دارد، زولبیا را توسط قیف در روغن کاملا داغ به صورت دایره های بزرگ و کوچک فرم می دهیم و بلافاصله پس از کمی سرخ شدن آنها را پشت و رو می کنیم.
زولبیاها را در شربت قرار می دهیم و پس از15- 10 دقیقه آنها را از شربت خارج کرده و در صافی قرار می دهیم تا شربت اضافه آن خارج شود.
مواد لازم برای شربت زولبیا:
شکر | 2فنجان |
آب | یک فنجان |
گلاب | 2 قاشق سوپخوری |
زعفران حل شده | یک قاشق مرباخوری |
آبلیمو | یک قاشق مربا خوری |
طرز تهیه شربت زولبیا:
آب و شکر را
روی حرارت ملایم قرار می دهیم تا بجوشد. بعد گلاب و زعفران را اضافه کرده،
سپس آبلیمو را می ریزیم. پس از چند جوش، شربت آماده شده را از روی شعله بر
می داریم.
یادآوری: برای سرخ کردن بامیه و زولبیا از روغن مایع استفاده کنید، چون روغن جامد باعث سفت شدن آنهاخواهد شد.
در آستانه ماه مبارک رمضان که مصرف زولبیا و بامیه افزایش مییابد لازم است در مورد این شیرینی محبوب نکاتی چند بدانید:
آرد |
250 گرم |
آب |
375 گرم |
روغن جامد |
25 گرم |
تخممرغ |
3 عدد |
وانیل |
1/8 قاشق چایخوری |
نمک |
به میزان لازم |
شکر |
1 قاشق سوپخوری |
عسل |
1 قاشق سوپخوری |
ماست ترش |
500 گرم |
نشاسته گل |
500 گرم |
خامه صبحانه |
1 قاشق سوپ خوری |
آرد |
1 قاشق سوپ خوری |
زعفران |
به میزان لازم |
نکاتی که در هنگام درست کردن زولبیا باید بدانید:
آب |
1 پیمانه |
شکر |
500 گرم |
جوهرلیمو |
1/8 قاشق چایخوری |
زعفران |
به مقدار لازم |
بادکا |
1 قاشق سوپخوری |
گروه آشپزی ستاره
مواد لازم:
نشاسته گل 110 گرم
ماست 2.5% 150 گرم
آرد 1 قاشق غذاخوری پر 15 گرم
روغن جامد نصف قاشق مرباخوری
بکینگپودر نصف قاشق مرباخوری
گلاب 1 قاشق مرباخوری
شربت بار 1 قاشق مرباخوری
طرز تهیه:
* همین اول کار میخواستم نکتهای رو خدمتتون عرض کنم؛ درست کردن زولبیا کمی قلقهای خاص خودش رو داره؛ سعی کنید در اندازهگیری تون دقیق باشید تا نتیجه بهتری بگیرید. در ضمن اگه یه بار درست کردید و به نتیجه مورد نظر نرسیدید ناامید نشید و دوباره سعی کنید. مطمئن باشید اگه شکل زولبیاتون شبیه زولبیای بیرون نشد اصلاً و ابداً اشکال نداره عوضش خیلی خیلی بهداشتی تره.
* نشاسته گل (همون طوری که در تصویر میبینید این همون نشاسته معمولی خودمون هست که همه تون میشناسید و به نشاسته گل معروفه) و ماست رو با هم مخلوطکنید تا دونههای نشاسته حل بشه.
* بعد روغن و بکینگپودر و گلاب و شربت بار رو اضافه کرده و مخلوطکنید.
* در نهایت آرد رو افزوده و یک ساعت استراحت بدین.
* غلظت زولبیا باید این جوری باشه.
* برای اینکه حلقههای زولبیا رو درست کنید میتونید از روشهای مختلف استفاده کنید. من در اینجا دو روش رو خدمتتون عرض میکنم:
* روش اول:
* این اصولیترین روش درست کردن زولبیا هست: بدین ترتیب که مایه رو داخل قیف مخصوص ریخته و در یک ظرفی که روغن رو حسابی داغ کردیم حلقه زولبیا رو قرار می دیم و دایرههایی که همدیگه رو قطع کنن میکشیم (مثل نقاشی).
موقع انتقال قیف برای اینکه مایه از ته قیف بیرون نریزه، میتونیم از چوبهای مخصوص این کار استفاده کنیم و اونو داخل روزنه قیف فشار بدیم تا در مواقعی که نیاز نداریم مایه از قیف بیرون نریزه. همچنین از این چوبها برای هم زدن مایه نیز استفاده میشه.
و اما در قنادیها چه کار میکنن؟ توی قنادیها، این حلقهها در تعداد زیاد و گاهی به هم چسبیده هستن. مواد رو داخل قیف بزرگی ریخته و شکلهای دایرهای رو ایجاد میکنن.
یا اینکه ماشینهایی مخصوص این کار وجود داره که روی دستگاه مخزنی برای مایه در نظر گرفتن و به صورت خودکار این دایرهها توسط دستگاه ایجاد میشه و داخل روغن غوطهور میشه.
* روش دوم:
* قیف یکبار مصرف رو به قطر تقریبی 7 میلیمتر برش بدین.
* نکته: در صورتی که سوراخ قیف فلزی مخصوص زولبیا هم کوچیک بود با میخ یا پیچ اونو به اندازه تقریبی 7 میلیمتر باز کنید.
* بعد مایه رو داخل اون ریخته و در روغن داغ اشکال دایرهای درست کنید.
* نکته: سعی کنید درست کردن دایرهها سرعت عمل داشته باشید. در اول ممکنه کمی سخت باشه ولی به مرور یاد میگیرید.
* اجازه بدین یک طرف زولبیا کمی طلایی بشه بعد برگردونید تا طرف دیگه هم طلایی بشه.
* نکته: مقدار طلایی شدن یه مقدار کمتر از تصویر زیر باشه. من به خاطر عکاسی کمی دیرتر برگردوندم.
* بعد به همان صورت که داغ هست داخل شربت بار ولرم میندازیم و ترجیحاً با پشت قاشق فشار می دیم تا غوطهور بشه. بعد موقعی که زولبیا شفاف شد از داخل شربت در میآریم. معمولاً بیشتر از 5-3 دقیقه طول نمیکشه.
* نکته: بهتره در شربت بار زولبیا از گلوکز استفاده بشه.
* نکته: زولبیا رو سریع داخل شربت بار بندازید وگرنه شهد به خورد زولبیا نمیره. شربت اگه رقیق باشه زولبیا خمیر میشه و اگه خیلی غلیظ باشه شهد داخل زولبیا کمتر نفوذ می کنه.
* پس اگه دیدید زولبیا حالت شفاف نداره یا اینکه بعضی جاهاش مات هست؛ یکی از دلایل مهمش به خاطر نفوذ نکردن شهد (به دلیل غلظت زیاد) داخل زولبیا هست.
* و در نهایت داخل یه آبکش قرار می دیم تا شهد اضافی اون گرفته بشه.
* این مقدار مواد 12 عدد زولبیا میده. سعی کنید در ابتدا با این مقدار مواد یا کمتر شروع کنید.
* نکات:
*برای این مقدار می تونید از نصف شربت باری که در دستور اومده استفاده کنید ولی بهتره شربت بار به طور کامل تهیه بشه تا زولبیا داخل اون غوطهور بشه.
* زیر شعلهای که زولبیا سرخ می شه بین کم و ملایم هست تا درعینحال که زولبیا سریع بالا میآد باعث نشه که زولبیا سریع بسوزه.
* هر 3-2 تا زولبیا رو که درست کردید حتماً مواد رو مخلوطکنید.
* من شکل پایین رو با شمارهگذاری براتون قرار دادم که ببینید برای درست کردن زولبیا بهتره وقتی روغن داغ شد یه مقدار کوچیک از اونو امتحان کنید و ببینید که شکلش مد نظرتون هست یا نه. در تصویر 1 زولبیا کمی تخت هست و خوب پف نکرده که با اضافه کردن یک مقدار خیلی کم بکینگپودر این مشکل برطرف شده. پس یه کوچولو زولبیا رو داخل روغن بریزید و بعد بلافاصله داخل شربت بار قرار بدین تا ببینید آیا شکلش مد نظر شما هست یا نه.
منبع: baharsite.com
ویرایش و بازنشر: وبسوار
عصرایران؛ محمد مهدی حیدرپور - در پارک خورشیدی محمد بن راشد آل مکتوم که روند ساخت و ساز آن در نزدیکی شهر دوبی، امارات، دنبال می شود، یک تاسیسات آب شیرین کن طی ماه جاری میلادی عملیاتی خواهد شد. این سیستم که از آرایه ای از پنل های خورشیدی و باتری ها نیرو می گیرد روزانه 13,200 گالن آب آشامیدنی را برای استفاده در این سایت تولید می کند. اگرچه این رقم در برابر تاسیسات آب شیرین کن دیگر ناچیز است اما گام نخست در مسیر پاسخ به پرسشی کلیدی محسوب می شود: آیا کشورها می توانند استفاده از سوخت های فسیلی را برای تامین آب شیرین خاتمه دهند؟
به گزارش "گروه علم و فناوری" عصرایران، ساخت صدها تاسیسات آب شیرین کن در نقاط مختلف جهان دنبال می شود زیرا ارزش آب شیرین به طور روز افزون در حال افزایش است. بنابر گزارش موسسه پژوهشی سیاست غذایی بین المللی، بیش از نیمی از جمعیت جهان تا سال 2050 در صورت تداوم روندهای فعلی با خطر کمبود آب مواجه هستند.
در ایالت کالیفرنیا که با خشکسالی دست و پنجه نرم می کند، تاسیسات یک میلیارد دلاری کارلزبد (Carlsbad) واقع در شمال سن دیگو روزانه 54 میلیون گالن آب شیرین تولید خواهد کرد.
از سوی دیگر، تاسیسات آب شیرین کن سورک در سرزمین های اشغالی می تواند بیش از 160 میلیون گالن آب در روز تولید کند.
اما این تاسیسات آب شیرین کن چندان بدون عیب و ایراد نیستند زیرا از نیروی استفاده می کنند که تولید آن در بیشتر موارد با انتشار گازهای گلخانه ای مرتبط است و در نهایت به وخیمتر شدن مشکل خشکسالی منجر می شود.
به عنوان مثال، عربستان روزانه حدود 300 هزار بشکه نفت برای نمک زدایی آب دریا استفاده می کند که 60 درصد از آب شیرین مورد نیاز این کشور را تامین می کند. بدون تردید، این روشی پایدار و دوستدار محیط زیست محسوب نمی شود. یافتن روشی برای تولید آب شیرین بدون سوزاندن سوخت های فسیلی اقدامی کلیدی و مهم نه تنها برای کشورهای بیابانی در خاورمیانه بلکه برای بسیاری از نقاط دیگر جهان است.
در شرایطی که تاسیسات آب شیرین کن خورشیدی دوبی مجموعه کوچکی محسوب می شود اما سال آینده تاسیساتی بسیار بزرگتر در شهر الخفجی، عربستان قرار است عملیاتی شود. این تاسیسات روزانه 16 میلیون گالن آب شیرین تولید خواهد کرد که برای تامین نیازهای جمعیت محلی کافی است. شرکت اسپانیایی ابنگوا ساخت این تاسیسات را به همراه شرکت عربستانی ادونسد واتر تکنولوجی بر عهده دارد.
بنابر گزارش بانک جهانی، متاسفانه ساخت تاسیسات آب شیرین کن خورشیدی در حال حاضر پر هزینه است و هزینه تولید آب شیرین از این طریق سه برابر تاسیساتی است که به شبکه برق سراسری متصل هستند. تاسیسات آب شیرین کن باید 24 ساعت شبانه روز فعال باشند و بر همین اساس به بسته های باتری گران قیمت نیاز است تا در زمانی که نور خورشید وجود ندارد، اختلالی در عملکرد مجموعه ایجاد نشود. به لطف افزایش بهرهوری و کاهش قیمت نیروی خورشیدی، انتظار می رود هزینه ها به سرعت کاهش یابند.
یکی دیگر از عوامل پر هزینه بودن تاسیسات آب شیرین کن خورشیدی بزرگ نیاز به فضای بسیار زیاد برای پنل های خورشیدی است. این به معنای آن است که آب شیرین کن های خورشیدی در مقیاس کوچک می توانند اقتصادیتر باشند. به عنوان مثال، مرکز پژوهشی فناوری آب در دانشگاه UCLA چندین تاسیسات خورشیدی کوچک را در سنترال ولی کالیفرنیا برای نمک زدایی فاضلاب کشاورزی و استفاده از آن در شهرهایی که فاقد منابع آب پاک هستند، ساخته است.