برلین شهر مدرن آلمان همچنان دارای خانههایی با سیستم گرمایش ذغال، زغال سنگ و هیزم است.
آپارتمان "آلبان نیکولایی هربرست" یکی از این خانهها است. خانه او در برلین پر از دوده و خاکستر اجاق و سیستم گرمایش زغال و زغال سنگ است. او مانند هزاران شهروند دیگر برلین از اجاقهای زغال سنگی برای گرمایش خانه خود استفاده میکند.
به گزارش عصرایران به نقل از خبرگزاری فرانسه، دولت جدید آلمان به عنوان بخشی از برنامه جاه طلبانه اقلیمی خود قصد دارد استفاده از برخی از منابع گرمایشی در خانه های این کشور را حذف کند. بیشتر این منابع سوخت های آلاینده و مضر برای گرمایش زمین و تغییرات آب و هوایی هستند.
"هربرست" میگوید به اجاق گاز زغالی خود به دلایل "احساسی" وابسته است.
هربست پس از ورود به برلین در اواسط دهه 1990، بویی را احساس کرد که مدتها در خیابانهای شهرهای غربی به مشام نمیرسید. بوی سوختن زغال سنگ.
در آن زمان سوزاندن انواع زغال در بلوک کمونیستی سابق بیشتر رایج بود."رابرت شومان" طراح گرافیک هنوز از اجاق و سیستم گرمایشی قدیمی برای گرم کردن خانه خود استفاده می کند.
او این روزها و همزمان با برنامه زیست محیطی دولت آلمان چوب را جایگزین انواع زغال و زغال سنگ کرده است/ عکس: خبرگزاری فرانسه
حال و هوای گرمای شدیدی که از اجاق او سرچشمه می گیرد با کار او به عنوان یک نویسنده سازگار است.
او میگوید: من همیشه پشت میز کارم هستم گاهی از 6 صبح تا 10 شب.
"گروه هانس انگلکه انرژی" که بخش اعظم انواع زغال مورد استفاده در بخاری و اجاق های خانگی برلین را تامین میکند، می گوید که هنوز بیش از 5 تا 6 هزار خانه در برلین به منابع گرمای بسیار قدیمی و به اصطلاح از مد افتاده شرکت آنها نیازمند هستند.
گروه "هانس انگلکه انرژی" بخش اعظم انواع زغال مورد استفاده در بخاری و گازهای خانه های برلین را تامین میکند/ عکس: خبرگزاری فرانسه
این کسب و کار خانگی یکی از آخرین نمونههای این حرفه در برلین است و هنوز بسته های زغال سنگ را به مشتریان تحویل میدهد.
این شرکت در سالهای اخیر برای بقای خود دست به ابتکار زد و اینک روغن گرمایشی و گلولههای چوبی را هم به خانهها تحویل میدهد.
"پیتر انگلکه" افزود که این شرکت "امیدوار است در طولانی مدت موفق شود".
دولت جدید آلمان که این ماه روی کار آمده، مبارزه با تغییرات آب و هوایی را در اولویت قرار داده است و هدف خود را برای حذف تدریجی زغال سنگ تا سال 2030 اعلام کرده است.
نمایی از بخاری "آلبان نیکولای هربست" در آلمان
دولت ائتلافی "اولاف شولتس" متعهد شده که انرژی های تجدیدپذیر را گسترش و اتکا به منابع گاز روسیه را کاهش دهد.
برخی از ساکنان برلین در حال حاضر تغییرات لازم برای تغییر منبع گرمایش خود را انجام دادهاند.
"رابرت شومان" طراح گرافیک که در شرق شهر برلین زندگی میکند هنوز یک اجاق قدیمی برای گرم کردن خانه خود دارد اما این روزها او از چوب بیش از زغال استفاده میکند.
"آلبان نیکولای هربست" ساکن برلین میگوید که دلایل احساسی به اجاق زغالی خود وابسته است/ عکس: خبرگزاری فرانسه
او با مقاسیه سوختهای فسیلی حفاری شده در برابر سوخت های زمینی میگوید: "این سوخت ها بیشتر زیست محیطی هستند".
شرکت "توکاماک انرژی" مستقر در بریتانیا به تازگی نتایج جدیدترین آزمایشها و یافتههای خود را منتشر کرده و ادعا کرده است که فاصلهای با بهرهگیری تجاری از انرژی همجوشی روی زمین ندارد.
به گزارش ایسنا و به نقل از آیای، شرکت خصوصی توسعه انرژی همجوشی "توکامک انرژی"(Tokamak Energy) اخیراً یک بهروزرسانی در مورد پیشرفت خود در راه تحقق انرژی همجوشی خورشید منتشر کرده است. این بیانیه مطبوعاتی نشان میدهد که این شرکت مستقر در آکسفورد بریتانیا آخرین نتایج آزمایشهای نمونه اولیه "توکاماک کروی فشرده ST۴۰" خود را در ماه گذشته ارائه کرده است.
این نتایج نشان داده که "ST۴۰" به شرایط مورد نیاز برای گرمترین دمای پلاسما که تاکنون در یک توکاماک کروی به دست آمده، دست یافته است.
توکاماکها رآکتورهایی هستند که توسط شرکتهایی از جمله "توکاماک انرژی" و همچنین "سیستمهای همجوشی مشترک المنافع" تحت حمایت "بیل گیتس" و "موسسه انرژی همجوشی کره جنوبی" که اخیراً با رساندن رآکتور خود به دمای یک میلیون درجه به مدت ۳۰ ثانیه رکورد جدیدی را به ثبت رسانده است، در حال توسعه هستند.
اگرچه دیگر توکاماکها مانند رآکتور مؤسسه انرژی همجوشی کره جنوبی موسوم به "JSTAR" به دمای بالاتری نسبت به رآکتور شرکت "توکاماک انرژی" دست یافتهاند، اما این شرکت بریتانیایی معتقد است که نوع رآکتوری که این شرکت در حال توسعه آن است برای تحقق نیروی همجوشی تجاری بادوام، بسیار حیاتی است.
این شرکت در بیانیه مطبوعاتی خود میگوید: توکامکهای معمولی قبلاً به دمای بالاتری دست یافتهاند، اما در دستگاههای بسیار بزرگتر. کلید توسعه انرژی همجوشی تجاری دستیابی به پلاسمای پایدار در این دماهای بالا در دستگاههای فشرده مانند "توکامک کروی" است و این در حالی است که شرکت "توکامک انرژی" به نقطه عطف مهم دمای ۱۰۰ میلیون درجه پلاسما نزدیک میشود.
توکامک یکی از گونههای مختلف از دستگاههای همجوشی محصورسازی مغناطیسی و یکی از نامزدها برای تولید کنترل قدرت همجوشی گرما است که بیشترین تحقیق روی آن انجام شده است.
از لحاظ نظری، رآکتورهای همجوشی هستهای میتوانند انرژی بی حد و حصری تولید کنند. با این حال، کلید دوام بخشیدن به همجوشی تجاری، تولید انرژی بیشتر از آنچه ماشینها برای کارکردن در وهله اول نیاز دارند، است.
همجوشی هستهای واکنشی است که خورشید و ستارگان برای تولید انرژی از آن استفاده میکنند. در این واکنش، دو اتم با هم برخورد میکنند و هسته سنگینتری را تشکیل میدهند و مقادیر عظیمی انرژی آزاد میکنند. در یک توکاماک، آهنرباهای فوق العاده قوی برای کنترل و تثبیت پلاسمای سوزان در دماهای فوق العاده بالا مورد نیاز است.
قدرت همجوشی یک شکل نظری از تولید انرژی است که در آن انرژی با استفاده
از واکنشهای همجوشی هستهای برای تولید حرارت و در نتیجه تولید برق تولید
میشود. در یک فرآیند تلفیقی، دو هسته اتمی سبکتر ترکیب میشوند تا یک
هسته سنگین را تشکیل دهند و در عین حال انرژی آزاد کنند. این همان فرآیندی
است که به ستارههایی مانند خورشید قدرت میدهد. دستگاههای طراحی شده برای
مهار این انرژی به عنوان "رآکتورهای همجوشی" شناخته میشوند.
فرآیندهای
همجوشی نیاز به سوخت و یک محدوده بسیار کم با دمای بالا و فشار دارد
تا پلاسمایی را ایجاد کند که در آن همجوشی میتواند رخ دهد. در
ستارگان، هیدروژن سوخت رایج است و گرانش، دمای بالای مورد نیاز برای همجوشی
را ایجاد میکند. رآکتورهای همجوشی به طور کلی از ایزوتوپهای هیدروژن
مانند دوتریوم و تریتیوم استفاده میکنند که به راحتی واکنش نشان میدهند و
پلاسمای محدودی از میلیونها درجه را با استفاده از روشهای مرسوم(لیزر)
یا روشهای مغناطیسی(توکاماک و مشابه) ایجاد میکنند.
چالش اصلی در تحقق قدرت همجوشی عبارت است از مهندسی سیستمی که بتواند پلاسما را به اندازه کافی در دما و چگالی بالایی داشته باشد تا واکنش به صورت طولانی مدت رخ دهد. انتظار میرود که همجوشی هستهای به عنوان یک منبع انرژی چندین مزیت نظری نسبت به شکافت هستهای داشته باشد. این مزیت شامل کاهش میزان واپاشی هستهای، کم شدن ضایعات هستهای، منابع سوختی فراوان و افزایش ایمنی است. با این حال همجوشی کنترل شده به لحاظ عملی و اقتصادی بسیار دشوار است. تحقیق در رآکتورهای همجوشی در دهه ۱۹۴۰ میلادی آغاز شد، اما تا به امروز به صورت تجاری تحقق نیافته است.
"کریس کلسال" مدیرعامل شرکت "توکاماک انرژی" در یک مصاحبه با بیبیسی گفت: اگر شرکت "توکاماک انرژی" و دیگر شرکتهای توسعه همجوشی هستهای، نیروی مورد استفاده خورشید را روی زمین فراهم کنند، روشی ایجاد کردهاند که عملاً هیچ زبالهای تولید نمیکند، به این معنی که میتوانند به جهان کمک کنند سرانجام به سوختهای فسیلی پشت کند.
انرژی خورشید به صورت رایگان در دسترس ساکنین زمین قرار میگیرد. اگر میخواهید در زیر نور خورشید گرم شوید، مجبور نیستید هزینه آن را بپردازید. با این حال، تبدیل این انرژی به برق بسیار گران است، زیرا فناوری انجام این کار حداقل هزینه بر است. اما اکنون محققان دانشگاه کوئینزلند راهی برای ساخت سلولهای خورشیدی ارزان، پایدار و کارآمد یافته اند.
به گزارش فرادید؛ سلول های خورشیدی امروزی راندمان بالایی ندارند. آنها نمیتوانند تمام انرژی خورشیدی را به الکتریسیته تبدیل کنند - حتی نمیتوانند نزدیک به این هدف شوند. با این حال، بدترین نکته در مورد آنها، قیمت آنها است.
سلولهای مبتنی بر سیلیکون آنقدر گران هستند که قیمت انرژی خورشیدی را بالا میبرند. در واقع، انرژی خورشیدی گرانتر از برقی تولیدی از توربینهای بادی یا آبی است و مقایسه هزینهها با انرژی معمولی و کمتر سازگار با محیط زیست، احمقانه به نظر میرسد.
دانشمندان میگویند نیاز مبرم به توسعه جایگزینهای مقرون به صرفه سازگار با محیط زیست بسیار جدی است، بنابراین آنها تصمیم گرفتند نانومواد را تغییر دهند تا سلولهای خورشیدی را به اندازه سلولهای مبتنی بر سیلیکون کارآمد سازند.
طبق آزمایشهای انجام گرفته، در PSCهایی که دارای سلولهای ناخالص سازی شده بودند، بازده تبدیل خورشیدی قابل توجهی را نشان دادند که از ۲۱ درصد فراتر رفت. این به ما این امید را میدهد که انرژی خورشیدی به عنوان یکی از مؤثرترین فناوریهای انرژی تجدیدپذیر و پایدار میتواند به توسعه و پیشرفت خود ادامه دهد. این یک گام محکم رو به جلو برای تولید صفحات خورشیدی پایدار، کارآمد و مهمتر از همه ارزان است.
انرژی خورشید رایگان است، هیچ هزینهای ندارد، اما جمع آوری آن گران
است، به همین دلیل کارآیی مهم است. صفحات خورشیدی انرژی خورشیدی را به
الکتریسیته تبدیل میکنند، اما بسیار گران هستند، زیرا ساختار داخلی پیچیده
آنها تولید این صفحات را دشوار میکند.
اگر صفحات خورشیدی ارزان
تری تولید کنیم، میتوانیم از انرژی خورشیدی بیشتری استفاده کنیم و ردپای
خطرناک خود را در سطح زمین کاهش دهیم. شاید سالها طول بکشد، اما امید وجود
دارد که به زودی وابستگی کمتری به سوختهای فسیلی داشته باشیم.