این صفحات خورشیدی که smart flower نامیده میشود را یک شرکت اتریشی
با الگو از گل آفتابگردان طراحی کرده است. از ویژگی هاش: بصورت خودکار و با
gps خورشید را دنبال میکند
- تا ۴۰ درصد تولید انرژی بیشتر دارد
-بصورت خودکار تمیز و خنک و در هنگام شب و طوفان جمع میشود.
عصر ایران - حل بحران آب و هوایی نیازمند راه حل های هوشمندانه در زمینه انرژی است که نیاز به سوخت های فسیلی را کاهش داده و گزینه هایی پایدار را معرفی می کنند. این دقیقا همان چیزی است که شرکت WZMH Architects روی آن متمرکز شده است. این شرکت قصد دارد ساختمان هایی را با مصرف انرژی کاهش یافته که از انرژی تجدیدپذیر نیرو می گیرند، طراحی کند. اما ساختمان هایی که از انرژی تجدیدپذیر استفاده می کنند نیازمند منابع انرژی تجدیدپذیر هستند. ترکیبی از انرژی انسانی، خورشید و یک ایده عالی جالب توجه به نظر می رسد، اینگونه نیست؟
طی همکاری با دانشگاه رایرسون، شرکت WZMH Architects یک ریزشبکه (میکروگرید) در یک جعبه را معرفی کرده است. در حقیقت، این یک ماشین تولید انرژی سبز شخصی محسوب می شود. این ریزشبکه که به نام مایسان (mySUN) شناخته می شود می تواند نیروی لازم برای روشنایی الئیدی، دستگاه های قابل حمل، سامانه های گرمایشی و واحدهای تهویه مطبوع را تامین کند.
این طراحی خورشیدی از یک سامانه پلاگ اند پلی استفاده می کند. این سامانه با یک دوچرخه و پنل های خورشیدی به عنوان منبع انرژی پاک کار می کند، از این رو کاربران می توانند انرژی مورد نیاز خود را تولید کرده که قابل ذخیره کردن نیز است.
شما می توانید با حرکت خود انرژی تولید کنید. یک فرد عادی هنگام دوچرخه سواری چه به صورت ثابت یا متحرک 100 تا 150 وات نیرو تولید می کند. با افزودن یک موتور به یک دوچرخه ثابت می توان انرژی کافی برای روشن کردن چراغ ها در یک فضای 300 فوت مربعی را برای کل روز تامین کرد. سامانه مایسان چنین نیروی را برداشت می کند.
از آنجایی که جعبه مایسان بسیار کوچک است، می توان به راحتی آن را در کنار دیوارهای یک آپارتمان قرار داد. این می تواند نیروی مورد نیاز واحد های مستقل را تامین کند. پیامدهای استفاده از چنین مجموعه ای نیز قابل توجه هستند. با استفاده از سامانه ای شبیه به مایسان، آپارتمان ها می توانند بدون سیم کشی مسی ساخته شوند و هر واحد منبع نیروی خود را خواهد داشت.
به گفته زنون رادویچ، مدیر شرکت WZMH Architects، می توان سامانه مایسان را به عنوان یک ابزار شخصی و تولیدکننده انرژی سبز قابل حمل در نظر گرفت. این یک دستگاه ولتاژ پایین و جریان مستقیم است و اتصال به یک ریزشبکه دیسی را بسیار ساده می کند. انرژی سبز می تواند از طریق پنل های خورشیدی، توربین های بادی یا دوچرخه های انرژی تولید شده و در بسته های باتری که بخشی از سامانه مایسان هستند، ذخیره شود. به جای نیروگاه های الکتریکی بزرگ و پیچیده در ساختمان ها، صدها یا هزاران واحد مایسان می تواند انرژی را از طریق یک ریزشبکه دیسی با چندین کاربر به اشتراک بگذارد.
در نهایت، برنامه این است که از منابع انرژی تجدیدپذیر مانند انرژی خورشیدی و بادی برای تامین نیروی کل جوامع و ساختمان ها استفاده شود.
امروزه، افراد بیشتری قصد دارند تا تغییری ایجاد کرده و ردپای کربن خود را کاهش دهند و نوآوری هایی مانند سامانه مایسان می توانند گزینه هایی مقرون به صرفه و پایدار برای مشکلات انرژی جهان ما و بحران آب و هوایی باشند.
------------------------------------------------------------
بیشتر بخوانید:
*بزرگترین باتری خورشیدی جهان به زودی عملیاتی می شود
*از غارنشینی تا استفاده از انرژی خورشیدی/ تولید برق خورشیدی، راهکار کاهش آلودگی هوا است
عصر ایران - شرکت اُربیتال مارین پاور، فعال در زمینه فناوری های انرژی های تجدیدپذیر، قدرتمندترین توربین جزر و مدی جهان را تولید و به تازگی در ساحل اُرکنی (Orkney) در اسکاتلند نصب کرده است. این توربین که به نام "O2" شناخته می شود، دستگاهی با 74 متر طول است که انرژی پاک را طی 15 سال آینده تولید خواهد کرد. این توربین 2 مگاواتی ظرفیت تامین تقاضای برق سالانه تقریبا 2,000 خانه در سراسر بریتانیا را دارد.
جزایر اُرکنی در شمال شرقی سرزمین اصلی اسکاتلند قرار گرفته و به واسطه موقعیت خود که محل تلاقی اقیانوس اطلس و دریای شمال است، از پتانسیل نیروی موجی خوبی سود می برد. توربین O2 در مکانی که به گفته مرکز انرژی دریایی اروپا (EMEC) دارای جریان های جزر و مدی با سرعت بالا که به چهار متر در ثانیه (حدود هشت گره دریایی) نیز می رسند، لنگر انداخته است. این توربین از طریق کابلی در زیر دریا به شبکه برق در خشکی متصل شده و تولید انرژی سبز و پاک را آغاز کرده است.
توربین O2 دارای دو تولیدکننده نیرو یک مگاواتی است که در انتهای پایه های جمع شونده آن قرار گرفته اند. این طراحی با هدف تعمیر و نگهداری راحتتر انجام شده است. پره هایی 10 متری مساحتی بیش از 600 متر مربعی را برای جذب انرژی جزر و مدی جاری در اختیار این توربین قرار می دهند. توربین O2 توسط یک سامانه مهار چهار نقطه ای به بستر دریا متصل شده که از جابجایی بی هدف آن روی آب جلوگیری می کند. یک کابل داینامیک برای انتقال برق تولید شده توسط توربین به بستر دریا استفاده می شود و از آنجا توسط کابلی ایستا به شبکه برق سراسری انتقال می یابد.
توسعه توربین O2 پیش از ساخت در داندی و انتقال به اُرکنی بیش از 15 سال طول کشیده است. شرکت اُربیتال مارین پاور در بیانیه مطبوعاتی خود اشاره داشته است که توربین O2 نیروی مورد نیاز یک الکترولایزر در خشکی برای تولید هیدروژن سبز (هیدروژن خالص تولید شده با استفاده از منابع انرژی تجدیدپذیر) را نیز تامین خواهد کرد.
دانلود فیلماندرو اسکات، مدیرعامل اُربیتال مارین پاور، این موضوع را نقطه عطف بزرگی برای توربین O2 دانسته و از تیم شرکت اربیتال مارین پاور و زنجیره تامین برای به سرانجام رساندن این پروژه انرژی تجدیدپذیر پیشگامانه به صورت ایمن و موفقیت آمیز قدردانی کرده است. اسکات امیدوار است این پروژه محرکی برای استفاده از منابع جریان جزر و مدی در سراسر جهان برای مقابله با تغییرات آب و هوایی باشد، در شرایطی که یک بخش صنعتی جدید و کم کربن شکل می گیرد.
پس از آغاز به کار موفق قدرتمندترین توربین جزر و مدی جهان در سواحل اسکاتلند، شرکت اُربیتال مارین پاور اکنون به دنبال تجاری سازی فناوری خود از طریق استقرار توربین های مولتیمگاواتی است. به گفته اندرو اسکات، رهبری جهانی در زمینه نوآوری هایی با میزان انتشار کربن کم به منظور ایجاد آینده ای پایدارتر برای نسل های بعدی ضروری است.
-----------------------------------------------------------------------
بیشتر بخوانید:
عصر ایران - کنسرسیومی بین المللی پیشنهاد ساخت بزرگترین هاب انرژی تجدیدپذیر جهان در استرالیای غربی را ارائه کرده است. این طرح پیشنهادی شامل صرف هزینه ای 100 میلیارد دلاری برای توسعه سایتی با مساحت نزدیک به 15 هزار کیلومتر مربع می شود که توانایی تولید بیش از 50 گیگاوات انرژی به شکل هیدروژن و آمونیاک با استفاده از انرژی خورشیدی و بادی را خواهد داشت.
ظرفیت پیش بینی شده برای این هاب نزدیک به ظرفیت تولید نیروی 54 گیگاوات با استفاده از ذغال سنگ، گاز و انرژی تجدیدپذیر است. این کنسرسیوم به نام هاب انرژی سبز غربی (WGEH) متشکل از شرکت های اینترکانتیننتال انرژی، سی دبلیو پی گلوبال، و میرنینگ گرین انرژی لیمیتد است. شرکت آخر زیرمجموعه ای از میرنینگ تردیشنال لندز ابوریجینال کورپ و دارای کرسی دائمی در هیئت مدیره WGEH است.
این کنسرسیوم در بیانه ای اعلام کرده است که انجام پروژه در سه فاز برنامه ریزی شده و می تواند تا سه و نیم میلیون تن هیدروژن سبز یا 20 میلیون تن آمونیاک سبز در هر سال تولید کند. هیدروژن و آمونیاک تولید شده سپس در نیروگاه ها، صنایع سنگین، و هوانوردی استفاده خواهد شد.
همچنین، این کنسرسیوم ساخت تاسیساتی دریایی برای انتقال سوخت تولید شده به کشتی ها را برنامه ریزی کرده است که احتمالا تا سال 2030 آغاز خواهد شد. تولید بیش از 30 گیگاوات نیرو از طریق باد توسط این هاب برنامه ریزی شده است و باقیمانده با استفاده از انرژی خورشیدی تولید خواهد شد.
این طرح پیشنهادی در شرایطی ارائه شده است که وزارت محیط زیست استرالیا به تازگی طرحی در مقایس کوچکتر – هابی با ظرفیت تولید 26 گیگاوات انرژی - را با اشاره به آسیب های احتمالی به تالاب ها و به عنوان تهدیدی برای گونه های پرندگان مهاجر رد کرده بود. باید به این نکته اشاره داشت که دو عضو کنسرسیوم جدید شامل اینترکانتیننتال انرژی و سی دبلیو پی گلوبال بخشی از تیم پیشنهاد دهنده طرح قبلی نیز بوده اند.
در صورت تصویب، این هاب انرژی تجدیدپذیر جدید می تواند پروژه انرژی تجدیدپذیر 45 گیگاواتی که توسط شرکت آلمانی Svevind Energy در قزاقستان ساخته می شود و در حال حاضر بزرگترین پروژه در این بخش است را پشت سر بگذارد.
ترجمه: محمد مهدی حیدرپور
بیشتر بخوانید: